HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
FLITSEN
¥w1teltrap
DINSDAG 17 MAART 1925 - TWEEDE BLAD
No. 3438
Verkiezingen op Hawaii -- De
voetganger en de straat
liet eiland lluwaii is grondgebied
van de Verccnigde Sinten en de
hoofdstad Houolocloe een wereldselt
oord des rinaaks. een soort van pa-
radijsje, waar rijke Amcnkiine. hun
villa's hebben en vreemdelingen van
overal uit de wereld era kijkje komen
nemeu naar de schoonheid van het
eiland en zijn heerlijk klimaat. Dit is
de eenige badplaats, voor zoover ik
weet. waar men doet. aan surf
riding, een spelletje dat ..rijden in
de branding" betcekcnt, omdat de ba
ders en zwemmers op stukken hout
gezeten zioh door de branding op het
srt-and laten zetten. Natuurlijk zijn
hier ook verkiezingen en -fschoon de
grondtoon van alle verkiezingen in
de wereld dezelfde is: ..ik ben beter
dan mijn tegeustanaer hebben de
verkiezingen op Hawaii Dog andere
details, die ze interessant maakten
voor Mary Stranathan. daar zij er een
artikel over schreef in de American
Review of Reviews, in de Weten
schappelijke Bladen van Maart 1926
is dit- artikel bewerkt.
Het blijkt, dat er op Hawaii veel
rassen zijn behalve het inlandwhe,
maar do candidate» by verkiezingen
doen voortdurend een beroep op hun
verwantschaft met de inlanders. Wij
verbeelden ona wel eens, dat de |>oli-
tiek een plant is die het weelderigst
tiert in do broeikas van onze bescha
ving, maar dan is de bevolking van
Hawaii zeker buitengewoon beschaafd
of onze opvatting is niet juist, daar
volgens Mary Stranathan dc inboor
lingen,vrouwcu zoowel als mannen, een
natuurlijken aanlog voor de politiek
hebben daaruit dc conclusie te trek
ken. dat de politiek eerder behoort tot
de primitieve instincten is voor onze
verfijnde Kuropeeechi beschaving nu
weer minder aangenaam.
..Behalve inboorling te zijn schijnt
het een goede aanbeveling, wanneer
men diensten aan de bewoners van
Hawaii bewezen hoeft." Hieraan
wordt door de candidate» in hunne
toespraken voortdurend herinnen!.
Ken ander beroemde zioh cr op. dat
hij een goed balspeler wras. waarschijn
lijk omdat hij maar een halve inboor
ling was en voor dc andore helft Chi
nees. Dat dit alles tot veel strijd lei
den moot. i.*. begrijpelijk Een van de
eigenaardigste dingen is het bestaan
van een algemeene tribune waarop
ieder die wil. c.vndidaat of vriend van
den c.vndidaat, dc menigte too «nag
spreken en dio bestaat uit Oen groote
zeepkist, het eigendom van een vol
bloed Jawaiicr J. K. Mokoemaia,
groot en forsch. In het middaguur
wordt de zeepkist op den hoek van
ten belangrijke straat gezet, ten go-
bruiko van alle partijen. Iets, zou
men zeggen, als Hyde l'nrk tc Lon
den* wtwir iedereen vrij uit hot woord
voeren mag onder het oog van de po
litic. die niet behoeft in to grijpen
ojudat niemand do orde verstoort.
Stel u oen redenaar over politieke
ouaestie» voor op den hoek van de
Parklaan of zelfs maar. om dc verge
lijking niet mol cn druk vorkeera-
punt tc vertroebelen, op den hoek
van hrt Kenaupark hoe lang denkt
gij wel. dat het zou kunnen duren f
Maar ik laat zulk «-en netelige pa
rallel liever rusten en keer tot ouzo
zeepkist terug. De candidatcn die
daarop staan to rcdenccrcn. kiezen
volgen* dc schrijfster van het Amen-
kaansche artikel niet altijd de meest
gckoischt*- termen om elkander tc tce-
kenendie komen neer op leugenaar,
knevelaar, afperser en bewoner van
het apenbui-. in den dierentuin. Na
tuurlijk komt het ook voor. dat de
«prekers uitgejouwd worden en in al
die gevallen verlic«t Je eigenaar van
de tribune. Mokornaia. die or dus bi]
staat, noch zijn hoofd, noch zijn hu
meur. Wordt een candidaat naar zijn
roeenig onrechtvaardig bejegend, dan
slaat bij hem bij. lotdnt dc opg-- von
den menigte vve.-r naar icde luistere»
w il en tu-s-hen de toespraken van
dc candidatcn en hun helpen in doet
Mokoomaia zijn eigen duit in t zakje
door het publiek ongeveer aldus luc
tc spreken
..Houdt moed. ij moeten voorzich
tig zijn. Ik durf u niet te zeggen;
stemt rechts- want >k ben bang dat
gij mij naar beneden zoudt- trekken.
oorstaoders der rechtschc. republi
kein srhe party waren, uitgejouwd). Dc
republikein zegt: hij is dc beste man.
De democraat zegt; hij is dc beste.
Vertellen toch niet dezelfde dingen.
Wij moeten voorzichtig zijn. Wij
moeten een oog sluiten en rechtuit
zie». Maar wij moeten moed houden.
Iedereen moet moed houden".
cel wijzer worden wij door zulk
een toespraak zeker niet, maar mis
schien is dat op Hawaii anders; ze
ker is het. ue boste rede, die er op
een neutrale zeepkist gehouden wor
den kan.
Behalve deze eigenaardige tribune
bestaat er op Hawaii nog een andere
verkiezingsgewoonte, namelijk het ge
zang van de vrouwelijke kiezers.
Misschien zouden er Nederlanders
zijn, die dit voor ons land willen over
nemen. om de saaiheid te verbroken
en ik kan er niet .anders van zeggen,
dan dat het merkwaardig zou zijn
plotseling de vrouwen op ren kies-
vergadering in gemeenschappelijk ge
zang te hooron losbarsten. De
.«•iirijfster zegt. wel, dat men er in
do- beginne van genipt, omdat or iets
"i c schrijft ijk aantrekkelijks is in dc
mlandsche stemmen, maar dat er te
ver-I wordt gezongen. Gewilde can-
didaten moeten lofliederen te hunner
eere (hoela's) aanhocren, dio uit
cindelooze opletten bestaan en zeer
eentonig zijn.
Nog poëtischer is het gebruik, om
gewilde candidate» bloemkransen
om te hangen, I r i genaamd, zooals
die op Hawaii ook geschonken wor
den aan komende en vertrekkende
gasten. Ook hier schijnt de uitbun
digheid der practijk hot dichterlijke
van dc gewoonte tc bcnadeelcn. Naar
mate de campagne heftiger wordt,
groeit het aantal ca de grootte van
deze lei's, totdat in den avoml van
dc eindstemming do geestdrift en ruls
schien het besluit niet onder te doen
voor de oppositie tot gevolg heeft, dat
enkele dor mannen bijna gesmoord
worden onder d,, lei'*. Deze warden
door vrouwen aangebracht en hun ojn
den ha!» gehangen
Het ontbreekt ook Nederland niet aan
bloemen, op het oogenblik zeker niet
en in de dagen dor aanstaande verkie
zing stellig evenmin. Maar dat de
kiczereseen hier zouden komen aan
dragen met bloemen en die den can-
didaten om don hals hangen, i.een,
dut kunnen wij ons met den bosten
wil tor werold zelfs niet voorstellen.
Als oen enkelen keer iemand hier een
bloemkrans omgehangen wordt bij oen
feestelijke gelegenheid, neemt hij dien
zoo gauw mogelijk weg. Misschien
oassen gezichten in Hawaii daar be
ter bij.
In dc Maartaflevering van hot tijd
schrift dc Nieuwe Gids", dat wel
niet zooals in <h- jaren omstreeks I860
een afzonderlijke plaats inneemt,
maar toch onder de letterkundige tijd
schriften van grootc bctcckcnis is,
komt een artikel voor ..de voetganger
en de Straat" door Maurita Wagen-
voort* waarvan ik hier con on ander
wil modedcelen. Vooraf iets over don
schrijver. Wagenvoort is journalist
van ietwat uitzonderlijke» aanlog,
goüjk hieruit blijkt, dat hij jaren
geleden als verslaggever van hot Hap
dclablad met een bloem in zijn
knoopsgat, een roos meen ik, een zo
mervergadering van de Provinciale
Staten van Noordholland kwam ver
slaan. Ik ben er niet heel zeker van,
dat dit feit nu ongemerkt zo» passce-
ren. maar iu die dagen- vijf en twin
tig'of meer jaar nog geleden, kon die
roos gelden als onfeilbaar teekeri,
dat dc grenzen va» Nederland voor
den drager te dicht bij el
kander Jagen. Inderdaad is hij
den ook dc wijde wereld in
gegaan en heeft van daar uit veel
in couranten en tijdschriften geschre
ven. (ook wel boeken en tooneclstuk-
ken) en ons op z ren dag zelf* aan
schrik ken gebracht met een harts
tocbtelijk beloog, dut de Turken veel
beter zijn d.tn de Grieken, terwijl wij
tot dien tijd er van overtuigd waren
dut liet tegendeel 't geval wa*.
Dit omzwerven in tie wereld beeft
Wagenvoort natuurliik een wijderen
kiik gegeven op het leven en de raen-
selien. dun wij arme thuisblijvers be
zitten. Schriivcnd aan bet artikel van
d>- Nieuwe Gids dat ik noemde, wijst
hij op het grootc aantal ongelukken,
dat den voetganger nu overkomt en
geeft op de vraag: ..wat doet hij ei
genlijk op straat, waarom blijft hij
'niet liever thuis 1" zelf het- antwoord,
dat hij wel moet om naar of van zijn
werk tc gaan. een boodschap te doen
of een bezoek te brengen of iemand
te halen, dien hij eigenlijk evengoed
por telefoon zou kunnen ontbieden.
Hier begint zyu eigCü kijk; ..dc i
straat zelve biedt Leden een verlok
kend schouwspel en een pleizier, rij
ker. afwisselender misschien dan eenig
ander." Vroeger was dab zoo niet.
,-Hier wil dus gezegd worden, dat „de
voetganger" zich in het moderne le
ven.... veclvuldiger en noodoloozer
op straat begeeft, dan ooit te voren
en het. karakter van ,,dc straat" geheel
is gewijzigd. Voorheen een plaats
naar, nu een plaats- zelf."
Dit klinkt, bijna als een berisping
t-n als dit. de bedoeling was, zouden
wij het ons zelf moeten verwijten
wanneer ons op straat een onheil over
kwam. Laat het ons dau troosten, dat
do schrijver verzekert: „men moet
niet denken, dat ,,de straat" voor
..den voetganger" thans zoove-1 ge
vaarlijker is, dan zij voorheen was."
En dan zegt hij terecht, dat de straat
en de gevaren veranderd zijD. maar
dat het niet veel uitmaakt, of een
voetganger aangereden wordt door
motorfiets of auto, dan wel of hem
de borstkas ingedrukt wordt in de
nauwe straatjes van groote steden in
de middeleeuwen door bet reansbooge
wiel van een vrachtwagen. ,-Daar
echter de tn<*n;rh altijd een„voetgan
ger" is geweest in dezen zin. dat hij
geen ander natuurlijk hulpmiddel heeft
om zich voort te bewegen, ig de
straat, hoe primitief die ook was, wel
steeds een plaats des verderfs voor
hem geweest
Het ï.s bijna ongeloofeüjk, dat het.
zoo kort geleden is. maar tot voor hij-
na honderd jaar tvaren de M,ra ten bui
ten het centrum der stad niet of zeer
kwalijk geplaveid. Wagonvoort prijst
do rieden in ons land, dio in dit en
andere opzichten voorbeelden van goed
oudarlioud waren, iu vergelijking van
haar tijd gen ooten steeds één riolee-
ring, één bestrating, één verlichting
voor. Kn dan schetst liij zoo levendig,
dat je het bijna zien en ruikeii. vooral
ruiken kunt, de afwezigheid van pla
veisel in do middeleeuwen, naast de
aanwezigheid van een open riool in het
midden met allerlei afval en vuilig
heid, dio i-r uit de huizon zoo maar op
neer gesmeten werd. Straathonden
zijn een groot gevaar, „ok kippen door
hun aantal. Natuurlijk is cr op die
straat ook veel meer twist en mi'alian-
deling, al ware het alleen omdat men
niet voor elkaar op zij kan of wil
gaan e» 's nachts is het er (wij hooren
•nog altijd van do toestanden in de
middeleeuwen) op straal nog veel ge
vaarlijker door kwaad volk cn balda
dig.- voorname jongelieden, wier on-
t huldi-vte grap is. den argeloozen
voorbijganger „op den mantel" te ne
men en '.(5 jonassen. .,11 ij zal er een
arm, been, of rib bij breken, maar
mag dan nog blij zijn, dat hij er zoo
goedkoop afkomt",
In dit schilderij zouden wij dio lie
den bestaan, toch niet graag de leven
de figun-n zijn geweest. Overigens wen-
sclien v'-i jde heer Wagen voort zal
dat onder het schrijven wel begrepen
hebben, dien tijd waarlijk niet leruff.
maar zouden gaarne het goede dat wij
nu hebben, behouden en het gevaar,
dat cr aan verbonden is. verminderd,
nog liever Verwijderd zien. Misschien
dat t« veel gevergd, omdat wij toch
nimmer het volmaakte kunnen ver
wachten. Ook,niet wanneer zijn ideaal,
tev. us hot mijne, vervuld wordt, dat
er namelijk voor den voetganger hét
éénpersoons-vliegmachinetje uitgevon
den wordtwaarmee hij uit het straat-
verkeer zal kunnen opstijgen.
„Maar dan zal hij gcon voetganger
moer zijn'.', zegt Wagen voort.
N'ei-n, inderdaad, maar hij zal in do
lucht toch weer zijn niedemenschen
ontmoete» en de quaestios van ver-
kw-iMnoeiJijkheden komen per slot
altijd op bezwaren met medemen-
suhen neer.
Deze conclusie, niet van den schrij
ver mtiibi* van mij, moge ons voetgan
gers tot troost verstrekken, want zon
de^ medemensehen, dat wil zeggen in
de eenzaamheid, leven de meesten on
zer toch liever ook niet.
J. C. P.
Vervolg Stadsnieuws
K. van Eden 70 jaar
De serenade van „Zang
en Vriendschap".
In on -. munmer van Maandag hebben
we reeds medegedeeld, dat dc heer K.
van Eden ter gelegenheid van Saijn
/Oitec^ verjaardag zeer veel blijken van
bclang.-ielling heeft ontvangen. Het
aantal bloemstukken, dut hem vereerd
werd, groeide steeds aan. Ook het aan
tal telegrammen cn brieven .was groot.
Een mooie en wrhuidende hulde werd
hem Maandagavond aan ziin woning
«De Hof van Eden" op den Binnenweg
te Heem tede gebracht door ce Ko
ninklijke Liederiafel „Zang Vriend
schap". onder leiding van den direc
teur, den heer Lieven Duvosel.
De zangers, die bij dc Blauwe Brug
«amen waren gekomen, trokken te za-
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 247
BUITENGESLOTEN
Vader komt laat
thuis na een par
tijtje schaak met
Jan Kommer en
ontdekt, dat. hij
zijn sleutel verge-
ter heeft
stelt zreh onder
zijn slaapkamer
raam op en begint
aan een serie min
of meer gesmoor
de uitroepen
beseft hoe luid
•zijn stem klinkt
in de nachtelijke
stille mis
schien maakt hij
de heele buurt
wakker
-kruipt in de
schaduw weg als
hij geluid hoort
bij de buren
juist sets voor
mevrouw Jansen
om de politie te
soolct naar kiezel
steentjes en be
grijpt niet waar
om hij er nu geen
vindt, terwijl het
altijd vol ligt ari
hij, het gras moet
knippen -
verzamelt er ten
slotte eenige en
gooit ze een voor
een naar boven
zonder het raam
te raken
Jmefr eindèli-"'
met bet grootste
steentje succes,
hoort een ge
smoorde kreet
van binnen on
stelt moeder ge
rust: hij is het
maar
terwJJf moeder
hem vertelt dat
de sleutel onder
de ijzeren mat
ligt, gaan do ra
men in de buurt
allemaal open en
wordt do belang
stelling algemeen
.(Nadruk verboden)
i naar „De Hof van Eden"
stel
den zich op aan den zijkant van de
villa in de .Oosterlaan. Hei gemeente
bestuur van Heemstede had de attentie
gehad, daar ter plaatse een eïecirische
lamp van ioco kaarsen te doen aan
brengen, zoodal het terrein ia wijden
kring goed verlicht werd. Hel publiek,
dat dank zij het droge weer (tc zes uur
had het nog een weinig geregend) in
grooten getale was opgekomen, werd
door de politie op een behoorlijken af
stand gehouden.
De jubilaris"en zijn familie hoorden
dc serenade in den tuin aan.
Begonnen werd met „Mijn Hof", van
Philip Loots. Prachtig klonken de zui
vere acooordcn door de avondstilte.
Niet zonder opzet was dit stuk als
eerste nummer gekozen want de heer
Van Eden aldus deelde zijn dochter,
mejuffrouw Emmy van Eden, ons mede
is altijd een groot vereerder van den
onvergetelijken toonkunstenaar Philip
Loots geweest.
.Dit stuk werd gevolgd door het
Tiigcrkoor uil „Tannhauser" van
Wagner. Ouder dc bezielende leiding
van Duvoscl vond dit machtige stuk
een brillante vertolking.
Oorspronkelijk was het do bedoeling,
drie nummers te zingen, maar toen de
twee coupletten van het „Wilhelmus"
naar de toonzetting van Duvoscl waren
gezongen en de heer Van Eden zich
onder de zangers had geschaard, weer
klonk uit volle borst ..Zang en Vriend
schap. hoog de vaan!"
Dit was wel een heel mooi oogenblik.
Tenslotte werd nog gezongen het slot
koor uit „Les esprit: dc Ja nuit" van
Riga.
Elk nummer werd door het publiek,
dat zoo onverwacht van een prachtig
concert kon genieten, met luid applaus
beloond.
De huldiging In het
vereenigingslokaal.
Na afloop van de serenade bij „De
Hof van Eden" gingen de zanger: naar
het vereenigingslokaal aan de Jans-
itraat, waar de Liederiafel den jubilaris
n inticmen kring huldigde.
Daartoe werd dc heer Van Eden met
zijn familie per auto van zijn woning
gehaald.
Toen hij tc half cif de fraai versierde
zaal binnentrad, voorafgegaan door den
heer B. LangeveJd, verhieven alle leden
zich van hun zitplaatsen en weerklonk
wederom uit volle borst het „lioog de
Vaangevolgd door ..Hij leve hoog!"
De heer en mevrouw Van Eden namen
plaat; in het midden van de zaal onder
de priizenkast, die eveneens met groen
i bloemen versierd was-
Het duurde cenigen tijd, eer het ge
juich zóóver verstomd was, dat dc
voorzitter van „Zang cn Vriendschap",
D r. G. E. A. B r o e s e v a n- G r o c-
nou, het woord kon verkrijgen. Hij
noemde liet een voorrecht, de« heer Van
Eden in dezen intiemen kring te mogen
toespreken. Spreker herinnerde aan de
bijzonderheden, die over de loopbaan
van dén jubilaris in dé bladen had ge
staan. „Het is verbazingwekkend," zei
do voorzitter, „wat go sinds uw jeugd
gepresteerd hebt. Gij ziit een goed bur
ger in dc maatschappij en ccn uitste
kend koopman geworden. Dit kan aileen
worden een man, die behalve over een
beetje geluk, over een sic! heldere her
senen beschikt. Gij bezit echter nog een
kostbaar goeddat is namelijk uw
mooie idealisme, dat gij op uw beurt
aan dc Koninklijke Liederiafel „Zang en
Vriendschap" hebt gegeven. Een groot
aantal jaren was gij lid en bestuurslid
van deze vereeniging, die ook voor een
groot gedeelte door uw liefde en toe
wijding gegroeid is tot de prachtige
Liederiafel, die zooveel roem verworven
heeft. Dat komt door uw innerlijke ge
negenheid voor uw „troetelkind". Maar
dit alle- stemt ons ook tot groole blijd
schap. We zijn u erkentelijk voor uw
mooie vonjheeld, zoowel voor de jonge
ren als voorde ouderen. Wanneer wij uw
voorbeeld volgen, zal „Zang en Vriend
schap" stcllig blijven groeien en bloei
en. Nu i; hel ook voor ons feest, onidat
wij in dc gelegenheid worden gesteld,
u te huldigen en tc bejubelen maar
méér nog om u uit het diepste van ons
hart te danken voor het ve'c goede, dat
ge voor dc Liederiafel gedaan hebt. Wij
hopen, dat gij met uw 'blozend e». vroo-
lijk gezicht over vijf jaren ons lang ver
beide eeuwfeest zult mogen meevieren."
(Daverende toejuichingen.)
Terwijl alle aanwezigen zich van hun
zitplaatsen verhieven1, bood Dr. Broese
van Groenou den heer Van Eden een
prachtigen krans aan
De sympathieke rede van den voor
zitter werd met luid applaus beloond.
De heer Van Eden dankte in een
humoristische toesprank voor deze hal-
de en de vriendelijke woorden van Dr.
D>oese van Groenou Hij vond dit al
les veel te erg, „maar." zei hij onder luid
gelach, „er wordt wel eens méér over
dreven in de wereld!" Hij was uitermate
dankbaar gestemd, vooral ook omdat hij
in de gelegenheid was geweest, het
zijne te kunnen bijdragen [Ot de benoe
ming van den nieuwen directeur, den
heer Lieven Duvosel. (Applaus-) Ook
dankte hij voor de versiering in de zaal.
,.lk kan wel raden," zei hij, „wie dat
weer gedaan heeft. Ik zal maar geen
naam noemen, maar ik dank hem!" (Ge.
juich.) De heer Van Eden dankte even
eens de -commissie, die hem zulk een
schoon feest bereid bad. ..En die mooie
serenade ïs wel dc kroon op mijn dag.
Ik hoop mèt u, dat ik ook het eeuw
feest mag yneevipren tonder de emi
nente leiding van onzen echten vriend
Lieven Duvosel!" (Daverende bijvals
betuigingen).
Voor den directeur weerklonk een
geestdriftig „Hij leve hoog!"
De heer G. Me?, die Maandag ook'
toevallig zijn S3s'en verjaardag vierde,
had van dc serenade een prachtige
oorkonde gecailigrafeerd, aan den bo
venkant versierd met het wapen van
Haarlem en van onderen met het wa
pen van Heemstede, met een lint in de
Haarlem«che kleuren, aan de oorkonde
bevestigd met lak, waarin het stempel
van „Zang en Vriendschap" gedrukt
De heer Mes werd .daar hartelijk
voor bedankt.
Mejuffrouw D, Daudey zong vervol
gens eenige liederen, liet allereerst het
lievelingslied van den heer Van Eden,
namelijk de Morgenhymne van Haydn,
Mejuffrouw Emmy van Eden begeleid
de haar weer op voortreffelijke wijze.
Beide dames hadden luide bijvalsbetui
gingen in ontvangst te nemen.
De heer Douwe Draaisma gaf (bege
leid coor mejuffrouw Emmy van Eden)
eenige prachtige vioolnummers, die ce
aanwezigen met verrukking aanhoor
den.
Een broeder Van den jubilaris, D r. P,
II- van Eden, wilde bij deze huldi
ging niet achterblijven. Hij voelde be
hoefte, zijn broer in dezen kring van
zang en vriendschap openlijk ie huldi
gen en deed dit met bijzonder geestige
woorden. „De zang Jieeft veel aange
naam; in het leven van mijn „jongste
broertje" gebracht." zei spreker. ,.Je
kon niet bij hem kernen of hij bracht
he.t gesprek op de Koninklijke Lieder-
tafcl „Zang cn Vriendschap". Daar
heef: hij nu eenmaal ;jjn hart aan ver
pand! Daarom zij het mij vergund, het
g'as op te heffen en te drinken op den
groei en bloei van deze Liedertafel!'-"
Lit volle borst werd weer „Hoog de
aan!" gezongen.
De heer J. tólansert droeg een
heel aardige» beurtzang voor, waarin
veel geestigheden over den heer Yaa
Eden werden gedebiteerd.
De stemming onder de geestdriftige»
werd zoo mogelijk nog geestdriftiger- -
De heer K. Bakker zong op fraaie
wijze een mooi stuk. waarvoor hij met
luid applaus beloond werd.
Tot in den nacht werd op deze wijze
voortgegaan.
De 70ste verjaardag van den heer
Van Eden is waarlijk niet onopgemerkt
voorbijgegaan-
F e u i 1 l eton
MARY ROBERTS RINEHART.
31?
Wij keken elkander «strak aan,
muur niet vijnndi*. "ben glimlachte
hij. cti etoiul op.
„Als het goed vindizei hij „ga
ik het s peel zaait en de trap no<r eens
onderzoeken. In dien tusschentijcl
kunt u wns over mijn aanbod naden-
*en s
Hij liep door 00 salon en ik Iui--
ferdc naar 71'in voetstappen, die steel.»
flauwer klonken. Ik legde nu nuiu
werk iieeleinaal op zij. leunde achter
over in miin stoel, cn dacht na over
wat cr «ie laatste vierentwintig uur
gebeurd was. Hier zat ik. Rachel In-
ne«. een oude vrije ter ---n goede fa
milie bij een afschuwelijke misdaad
betrokken, en ik probeerde zelfs nog
ora de politie om den tuin te leiden
It- had liet smalle pad verlaten
Ik schrok op toen meneer Jamieson
plotseling weer terug kwam door dc
salon. Bij do deur 1 loef hij staan.
„Juffrouw Innes zei hij. ..wilt u
meegaan cn in de oostelijke gang
Jicht maken? Ik Leb iemand opge
sloten in het kleine kamertje boven
aan de trap daar".
Onmiddellijk sprong ik overeind.
„Bedoelt 11.... den moordenaar'"
hijgde ik.
..Het is mogelijk", rel hij kalm.
terwijl wii de trap op liepen. „Er
zat iemand op de trap toen ik cr
heen ging. Ik riep hem «11 in plant=
van te antwoorden liep er iemand
hard de trap op. Ik er achterna, maar
liet was donker. Toen ik den hoek
om kwam zag ik de gedaante door
«loze- deur gaon en die dicht doen.
De grendel zat anti mijn kant en ik
schoof hein er voor. IIet is een knSt,
geloof ik.
M ij waren nu op d* bovengang.
..Als u mij wijzen wilt vaur de
knop van hot Ifcht zit. juffrouw I11-
nee. en dan naar uw kamer gaan
Hoewel ik beefde, v.ildc ik er hij
zijn als die deur geopend werd. Ik
wip*, eigenlijk niet waarvoor ik bang
was. maar cr waren al zooveel
vtceselijke n onverklaarbare dingen
gebeurd dat do spanning veel erger
was dan de zekerheid.
..Ik ben hoel ka'm", zei ik „en
ik blijf hier".
Ik draaide het licht op, Daar waar
de zijgang op de hoofdgang uit
kwam, ging de wenteltrap naar bo
ven, alsof de architect het later pas
zoo bedacht had. Kn vlak om den
hoek in de zijgang. was de deur
die meneer Jaraicson bedoelde.
Ik w as nog vreemd in het hui* en ik
herinnerde mij niet wat voor deur
liet was- Mijn ooren suisden maar ik
knikte legen hem. dat hij door moest
gann. Ik stond misschien een meter
of drie van hem af en toen echoof
hij den grendel terug.
..Kom er uil", zei hij kalm. ..Er
kwnm «een antwoord. ..Kom cr uil
herhaalde hij. Kn roen ik celoof
dat. hij een revolver had. maar ik
be» cr niet zeker van ging hij od
zii en trok de deur 'P-'i-
M aar ik stond kon ik niet zien wat
er achter de deur was. maar ik zag
dc uitdrukking op Jamiezon's gezicht
veranderen en ik hoorde lieni iels
mompelen: toen sprone bii bij drie
lreden l -gelijk nonr beneden. Toen
mijn knieën niet meer'zoo knikten
liep Ik heel voorzicht ia en zenuw
achtig door, tot ik gedeeltelijk kon
zien w»t. er achter «Je deur was.
Eerst he'; !i?i. of een leege kast was.
Toen guur ik dichter bii cn keek wat
beter. Ik rilde. Waar de vloer moest
■vin was cc» zwart cat. waaruit cn
onbeschrijfelijke vochtige kelderlucht
opsteeg.
liet was een soort, opening waar
door liet waschgoed naar beneden
gegooid werd, en meneer Jatirieson
had daar iemand iu op gesh ten!
Toen ik mij vo.orover boot verbeeld
de ik mij da' ik iemand hoorde
kreunen of was het de wind?
HOOFDSTUK VII,
Een verstuikte enkel.
Ik was buiten mijzelf van schrik.
Toen ik door de gang holde was ik er
van overtuigd dat de geheimzinnig»
indringer en waarschijnlijke tnoo"de-
naar gevonden was en dal hii dood
of slervende onderin lng. Op de een
of audere manier kwam ik de trap
af en dpor de keuken naar de eous-
terreintrap. Jamieson was er al vóó»
mjj geweest en de deur stond open.
f.iddy stond midd°n in de keuken en
hield bii wijze van wapen een koeke-
r-an in de hand.
..Goat u die trap niet af", gilde ze
(ccn ze zac dat ik naar de sous-ter
rain-trap liep. ..Doel 11 het toch niet.
juffrouw Rachel. Die Jamieson is
dam- nu ook. Het geeft niets dan na
righeid als je spoken achterna will,
zilten; ze brengen je in hod-ntloozc
putten en zoo. 0. juffrouw Rachel,
doet u het toch niet!" herhaalde,
ze, toen ik probeerde haar voorbij te
loopen.
Haar woordenvloed werd gestuif
doordat meneer Jamieson weer t«*ntg
kwant. Bij twee treden tegelijk klom
hij de trap op, met. een woedend en
verhit, gezicht.
„Alles is op slot", zei hii doos.
„Waar bewaart u den sleutei?"
„Tn de deur", zei Liddv nijdig.
„Dat heele stuk van den kelder wordt
afgesloten, zoodal. er niemand bij de
wasch kan konten en dan wordt do
sleutel in het slot gelaten: dus als oen'
«lief niet zoo blind is als als som
mige detectives, kan hij zoo naar bin
nen wandelen".
„Liddy", zei ik streng ..ga niet
ons ntec naar beneden en.draai over
al hef, licht op".
Zooals gewoonlijk zei ze loen on
middellijk haar dienst, op. maar ik
greep Itttar bij baar arm en tenslotte
ging ze mee. Ze draaide alle lichten
on en wees op een deur vlak voor ons
uit.
..Dat is de deur", zei ze bromme-
ric. „De sleutel zit er op".
Maar de s'eutel zat er nier op. Me
neer Jamieson trok er aan, maar het.
was ecu zwarg deur, met een stevig
slot. Kn toen bukte hij zich en be
gon met. een pot'ocd in liet' sleutel
gat 1 e peuteren. Toen liii weer' recht
op stond, straalde zijn gezicht.
„De deur is .van binnen op slot",
zei hij fluisterend. „Kr is iemand in".
„De hemel beware ons!" hijgde Lid
dy, keerde zich om en liep weg.
„Liddy", riep ik, „ga dadelijk het
huis door en kijk eens of iedereen er
wel is. of wie er ontbreekt. We moe-
'en «l-'ze za°k rnm'dde'lijk ouheld. -
ren. Meneer Jamieson, als tt hier de
wacht houdt zal ik naar de tuin
manswoning gaan en Warner halen.
Aan Thomas zouden we niets heb
ben. Missc^ie" dat u sa~en de deur
kunt forceeren".
„Dat is een goed idee", stemde hij
'oe. „Maar er zijn nog ramen ook
en wife daar bi-nen 1?, kan er op die
manier uit kernen
„Do t it dan de deur bovenaan cje
ondertrap op slot en ga buiten het
huis op en neer loopen".
Hiertoe besloten we en ik had een
gevoel-of nu het geheim van 'de „Zon.
nehoek" zou worden opgelost. Ik
holde het huis uit en de oprijlaan in.
Net op den hoek liep ik legen iemand
aan, die even opgewonden scheen te
zijn als ik. Pas toen ik een naar stap
pen achteruit s;ng herkende ik Ger
trude en zij mij.
„Genade, tante Ray! riep ze uit.-
„w-at is er aan de band?"
„Er is iemand in de vvaschkamer
Opgesloten", zei ik hijgend. „Ten
minste je hebt toch niemand over
het grasveld zien gaan nf bij het
huis zien loopen, is 't wel?"
„Ik geloof dat we overal wat aeh-
ler willen zoeken", zei Gertrude op
vermoeiden toon. „Neen, ik heb nie
mand gezien, behalve Thomas, die er
uitzag, of hij de keuken had leeg ge
stolen. Wat hebt u daar optresioten
bij de wasch?"
..Ik heb 2<-en tijd om het- je uit te
leggen", antwoordde ik. „Eerst moet
ik Warner halen. Als je buiten bent
0111 een iu.hije te scheppen, meest ie
je overschoenen maar aantrekken. En
toen zag ik dat Gertude mank liep
niet erg, maar zóó, dat ze toch lang
zaam vooruit kwam en het loopen
haar blijkbaar pijn deed.
„Wat scheelt er aan?" vroeg ik.
„Ik ben gestruikeld over een paal
tje". vertelde ze. ,,Tk dacht, dat in
Balsey mi-si-bi.n zou zien thuis ko-
men. Hij bij moest hier eigenlijk
zijn".
(Wordt vervolgd).
