P
DE YEILIGREIDSSPELÜ
HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
FLITSEN
Victoria-Water
VRIJDAG 22 AUGUSTUS 1924 - TWEEDE BLAD
No. 3358
Verbeteringen in de forensenheffing
Wanneer er verbetering gebracht
wordt in een slechte wet. raken dc
meeste menechen ©r zoo verrukt over,
dat zii lnjiia vergeten dat het toch «<©u
slechte wet blijft. Wij r.en dat ge
beuren bij de wijziging m de foren-
set) bepalingen. De Minion.r wil wel
toegeven <i;tt er fouten aan kleven eti
acht zichzelf waarschijnlijk hijzonder
edelmoedig, nu hij op hut denkbeeld
gekomen is. de forensen niet Moét
voor het volle bedrag van hun inko
men. maar voor het ged.'cite dat x:j
als forens verdienen. Ie 1/vlasten. Met
andere woorden wia een inkomen
heeft van f 5000 <-n daarvan elders
dan in ziin woonplaats tweeduizend
verdient, zal in de plaats waar hij
werkt alleen naar tweeduizend wor
den belast.
..Heel billijk", zeggen allen die
eenmaal .-.an de dwaasheid van do fo
rensenbelast ir.g gewend zijn gerankt
en zich do wereld zonder dit mon
strum niet kunnen voorstellen. Om
een heffing goed te beoordeelen, moe
ten wii tot zijn oorsprong terug
gaan Toen de spoorwegdienst nog
niet zoo uitgebreid was als tegen
woordig. bleef i -.tereen wonen bij
zijn werk en was zelfs do benaming
..forens" nog onbekend. Toen ont
wikkelden zich kleine plaateen in het
Gooi. vclo Amsterdammers kwamen
op do gedachte om daar te gaan wo
nen en trokken met hun familie
weg. naar Hilversum of Bussum. Am-
sterdam verloor ecu aantal goed© be
lastingbetalers en [hel gemeentel)©-
bestuur verzekerde. dat deze lieden de
hoofdstad verlieten om do belaeting
te ontloopen.
Of dat zoo is. wie zal het uitma
ken De groote mond van Amsterdam
werd in Den Haag gehoord en ver
hoord de Staten Generaal 6chiop, nu
bijna dertig jaar geleden, de foreusen-
re-gc-liiig en legde 3an do forensen de
verplichting op, behalve de volledige
belasting in hun woongemcente, ook
nog naar een derde van dat inkomen
in hun werkgemeent© ie betalen.
Klaarblijkelijk was dit als straf be
doeld. hoe 7.-u de wetgever anders
op her wonderlijke denkbeeld geko
men ziin. sommige personen naar
meer dm hun inkomen te belastent
De maatregel zal ook wol ten doe!
hebben gehad, anderen af te schrik
ken het voorbeeld to volgen. Jn. mis
schien. zoo zal men gehoopt bobben,
keerden de eerste l>oosdoeners wel
weer naar dc stad terug.
Mogelijk heeft een enkele dien dit
alles te duur werd. dat ook wel ge
daan. De groot© meerderheid niet.
Die bleef jn het landelijke en betaalde
een derde vnn do stadsbelasting, de
geheel© dorpskelaafitig, de reiskoeten
voor de heeic- familie en de overige
extra k'swn. die den forens te beurt
vallen. Dit had den fiscus torh wel
tot nadenken moeten brengen. Waren
die forensen inderdaad om do belas
ting gevlucht? Terwijl de Jongste re
kenmeester op zijn vinger» kon natel
len. dat zit nlles bij elkaar, minstens
evenveel, zoo niet meer betaalden als
forcr.*. dan toen zii neg in do stad
gevestigd waren. Hii had moeten be
grijpen. de fiscus namelijk, dat ©r
een andoro geest over de menschon
gekomen washet leven tussehen do
steenklompen in do stad lokte bon
riet meer aan. zij verkozen buiten te
wonen, tucachen gras en boomen
bloemen. Wat dit een strafbaar feit?
De fiscus brak er verder ziin hoofd
niet mee. ofschoon het aantal foren
sen niet alleen te Amsterdam, maar in
alle stoelen die een mooie omgeving
bezitten, toenam. Zelfs breidde hij 't
forenstnbegrip nog uit. door er ook
arbeiders, voor W'ie onmiddellijk b:j
hun werk geen woning te krijgen
waf. als forensen te beschouwen.
Ben onbillijkheid zóó kras. dat
iedereen die voelde. Behalve de wet
gever. die zweert bij dc letter.
Zoo coat het. wanneer de wetgever
vergeet waarom een heffing oor
spronkelijk tot stand eekomen is. Hij
trok zich daar tenslotte weinig
meer van aan eu kreeg opnieuw me
delijden me*, de groote steden, dit
altijd méér geld noodig hadden. Het
begrip van berekening naar vier der
de van het inkomen vasthoudende
(wanneer iets maar een poos bestaat,
lijkt het al gauw daarom alleen al
billiik) verdeelde hii het alleen an
ders. konèe aan do groot© of dure
gemeente twee derde on aan de kleiuo
of eoedkoope. evenveel toe.
Zelfs dit vermocht den stroom d©r
forensen niet te stuiten. Zij dankten
nog altijd voor keien ea grachten,
verkozen d© landwegen en de slootjes
en getroostten zich rustig met de
groote uitgaven, waartoe dit dubbele
leven in de stad en in het dorp, hen
allengs noodzaakte. Als wetten waren
ingericht naar het loven en niet naar
sommige theorieën van het oogenblik
dan had nu de wetgever aldus moe
ten redeneeren: ..blijkbaar zoekt ieder
een die kan, het leven in de vrije na
tuur, terwijl hij zijn brood verdie
nen moet in de stad: is dat voor ons
wel een redelijk motief om hem daar
voor te straffen?" Misschien heeft hij
in zijn binnenkamer duarop wel een
ontkennend antwoord gegeven, maar
op do publieke tribune kou zooiels
niet hardop gezegd worden, omdat-
d© begrooting voor verschillende ge
meenten de opbrengst van de foren
sen heffing niet meer missen kon.
Zoo sukkelde de sclieeve regeling
voort en werd voortdurend scheever.
Men vond finesses uit, belastte per
sonen die filialen hadden overal in
den lande, ook al kwamen z© er,
weinig of nooit; gemeentelijke contro
leurs scherpten hun vernuft door
eikaars belastingobjccten te belasten
en schiepen tenslotte een toestand, zóó
belachelijk en meteen zoo onbillijk, uafc
eindelijk de Minister e© een eind©
aan gemaakt heeft en aan wie 't be
trof heeft laten weten, dat zij mot
zulk© dwaasheden moesten ophou
den.
Alleen in wat andere woorden
Maar hier kwam het dan toch op
neer.
Te gelijk met al deze varianten is
deze ander© bedoeling van do foren
senheffing totaal uit net oog verloren:
dat de gemeentebesturen diensten
bewijzen, waarvoor zij vergoeding
mogen vragen. Het is niet zoo heel
gemakkelijk om aan te tooncn welke
diensten bewezen worden aan iemand
die ergens 71 dagen gevestigd is. welke
niet verschuldigd zijn aan een be
woner, die procies op den 90-sten
dag vertrekt. Als wij hiervan cene
nog juistere voorstolling verlangen
dan moeten wij nagaan welke diens
ten dat. wel zijn. Ik kan geen andere
vinden .dan die van de politie, de
brandweer er, een heel enkelen keer,
van de gemeente-secretarie, do laat
ste namelijk voor zoover er geen leges
voor berekend worden. Anders wordt
de vergoeding contant over do toon
bank betaald.
Derhalve vooral do politie cn do
brandweer. Rustig© forensen, die
vechtpartijen welen te vermijden en
voorzichtig omgaan met vuur en
licht, hebben deze twee instellingen
evenwel zelden of nimmer noodig.
Grappig is het wel, dar handelsrei
zigers die het hec-lc jaar door het
land zwerven en hij geval ook wel
eens een beroep op politie en brand
weer kunnen moeten doen, daar
niemendal voor behoeven t© betalen
ir. den vorm van forensenbelasting-
ik zog dat niet uit afgunst en nog
veel minder, om op hen de gevaar
lijke aandacht van den fiscus te ves
tigen, maar alleen om het bezwaar
te weerieggen, dat de officieelo forens
ook de straten van ziin werkgemeen-
t© versii.it. Hij is, zooais men opmerkt
do oenigo niet. Maar theoretische
beginselen door te zdten tot hun
uiterst© consequenties leidt tot de
dwaaaltedcn, waart©;-cu dan nu einde
lijk d© Minister opgetreden is.
De Minister had nog iets verder
moeten gaan en begrijpen, dal de fo
rensenregeling een soort van herhaling
van het verouderde poortgeld is, uit
den lijd, toen dc steden nog rnet wal
len afgesloten waren misschien zou
hij dan de totale afschaffing aange
durfd hebben.
t
Masr ik mi; het genoegen veroorlo
ven er op te wijzen dat de nieuwe re
geling die nu voorgesteld wordt, ook
tiaar ongerijmdheid weer meebrengt?
Neem den directeur van een groote
onderneming tc Amsterdam, die daar
'een som van laat ons zeggen twee ton
heeft oververdiend volgens de nicu-
e bedeeling zal hij te Bussum waar
hij woont, naar twee derde van zijn
totaio inkomen belasting moeten be
talen, maar te Amsterdam naar het
zelfde bedrag, verminderd met laat
ons zeggen vijfduizend gulden rente
voor het toch tc Amsterdam over-
verdiende geldWanneer de fiscus
zelf al op dit denkbeeld gekomen is
(en hij bekijkt het vraagstuk van alle
kanten, ook van die welke het niet
heeft) dan kan hij er 's nachts be
nauwd van droomen. Wat ik natuurlijk
niet hoop. Hij heeft ook zijn groote
zorgen, zoogoed als wij, die de be
lastingen moeten opbrengen.
Als nu iemand vragen mocht, op
welke manier dan een belastingschul
dige- die met het eene been in de
stad on met het andere in her norn
staat, gemeentebelasting zou moet-Bn
betalen, dan zou ik zeggen: raar zijn
volle inkomen in het uorp waar hij
gevestigd is. Niet omdat zij daar
waarschijnlijk wel het laagst zal zijn,
maar omdat hij er zijn liooidverblijf
houdt, een begrip dat overigens in
het geheel© Rijk officieel gangbaar
is. Ik kun dat des te gemakkelijker
zeggen, omdat niemand, die het twij
felachtige (financieel gesproken) voor
deed heet forens te zijn, een oogen
blik geloof, dat het. ooit tot zulk
een eenvoudige regeling komen zal.
Wij zijn voor zooiets simpels al veel
te ver in de fiscale raadselachtighe
den weggezakt en zullen nimmer meer
voet op vasten bodem weer zet-
Het Lest© voor de forensen ie
maar, van hun porteinonnaie af te zien
cn philosophised te letten op de krom
me sprongen, die de wetgever op dit
forensoalterrein nog verder maken
zal. Want wij moeten ons niet verbeel
den, dat deze toeren ten einde zijn.
Het gaat er mee als met den equili
brist in een circus: zoodra hij eenmaal
heeft geleerd, zich op een been op de
leuning van een stoel in evenwicht
te houden, wil hij met genoegen ver
der gaan, zet er ook een tafel op zijn
kant bovenop en daarop nog weer
een leege wijnflesch en houdt zich bo
venop deze vernuftige pyramide na
voldoende oefening wel in balans.
Mocht hij komen t© vallen, dan valt
hij zacht, boven op den drom met be
langstelling toeziende forensen z ij
krijgen de blauwe plekken wel.
Maar genoeg geschertst. Misschien
liet zelfs «el wat ongepast,
met 's Rijks regelingen van gemeente
belastingen een beetje tc spotten. Bij
wijze van boetedoening volge tot slot
een ernstige opmerking over wat er
gebeuren moet, wanneer een stad al te
7,e©r van haar belastingschuldigen
zou zijn leeggezogen door aangename
dorpen in de buurt.
Dan ie een wet tot grensregeling
no© mogelijk en billijk. Wii hebben
voorbeelden, vlak hii en in d© naaste
buurt. Misschien komt, er nog een
tijd, dat een forensenheffing om die
reden niet- meer noodig is. Amster
dam slikte aldus Watergraafsmeer al
in. mogelijk zijn morgen Bussum en
Hilversumaan de boort. Morgen w
naiuurli'k maar bij wiize van spre
ken Het zal nog wel wat duren. Jn-
usschen sukkelen wii maar verder
met de forensonbepal in gen en kiiken
glimlachend toe. naar het berust-end
nrinripe: „mensch. erger je niet!
Vooral niet, wanneer het toch niet
baat.
J. C. r.
Stadsnieuws
Georganiseerd Overleg
Werklieden-quaesties
Wij ontvangen het volgend© com
muniqué:
Dinsdnzavond j.l. vergaderd© de
Commissie van Overleg voor de Werk-
lieden onder leiding van den voorzit
ter van hot Georganiseerd Overleg,
den heer M. A. Rcinakla.
Gunstig zal worden geadviseerd ten
aanzien van cenige voorstellen
nadere regeling van d© positie
enkel© werklieden aan verschillende
bedrijven.
Goedgekeurd werd een voorstel tot
regeling van den werktijd van de
werklieden van enkel© bedrijven voor
gevallen, waarin arbeid buiten de ge
meente moet worden verricht.
Ann Burgemeester en Wethouders
zal worden geadviseerd tot wijziging
vnn de beslissing, genomen in verbond
met de invoering van do 4-S-urige
werkweek inzake het loon. te betalen
ann losse werklieden; ©veneens
eenigde de vergadering zic-h met.
voorstel tot wijziging van het tarief-
loon der straatmakers.
Naar aanleiding van het voorstel
van een der organisaties wordt beslo
ten te advisee ren tot het opheffen van
den nnchtwachtdienst der gem. duin
waterleiding in de Stnds-Doelcn;
voorgesteld zal worden dat. in gevallen
wnnrin des avonds of des nachts fit-
tershulp noodig is. daarvan aan de
politie mededeoling zal kunnen wor
den gedaan, die den voor evontueele
hulp aangewezen fitter zal kunnen
marschuwen.
De Commissie vereenigde zich voorts
met een door directeuren voorgesteld©
uniforme regeling van de wijze van
betaling van loon voor arbeid van
continu-arbeiders on feestdagen, niet
op een Zondag vnllcnde.
Een verzoek, om als compensatie
voor I huiswachtdiensten, do huur aan
werklieden van een der bedrijven voor
een dienstwoning in rekening gebracht
te doen vervallen, zal niet worden ge
steund; daarentegen zal worden gead
viseerd tot een onderzoek naar de
noodzakelijkheid van dergelijke dien
sten door ambtenaren en werklieden
aan de verschillende bedrijven en,
VAN HAARLEM'S DAGBLAD
VACANTIE-CORfïESPOND'éNTIË
Groote hoeveelheden
postpapier en onbeant
woorde brieven worden
uitgepakt, die kunnen
nu behandeld worden
sorteert al lea keurig op
tafel maar eerst eens
de frissch© lucht in
er is tijd genoeg voor
schrijven
zorgvuldige voorberei
dingen worden op den
vierden dag getroffen
even in het dorp een
flesahje inkt koopen
op den vijfden dag gaat
zij zelfs aan de tafel zit
ten. maar het blijkt
dat zij geen postzegels
meer heeft
Zaterdag was de aan
gewezen dag wacht
eens, zij gaan toch niet
voor Maandag weg
kan dus morgen ook
nog wel
Zondag brengt prach
tig weer. Misschien re
gent het de heele vol
gende week dus van
daag maar uitgaan
op Maandag is liet. on
mogelijk omdat er juist
boeken op haar tafel
liggen, waar tussehen
bloemen worden geperst
gedurende de rest van
de week wordt de tafel
voller en voller en
daardoor onbruikbaar
voor correspondentie
zoodat er tenslotte op
het. perron nog juist
tijd is, om in vliegende
haast een dozijn brief
kaarten te verzenden.
(Nadruk verboden.!
rde mogelijkheid van een unifor
me wijze van vergoeding.
Na de gebruikelijke rondvraag werd
de vergadering gesloten.
Arr. RecMiank
Het auto-ongeluk op de
Brouwersvaart
Het doodrijden van een kind
Tegen den bekl.l maand gevangenis
straf geëischt
(Slot der zitting van Donderdag
middag.)
Het getuigenverhoor
Get. Chr. Koster, de monteur, die
ine; den bekl. had medegereden,
verklaarde dat meer chauffeurs een
groote bocht bij de Brouwersvaart
maken, maar dat z.i. de bocht die is
gemaakt, te groot was. De kinderen
met den kinderwagen liepen midden
op straat, aarzelden eerst wat tc doen
en gingen daarna naar den water
kant. Door naar den rechterkant te
Kaan had bekl. de aanrijding veroor
zaakt.
Got. had het ongeluk zien aanko
men en daarom geroepen ..remmen,
remmen." Maar. er was niet dadelijk
geremd. Get. had daarna ingegre
pen. Dat bekl. met zijn jasmouw de
monette had geraakt, achtte get. niet
onmogelijk.
De tienjarige B. B-. was door de
botsine met de auto achterover geval
len en daarna door het reoliterwiel
van de auto overreden. Op een vraag
van den ambtenaar van het O. M.
zeido get. het onverantwoordolijk te
vinden om met- een Fordwagen te
rijden, als men dat, zooals met bekl.
het geval was. nop nimmer had ge
daan Maar dat bekl. nimmer met
p©n Fordwagen had gereden was niet
bekend
Door het nemen van een te groote
bocht, was bekl. het overzicht van
den weg dien hij volgen moest,
kwijt
Get. zeido nog. dat bekl. hoewel dal:
was afgesproken, bij het heengaan
van do zaak niet op hem had gewacht,
maar zelf de zaak uit was eereden.
Get. was hem daarna achterop geko
men. Op den Zeeweg had bekl. goed
gereden.
Get. D. Jacobs die bekl. van de
brug had zien afrijden had den in
druk gehad dat de bestuurder van do
auto ziin stuur was kwijtgeraakt en
gedacht, daar kon wel eens een onge
luk van komen.
Get. F. G a r i s. een voerman, had
de aulo in een slingerenden gang van
den kant van den Zijlweg zien aan
komen en daarna de Brouwersvaart
opgaan. Het kind dat was aangere
den, liep in de richting Overyeen.
Het had het voor en het achterwiel
van de auto over zich gekregen.
Het requisitoir.
Met O. M. oordeelde dat bekl. in
derdaad roekeloos had gehandeld, en
dat de roekeloosheden hier voor het
grijpen ziin. Vooreerst, omdat bekl.
ging rijden zonder de regels van den
weg te kennen en nadat hij als
chauffeur ongeschikt was gevonden.
Bovendien was bekl. op eigen hout
je <ie zaak gaan uitrijden eu was
Koster hem niet achterop gekomen,
dan had bekl. misschien nog meer
ongelukken veroorzaakt. En dan had
hii dó bocht te groot genomen en
niet tijdig geremd.
In een en ander vond het O. M.
aanleiding tegen den bekl. 1 maand
gevangenisstraf te eiechen.
Bekl. verzocht hem een voorwaar
delijke straf on te leggen.
De rechtbank zal over 14 dagen
uitspraak doen.
UITSPRAKEN.
P. J. van B. verpleger te Haar
lem, gedetineerd, verduistering in
dienstbetrekking, 6 maanden gev.-
strcf voorwaardelijk met proeftijd
van 1 jaar en bijzondere voorwaar
den. B. S. te Amsterdam, gedeti
neerd .diefstal door middel van ver
breking, 6 maanden gev.straf met af
trek prev.hechtenis tot 4 Sent. 1924.
C, N. slagersknecht te Haarlem,
overtreding art. 247 Wetb. van straf
recht, bij verstelt. 4 maanden gevan
genisstraf.
INCEZONDEN MED EDEELINCEN
a 60 Cts. per regel.
Als ge west Victoria-Water
is ontstaan uit de natuur,
Waarom drinkt ge 'n fabrikaat dan
dat kan schaden op den duur?
Weet U dat Violorla-Water
in een Liter-schroef-stop-flesch
U slechts twee-en-dertig cents kost
thuis bszorgd aan Uw adres?
Oberlahnstein
Feuilleton
(Geautoriseerde vertaling).
Naar het Engelschvan
J. S. FLETCHER.
..Vheorie!" zei Mellapont. ..Laten
wij' nu do feiten onder liet oog zien.
Het eerste feit i\ dat de heer James
Deano in zijn slaapkamer nummer ze
ven in het Chancellor Hotel was op
Maandagavond elf uur en dat hij den
volgenden morgen verdween. Waar is
hii heengegaan en wanneer? Maan
dagnacht of Dinsdagmorgen? Meneer
Belling kan ik even met het ka
mermeisje. over wie wij het een en
ander gehoord hebben spreken laat.
u haar oven roepen.
Belling verdween en Mellapont
wend do zich na een blik op do deur
tot juffrouw Knap,
„Is het waarschijnlijk dat uw voogd
veel geld bij zich had?" vroeg hij
kalm. ..Baar geld?"
,.Ja". antwoordde juffrouw Knap
zonder aarzelen. ..Zeker! Hij had veel
geld hij zich. Wij zouden naar het
vasteland eaan. ziet u. Bovenden had
hij op reis altijd veel geld bij zich,
Ik ben n! dikwijls met hem op reis
geweest".
„En waardevolle dingen? Horloge,
ketting cn dat. soort dingen?" vroeg
Mellapont. „Juweelen van eenig©
waarde?"
„Hij had een heeleboel kostbare ju
weelen bij zich", zei juffrouw^ Knap.
..Daar had hii een zwak voor".
..Hm!" mompelde Mellapont. met
een blik op Shclmore. „Het is maar
coed dat we dat weten. hè. meneer
Shèlraoi'e? li herinnert zich zeker nog
wel dat Maandag de driemaandelijk-
scho markt was en dan zijn er altijd
vreemde kerels hier en die blijven zoo
in de buurt rondhangen tot den vol
genden morgen. Maar daar is het
kamermeisje".
Belling kwam terug en bracht een
jonge vrouw mee, die nieuwsgierig en
vragend keek naar de menschen. die
op haar zaten te wachten, maar voor
namelijk naar den hoofdinspecteur,
•lie haar op zijn beurt scherp aan
keek, alsof hij haar betrouwbaar
heid nis getuige wildeonderzoeken.
..Mary Sanders", zei de hotelhou
der. „Zii is degene., die meneer Deane
het laatst gezien heeft".
„Juist", zei Mellapont. „En dat
was om hoe laat Mary?"
„Even over elven, op Maandag
avond. meneer", antwoordde het ka-
mormeisje onmiddellijk.
„Toen heb je hem warme melk ge
bracht; hij was toon blijkbaar klaar
om naar bed te gaan, en zei dat je
don volgenden morgen om zeven uur
thee moeit brengen?"
„Ja. meneer".
„En toen je den volgenden morgen
om zeven uur kwam was hij er niet?"
„Neen. meneer".
„Dus de thee. die je Loven bracht
herit h:ï niet opgedronken''"
„0. neen. meneert De thee heeft hii
niet nang.;raakti'T.
Mellapont zweeg en bleef wel een
minuut lang zwijgen. Het kamer
meisje. een flink, pienter kind, keek
hem strak aan. Plotseling hoog hij
zich voorover, keek haar scherp aan,
en fluisterde meer dan hij sprak:
„En het bed. Mary? En liet bed?"
Het kamermeisje bloosde en schrok
even.
„Wat wat bedoelt u. meneer?"
„Ik bedoel was het bed besla
pen, Mary! was het. bed beslapen?
Toe jij met. jo ondervinding als ka
mermeisje, hè? Maar ik zie dat je ie
eigen opinie hebt over dit zx-er belang
rijke punt. Vertel ons die e©n3, Ma
ry".
Het kamermeisje glimlachte ex'en
en keek tersluiks naar haa- meester
„Nu. meneer'', zei ze. „ik dacht
wel iets toen die meneer niet voor 't
ontbijt terug kwam, en toen ik de
KETELSTEEN
Eenige dagen geleden plaatsten wij
een ingezonden stuk van dr. G- Ko
mijn, inspecteur van de Volksgezond
heid alhier, waarin werd aanbevolea'
een stuk magnesiumdraad in thee
ketels te leggen, om d© vorming van
1 ketelsteen tegen te gaan.
Do heer K. Drok, techn. cand. to
Delft, schrijft ons naar aanleiding
hiervan het volgende:
„Het volgende, door mij sedert
jaren met succes toegepast© middel
is nog meer aan te bevelen. De knik
ker toch heeft het nadeel door zijn
kleine afmetingen en bolronde ge
daante licht uit de tuit van een
theeketeltje te ontsnappen, of erger
nog: die te verstoppen.
Al deze bezwaren l;an men over
winnen door zijn heil te zoeken bij
de oesterschelp.
Deze houdt niet alleen vorming
van ketelsteen tegen, maar verwijdert
zelfs aanwezige ketelsteen zeer snel.
Men lei te er echt er op geen andere
schelp ic nemen dan een oesterschelp
want de ruwheid van de holle op
pervlakte heeft een tweeledig nut:
ten eerste door als het ware den
ketelsteen weg te raspen. en ten
tweede door het onmogelijk te ma
ken, dat de schelp zich zoo tegen de
opening van de tuit aanvleit, dat
het uitschenken van het kokende
water uit het theeketeltje verhinderd
wordt".
Wij brachten deze opmerkingen
ouder de aandacht van dr. Romijn,
die ons zeide, dat hij niet op het
idéé van de magnesiumdraad geko
men zou zijn, als het mogelijk was
geweest, de ketelsteen langs mecha-
nischen weg ook van den bodem van
electrische keteltjes te verwijderen.
Voor deze soort keteltjes is evenwel
nóch de knikker, nóch de oester
schelp geschikt, daar de bodem zóó
buitengewoon dun is, dat hij binnen
korten tijd door het er langs schra
pen van een knikker of een schelp
stuk zou gaan.
De opmerking betreffende het ver
stoppen van de tuit door een knikker
gaat voor electrische theeketels niet
op want deze hebben geen tuit? Maar
de knikker zou er toch bij het óver
schenken spoedig uitrollen.
AANBESTEDING.
Door 'den architect Nic. J. Nijfnan
ia aanbesteed het verbouwen van een
woonhuis aan den Zijlweg te Over-
veen. Laagste inschrijver J. Ver
heugd te Overveen aan wien het werk
is opgedragen.
kamer eens wat nauwkeuriger beke
ken had en vooral het bed. Ik geloof
dat, hii vvel naar bed is gegaan, maar
er miet in is gebleven! Ik geloof 'dat hij
al weer heel gauw is opge taan".
Mellapont sloeg met zijn handen
op zijn knieën en keek langzaam en
x'eelbeteekenend van Belling naar
Shelmore en van Shelmoro naar juf
frouw Knap.
„Ze denkt <3at hij wel naar bed is
gegaan, maar al heel gauw weer is
opgestaan", zei hij. op min of meer
dramatische wijze „terziide", „Zoo!
En waarom dacht je dat, Mary?"
sing hij voort, terwijl hij zich weer
tof, het kamermeisje wendde. „Heb
je daar een reden voor?"
„Ziet u, meneer, toen ik het eens
goed bekeek, vond ik dat het bed er
niet uit zag alsof het den heelen
nacht beslapen was", antwoordde Ma
ry. „Alleen in het kussen was een
put. De lakens lagen glad en waren
niet gekreukt. Het was net of die me
neer naar bod was gegaan, zich plot
seling had bedacht en weer opge
staan was, en niet meer was terugge
komen."
Alellnpont sloeg weer op zijn knieën.
„Schitterend", zei hij. „Prachtig!
Meneer Deane is naar bed gegaan en
onmiddellijk weer opgestaanNu, Ma-
Do jij bent blijkbaar een meisje, dat
goed haar oogen gebruikt. Waar heb
je het blad neergezet toen je meneer
Deane zijn warme melk bracht?"
„Op de toilettafel, meneer, vlak
bij waar hij in een stoel zat te lezen.
„Is je ook iets op die toilettafel op
gevallen? Zeker wel, hè? Wat da.n?"
„Nou, meneer, ik moest het. wel
zien het lag allemaal middenop.
Een gouden horloge met ketting. een
diamanten 6peld en ©en paar ringen
diamanten ringen geloof ik".
.Hij had twee kostbare ringen met
diamanten" mompelde juffrouw Knap.
„Juist", zei Mellapont. „En nu, Ma
ry. lagen de dingen nog op de toi
lettafel, toen jo don volgenden morgen
binnen kwam?"
„O neen, meneer, toen lag er niets.
Alleen borstels en kammen en zoo.
Geen dingen van waarde, meneer".
Mellapont keerde zich om en knikt©
een paar maal tegen Shelmore.
„liet kan niet duidelijker", zei hij
op zachten vor trouwe lij ken toon.
„Meneer Deane is opgestaan, heeft
zich aangekleed, zelfs zijn sieraden
meegenomen en is dien avond nog uit
gegaan! Mary!"
„Meneer
„Ik veronderstel dat jij die heele
gang bedient, waaraan kamer num
mer zeven ligt?"
„Ja, meneer. Het is de eerste ver
dieping. Er zijn zes kamers drie,
vijf, zeven aan den eenen kant; vier,
zes, acht aan den anderen".
„Hoe laat was je dien avond klaar
met je werk?"
„Op den gewonen tijd, meneer. Half
twaalf".
„En heb je meneer Deane nog uit
zijn kamer zien komen?"
„Neen meneer, vast niet".
„Veronderstel dat hij iet6 noodig ge
had zou hebben nadat, jij klaar was
wie zou hei hem dan bezorgd heb
ben?"
„Kight, de nachtportier, meneer.
Als er op een van de slaapkamers na
half twaalf gebeld wordt, gaai Kight
er altijd op af".
Mellapont wuifde mot zijn hand te-
gen Belling.
„En nu Kight!" commandeerde
hij. „Kight".
Belling knikte tegen het kamer
meisje.
„Laat hem da'delijk hier komen,
Mary", zei hij.
Toen het kamermeisje weg was, werd
het stil in de zitkamer. Dit kwam
voornamelijk door liec gedrag vau
Mellapont, die zijn armen over zijn
borst kruiste, zijn blik op het plafond
richtte, en staarde naar een plek, die
werkelijk of alleen maar in zijn ver
beelding bestond; hij scheen volkomen
in zijn gepeins verzonken to zijn. Pas
toen een houterige man met een groen
voorschoot de kamer in kwam en vra
gend naar Belling keek, kwam hij
weer bij.
(Wordt vervolgd).
