Reislierinnenngen uit Zwitserland en Italië
Letteren en Kunst
OE WENTELTRAP
Sportpraatje
HAARLEM'S DAGBLAD
ZATERDAG 18 APRIL 1925
DERDE BLAD
(Van een bijcondere medewerkster).
IX.
VAN NICE NAAR ITALIÉ
Nu komt er een moment, dat wij
niet meer in Frankrijk zijn en ook nog
niet in Italië: wij betreden het daar
.tusschenliggcnde .Monaco. La Princi-
pauté, liet Vorstendom Monaco, wie
Leeft zich daar niet altijd do meest
sprookjesachtige voorstelling van ge
maakt l Zoo'a klein rijkje, zoo n vor
stendommetje, alles in miniatuur
tusschen die groot© landen iu, het deed
denken nan de poppenkastenj van do
Duitnche vorstendommetjes. Maar het
moeet bepaald veel poëtischer zijn, de
speelzalen in Monte Carlo gaven tr
iets heel fantastisch aan. en dau zijn
ligging aan de Middellaud&che Zee'
Het zal vooral iemand, die wat lan
ger op deze wereld heeft rondgekeken,
verbazen, dat ook na de meest poéti-
eche voorstelling, die men er zich
van gemaakt lieeit. <ie wcrKelijklioid
hier geen teleurstelling is. Het vor
stendom Monaco is een juweeltje! Zijn
ligging, zijn klimaat, zijn plantengroei
het :s alle» werkelijk een sprookje, en
als ie nergens van wist, zou 0111 geld
spelen het laatste zijn, waar jo om
dacht als je hier binnenkomt!
Het is vanzelfsprekend, dat Monaco
een heels geschiedenis achter zich
heeft; ik weet niet of iedereen zich
hiervoor interesseert; mij persoonlijk
heeft het ontslaan en bestaan van dil
kleine rijk altijd erg geïntrigeerd.
Het is door verschillende handen ge-
gaan en veel grooter geweest, en
eigenlijk is lied onbegrijpelijk, d:.t dit
kleine stukje nog zelfstandig bestaat.
Hor i* Ligurisch geweest en daarna
door de Phoeniciëre veroverd, die er
de haven maakten, door de Romei-
r.en, die zich er later weer van mees
ter m.v i-ten. genoemd: de haven van
Hercules.
In de l?e eeuw heeft Genua h't zich
toegeëigend; en de Guelven en Ghibel-
lijnen heibben er hard om gevochten;
ten slotte werd liet veroverd door een
Gritnnldi, zich noemende Charta I cn
hier zou het verhaaltje uit zijn, want
die familie heeft het nu nog. Maar
in ÏT'.-'I werd het nog een* door Frank
rijk geannexeerd, en in 1814 door hot
verdrag van Parijs weer bevrijd. Ho-
ïiorë V en Floret-tan waren toon ach
tereenvolgens vorst en zij hadden met
moeilijkheden in het rijk zelf te kam
pen: Menton en Roguebrime werden
oproerig. I-,n in i860 stond Charles III
7 ;n overige rechten af aan Napoléon
111 en ltehield alleen liet tegenwoordi
ge Monaco.
Dit tegenwoordig© rijk is Sii K M.
lang. Het bestaat uit 3 in elkaar over-
gaande stadjes: Monaco, ia Condainine
en Monte Carlo, en heeft een den
laat Sten tijd enel toenemend© bevol
king: midden Ik© eeuw. pl.m. 900; mid-
den 19© eeuw IStXh in 1SOO waren er
meer dan 15.000 ©u nu. de vooral in
hi t winter-seizoen zoo talrijke gasten
r.iet meegeteld ruim 25.000. Wij kun
nen zonder overdrijving zeggen, dat
he; het dichtst bevolkte rijk der aar-
Het i$ e©n merkwaardige rots. waar-
op het stadje Monaco ligt; «en soort
voorgebergte dat steil uit de zee om-
lioog rijst en waarop het oude etadje
he", met het voorkomen van een ves
ting. waartoe ook wordt bijgedragen
door het feit, dat het zijn wallen en
zijn kanonnen nog behouden heeft.
Het vorstelijk paleis, dat op een punt
van deze rots ligt. heeft ook een heel
ontoegankelijk karakter. Het is niet
mooi en niet grOot. maar heel cu
rieus; en het lijkt mij voor de bewo
ner» heel aangenaam gelegen; zoo vrij
cn rusti?; do nieuwsgierigsto oogen
komen, wanneer do familie cr is, ni«t
verder dan do voorgevel; de rest en de
tuinen liggen daarachter afgeslot©n
van <ie buitenwereld, stevig ommuurd
cm do rotspunt, die zich 65 M. hoog
steil uit d© zoo verheft.
Als de familie niet tliu's is fde Prins
h©©;t i;i"'Z li paleis in Genua, waar
hij ©enige maanden van het jaar ver
toeft) mag men het paleis bezichtigen,
dat in zijn zalen vele schitterende klee-
a©n on meubelen en schilderijen en
fresco's van beroemde schilders to be
wonderen geeft.
Maar met het. paleis zijn wo vol
strekt. niet uitgekeken in Monaco.
Hier, waar men dat allerminst zou
verwachten, is het bezienswaardig
ste ©en Museum! Hot is het Mn-
see Océanopaphique in 1899 door Prins
Albert opgericht. Hij heeft hier één
van de mooiste zoölogische collecties
bijeengebracht, een aquarium en ©en
goed-voorzicn© wetenschappelijk© bi
bliotheek. Dat velen deze verzameling
en het werk ervoor verricht buitenge
woon geapprecieerd hebben, bewijst
het mooie monument op het groote
plein voor het paleis opgericht door
de vreemdelingen uit dankbare bewon-
Monaco
deriug voor dezen arbeid van Prins
Albert, die zolf de onderzoekingen
<leed en de verschillend») bezienswaar
digheden op zijne reizen verzamelde.
Bovendien ia er nog het Musée r'An
thropologic, waar alles is bijeenge-
bracht, nat met het. uitgraven en bou-
wen in la Condmninc gevonden werd,
waaronder vele oud-Hoineinsche siera
den.
I Dit is alles heel -Interessant en voor
al natuurlijk voor wie hier studies van
maakt of er bijzonder l&ang in stelt.
Maar ik zou toch haast durven zeg-
gen. dat all© andere menschen meer
•genot vinden in de prachtige tuinen,
j waarvoor ook nog een piaat6 op dezen
iets gevonden is. de turnen van St.
Martin. Zij liggen op het Znideiijkste
gedeelte, gericht naar zee en zijn als
t ware hangende tuinen boven het
water; hier is men temidden van een
overdadige tropische plantenpracllt
Reusachtige agaven, waarvan de bla
deren hard als hout zijn en waarin
soms menschen (dat eigenaardige soort
wel eens gekken en dwazen" ge
noemd, waarvan men op bijna elk veel
bezocht plekje sporen vindt!) hun na
men snijden als in boomstammen; gril
lige cactussen in ongelooflijke model
len en soorten, waarvan wij nooit-
groeiende stekjes in miniatuur-potjee
cultiveeren ,maar dio hier huizen
hoog opschieten met een voorkomen
cm kleine kinderen hang van te ma
ken; en altijd weer de ongeëvenaarde
palmen, zoo elegant, zoo luxueus, niet
nog steeds een on-Europeesch effect.
Hier zou je weer wenschen een goed
schilder te zijn. orn deze echoonheid en
deze stemming vast t© leggen. zooal»
mer woorden nooit kan; en te voelt
zoo sterk liet gebrekkige van beschrij
vingen. als het te doen is om vormen
en kleuren.
Het haventje, ook van dichtbij ge
zien. blijft altijd ieta grappigs in
Monaco. Natuurlijk is het eigenlijk
ook pooi. ilet heeft al dezelfde at
tracties van dc andere havens langs
deze kustde bergen rondom, en
vooral het azuren water. Maar het is.
alsof je het mooie Vergeet door dat
het zoo gewichtig doet en al is het
kort geleden vergroot, tocli nog roaar
klein is. Het heeft twee ..schattige"
witte piertjes, met vuurtorentjes op
dc eindpunten, dio het- van de zee af
sluiten. Daar binnen ligt nu b.v. een
Italinansch oorlogsschip. Een kleintje
maar. Maar het wordt geheel volgens
den eisth behandeld. Soldaten raar
cheeren op, en de Prins zelf gaat het
begroeten, Er wordt veel met vlag
gen gewerkt. En er worden overwel
digend vee! kanonschoten gelost. De
matrozen aan boord staan op rijen,
zij salueeren, manoeuvreeren: de
Prins komt in ccn auto aanrijden
(hei :s wat we „naast de deur" zou
den noemen, maar dat kan natuurlijk
niet goed under»!) De bevolking, die
het interessant vindt cn de logés, die
niet veel'andera te doen hebben, loo-
pen uit om dc vertooning te zien. On
derwijl ligt een eind buiten de haven
een passagiersschip voj>r anker. Het
is niet eens zoo héél groot, een heel
gewoon scheepje lijk;, het zoo uit de
verte, maar het kan dc haven niet
inVeel nijvere kleine stoombootjes
varen af en aan, om de verbinding
met den vasten wal te onderhouden
A! deze bedrijvigheid te zumen
maakt het allerliefste haventje van
Monaco aandocnlijk-belachclijk. Je
kunt dan soms zelfs het heele Vorsten
dommetje als ietwat belachelijk zien.
I)e Prins, die daar vorst speeltEn
nu zitten zij zelfs een beetje met da
pvolging. Er zijn hi©r geen manne
lijk© nakomelingen. En geen andere
dun ©en Grimaldi zou hier toch eigen
lijk den scepter kunnen zwaaien. Ü3n
7©u prinses Chariot.: \an Monaco.
H©rtog:n van Valentinois, de gelegi
timeerde dochter van den nu regee
renden prins, erfgename zijn. Maar
hij hef. huwelijk van deze prinses werd
cr nog iets beters op gevonden. Dc
prinses trouwde in 1990 met een Po-
lignac, Picric do Polignac de jongste
van drie broers on een neef van Mar
kies dc Poügna» ..van de" Champag
ne Bommcry on Compagnie in Itheims
Deze heer Polignac werd genaturali
seerd en veranderde bij zijn huwelijk
zijn naam in Grimaldi, de voorvader
lijke geslachtsnaam van zijn schoon-
aderhij zal nu later opvolgen.
Hier is dus nog eens een stukje ge
schiedenis uit regecrende cn troon-
opvolgende kringen, vroeger een zoo
geliefkoosd thema voor romans en
feuilletons, maar met het toenemend
aantal republieken tegenwoordig
moeilijker te vinden. Zullen wij nog
Izoover komen, dat wij romantiek zien
iu een President.' Tot zoolang moe
ten Monaco en Luxemburg maar
dankbaar zijn, en niet te vergeten
de Prins van Wales, die de heele
werold in spanning houdt!
Toch mag hij wel niet te lang meer
wachtende Italiaansche kroonprins,
hoewel veel jonger, komt nu ook op
een interessanten leeftijd, ep al kan
hij in belangrijkheid nier. meedingen,
het is de vraag, wie het dan in „char
mes" zal winnen I
KICK-TURN.
Nieuwe Nederl. Tooneel
Samenstelling en werkwijze
Miui schrijft uit Amsterdam aan rle
We hebben reeds melding gemaakt van
het nieuwe gezelschap, dat zich, nu dr.
Itoyaards besloten heeft wegens gebrek
aan een behoorlijken schouwburg, de voor
stellingen voorloopig w slaken, gevormd
heefi en onder den naam van h« Nieuwe
Nederlandsch Tooneel het volgend ceizncn
toneelopvoeringen zal geven.
We hebben den artïetieken leider Louis
Saalborn bereid gevonden ons iels naders
:rni dit gezelschap en zijn werkwijze
ie verhalen.
Hij begint met er op te a ijzen, dat het
gezelschap ontslaan is door het besef, dat
ensemble dreigde vertoren t© gaan.
Vijftien jaar hebben de xneestcn onder dr.
•aard s leiding gewerkt. Men vond
kracht -tn saanihoorigheid en het zou on
verantwoordelijk zijn in deze tijden, waar
versnippering van krachten bel tooneel
bedreigt, dit geheel, dat na jaren van wer
ken is verkregen, verloren te laten gaan.
Er dient wel op gelet ie worden, gaal
de heer finalborn verder, da; we los slaan
de Kon. Vereeniging, We zijn sis liet
- het levend materiaal van Roynards
wo willen de zaak ir. gelijken geest
voortzetten. Wo verkeeren ml'-t al6 anduie
nieuwe gezelschappen in e©n beginstadium,
r we tlebben een gevestigde reputatie,
rerkregen is ook gedee.telij'k door mijn
ne. In dit verband meenen we aan
spraak le mogen maken op een subsidie
als tiet tweede vaste gezelschap te Amster
dam en we hopen dat we opgenomen wor
den in he: concenlratieplan der groote ge
meenten, dat «.ns een vasten «peetavond in
Koninklijken Schouwburg in Den
Haag waarborgt.
Het gezelschap speelt op soeletairen
grondslag met peneionnailes en geenga-
gcerdon. De samenstelling is nog niet oom-
pleet, Er zullen nog artieton voor gastrol
len gei-ngageerd. worden. Binnen conige
dagen zal hel mogelijk zijn t« zeggen welk
theater wo gaan beèpelen en waar wo abon-
nomentsvoorstellingen gaan geven. Het
pertoire omvat ook stukken van grooter
genre sla van Vondel, Goethe cn Shake
«■pearo en «veneens gevert we op Nieuwjaars
dag den traditioneelen Gijsbreght van Aem
stel.
Exjwrimcnlen behoeft men.' a'dus de
boer Paxlborn, van ons niet te verwachten.
Dat. wat men onder modern tooneel ver
1, ligt reeds ver achter ons. Ons doel
i» het publiek door sterke vertooningen
weer naar den schouwburg krijgen.
De man met den
grijzen baard
„O- l- ted, ik ben zoo blijik vind
het gewoon verrukkelijk!"
Fr cd Volkert glimlachte afwezig, en
het lieve gezichtje van Mietje dc Jong
nam ccn verbaasde uitdrukking aan.
„Wat «heelt er aan, jongen? Ben
jij dan ook niet blij? Ik dacht, dat een
van je liefste wenschen was, om in If.
V. C. te speJcn bij den kampioenswed
strijd?"
„Dat was ik ook, ik was cr erg blij
mee, maar nu," hij keek bijna wanho
pig, „kan het mij, geloof ik, hecicmaal
niet meer schelen. Wat geeft het? Niets
kan mij meer schelen!"
Mietjes verbazing nam steeds meer
toe. Ia deze omstandigheden, zon wei
nig enthousiasme of beter gezegd, ab
soluut geen enthousiasme, daar moest
s heel naars gebeurd zijn met Fico'
.Wat is er verkeerd gegaan, Fred?-'
fluisterde ze bijna. „Veriet mij eens?"
„Verkeerd gegaan? Alles!" was het
bittere antwoord. „Ik.-, ik ben om-
Jagen
„Ontslagen? Toch niet bijtoch
niet bij en ik dacht, dat je zoo goed
voldeed
.Jo, bij Verhagen," barstte hij uit.
„Ik ook, ik dacht, dat ik voldeed en het
is mij ook meermalen gezegd. Eq toch
liep da oude heer Verhagen mij van
morgen bij zich in -zijn kantoor cn zei
mij, dat hij van mijn diensten niet lan
ger gebruik kon maken, de firma moest
bezuinigen, dus...-! O, Mies je. weel
je wat dat beteckent voor ons?"
Ze wist het maar al te goed. Het bc-
teekende uitstel van hun huwelijk, dat
binnenkort al gslotca zou zijn gewor
den. En nu..-! Zij konden zeker voor
eerst niet trouwen, de goed gesalarieer
de baanties waren niet gcmakke'.ük te
'krijgen ea elk salaris was maar niet
voldoende voor twee-
Ze begreep nu volkomen zijn onver
schilligheid voor het voetballen. Zij
dacht nog maar alleen aan hun vervlo
gen idealen, hun ineengestorte lucht-
kasteelen. Ze was op het punt in tranen
te barsten, toen ze begreep, dat ze,
nu vooral, zich flink moest houden voor
Fred en hem moest steunen. Daarom
spande zij al haar krachten ia en
zoo rustig mogelijk
„Je niet laten ter neer slaan, Fred.
We moeten eenvoudig een .poosje wach
ten met trouwen, dat is al! Verhagen
de eenige firma in de wereld, en
alles komt weer in ordel"
En zoo mocht het haar dan gelukken
hem veel kalmer en minder verdrietig
te stemmen, en toen hij na een poosji
wegging om met den captain van het
elftal nog een en ander te .bespreken
den wedstrijd van morgen, voelde
hij zich al veel opgewekter.
Maar toen hij 's avonds -weer in dc
istigc 'stilte van zijn kamers zat, kwam
de wanhoop in verdubbelde kracht weer
over hem. En het was in die stemming,
dat hem een mijnheer Van der Mol
erd aangediend. Fred keek hem
nieuwsgierig aan, het was een goed ge
kleed man met grijzen baard en leven
dige oogen.
„Waarmee kap ik u van dienst zijn?"
vroeg Fred.
„Dat zal ik u vertellen," zei de an-
r, en toen na een kleine aarzeling.
,,Ik geloof, dat u vandaag uw betrek-
ng bent kwijt geraakt?"
Fred's verbazing nam toe. Ifet was
as al algemeen bekend, dacht hij bit
ter.
„Nu?" zei Fred. „En gesteld, dat
dat 20o is?"
„Zoudt u er op tegen hebben om
gc-ld te verdieöen?"
Fred bloosde. 1
„Natuurlijk niet, tenminste
„Ik kan u geld laten verdienen," viel
de ander hem in de rede, „en daarom
bea ik bij u gekomen. Luister."
„Gaat u zitten," Fred bood hem een
,toel aan.
De grijsgebaarde man trok zijn stoel
dicht bij Fred en zei met gedempte
stem
„U moet morgen voor H. V. C- spe
len, niet waar? Welnu, ik heb de over
tuiging, dal de overwinning of de
nederlaag voor een groot deel van u
afhangt. Nu is er mij door een wedden
schap alles aan gelegen, dat H- V. C-
verliest. Mijn voorstel is nu dit: Wan
neer II. V. C. door uw toedoen verliest,
dan ontvangt u van mij morgen aan
den dag, direct na afloop van de match
twee duizend vijf honderd gulden. Nee,
val mij niet in de rede. Het zal voor u
niet eens -zoo heel moeilijk zijn een
paar minder gelukkig© schoten, een
kleine onoplettendheid op het kritieke
moment en alles wat er gezegd zal wor
den is dat Volkert zflet erg in condi
tie was of dat hij wat zenuwachtig was
of iets dergelijks- En als H- V. C. dan
verliest, dan deelt u het geld der wed
denschap rne't mij- Hel kan niet eerlij
ker. Elk twee duizend vijfhonderd gul
den!"
Een oogenbük zat Fred roerloos te
genover rijn bezoeker, cn op dat oogen
bük vloog door Fred's brein een vi
sioen van wat er al niet met die 3500
gulden gedaan kon worden. Toen zag
hij Micsjc's lieve, eerlijke gezichtje. Hij
stond plotseling op cu wijzende naardc
deur, zei hij kot taf
„Ga onmiddellijk heen als je jonger
was, gooide ik je cr uit!"
Do oude heer stond op en scheen
niet in dc wieken geslagen door die
woorden. .Hij haalde een portefeuille uit
zijn zak, nam er een briefje van joo
Vulden uit en zei
„Bedenk je goed, voordat je weigert.
Kijk eens, ik zal je vast honderd gulden
vooruit geven en dc rest direct na de
match. Nu? Hoe denk je er over?"
„Nog precies als daar net- En als je
nu niet gauw maakt, dat je mijn deur
uitgaat, aan ontzie ik je grijze haren
niet langer, jij booswicht!"
De ander baalde de schouders op.
„Kalm, kalm, jonge man," zei hij,
nog in de deur s:aand, „bedenk je nog
maar ccr.s goed. Ik handhaaf mijn aan
bieding, tot het eind van ce mifch
-aaneer die verloren wordt door jou-
l'ces niet zoo dwaas cn gooi zulk mooi
geld niet weg!"
Een oogeublik later was de vreemde
ling weg, terwijl hij een jongen man
in groote verwarring achterliet. Hij
twijfelde er niet aan of de aanbieding
van den onbekende was in vollen ernst
gedaan, eu de gevaarlijke gedachte vat
te post in zijn hersens, dat daar het
lot hem aan den ccncn kant dien gc-
oeligcn slag had toegebracht, datzelfde
lot hem misschien dat fortuintje toe
stuurde- Hij wist ook dat wat de vreem
deling hem voorstelde, heel gemakke
lijk te volbrengen zou rijn. Het was een
harde strijd, dien hij dien avond en
dién nacht te strijden had.
Toen hii dien middag naar het veld
ging. was de strijd gewonnen. De toe-
Feuilleton
Naar het Amerika «nsch
van
MARY ROBERTS R1NEHAHT.
„Rijk© menschen moesten allemaal
braaf zijn", zei hij op droevigen toon.
„Ze hebben zooveel tnoois cn schoon
heid werkt veredelend. En toch
hoewel ik van de dooden niets dan
goeds behoorde te zeggen .heeft
meneer Armstrong dit mo.e.e uitzicht
nooit gezien. Voor hein waren deze
hoornen ©11 gazons niets meer dan een
eigendom, dat zooveel per vierkante
meter waard was. Hij was gek op gclu
juffrouw Innes. en offerde ai.es op
aan zijn gouden kalf- Om macht en
eerzucht gaf hij r.iet zooveel maar
om geld". Toen veranderde zijn toon
en hii glimlachte vriendelijk tegen
me. -i' ttcgensta.inde al deze weelde
zeiden de menschen hier ;n de buurt
altijd, dat meneer Armstr-ng op zijn
geld zat. Tn tegenstelling met de
meeste andere zomergasten gaf hij
jiooi: -©is an., de kerk cn nooit aan
dc armen, j hiel' van het geld
Zelf".
,.M-.-ir in zijn' graf hl' er niet
vee! aan hebben zei ik cynisch.
Ik liet hem met den auto naar huis
brengen en gaf hom een bos rozen
mee "uit de kas. voor zijn vrouw. Hij
was cr heelemaal van in de war. En
ik had een gevoel van edelmoedigheid
dat voor een nieuw kleed in zijn kerk
niet te duur gekocht was. Toen ik aan
onze kerk in de stad een nieuw zilver
avondraaalstel cadeau gaf. was ik lang
niet zoo voldaan cn was men mij ook
lang niet zoo dankbaar.
Ik had een hoelcbocl dingen om
over tc denken in die dagen. Ik maak
te ©en lijst van vrneen cn mogelijke
antwoorden, maar ik scheen altijd
wel in een kringetje rond te draaien.
Ik eindigde altijd yveer waar ik be
gonnen was. De lijst was ongeveer
zoo
..Wie wa? cr in den nacht vóór den
moord het huis binnengedrongen?"
Thomas beweerde dat het meneer
Bailev was, dien hij op het voetpad
had gezien cn die »1© eigenaar was
van de paarlen manchetknoop.
Waarom was Arnold Armstrong in
den nacht, dat hij vermoord was- weer
teruggekomen nadat hij eenmaal weg
was gegaan?
Geen antwoord. Was het om de op
dracht die Louise zei, dat ze hem ge
geven had?
Wie liet hem in huis?
Gertrude zei dat ze de deur aan den
öost-kanfc op slot had gedaan. Op de
deur zat geen sleutel en de doode had
or ook geen hij zich. Hij moet dus
binnengelaten ziju door iemand, die
in huis was.
Wie was er in den wascbkelder ge
vallen
Blijkbaar iemand, die niet goed op
de hoogte was met het huis. Lr ont
braken op dat ©ogenblik maar twee
menschen. Rosie en Gertrude. Rosie
was in de portierswoning. Dus
maar was het Gertrude? Zon het niet
dezelfde geheimzinnige inbreker ge
weest kunnen zijn?
Wie had Rosie in den tuin aange
sproken
Misschien weer dL nachtelijke be
zoeker. Het leek anders waarschijn
lijker dat het iemand was, die iet. ge
heimzinnigs vermoedde in de portiers
woning. Zouden Louise's gangen nage
gaan worden?
Wie was Louise gepasseerd op de
wenteltrap?
Zou het Thomas geweest zijn Dat
leek niet onmogelijk, omdat hij ccn
sleutel van de oostelijke deur bleek
te hebben. Maar als hij het was, wat
deed hij daar dan?
Wie had het gat in den muur van
den kofferzolder gemaakt7
Het was geen vernielzucht.. Hot was
in alle stilte gebeurd en zeker met een
bepaald doel. Als ik maar begrepen
had, waarvoor die opening diende,
zou mij heel wat angst en onrust be
spaard zijn.
Waarom was Louise van haar fa
milie weggeloopen cn had ze zich in
de portierswoning verstopt?
Voor deze en de volgende vragen
wist ik nog geen antwoord.
Waarom waarschuwden zij en dok
ter Walker ons allebei dat we maar
liever uit bet huis moesten gaan?
Wie was Loeien Wallace?
Wat had Thomas gezien o. den
avond dat hij stierf?
Waarom was Gertrude zjo veran-
derd?
Was Jack Bailey een medeplichtige
of een slachtoffer van de catastrophe
van de Handelsbank?
War, kou Louise er in 's hemels
naam toe doen besluiten om met dok
ter Walker te trouwen
De accountants waren nog steeds
besig met de boeken van de Handels
bank en waarschijnlijk zouden er nog
wel enkele weken voorbijgaan ;oor
alles opgehelderd was. De expert die
ongeveer twee maanden te voren de
boeken hadden nagezien, verklaar
den dat alle effecten en alle waarde
papieren er op dat oogenblik waren.
Kort na dat onderzcek was de direc
teur. wiens gezondheid niet al te best
was, naar Californië vertrokken. Bai
ley was nog steeds ziek en ook in dit
opzicht begreep ik Gertrude's hou
ding niet. Ze eek onverschillig, wei
komst mocht voor -hem verborgen hou
dea -wal zij wild© en -het lot mocht te
gen hem zijn, zijn zelfrespect en de
hoogachting van zijn Miesj© zouden on
gerept blijven.
Hij keek naar de z«e van menschen,
die om het veld geschaard waren- Er
gens tusschen hen was zijn lieveling,
die van hem verwachtte dat hij zoo
goed zou spelen, als hij kon. Ook was
daar onder de menigie eeri grijs-ge
baarde man, die iets anders van hem
verwachtte. Nog idezen morgen op
siraat had een onbekende man (hem een
papiertje in de hand gemoffeld, waar- j
op in potlood stond „Het aanbod
b 1 ij f t gehandhaafd!" Fred' dacht er
nog met verachting aan en was vast-
besloten rijn uiterste best te doen.
Heel in het begin van het spel, liet
hij zich een prachtige kans ontsnappen.
De back Kuip deed met een schitterend
schot den hal vlak voor Fred's voeten
neerkomen. Het juiste moment liet hij
voorbij gaan en de tegenpartij gi-ng er
van door met den bal. Het publiek 'brul
de van misnoegen, terwijl de oude heer
met een grimmig gezicht voorover leun--
de. Zou de jongen ten slotte toch op
zijn aanbieding in gaan?
Dc H- V. C-'ers lieten Fred hun te
leurstelling niet merken, maar voor
Fred was het een aansporing om zich
nu met hart en ziel op het spel te wer
pen. Er bestond pu niets voor hem dan
de match- Hij vergat den vreemdeling
en zijn aanibiedlng zijn eigen ontslag,
alles. Alles wat hij wist was, dat hij zijn
fout moest herstellenen hij deed
het op schitterende wijze.
Zijn sportieve figuur werd steeds in
het heetst van het gevecht gezien, hij
speelde, zooals hij bijna nog nooit had
gespeeld, het publiek vergaf hem bij
zulk spel zijn eerste fout en was enthou
siast over'hem..., alleen één zat er
stil en nadenkend. Toen kwam in de
laatste minuut van de match, de slot-
triomf. Hij stond in het midden van het
veld, en hij wist den bal op zoo fijne
wijze te verwerken dat II. V. C- de der
de goal kon noteeren. Het fluitje klonk
en H. V. C- had gewonnen met 3—0.
Alle drie de goals waren, zooals de ver
rukte captain verklaarde, cigeaJijk
Fred's werk.
Het was een vermoeide, maar geluk
kige jongen, die daar 's avonds ia zijn
kamer zat. Hij dacht weer aan al de
gelukwenschen van zijn clubgenooten,
aan Miesje's gelukkig lachje en haar
innigen handruk, aan de vele compli
mentjes, die hij had moeten aanhooren,
toen als om een domper op zijn "blij
heid te zetten, plotseling de oude heer
weer werd aangediend.
Hij zag er heelemaal niet -boos uit, in.
tegendeel, er was een eigenaardige
twinkeling in zijn ooaent die iemand
zou doen vermoeden, Jat hij zijn ver
lies van 3500 gulden vrjj laconiek op
nam. Hij voorkwam een nijdigen uitval
van Fred door te zeggen
„Voor je er mij uit gooit, Volkert,
wil ik je eerst een kleine uitlegging
geven van mijn bezoek van gisteren.
Dan moet ik beginnen je te vertellen,
aat ik we! een oude baas ben, maar
toch nog romantisch van aanleg. Ik
heet niet v. d. Molen maar Robertson
en van die weddenschap van 5000 is
niets aan. Ik heb het voorrecht de oom
van Miesje te zijn en toen ze mij bij mijn
terugkomst uit Zuid-Afrika vertelde,
dat ze geëngageerd was, besloot ik op
mijn «gen manier uit te vinden, wat
voor soort kerel zij gekozen had. Miesje
zelf had er geen idee van wat ik van
plan was ©n ze was heel verbaasd, dat
ik niet wilde, dat zij jou aan mij zou
voorstellen.
Toen ik hoorde dat je in den kam
pioenswedstrijd in H. V. C. zoudt spe
len, had ik mijn plan klaar. Eerst ging
ik naar Verhagen, die nog een oud
vriend van mij is, en heb lang en ern
stig met hem gespro-ken. Toen ben ik
naar jou toe gestapt -en gaf je een kans
om op gemakkelijke manier geld tc
verdienen. Ik voor mij gaf er geen roo-
de duit om, wie van jullie kampioen
zou worden. Het geluk van mijn nichtje
was de eenige inzet voor mij en als je
op mijn aanbod was in gegaan... wel,
daa zou je niet de geschikte man voor
haar geweest zijn- Maar, gelukkig, je
ceedt het niet, je hebt getoond de man
te zijn, dien ik voor mijn nichtje
wenschhoewel ik ccn paar moei
lijke oogenblikken had. toen je in het
begin van de match die fout maakte.
Maar, zooals dc zaken nu staan, stel ik
er prijs op je -beide handen tc drukken-
Dc betrekking bij Verhagen slaat nog
voor je open cn wel, ik ben geen mil-
lionnair, maar misschien zal je mijn hu
welijksgeschenk voldoende vinden om
jullie huis in te richten. Ten slotte hoop
ik, dat je een excentrieken ouden man
kunt vergeven."
Weer stond Fred even sprakeloos te
genover zijn eigenaardigen bezoeker.
Wat hij géhoord had, vervulde hem met
gemengde gevoelens. -maar aan een
oom van Miesje moest veel vergeven
worden. De oude heer bespaarde hem
het geven van een antwoord. Hij trok
gerde over de bank te spieken en
voor zoover ik weet schreef zij ncoit
en ging ze hem nooit opzgeken. Lang
zamerhand begon k tc denken dat
Gertrude hem ook er van verdacht
schuldig te zijn en hoewel ik er zelf
precies zoo over dacht, ergerde haar
onverschilligheid me. In mijn tij- wa
ren de meisjes anders.
Maar kort daarop gebeurde er iets
waaruit ik afleidde dat Gertrude's
kalmte alleen maar aan de oppervlak
te lag.
Dinsdagsmorgens doorzocht de detec
tive den tuin, maar hij vond niets,
's Middags verdween hij en het was
nl laat- toen hij 's avonds terug kwam.
Hij zei dat hij den volgenden dau
naar de stad terug moest, rn sprak
met Halsey en Alex af, dat zij bet
huis zouden bewaken.
Liddy kwam 's Woensdagsmorgens
bij me met haar schort in de hoogte
als een zak en een uitdrukking van
deugdzozno woede op haar gezicht,
liet was de dag dat Thomas begraven
werd en Alex en ik waren in de serre
bloemen voor hem aan 'fc afsnijden.
Liddy is nooit zoo gelukkig, da-, wan
neer ze treurig kan doen en nu zette
ze een hanglip, maar er was een
triomfantelijke uitdrukking in haar
oogen.
,,Ik heb altijd wel gezegd dafc er
onder onze neus een heeleboel gebeur
de, dat we niet konden zien", zei ze",
Onze Lac&hoek
HIJ KON HEM NIET HERKENNEK.
Het merkwaar
dïgete van Jan-
sim was zijn
enorm groote
mond, die tame
lijk grof in zijn
altijd glim
lachend gezicht
geiaekend was.
Zijn meisje had
hem gevraagd
„vader gaan
spréken", en in
verband daarmede zocht hij den ouden
heer eens op. Hij wilde ©en goeden indruk
maken en vroeg zeer beleefd:
„Meneer van Kampen", bier verscheen,
zijn glimlach „ik lrwam U verlof vra
gen om uw dochter (o huwen."
..Een oogenblik", kwam de oude heer
tussohenboide; „U moet even uw mond
dicht doen, anders kan ik niet zien, wio
U bent."
de deur open en daar stond Miesje glim"
lachend in de deuropening.
„En," zei ze vroolijk, terwijl ze in do
kamer trad, „hoe denkt u over hem,
oom?"
De grijs-gebaarde man legde vo! lief-»
de zijn hand op haar hoofdje
„Daar ik geen zoon kan hebben, zal
ik trotsch op -hem zijn als een neef."
antwoordde hij eenvoudig.
Zwitserlahd-Nederland
Morgen wordt te Zürioli de vijfde
wedstrijd tussobc-n Zwitserland en
Nederland ©espeeld.
Ook nu zullen we van dezen wed
strijd Zondagmiddag een draadloos
verslag publieeeren. Nog nimmer is
een wedstrijd, die op zulk een grooten
afstand werd gespeeld, op deze wijze
verslagen.
De eerste bijzonderheden zullen on-
gever kwart vóór vieren op
geschreven worden.
Behalve op onze nieuwsborden in
de Groote Houtstraat 93, zal ons
draadloos verslag ook weer gepubli
ceerd worden bij den heer P. J. Pr é-
nen, Generaal Cronjé-
straat 164. te Schoten, en
aan ons B ij kantoor te Vel-
sen. Driehui zerlterk-
weg 2.
De eerste wedstrijd werd gespeeld
op 16 Mei 1920 te Bazel en door
Zwitserland met 21 gewonnen. Het
Hollandsche doelpunt was van De
Natris.
Op 2S Maart 1921 volgde de tweede
'wedstrijd. De uitslag werd 20 voor
Nederland. De doelpunten werden
gemaakt door Boel ie Kessler en
Gnpffert.
Te Bern werd od 19 November de
derde wedstrijd ?e=peeld en smadelijk
met 5—0 door Nederland verloren.
Met 41 werd op 25 November
1923 le Amsterdam de vierde wed
strijd door Nederland gewonnen. De
gonls werden gemaakt door Sigmond,
Verlegh .(tweemaal) c-n Krom.
De Franschman Slawiek is scheids
rechter. De reservespeler J. C. Tcfcz-
ner zal als Iloilandsch grensrechter
fungeeren.
De elftallen worden als volgt opge
steld
Z witserland:
Aubiu,
Reymond, Rairisey,
Oberhauser, Schmiedlin, Faeszler,
Ehrenbolger, Sturzenegger. Kramer,
Abegglen I, Abegglen II.
Nederland:'
De Natris. Baer van Slangenburg.
Buitenweg. Volkers. Gielens.
Van Heel. Bul, Lefèvre,
Van Dijke, Denis,
Van d.er Meulen.
Aan de Spanjaardslaari wordt mor
gen d e wedstrd van den dag ge
speeld; namelijk de wedstrijd tusschen
V.O.C. en A.D.O. om een plaats in de
eerste klasse voor het volgende sei
zoen. Dat zal natuurlijk creweldig
spannen. Ongetwijfeld zal heel veel
publiek van deze onverwachte gele
genheid. om een emotievollen wed
strijd te zien. gebruik maken.
In Den Haag wordt de promotie
wedstrijd QuickSoarfaan gespeeld.
Op het R. C. H.-terrein ontmoeten
R. C. H. II en Haarlem 71 elkaar voor
het spelen van een wedstrijd in do
nromotiecompetitie der reserve tweede
klasse.
Om het kampioenschap van Neder
land wordeu twee wedstrijden ge
speeld. namelijk in Leeuwarden Fri-
siaN.A.C. en in Deventer Go ahead
Sparta.
terwijl ze mij haar schort toestak.
..Ik kijk niet met mijn neus", zei ik.
,AYat heb je daar?"
Liddv duwde een half dozijn gera-
njumpotten op zij én op de open plek,
die daardoor ontstond, legde ze den
inhoud van haar schort een hand
vol papiersnippers. Alex was opzij ge
gaan. maar ik zag dat hij nieuwsgierig
naar haar keek,
„Wacht een a even. Liddy", zei ik
•heb je de prullemnm in de bibliotheek
weer doorgezocht
Liddy rangschikte de papiertjes met
de handigheid van iemand die het
meer gedaan heeft, en gaf geen ant
woord!
..Is het nooit, bij je opgekomen."
ging ik voort terwijl ik miin hand
op de stukjes papier legde. ..dat men
schen. die hun brieven verscheuren,
dat juist doen omdat ze niet willen
dat een ander ze leest?"
,.Als ze er zich iet voor schaamden
zouden ze er zich niet zooveel moeite
voor geven, juffrouw Rachel." zei
Liddy eigenwijs. „Bovendien, nu er
iederen dag zulke vreemde dingen ge
beuren. beschouw ik het als mijn plicht
Als u het niet lezen wilt en er werk
van maakt geef ik het aan dien Ja-
mieson en dan wed ik dat hij vandaag
niet- naar de stad terug gaat."
JWórdt vervolgd.)!
