IRVING'S GIST-TAMINE TABLETTEN
HAARLEM'S DAGBLAD
Brieven uit Engeland
FLITSEN
Fa. ANTON DF. ROOIJ
Arr. Rechtbank
Woelige üagen
VRIJDAG 28 NOVEMBER 1924 - TWEEDE BLAD
{Van onzen correspondent).
Hoe Londen zich vermaakt
ijfktijdlg gespeeld (de plaatsruimte
.«t breekt mij om hier nader on m te
gaan) en tueeChen alles door de ,,one
and only" de unieke George Bobey,
de komiek, die al doet lachen zoodra
hij den mond opent. En ziet u, dat ie
nu precies wat het Ixmdensclie pu
bliek, moe van zijn dagtaak, '6 avonds
het liefst gaat zien.
XYX.
Londen, 20 November.
Het is een bekend feit, dut ernstige
tooueelstukken, kunstwerken vun blij- j
vende waarde een groote kans lubben
te vallen uls de eerete opvoering In;
landen plaats heeft. Beroemde roper-;
toire stukken zijn begonnen met een
fiasco en Jarenlange verwaarloozing
voor een nieuwe energieke „produce®"
liet weer aaudurfde het stuk op de.
planken te brengeu.
Waar ligt dat asu? Het is moeilijk
te zeggen, maar het feit bestaat, dat
een stuk te Londen meer kans heeft,
wanneer bet eeisl in ,,de provincie"
beeft getoerd o: gelijk Bernard
Shaw tegenwoordig pieept te doen -
het buitenland den primeur krijgt
van het nieuwe stuk.
Londen is bet kerkhof van hoogge
spannen verwachtingen, moet Gals-
worthy eens b.tter hebben gezegd, na:
dat voor de zoovc<-1b'.c maal een mooi
stuk van hem koel door het Londen-
eche publiek (en door de Ixtndensche
kritiek) was ontvangen. Ik stel de
kritiek hier op de tweede plaats, want
nl is het mogeli: da: «en slechte re
censie een stuk Tuut vullen, de invloed
der kritiek is hier iniuder groot dan
in bet buitenland en het gebeurt nogal
tens d3t een door de recensenten af
gebroken si uk na een mutig begin zijn
twee- of driehonderdste opvoering be
leeft Kritiekschrijvers zijn niet on
feilbaar zij zijn de eersten om dat
toe t« geven maar bovendien staan
tij voor de ondankbare taak in het
holle van den nacht, terwijl de rota-
tiejiersen al dranken en de duivelstoe-
Iager van den meesterknecht hun dc
•laadjes onder de handen weggrist,
hun eerste Indrukken te geven van een
stuk. dut gespeeld wordt voor de eer
ste maal en dw onder de allerongun
stigste omstandigheden, als alle ac
teurs en actric« zenuwachtig en on
zeker zijn.
Toch is er r.og een andere en naar
Ik meen veel dieper oorzaak voor liet
betrekkelijk geringe euccee van ern
stige stukken tegenover h-f uitbundige
succes van revues en operette® in Lon
den en dat is de zucht naar vermaak
en ontspanning, die m Londen veel
sterker is dan in de pYovincie. Het le
ven in Londen is intoneer dan elders,
drukker, voller, vermoeiender, en de#
avonds heeft de groote mnssu geen
hersens meer voor een ernstige come-
die of treurspel, voor klai*>ke muziek
o' voor een we:«-nschappelijke lezing.
Iini die toch volle zalen kunnen trek-
krn ligt vaak aan den geringen om-
vang dier zalen. In een stad zoo groot
Üat zii vrijwel evenveel inwoners t.,i
als vebeel Nederland is bet v.m»: nau
welijks mogeliik een paar honderd
mewhen vinden o-n .en scd con
nvt in de Wigraore Hull of de \«-o.lan
Hall te hooren. <■->* al strooit men nog
prw. gul vrijkaart jc* rond
Maar er zun fnt'h dinger, w.-.ar us
londenaars hun hftrt *ao seven 'n
daarheen kan de toeloop zoo -root
zijr. dat men een paar maanden van te
voren plaatsen m'-'i resetveeren *o
voor de goedkoops plaatsen, d:e niet
t« leservoercn zijn. -ui uur of acht In
de file moet staan. X-oo populair is bij-
voorbeeld de D'Ovly Cane Oiet s Com
pany. die de oude Gilbert nud Snib-
van-operette vun een halve eeuw' ge
leden weer heeft opgehaald- Te!k-r.«
al* ze naar bonden komen, voor een
reeks voorstellingen van vier of acht
weken, wordt het bureau belegerd 0p
den dag. dat het reserve eren l-gint.
en r.og denzelfden zijn v in nlW
zangen behalve de allerduurst® vooi
d*- geheele maand of »we® maanden
alle plaateen beset.
Nu spreekt by" v uize.f dut d<- tfcea-
ter-agentureu daarvan dc meeste hi
boslug nemen. Zulke asenturen. a.t
van Keith and Prow»- '.••-•-en m-mi,
thrater, dat een be©tj«- -•-"«l gaat. b'-
slag op heele rijen jl latsen op alle
rangen en in de me.ste gevallen ma
ken zij er goede zaken m'c. zelfs a.
rekenen ze niet meer dan een «hilling
beepreeicgeld voor elke plaats. Hun
winst is natuurlijk veel grooter a.s
dringende vraag van nlle kanten, het,
eisrhen van een stevigen prij^ mogelijk
maakt. Het ia het moéllijko probleem
van de opkoopers en in Wondi-n heeft
nrn niet zooveel zorg voor het groote
publick nis elders, w»«r het een goeie
politiek is het publiek ie steunen in
den strijd tegen de overvragende op
koopera, Het is mijzelf dikwijls genoeg
gebeurd, dat ik uit een schouwburg
komende waar ik vergeefs getracht
luid pluutsen van zee of negen shillings
te bespreken, buiten aangeklampt
werd door een uls heer gekleid per
soon, die mij aan bei gewenschte kon
helpen muur natuurlijk met een zoete
woekerwinst. Er zijn vele wonderlijke
manieren om iu een groote stad zonder
werken aan den kost te komen.
Die populaire Gilbert and Sullivan-
opereti'-n zijn typisch-Engelse li „opé
ra comi'iue", zóó Engelsch, dat zij
met uitzondering van den Mikado op
het vasteland niet kunnen worden ge
waardeerd, hoe alleraardigst de mu
ziek ook in de meeste gevallen w>
..The Yeomen of the Guard", die ik
laatst nog in een der voorsteden zog
waar d«- ..D'Ovly Carte Company"
haar afadieddsvoorstelling gaf voor
zij naar Amerika vertrekt, s;>eelt in de
Tower van Londen, is ouderwetech-
grotesk en een beetj erg onuoozel van
intrigue, maar wie er heen gaat met
een onbevangen gemoed en een wijs-
geeiigeu kijk op den eeutimenteelen
„ader" van het Engelsche volk, kan
zich er heel aiwtrenaain bij vermaken
mi zichzelf nog dagen later in do luid
kamer betrappen op het na-neut ii-t
n 't een of ander melodisch refrein
,De bloemen, die bloeien in Mei.
tra la" Ach wat, zegt de gebla
seerde Hollander, diè kinderkost I Ja
wel. die bloemen bloeiden al in mijn
prille jeugd en liet lied van <l«-n nar
in de .Yeomen of the Guard" werd
al een halve eeuw geleden gezongen
met een locli en een traan, maar ik
verzeker u dat het in populariteit nog
geen zier beeft verloren in dit land
van traditie en vriendelijke, schoon
bedwongen, sentimentaliteit. Ik ken
ren man van kennis en be®cJiaving
(hij i." hoofd van een lagere school),
die mij laatst me', een zekeren trots
teld heeft dat hij in de laatste veer
tig Jaar zeker dertigmaal de ,,Y<
heeft gezien. Is dat trouw aan
at ie of ri het bekrompenheid o'
echt kinderlijk gevoel I Ik stem voor
het laatste en ik voel ervoor,
Kr zijn andere operette-gezelschap-
pen. „Madame Pompadour" in Daly's,
de „Merrv Widorr" ('n Encelscho uit-
guaf van de nog altijd piepjonge ..Lus
tige Wittwe") in het Lyceum en
„Primnve" In de „Winter Garden",
Drury Unie. en dan zijn er de re
vue*, die dagelijks een marhl van pu
bliek trekken omdat niet ie
denken geven, omdat het kijkspolten
jn roet geestige muziek en grappi
I>e populariteit van de revue®
zijn er t - kust «n «e keur behoeft
et ie verwonderen. Eigenlijk zijn ze
,1e uit hetzelfde patroon gesneden.
..The Punch Bowl"
Duk«
of Yo
Tli
Iter
naar Poppv in de Gaietv. naar Yorck'
in KinRswav. naar de Go-optimist* in
het P.jace. naar ..Tonvin de Shof-
t' nhurv of naar ,1-ean Year" (Schrik
keljaar) in liet Hippodrome *t is allee
rmg en dan* en grappenmakerij
Men ziet er knappe lenige vrouwen,
vhigvoetigo danseurs en onweert,taan-
bare komieken, maar wat mij altijd
het sterks:.- tref! in zulk een „show"
de icdinieclie volmaaktheid, die er in
toon'elis'hikklng. in belichting, in sa
menwerking van tooneel me* orkest
waarlijk in alles is bereikt. Het,
eergsloos en het moet schatten koe
o zulk een revue in elkaar te zetten
Wem .Leap Year" In het Hippo-
rome. dit ik dezer dagen nng een*
istunrlijk met vrienden ..van over-
e") 1-zocht. F.cn draad loopt er niet
door zoo'n revue en een „overzicht of
T- irodie op de .i!n?en van «ten dag'
liet evenmin Hef ia niet ander* dan
li uiterst kre'basr en verfijnd en
vermooid rafó-«diant an t-programm a
telkens nieuwe taf-reelen in h*n*l
adembenemend snelle opvolging, mei
t«v»neelvfT.-tnderinaen «'-«ris in een mi
nimum Min tiid en steeds weer verwon-
derlüker en mooier, l»np Year btttul
uit een stuk of viifiien. achttien ft-
TH®, dc een artistiek, <le ander grap
pig. een der«le wonderbaarlijk vn.n
acrobatie, ufcew-ivld met een parodie
op een «Iramn. «lat po-ral orvlen beeft
schaardeen onernvo'fflng van bnu»t-
t-n. een geestig-In-elkaar gezette drie-
a --er. waarvan de denle acte niet an
ders is dan de eerste en de tweede ge-
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 158
ELECTRICITEITSSTORING
ANEGANG 14 TELEF. 560
Op alle Vulpenhouders geven
2 jaar garantie. Alle vulpen
houders GRATIS met naam.
Stadsnieuws
Van een redder in den
nood.
De6 middags een niet-onaardige
zaak.
In de maand Augustus had N. de D.
uit I-eiden geadverteerd dat bij hem
te koop was een redder in den nood,
een opvouwbare regenmantel, abso
luut waterdicht, die men na gebru.k
kon opvouwen en in een vestzakje
steken en die sl«-chts 2.j<) kostte. Men
werd aangeruden een prospectus te
vragen.
Een dame uit Heemstede vroeg een
prospectus, waarop d«i mantel als een
„regenbeachermer" werd aangeduid
en dat afbeeldingen van den bescher
mer bevatte, die den indruk van een
cape gaven.
Door dat prospectus aangelokt, zond
de dame een briefkaart met verzoek
haar een regaobeschermer te zenden.
De opdracht werd uitgevoerd.
Maar de „regenb-.-schermer" viel te
gen. De dame, die had gewaand een
regenmajitel »o ontvangen, kreeg net
je® ingepakt in een klem pakje een
stuk papier, dat uitgevouwen den
vorm van een cape bod.
En, tot overmaat van ramp, bij
haar haast om tiet pakje open te ma
ken. scheurde de dame nog de regeu-
be«diermer. Bovendien cn dat viel
ook nog tegen had zij nog aan
racbt ü-.O te'betalen.
Er werd politiewerk van gemaakt-en
zóó had zich dun mi de D. zich ic ver
antwoorden wegens bedriegerij.
Bekl. nam het nog til kalm op. Een
regenmantel of een cape, redeneerde
hij, was nimmer dc bedoeling den
menschen aan te bicden. maar alleen
een „redder in den nood".
Het kan je gebeuren, dat je aan
het fietsen, wandeb-n of varen bent.
en dat Je op eens e»»n regenbui over
valt. Dan kan z.uik een regenbrachcr-
tner, wanneer je hem omslaat, je red-
In Amerika en in Duitochland wor
den ze voel gebruikt. Ik zag in Dres
den bij den fabrikant, dat ze. nadat
ze nat waren geweest, weder konden
Aprden opgevouwen.
Ik dacht, daar is wat aan fe ver-
lienen en vroeg en verkreeg den al
lé* nverkoop voor ons land.
Ik a<ivrrtcerde ze als een „redder iii
den nood", niemand kan toch ver
wachten voor 2.50 een regenmantel
te krijgen. In het prospectus spreek
lk van «>en „regen bescherm er".
Ik had niet do bedoeling de men-
ee^n oj> te lichten. Er kwamen al
veel aanvragen in voor do tropen.
Jn, maar hier zijn wij niet in de tro
pen. reide de President.
1 'p een vraag van den president ant
woordde do bekl. nog dat hij reeds
-YO fxi. van deze regenheachcrmer»
ha«l verkocht,
Bekl. ontvouwde een van die regen-
beechermeis. Maar het weder opvou
wen lukte niet. Dat kwam. omdat de
beschermer niet nat was geweest.
De juffrouw zei«I.-. dat indien z.ij het
prospectus niet had gelezen en daar
door niet tru verlokt. «1st zij dan niet
een e*. van die regenbe*ehermere had
besteld
Nogmaals onderstreepte bekl.. dat
zijn nrrike! niet een garderobe*tuk.
maar alleen „een redder in den nood"
i*.
De heer Ch. IL Vogelenzang, ge
hoord al* getutge-drokundige, zcido
dat. «Ie bes>;herrner gemaakt is van
vetvrij papier, een napi«»r dat bijv.
voor inmaak is te gebruiken. Nimmer
hnd set. een dergelijk klcedingstuk
al® dit artikel gezien.
Naar de mcening van get, had het
artikel een paniorwaarde van tt.20
en is de handeling van bekl. ren „plat
te manier van oplichten"
Vader vermaant de fa
milie om niet zenuw
achtig te worden, ze
ker ergens storing, het
zal dadelijk wel weer
in orde zijn
na vijf minuten van
duisternis geeft hij toe
dat er ïete gedaan moet
worden en vraagt wie
al de lucifers heeft
weggehaald
vervolgt onderzoek
en vraagt waarom toch
altijd de lucifers ver
plaatst worden kun
nen die niet blijven
liggen, waar ze waren?
vindt tenslotte een
doosje, eteeks een luci
fer aan en vraagt of
iemand nu even een
kaars wil halen
ja, maak nou wat voort
zijn die dingen nou ook
af zoek die lucifer
blijft niet eeuwig bran
den
waarop de kaars juist
arriveert, als hij zijn
vingers gebrand heeft
jsa
duisternis en st llle
slechts verbroken door
diepe zuchten van allen
die een tweede lucifer
zoeken
deelt mee, dat hij nog
een lucifer in zijn zak
gevonden heeft, geef nu
eerst die kaars
en juist als met vereen
de inspanning een vol
doende kaarsverlichring
is gemaakt gaat 't elec-
trisch licht weer aan.
(Nadruk rerböden.ï
Op een vraag van het 0. M. of niet
een cape van 2.50 is te verkrijgen,
reide get, dat. thans alles mogelijk tè,
óók dat wellicht. Naar zijn meeuing
was dc regen beschermer wellicht tij-
dol ijk waterdicht.
Bekl. verklaarde dat bij 'n proef is ge
bleken, dat, gedurende 24 uur geen
druppel water door den „regenbe-
schermer" kwam.
Het O. M. oordeelde dat liier in-
derdund van bedrog sprake is. Het ie
niet verwonderlijk «lat men als men 't
prospectus heelt gelezen, een instel
ling doet on dan zulk een artikel ont
vangt. dat rneu zich dan bedrogen
acht <-n naar de politie gast.
Bekl. houdt ao menaclun op een
schandelijke manier voor den g«-k cn
dus moet mot kracht tegen hem wor
den opgetreden. Het O.M. vorderde
wegens lier. plegen van bedriegerij
door een listige kunstgreep bij het
torkoopen van een artikel 1 maand
gevangenisstraf.
Het Tooneel
Vereenigd Tooneel
EEN-EEN
Love-Match" heet dit blijspel in
het Engelsch; 11 hc-eft de Holland-
scli® vertaalster bet genoemd, daar
mee dus aangevend, dat de twee par
tijen aan het eiud van dezen liefdes
strijd nog gelijk staan. Eigenlijk be
gin' «Jf „match" pas in hot dorde be
ur:,!. in de eerste twee act es trappen
beide partijen noz inaar wat om zich
te oefenen.
Hugh lluss, een millionnair wij
zien tegenwoordig meer millionnairs
op t tooneel dan in do zaal lieeft
liefde opgevat voor Nina, de vrouw
van Adrian Dibble, directeuk van ecu
Grand Guignol-theater in Londen.
Wanneer <lo zaken bij Dibllo verkeerd
gaan en hij om financieele hulp bij
Hugh komt, voelt Hugh, dal hij open
kaart tegen Dibble moet spelen. Hugh
kun den man, die hem volkomen ver
trouwt, niet langer bedriegen. In een
vooral door Paul Huf h#Al kmp •m-
spccld tooneel hoort Dibble, hoe
de verhouding tusschen Hugh en Nina
is. Eén oogeublik staat Dibble als ge
broken, dan gaat hij heen en laat het
terrein vrij voor Hugh en N'ina. Dit
is ©en klein dramatje op zichzelf. Wij
zouden het ook een voorspel kunnen
noemen van de eigenlijke „lov©-
matcli". Het. is een wel wat omslach
tige inleiding voor een eenvoudig
blijspelletje.
In hei derde t|®irijf zijn Nina en
Hugh getrouwd, maar N'ina moet nog
loeren de vrouw va® een millionnnir
t«- zijn. Eigenlijk moet zij. volgens
Hugh Jiii-leinaal nog leoren 'ie
vrouw van oen man te zijn. Hot
„kwaad", da: wij haar zien bedrij
ven, is eigenlijk heel gering. O zeker,
ik zou er ook wel eenig bezwaar te
gen hebben, als mijn vrouw kussens
van 60 guldon kocht, maar ik ben
ook geen millionnair. En in het ver
plaatsen van Hugh's schrijftafel, kon
ik alleen maar oen gemis aan smaak
zien. Hugh neemt, dat alles echter
veel hooger op en besluit daarom Ni-
na te c.iireeron. Hij brengt haar in
dan waan failliet. U zijn en wij zien
N'ina in het vierde bedrijf dat. wij
het „Lpdrijf van den strafschop" zou
den kunnen noem«n op een ka
mertje in een buurt, waar nu niet be
paald millionnairs wonen. Nina leert
daar met centen inp'aafs van met
pondon rekenen en maakt er al de
verdrietelijkheden do r van een trom
bone spelenden bovenbuur en van een
ordinaire bult» in de huishouding, die
een v-rre Engel-che nicht v an Heijer-
maus' onsterfelijke Engel blijkt te we
zen. Of Nina geneest, zien wij eigen
lijk niet,, want als zij in het viifdé be
drijf weer in do appartementen van
Hugh terugkeert, is zii nog precies
dezelfde als in T. II en III. Maar An
ne. die in deze match als scheidsrech
ter optreedt, besluit, dat de stri'd tre-
cindiffd moet zijn. Hugh en Nina val
len elkaar nnfunrliik verzoend
orn de hals liet Is rust!
Ik ben er niet zeker van. of na de
rust do striid n;»t opnieuw bevint en
met 51 voor TTnch of misschien
voor Nina, al g"cf ik me"- voor de
kansen van TInch eindigt.
TTet is een Wel amusant hlilsnel
waarin de se'-riiver *ieh meer houdt
«an den itif.eriiiken dan a*>n den in-
nerlijken kant van hr-t leven.
Arnold Bennett schrijft nu en dan
een geestige dialoog en men luistert
bijna voortdurend met genoegen naar
hem', ofschoon men aan liet slot toch
moet bekennen, dat hij eigenlijk wei
nig te vertellen beeft. Toch als ge
heel, een wel prettige avond, ook door
liet zeer goede spel van Nel Stants*
Eduard Yerkadc, Paul Huf, Hans van
Muerten en Marie Faassen.
Nel Slants loonde in de amoureus©
toóneelen, waar haar kracht ligt. Op
het armelijke bowukumertje te Ful-
h.un voelde zij zich in dubbelen zin
blijkbaar minder op haar gemak.
Daar was Mar Faassen echter vol
komen „thuis Fulham 6chijnt draad
- ii t de Pijp verbonden en Marie
i idie iu de stukken van Heijer-
m.'ins zoo dikwijls in die Am6terdam-
t-he buurt heeft rondgedwaald, wist
ook in Fulham onmiddellijk den weg.
Deze huisjuffrouw van vierhoog, die
D ana heette, maar ook naar den
naam van Jane luisterde, typeerde
Marie Faassen kostelijk. Verkade
deed niet veel moeite Hugh een eigen
karakter te geven. Ilij speelde hem
geheel aan den buitenkant maar met
do flair, die wij van hem in het En-
gelsche society-stuk kennen. Het was
dus prettig om er naar te kijken
en vooral ook om naar te luisteren.
Hans van Meerten was uitstekend
als een Engelsche bediende, die één
middag van de week maar menscli
is. Maar verreweg het best vond ik
gitseren Paul Huf als Dibble, den di
recteur van liet Grand Guignol Thea
ter. Wat zettz Huf da: type prachtig
voor ons neer, hoe lééfde deze theater
man (of in de kleinste details. En
zeer sterk was Huf in het beslissende
tooneel in II. als hij hoort, hoe de
verhouding tusschen Hugh cn Nina
ic. Dat was héél, liéél mooi!
J. B. SCHUIL,-
Da autobussen
Te vee! passagiers
In Vol sen is tegen verschillende
chauffeurs van autobussen proces
verbaal opgemaakt wegens het ver
voeren van meer passagiers dan vol
gens «Ie grooi te van hun wagen toe
laatbaar is.
INCEZONDEN MEDEDEELINCEN S 60 Cts. per regel.
«gen Hoofdpijn, Neuralgie, Indigestie, Gal-aandoening, Suikerziekte, Haagstoornissen. Hij eiken drogist verkrijgbaar
Eenigc Importeurs: N. V, ALGEMEENE HOLLANDSCHE HANDEL- en INDUSTRIEMAATSCHAPPIJ
(Aid. „Yetst Vit«") Dennewef 140 Den Haag
eunieion
ORUZY.
ha jij was ook mijn speelkame
raad: jij de dierbare dochter van
den neer van Brcnt, en töch lieeft hij
1110 laten ranselen, nog er-er dun een
hond. Neen, mci>j«-, vrindschap bc-
teckenl tegenwoordig niets meer.
I^aai iedereen maar voor zichzelf zor
gen. z« g ik. cn de r«®t naar de bi....
laten loopen".
„Maar het toch niet de Heer an
Brent die je dit verzo-kt. Tubal
drong ze aan. wanhopig omdat itij
et«^eds kcpfiizT weid. „Ik ben het'.
..Jij. ja. dat wee*, ik", .-potte h
„J© komt hier om een goed woordje
voor Jim te den, en nu vraag ik
jou: „Als ik Jim rnet rust laat. wat.
do© ijj dan voor roii''"
Z«> fronste de wenk» rnnwen en be-
gre°n hem blijkbaar n:ct.
„Ik, Tubal, wat ik doen?"
.-Ja. jij. Wil Jii jepl""gya«Ie-' bier
brengen om mij op zijn knieën verge
ving 'e vragen voor hef pak slanz.
Sat hü mij heeft laten toedienen? Wd
i© dat doen? Want dan zou ik er over
Nuurn n uctiken om Jun Kenui® met
I rust to laten, zooals Jij zoo graag
wilt".
„Je weet heel goed, Tubal, dat dat
„Dut" o» net nu Juist", antwoorddo
iiij nijdig. „Het i6 onmogelijk, zooals
jo zegt, dat een deftig© meneer ver
giffenis vraagt voor een onrecht, dat
bij een man beeft aangedaan, dio z eb
niet kon verdedigen en toch kom Je
hier met een voorstel, dut ik mij een
voordccltc zal laten ontgaan, t«r wil
le van een man, otn wicn ik uicts
geef Waarom zou ik dut doen?"
„Waarom je dot. d en zou?" ant
woordde ze terwijl ze zten sleed*
meer opwond. „Waarom? Denk toclt
eens na, Tubal, denk toch eens na!
Jun Fienncs is iToeger je #pe©lknme-
raid cevveest. Je vriend; nu is hij ziek j
en in moeilijkheden en jij wilt hem i
verraden voor geld".
„Jim Fienne® is rooit mijn vriend
geweest", antwoordde Tubal op cy-
nischen tonu. „Hij was mijn concur
rent. r 'ii m-'eminnaar. en had meer
succes don ik".
..D ii is dwaasheid. Tubal, dat weet
je beu. Onze ouders hebben ons ce-
dwongen ©m met elkaar te trouwen,
cn ik hield vroeger werkelijk veel van
je
„Vroeger? Nu niet meer?" vroeg hij
mei een gr ij na.
Barbara notreerde zijn vraag en
herhaalde weer, met meer nadruk m
haar stem;
„Jim ttennis heeft je nooit kwaad
geoaan. Tubal waarom wensch Jc
hem dan den dood toe?'
„Niet zulk© diKk© woorden, alsje
blieft. Jun Fienuca is mij volmaakt on
verschillig".
„En je wilt hom verraden? Hij is
ziek, kun zich niet. verdedigen en
jij wilt hem verraden?"
„Gisteren kon ik mij ook niet ver
dedigen!" zei Tubal, terwijl hij de
schouders ophaalde. „Zoo gaat het,
nu eenmaal in oorlogstijd, jongeda
me!"
„Tubal!" riep ze verontwaardigd
uit.
„Kom!" ging hij voort, terwijl hij
van zijn stoel opstond en heen en weer
begon te loopen. „Wat geef jij eigen
lijk om Jim Fiennes. dat zou ik wel
cn; willen weten. Als hef waar is.
wat de menschen zeggen, dan wacht
je alleen maar het einde van den
strijd af. om je van hem te laten schei
den. Waarom stel je plotseling zoo
veel belang in hem dat je hier komt
hier -in het huis van een man
dien je noe minder vindt dan een
hond, want een hond zou j© nooit
ranselen cn waarom zul je, zooals
je zelf zegt, je lanfslen ademtocht ge
bruiken om een goed woord voor liem
te doen? Waarom, vraag ik je?"
„Omdat ik niet heelemaal vergeten
kan. Tubal, dat jij en ik en Jim vroe
ger speelkameraden waren; dat we
«amen gevischi hebben, vogelnesten
gezocht, rondgedwaald door tiet boscn,
nat we in kasteei Broughton verstop-
pertj® hebben gespeeld; omdat we met
elkaar gelukkig waren, samen stand
jes kregen, samen lachten en samen
si-nreiden. Omdat een misdaud, zoo
als jo die nu in hei schild voert, voor
altijd den grond onder jo voeten en
do 'lucht die je inademt, voor mij zou
bezoedelen, en ik nooit weer een ge
lukkig oogeublik zou kennen.
Terwijl ze zoo sprak, onwillekeurig
haar gereserveerde houdng liet va
ten. en steeds lief tiger pleitte, was
Tubal naast haar stoel komen staan
en keck met ccn soort van cynisch ge
noegen naar het aardige tooneeltje:
ze had een oud, maar nog elegant
groen flmveelen rijcostuum aan. met
een kanten kraag aan den bals; ze
zat met liet eene been over het an
dere geslagen en een klein voetje
kwam onder haar japon uit; in haar
handen, gestoken in geborduurde lee-
ren handschoenen, hield ze haar rij
zweep stevig vast. Haar jeugd slak
stralend af tegen den somberen ach
tergrond van den stoel en de zon. die
door het i mm mar binnen scheen,
gaf een gouden gloed aan lianr krul
len cn deed de omtrekken van haar
mooie gestalte nog beter tol hun rechf
komen. En nu ze uitgesproken was
en baar grijze oogen, die vol Irnnen
stonden, naar hem op hief. gaf bij een
kreet van bewondering.
,,Op mijn woord!" riep hij uit en
ging met zijn handen ;n zijn zakken
voor haar staan, terwijl hij haar
strak aankeek, „op mijn woord, ge
zijt er aardig uit gaan zien, meisje,
en ik voel er veel voor
Toen ze, brandend van verontwaar
diging, zijn bedoeling raadde voor hij
haar had uitgesproken, sprong Bar
bara op uit haar stoel, verontwaar
digd c n beschaamd cn hij kwam nog
wat dichterbij cn ging met een lu
wen lach voort:
„Ja, ik ben wel geneigd om je ver
zoek iu te willigen, want ik ben ten
slotte maar een man* en ik kan niet
vergeten dat jo mij als kind al gekust
hebt. Oh!" voegde Ilij er spottend bij.
bet geeft niets of je nu ai de deftige
dame uit gaat hangen. Je bent hier
gekomen om mij een gunst te vragen,
dat zul je moeten toegeven. Jij vraagt
me om een gunst en ik vind je zoo
lief dat ik 't met je op een accoordje
w',1 gooien Ik zal je alles beloven wat
'e maar wilt!" en plotseling sloeg
hij zijn armen om haar heen. ..alles,
als ie mij' wilt kussen, zooals je het
deedt in onze jetted, waarover je nog
Zoo graag praat. Wat moet ik voor
je doen1" ging hij vo-rt. terwijl hii
haar zoo stevig '-os'liH-!, dat ze zrh
'W eerste origenb'ik niet eens verwe
ren kon. „Ik zal nlles doen wal jo
me vraagt".
„Je bent krankzinnig. Tubal", zei-
do ze, terwijl ze haar stem zoo goed
mogelijk in uedwang hield en haar
uiterste best deed om zich los te ma
ken uit zijn armen.
„Dat kau wel zijn", antwoordde hij.
„maar een kus moet je mij toch ge-
vi n, in. :_-.je. Ju moet me nu een sus
geven, cn dan laten we Jim Fiennes
verder niet rust. Die kus zal me twee
honderd gulden kosten, maar dat
is liet mij wel waard. Geef me een
zoen, Babs!"
Een oogenblik keek ze hem recht iu
do oogen, en antwoordde toen lang
zaam. en met nadruk:
„lk zou'nog liever een slang opne
men uit liet gras en die een zoen ge
ven. dan jou!"
Maar hij scheen haar verontwaar
diging nog al vermakelijk te vinden,
want hij" lachte, en zei vroolijk:
„Kus w at i wilt, maar mij eerst,
kleine heks. Ik.
r'c woorden bleven in zijn keel ste
ken. Dij zijn pogingen om Barbara te
kussen, had hij haar waarschijnlijk
rnrnder stevig vastgehouden, want ze
rinagde er in zich vrij te maken en
het volgende oogenblik had ze hair
hand. waarin ze de rijzweep hield,
opgeheven, en «rnf hem er een slag
nice iu het gezicht. Hij zaf een
schreeuw van vvo do n pijn en wan
kelde achteruit. Toen hij weer om
z'i'h heen kon kijken, was Barbara
verdwenen.
(WoTdt vervolgd.)'
