HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
FLITSEN
ZATERDAG 3 JANUARI 1925 - TWEEDE BLAD
No. 3411
Schetsen uit België. IV.
De overdekte wieL-rUaii te Brussel
draaft den Hf hntt fffitjn van P a-
1 a i a do s Sports. Aan een paleis
in den gewonen zin liet woord
behoeft daaroij mciioud te donken.
Het gebouw ziel er volstrekt niet pa-
lfeizerig uil. intcgmdc.l, de to.--j.n-
gen tot de verschilende loketten zijn
somber en naargeestig on hei inwen
dige maakt evenuio een indruk van
vrof^ikhcid ©fahoon toegegeven kan
Worden, dut «*n roem- liaan, waar
zitplaatsen «mhren zijn gentuaki,
zich daar wa<r.-vh jnhjk minder goed
toe leent. De tribune, na de logee de
duurst» plaits, _heeft dit groote ge
brek. dat ivw nan ;t-- achter el
kaar op iet zelfde ii.vv.tu slaan, zoa
dat het zift du:-.i<-i.,k is. hu® d« .-taK-
kers die rp dc twce-h- rij tercclit ko
men. iet# moeten zien van wat cr op
de baai voorvalt. Ik vermoed, dai
voor Itc-i de overal aangeplakte wacr-
Echuwirw Irdoeld i» dut d<- politie
ten .>u*«r.gete ve:i ,.dt m on de -an
ken te »aan staanIk-: een tro
dat de politie op gewichtige motnrn;
ten. wanneer het publiek dat verbod
to:h overtreedt «--l n.-t in s'.nat zal
r)n. »1 haar strengheid practiich toe
ce passen. De toeschouwers rullen
het niet elkander nioeu-n trachten
eens te worden cn de directie van de
haan zal, wanneer zii na afloop van
den wedstrijd hal.' in-el rapte zitmeu
belen terugvindt. wel jum ander»
kunueu doen. dan c.«- liciv.i-lleu.
In het Stadion te Amsterdam wordt
tal
op
t» tnuke
rein aanwezig u cn
heeft; ken dit ook een klacht w-zen
van andere menschen die daar aan
wezig zijn en er evengoed gemist zou
den kuur worden 1 Kennis van den
nicnsdi leidt tot de ervaring, dat hij.
«enmaal een voorrecht verworven
hebbende, dal liever niet aan auderen
ziet toegekend Wie dal een aocn
here opvattin? noemt, moet een» let
ten oi» de vijand©!.. gewaarwordin-
gen. waarmee in reii tpoorwe®co\i|K-
voor tien personen de twee laaUteti
worden ontvangen juist doo:
zeven en nummer ant, di«
neBgekomen zijn. Ovrngm
de bevolkmvan hei midi
op het Stadion nog nimi
kwaad zien doende oppc-
eens een kjki-r nexiirn het
leis te Brussel, waar het op
denterrein «mom k:
menacheu. Kr is namelijk
buffet in»ericlit. ii '.tuple
rant, waar je alleiiei ve'
p.i» bin-
lub ik
hebbeu »r toe
©me. die ood
idion
OP
inar, moet of s'il w
ovrstekca moe: «c
i uitkijk:, zich;
dus aan groot ge*»
te Bruieel e< n di
z-onder eenig risico
den eenm kant de
-vngetle door een 1
deren kant di
Stadion voor dc
in 1928 toch verb
ap
worden moet. is «r gelegenheid om
ook deze belangrijke verbetering aan
te brengen.
wondei-lijken indruk maakt op
deze Belgische wielerbaan een stej
reusachtige kachels, die zooveel Jutte
uitstralen. dat j« er inaar liever uil
de huurt van blijft en die den toepas-
«-■-1i1, naam Sam^on draeen. Te-
Jiun geweldigheid doen dc
v.ageetjes van weJ zoowat alle volke
ren. boven ui de kap van liet gebouw,
wat kmderlnk. In l»et begin van de
wedstrijden zjn ze nog wel zichtbaar,
maar wanneer de renners beginnen
m-^to, op ie werpen, dat eerst lang
zaam omhoogtrekt en in de pauzes
weer das!i, zijn ze niet meer ie on-
<i'-rs.-li. u.t-.iiliet ia natuurlijk «-cn
voorde»! van overdekte wielerbanen,
dsj[zii zich onafhankelijk gemaakt
het ...-a van regen en «deoht weer
w» liet getob op de baan in liet
ntddion met regenbuien en avond-
-1. .w lu-ef! gezien, weet hoe bc lang-
ruk dax is) maar daar ataat tegen
over. dat de overdekte lang zoo frwch
niet is n inenschen, die wat kou rig
op hun lichaam uitgevallen zijn',
dwingt, wanneer zij thuiskomen, een
bod te nemen.
Ik lub er, behalve verschillende
w eJoinj ien ius»ch< n amateurs, die
al li belangrijk of e en weinig be-
h»' r ijk z:;n als die te Amsterdam,
e-u inat.li gj/ierv- tu-.-hm l.inair,
dtn Belg en t-vee Piansciien. Grass n
en Gunay De «-port bladen stonden er
iol van. Zou let l.inart to Brutscl
gelukken, deze concurrenten te over-
wu.ucu.' To Parijs Imdd-.n zii in don
laatsten tijd h -rhaald» malen ov«r
«in getriomfeerd. Ik h-b den Belg
meer dau on* to Aims e dam zien rij
den en altijd denzelfde i indruk van
hern gekregen: <cn mesch. die zich
zelf langzamerhand i-oeft ontw kkeld
tot ma*-:.>ne. Er is i tt vreemds iets
hu verinvw< kkends zou ik b nu zeg-
- a, .u ft;i, dat een wielreuner,
aan zichzelf en zijn ciaen krachten
oveigsUten, per uur uie! meer kan
afi. seen dan bijvoor! ©e'<1 vetrtfv k'-
i -i t r pt uur en ncliter eon motor
nder bezwaar het dubbele haalt.
Men kati niet iclataon met te zeggen,
dot de inotor dtn :©go island vun de
lu.ht breekt - n:i-.jnr!:;k doe.
dat wel. mnnr dan e» is. wil ik z©g-
lei gcoie verschil niet ver
kil i Is dsn de kra-' t van het
voori e»l j ziib sterk'* Kan dun do
me-'s-li. zich eeumiusl voorgenomen
hrl bo:i«ie een ander te volgen, het
letvenlij e krnrhts nspa'n'nu? Hier
ligt vo-r psychologen ern merkwaar-
di- vi">a.'stuk. Z en wij niet ook in
And r« omstond gh den mmschon on-
voo:Dan-»r konten tor «en on'plooilnB
va i '-racli'. die r s n r-chze'.f over
ge' "n. nmmer hadden kunnen be
reiken?
Overigens opdien Zondagmiddag
he I.uiari iet gw onnen en donr-
iriee de Brusreluars innig verliengd.
Natuurlijk, wenwhien zii dat. Snort-
rhaitviniemo is ook litir niet onbe
kend, evenmin als elders en z.u nitto
zich door gejouw tcgauover Ganav.
die «eloof ik verdacht w-rd zii land-
genoot geliolptn tc i-ebb-n door iets
te doen of te laten, zoodat Linart
Gras&in niet voorbij kuinen nun. liet
einde kroonde evenwel liet weik,
daar Linart won. Het is met deze
wedsfaijden wat eigenaardig gesteld.
renner moet winnen, anders kan
hij bij de baandirecties geen hooge
gage bedingen en iemand als Linart
bijvoorbeeld komt nici beneden f 1500
op de siadionbaau Ie Amsterdam
ijden. Maar liij moet ook niet altijd
i nnen, want dau i& voor het pu
bliek de spanning er uit en ue meii-
schen zijn nu eenmaal zoo, d u zij
den erkenden moe-ter ook wel eens
illen zien verliezen.
Gelukkig worden de renners daar
toe. tot verliezen li-doel ik. blijkbaar
'e gelegenheid gesteld door ick
weet niet wat. Je ne sais quoi,
zeggen de I' rarschrn en Be'geri. dat
misse hen atmo-fcr moet boelen of
locale k'eur of nog huWl«k»r :k
vr <s wel een tikjs naa'. doO' het
gevo-1 va', dei l aan. d:e op zijn
n ivsthoop liet triomfanfelijkst
kr«sit Want -zie nu ee-s an: te
BrusiM-l wint I.n-.rl van G'aasln en
een week late- wint Grassin van
L'-art t- Par''3. 7.00 is all naar
ieJ-rs zin bot bes' gereze'd: de Brtis-
-1 ar- zün tevr" 1 n, do Pa'-::zonaars
zijn teveden. de directies zijn 'evre-
do„. wnnt bet niihli-k ld«f> nionw»-
«rier-g w'e bot winnen zal: dia l.:nart
dan t«vh mei-1' niet onoverwinne
lijk on !<M T-"bl:o'- komt to'strco-
men. De spanning blijft.
Dat er ïn Beleie geld geleend wordt
is natuurlijk i.;«t- bijzonders. Een
gc-cd gt<-rdeiide Staat leent voortdu
rend geld en wanneer hij er maar
voor zorgt, zijn oude leeningen regel
matig af to. lessen, kan d«t volstrekt
eeen kwaad. Men zou zelfe kuun«i
zeggen, dat een stad en een Staat, die
niet af en toe geld leenen geen kijk
hebben op de nieuwe dingen, die liet
iiun plicht is tot stand ie brengen.
Dc Belgische leening was dus logisch,
zij zal dienen tot herstel van oorlogs
schade. zes procent rente opbrengen,
niet aan belasting ouderworpen zijn
en uitgegeven worden in stukken van
duizend en tienduizend francs, ouge.
veer Iiondcrd twintig en twaalf hon
derd gulden. Het merkwaardige is.
dat z.j werd aangekondigd door di-u
Suat. tc zanten mot de vereenigin-
»t-u voor industrie en handel. «<n
combinatie, diu de Nederlandsche
<ieftigiie;d zich uiet heel goed voor-
>t»lleu kan.
Des hoeren Colijn's opvatting van
do loterij diVlt do Belgiedie regcenng
volstrekt niet. - cn had haar steun
ingeroepen voor do Belgïsclic afdee-
liug der internat.uiial» tentoonstelling
van kunstnijverheid, die dit jaar s«-
houden wordt te Parijs. Kr was even
wel geen gcid voor 'ook het Belgische
bud ct ziet t-r bedenkelijk uil) on do
Regeering zette eenvoudig een tombola
in elkaar met allerlei prijzen; hei lot
ko-r één frank, het carnet van tien
it,;- ii ti»n francs, maar de premie die
daarbij vegeven viordt. I^taat hier
in <b>t d<- omslag van het boekje vail
lieti »e„ afzonderIijk nummer heeft,
dat weer meetrekt iti een afzonder
lijk onderdeel van de loterij. Do Staat
•mrandeert de 7>njzen, aUf«n niet du
voorbehoud, dat ze verminderd zullen
worden wanneer niet al do loten aan
d' n man gebracht zijn.
Toch heb ik niet opgemerkt, dat de
doLi-fllus: iu België grooter zou zijn.
dau elders. Broekhuysiaaus. be fan
tas. cn zijn er nog nooit ontstaan en
wie «en lot. zelf» een geheel tiental,
aanschaft- zal zijn karakter cr *el
evenmin bij iaboctcn. als wanneer hem
het fortuintje mocht gebeuren, dut
de Statu hem een prijsje thuis stuurt.
Kr wordt mij herhaaldelijk ge-
vraagdof de Nederlander te Brussel
zonder Franscli terecht kan. Ja, zeg
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 186
EEN EENVOUDIGE VRAAG
Vader kijkt het krui
deniersboekje na en
vraagtwanneor heeft
ie «x.k weer één pond
suiker geleverd toen er
twee opgeschreven na
dat moet •uitgezocht wor
den teekent kringe
tjes oi> zijn vloei legger,
terwijl de familie zich
den datum tracht te
herinneren
Mientjo weet nog dat.
het een Zaterdag was,
•want zij ging dien mor
gen naar de stad <»m
een cadeautje voor
nicht Martha te koopen
over cadeautjes gespro
ken merkt moeder op
er is een invitatie
voor d» bruiloft, van
Antje Kommer, dat be-
teckenfook
cadeau
een
=1
fLi
vader mompelt; nou ja,
maar die kruidenier,
maar de familie is ver
diept in een levendig
debat over den a.s. man
van Antje Kommer
nu jullie het toch over
cadeautjes hebben
zegt Jan ovc-r een
paar weken ben ik jarig
en dan wil ik een ca
mera hebben
hetwelk moeder eraan
herinnert dat. Kees niet
voor het ontbijt met
zijn toeter mag spelen,
mevrouw Bod a heeft er
over geklaagd
Vader tikt op de schrijf
tafel: hoor nou 'es eren,
waarop grootmoeder
vertelt dat zij in haar
jeugd ook Roda's ge
kend heeft. zou dat
familie zijn
tot vader tot de conclu
sie komt dat een pond
suiker al deze moeite
niet waard is en de re
kening voor accoord
teekent.
(Nadruk verboden.)
Ik, maar met moeite. Niet omdat de
menuhen hun best niet zullen doen
hem te verstaan (daar kan trouwens
in de heele wereld iemand op reke
nen die wat wil laten verdienen)
maar omdat er een groote til stand
ligt tusschen wat wij zullen noemen
hoog-Nederlandarli cn het Vi au mach
vun allen dag ik zeg niet dut T cene
mooier is, dan het oudere, maar
anders.
Spreek zuiver Nederlandse!) tot een
kruier, kellner, portier, conductvtr
cn teti zij liet met een woord, des
noods twee, kan afloopcn. zal hij u
niet verstaan cn het Vlaamse!), dat
hij daarna op u zal loslaten, zult gij
niet begrijpen. D it is de reden, waar
om met mij N'cdorlanders. die hun
taal wel op den voorgrond brengen
willen, althans tc Brussel liever
Franscli spreken: het gaat vlotter ea
ge ziji eerder klaar en wordt vlug
ger geholpen, dan bij de moeilijke
wisseling van gedachten van Noord-
Nedcrl&ndsch ann den eenen en Zuid-
N'ederlandsch aan den anderen kant.
Zelfs wanneet de woorden niet veel
van elkander verschillen, is er groot
onderscheid tussclien den tongslag en
wat ik zou willen noemen de toon
hoogte van het spreken, die vlot ver
staan belemmeren.
Maar wie geduld en den tijd heeft
en bij bet kiezen van een hotel een
Vlnamsche omgeving kiest, komt met
zijn Nederlandsch wel ver. Als hij
zich maar beperkt tot dagelijksche
dingen en ni»t beelden gebruikt,
wam dan begrijpt de Vlamine hem
al dadelijk niet meer. Evenmin als
omgekeerd.
J. C. P-
BLOEMENDAAL
GEVONDEN' VOORWERPEN.
Terug te liekornen biiI .van Gu-
lick. Alberdinsrk Thijmfaao 15, Bloe-
tnendaal. ten konijn; G. van Os,
Boechlaan 53, Bloemendaal, eenhon-
detihalsb.nd NVrbeek, Bloemendaal-
sclicweg 17 (Garage) Bloemendaal,
(-M kle:n sleuteltje, opgelegd met
upaarlmoer G. van der I^ij, Zijlweg
1^ a Overvc. ti, een liempje; J.
Weers, Noordertuindorplaan 6, Over-
vee». een doublé armband en een ceit)
tuui F. de Vries, Zuidertuindorp-
laan 34, Oven-een een duif; Plukk-.r,
Rollandspad 1. Overveen, een slin
ger van een auto: Sluiter, Eikenlaan,
Aerdeohont, een jolige hondaan liet
bureau valt politie ie Oven-een, een
bruine heerenlioed, een tabakspijp,
een sierspeld, een waterpas, een kin
derschoen: je, 'n lederen jas, 'n ceintuur
INCEZONOEN M ED EO EELINCE N t 60 Cta per regel.
fVo'ór het inzeepen eerst
inwrgyen met een weinig A
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDACAVONOPRAATJE
good c«n j«ar of
zijn, want het
de historie voorv;
niet gebeurd is c
kicsciihevd tegeoo
teurs in het drau
reen 1m-cI mooie t
baarheid hoeft, zui ik maar eens ver
tellen, w at cr op dimt Januarimorg. .i
in den omtrek van Haarlem voor-
viel.
Het was namejiik ■-«•n dag in Ja-
nuaii en daarinc; heM-cn ovcr-
cenkoirut van tijd verkregen dc lo
kale kleur is ook asnwezig (zei ik u
niet dat he: rebeurdc ;n «ien omtre;.
van Haarlem?) cn zoo is dan verant
woord. waarom het verhaal :u deze
rubriek verschijnt.
In een klein huisje aan liet water
woonden twee jonge schilders, laat
ons zegijcii Jan en Piet de eeno helft
van het huisie was ingericht voor
hun gemeenschappelijk atelier, waar
van de deur in do gang uitkwam, de
andere helft bestond uit twee slaap-
kamer:jo*. een voer Jan cn een v«or
Piet. In dit ht:>;- leefden, woonden
en werkten ze. Cvu moeren nette
huisvrouwen niet vragen, of rr dan
go»n keuken was om eren te koken,
want die was cr inderdaad niet. Een
kelder waa er ook toet. er wn.« een
heelebool niet, dat gencJit wordt noi
dig te ziin voor cn goed geordend
huisttoudenwel wok er een petro
leumstel, waarop Jan cn Piet kookten
wat zij hun potje noemden en n
vrouw uit de buurt, die in den rog»!
een uur per dag den ergst cn rommel
wat aan kant deed. do bedden op
maakte en zoo. Al* haar kinder, n
rr - lastig waren kwam zii wel cotv-
rief. Weliswaar verzuimden Jnn >n
Piet soms, haar op tijd te betaler.
Het was du* eet' min of me r onge
regelde boel. Oft-choon Jan n Piet
mij sympathiek zii" kan ik dat niet
ontkennen. Natuurlijk word cr in
zoo'n omgeving ook niet regelmatig
gewerkt.Soms schilderden z.ii in koort-3
arhtigen ijver degen achter elkaar
door en vonden bet vervelend wan
neer z.ii om de duisternis er mee
mofA-.rn ophouden. »n anderen keer
hadden zii niet het minste plezier n
deti arbeid kwnrn dat 's zomers voor,
dan gingen ze lekker in liet. gras lig
gen, aan het water waarover ik u ge.
eproken heb en viel het in het koude
zoen dan bleven u> in hun bed. Jan
heeft mij gezegd, dat een van die
wintervlagen in l^d drie dagen ge
duurd heeft cn Piet beweert van
vier in ieder geval moet ik toegeven,
dat d«-o manier van aoon niet leid«-n
k»;i i' i .i«: succes, dal immers voort-
du: iu erken, zoeken Cn pogen ver-
langt. In t voorbiieuan verhield ik
dat wanneer z.e tu—when d-t
gre-ttten ijver cn d© grootste luiheid
in leefden veel praatten over kuni
en over de nie tw.-re riditing, waarmee
ik u niet volder lioef lastig to vallen
omdat rr na dien tiid a! weer \er-
billende nieuwere richtingen ver
tellenen en verdwenen zijn.
Ongetwijfeld bad deze manier van
best;ion haar bekoring van vrijheid,
inaar tot welvaart leidde z.ij niet. In
dien zin ging het Jan en Piet dan
ook slecht. Af «n to© verkochten ze
wel tens wat. krabbels, teekeningen
of ©en kleine eeliildrrijtje. manr do
een© of andere maatschappelijke wet
schrijft voor, dat de tnensch niet uit
komt boven het financieele p«;l waar
op hi; if stoat «-n dus konden do
kenni'sen un Jan en Piet nie; vel
voor hun kunst besteden. Slecht» één
goed© rein ie bezaten zo. een kennis
van Jan, groothandelaar in hooi, die
nu een klein eed eel te van ziin over
vloed besteedde nan do kunst. Zoo
kan go»d veevoeder, mits verstandig
V- rjiandeld nog meer nuttige resul
taten opleveren dan men zoo wel
den .4. Maar in den laatsten tiid was
ook d«r steun van het hooi aan Jan
en Piet ©ntzonken. Bij lie; Inn:«te
b-zo'k dat Jan liem bracht, had de
hooi man gezegd 'niet onvriendeli;k.
want dr.: i-,as hij niet. integendeel
r«-n beelj© zoet als z.iin waar) maar
we! met zekere beslistheidhillie
bilden goed. Iiéél goed, manr mijn
huis rankt vol. er kan niet meer bii."
Vji toen hadden z<- samen d© rondte
gedaan en den inventaris opgemaakt
al* volgt
in den salon «n riviergez.irht van
Jan ©n e»n diarenstndic van Piet
paard niet veulen);
in d© woonkamer stilleven van Jan
en landschap van Piet (weide met
koeion)
in de slaapkamer zelfportret van
Jan on wintergezicht van Piet
(sneeuw met arresicde)
in de logeerkamer de molen de
Adriaau van Jan en stilleven van
Piet. (bos wortelen on uien).
Sommige logés kregen, zeiden ze,
bij het aankijken van dit stilleven
d© tranen in de oogen, zó<5 natuurlijk
was het.
Dat neemf niet weg: hot lntis van
den Itooiman was vol en aangezien in
den liooihandel liefde voor do kunst
misschien ©en enkelen keer wel voor
komt^- maar niet da zoodanige die
daar geld voor over heeft, kon de
hooi mi n de vrienden met ziin relaties
niet verder van dienst zijn. Deze bron
van iakonieten waa derhalve opg<
droogii. Toch schoen het, bii Jan
laatste bezoek, of de hooimau iel
zeggen wou, dat niet over zijn tong
komen kon. Jan voelde dat
aun liinlcn in liet gesprek en Oen ze
kere afwezigheid \an gedachten hij
den hooimau. maar eerst bij het af
scheid kwam dc verborgen zaak t«
voorschijn. Hem uitlatende, zette de
bootman voorzichtig een pet op zijn
hoofd en lien even mee naar buiten.
Zou Je ook niet zoggen," vroeg hij,
tonder Jan aan te zien, ..dut mijn
gevel van 't voorjaar noodig moet
worden opgeschilderd 1" ,,fk zou
het wc! denken," zei Jan, ,.ie moet
bons Kwast, hier op den hoek. tt
gauw laten komen. Di© zal 'm dat wel
netjes leveren." En daarmee wee hij
naar huis gegaan.
Piet was daar woedend om ge
weer*. „Zoon hooivreter". had hij
gezeid, ..durft die ons rrcenteeren
ziin huis :c vervenI" Het aanbod
had hem 'Piet was gauw terneer
geslagen) tot dc diepste wanhoop ge
bracht en tot een verblijf in zijn bed
van twee en ecu halven dag, Jan
daarentegen waa door liet geval
gespoord lot den meest koortsachtigen
ijver. ..Ik z.al." had hij gezegd. ..nu
mijn meesterwerk scheppen" en daar
hij in stillevens meende uit te blin
ken. had hii van de laatste centen
©en klapstuk, wat wortelen en uien
gekocht en di© schilderachtig om een
pan gegroepeerd, afgebeeld.
Op lief oogenblik. dat de gebeur
tenis, die ik vertellen voorviel, was
cl© toen tand du© zoo. Jan was na drie
dagen vol ceestd-rift gewerkt tc heb
ben bijna klaar met zijn stilleven cn
w i s l dat liet een meesterstuk was.
Piet was in een verschrikkelijke stem
ming toch eindelijk uit ziin bed ge
komen en zat achter Jan opmerkingen
van ellende en zwaarmoedigheid los
t© laten. ..Hou asjeblieft nog ©ven
een half uur je zwartgalkgen mend,
dan heb ik do glans op die bovenste
ui preciesik zeg ie. d»t, lichteffect
op die ui is een van de genial© details
in dat schilderij, liet zal mij beroemd
maken, het zal ons beroemd maken,
en onder de twee duizend gulden gaa*.
liet- niet. weg. Twee duizend ©ulden,
ouwe kankeraar, mopperaar, prutte
laar.. en vol vcrukking sprong hij
op en eaf Piet. die daar heelemaal
niet op verdacht was, een paar ferme
porren in de ribben.
Maar daar was meteen zijn opge
wondenheid uit, zijn gezicht werd
plotseling ernstig en vóórdat Piet het
beletten kon stak hij zijn band in den
link eg ~*«ak va* diens «clüld«r; ki*l.
..Zoo. zoo" zei hij. ,.tk heb mij dus
niet vergist, je hebt zoo'n moordtui;
in j® zak."
„Geef hier," 7.©i Piet somber.
..Aif je hem terug hebben wilt. zul
ie er otn moeten vechten. Schaam jij
jc niet?"
,.Ik bon moedeloos", zei Piet. ,,Uet
geeft allemaal toch niks."
..Lammeling" zei Jan. „En zoo
wou jij vandaag of morgen stiekutn
dat ding tegen voorhoofd r tten,
lie. en Jan er alleen voor laten zitten
al» een slecht© kameraad
lafaard. Pkt. dat had ik nooit vun je
g«dacht."
Piet had z.iin handen voor zijn
oogen gehouden maar stak u i een
hand uit tot verweer. Jan za» .Jat' tie
tronen over ziin wangen druppelden
en kreeg dadelijk compassie met zijn
makker.
„Nou dan. ik zal er verder niet
me»r van zegge», steek ©en r-: op,
ketel, dat zal ie goed doen. Heb je
tabak Niet Nou de mijne ia ook net
op. maar van moreen hob ik in een
oud vol. een paar kwartjes gevoeld,
die door een gaatje in de voering wa
ren gegleden. Hier heb iii er een van.
ga maar even een onsje halen, dan
iogen we den brand er in, Wal is dat
voor geluid?"
Buiten, niet ver weg. klonk een
danowiisie op een fluit.
'k Heb etraks een berenleider mef
een beer voorbij zien komen." zei
Piot.
„Nou. haal iii de tabak maar en
niet blijven hangen in het laatste
Stuivertje."
Piet verdween om zijn boodschap
t© gaan doen en Jan tooverdc verder
aan zijn ui. Hij werd zich ©r van be
wust, dat er edi koude luchtstroom
langs den grond kwam en pruttelde,
ijverig voort»childercnd „daar heeft
me die floddervos van een Piet de
deuren weer open laten staan", maar
daar het werk «o»d vlotte, kon hij cr
niet toe komen. zelf op te
slaan otn die te sluiten. Een oogenblik
later Werd er gestommeld in dc gang.
„Zeg Piet." riep hij zender om tc
zien,,, al? iii her bent. do© dan 1
ltoorlijk die deuren dicht, hot- tocht,
hier l..ngs. Maar hij maakt© den
zin niet af. want achter hem klonk
een hevig gebrul en toen hii op
sprong en omkeek. zag hii een
erooten beer in de kamerdeur staan.
„llei daar. berenleider!'" riep hij
verschrikt, „hou j.j beest, bij je, wat
moet dat hier?" Maar d© beer deed
n stap vooruit en daarbij rammel-
'- een ketting die blijkbaar achter
hem aansleepte. Jan begreep, dat
de liercnieider in het laatste Stui
vertje zou zitten en dat tic beer
losgebroken was. „llelp, help!" riep
liij, maar er kwam geen. aojnvoard
van buiten. De beer deed nog een
?tap naar voren, zijn logge lichaam
scheen reusachtig groot in de kleine
kamer. Jan nntn een ctoel op en
diende hem een sla-; op den kop toe
maar het beest waf er niet otn, wel
scheen het hem boos te maken, want
hij bruid© weer er. zijn oogen gloei
den. „Help, help!" schreeuwde Jan,
maar niemand antwoordde. Hoi
naaste huis was wel vijftig mete
ver. De beer deed opnieuw ©en slap
vooruit, zijn kop zwaaide voortdu
rend heen cn we. r. zijn huid zag er
vuil en vies uit. al? of de lappen er
bij hingen. E-a nieuwe slag met ée
©'oei had niet het minste succee. H.
beest kwam w.-er vooruit Jan dacl
at dat hii verloren was, hij had wel
gelezen over do groote kracht van
beren, die iemand tusschen hun
I-ooten konden verbrijzelen. Voort
durend achteruit de-nzende zag hij
ai gauw het oogenblik naderen da:
hij den beer niet neer ontwijken
kon. De beer kwam weer naar voren,
tegen den achterwand gedrukt
staarde Jan hem in de groote. gloei
ende oogen. voelde zijn stinkende
adem a!: toen opeens raakte zij
rechter band iets hards in den zo
van zijn kiel. Do revolver. En oneen:
met een ruk het. pistool te voorschijn
halende, spande hii de haan en
schoot pardoes in het gloeiende oog.
dat nu vlak voor zijn gezicht geko
men was het werd tijd, want .1©
beer had zijn zware pooien al uil
gestoken oin hem vast t© grijpen. Nu
zonken die harige klauwen naar be
neden. he! 'cgg© lijf zwaaide nog
©en oogenblik heen cn weer en mei
een half grommend, half snikkend
geluid viel d© bruine massa voorover
tegen Jan nan. zoodat bij zich niet
verroeren kon en half gesmoord weer
om hulp riep,
Maar nu kwamen er haastige stap
pen in de gang en roepende stemmen
van menschen iu liet atcüer cn terwiil
Pid Jan weghielp, klaagde d© beren
leider bij het. lijk van zijn beest: „main
Brotw ïnniing, main arme Bruno, was
zol) iek noen beginnen!" Want er zat
leven meer in, de kogel had pre-
d© hersens geraakt en wanneet-
dat, niet gebeurd was, zou Jan van
het geval niet veel meer naverteld
hebben
Zoo liggen ongelukken in een klein
hoekje. Waarom kon Piet, de slechte
gewoonte om deuren achter zich open
re laten, maar niet. afleeren en waarom
had de berenleider, toen hij dan toch
eenmaal aan een hartversterking in
bet laatste Stuivertje behoefte kreeg,
zijn gevaarlijk beest niet beter aan denl
boom vastgelegd? Zoo kan men verder
vragen „Kon u met. vuurwapenen om-J
gaanf" vroeg1 ook de veldwachter, dis'
natuurlijk aan het geval te pas kwam
en luj keek gek op, toen Jan antwoord
de: ,,'k heb voor tien eersten keer in
mijn leven zoo'n ding in handen ge
had". liet was een fortuintje, dat hij
toevallig juist gedaan had, wat er ge
daan moest worden.
Dien middag aten de makkers lekker
i.et klapstuk op. met de wortelen en
uien, die als voorbeelden voor Jan's
meesterstuk hadden gediend. Het spijt
mij te moeten zeggen, dat het mees-
tcisiuk zelf geen tweeduizend gulden
opbracht, ook geen tweehonderd, zelfs
geen twee. want niemand werd er door
aangetrokken. Het -eenige wat de ge-
beurteni.s opleverde was een brief van
een advocaat om schadevergoeding
voor den dooden beer, „de broodwin
ning van zijn cliënt", zooals hij et-
deftig bijschreef. Toen Jan evenwel
naar het kantoor gegaan was en d©
toedracht verteld had en vooral toen
hij er hij zei. dat er geen cent- van
hem te halen was, ging die zaak niet
door.
Als u mij nu vraagt of Jan en Piet,
tusschen ai moede en vertwijfeling in.
nog altijd huishouden en werken in
liet huisje aan het water, dan moet ik
daar ontkennend op antwoorden. Zoo'n
toestand kan geen jaren duren. Er
moet een oplossing komen, gunstig of
ongunstig en die kwam ook. Let wel:
toe heb ik nog met geen woord
gezegd, dat Jan en Piet wezenlijk een
bijzonder talent van schilderen had
den. Al wissel jc in het bestaan pe
rioden van koortsachtigen kuns:ijver
met andere van volkomen luiheid af.
lan blijk; daaruit nog niet, dat je een
kunstenaar bent. Evenmin uit het-
f' it. dat je zelf je potje kookt of deu
ren openlaat.
F)e oplossing lag ten slotte in do
richting van liet hooi. Ongeveer in
donzelfden tijd, toen baas Kwast heb
huis van den Itooiman Opverfde (en
keuris!) kwjun die brave man zelf
mot een voorstel, dar hij. daar hij toch
kinderen noch opvolgers had, de twee
jonge schilders in zijn groothandel
zou opnemen. Dat het met de kunst
financieele toch niets werd. zag hij
wel. maar v\ hij wijselijk niet. In
den beginne hebben Jan cn Piet moei-
gehad otn aan het hooi te wennen,
maar van lieverlede ging dat beier
en nu weten ze er alles van. wat vun
hooi maar geweten kan wcyden. En
een goed en vast beslaan is, wanneer
je ouder wordt-, ook wat- waard. Bo
vendien. ze sclitlderen nog altoos in
hun vrijen tijd. Dat meesterstuk van
Jan, dat hem beroemd zal maken.
Komt nog wel. Jan blijft daar zeker
"an. Maar ik vrees dat iiij.de eenïgo is.
^'DELIO.
