DEVEILIGHEIDSSPELD
haarlem» dagblad
brieven over rusland-
VIJF MAANDEN PREVENTIEF
Het Sint Anna Kinderhuis d
te Amsterdam
ZATERDAG 25 OCTOBER 1i4 - DERDE BLAD
van em Rus
DE STRIJD On HET G^AAN
'iToiiufien in natura zijn
aige.--.iijf!, jnoct do Russiacho re--ee-
ao nooui^o hoeveelheden graan
kwoijcu Hiervoor bestaan speciale
cjnimwe*. die hot graan teg« «n
-VöwXcetlirovcu lijuret moeten aan-
koopca. Ias werkzaamheden van <lize
lUkoojKvrniu^u* ziju don ook op
Jiet oogenblik voor <fe bolsjewiki do
kwestie, het
U-lairji
ir.c Kwestie, het i»
ïmon begrijpelijk, dat
der
- - maaen veel runnU
«j.u'.n aan de berichten over de
xoopon. an, hot succes dezer c
P*gpo hangt toch voor de 1. J?'
wiki zoo vee: af: de uitvoer d.°
voorziening met liet leger van L,rood'
die met graan van 'j--,rk''stan
Trans Jiiuikaaie en de gr<JjJ steden
Biet wd arbeiders. Zqou> wij r'^°
hebben uiteengezet, haw:t voor «cu
groot gedeelte ook liet welslagen van
do monetaire hervorming van dtlfl
inkc-open af. Kamcnvvr heeft kort gc-
l«i- ;j op een bijeenkomst van verte
genwoordiger» van de dorpeCo&peri-
Er hêorKlii onrust in do kriagen
der lei de ra, hetgeen vol-omen begrij
pelijk is; verleden i~ir zijn de |>rtj-
«n van graan -„'«togen met 34 pCt.
voor rogge o» 110 pCt. voor tarwe,
>nur dit jaar, nu t-r in vele gewes-
bud hongersnood heorscht en de uit
voer van graan niet gestaakt wordt,
zullen lie prijzen naar alle waar
schijnlijkheid veel moer «tijgen. Wat
zal dan echter met den tejerwonjeta
gei-L'iiran. die r«*da v.w-1 van zijn
Koopkracht verloren heeft f
Om dou inkoop beter te organi
se*, ren, werd het land Verdeeld in
gewesten, werden maximumprijzen
betaald, werd b«vc! gegeven aande
ii-!as*.iniramhti;-n:vi/-n om tegen het
moment dat de inkoop zou beginnen
d.- betaling der belastingen te oischen
om op deze wijaa do Ixwren te dwin
gen veel graan op de markt te bren
gen zoodat de prijzen onvermijdelijk
zouden dalen. Bijzonder hoog war-n
d. T.rarv.htinKti voor <1. rnuod
epmmtwr. /.na echter deze verwach
tingen uitgekomen?
B««li,ks «ord i, d, nlwloopon
maand aan de hladtr.. vooral aan de
„hricnoriiiisjeekaja Wiznj" de stand
der inkoopen gemeld. Xu wanen de
honchir,! n»r p.».n„tUt],. ,l.n
weer i«ta optimistische! maar in het
rt'nc.mc 'J opgc-
enden stetnmint' leg., bet <in lo
,-T1 v *",Icr. do
optuniatre hc berichten ongegrond
w.L- n. dat de tovami „iet
rooskh 'in.' u. Bijna uit al, gewce-
«en waar do-commissie* bczij wanen
graan in to koopen komen ju i.u je
..Ekonomltejeakaja ZJixnj" be-ichto»
in. dat do lioeren zich ontlondm
var. dm verkoop van graan a»n do
inkoopeommis'ies. omdat zij <-r van
overtuigd zijn. dat de prijzen later
aanzienli'k zullen itijvon <Jat
ver «/YertrOÜCn ZtlMcn
Worden.
Hot is dus duidelijk, dai do boer
hegri.'p*. dat tekort aan graan
nrs'aat, dat hii la'or geen graan zal
kunnen knopen en dat hij du» alios
wat hij zelf noodiz heeft voor zich
houdt vi do roLf bewaart voor d*n
tl d. «lat do prijzen honger zullen
zrn .a do tejenwoordigo offlrieelo
«jmmieeic-s. iliaruoor
Jtrijd luaaohep srojet-
jius.aat LLiJd(. jJOfcren om ..16, ui aan
'Scïv"l:Ja, do beutc" V£m het
«n <lo nofell „atuurn* do ovecwiu-
.ilen.
Uli= 1 de boWdwifctufc»0 waaordo
typeeic-pd. du. ondanks de
18^téreiu)e organisatie, die zij,
s\'r hun bladen beweerden, lubben
ichapc" om den inkoop te regel in
n te monopotiaeeran, een concurrea-
ie is oulstaan tusschen de inkoop-
'Diiunivics «n andere sovjet-instelliii-
gen benevens de uovjci-onderneiuin.
gon om Let bezit van het graan.
Terwijl de inkoopcoinmissies gebon
den zjjn aan con limiet-prijs, die ia-
gi-r is dan <le marktprijs, koopen de
andere rijksinstellingen heb graan
irgen de prij-x-n van de vrije mar kb
op, waarbij zij hun transacties mas-
licc:*-*! door tufschenpersorsen Sn te
'asscheu.
BeluJve. di-ze concurrentie hebben
n.l. Oio van do particuliere inkooptrs.
diet bestuurslid van den Scijskoso-
joi-Z, Simrnow, verklaarde aan otti
vertegenwoordiger van hot blad, «at
zeer groot gedeelte van liet ie
Loop aangeboden graan door dtn
particulieren kooper wordt op/e-
kocht. Hij bedoelde daarmee niet «ie
groothandelaren, maar do gewone
koopers. Uit angst voor den dreigen
den honger en voor de hooge prij
zen, die iedereen onvermijdelijk acht
koopt :ncn overal graan in, waar het
maar te krijgen is, waarbij particu
lier oen verbitterde concurrentie
voert tegen de inkoopeomrnisie. Op
alle markten van Rusland komen
honderden mannen on vrouwen mot
zakken, koopen alle* wat zij maar
iiuniien krijgen en betalen daarb
roei hoOgero prijzen dan de com
nh-si.-s Ondanks het feit dat de par-
iculiere kooper niet over crediet 1-e-
schikt, geen traniportfacilite-—
heeft en steeda door <ie verte
woordigtra van hot cczag
Werkt wordt, blijkt hij de meerdere
t«> zijn van de inkoopers der olfi
eieclo commissies, omdat bi] goareven
wordt door <lo anr« voor den drei
genden honger, omdat hot voor hem
een kwcjtie van lijfsbehoud is.
Een zeer merkwaaroig ventcnun-
el is het. dat nu ook do 1 toeren,
l.w.Z, zij die het graall moeten ver-
oopen als koopera van graan optre
den Hoor de ervaring geloerd weten
lo boeren, dat do prijzen van graan
'g winters steeds veel hooper zijn dan
wat de commissies er voor betalon.
en wie op het platteland over geld
beschikt, koopt nu eraan-in om het
tutor t««n vee! llOOgTO prijzen
«Ie hand te doen.
Het blijkt dus dat do.
-ren hebben geloefd uit de con-
)»»tunr profiit te trekken, dat zij
niot nW.r -|i„ dio cnnoozolo hanzen.
<iio mn; raa'r hartelust kan afrotten
sis voo. revolutie.
Zoo is ip stand van zaken on ?i
oogenblik. vol wolko resultaten deze
strijd orn he. j>rzit van hot graan zal
leiden is nu .og moeilijk t«
maar h>' atnaf vast «Ja', bij voor do
bolsjewiki weinig Toonpelfc.
B. bAPTSCHINSKV
Ww in Jen tijd dat op 't Plein no
en fi.-Zel boertje vroonde. dal zioh
twl-o.'p »an vier, vijf koeien door de we-
r,.d hielp. De Baan was nog een baan,
wijde even goed als hel nauwe Gelde-
o pad waren oog paden. Twee van de
paden, wwrlango je, indi«in jc den weg
naar vrist, kon komen van de beidsche
•aart let 'i Spaanie ran het RaainJaantje
bij de Raampoort in 't Weeton tot het Ro-
•I)prieel cn de Baldcerssloot in 't Oosten.
Niels dm paden, een doolhof, waarin een
vreemdeling zonder gidn langs dwalen
kon. Denk maar oma aan do vermaarde
wandeling van Mr. Bruis op dirn brand-
bottom Vrijdagachtenniitdag: bij moest
een eindweg den' singel op, dan een
laan in, dan reohlsotnolaan, totdat hij
san zoo'n wit paaltje kwam; dan weer
links-, en dan weer rechtsom cn dan was
hij in rf.> Meestor-Jorialaan.
Allemaal lanen en laantjes, mei of rott
er naam, bereid om u te brengen in «en
lin. Hier lagen de tuinen der Ilaarlem-
mere, hun moee-, maar ook hun plezier-
tuinen. Wie kon had er zijn „plaatsje",
in den tijd waarvan ik spreuk, kwam
op het stadhuis nog al eens een vereoek-
li rift in om ie tnogen bouwen. Do sup-
it had een stukje grond gr-kooht, cn
,also aldaer tot nog toe geen lwhuystaite
iff ecliuylpiaets op ie, so was hij wel gc-
>rg«n abiaer ecu kleyn tliuynhuysje to
<«*n plaatsen." Zuo'n zinnetje, echt
knusjeo, past in de omgaving, evenals de
«ekcnizig ran zijn „schuilplaats", die de
w-'jucs'.raiit bij zijn rc-qucst Insloot. Ken
ei ander werd gesteld in handen van don
«tid&fabriok, die butgeuieceters inoest
dinen van bericht cn rnad. Geen goniai-
kcijke laak, want hij moest rekening hou
dt» met allerlei, niet rolden tegenstrij
dige, belangen. Dat zijraam in uw koe
pel maakt mijn tuin wei wat onrrij, en
schutting kon ook wel e.311 plankje
liooger. Ook hier ging 't om de vrijheid;
iedere buurman overwoog op zijn beurt
dat zijn kracb'. lag in zijn isolement, en
oor mij geloof, dat in ten dergelijk la
byrint van tuinen het spreekwoord gelfo-
is, dat u verzekert, dat de «en een
paard mag ateleu, terwijl do ander niet
do schutting mag kijken. Immers,
hier en daar futsohen dc tuinen ligt een
kampje, waar het vee graast; en van dief-
etal te- plsatfe lees je in de schoutsregie
ters een en andermaal.
Als dan do vergunning verleend was,
verscheen er een nieuw buitentje, soms
alleen vóorzic-n van een koepel, met een
„bordca op palen" indien het gebouwtje
aan '1 water 6tond. Zoo'n koepel staat met
ziju rug nsar dra open luren weg, den
ingang vind je aan de tuinzijde. Met be
hulp van een trap van zeven treden koan
j« v-oor een deur, die je opent om
portaal to betreden. Rechte t-cn kast, aan
jo linkerhand een niet nader non te dui
den gelegenheid. Rechtuit leidt uw weg
naar het „sallon", waaronder tich ile
keuken cn de kelder bevinden. Dit allee
wat do eigenaar ooodig heeft nm buiten
en gelukkig te kunnen zijn. Ilij geniet
er bij zonn-rdag zijn rust tot het sluiten
der poort; 's nachts slaap! hij in de stad.
Ets omdat dit ZOO genoeglijk is, cn omdat
j; fatsoen meebreng: een eigen tuin te
hebben, ga je ook bouwen 1 alweer een
lustoord. Zoo on:ston«l deze landelijke
wijk, Haarlem's tuinwijk, a'longs oj>gc-
ruiind; in onzen tijd, wat meer naar 't
Zuiden, in modernen vorm, herrenen.
I'adcn en lanen werden wogen cn stra
ten. 't Is merkwaardig te zien hoe het ver
keer In deze omgeving heeft huisgehouden
In do achttiende eeuw treedt het al op,
't met lxsoheiden eiechen. De geza-
ilijke eigenaar» vaas het Rotsenprieol,
lieflijke naam voor een geheel van niet
minder dan twee cn twintig tuinen, imco-
terecht, dai de laantjes er zijn om de
tuinen, en dat het wenschelijk ze te
kunnen bereiken andera dan te voet. Van
daar Tiun vensoek om een slootje, ge'egen
aan zeker laantje, uitkomende op den sin-
gcL bij do Korte l'oellaan, te mogen dem
pen „teneinde hetzelve met rijtuig tc- kun
nen nasseeren." Borste wijziging, het ver
keer neemt toe, de weg wordt verbreed,
liet gemak en hel voordeel van den nicu-
wen toestand epricgen In 't oog, en een
tweede verzoek dringt aan op een tweeden
modernen toegang, oindat „het een groot
inoonveniént ia, dat de toegang tot vcr-
eehljde van dio tuynen ia strekkende door
diverse smalle laantjes of lang6 het Spaar,
ne over de Scheep Timmer Werff, en dus
met geen s'eede of rijtuig kunnen ge-
bruykt worden". Hidr kan je je zonder
veel moeite oriênteeren, maar soms is
dit haaet onmogelijk: eupplianten spreken
wel eens van „zeker" pad, uitkomend in
„ziker" laantje. Maar voor mijn doel heb
ik geen nadere bepa'ing noodig, ik schrijf
liicr geen geecliicdenie van Haarican's
tuinwijk, en zal wel oppassen dat ik er
niet in verdwaal. Het :s mij uits'uitend te
doen om den lezer een indruk le geven
van de omgeving, waarin mijn verhaal
speelt. Hij moet zioh een vooretelling kun
nen maken van een Ilaarlemsch pad of
'aantje in hun bloeitijd. Dit was ook de
bedoeling, waarmede de heer Wesseling
ten gedee'te van dc voormalige Baan voor
u in beeld bracht. De afbeelding is
maakt naar een teekening van Vinei
Van der Vinne, en sic!: het gedeelte' der
Baan voor, dat in 1809 bij den tuin van
het Paviljoen, op don achtergrond te zien,
getrokken is. Ziehier een laan in al haar
glorie, een rij behuizingen, schuilplaatsen,
tuinhuisjes. Klein,
tieui dan', eohder bitterheid, haar 6rtd«r.
gang, mei de gulle erkenning, dat dit al.
les verdwijnen moest,
Zoo'n teekening doet denken aan een
idylle. Toch ineene oioinamd, dat alles
hier eenvoud was en onschuld. Wat zag
de heer Bruis toen hij de deux van den
koepel op Veldzicht opende Een jongen
die geweldig schreeuwde en stampvoette;
een vader, rood van gramschap; een moe
der, wit van angst; cn nog heel wat meer
(narigheid. Dit ligt voor de hand. 'Immers
do tuineigenasr nam met zijn deugden
ook zijn ondeugden naar buiten mee; hij
kon zijn fouten, zijn hebbelijkheden, zijn
drillen niet bij de poort neerleggen. Het
i6 dan ook niet daarop, dat ik dooL Maar
als ik naga, wat hier in den loop der
tijden al niet is voorgevallen, hoeveel on
geregeldheden in dit paradijs van zich
6preV.cn lieten, dan vraag ik mij af, of al
die paadjes en laantjes Eoms waren a&n-
gc-kgil om.den zwakken mensch van den
rechten weg af te brengen. In dezen groo.
ten groenen tuin lel ik do herbergen bij
tientallen. Groote en kleine, hotels en
kroegen. De groo:-;- laat ik diimaal loo
ped, om mij eren met de kleine bezig te
houden. Met de „flessoniers", met de
„tapnaeringen in het klein". In dit Arca-
diö W6selon „sn&epstallon" af met „Ikoek-
bafehuisjes", waar de dorstige zijn kan
netjes bier dronk. Wie tt-lt hun aantal?
De „gezamenlijke" herbergiers van hef
Plein vragen vergunning om bij zekere ge.
legenheid „de fiool te mogen spelen": on
der hot verzoekschrift stuan een stuk of
acht handteekeningen. En dat hier de rust
herhaaldelijk werd verstoord, weet ik van
den schout zII: neem aan om een bij
drage een kleine bijdrage te leveren tot
de f jchiedenis van het zedelijk leven
der Haarlemmer®, zondc-r over de laatste
schutting van Haarlem's tuinwijk le kijken
E. KNAPPERT.
AI» wc 011/e kinderen 'g avonds zoo'
hccr.'ij,t veilig in hun bedje hebben
«bracht, en ze, vooral nu het wat
ouder gaat worden, nog oen* extr.i
hebben ingestopt, kan bet. da', onze
aedachtcn onwillekeurig even afdwa
len naar die tallooze arme gtuaperd-
ic», die de moederlijke zorgen en
liefde moeten missen. Zeker gaan
xo naar "de arme misdeeldcn, na een
bezoek nnn het Sint Anna Kinderhuis
aan do Keizersgracht ïïfcS tc Am
sterdam.
In liet mooie oude heerenhuis aan
de Keizersgracht doen de liefdevolle
Augustinc«sca haar niet genoeg te
Joven werk.
In October van dit jaar is het vijf-
en-twintig jnar geleden, dat Pater
Steger het Sint-Anna Kinderhuis
heeft opgericht. In die kwarteeuw
is de inrichting voor tal van baby's cn
kindertjes en hun ouders en blocd-
crwnnten ccn zege* gewcret. Kin
deren. die om dc ecu of -vndure reden
korter of langer tijd, ion» voor
altijd, dc moederlijke zorgen en li.-f-
de moeten mi;sen, vinïeii lier hun
liefdevolle verzorging >n bun thuis.
Kinderen van alle gezidten worden
opgenomen, miu zij gdoopt zijn^Er
L-r»m«*n er van „eniffr -.vken. 7e!f* van
komen er van ccnigl> when, zelfs vap
cenige .dagen. Tot hu: vierde jaar
mogen zij in hot buit blijven, dan
worden zij. indien zijlhuis niet vol
doende verzorging >nnen krijgen
in een andcr«; inrichog geplaatst^
waar zij tot hun ccn-i-twintigse jaar
worden verzorgd.
De kleintje» b;ijveï»n hot kinder
huis enkele weken, rkolo maanden,
soms tot hun vierd'jaaf. Het zijn
vee! weesjes, of halv«-*eesje5 of kin
deren van oneehuwd'moeders. Dc
ouder* of bloedverwnien moeten naar
hun vermogen in d«- isten bijdragen,
heinas blijven enkele erwanlen wel
eens in gebreke.
Op het oogcnblik wden op de Kei
zersgracht een klcino'ijftig kinderen
verzorgd, op de Priongracht, waar rechterhand.
'S'MÈè/-.
de crèclus zijn, bevinden zich oen vijf-
«nzevciitg kinderen, ook van enkele
weken ta vier jaar, deze kinderen
zijn 's na-hts thuis en worden alleen
overdag terzorgd door de August."
newcu.
Er zijn aan de inrichting 18 zusters
verbondon, waarvan 3 aan de dng-
crèches.
Dezer dagen baJdrn wp het genoe-
g«n het Sint Annatónderhuis te be
zichtigen. I)e zuster i^-aclit ons eerst
in een kamer, waar de nieuwelingen,
voor ze bij de nnderen worden toege
laten, veertien dagen in observatie
moeten blijven. In do kamer zijn
groote ruime boxen. met ramen.
Daar staat het kraakzindelijke bedje
van het nieuwe log^tje. met eigen
waschgerij en is nog flink ruimt-
le spelen. Een tweetal nieuwelinge-
tje-», kindertjes uit één gezin van 3 en
1 1 /2 jaar, zaten daar heel tevreden
en zoet met elknar le spelen in den
box van een van hen. Geen spoor van
onrust of verlangen naar huis. het was
de kinderen aan te zien, dat zo het
best naar bun zin hebben. In een an
dere box ligt-een klein meisko met
blonde krulletje» osn het wat tccrc
snoetje in haar bedje. Zoo vaagjes
opent ze nog even haar slaapoogjes,
dan vallen zr dicht en ligt kindje in
een zachte sluimer, het knuistje tegen
het mondje.
Op de zaal van de wat grooferen
as het een gezellig eetpartiitje.
Langs den wand lage zitbankjes, daar
voor een lange, natuurlijk ook lage,
tafel en daarvoor weer een zitbank.
Daar zaten dc drcunicssen als heusehe
mensch en heerlijk te smullen van hun
:>np. Keurig het slabje voor, het pap-
epeltje in hun rechterhandje en het
jordje met smakelijke pap voor zich.
Handig, moestal zonder moreen, brach
ten zo rcgelmntig do lepel naar de
mond, peen enkele, die aan het- kies
kauwen" was. Voor een moeder rnet
kinderen, die Dooit of bijna nooit trek
hebben en die altijd met lange tan
den eten, een ongekend genot om te
zienl Piet vergistte zich even en ging
met, zijn linkerhandje eten.
..Pietje, Pietje, mug dat? hoe moet
hij ctenf' vraagt- de dienstdoende
zuster. Met een verlegen lachje ver
huist do lepel weer gauw naar de
Do kleineren in deze zaal, die nog
niet ulleen kunnen eten, zitten in een
stoel en worden door een zuster ge
voerd. 14ij die stoelkindertjes is een
bleek teer joggic, dat direct bij zijn
komst, nu een drie jaar geleden, in
de couveuse moest. Eenigen tijd ging
het nogal goed. toen we een puur ver
bazend warme dagen kregen. Die tem
peratuur was meer dan het teere ge-
stcllctio kon verdragenals laatste
redmiddel, is het jongske toen ge
plaatst, in den koekten kelder in het
huis. Dat is zijn redding geweest. Hij
is nu ongeveer drie jaar, maar kan
nog niet goed loopen, toch is het een
baasje cn zou zijn plecgzusjes en pleeg
broertjes wat graag commandoeren.
II» kiik« »-»«x»Kj!c on tevreden het le
ven in en waa dirert bereid inet een
vriendelijk lachje zijn kleine pootje
t0 geven. Als de kinderen straks klaar
met eten zijn, gaan ze gezellig met el
kaar of alleen, .nl waar ze lust in heb
ben. spelen in de zaal of op de wa
randa. Bij mooi weer spelen ze in. den
tuin. Tegen dc wanden der zaal op
geklept staan daar hun middagbed-
ics. waar ze hun middagslaapje in
doen.
De kinderen worden wel niet door
hun eigen moeder verzorgd, maar in,
misschien wel, de meeste gevallen
hebben ze een verzorging, zooals hun
eigen moeder hun moeit-lijk zou kun
nen geven. 'Ook aan liefde komen /.e
niet tc kort, d«. Augualinessen houden
van haar pupilletjes, als een moeder.
De regelmaat, de zindelijkheid, het
goede, gezonde voedsel, in i'-ën woord,
de oordeelkundige behandeling der
kleuters maakt, dat zij voor hun mcest-
beyoorrechtc zusjes en broertjes daar
buiten dc stichting niet onder behoe
ven te doen. het «n de meest6 geval
len beter hebben, dan wanneer zij
thuis in hot ge/in, waarin zij geboren
z.ijn, waren gebleven. Immers liet le
en in do Sint. Anna -stichting draait
,bi het ware om do kinderen. alles
rordt daar geregeld in verband met
et slapen, het eten, het rusten gaan
der kinderen in het gez.in moet moe
der zorgen, dat het eten zóó laat
klaar is, want dan komt-vader van
zijn werk, of moeder gaat uit werken,
dus het kindje moet vóór een bepaal
den tijd gevoed zijn, het kèn dikwijls
niet anders, maar do verzorging van
baby is niet nummer éen.
De kinderen zien er 'dun ook, op een
enkele uitzondering na, allen flink ste
vig, gezond en goed doorvoed uit, en
werkelijk opvallend is de tevredenheid
die uit alle kindorenuitjes spreekt. In
de zusters voelen zij, onbewust nog,
de liefdo en de toewijding. Het blije
lieve kijken naar de zuster, all deze
wat tegen hen zegt, is zoo teer, dat
geen moeder het zich inniger van haar
eigen kindje sou kunnen wenschen.
óp dc babyzual was het even een
rumoer. Een jongenheer vond, dat hij
zij» flesch of zijn pap niet gauw ge
noeg kreeg, op bubymanier gaf hij
zijn ongenoegen daarover te kennen,
waarop een paar anderen, die wei
voelden voor zijn protest, niet beter
wisten te" doen, dan hun liè-è-è-è ook
te laten hooreu. Daar tusschen in za
ten een paar, waarschijn]ijk al ver-
zadigde baby's, met phiiosophische
kalmte rechtop in hun bedje met- de
grootste «andacht een rammelaar of
een poppen been te bestudeeren. Ze'
trokken zich van het gehuil van hun
zuigeling-collega's geen zier aan,
staken vriendelijk hun kleine knuistjes
uit om een vinger of een hand te pak
ken, een knoop op den mantel viel
ook bijzonder in den smaak om er aan
te peuteren.
Weer kleinere kindjes hadden zich,
na hun flcsclije, voorover op hun buik
je gelegd (een bijzonder geliefde hou
ding voor zuigelingetjfs) en gingen
langzaam aan onder zei!.
In een box speelde een kindje, 'dat
in zijn bedje niet meer vertrouwd was,
om zijn klimnoigingen; aan de spijlen
van den J»ox probeerde hij zioh op tie
trekken om zijn eerste pasjes te doen,
wat hem nog niet hceiemaal wilde
lukken.
Die kleine mensclionkindertjes we
ten al zoo goed wie hun goed doen,
"dat de meeste van hem al lachen, als
ze alleen maar de witte Jcap yam de
zuster zien!
De zuster vertelde van een moeder,
die haar kindje tot haar groote blijd
schap na haar tweede huwelijk weer
bij zich '.huis kon nemen. Het kindje,
dat in de inrichting altijd flink had,
gegeten, wilde eerst thuis niets heb
ben. De moeder bedacht van alles,
maar niets wilde lukken, totdat zij op
liet idee kwam om een witte doek om
het hoofd ie doen. om e enigszins op
een Augustines le lijken. Dat had suc
ces, zoodat 't moedertje zich in den
eersten tijd genoodzaakt zag, als ze
haar dochtertje haar pap ging geven*
eerst de witte doek om te doen.
liet opvoeden van de kinderen in dafc
groote gestichtegezin geeft den kinde
ren een z.ekere handigheid, zelfstan
dig! ieid c-n leert hen zich gemakkelijk
bewegen. Van verlegenheid is bij geen
van allen sprake. Ze zijn allen direct
bereid een handje en een lachje fe ge
ven, het gaan huilen of jammeren, dat
sommige kinderen doen, als er een
voor hen vreemde komt-, kennen zij
niet.
De Augustinessen doen haar werk
'met al do liefde en toewijding, die
I zusters zoo sieren.
Zii houden van haar werk èn
vindon er voldoening en haar le
vensroeping in. De kinderen roet hun
licvigheidjes en htm, natuurlijk ook
wol oens, etouiigheidjes hebben rij Hef.
Zij zien haar pupilletjes met vreugde
aankomen en grooter en flinker wor
den. Hoewel dat grootcr worden voor
haar dikwijls een on aangenomen kant
heeft, omdat daarmee de tijd nadart,
dat zij van de kinderen moeten schei
den. Immers tot hun vierde jaar mo
gen zij maar in de Sint Anna-inrich-
ting blijven. Voldoening geeft het ver
zorgen dor kinderen in hooge mate,
zij brengen vreugde, liefde en gezond
heid in leventjes, die anders misschien
al van af de geboorte met ondergang
bedreigd waren; zij brengen de kin
deren door hun eerste moeilijke jaren
heen, de jaren, waarin zij zoo afhan
kelijk zijn en waarin in hun hartjes al
«NCEZONOEN M ED ED E ELI N CEN ft 60 Cts. per regel.
Bronchitis, Vastzittend Slijm, Verouderde Hoest
Gebruik hiertegen Mijnhardt's Anga-Siroop, f 1.75. Bij Apoth. en Drogisten.
Feuilleton
(Geautoriseerde vertaling).
Naar hot F. n g e 1 c ii v a n
J. 8. FLETCHER.
58)
„Je hebt zeker wel oen heclcboel
tooncebpelen gekendopperde Sim
mon».
„Massa's en mama's! ..stemde Eb-
bith too. „Ja. Goeie kerels! nar-
dige Jongens! Do tneesten ziin nu a!
dood. Zoo vindt jo er tegenwoordig
niet meer hel is een treurig zood-
jo wat er nu op de planked staat"
Simmons schoof de whisky dichter
naar zijn gaat toe. En terwijl Ebbitli
zichzelf nog eens inschonk keek zifn
gastheer naar de klok op den schoor-
stecnm-'Utcl. die hii geluk gezet had
met de stadhuisklok toen hij thuis
kwam. _v
..Actrice» ook?" zei hii. toep Eh-
bith nog eens op ziin gezondheid ge
dronken had. „Je kent zeker veel ac-
..O iccloofelijk veel!" antwoordde
F.Hiiih ..Vim do zest.icer jaren, foen
ik Ix-gonnen ben. af. Nou. ik heb met
madame Celeste -.'rsoeeld die kende'
ik wnt poel. Honderden actrices
gord", slechte en middelmatige".
Summons zweeg een oogenblik. Hl)
keek naar de klok. en luisterde of
Iiii ook wat op de trap hoorde. En
tcrwi l de groote wiizer langzaam
Voomi* s-~liocrf vroeg hij kalm'
„Heb je ook een tooneelapecbter
gekend die Nora lo »yt heette?"
Ebbith keek onmil llijk op. Hii
fronsde de wenkbraven cn cr kwam
een onaangename tr- om zijn mond.
„Nora lo Geyt!" herhaalde hij.
„Wat tor wereld wt jij van Nora
ie Geyt af?"
„Ik heb wel vaihaar gehoord",
antwoordde Simmo rustig. ..Waar
o:n niet? Som mice imen van actrices
blijven nog heel lor bekend".
Ebbith bleef het aanstaren; z'|n
tanden waren ziclraar door ziin
half open mond cnii keek wantrou-
..Ilêt is niet wachijnlijk dit iii
ook van haar zouoi.orcn'." gforudo
hij. „Waar was dl dan? jebont
tenslotte nog marnoen jongen'1
Simmons keek vvtr naar ilc k.ok en
luisterde weer of h mtis op oe trap
hoorde. Met oen nuMhon, brutalen
lach wendde hij
„Mcnschen in ns vak komn ren
boel te weten. J'bith antworddo
hii. „We verbazn ons nooi over
iets Ik weet eer hccleboel oveiNora
ie Govt. Ze treilde met een m-i tre-
naamd ArredeaO, Jnmes Arrat-ane.
die zich later J mes Deane noemp
de James Denis, die in de ^miroe-
vc achter Huig Ashtohur* veTOord
- rir,-..-" - verv°r;00 nij. teViil
j":. w irschiin haaldeia«
bii Juffrouw K,p
hij van aomQDi cn j,jj },et
h^meefMooir daar hob „n
?iu Nora le Geyt. met ha»-
0 -rekening. Horken je die? Ma»
.liurliik herken je die! ik ne
{of dat iij een oude vlam van Nora
en dafc z« jov liet loopen voor
dien anderen nipn. en dat" hij
Moeg nog even een blik op de klok en
luisterde aandachtig „en dat
datging hij voort, terwijl hii
zich voorover boog en den verschrik
ten Ebbith strak aankeek ..de ra.
den was, waarom Jc hem hebfc dood
geschoten!"
Het vverd doodstil in do kamer. Al-
loon het tikken van de klok was hoor
baar. Do stilto werd verbroken dooi-
Ebbith. Hij zot to zijn glas neer cn
stond op, terwijl hij Simmons aan
staarde en achterwaarts naar de
deur probcerdo te loopen. Iiii zei
maar één woord.
„Wat
.N'iots to wat!" riep Simmons min
achtend uit. Hij wist dat do dour
open stond, op een heel klein kiertje,
want hi! had hot zelf zoo gedaan
toen hij zijn bezoeker vroeg om bin
nen te komen, en hl| begon luider to
spreken. ..Wat. vraag jc? Zal ik je
eens vertellen wat ik weet. Ebbith?
Jij herkende Doano als den man, die
jci medeminnaar was geweest, op
dien avond toen hii b>: lo in de bios
coop kwam; je besloot dat je je wre
ken zou en toon ging ie naar huis en
stal John's revolver uit een open lade
in de kamer hier naast, en ging e»
mee uit: je daont wol dat. .Tames
Deano dien avond naar Huizo Aahen-
hurst zou gaan om ziin familieleden
fe bezoeken je wist daar alles van
en je loerde op hem, Jo zag hem.
kreeg hem op <7o een of andere ma
nier mee naar de znndvroeve, en
schoot hem dood, en gooide de revol
ver in den boomgaard van mevrouw
Chompernowno waar ik hem gevon
den heb. En ar is nog ieto anders ge
vonden jo hebt in do zandgroeve
het geëmailleerde bovenstuk van een
manchetknoop verloren, Ebbith en dat
is daar opgeraapt. Je hebt op het
oogenblik zelfs het andere stuk var»
dien manchetknoop aan, kijk ma,ar!
En je bent er bij. Ebbith de pa.
li tie weet er alles van en wat zeg
je daar wel van wat zeg je daar
wel van
Ebbith keek van zijn beschuldiger
naar de reclitcrmanchefc van zijn
overhemd. Hij keck even naar do ka
potte manchetknoop en mompelde iets
binnensmonds. Simmons l ichte,
en Ebbith bracht zijn hand plotseling
snel naar zijn broekzak. Binnen de se
conde. nog voor Simmons had opge
houden te lachen staarde do jongen
in een op hem gerichte revolver.
„Het is nu niet noodig dat ik een
revolver steel of leen", zei Ebbitfc.
„Deze is vnn mij en nu ga jij er
aan 1"
Simmons gaf een gil, een langgerek
te» angstkreet-, terwijl hij achter de
tafel sprong en zijn handen afwerend
uitstak.
..N'een!" schreeuwde hij. „Ebbitt
doe dat. cing weg weg! 0Mel-
lapontl Nicholson
Er knalde een schot en kreunend
zonk Simmons achterover, wild met de
armen zvaaietid. En toen do politie,
met Moll ■•pont voorop, de kamer in
stormde, óie nu vol damp stond, richt
te Ebbitt hei wapen op zichzelf en
schoot zich dood zonder nog een geluid
te geven.
Volgens 'dui gewonen gang van za
ken in mehdrama's behoorde Sim
mons dood engenomen fo zijn, met een
kogel in het hart. Misschien was zijn
hart zoo taai dat do kogel er langs
gleed; misschien was het zoo klein, dat
het zich niet uitstrekte tot de plek
waarop Ebbith mikte. In ieder geval,
in plaats van een doodelijke wond,
bleek hel, dat Simmons een kogel 111
den schouder had een onplezierige
geschiedenis, die hem echter niet liet
leven zou kosten. Hij was bewusteloos
toen Mellapont en zijn mannetjes hem
opnamen; toen hij weer bij kwam lag
hij in een aparte kamer in het rielceu-
dokters en verpleegsters om hem heen.
huis in Southerns to we en stonden er
En binnen acli ten veertig uur werd juf
frouw Knap hij hem toegelaten, en ze
viel hem om zijn hals en schreide tra
nen op zijn roodo haardos, en fluister
de dat hij een held haar held was.
Er zijn overal in deze wereld vreem
de menschen en in Southerns! owe
woonden er ook zoo enkele. De aanbid
ding van Simmons Hackdale, die door
juffrouw Knap begonnen was. nam
steeds greotero afmetingen aan. Ter
wijl Simmons in .bed lag, werd Jiij
door velen geide al iseerd. Geheel al
leen, zonder hulp, had de jonge Hack
dale stukje voor stukje ontdekt, hoe
die moord in de zandgroeve ir. elkaar
7. t, en flink en .moedig was hij alleen
den moordenaar aangevallen, en had
er bijna hot leven bij ingeschoten.
...Ecu slimme, knappe jongen!" zeiden
de wijsneuzen en „hij zou het nog ver
brengen misschien werd hij wef mi
nister! En hersens! Meer hersens iu
zijn pink dan al die langzame advo
caten en politieagenten bij elkaar
had hij niet stilletjes klaar gespeeld,
wat zij met. hun Wet en Hecht niet
konden bereiken? En de jongen vc
diende de uitgeloofde bolooning ru
schools.
In het begin knapte hij langzaam
op en wat vlugger toen hij onder
zijn kussen de chèqucs legde, die hem
toegezonden werden door mevrouw
Uiumpernowne en juffrouw Knap.
Juffrouw Knap gaf hem de hare om
mee te spelen, zooals zo zei het waa
eigenlijk dwaas, fluisterde ze hem hij
een van haar dagelijksche bezoeken in,
dat 7.e hem nu een stukje gaf van het
groote geheel dat over een poosje toch'
allemaal van hem zou zijn want zo
schonk hem haar hand en haar for
tuin. Maar Simmons vt>nd een chèque
een schitterend geneesmiddel en toen
hij deze twee papiertjes ontvangen
had, kon hij veel rustiger slapen. En
dankzij goede verpleging en goede
voeding was hij al gauw weer zoo ver.
dat hij naar huis kon gaan. Iedereen'
wilde hem 'de hond drukken en deed
dat ook; oen der wethouders bedankte
hem openlijk in de Hoogstraat voor
het feit, dat hij de stad van oen smet'
op haar goeden naam gezuiverd had*
Mot het oog op zijn verbeterde finan
ciën en zijn toekomstige verbintenis
mot juffrouw Knaf) en haar tin-mijn
nam Simmons grootere kamers en be
stelde een heeleboed nieuwe kleeren*
Hij vond zichzelf een slimme, handige
vent, ,e:i juffrouw Knap dacht er net
zoo over. De kwestie was, dat noch
Simmons, noch zijn Cyinthia eenig ge
voel voor humor hadden. Ze zuilen heg
waarschijnlijk heel goed kunnen vin
den samen.
EINDE.
