HAARLEM'S DAGBLAD
Naar het binnenland van Brazilië
Inleiding
FLITSEsN
SCHULDIG?
DONDERDAG 12 FEBRUARI 1925 - TWEEDE BLAD
(Voor Haarlem en Omstreken uitsluitend door Haarlem's Dagblad gepubliceerd)
Het reisplan van kolonel Fawcett. 10 Januari
van New-York vertrokken. Vertrek Rio de Janeiro
einde Januari. Aankomst te Cuyaba' Matto Grosso
na een trein- en bootreis, zes weken later, midden
Maart. Vertrek Cuyaba de laatste week van Maart
aan het eind van den regentijd. Eerste week van
April: veertien dagen langs voetpaden naar Baquiri,
den laatsten voorpost van de beschaving.
mei!. 23 jaar oud, een jeugdig En-
gelschman, dien hij sedert ajn geboor
te kent eu die de laatste jaren te Loe
Angelos heeft gewoond.
„Een grootrre expeditie aou maar
weinig kans hebben, iu het leven te
blijvenmeent kolonel Fawcett.
„Krupp de Indische industrieel gaf
eenige jaren geleden 8ü.(XA) pond ster
ling voor een groot6 expeditie in die
streken. De leden werden door z:« kt*
en door de Indian.u gedood. Met
slechts drie man hebben wij een
prachtig© kans er te komen en te-
rug te koeren. Ik spreek de taal van
de Indianenstammen en ik weet, wat
nul te doen staat, wanneer zij mij met
pijlen en bogen aanvallen - gelijk
zij het vroeger reeds dikwijls hebben
gedaan. Wanneer ik ©en groote expe
ditie zou meenemen, zou zij zeker weg
gevaagd wurdon".
l>e oude Stad ligt op de Zuideli ke
waterscheiding van de Amazonerivter,
tussclten de rivieren Hingu en Tap.>-
jez. De expeditie zal l«et land
(door L. F. PARTON).
Wij beginnen heden met de
publicatie van een eerie arti
kelen van de Fawcett-expeditie
naar de onbekende en geheim-
etnnigebinnenlanden van Dra-
eihc- Het artikel schetst op
grond can vroegere reisen van
Faucett, de gevaren, die haar
wachten. Deie artikelen ruiten
op ongeregelde tijden gepubli
ceerd worden, naarmate zij
tijdens de expeditie hier aan
komen.
(Copyright by United Telegraph).
(Nadrux. ook gedeeltelijk, verboden).
ie
\V. Fawcett.
antdekkingjirei
..Vauban'
Kolonel
kende En
is ep lOJflHBBH
New-York naar ltio de Janeiro
ken. om dwars door een gebied van
15.IJUJ tnijlen moeras en dzjungel tot
een verborgen oude stad in het hart
van Brazilië door te dringen, die hem,
gehjk h gelooft, liet bewijs zal leve
ren, dat niet het dal van do Kunhraat,
maar Zuid-Amerika de wieg acr be
schaving is.
Ik» expeditie vormt het hoogtepunt
van kolonel Fawcett* Jarenlange on
derzoekingen in de Zuid-Amerikaan-
ache moerassen, waarbij hij ontdek
kingen van zoo buitengewoon belang
heeft gedaan, dat hij ze tot du*ver
streng geheim hield, tot zich de ge
legenheid z-j.i voordoen, definitieve en
oirert'u.gendo bewijzen bij t« brengen.
Sterke argumenten heeft hij reeds aan
gevoerd voor zijn meening. dat in d»e
«treek een ma) ii* beschaving
beeft bestaan, die. 10.000 jaar oud.
nog aan de Egyptische voorafging,
dat zij H't geheim van een rav*ti-k
licht bezat, dat waarschijnlijk op de
kennis van chemische krachten !•©-
rustte; df: het volk de astronomie
kende en dat het waarwhtinlijk dt
oudst-- en m«.«t ontwikkelde cultuui
bevat. Hij heeft thans de vondster
van iljn vroegere expeditie* zoovel
ontleed en onderzocht, dat hij nu, fie-
lijk hij zegt. lereid K er een conclu
sie uit te trokken en daarbij zijn n-
puf at ie als wetenschappelijk man op
Oei spel te Zetten
De expeditie wordt gonnctloneerd
en gesteund door de Koninklijke geo-
prafivh© vereeniging in Engeland en
door de Amertkaaimcho geografische
vereeniging te N>
„Wij kennen kolonel Fawcett reeds
Jaren a!« een man van het, mee
rechte karaktermeende dr Isiah
Bouwman van de AmSrikannsrhe g»
grafie-'he vereeniging. „Wij heb!
zoowel in zijn bekwaamheid als in zijn
competentie en rijn ernst vveteu-
achappelijk man het grootst mogelijke
Vertrouwen".
Het is miasehien het grootst* waag
stuk en stellig het m««st opzienbaren
de avontuur van desen aard. dat ooit
door een wetenschappelijk man van
naam met steun van conservatieve
lichamen werd ondamonx
De oude stad. liet j* geen sprookje
van Koning Salomons schatten, m
d* i-onstatatic van een drager van
stichteramedaill* van do Konlnkli
Geoareflnc.he Vereniging werd
schermd door volksstammen van 1
ten ge woo* wildheid en zij ia omringd
door den meest ondoordringbare
da j tingel. Kolonel Fawcett en z'n tocht-
genooten zullen pijlen, pestilentie
monsterachtige reuzenslangen en wil
de zwarte panters hebben te trotsee-
i*n. kortorn alles, wat liet tnoeraa aan
kruifende. sluipende en vliegende
creaturen uitbroedt: zij moeten dorre
wo-sti'nen door'-rnia-n en troo«t©'uoze
gebieden me.t uitgedoofde vulkanen,
waar eeuwen geleden de glans van
een weelderige be«i-having door de
bergen omsloten en beschermd was.
Fawcett heeft het grootste deel van
de laatste achttien «aren in de wilder-
ni« doorgebracht Hij zag. dat men-
«••hen door de pijlen van de Indianen
dood*?ijk getroffen werden en een muil
ezel door een vijftig voet langen Ana
conda 'reuren.»lang) werd verplett« id.
Zoo groot is het waagstuk, dat hij
onderneemt, dat hij slecht* twee per
sonen meeneemt zijn zoon John
Fawcett. 21 jaar oud en Raleinh Ri-
-•ie». viinMiirc iai -iev
rtrok-1 zwarte dwergen bezoeken, die in ho-i
!«n en gaten wonen, die geheel met
bladen en twijgen zijn bedekt zal
het, land van de Mtyidurucus. sterke
roode Indianen doortrekken, die vrou
welijke leiders hebben en welke st rek
usschen Tafojez en ParaUngt
■gt op de Zuidelijke waterscheiding
an dc Amazonerivier. tuasclien de> r:.
:<-reu Hingu en Tattojex. De expeditie
zal het land yan de zwarte dwergen
bezoeken. die in holen en gaten wonen
die geheel niet bladen <-n twijgen zijn
bedekt. Zij zal het land van de Mun-
duructis, sterke roode Indianen door
trekken. die vrouwelijke leider* heb
ben en welke streek tu&schcn Tapojez
en Paranatintra ligt.
Aan gen* zijde van de oude stad ligt
hej land der Amazone*.
In het Oosten liggen de woonplaat
sen der Asurfni* of blanke Indianen.
order naar het Oosten ligt een oude
stad van maje-turuze cyclopische
architectuur, die Fawcett vtoeger
reeds heeft bezocht, en ten Noorden
van de Aaimnis liggen de Roocadrr
lodges, slaapt het land van de ..snuf.
kende bergen", die zonder ophouden
rumoer maken cn knorren, op vulkant-
lie vtirrn rijn slaap van eeuwen.
In het Westen ligt de oude Mad
Truxillo, waar de Portugeezen in de
achttiende eeuw do „kleine visch'' von
den. e«-n met juweelen bedekte Fe-
tisch. d-c in Spanje voor 4.000.000
pond sterling werd verkocht. Berich
ten toonen aan, dat de ..groot»- visch".
die daar nog verborgen I», een waarde
van 20.000.000 pond sterling zon heb.
ben. Bij een volgende expeditie, niet
op de tegenwoordige, 'neof-t kolonel
Fawcett naar de ..groot* visch" te
kunnen roeken.
Het land. waarin hij wil binnendrin
gen. omvat ongeveer 2.000.000 vierkan
te mijlen ondooEZocht gebied.
Het liet laatste gn*oto stuk van de
aarde, da: onderzocht moet worden.
Toch komen de gevaren eu het avon
tuurlijk».' van d»« onderneming «*>ret
in de tweede plant* m vergelijking
mot de zekerheid, dat de expeditie ar-
chaeotogiache cn antbropoiogixche ont
dekkingen zal doen v*n een I-eteekenis,
de zonder weerga is
Kolonel Pawcett preekt over de
vroegere expedities slecht* terloops
met tvpiach-Brit.vii* koelheid. Bij de
beapneking van zijn wetenschapp-li
doel merkt men weldra, dat hij ov
de laatste, krachtigste impannii
spreekt van een leven, dat aan de we
tenschap gewijd. Hij i* abeolmit et
van overtuigd, dat het land. hetwelk
hij zal betreden, eens de zetel is ge-
wee*, yan een cultuur van hoove ont
wikkeling. die ouder is dan de Egypti
sche Op zijn vorige expeditie kwamen
inschriften van omgevallen beeldhouw-
werk in zijn bezit, die «x-ltawanr door
geen enkelen archaeoloog ontcijferd
konden worden, maar overeenkomst
vertoonden met ietterteekci
aan het Sanskrit en bet Griek*c|| do
den denken. Hij vond voorbeelden van
een oververfijnde kun at van deze oude
volken, die aan de Egyptische herin
neren.
Kolonel Fawcett i* er tan overtuigd,
dat her bedoeld volk in zijn huizen
een ander dan door verbranding voort
gebracht vcrlichtinawyuleetn bezat,
dat waar=chijnlijk het gebruik vat
ultra-violet te stralen berustte. Op zijn
.vroegere expedities vond hij oude hui-
die 2" 'i ep.tcti van lompen rook
droegen, welke overal in oude steenen
behuizingen zijn te vinden, waar ge
wone verlichting in gebruik was. In
baud met deze ontdekking eu haar
betcckenia ondervroeg hij later de in
woners uit do omgeving. Overal vond
hij do overlevering van het vroegere
geheim van het licht".
1>© oplossing van dit mysterie zal
in van d« voornaamste doeleinden
van dr expeditie zijn.
Kolonel Fawcett is thans 58 jaar
oud. Hij nam in 1866 dienst iu liet
Britache leger en diende in Ceylou.
Later stond itij in Marokko, Malta, in
de Straits Settlements en in Hongkong
In 1906 geraakten Brazilië en Bolivia in
het Acredistrict in Noordwestelijk Bra
zilië in oorlog. De grensquaestie werd
aan Engeland ter arbitrale oplossing
overgedragen en kolonel Fawcett werd
benoemd tot lid van een commissie
an drie personen, die de grenzen
ou regelen.
Dat was het uitgangspunt van zijn
voortdurend onderzoekingswerk in
Ziiid-Amerika. In 1914 nam de kolonel
weer dienst in het Britsche leger en
kreeg hot l«v*l over een brigade veld
artillerie. Later werd hij stafofficier
bij <le artillerie. Hij werd vier maal
in de 1 gefberichten vermeld. Hij is
bovendien eun voortreffelijk kunste
naar en heeft schilderijen tentoonge
steld in de Koninklijke Academie.
Ook zijn zoon John Fawcett is een
begaafd kunstenaar. Zij zijn van plan
de fotografische bijdragen van de ex-
jieditie met talrijke scheteen aan te
rollen.
Kolonel Fawcett \vH in Rio de Janei
ro de laatste hand aan zijn uitrusting
leggen en zonder oponthoud verschei
dene Itonderatallen mijlen met den
trein naar Corumba afleggen. Daar
na wil hij in Noord-Oostelijke richting
naar Cuvaba Verder gaan. waar
muilezels en Indianen wil req ui roeren
or den tocht door moeras en dzjungel
uir «Ie poorten van de verborgen
id. Op deze reis verwacht hij tal van
•varen t- moeten doorstaan: India-
n, mocraadiercn en ziekten.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 220
DE MINUUT DIE EEN EEUW LIJKT
Wanneer je, niet gewend aan rechtstreek-
sche conversatie met den baas, bent
binnengeroepen en je vonnis afwacht (ter
wijl hij niets anders van plan is, dan je
te vragen hoe die sigaren ook weer
heeten, die je de vorige maand voor hem
hebt moeten halen).
(Nadruk verboden)
Tijden* een vroegere cxj>edit;e nat
iet plateau van Matto Grws»». dat h
veer zal doorkruisen, werd het lev<
an kolom-'. Fawcett gered door e*
lectrisch bliksemlicht, hetwelk de J.
«lianen er toe bracht, hein goddelijke
tiM-happen toe te schrijven, nadat
zij lietn ééist met hun pijJen overgo
ten hadden. Daar kolonel Fawcett
met eventueel* herhaling van deze on
dervinding m-'-ning heeft gehouden,
heeft hij «enige op bijzondere wijze
geconstrueerde '(.-vlinderlichten bij
zich, die aan zijn knoopen kunnen
orden aangebracht, zcodal zij de uit-
erking hebben van gnmte, ronde,
fonkelende oogen.
Men kan Intel goed met hen over
weg. wanneer men niet cetr«>ffen
wordt, zoodra zij de eerste manl hun
pijlen oj> je afschieten", vertelde kolo
nel Fawcett. „liuu boven zijn zeven
of acht voet lang en van het vezelach-
ige hout %an den Chontapalm ver-
airdigd. Ik zag eens. dat een pijl
letterlijk door liet lichaam van een
man heenging, armen en baret door
boorde en verscheidene centimeters
diei» iu de harde houten plank drong,
waartegen hij op het dek Min een boot
aanleunde. Daaruit kan men de
kracht van hun pijlen afleiden. Wan
neer enige menscben door den pijl.
regen gaan. dan loopen zii eenigc me
ters van elkander verwijderd, opdat
lkander kunnen waarschuwen.
Komt er een pijl regelrecht op iemand
dan zi<tnen hem niet en kan men
niet uitwijken, maar een ander, die
zijdo staat, kan hem zien en den
ander waarschuwen. Mijn methode
•Lr altijd mijn vuurwa[>enen te ver
bergen. mijn handen omhoog te hcf-
en hen te laten schieten. Vervol-
ge its, nadat men ret kennis met hen
he»-ft gem.ii8t. gebruikt men zoo'n
kinderachtig speelgoed al* oen blik-
nKcht; dsn heeft men het spel gr-
•nnen. Mijn tlu-cKloliet kwam ml)
daarbij uitetekend te pa*. Zij dachten
dan alt ijd, dat :k met de sterren
sprak.
ito pijlen zijn in vergif gedoopt,
"tl wanneer t^'n arme ker»! van on.-
door zoo'n ding maar even geraakt
wordt, is het ab«oluut met hém ge
daan. Merkwaardig Ls, dat liet mot
vergiftige pijlen gedoode wild eet
baar i» Een var d»ze doodolijkc ver
giften heet Gurali. Het wordt uit wor-
vervaardigd l->n and«T wordt
Curare genoemd. Het verlamt het
slachtoffer, tisch vergiftigen zij met
het sap van den Sohmanboom, een
boom, die er m'-t zijn dorens kwaad
aardig uitziet. Krijgt men bij het val
len van dezen boom ook maar het ge
ringst" druppeltje van zijn cap in het
ooc, dan t» men onmiddellijk blind.
Andere vergiften worden van slanven-
gift en bedofven "leesoh vervaardigd.
NVild. dat met deze vergiften gedood
wordt, is niet eetbaar.
Vervolg Stadsnieuws.
Een feestavond in het Stads Am
en Ziekenhuis.
Afscheid van den heer en mevrouw
P. F. van Sli]pe.
Met ge*deuide guirlande» van papier,
met vlaggedodc cn oranje koorden
langs de wanden was Woensdagavond
aan een der zalen vau het Stads Aimcn-
«ii Ziekenhuis aan den Sohotcrsingel
een feestelijk aanzien gegeven.
Bovendien wa» cr een mei palmen ver
sierd jiodium ojjgesiagcn cn stond er
ccn piano, waarop bloemen prijkten.
Ckfc stonden er nog vaten met bloemen
op «en tafeltje bij het podium.
Toebereidselen dus voor een fee-t.
Ja, voor een feest..en een afscheid,
waaraan ir.cn collier liever een feestelijk
karakter had willen geien dan dezen
afschcidsdag tot een treurdag te stem
pelen.
Vóórdat n.l. de heer 1". 1". van Slijpe
1 rijn editgenoote, de directeur en di
rectrice van het Stads Armen en Zieken
huis, Zaterdagmiddag a.s. voorgoed die
nriohting rullen verlaten (het i-- be
kend de heer Van Slijpe heeft wegens-
gezondheidsredenen de functie van di
recteur moeten neerleggen) hebben het
personeel en de veip'ccgden der inrich
ting tezamen iets willen doen om den
heer en mer.'rouw Van Slijjse een aan
gename herinnering aan hun afscheid
«node te genen.
Dit is geschied ir. den vorm van een
'eestavond, die klonk als een ktok.
Onder leiding van den assistent,
hoofd der manncnafdecling. den heer
Kb inga, die zich voor dit feest veel
ite gegeven heeft, werd een afwisse
lend programma uitgevoerd, waarvoor
medewerking was gezocht „buiten af",
maar waaraan ooi: verpleegden en per-
meel der inrichting medewerkten.
Een mandolinese/elidiap onder lei
ding van den heer Bengma, bracht vcr-
schitlende nummers op uitstékende cn
artistieke wijze ten gehoon en de heer
H. H. Luyken toonde zich een goed ver
tolker van het levenslied.
Twee tot het personeel bchoorende
dames gaven een paar aardige voor
drachten ten beste en de kuidennoeder
had met de aan baar zorgen toever
trouwde joagr verpleegden een voor
dracht ..Het Koksgilde" ingestudeerd.
Zoo gaf ieder naai de mate van haar
en zün krachteg en zoo werd deze avond
lot een gezellig feest.
Aan het eind sprak de heer Elzinga,
die maar kort met den heer Van Slijpe
heeft samengewerkt, hartelijke woorden
van waardeering tot den scheidenden
directeur en diens echtjjenootc. Dc heer
Elzir.ga zeide o.a. dat dc beer Van
Slijpe had gewerici zoo lang het dag
was en wensdhte hem toe dat bij nog
Ie jaren van zijn welverdiende rust
■u genieten.
Als stoffelijk blijk van waardeering
itvmgca de heer en mevrouw Van
Slijpe van personeel ea verpleegden een
fraaie Westminster kk>k.
De eenige jongen, die thans nog in
de inrichting vertoeft, vereerde den
scheidenden directeur een mooi stbk
door hem zelf vervaaidigd houtsnijwerk:
tabouret.
aor een en ander toonde de heer
Slijpe ziqb zeer dankbaar In zijn
roerend, weemoedig, maar toch humo
ristisch slotwoord, zeide hij o.m. dat
avond in zijn herinnering zou blij
ven, zoolang hij leeft, juist omdat dit
feest kwam van de menschen met wie
n voor wie hij zoovele jaren heeft ge-
rbeid. „Deze avond is voor ons gevoed
een rijke en kostelijke avond", aldus dc
heer Van Slijpe, die verder wees op de
moeilijkheden, welke het gesticht steven
met zich brengt en de teleurstellingen
die men er bij ondervindt.
Het deed spr. goed dat zoovelen hein
en zijn echtgenoote, die voor hem steecis
groole steun is geweest en wier
deugden en opofferingsgezindheid hij
prees, met leedwezen zien vertrekken.
Tot het personeel zeide spreker „Doet
steeds ernstig uw plioht" en tol de ver
pleegden „Waardeert steeds wat hier
voor u wordt gedaan".
Voorts sprak hij hartelijke woorden
tot mej. I'aulen, die a.s. Zondag 121/3
ia.ir aan de inrichting zal verbonden
zijn .tot mei. Hofman, met wie spr. ook
vele jaren aangenaam heeft samenge
werkt en tot den lieer Elzinga.
Dc feestavond werd bijgewoond door
den lieer Traanberg, Hd van het Bur
gerlijk Armbestuur en zijn edhtgenoote.
BEGRAFENIS F \V. FICK.
Het stoffelijk overschot van den heer
F. W. Fick, in leven otid-lec-raar a:ui
de Rijkskweekschool voor onderwijzers
a!hi"r is Woensdagmiddag op de alge-
me» ne begraafplaats te Heemstede ter
de besteld. In den stoet, reed met
familie mede de oud-directeur der
school, de lieer P. H. van de
De ."toet gtng langs het gebouw der
Kweekschool. Voor de school hadden
•h leeraren en leerlingen geschaard
omens de leeraren werd een fraaie
aiis op de luist gelegd.
Op de algemeene begraafplaat*
merkten wij onder hen, die den over
ledene de laatste eer kwamen bewij
zen op: den directeur der Kweekschool,
den fi"er Nijk: leeraren der school
den oud-leeraar der school, den heer
R. Luyten; oud-leerlingen en den heer
W. Kloeke, als vriend van den overle
dene
Nadat de kist in de groeve was neer
gelaten. trad een jonge dame naar
voren, die namens mevrouw Smit, die
zelf te veel aangedaan was om dc
plechtigheid bij te wonen, onder het
uiten van eenige gevoelvolle woorden
als <-pn laatste hulde bloemen in het
graf strooide.
In een treffende toespraak huldigde
vervolgens de heer P. H. van der Ley
de nagedachtenis van den overledene.
En zoo hebt ge dan, waarde vriend,
aldus 6pr., het tijdelijke mei het
eeuwige verwisseld. Wij zijn bier ge
komen om u een laats'en groet te bren
gen. Veel hebt ge moeten lijden. Het
werd ons immer wee om 't hart, wan
neer wij dachten aan het vele dat gij
hadt te lijden. Nu is dat- alles voorbij:
nu zijt gij daarvan verlost.
Wij brengen u nu een afscheids
groet.- Maar niet alleen dat: wij bren
gen u ook woorden van dank voor
alles wat ge zijt geweest voor de leer
lingen der Kweekschool, die aan miju
leiding was toevertrouwd. De jongelui
hebben van u veel genoten.
Ge hadt de gave 'de belangstelling
uwer leerlingen on te wekken voor de
onderwerpen, die door werden be
handeld l,'w veelomvattende kennis en
uw helder oordeel hebben gemaakt,
dat uw leerlingen met groote waar-
deeling 11 w lessen hebben gevolgd en
dat- zij heel hun leven u dankbaar zul
len blijven.
Mijn dank voeg ik bij de hunne. Uw
Macho ruste in vrede.
De oudste zoon dankte voor de zijn
.•ader bewezen laatste eer, waarmede
de plechtigheid was geëindigd.
toonstelling te
In da Groote Houtstraat een
internationale vlaggentrofée
als gevelversiering
Woensdagavond kwam de Groote
Houtstraatvcrecniging ia buitengewone
•ergadering bijeen.
In een kort openingswoord, daarbij
en oude traditie volgend, wenschte ae
oorziiter, de (heer M. Setteer, op
deze eerste vergadering in 1525. alten
leden gezondheid voor hen en bun ge
zin toe cn voorspoed in zaken, in han
del en bedrijf.
Aan de orde was daarna de bespre
king over de houding die de Groote
Houtstraatvcrecniging moet aannemen
in verband met de internationale bloe
mententoonstelling te Heemstede.
De Voorzitter zeide dat 't be
stuur van meening is. dat de vereeni
ging iets doen moet om de attractie van
de stad voor de vreemdelingen te ver
hoog en.
Het bestuur stelt voor om in de straat
te maken een internationale vlaggen
trofée als een gevelversiering.
Dc heer Keh'enbriak decüde
mede dat aan hem is gebleken dat de
firma Zcihnga te Amsterdam vlaggen
kan leveren en dat van deze finna een
aanbieding is ingekomen. De prijzen
varieeren van ƒ6.50 tot ruim 13 per
vlag. Bij een afneming van een aantal
wordt korting toegestaan.
Ook kan die firma leveren vlaggen
Feuilleton
Amerikaansche Roman van
OTTO HOECKER.
W
„Zeker niet", iel Crout boveati-
geud in.
„Ik heb reeds dikwijl* met derge-
lijko gevallen t» doen gehad".
Nu moest Ralph Waldon hardop
lachen.
„I! zijt me een paar leuke heeren!"
meende hij vervolgen*.
Vermoedelijk bon ik naar do bo
venst" verdieping van den wolken
krabber door de lucht govlogen, heb
waarschijnlijk een masker voor hot
gelaat gehad dat inij onzichtbnar
maakte, en h«.b. zoo vermomd, het
gif onderren .gemengd, hahaha, dat
i* komiek!"
Andermaal brak hij in geweldig
lachen loa.
Manr hij lachte alleen. De trekken
der detect ivrn bleven oven ernstig.
„Waarom zoudt u door de lucht
gevlogen zijn?" vroeg K-nne.
„U Lont op den noodloL.'g?n dng
minstens tweemaal oj» 1 V r.foor
van dm advocaat geweest, dus op de
plaata der misdaad zelf'.
„Als men wil, kan men op deze
manier ten slotte wel al degenen, die
dien dag he: kantoor bezochten, ver
denken. Waarom verdenkt u dan niet
lie\cr ook den boekhouder.' Die «s er
toch den genoden dag gewees'.!"
„Dat is ook geschiet, Mr. Walilou"
viel Keane weer kalm in.
„Zijn opvallend, tegen zijn plicht
rdwijnen heeft hem reeds verdocht
gemaakt...."
„Onzin 1"
Waldon marcheerde opnieuw met
raaecho schreden door de kamer.
„Die Piieips i» een onschuldig
man. Jk keu hem tamelijk goed op
mijn aanbeveling heeft hij die plaata
op het kantoor gekregen."
..Ik hoorde u daar juist mot den
bediende over een Mr. Phelt*» spre
ken is dat dezelfde pereoon?" vroeg
Crout.
Deze vraag scheen den andere blijk
baar onaangenaam te zijn. Hij wend
de zich spel af en ging naar een ven
ster. Een oogenblik daarna keerde hij
zich weder tot zijn be zoek ore.
..Nu ia. wat zou dat! Ik had er
mijn reden voor, op de hoogte te blij
ven van Nad's verhoudingen tot miss
Hastings. Phelp9 praat gaarne; hij
vertelde mij alles wat hij wist.... en
nu. r ar maakte ik ook gebruik van!
Om den man zonder opzien te baren,
bii mil te kunnen ontvaneen. 1 I He
her namens Brown Mc Lean en Co.
de op 'racht gegeven, de 50.000 adres
sen voor de proefmonstere t# schrij
ven De lijmen daarvoor kwam hij
Mceds bii mij luien cn dan keuvelden
wij wat,"
„Maar heeft u hem ook op liet
kantont van zijn patroon gezien?"
„Zelden. U weet immers dat ik mot
Whistler op gespannen voet leefde".
,»\Vat u eergisteren toch niet belet
te. u twteinoal op zijn kantoor te ver
voegen.... Wanneer was dat?"
.Hij docht even na, doch trok toen
do schouders op.
„Dat weet ik zelf niot juist, meer.
Om «lf uur ontmoette ik Huntington,
Vervolgens ging ik naar Nad Whist
ler's kantoor om met hem af te spre
ken. doch ik trof hem daar niet. Mis
schien een uur later, kwam ik nog
«ons. cn toen wilde Phelps even op-
loopen om Whistier bericht te geven,
doch ik zii hem, dat hij dit maar
zou laten 011 aan zijn heer zeggen,
dat ik in de I-otiosclub op hem wacht
te."
„Hm I"
Crout zag even op de pendule.
..Hebt u op dien dag aan Hunting
ton Whistler eeld eegeven?'
..Zeer zeker.
Ralpn normde een groot bedrag.
..Ik wilde u reeds lang vragen:
heft m«n do som niet op het lijk ge
vonden 1*
Toen Je detective slechts knikte,
voegde hij er als zeker aan toe
„Hieraan kunt u het beste zien.
dat men niet te doen heeft met e«n
moord uit roofzucht. Ik blijf er bij
die commediante met haar slecht ver
leden heeft de daad op touw gezet en
ook uitgevoerd. Niemand anders
heeft er belang bij gehad. Vergeet
niet: zij was ongeveer twee uur op
het kantoor, toen kon zij goed het
poeder met. het vergif vormengen, /zij
hoeft waarschijnlijk Huntington ont
boden gelijk zii ook den boekhou
der wel last zal hebben gegeven het
kantoor vroeger te verlaten en
zich een betaalden kerel gehuurd, «lie
de daad voltrok. De boef heeft mis
schien niet eens geweten, dat hij
reeds met een doodo te doen had 011
de donna evenmin...."
Het beste zou wel zijn, dat u on6
naar do zitting vergezelde, die helaas
reeds begonnen is", sloeg Keane
voor.
„Naar ik straks op het hoofdbu
reau vernam, is de boekhouder Phelpe
vanmorgen aan boord van een zee-
klaar echu.) der Atlaslijn gevangen
genomen. Hij wilde een-klein uitstap
je naar W'est-Indië maken, wat alles
zins opheldering verdient, dunkt mij
misschien zou uw© aanwezigheid
daar van nut kunnen zijn."
Zonder eenie bezwaar, waarvoor
de detectiven gevreesd hadden, ver
klaarde Ralph zich bereid mede te
gaan. Zij hadden elkander door een
oogopslag te kennen gegeven hem in
het andere geval gevangen te nemen;
nu elk opzien echter kon vermeden
worden, was hun dit zooveel te aan
genamer.
Op den hoek van de el-raat namen
zij een rijtuig. Onderweg viel het
Keane in, dat hij in de buurt nog iets
te doen hadbii sprong nit den wa
gon en beloofde spoedig terug te
zijn.
Een inwendige stem zei Ralph Wal
don, dat de detective in werkelijk
heid naar het dichtstb z ndo politie
bureau ijlde, zich daar van de noodi-
go manschappen voorzag en zich on
verwijld in hun gezelschap naar het
voor kort verlaten huis terug begaf
om daar tot schrik van het tegen
stribbelende personeel een uitgebrei
de huiszoeking te doen.
ZEVENDE HOOFDSTUK.
De jury was reeds in den loop van
dc-n vorïgen dag samengesteld en be-
ecdigd. De 1 kschouwer was nog niet
lung in dienst en er daarom zeer op
gesield zijn bekwaamheid bij zoo'n
ingewikkeld geval op de schitterend
ste wijze te bewijzen.
Hij was van plan, de g oote jury,
die over de eigenlijke aanklacht het
eindoordeel zou uitspreken, em ge
heel uitgewerkt geval «oor te leggen
en had er zich daarom onvermoeid
mede beziggehouden en ook van de
„zes goede en getrouwe mannen, uit
welke de jury was samengesteld,
niet weinig gevord-rd. Veel v:oeger
ook dan gewoonlijk waren zij dezen
morgen bijeengekomen en zonder op
houden had het g^tui.-enverhoor en
het, onderzoek der zaak plaats gehad.
Natuurlijk moest N'ad Whist-Ier per
soonlijk aan de besprekingen deel
nemen, te meer nog, wijl hij den bij
stand van c-en anderen advocaat ge
weigerd had en zich op zijn eigen be
kwaamheid verliet. Men had hem
geen tijd gegeven om na te denken.
Van het oogenblik zijner inhechtenis
neming af was hij bijna v; o.t-urend
in scherp en zaelpijn geud verthoor
geweest, zoodat zijn geest nog niet
tot ruat had kunnen komen. Inte
gendeel, de ontdekking, dat trots al
zijn machteloos wedersproken, de
verklaring van heb feit. met onver
zwakten ijver in een bepaalde rich
ting gevoerd werd, had hem meer
en meer opgewonden. Steeds scher
per richtte zich de loop der ingestel
de verhooren tegen éën enkele per
soon, die hem dierbaarder was dan
de geheele wereld. Het ontging hem
niet., dat niemand, ofschoon hij zelf
gevangen was genomen en de andere
rnedovredachten eigenlijk slechts als
getuigen dienst dedon. gro~c ver
denking tegen hetn aan den da? leg
de of zich er door l et afleiden*
liet «vonden spoor verder te volgen,-
vooral toen men wist welke d« eigen*
lijke oorzaak van den dood was.'
(Wordt vervolgd).
