HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
FLITSEN
Feuilleton
Woelige Dagen
WOENSDAG 10 DECEMBER 1924 TWEEDE BLAD
No. 3402
De vergaderingen van den Raad
FTet gev&l heeft zich voorgedaan, dat het woord voert, inderdaad wat a!
toen (ie heer Loosjea een wijziging breed op, maar toch niet zoo, dot het
weuschto van het reglement van orde
voor den Raad, een onzuivere stem
niing ontstond omdat een groot ge
doelie van de vergadering, niet voelde
voor een beperking van den spreek
tijd dien hij wemschte, hoewel eronder
hen waren, die een wijziging
dere onderdeden misschien wel gaarne
zouden hebben gezien. Het reglement
zal dus ia het geheel niet herzien
worden.
Ik geloof, dat theoretisch gesproken
de Raad verstandig zou doen met zijn
e,gen reglement regelmatig te herzien,
bijvoorbeeld om de drie of vijf jaar, al
moet praetisch toegegeven worden
dat men die termijnen licht voorbij
ziet. De politieverordening is daar
een voorbeeld van. Maar wanneer 13.
en \V. geen behoefte aan herziening
gevoelen, hoe komt dan de Raad daar
toe 1 Mij dacht bij motie, waarin de
voorsteller zijn bedoeling, namelijk de
xaak die hij gewijzigd of nieuw opge
nomen wenscht te hebben, omschrijft
en de redactie ter nadere goedkeuring
door den Raad, aan B. en \V. overlaat.
Gevoelt de meerderheid geen sym
pathie voor zijn voorstel, dan verwerpt
zij de motie en Is de verandering of
aanvulling van de baan in elk ge
val kan dan niet een onzuivere stem
ming ontstaan, zooals bij dezen keer.
Nu het denkbeeld zelf. Is het in het
algemeen goed, de leden van den Raad
in den tijd dien zij mogen spreken, te
beperken 1 Ik geloof het niet. F.r is a!
tijd iets onaangenaams id, iota school-
meesterigs zou ik zeggen, wanneer de
voorzitter, ijverig op zijn horloge tu
rende, als 't ware op den spreker zit
te loeren om hem plotseling te be-
springen met een bedreiging als een
pistoolschot: ,.u heeft nog éen mi
nuut". Het lijkt mij bovendien onbil
lijk tegenover een politieke minder
heid. die natuurlijk veel mee.- tijd
noodig heeft om een lid van een an
dere partij tot haar inzicht over te
halen, dan een lid van de meerder
heid noodig heeft om de meening van
deze uiteen te zetten. Daardoor wor
den, het kan niet ander», do tegei
stollingen verscherpt en ontstaat e^n
heel andere toon in raadsvergaderin
gen. dan dien men er gaarne hoort
en die ook noodig is. om op den duur
gezamenlijk te blijven werken tot heil
van de gemeente.
Tenzij, natuurlijk, sommige of vele
leden zóódanig misbruik maken van
de vrijheid van spreken, dat er \oe]
handen moet en worden aangelegd.
Ta die toestand in onzen Haarlemse hen
Raad begonnen? Ik zou zoggen van
niet. Om het ronduit te zeggen, or zijn
twee «preker», die tot het voorstel-
lootje# we! aanleiding zullen hebben
gegeven. De een is de hoor Peper,
■wiens fnnlasiO'it op romrnunbtiscnen
baal* zuivere tijdverspilling zijn,
dat hij in de vergadering nooit of
bijna nooit ren echo weer op te wek
ken. Gewoonlijk «taat hij alleen. Hoe
hij dat uithoudt ia een wonder van
plichtsbetrachting, ja zeker, van
plichtsbetrachting, tot liet maken van
propaganda. Niet in den Raad,
wien nieta te verwachten is. maar
voor het publiek. Dat de hoor Peper
van de gelegenheid gebruik maakt i«
begrijpelijk. ofschoon liet ruiterüjkor
zou zijn, wanneer hij na den wensch
te hebben uitgesproken ..da: dit bur
gerlijk bestuur teQ spoedigste geheel
ra! worden weggevaagd", opstond,
zijn mandaat neerlegde e:> heenging.
JWia zulk eon opmerking maak:
het College, waarvan hij deel uit
maakt, moest zelfs niot door zijn aan
wezigheid het bestaan van zulk een
College sanctmneeren. En voor hot
maken van propaganda voor een po
litieke richting is de Raad niet in
gesteld.
Maar koeren wij terug tof zijne re
devoeringen, d:« dus zijn a!» slagen
in de lucht, bekeken uit hot oogpunt
van nractiach© nuttigheid. Van huis
uit blijkbaar een man van weiwillen
den zin maakt hij het den Rand niet
zoo lastig als hij wel kon doen en
wanneer hij nu on dan ecu van zijn
stokpaarden laat g.iloiipeeren, behoort
do voorzitter het dier bij d> n teugel
te grijpen, indien de toeren al te lang
duren
De tweede spreker, op wien de heer
I-oo*jes, vermoed ik, het oog had. is
de heer Joosten. Ais stylist en wat
warmte van voordracht betreft, zonder
eenigen twijfel de beste spreker uit
den Raad (het dagelijk-vrh bestuur niet.
meegerekend), maar inderdaad watl
noodig zou zijn hem te muilbanden,
;.ls ik zoo zeggen mag. Kr gaan verga
deringen oin, waarin hij zich m "t ge
heel niet laat hooreu. Hij is dua geen
praatv*w, «naar wanneer hij eenmaal
aan iiet woord komt, heeft, hij nl tien
tiid en ziet volstrekt, niet in dat de
vergadering geJiik heeft door teeke-
nen van ongeduld to geven. Eon ty
pisch staaltje daarvan was de discueeie
die eaaigo weken geleden nog iu do
oude Raadszaal gehouden ia over de
verlaging van gas en eleetriciteit. Er
was broed over gediscussieerd en op
oen oogeablik drong de voorzitter op
bepcrkiiie aan en kwam liet tot een
stemming over de vraag, of de discus
sie al dan met zou worden gesloten. De
meerderheid besloot tot sluiting cn
zoowol de heer Gerritez als de heer
Joosten toonde zich daarover ont
stemd. De eerste kwam daarop de vo
rige week bii de algerneene besehou.
wingen over de begrooting terug en
sprak van het ..afkappen der discus-
sk-s". dat door den voorzitter zou
zijn gepleegd. Deze gaf dat niet toe,
integendeel, en als onpartijdig toe
hoorder bij de debatten geloof ik dat
hij inderdaad gelijk had. er is een
groot verschil tusscheu de mogelijk
heid om over een zaak door te spre
ken of er no? iets nieuws over 1e zeg
gen. Het debat in quaeetie was meen
ik, de laatst genoemde periode voorbij
co aangekomen in de eerste.
Zoo komen wij tot de vraag, of het
ranteoeneeren van den spreektijd i n
d c pr a c t i> k de discusisie verkorten
zou. Wanneer de maatregel ingevoerd
werd. zou alleen de heer Peper in zijn
Ketooeen gekortwiekt worden, omdat
bii alleen staat en dus niemand zijn
rede zou vervolgen. Maar voor een
fractio van meer leden staat de zaak
heel ander?. Daarin zou de een. zoodra
ziin eprcektiid voorbij wa*. het woord
kunnen overlaten aan z >n medestan
der. on deze. ec-nmaal iii'^eield, weer
aan een derden. Men behoeft nO" hee-
leinaal niet aan obstructie te denkon
zien. dat deze mothodo do de
batten eerder verlengen dan beperken
zop. Om liet geval eenvoudig to stol
lenmen zou, in de plaat* van óón
spreker dio een kwartier noodig had.
er twee kunnen krijgen, die elk tien
minuten het woord voerden. En dit is
des 'c eerder te verwachten hij voor
bid bii de sociaal-democratische frac
tie. omdat daar toch a! in den laat-
y.en tiid meer dan vroeger wordt afge
weken van de eewoonte. om de behan
deling van één onderwerp aan één lid
x te dravn. Vroeger voerde bij de
gernee.ne beschouwingen alleen de
heer Nagtzacm, na zijn overlijden nl-
leen de beer Rednalda hc» woord. Dit-
al trade-i niet minderdan drie eoro.
rs on. Zou de S.P.A.P. niet 'ot
verkort-nc van de difcuvi.w willen
medewerken door terug te koeren tot
•f oude sysWm?
Nog een andere mogelijkheid tot
bekorting van debatten ligt in het
ingrijpen van den voorzitter. „Niet
door sluiting voor te stellen, hetgeen
altiid ont'temmend werkt op dar ge
ïerlte van den Raad. hetwelk de he-
inrrkingen nog voortzetten wil. maar
vóórdat het zoover komt door zon-
danige leiding, dat de gehecle Raad
er tnce instemmen kan. Men heeft
dit genoemd: uitlichten van wat de
partijen niet meer verdeeld houdt,
beperken tot do punten in quaestie.
De burgemeester was bet daarmee
niet pens. omdat naar hij meende de
ze conclusies van den voorzitter we',
eens niet zouden overeenkomen met
die van sommige Raadsleden en dat
verschil van inzirht dan weer aanlei
ding geven zou tot nieuwe debatten.
Pit it wat zwaartillend. Toegegr
>n worde, dat de taak niet gemak
kelijk it. voortdurende aandacht cn
een scherp concentratievermogen vor
dert. benevens de intuïtie om in te
grijpen op het juiste oogenblik. Komt
die interventie te vroeg, dan prik
kelt ze, komt /ij te laat. dan heeft
zij geen waarde meer. Het is dug
moeilijk, maar wij hebben ook nooit
honren beweren, dat het. een gemak
kelijke iaak is om een Raadsvergade
ring goed te leiden. Het kan immers
niet hierin bestsan. min of meer on
beperkt het woord te geven aan
ieder, die het vraagt cn den Raad tot
geduld aan te sporen, door zelf met
heldenmoed te blijven presideeren het
eene uur na het andere en bereid te
zijn des avonds terug ic komen.
In deze richting van bezadigd en
Iets te bereiken. Maar tot rantsoeneft-
ren van den spreektijd moet hex, zou
ik denken, liever niet komen. Die zou
in gevaar brengen wat wij in den
Haarlemschen gemeenteraad hebben
en wat vooral blijven moet: de rusti
ge toon van de debatten, ook bij het
grootste verschil van meening. Onze
stad onderscheidt zich in dit opzicht
gunstig van andere gemeenten, groote
en kleine en wat een voorrecht dat is
zouden wij pas goed gewaar worden,
wanneer het verloren gegaan was.
Niet omdat een man, als een jonge
juffrouw, geen puntig woord kan ver
dragen, maar omdat hatelijkheden en
onaangenaamheden het doen van za
ken belemmeren en de debatten al
weer verlengen. Ook hierom zou dus
officieels beperking van den spreek
tijd haar doel missen, ja overslaan in
zijn tegendeel.
J. C. P.
Stadsnieuws
gerokt. Hij vat do zakco, waarover hijverstandig ingrijpen is ook nog wol
MATHILDE WREDE.
Lezing van Ds. G. A. van
der Brugghen.
Dinsdagavond hield ds. G. A. van
der brugghen, uit L'trecht, ia de
Noordericerk m de Yelscrstraat een
lezing over ilathilde Wrede, „De Eu
gel, der gevangenissen in Finland".
Ds. v. d. Brugghen vertelde van
Matbilde's jeugd iu Wasa, waar haar
vader baruu Wrede gouverneur was
en waar Mathilda? nadat zij een ver
gadering had bijgewoond plotseling
iu zich hoorde de stem van God, waar
door een groote ommekeer in haar
ziel plaats vond, wat haar bracht, tot
de gedachte dat zij koar leven moest
besteden in dienst van God.
Door een toeval kwam zij in aanra
king met een gevangeno in boeien ge
klonken. Zij sprak dien man over
Christus, en de gevangene vroeg haar
of zij voor zijn lotgenooten óók wil
de spreken.
Mathilde Wrede beloofde het i
zullen doen. en bezocht van dat oogen
blik de gevangenissen in haar omge
ving.
In 18S4 nam haar vader ontslag als
Kuverncur. Mathilde vertrok met
rn en ging naar Helsingfors, waar
zij wederom in contact kwam met de
gevangenen. Zij vroeg de autoriteiten
toegang in de werker. Dit werd haar
toegestaan.
Zoo begon haar werk in Finland. In
Helsingfors bezocht zij 2 gevangenis
sen. Zij reisde verdor, cn bereikte dnn
de grootste gevangenis van Finland
waar het grootste deel der gekerker
den voor levenslang opgesloten was-
Als 20-jarig meisje stond zij in dit
milieu. Mathildo verzocht, of
schoon zij het Finisch niet bijzonder
goed kende allo gevangenen bijeen
te doen komen. Velen van ben ween
den toen zij gesproken had. Dikwijls
kwsm.zij terug ..In haar ziel was een
vonk van Goddelijke liefde, die ver
moed werd door dc wezens, die a's
misdadigers opgesloten waren", al
dus ds. van der Brugghen. En zij be
keerde velen van ben die het ver-
hardst waren in zonde.
Ds. v. d. Brugghen sprnk van ver
schillende ontmoetingen tusschen Ma
thilde en vele gevaarlijke gevange
ncn. Vreeselijke dingen beleefde ziji
transporten naar Siberië enz., zij
zag de martelingen die de menschen
indergingen. Zij zag dc wantocstan
den van nabij.
Treffende bijzonderheden verhaal
de spreker, die heel don omvang van
Mathilde Wrede'g moed en Mathilde
Wredes liefde voor God. en de men
schen teekenden.
In 1SS0 kreeg Mathilde Wrede een
vrij biljet voor dc F'mschc Staatsspoor
wegen. Ook de familie van gevange-
;n ging zij nu bezoeken.
De dochter van Baron Wrede wist
zich ook in de groote wereld tc be
wegen. Op een groot nationaal con
gres te Petersburg, door den keizer
geopend cn door de keizerlijke farm
Re "bijgewoond, «prak zij over haar
werk. Schitterende resultaten bereik
te rij.
Flen menschenlcvcn lang ging zij
door de kerkers. Haar actie-s ten bate
der gevangenen, tegen dc wantoestan
den zetten kwaad bloed. brachten
dingen aan hot licht die men verbor
gen wenschte te houden,
Men beperkte het verlof tot het be
treden der kerkers, zij mocht dit nu
slechts onder toezicht van derden
doen. Aan dezen maatregel wilde zij
zich niet' onderwerpen. De gevange
nissen waren nu voor haar gesloten.
Oorlog en revolutie kwamen in Fin
land. Mathilde werd ziek, zweefde
lang tusscben leven cn dood.
Na haar herstel bezocht zij weder
om de gevangenissen.
De revolutie had een burgeroorlog
in Finland ten gevolge. Mathilde stel
de zich tusschen dc rooden en de
witten om tot beide partijen het
woord van liefde te spreken. „De in
vloed van haar Christendom was on-
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 168
HET RAADSEL
Daar heb je weer zoo n
idioot raadsel hoe is
het mogelijk dat iemand
daar nog zijn tijd aan
verspil t
wach 'es, het eerste is
een woord van zes let
tere en is het hoofdpro
duct van een land
wat eon onzin, er 6taat
niet eens welk
vijf minuten later
wordt de familie opge
schrikt met; stapel!
is dat het niet, hot
1 reeft zes letters geef
eens een ipotlood
is het volgende kwar
tier tamelijk kalm uit
gezonderd periodieke
zuchten of geknor dat:
nee dat kan ook niet
begint te mompelen: ap
plaus in 5 letters, twee
de een u, helpen jullie
eens: geklap, nee dat
komt niet uit
ja waratje „hulde",
dat klopt, hij had het,
zelf op het puntje van
zijn tong; maar nu zijn
wij er nog lang niet
een geanimeerd debat
ontstaat over de vraag,
of de zeehond voor de
Egvptenaren een heilig
dier kan geweest zijn
waarop de familie te
hulp geroepen wordt
om een woord van ze
ven letters te bedenken
dat begint met een f en
gejaagd wordt
kondigt na een half
uur aan, dat Eet klaar
is er zijn er wel een
paar die niet precies
uitkomen, maar het is
makkelijk genoeg, als je
maar even nadenkt
(Nadruk verboden
gcloofelijk groot", zoo besloot ds. v.
d, Brugghen. haar geest, noch haar
geld, noch haar goed spaarde Ma-
ihildo Wrede, om de verstootenen in
aanraking te brengen met God. La-
".cn wij haar voorbeeld volgen!"
propaganda voor vreemde
ling en bezoek.
Wij, lauwe lloJlnoders, voelen voor
iil als vreemdelingenverkeer al bijz
icr weinig. In tal van andere landen denkt
nen daar anders over, daar wordt van
overheidswege krachtdadig mede geholpen,
m vreemdelingen te trekken. Wij, Haar
lemmers, beginnen te vragen wat wij voor
onso contributie krijgen, voor onze lel
wel, lezer circa 20 heels centen contribu
eer maand. Of men daarvan wor.deren
kon doen cu als men dan nier kan wijzen
en lange lijst van voordcelen, dio
geniet ala lid der plaatselijke verinniging
voor vreemdelingenverkeer, dan deugt de
organisatie niet. Weet rnen echter wel, wat
er gedaan wordt, wat de landelijke orga
nisatie op dit terrein presteert f Velen zijn
r waarschijnlijk in liet geheel niet van
■p de hoogte. Vandaar een enkele medo-
decllng uit het omvangrijke materiaal
der landelijke vcreeniglng, hetwelk ons
•er beschikking staat.
Nedcrlandsche hotellijst 1&34 ver
scheen in ten oplage van niet minder dan
M-000 exemplaren. Dank xij de bemidde
llr.p van dn Aigemeone Vereniging werdbn
Prof. Dr. Holwerda, Jonkvrouw® Dr. dc
Jonge, e.a. bereid gevonden mede Ie i
ken aan «en speciaal Hollandnummer,
geven door de .exploitanten van het
Amcnkaansclie maandblad „Art and Ar
chaeology" en waarin de schilderkunst,
beeldhouwkunst, architectuur vi
land enz. behandeld zullen worden. Tn
tal van bnltenlandsche bladen verschenen
rtikelen over Holland. Henry Asseli
schreef in: „Les Beaux Voyages", de jou;
nalieten Bonuxxl cn Sandri in Italiaansche
couranten. Daarnaast werd ook in Cooks
Travel Gazette, The Graphic, Empire Re
view bij voortduring gewezen op ons land.
Do direoto resultaten ccner dergelijke pro
paganda zijn uitermate moeilijk onder eij-
f-.is to brengen. Zij kan jaren achtereen
werken cn heeft het groote voordeel, dat
de kosten daaraan verbonden niet zoo hoog
behoeven te zijn. Anders is het gesteld met
de excursies, die men direct dan wel in
direct weet to regelen. In begin Juli be
zochten een 50-tal Amerikaansche studen
ten ons land. Naast do verschillende uit
stapjes, welke ztj maakten, volgden zij
on reeks lezingen aan de Leidsche uni
versiteit. Ten behoeve van do „Garden Club
of America" werden een aantal eigenaren
van buitenverblijven in ons land bereid
gevonden hun bezittingen ter bezichtiging
te stellen. Aan de bemanning der Ame
rikaansche oorlogsschepen: Arkansas en
Wyoming werd een groot gedeelte van Ne
derland getoond, Bij gelegenheid van het
21ste Internationale Congres van Ameri-
kanisten werd door middel van passend
propagandamateriaal, de aandacht
land gevestigd. Het bezoek der Finsclie
journalisten, op initiatief der Nederlandsch
Finsehe vereeniging is een waar succes
geweest. Deze vertegenwoordigers van niet
minder dsn pl.m. 125 Finsehe bladen en
couranten hebben in een groot aantal be
lachwekkende artikelen op ons land ge-
Behalve de hotellijst werd door ruime
:rspreiding van ander materiaal op tal
tn plaatsen reclame voor Holland ge
maakt. Aan niet minder dan eODO parti
culiere adressen in Denemarken en Noor
wegen werden brochures verzonden. Zoo-
dra de Ausreisc-Bowilligung in Duitseh-
land niet meer noodig was, werd speciaal
reclame-materiaal gedistribueerd, adver-
lenties en artikelen geplaatst. Aan de Bel
gische kust werd onder de daar aanwezige
Engeleehen en Amerikanen propaganda
s land gemaakt. Ook te Wembley
mocht bet gelukken ons materiaal ter
spreiding neer te leggen. Bij gelegenheid
het „Congres Postal Universe]" te
Stockholm bleek, dat geen ander land
veel brochures in verschillende talen
■erspro'din? kon aanbieden als juist bet
onze. Menig congressist is dan ook
Stockholm uit via ons land naar xijn
-Ierland teruggegaan. Van zeer veel
lang is onze propaganda is de Vereenigde
Staten van Amerika. De bewerking
dergelijk terrein me', een bevolking
circa 110 millioen zielen diende in
combinatie met anderen te geschieden. De
daartoe in het teven geroepen Amerikaan
sche Propaganda Commissie, heeft niet
tegenstaande haar korten tijd van wcr
ijen zeer belangrijk werk verricht. Dank
zij de bemiddeling van de Nederlandsch-
Amerikaansche Kamer van Koophandel
Amsterdam werden een aantal
bezwaren weggenomen, die de verzen
ding van het propagandamateriaal be
moeilijkten; terwijl de Nederl&ndactae
Kamer van Koophandel te New York in de
badplaatsen cn hotels in Amerika tot ecu
intensieve verspreiding van propagan
damateriaal is overgegaan. Het resultaat
was, dat in den afgeloopen zomer ruim 800
maandvisa (vorig jaar SCO) voor Amerika
nen werden afgegeven. En dit betreft nog
alleen die Amerikanen, welke langer dan
8 dagen in ons land vertoeven. De mees:en
blijven bier veel korter, daarvoor zijn het
Amerikanen, die zich beijveren in een mi
nimalen tijd een maximum aantal kilome?
ters te verwerken. Het vertoonen der be
staande film stuit in Amerika op moeilijk-
heden. Men is er verwend en vraagt o.m.
als attractie: to vreavo into it a romantic
story of love or crime or mystery, that
has for a background tbe scenic beauty cf
Holland". Ten slotte zij nog vermeld, dat
UO Amerikaansche Spoorweg autoriteiten
met bun dames dezen zomer een bezoek
brachten aan Botterdam en Amsterdam.
Deze heeren, leden der Atlantic Confe
rence, vertegenwoordigden 26S.OCO mijlen
spoorweg.
Zoo ziel men. 'dat er gewerkt wordt, maar
er kon nog veel meer gedaan worden, niet
alleen door de landelijke vereeniging,.
maar zeer speciaal door de plaatselijke af
delingen. Wij zullen echter onze Undge-
nooten langzaam aan moeten bijbrengen,
dat het bevorderen van vreemdelingenbe-
zoek een algemeen belang is. Dan, ja dan,
bestaat de kans, dat door allen medege
werkt zal worden aan de vervulling van
de taak, die deze organisaties tol een goed
einde wensehen te brengen.
voeten en schoenen.
Men schrijft ons
De Haarleresche Scaoenmakerspa-
troonsvereenigtng, afdeeling van den
NederLandschea Bond van Schoenma
kers, houdt 15 December in ce boven
zaal van „Je Kroon" een tentoonstel
ling van maat- en reparatiewerk van
schoenen. De expositie is van s lot 6
uur kosteloos te bezichtigen. Op deze
fxpositie zal de bestrijding van het
voetlijden getoond worden, normaal kin-
derschoeisei. waarmede het mogelijk is
zonder bruggen de voetjes te corrigree-
ren, zoodat de moeder in het belang: van
hei kind haar kennis kan vermeerderen
om op eenvoudige wijze voetgebreken
te voorkomen. Ook wordt daar geëxpo
seerd luxe orthopaedie, zoodat blijken
zal, dat maatschoenen in luxe uitvoe
ring zelfs bij voeten met ernstige ge
breken zóó kunnen worden, dat die
gebreken niet zichtbaar zijn, terwijl toch
tevens de vorming van de gebreken tot
staan en indien mogelijk genezen wordt.
haarlemsghe kecelbond.
Voor de leden van den Kegelbond is
een Wild- en Consumpticwedstrijö geor
ganiseerd, die zal plaats vinden in het
Clubgebouw, Tempeiiersstraat, en wel
op Zaterdag 13 December.
.Geautoriseerde dialing naar het
Engelscit van
BARONES ORCZY.
39)
Toen ze tusschen de beuken, eseh-
doorns en berkeboomen doorkeek, be
kroop haar het gevoel dat alle ware
boomenliefhebber.-, kennenh-f- ge
voel dat ze op den drcmnel van een
grootsehe cathedr.ial stond. De groon
grijze stammen uer statige beuken
waren de pilaren dio het hooge ge
welfde bladerendak steunden en er
waren eindeloos veel hoekjes ea zij
kapellen waar de ondergaande zon
duizenden kaarsen had ontstoken op
oe> lager groeiende struiken. Overal
hadden de spinnen voor sierlijke ven-
eters gezorgd. De klokje* bengelden
zachtjes en de ijverige bijen vlogen
zoemend heen cn weer om te zien of
alles in orde was. De overvloed van
bloemen vormde een aandachtig ge
hoor. en een prachtige vlinder in een
schitterend gewaad beklom een hooge
klokjesbloein.
En óén oogenhlik zag Barbara een
glimp van dio sprookjeswereld, dïc
alleen bestaat en alleen gezien wordt
in de verbeelding van droomerige
menschen. Zo hoorde do margrieten
zingen en haar hartje was weer vol
hoopde lceuwcrikkca jubelden en
de wilao roos fluisterde over liefde.
IL
Barbara dwaalde verder; het bogch
«.o» zoo stil als het in een bosrh al
leen maar zijn kan. met. de ontelbare
kleine geluidjes, die toch de stilte niet
verstorenEn al die geluiden, het
zoemen der wilde bijen, het zingen
der lijsters, het fluiten der merels
allen brachten voor haar de een of
andere herinnering mee, uit lang ver
vlogen tijden ook m verband niet
gedachten aan Jim. Ze waa in dien
tijd misschien te jong geweest om ten
volle te genieten van het dwalen met
hem door de bosschen, als hij haar de
zorgvuldig verborgen vogelnesten liet
zien. of de schuilplaats der kleine die
ren, die de meeste menschen niet za
gen. Hij had haar geleerd om de vo
gels aan hun zang ie herkennen en
samen hielden ze lange gesprekken,
precies zooals ze beweerden dat de
vogels het met elkaar deden. Eens
op een keer toen ze on Kasteel
Broughton logeerde was hij in haar
kamer gekomen en had haöf wakker
gemaakt, omdat er vink buiten banr
raam een nachtegaal zat te zineen in
dc t-akken van een hoogen eschdoorn.
Jim. had gewild dat ze op zou staan
en hoewel zo doodsbang was dat juf
fer Leako hasr er voor zou straffen,
deed ze het toch. Ze had haar schoe
nen aangetrokken cn hand in hand
met Jim op de rustbank gezeten en
geluisterd naar het mooiste lied dat
ér ooit op deze wereld gezongen
wordt. Zc was toen nog maar 'n heel
klein meisje, maar zc wist het nog
precies. Ze wist nog hoe zo daar had
gezeten en niet aan Jim had durven
vertellen dat zo het koud had, want
zo was in die dagen half bang van
hem en hij zag er met zijn groote
schitterende oogen cn zijn verwarde
bruine haar net uit als oen van die
kabouters die in do bosschen wonen
cn met vogels en dieren praten ge
heimzinnige wezens, waarover juffer
Leake, die van Schotsche afkomst
was, haar vaak vertelde.
Ze herinnerde bot zich nog precies.
En toen zag ze hem plotseling, op
dc plek waar ze voortdurend gewe
ten had dat ze hem vinden zou op
de helling van een kom. met zijn rug
tegen een hoogen beuk. En een oogen
blik hield ze haar adem in. want het
leek minder op do werkelijkheid, dan
op een visioen van bet verleden, dat
door de geluiden in dc eenzaamheid
van het bosch was opgeroepen. Dc
zon ging achter hem onder en de
oude beuk wierp zijn laDge schaduw
over hem heen, maar overal rondom
bem waren zonnevlekken op den met
mos bedekten grond. En op dat schit
terende tapijt had zich oen gevederd
gezelschap verzameld, blijkbaar ge
hoor gevend aan zijn oproep: dikke
musscben, twee pikzwarte* merels en
een paar houtduiven toet 6lanke ge
bogen halsen en rustelooze bewegin
gen en nog 'n beetje buiten dit trot
sche gezelschap zat een verlegen rood
borstje. Zc waren allemaal bij Jim
komen voor hun avondeten, want
hield een homp brood in zijn eene
een mes in zijn andere hand een deel
van het brood afc hij op cn de rest
deeld0 hij met kwistige hand aan zijn
gasten uit. Wat leek bet allemaal veel
op vroeger 1 Als kind was Barbara
vaak jaloersch op Jim geweest om
dat de vogels zoo tam voor hem wa
ren toen kon hij de musscben en
roodborstjes uit zijn hand laten eten,
en nuEr was een dikke musch die
op den teen van zijn schoen kwam
zitten cn het roodborstje vatte moed
om dichterbij te komea als hij spe
rinal voor hem een kruimel neergooi
de. De houtduiven een beetje statiger
dan de anderen, hielden de kleinere
vogels wat op een afstand, en de
eeuwige strijd tusschen merel en lijs
ter dreigdU in een hevige ruzie te
zullen eindigen. Barbara stond stil en
keek als betjoverd naar dit alles.
Den lmtsten tijd had ze niet meer
zoo veel nar. die eigenaardigheid van
Jim's karakter gedachtze had hem
leen maar kortaf, somber. afwij-
•nd meegemaakt, alsof bij met de
re?(-, van dc wereld op voet, van oor
log verkeerde. Die buien had hij
vroeger ook- (oen hij nog een jongen
eu als hij in zoo'n bui was,
haatte Barbara hem en ging ze naar
Tubal om zich te laten aanbiuden en
vleien. Maar al die koppigheid van
Jim veranderde in zachtheid als hij
met dieren te maken had en zijn
slechtste humeur verdween als hij een
dier zag. dat hulp noodig had.
En terwijl Barbara daar stond, en
nog minder geluid maakte dan do
vogels aan Jim's voeten, scheen het
haar toe alsof ze een stukje vaij. het
verleden opnieuw doormaakte Jim,
die de vogels voerde en zij, die hem
half angstig gade sloeg en toch ver
rukt was over zijn zachte teederbeid.
Ze durfde nu bijna niet meer te ade
men uit. angst dat ze zijn gasten weg
zou jagen en ze was zoo stilletjes
aankomen loopen dat ze er zeker van
was. dat hij haar niet, gehoord kon
hebben.
III.
Toen sprak hij haar plotseling aan.
ionder zijn hoofd in haar richting te
keeren.
,-Kijk eens Bali.v', zei hij- ,,de hon
ger van dien kleinen schurk begint
het net van zijn angst te winnen.
Het, was echt iets voor Jim. Plotse
ling riep hij.jp. als je net dacht, dat
hij je niet- gezien had. En hij had haar
,,Bebs^' genoemd.'... een naam die
ze al maanden lang niet gehoord had
een naam die plotseling haar droom
uit. liet, verleden tot. werkelijkheid
maakte. Ze dacht er nu evenmin aan
als vroeger, om niet, aan zijn oproep
gehoor te geven en zoo zachtjes als
ze maar kon, liep ze op laar teenen
naar hem toe. Maar zoodra ze zich
bewoog vloog het heele gevederde ge
zelschap op. en verdween tusschen de
takken en het bladerendak.
,.Ik heb ze verschrikt", mompelde
ze berouwvol.
Jim kwam overeind.
„O, ze komen wel weer t. rug", zei
hij vol vertrouwen," ,.or is niets zoo
brutaal als een'roodborst-, wanneer °r
geen musscben in dc buurt -zijn. Eijk
nu eens boe hij naar ons zit te kij
ken. de rakker!"
Barbara probeerde in de richting
te kijken waarin hij wees, maar er
was een vreemd waas voor haar
oogon en ze zag niets dan een ver
warde verzameling eiken cn kastanje-
boomen. Ze vond dafc Jira er eenza
mer en zieliger uitzag dan de vorige
keerer waren donkere krincen om
ijn oogen en ze schitterden zoo
•reemd net alsof er van binnen een
vreemd, onnatuurlijk vuur achter
brandde en er was o zulk een bittere
en lijdende trek om zijn mond 1 Bar
bara was een klein beetje bang voor
hem zooals ze vroeger ook al was,
1 ie-tte eenstaa n de haar angst
had zp toch diep medelijden met
hem, nipfc alleen omdat, hij zoo een
zaam was. maar ook omdat ze voelde
dat er achter zijn droevige uiterlijk
een vreeselijk geheim moesfc schuilend
(Wordt vervolgd.)
