HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
Het Apachenbal
Onze Laclifioek
SCHULDIG?
ZATERDAG 7 FEBRUARI 1925
DERDE BLAD
No. 3424
Opmerkingen over het verkeersrapport
II.
Een klein hoofdstukje van het rap
port van de commissie is gewijd aan
de stichting van ten haven» en in
dustrie terrcu aan het Noordcrspaar-
ne, waarbij de Commissie verwijst
naar de beaendo plannen van de ge.
meent© Haarlem »n die van Haar
lemmer! lede) benevens naar een brief
van Juli 1920, waarvan wij wel
lezen dat hij .hierbij overgelegd'"
wordt, maar dien wij niet in liet rap
port aantreffen. Dit komt af en toe
ih het stuk voor, zoodat wij mogen
veronderstellen, dat de Commissie,
haar kaarten op tafel leggende, toch
wel een paar troeven achterhoudt.
Natuurlijk kemt zij hierbij tot de
conclusie, dat er een goederen-em
placement dient te worden gesticht
en dat de grens van Haarlem zich
uitstrekken moet tot het Nco dzec-
kanaal. Dit is een belangrijk ge
deelte van Haarlems tiekom*;. Toe
gevende dat sommige steden z ch in
den bloeitijd van handel en nijver
heid aan c.n al te weid-Che uitbrei
ding van hunne havenwerken heb
ben vergaapt, moe: ik er op wijzen,
dat de zuinigheid hier gemskkeluk
de wijsheid («driegen kan cn n be
nauwd haventje in de toekomst kost
baar zal blijken te zijn. Volgt daar
uit dat Haar lom rich rroet ontw kke-
len tot reehaven »n concurrentie met
Air-sterdam en Zaan lam Op dit
cogenbük nu handel en nijveiheid
nog :n de pui mter. zeker niet,
maar de geleg nhoid dient ojven te
blijven, zoodat ons industiiekwartier
ach vrij ontwikkelen kan. wanneer
en naarmate daar behoefte aan znl
blijken te bestaan.
Na een paar opmerkingen over do
jgroentenmarkt. u jw.o «r de cotnm-»-
He 'i.- infant *r:efcaz©m© geschikt
vindt de kans oin dn gebouw terug
te krijgen is ons intussdwi i clan»
ontgaan) en over d* veemark', waar
vóór ruimte is bij het slachthui», be-
handelt het rapport de verkeerswegen
te land- Het achijnt. dat de commis
sie me: de vtrhrc-dina van den (ii;ks
straatweg naar Amsterdam tot 32 M.
ingenomen i» ik waag <!e opmer
king, dat dit toch a'l -n een -•••orloo-
plgn oplossing kan zijn. tenzij o p
den au i.i r de E. S. M van den
\\<V verdwijnt. Ander* is deze breed-
te ;n de toekom*! voor een druk cn
sn-1 verkeer toch onvoldoende. Wat
met dit tramspoor gebeuren zal op
dit oogenbl k zeker nog ni't t zeg
gen. Do inkrimping van den dienst
tot tweemaal per uur (winiocd.ens')
uiig' t vriderd op enkele d u*k* uren,
d M dénken 'lat dspoorwogmnaf-
schappijen niet bi'z ndcr op uitbrei
ding van dit verkeer gesteld zijn
1> d.ze v-onderstelling onjuist en
zijn de spoorwegmaatschappijen wel
uègetljk van plan. E S. M te ge
bruiken als hulpmiddel bij hri ver-
vre en der roiziper» van en imar
Ji i.vrl. in en Zaudvri. dau if een
gTc.ue w.'-zig ng ;n deze lijn noodzn-
kei. k. Vo rgest ld word', r. «iaat
in het rappoi-t te lezen-, „de 'ramlijn
te leggen van do Aiwerilinitthe
vaart ever het Ooeterpl'.i ''oor do
Oost raat n.s he: Teylerplein
naar en over de Zomervaart. naar en
o.er do SchalkwIjkerbruK. om aldaar
op do reeds bes-ainde lijn in do An-
tomeitroat aan te sluiten". De com
missie ziet in die omlegging, vroomd
echen aard. namelijk, dat do indruk
zal
Ams
Poort een Verkc
vóimt. 1» dit nu een voordeel vati
CÓmmimio daar "en nadruk op leg
gen. terwijl rij xelf den ongelukki
ge n es arid irr de Anton-intrant be
houden wil? Duidelijk :s dit niet en
dar re minder, omdat zij dat he-
zwaar toch we' zet «a in de tos
ulidoluke richting lang* het 'opeu-
ba.\r slachthuis naar een nieuwe brug
over he: Spnarn». door de Rusrenbur-
gerlavn naar den Hicir.cn Houtweg
en zoo verder over de Daan nvar de
Tempel.e:»vtrsi'. Ib de toekomst?
Nten, zoo spoedig mog'-'ljk. Dï trol-
ren van de F S. Ai behcy-n geen
das langer dan noodig is a* I.ange-
bn.g. d» I.iovo Vrouwengrsuht en d©
Ant ".ni«straat to versperre'i, terwij!
de :i euwe b'Ug over het Spvirn- een
verbinding van 'net S!achrhu:*kwnr-
tier met de statl kso breng O, waar
aan groot® behoefte fc staat.
Het bezwaar van do commissie, dat
de tram aldus niet gaat door het ge
bied dat een groot aantal reizigers
mort opleveren, is niet ju-et. M*n
krijg» de eene dichtbevolkte buurt
voor d- andere terug cn het is niet
poed te begrijpen waarom de halte
Turfmarkt onmisbaar zou zijn, wan
neer aan de Tempeliersswaat en op
den Kleinen Houtweg kan worden rit
en uitgestaptde commissie zelf zegt,
dat het treven van de maatschappij
schijnt te zijn liet aantal stopplaaisc-n
ie verminderen.
Gelukkig wijst de commissie het
plan van de tram wegmaat ach a ppi je n
af. om do lijn te leggen iuiigs de
fiaethuieVest, R&amveet, Wilsons-
jilein. Lei (is .-heb rug, Lcidschevaort
om daar op de bestaaudc lijn aan te
sluiten. Op deze manier zou de druk
ke verbinding tuascheu de Kleine
Houtstraat; en den Kleinen Houtweg
en zelf- nog veel erger, die tu-schan
Groute Hcutetraa: on Houtplein wor
den doorgesneden, hetgeen een ver-
keer6belem;ner.ng zou opleveren,
waaraan zelfs niet gedacht mug wor
den, wanneer daarbij de beide grach
ten gedempt wordenzocals de tram-
maat-chapjiij voorstelt te deen.
!n dit hoofdstuk over de tramwe
gen rniseej» wij wel zeer, dal de Com-
mi»i.> haat oordeel niet gegeven
heeft over de mogelijkheden, die de
autdnis oplevert. Daardoor is er een
iiiaa- ir. de beschouwing, dat. z-voals
:k in een vorige beschouwing deed op
merken. alleen door «en nader rap
port van de commissie kan worden
aangevuld De autobus zn! vooreerst
zil heeft het vertrouwen van een groot
gedeelte van het publiek nog niet en
verdient dat ook niet; om allerlei re
denen daar 6taa; tegeuover. dat de
tram haar alleenheerschappij heeft
verloren.
Nu dit hoofdstuk onvolledig bleef.
beelden r.iït diepe:
dat niet goed ver!
.r is. waar
om in de toekomst de breedc weg door
Hecm.-téde. de Hectneteedscb© Dreef,
alweer door as. tram moet worden be
dorven. Waarom deze lijn d:> gelaten
uanr zij ie op BroQSteeweg. Binnen-
weg. Raadhuisstraat *n vrrdrr. d*s-
v*u aankomst. lewa's de e<>mini**ie
zich dn: voorstelt? De Heemsteede-rhe
Dreef is breed cn recht en du© veel
auto-v
geacliikt. wanneer zij niet met de trai
wordt belast
T*n opzirht« van de elect ritclt© ver-
binding HaarlemLeiden geeft liet
rappor: wejtnp hoop. Die i> te duur.
Hier ligt dus een vruchtbaar terrein
voor de autobus, vele ondernemers
hebben dot dan ook opgemerkt cn doen
er hun voordeel mee. daarmee te-
ver* bewijzende. dat uit het verkeera-
vniARStuk de autobus niet zoo maar
kvn worden weggelaten.
Over één zaak zijn zeker allen, die
hot verkeer bekijken liet eens: in do
nauwe winkelstraten in het centrum
van Haarlem behoort do train niet
thut© Parallelwegen moeten voor haar
gezocht worden, zooals ine» geleden
betoogd werd door den tocnmaJigen
coinrniwari#. van politie, deu heer
Schuilcmaker. het eciste plan tot
verkeersregeling in onze gemeente ont
worpen heeft. Het is wat vreemd d«t
z.'ii opvolger geen deoi uitmaakt van
<iezo coQUniseiezij kan zeker zonder
hom allerlei schoon* plannen ontwer
pen, mnar hij zal naderhand de re
geling moeter toepaesen, zoodat liet
versta nd ie zou zijn geweest. den coin-
misaari* als n an van de praerijk t;i de
cooirntssie <m tc nemen. Meermalen
iteert zii dan ook het rapport dat
■vmmiesari* Schuitemaker vroeger
Be:
rijner
Hv
weinige vogels verjagen en de *va£-
i!'"-Ia-i"s öj»i:hrikken'> lk hoop van
niet. Het verkeer heeft ongetwijfeld
ijn cischen. maar ook de grenzen
au die cischen; dezelfde commissie
die zoo -teeder bezorgd was voor de
Amsterdamsohe Poort, een artistieke
steenklomp, maar een steenklomp,
moet niet zoo maar met i?én penne-
sireek onze rustige wandeling in den
Hout bederven. Dat auto's en mo
torfietsen cr passeeren is al erg ge
noeg.
Aan den oostkant van de stad is
liet verkeer HeemstedeHaarlem—
Rloemendanl over de bestaande lijn
van de Ceintuurbaan ontworpen tot
het Spftarne, waar zii niet door de
Damstraat gaat, maar lang* het
Donkere Spanrne over den Konden
horn het vervolg is blijkbaar
foutief aangewezen. Hoe de lijn van
den Kotrdenhorn plotseling komt in
de HoUtstrnnt, Groote Markt. .Taris-
Iraat enz. is niet goed te begrij
pen.
Natuurlijk zijn ook lijnen ont
worpen naar liet Bosch en Vaart-
kwartier en het industrieterrein; bo
vendien een verbinding van het Ver-
wuift over de Ged. Oude Gracht, de
Turfmarkt en de Langebrug tiaar
en langs de Zomervaart. De commis
sie beeft wel oog voor het groote
bezwaar van de kruising van de
Groote Houtstraat nog wel op haar
allerdrukste punt, maar wanneer
men prijs stelt op een verbinding
van het oostelijk gedeelte met. het
centrum is dit, zegt zij., niet .te
vermijden.
Een autobus-dienst zou hier veel
minder moeilijkheid, opleveren. Als
de wagens niet te groot en goed te
besturen waren, zoodat zii wel tel
kens in de stadsdrukte veitechenen,
maar er ook weer uit verdwenen,
hetgeen van een trom 'misschien wel
met. een volgwagen), op vaste baan
niet gezegd kan worden.
J. C. P.
groot *n lid g*d'
Wagenweg naar «ten Klei
g. waarbij dn Dreef
gesneden wordt, ui we
zeer onsierlijk. Natuur
Miiven haar west «lij
p«dc<
Inn willen doortrek
ken Hoor van Eedcnstraai. lonten*-
straat. Florapark. Dreef. den
H o ii r. langs de ZuiderhoutUan
naar het Blauwbrupgeije. Ik voorzie
hiertegen groor verzet Toen inder
tijd de verbinding tusrehen lfaar-
hm *n Heemstede werd aangelegd,
Ier wille
lijn
Hm
park gelegd,
maar ook en vooral om den Hout
niet met een tramlijn te verontrus
ten. Men was toen p»« do stoomtram
uit den Hout kwijt. Zal or nu weer
een electrïscho gelegd worden, mei
al haar bezwaren van palen, draden,
rail*, die do stilte wegnemen. de
Er achijnt op het oogenblik toch wel.
ets zoo U-iaiigrijk voor d» ontwikke-
i.g van Den Hang te zijn, als het ver
anderen van alle mogelijke toestanden'
up den openbaren weg. De vroedschap
,- voortdurend mede bezig en gaat,
met .-eu snelheid te werk, die op de in-1
B.-zctencu min of meer verbijsterend
.v. Niemand weet nog wat hem in
de naaste toekomst boven het hooid
i.angt. wam vrijwel eiken dag nemen
u* heêren U-stuurdcrs een besluit,
waarbij een groep Hagenaars dupe
wordt.
Nu heeft de Stationsweg het weer
gedaan. Iedereen, die weieens Den
Haag bezoekt en do stad binnenkomt
door het Hollandsche Spoorstation
kent natuurlijk den Stationsweg en
zal gaarne toegeven, dat de eerste
aanblik, welke men hier van de resi
dentie krijg:, zeer gunstig is. Men
staat dadeliji; in ltet hartje van de
- ad. vindt door de vlotte en veie
treinverbindingen spoedig zijn weg
tiaar alle declen<n geniet op zijn weg
van het gezicht op cetiipe der mooiste
pleinen l>« raad vindt het echter noo-
ii i.* alle tramsporen van den Stations-
w- s cn d* daarop aansluitende Wagen
straat te verleggen naar het ongeveer
f'-,i kwartier gaans vcrdfcr liggende
Spui en Zieken. x-
Dit i>e*luit treft ongelukkig. Niet
zoozeer voor het verkeer in de binnen-
Mad dat inderdaad wel een weitngi
te druk i- <-n «enige ontlaetiug dan'
ook hard noodig heeft maar hoofd-
zakelijk \cer de groot* handelidtuizen,
die hare kantoren op den Stationsweg
hebben gevestigd. Tie gemeente heelt
vroeger een plan uitgewerkt om de
terreinen rondom de groote Trekvhet
voor handelsdoeleinden te gubruiken,
ii om iiiertoe te geraden van de Trek-
vliet uit, verscheidene breedc en diepe
havens gegraven, waardoor wij nu
!><>t zoogenaamde Laakhaven-kwartier
rijk zijn. De terreinen rondom deze-
havens wilde men in erfpacht geven!
arm de groote hand-lshuizen, met de:
bedoeling, dot zij deze zouden gebrul-
ken voor opsl.igruimleu. Men voerde
.en uitgebreide propaganda en hei
resultant wu*. dat inderdaad verschil
lende invloedrijke firma's de gronden
kochten en bebouwde»: zelfs verrezen
t enkele groote fabrieken-
Het Laakhaven-kwartier werd op de
ze wijze e*n bijzonder* wijk van Den
Haag. die feitelijk meer Boiterdamsch
is, door het drukke gewoel van handel
en induatri*. d*'- vroeger a«n onze
Stad vreemd was. Natuurlijk was een
en ander het gevolg van oen min of
moer gewaagde speculatie door het ce-
meen: Lsrunr. M*n wilde Den Haag
vc-.r «l!e« woonstad laten blijven en als
woonsiarl nog zooveel mogelijk ver-
ffanten, maar b--sft* tegelijk, dat men
ook wat m'T voor de ontwikkeling
•..ui den hand*! moest do«n. daar de
l'nancion toch in hoofdzaak van dezen
kant moesten komen. De speculatie is
?un»ig uitgevallen; wij liehben een
j prachtige handelswijk gekregen, die
I nog dagelijks in bloei toeneemt, zij het
dan ook buiten de stad.
Door hot inrichten van de grondeni
aan d« Laakhaven en omgeving oir-
Mond voor de b-ianghchbendc firma's
e*n nieuw bezwaar, minder aange
naam was dit voor de kantoren en
monsterkamers, die men bij voorkeur;
in de stad zelve hield. Men zocht daar
om err. gelegenheid tot het vestigen
der kantoren in d- buurt van de Laak-'
haven en vond deze op den Sta:ions-
vveg. waar :n **n kon* spanne fijds
ettelijke handelshuizen verrezen. Een
tnooie stand: dicht bij het voornaamste
r-ation. in het midden der stad, en
drop vele tramlijnen te bereiken
Nu moeten d* trams weg. T« het
wonder, dat ..men" de „men" waar
Den Hang 'net van hebben moet
ontstemd isl De voordracht van B. en
\V. zal reeds Maandag in den raad
worden behandeld en de betrokken fir
ma's hebben dus niet eens den tijd te
prot«te'T«n tegen oen eventueel on-'
gunstig beslui;. Toch hebben twee
voorname firma's de Haagsch© filia
len van A. N. de Lint en R, S. Stokvis
nog juist de gelegenheid waargeno-
m een verzoek in ic dienen, dat er
leiden moet de behandeling dei'
aangelegenheid ecnige dagen uit te
tellen. Het 6Preeki van zelf. dat de
rijkoraend© dagen zullen worden ge
bruikt om een lijvig adres in d© kan-
torenwijk te laten circulecren.
Ieder is er intusscbeu van overtuigd,
dat het plan doorgaat. En het is
zooals boven reeds gezegd ook we!
noodig, dat er ecu kleine opruiming in
de drukke straten wordt gehouden,
maar alles opeens is waarschijnlijk ook
niet goed.
Het plan „Den Haag woonstad"
schijnt in de praktijk niet zoo gemak-
kclijk uitvoerbaar te zijn- Reeds vroe
ger moest men ervaren, dat de rijkste
ingezetenc-n elders gingen wonen, om-
dat de belastingen te zwaar drukten.
Men vond toen «.-cu oplossing, door den
handel naar hier te lokken en nu gaat
men dezen weer tegenwerken. Waar
zal dit tenslotte op uilloopon!
Hetzelfde vragen wij ons af over de
badplaats Scheveningen. Al jaren ach
tereen blijkt teken* weer dat Scheve
ningen niet meer zeo rendeert als vroz-
ger cu men schrijft dit nok voor een
-root deel toe aan de klemmende en
daardoor nadeelig werkend© verordi
igen. Nog enkele maanden slechts
h*i seizoen wordt weer geojvend.
Wat is er gedaan om verbetering in
den staat van v.-rv'al te brengen? Niets'
Deze onderncmine getroost zich clK
jaar groote wellicht te groote ot
ters om het badplantsleven weer op
het oude peil te brengen. Kostbare
campagnes worden er gevoerd in bin
nen- en buitenland, om de mensehen
te bewegen de yacantie* zooveel moge
lijk t« ftehcveningejt door to brengen.
„Zeebad" staat alleen in den strijd;
niemand helpt.
Do winkelsluiting, die ten behoe1
van de <tad zelve is ingesteld, werkt,
fnuikend voor Scheveningen. Daar is
het natuurlijk een onding, dat het. ver
tier fles avonds klokke negen van de
straten verdwijnt. De winkeliers, die
het van drie of vier omvliegend© zo
mermaanden hebben moeten, zijn er
allerminst over tc spreken n doen hun
uiterst© best de winkelsluiting op elf
of twaalf uur de* avonds te bepalen,
maar. helaas, tevergeefs. Scheveningen
is in d* laatst© jaren, met haar groote
en mooi© hotels, concertzalen, tentoon
stellingen. stations, operette-theater,
vuurwerkavonden, des avonds na ne
gen uur niets meer dan een stil dorp,
waar niemand langer dan noodig is,
vertoeft.
Wat is nu de aangewezen weg en
waarom dien niet ingeslagen?
IN CfcZON DEN MEDEDEELINCEN
«0 Cis. par regel.
door
SIMON MOS.
Manus en Toon kwamen juist de
kroeg binnen, toen Frans en Wim van
Bergen, de beide firmanten van den
houthandel „N.V. voorheen Gebroeders
Van Bergen", het zwerverslogement
„Den rijzende man" verlieten.
Nou, moeke! zei Manus tegen de
vaardin.devertrekkende heerea belang,
lellend nakijkend, je houdt er fijne
losees op na, is 't niet?
Assieblieft!'t Lij-ke me sjiéke
jongens, was het oordeel van Toon, die
zal je ook niet iederen dag herberrege,
moeke!
't Benne geen losees, zei de
waardin «enigszins onwillig, met schorre
:etn, dat soap-ie ook wel, hè?
Wat moste ze hier dan? vroeg Ma
ns, die graag van alles het fijne wilde
weten en sioeds nieuwsgierig was.
Wat ze moste, antwoordde moeke,
el ze hebbe wat oud goed van m'n
ions komme leen*.
Oud goed? herhaalde Toon onge-
toovig, as je me nouvoor watte?
Voor watte?Weet ik veul
oor 'n flauwigheidZe geve 'n
feest op Roze-burg.. en daar is 't
oor.
'n Feest op RCzeburg? echode Ma
nus, niet begrijpend.
Och, ja, antwoordde de waardin
irschillig, 'n malligheid van
heer. die er woont.
RozeburgIs dat die viela,
recht* van de weg na 't spoor? infor
meerde Toon, blijkbaar geïnteresseerd.
Ja, die m'Dheer geeft nou een
feest, waar ze allemaal verkleed motte
er* als arme menschenenne nou
hetbbe die meneere Van Bergen ouwe
pakkies te leen gevraagd van m'n
jonge;.
Ze badde mijn jassie kecne krijge
5or 'n knaak, en dat hadóe ze magge
houè ook lachte Toon.
Wat 'k hier an hebm'n Zon-
dagsche goed., had 'k graag late houe
voor 'n pop! zei Manus. Had 'k 't maar
geweten!
Ken je begrijpen, snufte moeke,
minachtend naar de plunje van de zwer
vers kijkend daar zouë ze op gesteld
were, die heere, op zukke vodde, nee
De gebroeders Van Bergen liepen
met hun pakje; onder den arm huis
waarts, blij dat ze op dat lumineus idee
gekomen en zeer tevreden dat ze
uitstekend geslaagd waren.
De eigenaar van de villa Rozenburg,
de heer Watermier, een rijk geworden
importeur van Zuidvruchten handt
laar in apennootjes, eeiden sommige
omwonenden was een hoogs: eigen-
aardige baas. Het was voorjaar en meer
dan tijd voor de gemaskerde bals. Ook
de beer Waiermier wilde op zijn vil!;
een bijzonder feest geven, voor cnkell
genoodigden. Ieder deelnemer
mocs.t gccostumeerd verschijnen, i
wat de costuums betrof, had hij voor
dit feest zeer excentrieke bepalingen
gemaakt. Bij een gewoon gemaskerd
bal toch, zou iedereen wec-r verschijnen
in de iraditipnecJe costuums als ko
ning, prin*, ridder, edelman, als kei
zerin, prinses, burchtvrouw, fee,
de een boven den ander uitmuntend in
pracht en praal, in goud en schittering.
Daar voelde Watermier niets voor. Daar
was geen aardigheid meer aan. Dat gaf
voor iemand absoluut geen mo
daarvoor had men betrekkelijk weinig
op te offeren. De meesten huurden bet
pakje bij een costumier, en hoe
ge'd men er voor beschikbaar had, hoe
kran:ger men voor den dag kwam
de gronisie kans kreeg op den eersten
prijs. Watermier had daarom een leuk
idee bedacht hij zou een zeer origineel
fee-t geven, ecu apachen-bal. Elke g-
noodigde, dame zoowel als heer. xo
moeten verschijnen in een of andere
vermomming uit het zwerversleven,
liedjeszanger, harmonicaspeler, koop
man in dit of dat, ais bloemenverkoop-
Ster, waarzegster, a's het een of an
dere straattvp* en soortgelijken,
degenen. d-< in hun vermomming het
beste geslaagd zouden zijn, werden
kostbare prijzen beschikbaar ge.stcld.
Zdd «och. meende de heer Waterm;
zou het van ieder persoonlijk afhangen
ia hoeverre hij net recht op een pi ijs
werkelijk verdiend had. Ieder zou nu
voor zich iets moeten beder.ken en het
bcnoocigde daarvoor uitzoeken en ver
vaardigen. daar dergelijke costuums in
ce magazijnen zoo goed als niet ver
krijgbaar zijn.
De heer Watermier s-elde zich veel
voor van zijn apachmbal, en verkneu
kolde ziel. xeeds bij vo.#it>aat. Ofschoon
enkele genoodigden vreemd hadden op
gezien, van die zotte bepaling omtrent
het te kiezen costuum, hadden toch
maar weinigen de uitnoodeging niet
geaccepteerd, daar het bekend was, dat
op villa Rozenburg bii feesten en par-
GOED CEMEEND.
De expres-trein
6tond op het
punt van ver
trekken, toen
ccn reeds op ja
ren zijnde dame
het perron op
kwam loopen Zij
haastte zich ont
zettend en de
conducteur
meende dan ook
goed te doen,
door haar even te helpen. Hij opende dÜ9
;n portier en duwde haar zacht in de wi
jn, waarop de trein onmiddellijk wegreed.
Het eerste station lag vijftig kilometers
verder en toen de trein daar aankwam,
stapte de oude dame weer uit en zocht
naar den conducteur, dion zij nic* eerder
vond dan juist voor het oogenblik, dat da
..vertrekken. De conducteur
herkende haar en zei:
„U bent. geloof ik, altijd te laatl"
„Altijd te laat. stumper! Weet jo wel
il je zegt," soauwde de vrouw woedend,
k moest even een haaetbrief in de bus
m den trein doen en nu hebt U mij hee-
lemaal hier gebracht."
INCEZONOEN MEDEDEELINCEN
a 60 Cts. per regel.
VERFT ZONDER KOKEN
blouses, waschechte stoffen, kanten,
linten, stof-handschoenen, flor-kous©n,
enz. inet de wereldberoemde- echt©
11 El TM ANN'S KOl'DWATERV ER
VEN. merk ..Yossekop in Sier Heit-
mann's verf spaart den verver
Verkrijgbaar bij drogisten en derge-
lijke zaken
tijen, de buffetten rijkelijk t
van de meest exquise spijzen eu
dranken, terwijl het bal gewoonlijk werd
besloten met een schitterend souper,
aarvoor hel fijnste niet goed genoeg
was.
Frans en Wim vat» Bergen, die, of-
hoon ie omtrent hun plannetje, om bij
Moeke .n „Den rijzende man" eea pakje
leenen, niets uitlieten, hadden toch
a «el verteld, dat ze er zeer bijzonder
zouden uitzien en 2eker voor den hoofd
prijs in aanmerking kwamen. Bertha,
too goed als verloofd was met Frans,
had het haar zuster Hermien weer ia
rouwen meegedeeld «a die weer on
der geheimhouding aan een vriendin,
•oo was het vr.j spoedig overal be
kend.
De feestavond was aangebroken.
De heer Watermier bad, om in alle
opzichter, ir. stijl te zijn, de groote zaal
oor het fc*:t als ar-achcr-herberg laten
inrichten. Alle meubelen, kleeden en -
schilderijen warea verwijderd en daar-
•oor in de plaats gebracht lange hou-
en banken, stoelen met houten en mat
ten zittingen cn eea van oude pakkisten
getimmerd.buffet. De wanden waren be.
hangen met ordinaire platen en gedruk-
biljctten en de verlichting geschiedde
uitsluitend met ecnige, hier cn djiar ge
plaatste vetkaarsen, die een Walmend,
vaag licht verspreidden, waardoor vele
hoeken in donker bleven, Een orkest,
beslaande uit groote en kleine trom,
piston en bastuba, zou de dansmuziek
leveren. Maar de wijnen waren superbe
en de sandwiches, met allerlei culli'
nair* voortreffelijkheden belegd, over
heerlijk.
Tegen half negen schenen alle gasten
binnen te zijn. en de costuums vertoon
den de meert heterogene pakjes, die ooit
bij elkaar zijn geweest. De gastheer, die
ondanks zijn volkomen nagebootst cos
tuum van een straattype, toïh onmid
dellijk tc herkennen was, had schik in
al ö:e vreemde gaster., die zijn salons
bevolkten. De bedoeling was schitte
rend begrepen.
Hermien en Bertha, die alles van
eikaars costuum afwisten, zochten elk
ander spoedig op cn waren het dade
lijk eens, dat die eene. met die harmo
nica. en d:e andere, m*t een bakje met
hechtpleirters, Frans en Wim moesten
zijn. Verbazend leuk deden ze. D© eea
bad een gedeukten Hoogen hoed, de an
der een vettig kaasbolletje op. Ze wa
ren werkelijk heel goed als zwervers
•lirgedoscüt. meenden de meisjes. Ook
'aan anderen bleken 7© op te vallen.
Doch toen het feest 200 ongeveer
een half uur in de grootste rumoerig
heid had geduurd, maakte Hermien
haar zuster Bcr'.ha opmerkzaam, op twe«
ook ats zwervers geklr-cde gastea, die
alle andere costuums in de schaduw
stelden. Dit was inderdaad het summum
van de apachen-costuums, tot nog toe
hier gezien. Geratelde, schunnige jas
jes. met klei-vette kragenafgetrapte
Manchester pantalons, rijkelijk voor
zien van soheurcn cn moddervlekken
los-omgeslagcn dassen, de een vuur-rood,
dc ander schreeuwend paars diep over
het achterhoofd getrokken apachen-pet
ton, van geruite slof, cn als masker een
Feuilleton
23)
Amcrikaansche Roman van
OTTO HOECKER.
,.Ik vergat u nog t© zeggen, dat dit
verd rf'lijk vergif /©er »nel vervluch
tigt. Ind en wij niet ,00 spoedig tot
d© iljköohouwusK waren overgegaan,
zo den wij morgen misschien n-et
in staat /-ijn g-we-st, de aanwezig
heid van hot gi' ontwijfelbaar zeker
I© contiut'Cien OW» ens heeft bot
toeval ons goed geholpen of u moet
zt«- gelukkig zijn geweest. Deze twee
stukken z*7©llak immers, vvaary .n u
het e'-ne hier en het ander© in d© wo
ning '•an dien man gevonden hebt.
*ijn van e*n en dezelfde staaf
Overtuig u: d© ukken paiseu haar
fijn aan elkaar!"
Zelfa Crout verrast© deze onldek-
ki,,p- U A
'Do staven gingen van de eene hand
in de andore. werden vergolekc-n en
tegen elkaar gedrukt en allen gaven
den Coroner toe. dat een gelukkig
toeval de hand van den detective ge
holpen had.
„Dit rechtvaardig', ongetwijfeld d©
•oorlopig© inhechtenisneming van
'den man", meende de Coroner.
.Voorloopig zou ik dit afraden",
gaf Crout in overweging.
„Vooreerst drnkt de man n et aan
vluchten. En vervolgen» zou hoi ook
j .venachelijk zijn. hem n graaals ©en«
soed te po!?en M «r-chien gunt u
morgen me: mij eea» naar d en heer
I 'oe?" wondde hij zich lot Keane, die.
zteh'haar verheugd was over de ont
dekkingen van zijn collega.
„Wij zouden eerst t© za'tien mis»
Hastings aan 't station kunnen be
groeten
„Maar ieder© verdenking van
schuld achterwege laten, hecren!"
sprak do Coroner.
„De dam© geniet het grootst© aan
zien ©11 al zou haar ©rieden niet
vlekkeloos zijn, volgen* de laatste bc-
I vindingen achijnt zij geen schuld te
j helden aan d?ze dead".
„U vergeet d n <'ol<, dien de dame
'heeft gedrag n!" viel l ean© iu.
I „Hare kamenier liet mi) begaan
toen ik vandaag mij aan har© wo
ning aandiende. Ik ontdekte den
gouden Ke'ring eu kon vaststellen,
dat werkelijk de eindschakels daar
aan ontbraken, die aan den knop van
den dolk bevestigd waren.
..Maar dan gaat het «och ni*t meer
over een wezenlijk* misdaad: e*n
doode kan men toch niet meer dood
steken! En ik herhaal het: e«n vrou
wenhand heefr den steek nu en nim
mer toegebracht".
I,,All right dat zal den dood© nu wel
bitter weinig meer baten", merkt©
Crout droogje* op. „maar hier-
icver kunnen d© advocaten disputee-
I ren; onze plicht is. hei geval op te
helden n, In ieder geval wa- er een
mi.'daad beraamd Wat mij nu
nog 'nvalt: kun d© dader de werking
van het vergif niet afgewacht heb-
hen en vervolgens den werkelijk ver-
loreti dolk den flood© in d© borst ge-
I stoken hébben, om de verdenking op
de gehate kunstenares te doen val-
l*n? Doch neen, dal. ie niet mo-
'-'©lijk", voegde hij er cenigszms lui
der aan toe. „deze Mr. VValdon kan
oen alibi voorwenden; hij was in de
club zoolang miss Hastings op het,
kantoor vertoefde. In elk eb val
deze dame kon en gal ons wel be
langrijk© inlichtingen verschaffen
All >rw;iar»c, nliisl wist zij. dat
Hun'iintcn Whistler zich op het kan
toor van zijn neef bevond; kan zi)
zich daar niet van ©en huisknecht
bediend hebben'' Ik t'er-n nu.
van een man gehoord te hebben, die
tegelijk met het slachtoffer hef. huis
moet zijn binnen gegaan. Wij kun
nen h'er best te do n hebben met
iemand die on een wenk zijner mees-
ti rn. tres!iet".
„Natuurlijk moeten wij deze mis©
Hastipg grondig ondervragen"._ gaf
ook Keane nu als zijn meening t©
kennen.
I,.Staat hier in een van de beëedig-
de cerechlelijke verklaringen overi
gens niet, dat haar portret zicJi in
de boevengalerij bevindt? Zeker"
hij zocht in de hoop papieren, di©
j 'Crout. had meegebracht „onder
I nummer 4759! Wel. ontvangt u dan
I alleeu de dam© ann het centraal sta
tion, ik zoek heel vroeg in den mor
gen de beelicnis uit en breng ze me
de.
„Afgesproken. 'Ik zou u anders
gaarne bij me hebben wanneer ik ï.tr.
Waldon ga bezoeken. Eigenlijk heb
ik officieel met hel geval heelemaol
niets te maken en geloof niet het
recht te hebben den man gevangen
te nemen, in geval dit noodig zijn
zou".
,,Dnn bui ik om zeven uur voor het
hotel „Dauis". Het. onderzoek vangt
toch eerst óm ach» uur aan?"
D* Coroner knikt*
„Dan kunnen wij voor van avond
wel naar huis gaan".
Tn het bure-m ven den advocaat
werden de '.elect rkseho peren nilire-
drnnid en weldra lag het machtige
eebouw in vol"'a~ n nachtelijke duis
term's, oven ondoordringbaar als de
geheimzinnige daad. die. daar vóór
ecnige uren was afgespeeld.
ZESDE HOOFDSTUK.
De train-uit Bosten liep 's morgens
juist op tij'd binnen. Tevergeefs ech
ter zag mr. Crout naar de verwachte
uit Ethel Hastings bevond ziel»
niet. iD den trein. Vergeefs had d©
elective gewacht, totdat de laatste
reiziger hem was voerbijgegaan.
Mokkend keerde hij toen terug.
Hij besloot, in het voorbijgaan, de
hc-dtciiden in het hofei .a.a
naar de kui senar.s te vragen; de
mogelijkheid was niet buitengesloten
dat zij te d- m t den nachttrein was
teruggekomen.
Crout's toede luim keerde weer le
nig, toen op zijn vraag in het nog
in diepe slaap liggende hotel ziin
vermoeden bevestigd werd. De neger
spalkte de oogen echter wijd oj)en,
toen de vroege bezoeker tot achter in
de «oorhtfl liep.
„Nog geen dienst in de lift, Sir".
„Doet er niet toe, dan maak ik
gebruik van de trappen".
Do neger spalkte de oogen nog ver
der open.
„Nu. zoo vroeg reeds om zes uur?
De dame slaapt nog
„Dan laat ik haar wakker maken.
Maak geen praatjes!"
Krachtig stiet hij den kroeskop op
zijde en spoedig reeds weerklonk zijn
veerkrachtige tred boven in het. trap
penhuis.
Op het hellen aan Ethel's woonka
mer werd buiten verwachting aan
stonds geopend,
„Komt u ook van dien man?"' vroeg
de kamenier snibbig.
„Dat- is toch te erg!"
I „Van welken man?"
„Die reeds tweemaal den jongen
gestuurd heef;, uit N©.\ Je ?c:v".
j Vervolgens, Crout. nader l-* chou-
wend, wrek zij wantrouwend een
stap achteruit,
1 ,,0f wie is u eigenlijk? Wat wilt u?
oogde zij er brutaal aan toe en wij
de deur reeds didht; smijten, zonder
antwoord af te wachten.
Crout had echter reeds zijn voet
tusscheu de op ning gezet en zoo
haar voorremeu verijdeld.
..Kalm nu maar. meisje. Ik moet je
meesteres sproken".
„U is zeker niet bij uw verstand!
ru... Jiet is zelfs nog geen dag!
Zij is trouwens pas van de reis
thuis".
„Wek haar don spoedig, ik kan er
niets aan veranderen. liter is mijn
kaartje. Ik zal er n paar woorden
op schrijven, die mijn vroegtijdig ver
zook verklaren en verontschuldigen",
„Ha. u komt van den armen Mr,
Whistler?''
Het meisje had "iemvsgierig over
z' n schouder! gekeken,
„Stil. dat 'net-,.', n ,t -
ten. m ar waarom huil je n
„Ach, mijn arme me^srerofc. Het
is toch zoo tersclirikkelijli". zuchtt©
de kamenier,
(Wordt vervolgd).
