HAARLEM'S DAGBLAD
UIT DE NATUUR
De Gedachtenlezer
ZATERDAG 20 SEPTEMBER 1924 - DERDE BLAD
DUINWANDELING
Zijn er in andere jaren, om deren tijd
al herfstvoorieckencn in den vorm van
vallende bladeren, dit jaar komt dit
iets later door het koele weer, die de
gloeiperiode van de boomen verlengd
heeft en het oogenblik van het verkleu
ren van het blad ecnige weken verscho
ven.
Een wandeling over het Zwarte Veld,
het terrein tusschcn het einde van de
Zanderijvaart en Kraantje Lek, loom de
moeite, al is de weg overal afgezet door
hatelijk prikkeldraad.
Er staat een vreemde plant langs 't
pad onder de dennen met loef als van
een aardappel en met kraal-roode, han
gende bessen, 't Is eigenlijk een moeras-
plant, het Bitterzoet (Solanum dulca
mara} een zusje van de aardappel. Het
eigenaardige is dat deze soort langs
het water groeit en ook hier en daarop
duinen, vooral op zandige plekken, waar
het veel stuift.
Op een punt zien we door het hout
op de steeds verder gaande afgraving.
De duinen er achter, warmbruin van
het blad van duizenden duinroosjes,
vormen een sterk contrast met de blan
ke gapende wond, die de jnensch in het
duinlandschap heeft gemaakt.
Toch zouden we er vrede mee heb
ben, als we wisten dat dén gedeelte, al
was het maar een kwart van de Over-
veensche en Bk>emendaa!schc duinen,
tot natuurmonument werd verklaard i)
waar de zeldzame en merkwaardige
duinplanten zich ongestoord konden
ontwikkelen en waar enkele plekken
konden komen, zooals Van Eeden ze
beschrijft in „Onkruid" en zooals ruim
een halve eeuw geleden de duinen bijna
overal waren. Daar groeiden honderden
orchideeën, meest Muggen-orchis, Par-
nassia, ©uizcndguldenkniid, Hermi-
nium en vele anderen. Dc natuur dcc:
moeite zich weer te herstellen. Stuif-
plekken waaien uit tot bij het grondwa
ter. maar onwetend stuit men hun uit-
waariing, door er takken over te leggen,
terwijl andere gevaarlijke verstuivingen,
op een hoogor niveau gelegen, blijven
liggen zonder dat men zich er om be
kommert.
'c Zwarte weggetje, nu Inderdaad
srwart door de kolcnasch, waarmede de
weg verhard is, geeft mooie punten te
zien. Vooral de tweede bocht, wanneer
de weg van Z.O. buigt naar net Z.W.
(en waar een mooie groep grove den
nen staat) ccn vijftien-tal meter recht
omhoog gaat, cn zich dan buigt naar
het Oosten.
De Oostenrijksche 'den, waarvan
prachtig geslaagde aanplantingcn lig
gen in dezo duinen, maken direct een
veel gezonder en levenskrachtiger indruk,
maar mitsen het karakteristieke van dn
groven den, dat den strijd tusschen wind
en plant zoo go;*! weergeeft. Wie van
beomen houdt, k.-.n langs den Zwarten
Weg ziin hart ophalen. Er staan clrcn,
die de bewijzen dragen dat het er vroe
ger vochtiger geveest is. zwarte po
pulieren met rondo takken cn op een
lage plek ratelpopulleren, ooit met ron
de Vakken maar met kleinere, rondere
bladeren. Vindt u een populier met kan
tige Takken, dan is het een Canada-
populier of verwante soort, maar die zijn
De Meidoorn zit vol bessen. Het Kar-
dinaalshóedje zien wc hier weinig, die
groeit meer langs den weg naar Kraan
tje Lek. We bezochten ook nog enkele
plekjes, waar wc vroeger merkwaardige
planten vonden, 't Katicnkruid (Nepeia
Cataria), verwant aan de Nepeta Mus-
i, diu we tegenwoordig zooveel in
villa-tuinen zien, stond nog op zijn
oude groeiplaats, maar minder mooi
dan vroeger. Do Campanula lalifolia,
die vroeger een Noordhelling sierde
met tientallen witte klokken, was ge
heel verdwenen.
We ontdekten nog een groot veld met
Zeepkrutd, Dit is een van onze mooiste
planten. In Augustus is zoo'n plant met
zijn rose bloemen, even mooi als ccn
l'hlox, Vlinders, vooral nachtvlinders,
komen er honig op zuigen, maar hom
mels hebben ccn te korte tong, om bij
den diepliggenden honig te kunnen
komen. Geen nood, ze bijten een gat
opzij van de bloem in kelk en bloem-
buis cn halen den honig weg, zonder
de bloem normaal te bestuiven. Toch
schijnt 't Zeepkruid genoeg legitieme
(wettige) bezoeken te krijgen om rijke
zaden te zetten, want de zaaadoozen
za'.cn vol groote zwarte zaden, In tuinen
kiemen deze gemakkelijk in wat voed
zame aarde. In do duinen gebeurt dit
mindor gauw. want we vinden de plan
ten bijna uitsluitend in aparte, groote
kolonies, nooit in enkele planten bijeen.
Die groote kolonies ontstaan door on-
deianrdsche uitloopers. 't Zeepkniirl is
niet zeldzaam. U kunt het vinden bij Vel-
scrcnd. Beverwijk. Overveen, Aerden-
hout, ja bijna overal langs de duinen,
zelden dieper het duin in. Voor tuinen
op zandgrond, waar het te droog is voor
gewone tuinplanten, is het Zeepkruid
zeer geschikt. Alleen zal do schoffel er
in het voorjaar wel eens aan te pas
moeten komen I
C. SIPKES.
VRAAG betreffende Clivia's.
ANTWOORD: Dat cr een enkele
gewone aardworm in uw potten
z:t is niet verontrustend. Zitten cr veel
in, dan zoudt u den pot enkele uren
in een ernmer water kunnen zetten,
zoodat ze boven komen en u ze kunt
vangen. U schrijft ook van kleine
witte wormpjes. Zonder deze'gezien
te hebben, kan ik niet oordeclea of
deze schadelijk zijn.
VRAAG betreffende Tmnbooncn,
die verkeerd in den dop zitten,
ANTWOORD Tk heb nader het oor
deel van ccn deskundige op dat gebied
gevraagd, doch deze verklaarde dat
eenig verband tusschcn een schrikkel
jaar en die Tuinbonnen niet bestond,
zooals ik ook reeds voorloopig ant
woordde.
i C. S.
r) De Verceniging tot Behoud van
Natuurmonumenten heeft weer een
propaganda-geschrift uitgegeven, geti
teld s „Slechts r op do rooo?" Gratis
te verkrijgen aan het secretariaat
Heerengracht 260—266,
meer in jongere bosschen te vinden.
Wolkon kant zullen %ve gaan f",
vroeg ,Ian van Hoven, terwijl zij hot.
bordc6 van hot ponsion afgingen en
in do lachondo zonneschijn kwamen.
Jo Bakker koek hein glimlachend,
aan.
„Och, dat komt er niet óp aan",
antwoordde ze tevreden.
Meisjes voor wio hot nog een beetje
ongowoon is oen ring 3an den vierden
vinger van haar linkerhand te dra
pen, kan het zelden iets schelen,
waarheen haar morgenwandeling in
oen twinkelend© zon langs het strand
haar brengt, mits. natuurlijk de ge
ver van don ring bij haar is.
„Dan maar naar de piorl" zoi Jan.
Ze staken den weg over tusschon
vele auto's, motorfietsen, fietsen on
wandelaars en kwamen behouden bij
do pier, Daar namen zij plaats op
eon bank.
„Ik aal altijd van <3io bank hou-
'den!" verklaarde .Tan.
„Ik ook", fluistcrdo Jo.
„Juist oen week geleden." herin
nerde hij zich „ik kan hot nauwelijks
wleoven. Weet -n wel. hot stortre
gende. er was zoo goed als niemand
öd het strand, wij waren hier hcole-
maal alleen."
„En het was zoo koud en guur on
naar. tenminste in het begin,"
„En toen..."
„En toen! herhaalde zo mot een
gelukkig gezicht en gaf hem een klein
kneep jo in zijn arm.
Zo keken elkaar innig aan. cn zelfs
het gezicht van twee dude dikke da
mes, die met ijver aan het breien wa
ren on do vechtpartij van een pn.nr
kindoren, kon hun romance niet ver
storen.
Ze keken naar Je zee, naar do vin-
ficliens mot hun booten, naar de bad
gasten, toen plots hun aandacht go-
trokken werd door een 'uid gepiuat.
Dicht lij de p;or op hot elraüd
stond <*'-n mon zwaar te oroeren.
Professor Dunbartoii. noemde hij
zichzelf. 3ven helper, die naast hem
stond, vorklaar de dat de professor, do
prootete cn beroemdste gedachten lozer
van zijn tijd was. Hij had aanbeve
lingen van de knapste en beroemdste
mannen van Europa, Amerika cn
Australië en hij had tot groote tevre
denheid van die hoeren voor hen ge
werkt.
Tk voor mij heb absoluut, geen
vertrouwen in gedachtenlezen",
merkte .Tan op, terwijl 20 naar bono
den naar den viezigon, armoedigon
professor keken.
„Ik ook niet", zei Jo en zij maakten
zich gereed om de pier een eindje op
te wandelen.
Na eer. poosje kwamen zij weer liij
hun uitverkoren bank terug, die tot
hun vreugde onbezet was.
Maar of "net nu kwam, omdat het
dien morgen buitengewoon warm
was. met een dreigend onweer in do
lucht, of dat ze wat moe waren,
of wat dan ook. een feit is, dat zij
om de oen of andere reden boos op el-1
kaar werden. Juist op diezelfde bank,
waar ze kort geleden nog zoo gelukkig
met elkaar waren geweest, hadden ze
onaangenaamheden
De ontkinooping was bovendien zeer
dramatisch. Jo nam den nog zoo nieu
wen ring van haar vinger en legde hem
op de palm van haar hand en strekte
die naar Jan uit. En hij staande er
oen oogenblik ongeloovig naar (nog
één ©ogenlik en Jo had haar hand
weer teruggetrokken, bekende ze la
ter!) en toen nam hij den ring er af
en zoi„O, dank je! op een, naar hij
•dacht, onverschilligen toon, maar in
werkelijkheid met een lieersche stem-
Toen zaten ze nog een oogenlblik
stil naast elkaar, waarna Jan opstond
en zoi„Klaar 1" en Jo stond, met,
oen geforceerd lachje op en zei „Ja I"
en toen wandelden zo met elkaar,
zonder een woord le spreken, naar
hun peneion.
Natuurlijk verscheen Jo niet aan
de lunch, zo had hoofdpijn. Jan even
wel zat op zijn gewon© plaats. en
staarde bijna voortdurend op het ta
fellaken, terwijl hij het eten nauwe
lijks aanraakte. De inedepensiongas-
ton trokken direct hun con
clusies en toegrepen «r alles van.
's Middags ging Jan alleen uit 0111
een lange wandeling te maken, even
later verscheen Jo. dio met een boek
naar het strand ging, wèl met roode
oogon. maar toch vastbesloten.
Tegen theetijd ontmoetten ze el
kaar weer in heb pension. Toen ze toe
vallig .T.-.n's kant uit keek. zag ze,
dat hij naar haar zat te kijken. Met
een trotseh gezicht wierp ze haar
hoofdje achterover e-n keek over hem
heen.
Hot gesprek tnsschen de gasten liep
oerls ovor koetjes en kalfjes, toen een
van do dames gewaagde van den be
roemden professor Runharten, die
vandaag in de badplaats was aange
komen en op het strand zijn kunst had
vertoond.
„Ilii heeft werkelijk verbluffende
staaltjes van zijn kunnen gegeven I"
zei een van de gasten enthousiast.
„En ik zeg u, «at het een iiedrie-
ger is! Iedereen kan wat hij doet",
bromde dc jonge ernstige cynicus, zon
der welken gëen pension compleet
is.
„Hij geeft vanavond een demon
stratie in het casino" zei de heer
Joost en. „laten we eens oen. mop
hebben en er met, elkaar heen gaan."
„Ja!" riepen «y-n paar. Dan kunnen
we er allemaal ons oordeel over vor
men
En zoo werd met algemeeno stem
tnen aangenomen, «Jat, het geheele
pension 's avonds 0111 8 uur 'naar het
Casino zou trekkon, om do demon
stratie van professor Dunbarton bij
to wonen.
„TJ gaat toch natuurlijk ook mee,
juffrouw vroeg mevrouw Verhagen
aan Jo. Jo aarzelde, intuïtief wist zo,
dat- Jan naar haar keek. Als ze wei
gerde aan bet pretje deel te nemen,
zou bij denken, dat ze verdriet liad
ovor het gebeurde van vanmorgen. Zo
dwong zich zelve dus om zoo opge
wekt, mogelijk te antwoorden:
„Ja zeker, ik ga ook meel Natuur
lijk!"
„En u. meneer van Hoven J
vroeg dezelfde dame.
„Ik? Wel natuurlijk! Waarom
ik niet?"'
„Prachtig." zei do Cynicus. „l.)an
komen wo tegen acht uur allemaal
bij elkaar. En dan zullen do dames
en heeren zien, dat ik gelijk heb, dat
dio profet^or een groote prul is."
Terwiil dc gaston nog gezellig aan
het praten waren, mankte Jan aan
stalten voor een wandeling, hij stopte
zijn pijp en kuierde langzaam weg.
Na een poosje glipte Jo ook weg.
'6 Avonds was het. geheele gezel
schap op tiid in het Gasina. Do hoove
bescherming en waardeering waarvan
zijn helper gesproken had,, had den
professor misschien wel roem, maar
geen geld opgebracht. HIJ maakte ecu
armoedigon indruk, maar hij was vol
ijver cn vol vuur.
Op het toon&ol' stonden twee wan
kele houten stoelen, waarop zijn
„slachtoffers" voor zijn experimon-
ten moesten plaats nemen.
Do gasten hadden zich vol ver
wachting om hem lieon geschaard.
Daar stond de enthousiaste, dio niota
liever wilde dan zich pis proefkonijn
te laten gebruiken, iets verder dé
sceptische jonge, man, met de armen
over elkaar en een cynische glimlach
om zijn lippen; Jo stond mot oen
hoogroode kleur on glinsterende oogon
don professor aan te kijken, terwijl
doze bezig was zijn boord en zijn
dasje een beetje netter te doen, en
Jan was wat van do andoren weg gaan
staan on wierp steelegewijze blikken
op Jo.
Toen <lo professor met 'das om boord
klaar was, vertelde hij zijn loe-
hoordere in plat Amstordaimsch. dat
hij nu ging beginnen. Over
gezet iu goed Nedorlnndsch zei hij
„Én nu, dames en heeren, neemt do
vertooning een aanvang. Wil een van
de aanwezigen zoo vriendelijk zijn om
in eon dezer stoelen plaats to temen,
ik 7,al dan tot uw al lor verbazing on
bewondering vertollen wait zij denken.
Nu. dames en heeren.... J" Hij keek
uitnoodigond den kring rond, maar
geen van dé aanwezigen, zelfs 'de
enthousiaste niet, had lust..
,U, mijnheer?" vroeg hij aan Jan.
Ik geloof er heelemaal niet-aan",
van Hoven.
..Roden te tmeer, mijnheer, ik zal u
gemakkelijk van mijn macht overtui
gen. Ik verzeker u da,t u verbaasd zult
"n."
Jan zag zich gewonnen, en nam
plaats op een van de wankele stoe
ien.
„En nu", vroeg de professor, „een
darnel"
„U, juffrouw, wilt u?"
Ilii sprak tegen Jo. Zij trok zich een
beetje terug.
„Ja, doet het!" zei mevrouw Joos-
ten.
„Nee. heusch, liever niet!" strib
belde Jo tegen.
Het slot was. dat ze naast Jan op
den anderen stoel kwam te zitten. Bei
den keken et rak voor zich ui t.
„Ik zal maar met u beginnen,
mijnheer", zei do professor en legde
zijn vingertoppen op het voorhoofd
van Jan.
„Dames en heeren, hier hebben we
een impulsief en driftig karakter".
Van Hoven bromde wat tegen.
„Ju," zei do professor, „ik mag er
niet om liegen, maai', nu zal ilt uw
gedachten lezen. Er is vandaag iets
gebeurd en nu heeft u er igoweludg
spijt van, dat u zich niet boter in be
dwang had. Als 11 maar ©en kans ge
geven word om het goed te makenU
denkt, dat alles wat gebeurd is enkel
en. alleen uyv schuld is, en u zou
h.et dolgraag weer goed willen ma
ken. Heb ik gelijk of niet, mijn
heer
Van I-loven, die opgestaan was,
zocht zich haastig een weg tusschon
de gasten, en bleef bij de dour staan
wachten.
.Klaarblijkelijk heb ik gelijk, anders
zou mijnheer er wel tc-genop komen,''
merkte <i'e professor op. „Nu. zal ik
de gedachten van do jonge daime lo
zen."-
Hij logde luchtig zijn vingers op
haar voorhoofd.
„Dat is zeldzaam toevalligriep
hij uit. „Hier hebben wo een jonge
dame, die bijna hetzelfde denkt als dio
mijnheer daarstraks. Ik lees bij haar
dat ze heel veel spijt heeft van iets,
dat nog maar kort geleden gebeurd
is, zij zou een lief ding willen geven,
als het woor in orde kwam. Alleen....
Jo sprong op van den stoel en haastte
zich weg naar buiten. Jan ging haar
op eonigen afstand na.
Zij zag, dnt hij haar volgde, maar
ze deed net of ze hot niet merkte. Be
wust of onbewust ging ze naar dezelf
de batik waarop ze '0 morgons gezeten
hadden on hoewel hel. lujna donker
w,ae. zag Jan haar zitten en 'was al
gauw ook bij de bank.
Hot vriendelijke noodlot had het
zoo geschikt, -dat. de bank door nie
mand anders bezet was.
„Jo...Jo!" riep hij uit.
„Meneer van Hoven?"
„Moe is het toch -mogelijksta
melde hij. „Het is zoo wonderbaar
lijk! Hij raadde van a tot z mijn ge
dachten
„Van imij ook", fluisterde Jo.
Even een kleine stilte. Toen....
„Kan je hot mii ooit vergeven.... t
bogonnen zo bijna tegelijk.
jan Wfts naast .To gaan ziften. En
voor zoover ia na te gaan was do ring
in minder dan tien seconden weer
aaW Jo's vinger. En zij Kuste don
ring,., of deed Jan het... of beiden?
Maar het duurde een langen, lan
gen Tijd voor zij opstonden.Tan legde
zijn hand op de leuning en zei voor
de zoovoelete maal.
„Ik zal altijd van die bank hou
den
„En ik." zei Jó.
Even voor zii het pension binnen
gingen. deed Jan een bekentenis.
„Lieveling, ik moet je wat vertel
len." begon hij. r
„ïk jou ook," antwoordde Jo.
„Beloof trnii. dat het voor je geen
verschil zal maken, als je het gehoord
hebt."
„Als je mij hetzelfde wilt. beloven
„Die gedachtenlezerïj, was heele
maal niet zoo verbazingwekkend
Toon ik wist, dat jij van avond ook
zou 'gaan, ben ik na do thee naar
hem toe gegaan en heb hem een rijks
daalder gegeven om mij uit te kiezen
voor het ©xperimonteeren, en i e zeg
gen..., wat hij zei."
„Ik doed precies hetzelfde", zei
Jo.
Binnenland
VEREENIGING VAN NEDERLAND
SCHE WERKGEVERS.
In de Donderdag te Eindhoven ge
houden jaarlijksohe vergadering der
vëreeniging van Nederlandsche Werk
gevers zijn iu vacatures dr. W. A.
van Dorp, E. J, Duinfjer Ilzn. en W.
F Piek tot leden van het bestuur
gekozen de heeren dr. F. G. Waller,
directeur der Nederlandsche gist- en
spiritusfabriek te Delft, .T. N. Voor
smit, directeur der N.V._ W. A. Schol-
ten's aardappelmeelfabrieken te Gro
ningen eu M. O, Koning, directeur
der stoomvaart-mij. Nederland to Am
sterdam.
Een dreigend meeltekort
Prijsstijging voor inlandsch
gebruik
„Hot Volk" meldt o.m.t
Naar wij vernemen dreigt in óns
land binnenkort ©en, ernstig tekort
te zullen ontstaan aan bloern, als ge
volg waai'van de broodprijs hoog zal
worden en wederom neiging vertoont
irn te stijgen.
De zeer slechte aoraer en in het bij
zonder de zware regenval hebben 'den
tarwe-oogst In ons land ernstig be
nadeeld. Zelfs in zóó sterke mate dat
boeren de door hen reéds verkochte
(taaiw|> opnieuw hebben moeten in-
koopen, om gezonde zaaitarwe te
hebben voor den a.s winter.
Dat 'dus de prijzen van het ongc-
b.uilde meel, waarvan 011s zooge
naamd bruin brood wordt, bereid,
stijgen, heeft een natuurlijke oor
zaak.
Geenszins is dit echter het geval
met de enorme en nog steeds voort
durende stijging van Tiet tarwebloem
waarvan ons wittebrood wordt be
reid e-11 dat in hoofdzaak geen in
landsch product is.
De meelfabi'ikanten toch, een en
kele uitzondering daargelaten, voe
ren op groote schaal tarwebloem uit
naar liet lihans weer koopkrachtige
Duitscbland en Frankrijk, naar
Dnitschland vooral. Daar worden
sinds ecnige maanden, zeer hoog©
prijzen gemaakt.
Zoo is dan thans als gevolg van
den ontzaglijken uitvber fvan an eel,
deze toestand onstaan, dat de
fabrikanten voor het inlandsohe ge
bruik aan de broodfabrikanten zulke
ïtooge prijzen vragen, dat zij roods
daardoor stilzwijgend onthoven zijn
van verkoop, en levering.
Daarbij komt dan nog, dat de
bloemvoorraden ,die zich voor reke
ning van meelfabrikanten o.a. in
Amslerdamsche veeinen bevinden,
door die fabrikanten voor den uit
voer worden opgevorderd, zoodat do
bestaande voorraden voor hot in
landsch gebruik ^geleidelijk slinken.
W'riü nu de pi-ijöjtijging betreft,
bel is, gedurende de laatste oogst-
periode, overal slecht weer geweest
Mon kon dus wel verwachten, dat
ook de prijzen van de buitenlandsche
farwe, voornamelijk do Amerikaan-
scho, «enigermate zouden stijgen.
lichter, in het orgaan „De Be
lastingbetaler" vonden wij in een ar
tikeltje: „Waarom het brood duur
wordt", ook deze mededoeling, dat
„uit Amerika (kwam) do officieus©
tijding, dat 111 de graan produceeren-
dè staten de oogsten van tarwe en
mais zeer meevielen en dat er oen
ongekende activiteit hoerechte ook
bij de banken, aldaar, die de oogsten
plegen te financieren".
De speculatieve gedragingen van
de Hollandsche meelfabrikanten ma
ken thans reeds het brood noodeloos
duur.
Als Duitscbland in hei. tempo van
het oogenblik afnemer blijft, zal de
prijsstijging van het meel voorloopig
niet tot stilstand wordon gebracht
en zal ons dagelijksch brood in de
komende maanden nog duurder wor
den dan thans reeds is.
Tenzij du regeericg tijdig ingrijpt
eu den uitvoer van bloem beperkt of
stop zet, tot zoolang er voor do bin-
nerilaudsclïe consumptie voldoende
voorraad, tegen redelijken prijs, be
schikbaar is.
POSTWISSEL VER.KEER NEDER
LAND—INDIë.
Mevrouw Bakker—Norb lid van de
Tweede Kamer, heeft aan den minis
ter van koloniën de volgende vragen
gesteld
Is heb den minister bekend, dat in
Indie bij het verzenden van een post
wissel naar Nederland het koersver
schil tnsschen den Nederlandschcn cn
Indischen gulden wordt berekend,
maar niet bij het ontvangen van een
postwissel, gezonden uit Nederland
naar Indië.
Is de minister niet van oordeel, dat
in beide gevallen het koersverschil
wel of niet behoort te worden bere
kend, en dat het niet billijk is, dat
door het rijk alleen dit koersverschil
wordt berekend, als het daarvan
voordeel kan trekken?
DE NIELJ W-MALTHII SI A AN SC/HE
BOND.
Wij lezen in Het Vaderland:
De R.-K. Artèenvereeuiging hoeft
onlangs meegedeeld, dat do goed
keuring van de statuten van den
Niiouw-Maithutsiaiimschen Bond niiet
zal worden hernieuwd. Naar wij
vernemen is in deze nog geen be
sluit genomen. Opgemerkt zij int.us-
5chen, dat het hier eigenlijk niet
gaai. om een hernieuwing, aangezien
de Bond Üen tijd tot aanvraag daar-
vdor heeft laten verstrijken. De
Bond verkeert dus in het geval van
een pas opgericht lichaam, dat voor
het eerst de Koninklijke goedkeuring
op de statuten vraagt.*
Onze lasEMsfc
NIET TE STOPPEN!
Een' politiek d
vergadering waa
op «rollen .gang
en do president
waa lichtelijk
overstuur aan-
gezrön zekere
spreker tnu
reeds aneer dan
een uur aan 't
■woord was en
liet eind van
zijai rede voorloopig nog niet kon worden
verwacht. Ocfe hel puhliek werd merk
baar zenuwachtig en van tijd tol tijd zag
len groepjes tmenschen van hun stoelen:
errijzen en de zaal verlaten.
Tenslotte vroeg de president aan zijd
buurman' of hij ook wist hoelang Bruins
inog dacht le oreeren.
„Ek weet het tniel precies," sprak de
ander,- „weet je wat het is; als liij een
maal goed op "An stokpaardje zit is hij
niet meer te stoppeD
„Ja daarom juist. Ik wil zelf ook inög
een ert ander zeggen, en ■misschien zijn
er nog wel heeren, die in debat wenschen'
te komen.Hoe kan ik hom doen op
houden
„Als ifc u. was zou ik probeereri beril
met een speld in zijn liiel te prikken."
De president s'.oop voorzichtig achter
Bruins, om en deed zoo.'tls zijn buurman
hein had aangeraden. Maar na enkele mi
nuten kwann hij weer op zijn plaats terug,
zeggende:
„Ik heb hem drie keer met een groo'.e
apeld in zijn linkerbeen geprikt., maar hij
gaat geen stroohreud opzij."
„Geen wonder," lachte de ander nu.
„Dat heen is van hout!"-
De Nederlandsche
industrie
Mijn-
Het afgeloopen jaar een gunstig
In het jaarverslag van den Hoofd
ingenieur der mijnen over het jaaij
1923 wordt in het algemeen overzicht
o.a. medegedeeld, dat hefc verslagjaar
in het algemeen beschouwd als een
voor de Nederlandsche Mijnindustrie
gunstig jaar kan beschouwd worden.
De productie nam in vergelijking niet
1922 zeer belangrijk toe, in niet ge
ringe mate ten gevolge van de ont
reddering gedurende 1923 van da"
mijnindustrie in het Roergebied,
waardoor de vraag naar Lïraburgschö
kolen aanzienlijk steeg. Het aantal
arbeiders bij de Nederlandsche mij
nen steeg in niet geringe mate.
In de eerste maanden van het Ver
slagjaar, toen het zich Jiet aanzien,-
dat de loonen bij de Nederlandsche
mijnen minder gunstig zouden worden
als inderdaad liet geval is geweest,
gingen verscheidene mijnwerkera
over naar Belgische mijnondernemin
gen, gelegen in de nabijheid van de
Nederlandsche grens. Verreweg het"
grootste gedeelte kwam echte? na'
korten tijd bij de Limb'urgsche mij-,
nen terug, daar bet niet goed moge
lijk bleekt in het Belgische m.ijngebied
huisvesting te vinden.
EEN PORTEFEUILLE MET Ï22.0CÖ
GEVONDEN.
Men meldt aan de ,,'s-Hert. jCrfi.
uit. Wychen
Dinsdag 16 September passeerdö
een motorrijder de Graafsche baan,
komende van richting Grave. Toen hij
gepasseerd was en even_ daarna terug
kwam, bied hij twee wielrijders aan,
waarmede hij in druk gesprek kwam.
Dit ziende begaf zich Joh. van Haren,
rijwielhandelaar te Wychen, naar hefc
drietal en vernam 'dat er een Porte
feuille verloren was. Joh. van Haren
deelde mede, dat bij «en portefeuille
gevonden had met een inhoud van
honderd-twee-ent-wintig-duizend gul
den en op weg was om de politie er.
mede in kennis te stellen. De blijd
schap van den motorrijder laat zich
begrijpen. Hij deelde mede dut hij
was G. G. S. fabrikant te Utrecht en
van 's-Boseh kwam. Nadat genoemde
heer den eerlijkeu vinder had toege-i
licht hoe de portefeuille er uitzag en
welke de inhoud was overhandigde van
Haren liet verlorene, waarvoor hij een
belooning ontving van honderd gul
den.
ELECTRTCITETTSBEDRIJF TE
ROTTERDAM.
De gemeenteraad van Rotterdam"
heeft benoemd tot directeur van het
cemeente-electrïciteitsbedrijf den heer
H. Ehrenburg, adjunct-directeur
van dat bedrijf, met 31 van de 32
uitgebrachte stemmen.
DE TOESTAND VAN Dr. A. W.
BRONSVELD.
De toestand van dr. Bronsveld
blijft ongeveer dezelfde.
Feuilleton
- (Geautoriseerde vertaling).
Naar het Engolscli van
J. S. FLETCHER.
29)
„Had hij het aan toen hij hier
kwam?" vroeg Mellapont.
Ilfj had het aan toen bij uit Cnm-
terne ging", vei juffrouw Knup. Tlei
laatst heb ik het gezien in Bristol.
Meneer Deane en ik zijn samen uit
.Camborne gegaan. Wo hebben een
|)anr dagen in Exeter gelogeerd en
ITingen toen naar Bristol. Danr zijn
We drie dagen gebleven; ik ben toen
bij een vriendin gaan logeeren in Bath
en meneer .Deane reisde alleen door
naar het, noorden. Ik heb dat horloge
het laatst, gezien in dat hotel in Bris
tol hij haalde het aan het onthiii
to voorschijn en zette het gelijk met
den spoortijd. Natuurlijk is het zijn
horloge!"
„Zoudt u liet meisje kunnen her
kennen dio het aan u verkocht heeft.?"
vroeg Mellapont. terwijl hij zich tot
den juwelier wendde. ,,.Ta? nu, ik
zal haar en dien man hier laten ko
men. Als u zoo lang wilt wachten".
Hij stond op meh het air van een
man wicn een buitengewoon belang
rijke laak wacht en na zijn bezoe
kers verzocht te hebben te blijven tot
hij woer terug kwam ging hij uit. Do
staking in een afgelegen provincie,
waarvoor hij do meeste van zijn on
dergeschikten had moeten afstaan,
was nu afgeloopen, en al zijn manne
tjes waren terug en de reserve-agen
ten waren van hun taak ontheven.
Mellapont zocht een oud godiendo in
politiek, oen zekéren Nicholson op,
vertelde hem in 't kort wat hij zoo-
even gehoord had on ging met 'hem
op weg naor hot, Chancellor hotel.
Nicholson en hij gingen de achterdeur
in en do eerste, die ze zagen, was Bel
ling, die mot een leverancier stond té
pralen_ bij de deur van zijn particu
liere zitkamer. Hij begreep den blik,
dien Mellapont hem toewierp, stuurde
den winkelier weg en verzocht de
twee heeren in zijn eigen .kamer té
komen.
„Eindelijk" is cr wat gebeurd, Bel
ling", zei Mellapont, toen do deur
dicht was. „T.uister! .Te herinnert ja
nog wel dal. Deane allerlei kostbaar
heden had toen ze hem 't laatst hier
zagen een diamanten dasspeld, een
diamanten ring en een gouden horlo-
fre? Natuurlijk! welnu, het horloge
ia gisteren aan een juwelier in Port
smouth verkocht.en door wicn
denk je?"
„Toch niet niet door iemand
hier vandaan?" vroeg Belling zenuw
achtig.
„Ja, zeker, hier vandaan!" ant
woordde Mellapont. „Dat kamermeis
je van jo, Mary Sauders heeft het ver
kocht!" Belling staarde hom ver-
schrikt aan.
„Wat zeg je?" riep hij uit. ©Zij?"
,,'t Is een feit!' zei Mollapont. „En
er was nog iemand van je personeel
bij. Kight!"
Belling keek verbaasder dan ooit.
„Bewaar me!" mompelde hij. „Dat
meent u toch niet?"
,,'t Is heusch waar', antwoordde
Mellapont. „Waar zijn ze, Belling.
Want ze moeten met mii mee".
„Het meisje zal aan haar werk ziin
op do eerste verdieping", antwoord
de Belling. „En ik veronderstel dat
Kight in zijn kamer zal liggen to sla
pen, Ik kan hem laten halen. Zij kan
dodelijk komen. Zal ik om liaar stu
ren?"
„Eerst Kight", zei Mellapont. Laat
hem hier komen en zoodra hij hiei
is, halen we het meisje".
Belling verdween met een verbaas
den en zorgelijken trek op zijn ge
laat en de twee politiemenschen gin
gen zitten wachten. Binnen tien mi
nuten kwam de hotelhouder terug met
Kight, dio blijkbaar half sliep en zich
haastig had aangekleed. Mellapont
knikte togen hem.
„Goeden morgen Kight", zei hij öp
vriendelijken toon. „Ik wou je nog
even iets vragen over die geschiede
nis met Deane. Als 't u blieft meneer
Belling", ging hjj voort, met een blik
op den hotelhouder. „Nul"
Belling begreep hem en ging weer
do kamer uit. Maar dezen kecr^ was
hij bijna dadelijk terug, en bracht
het kamermeisje mee. Ze kwam bin
nen zonder argwaan le koestoren,
maar zoodra ze den nachtportier in
het oog kreeg, werd ze doodsbleek e«
toen Kight haar zag, uitte hij bin
nensmonds een verwenséhlng.
„Ja. ja!" zei Mellapont. ..Maar dat
zal niets geven, Kight! We zullen
maar mot do deur iu huis vallen.
Mary Sauders, jij'hebt gisterochtend
vóór vijfhonderd gulden een gouden
horloge verkocht, aan een juwelier in
Portsmouth eu jij, Kight. was er ook
bij je hebt huiten den winlcel ge
wacht terwijl zij zaken deed en toen
ben je met haar naar dc bank ge
gaan waarop de juwelier haar een
chöque „aan toonder" had pegeven.
Dat horloge is herkend als "het horlo
ge dat de vermoorde meneer Deane
bij zich droeg, Wat hebben jullie daar
over te vertellen?"
Hij keek ven den een naar de an
der. maar zijn oogen bleven tenslotte
op het kamermeisje rusten. Ze zag
beurtelings bleek en rood en heefde.
Ze deed haar mond open. maar voor
ze een woord kon zeggen, riep Kight
uit:
„Niets zeggen! Niets! .Mondje toe!
Van mij zullen ze ook niets te weten
komen".
„Goedl" antwoordde Mollapont.
„Dan gaan jullie allebei met inij mee
naar het politiebureau.- Neen! je
mag niet uit de kamer om andere
ldeeren of zoo iets te gaan halen! Het
is maar een paar stappen van jullie
achterdeur af en je gaat zoo mee
als je nog iets noodig hebt kan dat je
later wel toegestuurd worden. .Voor
uit en geen gezeur!
Juffrouw Knap en haar gezelschap,
die in de kamer van den inspecteur
zaten te wachten, hoorden eindelijk
voetstappen en even later zagen zo den
nachtportier, brommend en uitdagend
en het kamermeisje, angstig on ze
nuwachtig, binnen komen. Toen ze
den juwelier in het oog' kreeg, viel
Mary Saucers bijna flauw. Maar ze
koek naar Kight.
„Ik hob liet je wel gezegd!" barstte
ze los. „Ik wist wel, dat het mie zou
loopen. Waarom vertel jo niet
„Hou je mond!" viel Kight haar
nijdig in de rede. „Laten zij maar be
wijzen waar ze ons van beschuldigen
dat Is hun zaak. Waar beschuldigt
u ons van?" vroeg Ilii nijdig aan Mel
lapont. „Van moord, zeker? Dat i9
nogal waarschijnlijk, hè".
,,lk zal er je van beschuldigen dat
je in het onrechtmatige bezit whs van
dit 'voorwerp, onj te beginnen", ant
woordde Mellapont, en wees op heb
gouden horloge» „De rest komt later
wel".
„U gaat'ons zeker opsluiten?" spot
te Kight. „Goed, hoor! maar ik
zou zoo zeggen dat er voor ons net
zoo goed als voor een ander nog wel
rechtvaardigheid op de .wereld be
staat".
„Dus jullie bedenkt je niet je
wijt niets zeggen?" vroeg Mellapont.
„Vooruit dan maar
Toen Kight en het kamermeisje vei-
hg achter slofc en grendel zaten en
Mollapont aan juffrouw Knap, Bart-
lett eu de juwelier instructies had ge
geven om den volgenden morgen weet;
to verschijnen, gingen do laarsfcea
heen. Barlletb en de juwelier hadden
een kort onderhoud met juffrouw
Knap in haar zitkamer in hot hotel
en waren zeer voldaan over zichzelf
toen ze weg gingen; de juwelier stel
de zelfs voor aan Bartlett dat ze in
hefc café nog een gloosjo zouden drin
ken op den goeden afloop, maai- Bart
lett weigerde heslist en bracht hem
haastig door ©en stille straat naar het
station. Bartlett had vanuit het raam
van juffrouw Knap gezien, dat John
Ilaekdale op den uitkijk stond. Maar
Bartlett voelde er ni6is voor onï John'
Hackdale te ontmoeten en hij ont
week hem eh ging naar Portsmouth*
(Wordt; vervolgd)*
