HAARLEM'S DAGBLAD
Reisherinneringen uit Zwitserland en Italië
FLITSEN
Binnenland
ZATERDAG 7 MAART 1925 -TWEEDE BLAD
(Van een bii>.oudere medewerkster).
St.-MORITZ
i.
De wonderen der hedendoagtsch®
techniek worden voor de zoos eels te
maal geopenbaard in den trein-aan-
li'K van Davos over Filisur naar St.
Moritz. Door liet grilligste en on
herbergzaamste landschap kronkelt
het treintje zich naar zijn doel; het,
staat voor niets: vlak lang» een af
grond op een randje, waar geen plaat®
schijnt te zijn voor een wandelaar;
dwars over eeu kloof, waarin duize
lt ngw.kkendo diepte watervallen naar
beneden rommelen; dan verheft zich
een rotssvand midden op zijn weg
steil omhoog, een onoverkomelijke
herg, maar het geeft het niet op,
boort zich er doorheen met, een tun
nel en komt aan den anderen kant
als overwinnaar weer in het dag
licht.
In Filisur moet. men voor St.-Mo-,
nu overstappen; het siation ligt een-
raam cn hoog. schijnbaar onbereik
haar-ver verheven boven zijn dorp,
dat men van den rand wvt h-t pla
teau al ziel liggen in het dal. Het is
daarboven heel koud, en hoewel het
uitzicht er bewonderenswaardig is.
cal menigeen blij zijn «ils na verloop
van tijd 2iju aansluiting naar Chur
of St. Moritz binnenkomt.
Ook daarna is doze trein reis ver
rassend; hier komt de mooiste-Bob
haan van Zwitserland in zicht: van
Predu naar Borgt)n. R K.M. lang met
400 M. hoogteverschil. Telkens ver
toont "i, it w<cr en gedeelte van liet
zich kronkelende ijsvlak aai» dei?
oenen nf den anderen kant vaa de»,
trein, de steilo ijswanden schitteren,
de bochten zijn, waar het noodig is,
met hooge schermen zorgvuldig af
gedekt tegen do zon.
Al vóór Sumaden begint de vlakte
<11 recht door gaat het nu over Ce-
lorina naar St. Moritz-Dorf.
,,'t Is er een bende". vertelde
''•mand zijn eerste indrukken van
St.-Moritz. ,,een zoodje! Het lijkt we!
Parijs!'" En deze schi job aar-onlogi
sch© uitlating is toch wei consequent:
c !- het laatste j* geen compliment
voor een „wintewporl-resort".
Maar ook hier is het: ..de gusts-
baa «en paar uur later hoorde
ik oen Hollandsch reisgezelschap zijn
groot»» ingenomenheid betuigen met
dezelfde plaats: „daar was nog eens
wat te doen en to zien!" en. ,,een
menach wil toch avonds ook wel
zijn uinusement hebben!"
Natuurlijk, er zi n menarhen en
menschen, en St. Moritz elaagt er
«•venmin in 't iedereen naar den zin
te maken als welke andere plaats ter
wereld ook.
Het zoo.etals een zich naar 1»-
ven kronkelerwie Halverst raat. zon-
d«r Amsterdam. De .winkels zijn ver
lokkelijk, maar duur: en de heen en
wi'.-r Hanterende dames cn h re ren
kan het, wat d.- aankleeding be'reft,
blijkbaar niet kostbaar en fantastisch
genoeg zijn. !t bont i« <1® hoofd-
whotèl zoowel ju geheel als voor gar
nering: daarna komt een uitgebrei
de collectie gebreid® goederen: tport-
pantalons wordtu hier wrnderbaar-
li>ker wijze door dames in alle kleu-
ren gtdM.cn. v. wit en r ,/e-ood.
en de witte ..;>!it* fo >r" met witte
sp -tkousen, d:e hier door <1® h-eren
gelanceerd wordt,
pantalon der toe ia
Het verkeer in 'i
hriv® dc vo'-gnv
arren en over »lo
zou alles gerttiwldoos leen cn weer
giuin. als d-' belletjes daarvan niet
steeds war.r» 'huwend rinkelden, met
e-n cnnfgebr kenbeid. die het zelfs
voor den mrosi poëtisch aangelegde
op den duur verfoeilijk maakt Zoo
r cn <ian komt er e n ,.bt b naar
t*n©den giijdi-n. de d'ri>:«* menigte
.'i'rf.ii.- uot-it opzij gejaagd
1 wel de tenni
st 7.ijn.
1 *traat zij'n be-
s voornamelijk
ke laag
met veel geschreeuw van: ,,Bob!
Obi'ht- Bob!" Gewon? sleedjes, dik
wijls het vervoermiddel van inwo
ners, die boodschappen hebben ge
daan cn met hun inkoopen huis
waarts trekken, maken veel minder
drukte; maar een „bob", baan vrij of
niet rijvaart of geen vaart, schijnt
altijd de anndacM tot zich te moe-
ten trekken- Ei juist, als je denkt,
dat de panta'on-T aties hi r allee»
heet aan om in rond te Hanteren,
komt er emand op :ki's de straat aK
glijden. Dit i* eersr een openbaring,
maar één, die verklaard wordt, zoo
dra men zich buiten deze winkel
straat begeeft.
Groote hotels, waarvan het een a
arroganter zijn breeden gevel naar
do zon uitspreidt dan hof andere,
vormen de omgeving van drce mon
daine pantoffel-parade; ze liggen ge
groepeerd langs den oever van JW
meer, nu een effen sneuw-vlakte, die
grootendeels het terrain vormt voor
de r>aq'den-rennen Eiken dag rijn
wedstri'd-'-n. rennen of scha;»i«-nr::-
den, ski-j -ring of springen; er zijn
verrtiVVertilc, te. re—C Bo.si.r-b
Hanselmann, in de eorsfo wordt ook
's middags al gedanst; 's avonds
wordt in alle hotels godanri, er zijn
dikwijls geerfitumeerde bals of dnu-
eing-dinners; er is zelfs e ti geïmpro
viseerde schouwburg in de groote
zanl van hotel Buren, waar een Wie
ner Operette Gczelsc ap goede maar
primitieve voorstellingen geeft. Het
:s Sn Sl.-Moritz werkelijk heel mak
kelijk zich ie laten omuseeren, zon
der zelf erg actief te zijn.
Maar ieder liytel lieeft zijn ei «.«en
ijsbaantje) cn zijn tramci. liter
wordt met ijver gcoefenu. Jbn do eer
ste wantwmie 1U ue omgeving open
baart de mooiste ski-terrein en. Al
lereerst die naar liet pracntig-gelegen
hotel SuvretLu House. .Na di'io kwar
tier lierg op loopen vertoont zich 111
totale eenzaamheid ten enorm hotel
door een eigen ijsbaantje van den rand
van den otgroud gescheiden e-n met
een prachtig uitzicht over het dal met
de merep. Het is heel indrukwekkend,
van liggtn? en afmeting.
Engelsch zijn er óe ineeete jasten,
echnft„Lady and Lordskating
,3Kung in nv.itzei..iiiu s.aa»uiL..
dikwijls uit de Ze omgeving.
De wandelwegen zijn hier mooi,
maar op ski's is het nog mooier. Dan
kun ie ineens van «ie wop afstoken,
dwars do dennenboescheu door naar
beneden, oen eindje lungs een pad in
-Steinia-houdinjr. want het is glad en
erna] en vrij steil en zoo gauw moge
lijk steek je er weer van «if, een open
veld over, niet hellingen en heuvels
naar believen. Bij gr.iote tochten met
deelnemers van verschillende capaci-
tei ten markeert dn gids deze faotasti-
sdho routes voor degc-nen, die nog ver
achteraan komenliij bindt lange
strooken rood papier aan boomen of
palen op de hoeken, altijd vindt hij
wel iet», om het icekcn aan te bevcs
gen en altiid is hij toch weer voor
aart. cn wijst den weg.
Van Suvretta-house komt men zoo
het eerst in St.-.Moritz-Bad, da', dc-s
winters een beetje eenzaam i«;
er is maar één hotel open u alles
ziet er wat kaal en verlaten uit. Maar
lang® den grooten weg is men in c-en
minuut of tien in bet levendige St.-
Mo ritz-Dorf.
Even voorbij het, Kulm-Hotel, dat
eerst den indruk maakt, liet. eind van
deze wereld te zijn, ligt dc ijsbaan
win de Ilollandsch)- IJsclub, waar de
Internationale wedstrijden gehouden
worden. Het was jammer, dat het op
den grooten dag dit jaar zulk vree-
«ciijk slecht weer was. Sneeuwbuien
"ii eeri scherpe, koude wind, bene
men zelfs velen van de „op het punt
'van weer toch niet verwende" JTol-
landsclie toeschouwers den moed hel
hardrijden op de Innge baan (10.000
M.) tot het einde too te volgen. Toen
Boot het, ondanks zijn mooie rijden,
had afgelegd, en een vooruit-ziende
«e®et het schoonrijden van damea en
puren tot den volgenden dag had
uitgesteld, gjng een groote menigte
heen. Inderdaad was dien dag liet
weer veel beter en de schitterende
praestaties in kuiwijden konden in
éen weliswaar nog wat flauw zonne
tje bewonderd worden. Vooral de pa
ren voerden hun toeren met, d<- groot
ste elegance en zekerheid uit de
mooi® houdingen en standen van de
donkere figuurtjes staken scherp
af tegen al het wit om hen heen en de
zwevend-glijdend® bewering maakte
het feeërieker, dan welke dans ook.
Als ie zoo eeyi'g® dagen lang hebt
sneeuwde en zoo-verschiilend-gevorm-
de bergen rondom bet meer, wordt ie
ie bewust, dat daar één punt op is.
dat telkens weer de aandacht trekt.
Het lijkt een huis te zijn. eeu vrij groot
huis dan. want liet. ligt heel ver weg.
Je betrapt jezelf er op, dat je
's morgens kijkt-, of ze daar nu al zon
hebben al6 liet heel® dal nog in de
schaduw van do bergtoppen ligt» en
's avonds, of ze daar nu nog zon heb
ben. als die voor de lageren al weer
verdwenen is; en daarna valt het op
door zijn hellen lichtschijn in de sche
mering. maar als het nacht wordt is
het haat-f niet meer te onderschei
den van de sterren. Zoo hoo« ia het
Het is het hoogst® bewoonde punt ver
in den omtrek. „Hoe kan iemond
daar ooit- korden", denk je <lnn. Maar
een scherpziend oog ontdekt eeu
i'echtoploopend® zwarte lijn door de
sneeuw: ..er gaat een tandrad-baan
tje heen". 15 dan al gauw de conclu
sie. Nu hoeven er niet veel dagen
meer voorbij te p.-mn- of je wil er
heen. Er is een moeilijkheid, als je er
den portier naar vraagt: hij blijft
«enige klanken uitMooten, di© jc on
geen enkele manier tot een woord "f
nn«m kunt verwerkenseJirift is de
redding en ie verbaast je niet meer,
dat je het niet dadelijk verstond
Muottas Muraigl is het woord. Dc
rpst verloopt vlot or is inderdaad een
Drahteéilbahn heen en naar Puilt
Muraigl. liet bogin-stalion daarvan i«=
eo«T| aantrekkelijke wandeling; eerst
in de richting van de Bobbaan naar
Oresta (de z.g. Crestarun, waarvan
de start niet ver van Kult» en het
rindnunt Crest* ven vóór Celerina
is) «lan %-nn Celerina langs <l« «chil-
dernehtiee ruïne van het kerkje van
fri.-Gian en hef station van de Ber-
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 240
DE THERMOMETER,
Vader vraagt zich af,
waarom moeder het nu
weer koud heeft, hij
vindt de temperatuur
juist bc-hagelijk
loopt, naar den schoor
steenmantel en bestu
deert, de thermometer
ernstig en nauwkeurig
deelt -rnee dat het 63
graden is. of tenminste
vrijwel 63. Ze kan zelf
kijken als ze het soms
niet gelooft
moeder constateert, dat
hij zich vergist, elk
streepje is 2 graden,
dus het is nauwelijks 61
vader laat zich niet
overtuigen en zegt. wat
61, het is hoogstens een
fractie beneden de 63
en geen wonder dat zij
het verkeerd ziet, zij
kijkt er van boven naar,
ze moet baar oogen op
een hoogte met het
kwik brengen
demonstreert zijn theo
rie en krijgt, als ant
woord dat hij zelf van
beneden kijkt en daar
door op 63 komt
ten-lotte wordt de tem
peratuur na eqgig debat
en op en neer beweeg
van hoofden officieel
vastgesteld op bijna 62
maar vader kan niet
nalaten nog op te mer
ken, dat het minstens
63 zou ztjn als de ther
mometer midden in de
kamer iüng.
(Nadruk verboden)
voldoening er geweest te zijn. Maar
ook vlak bij het wereldache St. Moritz
is een plekje, d3t aan landelijk® rust
LUdu «.-11 11,-1 «.di i-.'u nu -I,- tyff 1 - 011 echt buiten-zijn doet dc-uken. Dat
.-baan tot Punt Muraigl. Uit d? 1 is de Meierei. Het is een klein Hotel
ert® gezien leek het» verheven oord
het meest eenzame en verlatene ot>
aarde, maar de Drnhtseilhahn zoowel
heneden nis naar hoven u
stampvol, en deze nieuwsgierigheid
'•lukt even weinig origineel nis de
iiw>ef<» anderen.
Boven is het het oude verschijnsel
'at de hoogte «ter hoogten geleek. j«(
toch weer veel lager «lan andere om
ringenden. Maar die zijn dan ook al
leen van hieruit te zien, en het re
sultaat van de bestijging is werkelijk
wondorbaa- -1: Het haantje heeft ons
eeitigc honderden meters hoven de
boomgrens gebracht, (2156 M.) en wc
el aan op kale met sneeuw bedekte rot
sen. Het groote restaurant is lieel
comfortabeleen rttitn, zonnig terras
is er voorer omheen zijn nog wat
kleine gebouwtï<-y. verder niets; je
verlangt- ook niets meer. het schitte
rende uitzicht neemt je heelemaal in
beklag. Bela"1 ""k klein t6 nu het
m®er. en «Ie paleizen van hotels- waar
je altijd zoo tegenop gekeken hebt
alles is duidelijk te onderscheiden:
Palace, het Ktilm hotel, de weg naar
Celerina en Sam aden. maar wat een
speelgoed! Majestueus lieden de hooge
toopen in d" verte niet hun eeuwig^
sneeuw<lanr is de hoogste, do Bor-
nina (4052 M.) daarnaast «1® Palü
<3942 M.) rechts, dichterbij, lijkt de
puntige Jitliër hiina nog hoocer. maar
dit is «ezichtshodrogde Inrt kronkelt
zich als een lintje door het da!. Dit
tochtje is d© moeite waard en telkens
als daarna Muraigl van f?t.-Moritz uit
weer d® aandacht trekt, k het een
eenzaam gelegen in een pracliti
omgeving aan den andoren oever van
het meer; jo moet eigenlijk lachen
als je van dez.en kant af het gedrang
van gebouwen aan den overkant/ziet.
Hierlangs gaat de bekendste wandel
weg van uit, St.-Moritz. nl. die naar
Pontrc6ina.
Iemand, die in Holland zei:" ,,Nee,
ik ga niet, naar ?t -Moritz, -k ga naar
Pontre-iina." heb ik wel eens ten ant
woord hooien krijgen ..Nou ia. dat
ishetzelfde." Maar het it- heelemaal
niet hetzelfde.
Zeker, hot is maar twee uur wande
llen verwijderd» en maar oen kwartier
met den trein, maar dat. is toch niet
weg te cijferen. Deze afstand is vol
doende om hen bepaald te scheiden.
Je zou je al vooruit, in het hoofd moe
ten zetten eiken morgen naar St.-Mo
ritz te trekken en er tot 'e avonds te
blijven, wil je het gevoel hebben in
St.-Moritz te zijn en niet in Pontre-
sina. Meestal blijft het beperkt tot
een uitstapje nu en dan naar de wed
strijden of de rennen. En dan is het
toch in alle opzichten alsof men van
Haarlem een dagje naar Amsterdam
gaat. Het bh natuurlijk een
ouaestie van smaak wat nien prefe
reert. Maar de wandeling erheen dooi
de bossehen langs de Meierei en over
«Ie SUizer-see is schitterend E11 daar
na is Pontresina, ook door zijn merk
waardige oude straatjes 011 huizen wel
zoo. dat men niet dan op dc laatste
nipper «net de Bernina-liin naar St..
Moritz terug eaat 1
KICK-TURN
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE
Het gesprek kwam in den I.iatstcn
kransavond op wachtkamers. Na, daar
hadden wij allemaal ervaring van, in
de eerste plaat* natuurlijk de vee! be-
r»-i».je van Stuiteren, die in den oor
log. hoowel zijn pas in orde was. in een
D;;i:«chc stad voor een spion was
a mee zijn cn tot nader order ongeslo
ten in oen celletje van het politiebu
reau. dat een politieman die iets te
gen hem scheen te hebben, met een
grijns ..Wnrtezimmer für Todescandi-
daten" noemde. Zoo dramatisch wa
ren'onze verhalen niet, wel konden
wij on* voorstellen dat van Stuiteren
ei df benauwde uren b id doorgc-
braebt De dame* griezelden ervan.
Ma."~ Hup»!ra. «lie niet van narigheid
houdt en de overtuiging is toegedaan
dat «Ie wereld wel rooskleurig is- als
je haar maar door een bril met rose
glazen bekijkt, vertelde hoe hij eens
oji ren dag in dc wachtkamer van
een dokter gezeten en daar zes andere
mnur.cn ontmoet had.
„Het spreekuur," zei Hnpstrn, „be
gon te een uur. zoodat ik dacht do
c-ersto te wezen- toen ik om kwart
vói'.i- oenen aanschelde. Maar jawrl.
ik was nimmer zeven. ..Gek." dacht
kele
icbben
uwen
-enheid midden op den
dag in een dokters wachtkamer te
gaan zitten, dan mannen, die niet uit
hun werk kunnen breken. Maar 't
D.-.j eenmaal zoo; zeven mannen zaten
er eu keken elkaar aan, want. op het
binnénplaatejo kon je don blik ook
geen rustpunt geven. Tol overmaat
van ramp kwam liet bericht, dat de
dokter opgehouden was en niet vóór
li;:'! twee zijn spreekuur zou beginnen.
Bij dit bericht keken wij zevenen
elkaar aan. of er misschien niet een
of twee of meer verdwijnen zouden.
Het kwam er niet Tan. wii klemden
zeven bovenkaken vastberaden op ze-
ven onderkaken en wachtten. Toen it
genoeg had van «'en karotten vuilnis
emmer en den halven hezrm op de
binnenplaats n van dén stralender
regen, die langs de ruiten droop,
nam ik mijn makkers in de wachtka
mer eens op.
Dc oerste vrus een groote, dikke
man met een roode kleur, vol fijne
rimpeltjes op dc wangen, alsof ze ge
barsten waren, Een liefhebber van een
glns wijn, zei ik tot mijzelf, die is
natuurlijk jichtlijder. Naast hetn zat
hot tegendeel, een magere, bleeke
man xnet voorover hangende schou
ders: mijn diagnose vae gauw klaar:
t. b. c. tersluiks keek ik hem met
medelijden aan, want zooiets mag je
toch niet duidelijk laten blijken. Num
mer drie had een soort van vetgezwel
in den hak. mijn huisdokter zou hem
dus wc! naar een chirurg zenden,
nummer vier iemand met een groote
portefeuille bij zich. vol papieren cn
stukken, wnnr hij af cn toe stilletjes
in keek, maar zonder tc laten zien wnfc
het was. Iemand die onderzocht moet
worden voor e"n levensverzekering,
besliste ik. Nummer vijf kon niet
stilzitten, die schoof telkens op zijn
stoel heen cn weer, keek op zijn hor
loge. trok aan zijn vingers en kuchte.
Een zenuwlijder, dacht ik. die niet
slapen kan. En do zesde eindelijk had
een niets zeggend gezicht, niet rood
en niet bleek-, maar hij trok ng cn
dan oen pijnlijk gezicht wanneer hij
ging verzitten, Steenpuist", dacht
ik.
Kwart vóór twee klonk het belletje.
De man met de portefeuille stond vlug
als een dansmeester op, maakte een
soort van halfcirkelvormige buiging
voor den kring, die door nietnum- bc
antwoord werd cii verdween.
Vijf minuten later hpt tweede bel-
lotjedut is een snel onderzoek ge
weest. dacht ik. No. i was dc jicht
lijder. Hij mankte het ook niet lang.
want vijf minuten later luidde het
schelletje, voor No. 3. Hoe schoon is
toch de geneeskunst- de medicus komt,
ziet. en overwin! zelfs dc jicht, No.
3 dc man niet dc voorovergebogen
schouders. Vijf minuten. Met dc be
handeling doorgaan. No. 4 de mail
met bet veteezwelleiie in den hal*.
Alweer vijf minuten. Is naar den chi
rurg gezonden. No. 5 de man met de
vermoedelijke steenpuist. Die haalde
de tien minuten ach, zei ik tot mij
zelf. v.V zal de stumper een pijn g"*
'eden hebber, Want ik ken dat uit
ervaring. I laatst" vóór mii was
<le zenuwlijder. «Fïc zich, terwijl dc
anderen vertrokken, als ren paling op
zijn stoel had zi!Ion kronkelen, zoo-
vreesde. dat hij zijn
'ensli
«lat. ik nu en dan
ledematen door den stoel heenslinge
ren zou. Die was binnen drie minuten
de deur uit.
Nu was het dus mijn beurt. Ik
kwam de spreekkamer binnen. Mijn
goeie ouwe dokter keek grimmig.
Toen zei hijdat is ten minste een
patient, ga zitten
..Dank u wel," zei ik. „maar met
uw wcincmen zou ik liever geen pa
tient willen zijn".
..Ja, ja, maar mijn geduld is oj, een
zware proef gesteld".
„Door die andere zes patiënten V'
„Patiënten?" riep mijn brave dokter
en wees met den vinger naar het raam,
waar een nieuw'o regenbui stroomen
water tegenaan joeg. „Zie jc hoe het
regent Op zoo'n dag komen er geen
zieken op een spreekuur, die wachten
lot het mooi weer is."
„En die zes anderen dan!"
„Reizigers".
„Wat", zei ik, „allemaal? En ik
heb ze nog wel bestudeerd en ieder
een kwaal toebedeeld".
„Natuurlijk, iedere leek doktert te
genwoordig. De man met dc porte
feuille (weet je nog, met die sierlijke
bewegingen kwam voor een levens
verzekering die met de rooie wangen
was ecu reiziger in wijnen. Hij heeft,
een order! je gehad. Die met de voor
overhangende schouders...." „ja",
viel ik hem in «Ie rede. ,-de t. b. c.-
lijdcr" wou me een stofzuiger ver
koopen, ik vcrórccs hem naar mijn
vrouw, daar was hij nl geweest. Dan
de man...„met het vetgczwolletje",
viel ik hem in dc rode ,-ja? dat heb
ik niet eens gezien, kwam tnet een
visitekaartje van tnijn broer uit
Dordrecht., natuurlijk om een aal
moes. 'k heb hem net kaartje terug
gegeven en de groeten verzocht, de
kerel jokte het natuurlijk dan ie
mand die mij voor ongelukkc wou
verzekerenik ben al verzekerd, heb
ik gezegd" („de man met de 6teen-
nuist". dacht ik) en eindelijk een
voormalig tooneelspeler. uie pot-loo
den t® koop presenteerde".
.Dp zenuwlijder", zei ik.
heb
niet vee! veróh-' -'i Mn
mn.g. collega, klopte
nogal met <1© jouwe?"
..Dltia? mij uu nmai
'en kwam daarop met. mijn ougébtc
heid voor den dag, die gelukkig .1
veel te beduiden had, daar ik er nog
beu. Maar dit weet ik welde wacht
kamer van een dokter is de behouden
haven voor iedereen, die wal verkoo-
peu wil,"
Akelige dingen vind ik wachtka
mers", zei mevrouw Hopma. ,,'k Ben
in den laafsten tijd nog al een® naar
mijn tandarts geweest. Is iemand wel
een® de eerste geweest in de wacht
kamer van een tandarts? Nu, dan
heeft die niet veel tc doen. De mijne
heeft het druk, maar de eerste heb
ik nooit kunnen wezen. Altijd komen
anderen vroeger, 'k Heb wel eens ge
dacht, 'of sommigen voor het gemak
maar onder de tafel blijven over
nachten. Do wachtkamer is vlak bij
de spreekkamer. Soms hoor ie van die
gesmoorde geluiden, van pijn. want
mijn tandarrs is heel voorzichtig, een
bee te man, maar af en toe moet hij je
toch wel eens pijn doen. Als je zoo n
schreeuwtje hoort, dan krijg je kassian
tnet zoo'n patiënt en ook wel wat inet
jezelf, want wie weet, wat je aan
stonds overkomen zal. Some i« liet
nog veel erger, dan hoor je Jieele-
maal biets uit de spreekkamer. Geen
geluid, niets, niets, Zoo angstig als
dat is. ielui weet liet niet. Onlangs
had ik het nog. zeker eeu kwartier
lang geen kik, er werd niets gezegd,
griezelig.,.."
„Waarom tochvroeg Wouter.
,.IIet had toch heel goed kunnen we
zen dal de patiënt van verveling in
slaap was gevallen en dat de land
arts heel beleefd zat te wachten, dat
die weer wakker werd."
„Mannén begrijpen zooiets niet;
zei mevrouw Hopma. ,.lk zeg je, 't
was een uitredding, toen ik in de an
der® kamer iemand wat hoorde zeg
gen. Ik heb ook gehad dat een dame
zei„ik ben vóór u gekomen, rnaar
ik wil u mijn beurt wel afstaan".
„Och .waarom, mevrouw!" vroeg ik,
want ik hou er van, dat alles ordelijk
toegaat
„En je hebt zelf ook geen haast bij
den tandarts." zei Wouter op vragen-
toon.
eze ongepaste opmerking volko
men negecrende- gituc mevrouw Hop-
verder: „de andere dame zei:
och toe,, doet u nt'.i dnt genoegen."
ONZE EXPORT UN 1924.
In Handelsberichten een artikel
over onzen export in 1924.
Schrijver concludeert; dat terwijl de
waarde van den export van onze
landbouwproducten in 1924 in tegen-
stelling met 1923 vooruitging met ca.
200 millïoen gulden, steeg die van den
uitvoer van onze nijverheidsprodue-
ten met 75 millïoen gulden, zoodot
volgens dezo berekening de waarde
van den uitvoer van onze landbouw-
producten in 1924 zelfs 16 millïoen
gulden grooter zou zijn dan die van
den uitvoer onzer nijvetheidsproduc-
ten.
Echter is hic-rbij voegt, hij daar
aan to® geen rekening gehouden
met den export, van do producten on
zer diamantnijverheid: zooals bekend,
worden door het Centraal Bureau
voor de statistiek voor in- cn uit
voer van grondstoffen en fabrikaten
van deze industrie geen geïevc-ns v®r-
zamehlf alleen bevat onze handels
statistiek elke maand eene opgave
van d?n Amerikaaps -hen Consul te
Amsterdam betreffende den uitvoer
van diamanten naar de Vereemgde
Staten: volgens deze opgave werd nu
in 1924 voor cere waarde van 22.9
millioen dollar diamant vanuit ons
land naar de Verecnigde Staten ge
zonden: den dollar op" f 2.50 stellen
de, is dit dtis voor eene waarde van
57.3 millioen gulden. Telt men dit
t>edrag op bij hetgeen wij reeds berr-
Ketiden nis waarde van den uitvoer
van n:.>verheidsproduct«n :n 1924, dan
komen wij tot een totaal van 763 mïl-
aen gulden, dus tot, een hooger <•!■-
export
„16 11 dan zoo, zenuwachtig? Het
doet toch biinageen pijn."
„Dat is het niet. maar nauwelijks
zit ik m den stoel of ik val flauw. Het
is gek, liet, is belachelijk, maar ik kan
er niets aan doen do tandarts heeft
het al geprobeerd door mij zacht toe
te spreken en hard. maar 't help»
niet; nauwelijks voel ik. mijn hoofd
in de gleuf van den stoel, of ik val in
zwijm. Het is angst, sterker dan ;k
zelf."
En om haar genoegen te doen, ging
i',: voor mijn beurt Tiaar binnen. De
andere dame liet iedereen voorgaan,
dan behoefde "de tandarts zich niet. Ie
haasten wanneer liij haar behandel
de.
„Je hebt toch hensch vreemde men-
srhen in d0 wereld." zei Van Stui
teren: ..Ik kan begrijpen dat 't plezie
rig zon wezen wanneer zoo'n tand
arts-zelf eens flauw viel en dan alle
patiënten wegsluipen op de teenen
om hem niet. tc- storen; «l m was je er
a dag met fatsoen of".
Held!zei mevrouw Hopma. 1
dames beweerden dat zij veel dapper
der waren dun de mannen. „Klein-
zeerig en bang!" zei de eeu. .'.Als ze
maar een beetje ziek ziin, denken ze
al dood Ie gaan", vond de. ander.
Schreeuwen voor een speldeprik",
vond een dc-rde. Wij mannen lieten
den storm over ons herngaan. Toen
die bedaard was, zei Wouter, namen»
allen: Dames, er zijn altijd meer
heldinnen in de wereld geweest, dan
helden. D.it komt doorda: de man
nen mor hun verstand tc rade gaan
de
„Ha!" riepen de dames
heler dan vrouwen het ge
vaar zien
,.H,a, ha!" lachten dA vrouwen.
en bovendijn hun veramwoor-
lelijkheid uls gezmshcofden en kost
winners dieper voelen".
„Ha, hu. ha!" schaterden de dam°s,
maar dezen keer nier erg van harte,
liet was, alsof dit argument toch wel
indruk op haar gemaakt had.
iations-waehtkamers?" zei Hop-
De vervelendste din"en. die er
V" -j bom* een trein ;;!s jc et-
zelf I ent
hde innnneu zijn z:.o schrik
kelijk ongeduldig", vontl mevrouw I
Hopma.
fer dan de waarde van den
van landiiouwproducten.
Hoe dit ook zij, in elk geval blijkt,
dat 1924 voor den export van onze
landbouwproducten een uitnemend
jaar is geweest en ooik, dat naar ver
houding de waartle van den export
van nijverheidsproducten in 1924 veel
minder is gestegen; zonderen wij de
fabrikaten van voedingsmiddelen en
dranken uit, dan bli er voor de
overige fabrikaten een venneerdering
van de exportwaarde van 490 millioen
gulden in 1923 tot 533 millioen gul»
den iu 1924 of van slechts 43 millioen
gulden.
Indien wij ten slotte zien. dat dö
waarde van den geheeJen Nederland
sen en uitvoer is toegenomen van
1303.2 millioen gulden In 1923 tot
1060.7 rnilliof-n gulden in 1924, of met
357.5 millioen gulden, dan bemerken
wij, dat de landbouw een zeer groot
aandeel heeft, gehad in deze vermeer
dering van den export ®n de nijver,
heul slechts een betrekkelijk klein
gedeelte.
INCEZONDEN M ED E D EELIN CEN
a 60 Cts. per regel.
Influenza of Griep
heerscht thans 'in bijna ieder huisge
zin. Het aantal zieken vermeerdert on
rustbarend snel eu alles wijst er op,
dat de epidemie zich nog zal uitbrei
den. Her ecnigete geneesmiddel, dat
volgens de doktoren de influenza o£
griep doelmatig bestrijdt is Togal»
tabletten. De genezing door Togal»
tabletten gegarandeerd. Bij aan
vang genotnc-i-, doen de Togal tabletten
de ziekte onmiddellijk verdwijnen.
zijn tegen billijken prijs bij alle apo
thekers en drogisten verkrijgbaar.
„Ja daar moet ik Suze gelijk in
geven". Het. was, tot onze verbazing,
tante Koosje die het -zei.
„Maar Koos zei Wouter, die
niet wist hoe hij 't had.
,..Ta, maar Koos", zei de brave
vrouw. „Jullie mannen hebt altiid op
reis een zenuwachtig? ha st. alsof de
trein alleen voor jelui p!e-z:er loopt.
Voorfcdurgpd op dc kick ki'ken in de'
wachtkamer heb je ooii een vrouw
op de klok zien kijken? Die wacht
rustig totdat de trein voor het per
ron komt".
,'Kijk. kijk, Woutertje", zei iemand
spottend, ik geloof van Stuiteren,
raaa.r precies weet ik het niet meer,
want we waren allemaal verwonderd
over dezen uitval van de goeie Koos.
„Jelui bent geen haar beter", ging
tante Koos. die eenmaal opgewon
den niet tot bedaren scheen te kun
nen komen.
„Is dat alles?" vroeg Wouter be
daard.
...Neen. Ik heb nog e®n andere
grief. De eeuwige dorst van mannen.
Nauwelijks komen ze op een plaats
waar een buffet, is, of ze'knjgen dorst
van het zien. Een kop koffie of nog
liever een glas bier altijd moet
er wat. gedronken worden. Waar
dient di© dwaze gewoonte voor?"
„Flink gezegd. Koos", zeiden do
dames. -Maar tante Koosje was al van
haar eig?n uitval geschrikt en werk
te, mei een kleor ols vuur, aan haar
haakwerk alsof de wereld geen kwar
tier langer bestaan zou en Kot werk af
moest.
Er heerschte een paar minuten stil
te. „Wie weet. nog wat over wacht
kamers?" vroeg toep. van Stuiteren.,
belangstellend, maar met een tikje
spotforn ij.
„Er zijn er nog een lieeleboel an
dere", zei Hupst ra. „De wachtka
mer van den inspecteur van de be
lastingen, de wachtkamer op het
Stadhuis, de wachtkamer in het Pa-
'eis van J"stitie .-.
„Hou op". ri»p?n de dames. ..dat
]s te akelig". Toen kwam sre'ukkig
iemand op het ree van de bloemc-r-
ntoors'e'kng en rtia'-'t» hef ge7c'-
•han onder de bekoring van hva-
rinih.-n. tulpen en narcissen, zo0(1 at,
de onzalige wachtkamers gauw ver-
ge ten waren.
SPIDELIO,
