HAARLEM'S DAGBLAD
Weensche Brief.
FLITSEN
Van het Politieke Tournooiveld
IRVINP'Q PIST-TAMINF TARI FTTFN Wgen HooMpiJn' Neural8ie. Indigestie, Gal-aandosfilng, Suikerziekte, Maagstoornissen. Bij eiken drogist verkrijgbaar
Woelige Dagen
VRIJDAG 21 NOVEMBER 1924 - TWEEDE BLAD
(Van onzen correspondent.)
DE VROOLIJKHEID TE WEENEN TEN EINDE. DE GESLOTEN ETABLISSE
MENTEN EN CABARETS. IN PLAATS VAN HET GOUDEN KALF ZEGEVIERT
DE STIER. ALLEEN DE GEMEENTE HEEFT NOC GELD: TWEE BILLIOEN
NEGENHONDERD MILLI ARDEN. WONINGNOOD, WERKELOOSHEID EN LANO
VERHUIZING. DE UITCEBREIDE CLIENTELE VAN TANTE DORA".
W«
W«
WN
•ns nac
l<g. November.
i bet v
pig gei
idl i
gUm
ven. b
zijn. Leeg
i de binnenstad roo "s avonds
een uur of elf, inen schijnt niet meer uit
te gaan, zelfs de ca14a zijn overdag maar
voor de helft met gasten gevuld. De Wee
ners moeien sparen eu draaien elk bil
jetje van tienduizend Vronen nog ^ens een
keer om alvorena het uit te geven.
Het aantal particuliere auto's is onrust
barend verminderd, honderden hebben
hun nummers aan het verkeersbureau ge
retourneerd. Geen wonder bij een belas
tingsys'.eem, dat vijf maal zoo hoog is als
dir. te Louden I
Talloos# vcrmakelijkheidsinTÏehüngen,
csbarets en varUUs, die internationaal be
kend waren en voortdurend druk door
buitenlanden rn Weeners werden besocht,
houden dezen winter hun deuren berm*
tisch Apollo hef |i»:U café
naolier. tie-, legante en voorcaam-ingttich
te danslokaal Dartelen, Femina en tal van
i van Ik'. Weensche
dicht. IK belastingen,
die van gemeenteweg* op deze gelegen»!*
loont de exploitatie niet. Het aantal bsn
ken. bankje» en wraselkantoren. die in de
lucht zijn' gesprongen en uiteen gespat,
is niet te teilen: tsllooze au lere zeken
worden geliquidceriL De tijden van liet
gemakkelijke geldverdie-nen z-.jn voorbij,
de beursspeculanten hebben hun zeven
vette jaren achter den rug rn trekken een
leelipc gezicht tegen d« nu aangebroken
magere jaren.
De atemraing aan de Weensohe beur»
is v.vak r.let veel vroolijker dan op wn
begrafenis en «lsar waar vroeger het gou
den kalf triomfeerde, rcg»vicrt nu de
stier. De ztier i» namelijk voor de Wee
ners het zinnebeeld van het gebrek aan
geld, van den „dallas". Ik ben „aller"
tw'.eekent zooveel als: Ik heb geen geld,
ik ben ..blut" en wtnneer iemand „door
den stier wojdt achtervolgdwil tuen
daarmee zeggen, dal hij voortdurend door
geldeoegen wor<1t geplaagd en aanhoudend
zonder money zit/
Voortdurend wordt he! leven duurder,
voortdurend rijgen de prijzen der levens
middelen m der kleedingartikelen. Het
leven wordt telkens moeilijker voor den
kleinen man. En de kleine luiden vormen
de overgroot* moerderhet i in de stad.
De eenige, dis nog geld heef:, i» de ga
tueente. wethoodrr van linanct- n. dr.
Breitner, een geweien directeur van de
Undrrbank. heeft d* kunst verstaan door
enorm hoog# belastingen zooveel geld uit
- de bevolking te per«*n. dat de gemeente
Weenen op h»t jenblik twee billiocn
Oostenrijksihe kronen aan baargeld be-
xit
neger
ndertl
irden
hooge renten bij de Ro'.ichildgroep heeft
gedeponeerd. En altijd nc-g gaat de ga
meenta door met hooge belastingen te vor
deren en te Innen. En rx> worit lsnjza
nierhand til* particulier bexit kleiner.
Het Weensche gemeentebestuur i», too
kl» men weet, nog immer in de handen
van de sociaal democraten en ofschoon de
xware belastingen dut door deze politieke
groep voorges'-hrevcn worden, is da pzrtij
da Isstate tijden toch nog enorm aan le
dental toegenomen. In f*n Jaar tijds steeg
het aantal georganiseerde -. v-iaal democra
tm van 500.000 tot SAO.OOO terwijl de ar
beldscorporaties in denzelfden tijd toch
ten gevolge der werkloosheid 150.000 laden
verloren.
Hoewel hz'. gemeentebestuur lich tot
taak had gesteld een oplossing voor he:
zoo urgente wonlngprobleecr. ta vin ten.
heeft het r.p dit gebied nog niet veel kun
r.en bereiken. Voor twee Jaar, toen mm
begon zich met dit vraagstuk bezig te
houden, telde uien 60.000 woningzoekenden
van de eerst* categorie fd.i. de categorie
T»n heden, die in d» eerste plaats voor een
eigen woning in aanmerking kornr-t. ?*-
riOMO e l.) En thans zoeken 72-000 lieden
tevergeefs naar een eigen kwartier. Met de
groot O# begorfdlieid «let men den nade
renden. winter tegemoet. Duizenden en
duizenden rullen i-i «Poen winter hun
brood verliezen, ten deelo door elen nog
immer aanhoudenden ibbu, het mar-v
ontsla;. in banken en ondernemingen, ten
deel» door d< nog to verwachten csta-
stiophen. ten dsels ook door het niet-ge-
eipend worden der vermakelijkheidinrleh-
tingen. Taxi chauffeur» en huurkoetsiers
staan uren en uren tevergeefs "P *>oe'
ken vsn straten en pleinen op passagl.-rs
t« wachten.
De werkloosheid neemt geweldig toe en
het groot* probleem is nu, hoe sin sl
deze ntesiverdienende lieden brood te ver
schaffen. Het gaat natuurlijk niet aan al
len voortdurend op staats- of op gemeente-
kosten te onderhouden, voorsl niet omdat
voorlcxiptg in bet geheel nog geen ui:
zicht is op verbetering in den toestand.
Meer en meer wordt bet duidelijk, dat ern
stad van twee millioen inwoners te groot
is voor een land me: in het geheel zes
deel uit boeren bestaat. Telkenmale wordt
dan ook alweer het landverhuizing»
vraagstuk ter sprake gebracht en g rooi er
cn grooter wordt het aantal lieden, die
naar den vreemde willen trekki-n om d:iir
to trachten de verdiensten te vinden, die
de vaderstad hun niet meer kan aanbie
den.
Voor de bevolking ziet het er niet zeer
rooskleurig uit. Reeds nu is het Ihiru-
theum.d e bink van leaning, in den vo!L>
mond „tante Dora" gehee-.en (zooals uien
in Holland van „Oom* Jan" spreek: li.
tjok- cu tjokvol met voorwerpen van allen
schilderijen, beelden, tapijten en klceden.
koffers, goud en silver, grammofoon*,
asten en tafels, boeien.
ben
lapijle
kortom alles wat titel vastgespijkerd is.
verhuist naar „tante Dora", die ook al niet
ve*l pau lzeld ineer "kan geven. Voor en
kele luttele tienduizenden kronen, wtar
voor een menscfa ternauwernood n dag
kan leren, staan de lioden uren en uren
lang in de ri] te wachten. De beambten
van „Tante Dora" koenen handen te kort
ozn al de xangeboden artikelen In ont
vangst to nemen. En de meeste goederen
keeivn niet meer in do handen v.-tn de
oorspronkelijke bezitters terug, doch wor
den op do algemeeno verkooping voor een
appal en een el verkocht.
Altijd kon „tante Dora" zich in een ol!
gebreide clientele verheugen, doch nooit
was het aantal harer afnemers zoo groot
als thans. En ook nimmer wellicht ba-
taalde zij zoo weinig 1 PolRie-agenten moe
ten dag in, dag uit de lange rijen men
scfeen, dl* met hun bezittingen komen
aanslepen dn bedwang houden. Vaak at vsn
do lieden nirt alleen in de lange zaal. doch
tv. in de braad* hall, ja ze'.'s tot op straat
Een bewijs dus Tan de ontzettend ver
breide, groot* armoede! Het rijn niet al
leen de allerarmsten van d« stad, dl* in
bel Dorotheum hulp en troost komen
zoedten: niet alleen zij. di* de annoe lc
altijd hebben gekend. O n'en. ook d* mid
denetsn! is rijkelijk vertegenwoordigd
en vormt wellicht het grootst# contin
gent. Gewezen officieren en nog actieve
srrib>tiaren. winkelier» eu handeldrijven
den. Een enkele geneert znh nog om :*!f
te komen cn stuurt «en „Dienstman" met
rijn roeiden pet. Doch omdat «lez* ook
minstens veertig- a vijftigduizend kronen
verlangt, gaat hij een volgenden keer
maar liever zelf! He', groeien van „tante
Dora's" populsriteit rn het voortdurend
toenemen van haar clientèle xijn *en be
wijs voor den eeonomischen rn finan
Cieeirn achteruitgang van d* heel* 1>*
volklngl
TT. M. EEKAAR.
Stadsnieuws
De taak van de vrouw
bij de Politie
Ia <!r groot* raai van het gebouw
„Het Blauwe Kruis", die geheel met
belangstellenden gevuld wa», trad me
juffrouw C, M. van Ooij. inspectrico bij
cc Kinderpolitie te Amttcrdam. als
spreekster op voor vcrichilïende vrou
wenorganisatie» in Haarlem. Zij be
handelde het onderwerp„De taak van
de vrouw bij de politie".
Onder de aanwezigen zagen we een
Officier van Justitie, den heer Hoyer;
rechterlijke ambtenaren; advocaten,
raad'leden en politiemannen van v?r-
schillenden rang.
De bijeenkomst werd geopend door
Mevrouw- Willekes Macdonald—Reyn-
raan, die uit naam van de vewchillende
vereenigingen aan allen een hartelijk
welkom toeriep, in het bijzonder aan de
vrouwelijke raadsleden, die allen tegen
woordig waren, (Ook het ZandvoorP
sche raadslid Mevrouw Van Weenink
was aanwezig.) De voorzitster leidde
met een enkel woord het onderwerp in.
Ilct instituut der politie moet niet lan
ger beschouwd worden als iets vijan
digs, maar als een rechtsinstituut. Over
bet onderwerp van mejufrouw Van Ooij
hebben velen reeds gehoord en gelezen,
maar aangezien er nog velen zijn, die
daar nog niets van weten, is het ge
lukkig, dat de beste propagandiste hier
hel woord zal voeren.
Mejuffrouw Van Ooij, hierna hel
oord verkrijgende, drukte er allereerst
haar blijdschap over uit, dat ook zoo-
Ie mannen belang schenen te stellen
de taak van de vrouw, ook bij de po
litie. Z:j herinnerde er aan, dat zij vijf
jaar geden voor het eerst gehoord had,
dat in Amsterdam het instituut van kin
derpolitie in het leven geroepen zou
orden en dat een inspcctrice zou wor
den aangesteld. Aanvankelijk had zij
hierover geglimlacht, maar haar denk
beelden zijn sindsdien wel veranderd.
Het is haar gebleken, dat bet verkeerd
s, alleen mannen bij de politie aan te
tellen. Ook voor de vrouwen is in dit
instituut een scboone taak weggelegd.
Met gebogen hoofd staan wij te kijken
naar den misdadiger, omdat wij weten,
dat de misdaden der vaderen gestraft
orden aan de kinderen tot in het der
de gelid. De misdadiger is niet alléén
verantwoordelijk voor zijn daden. Als
een gevolg van dit besef, dat bij velen
doorgedrongen, zijn in 1905 de ze
genrijke Kinderwetten geboren. liet
ertrouwen tusschen politie en publiek
oidt steeds grooter. Ken groot deel
an de aandacht der politic wordt in be
slag genomen door de misdadige jeugd,
op straat zooveel kwaads leert. Om
euvel te bestrijden is het gebleken,
dat <ie hulp van de vrouw heel goed ge
bruikt kan worden. 7.ij is voor velen
vraagbaak geworden. Er ligt een
mooi arbeidsveld voor baar braak. De
zedenpolitie kan niet waakzaam genoeg
zijn. want het zedenbederf onder de
jeugd heeft schrikbarende afmetingen
aangenomen. Het zedelijk peil der jeugd
zinkt steeds lager.
Spreekster noemde daarvan verschil
lende staaltjes. Vaak is dit het gevolg
van d$ zucht der kinderen om te dan-
en de bioscoop te bezoeken. Treu-
is het, dat kinderen zoo dikwijls
door volwassenen belaagd worden. Die
kinderen moeten gered worden hun
moet de ware levensvreugd worden bij
gebracht.. De kinderpolitie heeft in de
al veel nuttig werk verricht. Veel
kinderen, die voorgoed bedorven sche
nen, zijn in verbeteringstehuiren hersteld
van ruwe onverschilligheid cn zucht tot
pretmaken. Een meisje, dat dooc haar
roekeloos gedrag in Amsterdam veel
leed had ondervonden en ergens in een
rustig tehuis ondergebracht wa», schreef
dankbare brieven aan haar ouders, waar*
n zij ó.a. mededeelde, voorloopig liever
niet naar Am star dam te willen terug-
keeren, omdat rij daar bang voor ge-
orden is.
De kinderpolitie een sehakel der
kinderbescherming. De zedenpolitie is
iets geheel anders, maar deze twee in
stituten dienen toch zeer nauw samen
te werken. Voor de kinderpolitie is de
maatschappelijke taak de hoofdzaak
voor de zedenpolitie het strafreehteliik
werk. Er rijn kinderen, die tegen hun
ouders moeten worden beschermd; maar
is dit óók dikwijls het geval. Het spre
ken met ouders en kinderen vereischt
veej tact. Een vrouwelijk politic-beambte
kan zich veel beter in de détails van
een gezinsleven inwerken, dan een man
nelijk. Nu mejuffrouw Van Ooij een
maal dit w-rk aanvaard heeft, voelt zij
zieh hoogst gelukkig, dat zij ook ver
pleegsterservaring bezit. Het zal dus
goed zijn, dat vrouwen, die bij de poli
tie komen, zich in het verplegen bekwa
men.
Het is «preekster bekend, dat onder
het volk de menschen elkaar waarschu
wen. als de kinderpolitie in aantocht is.
Velen schamen zich gelukkig, om met
de kinderpolitie in aanraking te komen.
De wetenschap, dat het instituut van de
kinderpolitie bestaat, heef: dus reeds
een goede werking. Spreek-ter arht het
niet goed. dat de kinderpolitie in uni
form gekleed gaat. zooals in Engeland
en andere Landen. In burgerkleediag be
reikt men veel meer. Ook hiervan
noemde zij eenige staaltjes.
Per jaar worden in Amsterdam
middeld driehonderd proces sen-verbaal
opgemaakt tegen personen beneden de
18 jaar, dus tegen kinderen.
De kinderpolitie is ook buitengewoon
nuttig voor den Voogdijraad. Niemand
kan beter inlichtingen verschaffen, dan
de kinderpolitie. Op <iie manier is het
dikwijb gelukt, om kinderen aan een
onzedelijke omgeving te onttrekken.
Aan het eind van haar rede ontving
mejuffrouw Van Ooij een luid applaus.
De voorzitster bracht haar een woord
va ndank.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 152
HET LATE BEZOEK
Heb is de laatste avon
den voortdurend Iaat
geweest door Itezoek,
ze zullen nu toch eens
vroeg onder do wol
kruipen
maar als zij halverwe
ge de trap zijn, hooren
7. ij plotseling ver
schrikt, dat er gebeld
wordt
staren elkaar verwezen,
aan en concludeeren
dat liet de Kommer#
moeten zijn, wie zou
anders nog tegen negea
uur bellen
een heftig debat ont-
Ma#t of rij zullen open
doen of naar boven
gaan, alsof ze niet thuis
zijn
nee, dat kunnen ze on
mogelijk doen, de Kom-
mers moeten vijf minu
ten geleden de grammo-
phoon nog gehoord heb
ben
staan een minuut, lang
doodstil en besluiten
dat wie er ook was,
weer weggegaan is
als de bel optniieuw
luidt
moet ze dan
maar open doen, maar
zorg ervoor dat ze niet
lang blijven, hij vertikt
liet om het weer zoo
laat to maken
fluistert heesch
wacht nog even, hij
hoeft zijn boord, nog
niet aan en waar is
zijn ja# gebleven
openen do deur en zien
dat het de kleine Hans
Kommer maar is, die
komt vragen of zij het
Mah Jongg spel kun
nen leenetu
(Nadruk verbödah.ï
TWEEDE KAMER
20 NOVEMBER
De algemeene beschouwingen over de
Staatsbegrooting Rechts aan het woord
De algemeene beschouwingen over de
staatsbegrooting hadden ongebreideld
voortgang vandaag.
Het een: aan d« beurt was de heer
SCHOKKING, do c. h. fractie voorzitter.
Hulde bracht hij vo«>r het sluitend-rija
der begroeiing voor dit jaar. lluldc aan
de zegeering. Maar opgetogenheid was xijn
deel niet over do maatregelen die daartoe
hadden gevoerd, evenals de regeering Je
harde noodzakelijkheid der maatregelen
diep moest gevoelen. Het minst opgetogen
loonde zich de hoer Schokking over do
nieuwe salariaregeling voor de in dienst
zijnde ambtenaren, als één der saneerings
maatregelen. Bovenal wilde do heer Schok
king bij eventuecle wijzigingen do salaris-
regeling bezien uit de oogpunten van be
kwaamheid en geschiktheid, die zich roede
uitspreekt in do vervulde taak. Ook drong
do heer Sehokking erop aan, dat do ge
darhte van het gcorganixeerd overleg xoo
goed cn zoo vruchtbaar mogelijk worde
verwerkelijkt.
In den breed* stond ook d* c.h. spreker
«til bij d<i reorganisatie van den staats-
dienst. Voor dtt kleine commirsies ge
voelde ook de heer Schokking hij wilde
veel van de reorganisatie door de depar
tementale ambtenaren zelve doen geschie
den. Het groote belang van reorganisatie
moet immers door de ambtenaren zelve ce
voeld worden. Voor de werkzaamheden
van de commissie-Rink had de heer £chok-
king groote waaidecring, al gevoelde hij
ook voor haar voorzichtigheid als ge
boden.
Algeheels onthouding van de Overheid
op het teTTein van het sociale leven aehte
de c.h. spreker absoluut verkeerd, maar
toch wilde hij waarschuwen voor een tc
groote uniformiteit bij do regeling dor ar
beidstijden, die zeer sterk gedifferentieerd
moet zijn om do verschillen der vakken.
Medezeggenschap achtte hij een begrip,
dat nog allerminst rijp is voor wettelijke
regeling, daarbij waarschuwende voor be
nadeeling van ontwikkeling van het be
drijfslevsn.
Over de ziekteverzekering sprekende,
keurde de heer Echokking 't af, dat «ie
nieuwe plannen ten aanzien van de ziekte
verzekering, de organisatie m.a.w. daarvan
door de bedrijfsverecnigingen, het parti
culiere initiatief dooden kan, de zieken
kassen in het bijzonder.
Do aanwas van de bevolking ook in ons
land stelt voor vragen, die wij vroeger niet
kenden. De lieer Echokking drong des
wege aan op uitbreiding van productieven
grond, op bevordering van industrieelen
arbeid, op steun aan immigratie. Ernstig
vroeg hij der regeering studie le maken
van het moeilijke vraagstuk van den bevol
kingsaanwas.
Groote gunstige financieele gevolgen
van afschaffing van leger en vloot ver
wacht de beer fichokking evenmin als de
heer Dresselhuijs.
Nationale ontwapening juicht ook de
heer Schokking toe als het k o n en ais
het mocht! Wat op het oogenblik op liet
wereldrond gezien cn gehoord wordt, lijkt
nog niets op ontwapening huldigde de
heer Wijnkoop niet het grofste geweld I De
c.h. leider stelde vast, dat aansluiting bij
den Volkenbond bewapening eischt. Er
zijn toch militaire sancties en economische
sancties. Zijn de laatste misschien nog
niet erger dan de eerstel Voorzichtigheid
met alle Geneefsche vragen moest hij ge
boden achten.
Voor een tweede pacificatie-commissie
gevoelt de heer Schokking niet het on
derwijs moet tot rust komen. Niet door
wetswijziging is herstel van het openbaar
onderwijs te wachten, schade wordt ge
bracht door de werkers in de openbare
school zelve.
Ernstig klaagde de c.h. spreker over de
pogingen tot afschaffing van den stam-
plicht door hem het noodzakelijk com
plement van bet algemeen kiesréoht ge
noemd.
Moeilijkheden ontkende de heer Echok-
king niet aan de reehtseke zijde, maar de
samenwerking verdedigde hij als sterke
combinatie. Ten slotte pleitte hij voor een
overheid, gedragen door een volksovertui
ging, die op de christelijke beginselen
berustte.
Vanmiddag kwam „rechts" wel 5n Uit
gebreide formatie aan het woord. Na den
beer Schokking sprak de heer RUTGERS,
zijn mede gedeputeerde in Zuid-Holland.
Op dit ambt van gedeputeerde wijzen wij
niet ongerechtvaardigd., want do heer
Rutgers klaagde over het te veel vernie
tigen van gemeenteraadsbesluiten, wat <te
gemeentelijke autonomie niet anders dan
schaden kan, tot nadeel van het verant
woordelijkheidsgevoel <ïer gemeenteraden.
Opgewekt over wat noodig was en on
vermijdelijk voor de landsfinanciën, ver
klaarde do heer Rutgers allerminst te
kunnen zijn. Zorgen en klachten blijven
steeds. Maar het landsbelang had de a. r.
groep tot medewerken daarvan gebracht,
dat zou hen er steeds toe brengen, nimmer
de verantwoordelijkheid af te wijzen. Had
een loyale oppositie het landsbelang óók
niet moeten zien!
De heer Rutgers geloofde, 'dat behoud
van de coalitie voor de toekomst nog veel
betcekcnis heeft, het gaat immers om de
christelijke beginselen in het staatsleven,
door de drie rechlsche groepen steeds ver.
dedigd en bepleiL Coalitie is ook thans
nog de eerst aangewezene combinatie,' om
de historische wording.
Gemakkelijk is het waarschuwde de
heer Rutgers „evenlueele" regeeringsDzr-
tijen bij links gemakkelijk is het niet,
de verantwoordelijkheid te moeten dragen
Ook waarschuwde hij voor ongegronde ver
wacht ingen over nadeeligen invloed, door
b.v. de salarisverlaging, op de an'.i revolu-
tionaire partij. Niet immers steunt die
partij op leuzen van den dag als li ij
links gehoord worden maar op beginse
len. waarbij kapitalistische of militairis-
tische neigingen uitgesloten zijn. Do heer
Rutgers stelde de waarde van het a.s. be
ginsel in het lielit „in fleurig licht."
Uitermate veel nadruk wilde de a.r.
fractievoorzitter leggen op het verschil tus
schen werkelijk idealisme en ongegrond
optimisme, die tot roekeloosheid voeren
kan. En in het internationale, tegenover
Genève, is roekeloosheid uit den boozo.
Idealisme, maar goed idealisme dat do
INCEZONOEN M EO E 0 E E LI N CEN A 60 Cts. per regel.
IIX V I HU O UlO I I HlfllIlL- IHOLLI ILI1 E|nige ijnporlIllrs. N. v, ALGEMEENE HOLLANDSCHE HANDEL- en INDUSTRIEMAATSCHAPPIJ
(Afd. „Ycist Vit«") Dennewej 140
INDUSTRIEMAATSCHAPPIJ
D«n Haag
Feuilleton
jCteauloruccrac vertaling naar het
Engelsen van
BAK UN'ES OBCZY.
Links achter in het veld «fond. ecn-
zautn en verlaten. c*n koet* roe: guu-
deit w.'-Ien en versierde pancelen. Het
v. is do hoe» van den Koning. Har-
barn had hem vaak in Oxford gezien
on had cr zelfs eens in gezalen. toen
de Koning om haar gevraagd had. Zo
keeJi er nu naar. vaag en suf, zooals
men zoo vaak wordt na groote emo
ties. Toen was liet alsof er uit dio
vttge eed ach len ie'a opdoemde, dat
Van grooter belang werd, cn diepen
Indruk op haar maakte, zo kon het
nog niet beseffen, ze kon er nog n'
bii. ze zocht naar iets, iet# dat haar
voortdurend ontweek, oen idée. een
herinnering, een plicht let*, dat
gedaan moest worden, lef* z
moest herinneren. Maar voor
liet oogenblik herinnerde ze zich ni"
meer dan de ontzettende «chrik tan
de laatste uren. keek om zich heen
in de hoop. da' ze er weer op zou
kunnen komen. Ze dwong er zich zelfs
toe om een poosje te kijken naar de
schichtige bewegingen van een der
schurken die er op uit waren om de
dooden to berooven; toen keek zo
strak naar een klein troepje ruitera
dat heel in de verte aan kwam zet
ten. Aan de pluimen op hun hoeden
zag ze dat het vrienden waren; ze
reden bijna recht op haar toe en na
een pooeje zag ze hen de smalle Avon
oversteken. Op de een of andere ma.
nier bracht ze dio ruiters in verhang
met dattrene wat ze zich herinneren
moeit. Ze sloot do oogen cn dacht
probeerde to denken en het zich te
herinneren.
Toen kwam het haar plotseling
weer allemaal voor den geest; tie her
berg de Korenschoof in Daventry,
hot hoekje waar zij verborgen had
gezeten, de krijgsrand, het. pralen vnn
do officieren toen Zijne Majesteit de
kamer uit was: het kisljo van den
Koning: do brieven vah den Konlna.
En Sir Marmaduke Langdale, dio
reide, dat het een ramp zou zün nis
de correspondentie van Ziine Majes
teit. in verkeerde handen zou komen.
Waarom Barbara dit alles plotseling
in verband bracht met de koets, wist,
ze niet. waa liet intuïtief een pint.,
stlinge ingeving? Ze was er alleen
maar volkomen zeker van dat de cor
respondentie van den Koning in die
koets wa* achter gebleven, toen allo
mannen gevlucht waren en nergens
aan gedacht hadden dan hoe ze hun
leven konden redden.
En toen zo zoover gekomen was,
kreeg Barbara aim hot andere einde
vim het weiland een tnan in het oog,
dto op weg naar de koets scheen te
ziin; een man met een donkeren man
tel aan. dio hij dicht om zich heen
geslagen hield en met een breedee-
randen hoed op, dio het bovensto dool
van z.ijn gezicht verborg. Haar her
inneringsvermogen werkte nu vlug en
helder en ze dacht oogenblikkelijk
aan dio andere donkere gedaante dio
ze een paar avonden to voren vaag
had gozten in Daventry; de katach
tige bewegingen, het fluweelen mas
ker en toen het pistool dat op haar
werd gericht, do onverklaarbaro wij-
zo waarop ze aan den dood ontsnapt
was on do band op het koz'm. I'oze
gedaante liep nu ongetwijfeld in dn
richting van do koets en Barbara trok
snel haar mantel dichter om zich
heen en krpop weer in den greppel.
Zo raapte hel. postool op dat een poos
geloden tegen haar was aan-.-egooid.
en zonder er op te letten of het go-
laden was of niet, Lvegon ze langs rt*
heg te kruipen. Do afstand tusschen
haar cn do naderende gedaante was
misschien een paar honderd meter cn
do koets stond midden tusschen hen
in. Wat ze doen zou als ze recht te
genover den schurk kwam te staan,
wist ze niet, maar als zo daaraan
dacht, greep ze het pistool nog stevi
ger vast en haar vingers zochten on
vonden den trekker.
Toen bleef ze stilstaan, met haar
rug togen do heg aan. De man liad
het laatste stuk liard geloopen en
had nu do koets bereikt; hij trok het
portier open en Barbara zag voor liet
oogenblik niets van hem dan zijn bree
den rug. torwjjl hij zich naar binnen
hoog. Als ze nog oven had getwijfeld
aan liet doel van den man, dan ver
dween die twijfel nu wel heelemaal
Ze was nu nog geen dertig
meter van hem vandaan; zonder ie
aarzelen richtte zo 't pistool op hem
en schoot. De man was juist, bezig
zieh om t© draaien, liij stond met een
voet op den "rond ©n mot den anderen
op de treeplank van de koets; onder
zijn rechter arm droeg hij een vrij
groot kistje; het volgende oogenblik
deed hli een stap achteruit., draa.ido
zich toen half om cu viel in zijn volle
lengt©,, met zijn gezicht naar bene
den op den grond. Hot kistje sloeg
tegen de deur van do koets en kwam
met een slag naast, hem neer. Het
rookende pistool viel uit Barbara'#
hand: het koude zweet brak haar uit,
ze greep zich vast aan de struiken
achter haar, mei ui d open oneen en
klapperende tanden. En in den klank
van het pistoolschot hoorde ze dui
zenden onaardsche siemnien tegen
haar roepen: ..Ge zult uicl dooden!"
Jlet schot had de dieven in hun grie
zel :g© werk gestoord; ze hielden er
mee op en vlogen uit elkaar als een
troep musschen, om een schuilplaats
te zoeken tot het gevaar voorbij was.
Met een geweldig© krachtsinspanning
beheersen te Barbara zich weer. Zo
strompelde verder en terwijl haar
knieën zóó knikten dat zo bij iederen
stap bijna viel. bereikte ze het kistje,
dat enkele meters van do donker© ge
daante af op den grond lag. Zo bukte
zich, raapte liet kistje op en verborg
het onder haar mantel. In weerwil
van zichzelf moest zo telkens weer om
kijken naar die donkere, onbewege
lijke gestalte, gehuld in een mantel
van grof grijs goed, waarop, in do
buurt van de schouders, een zich lang
zaara verspreidend© roode vlek zicht
baar word. liet gezicht lag in den
modder cn naast den man lag do
breedgerande hoed, die hem van het
hoofd was gevallen; daarnaast ont
dekte Barbara een klein zwart voor
werp, dat ze als een masker herken
de. Do man lag boven op ziin rech
terarm. maar de linker lag uitge
strekt. do palm van do hand oo den
grond en do vingers uitgespreid. Als
bctooverd staarde Barbara naar die
hand; er was iets. dat haar dwong
om er van dichterbij naar f© kijken
en als oen klein diertje dat door do
dwincend* oogen van een slan? wordt
aangetrokken ging ze in een wijden
kring om den man heen en kwam
toen dichterbij oj> een punt waar ze
de hand kon zien. Ze bukte en het vol
gende oogenblik hield ze met moeite
een kreet van afschuw in; op den rug
van de hand had ze duidelijk een lit-
teeken gezien twee strepen, die
wit afstaken tegen de door de zon
verbrande huid. Ze had voortdurend
geweten, dat ze dat litteeken daar
zou zien, maar nu ze het zag, vond
ze het zoo weerzinwekkend. Ze had
een man vermoord, en die man was...
Hier durfde ze niet verder te denken.
I)e gevolgtrekkng. die ze moest ma
ken. was te vreeselijk, en ze wankel
de achterover. Gelukkig hoorde ze on
middellijk daarna het geluid van paar
denhoeven op de vochtige narde. Ze
had nog juist kracht genoeg om op ta
kijken en zag een stuk of zes ruiters
regelrecht naar haar toe komen, liet
waren do ruiters, die ze een poos gele
den al nan had zien komen, met plui
men on hun hoeden en nu kon ze ook
een witten band om hun arm onder
scheidden: bet waren vrienden. Ze
greep het kistje stevig vast en liep
toen, zoo hard ze maar 'kon naar ben
toe. Een oogenblik later klonk do
stem vnn den Heer van Brent over
het stille weiland:
..Het. is mijn Barbara; De hemel ?if
geprezen!
{Wordt verrolcd.)
