FLITSEN
CARRs M0UTBR00D
Purol geneest en verfraait de Huid
feuilleton
HAARLEM'S DAGBLAD
EEN COWBOY IN EUROPA
De Geweldenaar
DONDERDAG 2 JULI 1925 TWEEDE BLAD
door TOM MIX
Het begin van onz* Euro
reii was c ik- huldig «n ■--ibewi
Zo-^als elk begin.
Op een rustigen zonuigcn Februari
morgen zat ik naar de vroolijké mor-
genoefi mngen van mijn paard Tony
te kijken cu hoorde opeens mijn
vrouw wat beweren. Ala vrouwen wat
beweren, moet men luisteren; dat is
oen der eerste wetten van do samen
leving,Tom", zei zo, ,.je bent
een pracht cowboy een harde werker,
een genoeglijke echtgeno -'cn ik hob
groote bewondering voor je-
Waar blijft „maai-".' vioeg ik.
Ze aarzeldo even en zeide: „Hoi
eenige wat je noodig heit. is cul
tuur Ëuropcesche beectiaving. Jc
leest genoog. Je weet veel, maar van
de Oude Wereld heb je geen flauw
begrip."
Ik wilde antwoorden, maar do
speech w as blijbaar nog niet afgeloo-
pen. ,,Ik ken Europa on ik weet
da' jij het noodig hebt. W« kunnen
onze zes weken vacantia nooit beter
besteden dan in de „bakermat der be
schaving"."
Als uiijn vrouw mot zulko stad
huiswoorden begint, wordt het ernst,
cn toegeven.
„Jij, een Kopstuk van de filmin
dustrie, hebt te weten, wat er m de
Oude W ereld te koop is."
Dc wil van «.en vrouw. enz, ik
was al lang overwonnen, vond
plan buiu-ngewoon interessant- maar
-beiial'o vrouw, kind en schoon
moeder, mcoo* ook 'lony mee.
Ondanks raadgevingen, dot Euro
pa geen Arizona was, <-n men daar
niet to paard op visite kwam, liet ik
mij niét van mijn stuk brengen; Euro
pa ken Tom en Tony, «lus. Tom
komt met Tony.
Ons troepje was spoedig i-eisvaar-
dig cn na «-nkele dagen gingen wij
erheep op do „Aquitunia". He fris-
eche "zc- l-r.es. <'e lichte beweging van
het schip, gaven al liet. heerlijke v.i-
cuntiegevoel, en maakten het eerste
ontbijt aan boord tot een kouingv
maal.
Het dek was vol passag.- rs. maar
ieder had gcuoeg mt' zichzelve te doen
zoodat ik meende, onbekend in rusti
ge contemplatie. Europa 'e kunnen
bereiken. Maar he1 werd anders
Een aanlig ventje «stevende op mij af.
..Hallo, Tom MixWaar ie To
ny!"' ..Tonv niaakt he* beat, hij ie aan
boord'
„Och «oe. breng liem even boven,
Tom Mix
Tony had de rei- van Mixvi 11e goed
Volbrach1 en vo- 1de 71- li bes* op zijn
gemak, want alle" begonnen nori'ie
van hem 'o nemen, hetgeen hem zeer
goed beviel. II ij werd d<> lieveling van
de passagiers, maakte met mij dage
lijks zijn wandel ritje op het promena
dedek en over he1 geheel0 schip, ge
volgd door de kinderschaar van do
boot. Was Ik" wonder, dat Tony ch
ineest jxjpulaire passagier van de
„Aqui'ama" werd?
De reis ging snel voorbij en op U
April kwamen wij in Southampton
aan. Men riep mij op het dek en ik
werd begroet door meer burgemeesters
dan ik ooit in mijn leven gezien heb
(Brighton, Southampton. Cove en an
deren).
Na de burgemeesters, persfotografen
en cinematografen
Te paard reed ik de tredplank van
de „Aqui'ania" af. De trap was steil,
het was half glijden, half loopen,
maar.... Tony laat zich nu eenmaal
niet overbluffen en ik evenmin...
want ik had In* beloofd.
In Engeland regende hetMen
zeide mij dat het wel eens vaker ge
beurt.
London. W'a'erlooefa'hvn. F.en volks,
menigte wach't® ons, waaraan ik toen
nog niet gewend wak. He' is oen on?e-
loofclijk eigenaardig gevoel om door
een groote ma$«i toegejuicht 'e wor
den. Tony werd naar zijn hotel, dc
groote Ta"ersall gebrach', en wij naar
het onze. de Savov.
Jie( Engelache publiek, békend als
koud en gelijkmatig, brarh'» mij. oud
en jong, een spontane hulde. Men hun
kerde nnar handteekenfngenkinderen
hingen ann onze wagens. Overal klonk
..Hallo Tom". Het was ongelooflijk
onbegrijpelijk.
Den volgenden dag werd ik door
den burgwnres'er op Manrion House
ui'genoodtgd. De J/ird Mavor ontving
me; de eigenaardige gemakkelijkheid
en beschaving ann d» Oude Wereld
eitren. Hij zeide bijzonder vriendelijke
dingen to'- mij. den Cowboy, die ik
maar niet herhalen zal. Zijn vrouw
en dochter geleidden mij door de scliit-
'erende oude zalen van Mansion House
i(ij deze oud-- kuns'schahen en binnen
ie muren, «iie zooveel generaties aan
zich voorbij liaddcn zien gaan. merk'-
-k jiaa hoe jong Amerika neg
begreep ik opeens, wa' traditie, wat
■cn oud volk, wn' cultuur beduidde
Mijn rit op Tony door Ro'icn Row
-ij s'ralenden zonneschijn. -deed ec-i.
enthousiasme losbreken, dat mij deed
vreezen, dat Tony schichtig zou wor-
den; daarom was ik dankbaar voor de
geleide van twee kloeke bereden poli
tiemannen.
Maar ook aan Loudon kwam een
einde. Aan he* eta'ion voor het laatst
begroet door een enthousiaste menigte,
kwamen we over Ncwhavcn Dieppe in
krijk aan Mijn oor werd «loor
vreemde klanken getroffen. Ik trachtte
in mijn beste Fransch „Bonjour Mes»
slcurs tc roepen, maar na deze poging
besloot ik mij maar aan mijn eigen taal
tc houden. Wij reisden door Normandië,
bewonderden Roucn, cn kwamen in een
mcnschclijk gedrang, toen wc dc Gure
St. Lazsre te Parijs wilden verlaten. Dc
dames waren in minder dan geen tijd
bedolven onder dc bloemen. Het g;
drang werd beangstigend cn met dc
grootste moeite gelukte het ons door
een stille straat naar Hotel Crillon tc
luchten. Dc machtcloo/e gendarmen
schreeuwden en gesticuleerden. Men
juichte cn brulde, het was ongcloofclijk.
I'arijs. dc lichtstad, vol vroolijkhcid
cn schoonheid; wat van haar te vertel
len. Onze vriendelijke gidsen geleidden
ons vakkundig door dc musea, schitt-
dc gebouwen cn parken. Onze tl
s zochten cn vonden de nieuwste snuf
van Koningin Mode. Er was een
lig diner, waar het speechen regende
ik dc menschen maar weinig kon
verstaa n(zij mij evenmin). Ook hier
gon de handtekeningenjacht.. M.
o wee. die Franschc namen Alles
ademde echter vriendelijkheid cn trouw,
hartigheid.
Dc rit op Tony door het Bois was
onvergetelijk, evenals dc Zondagrcnncn
van Long Champs. Is er een zonniger,
mooier rcnplaats dan Long Champs?
Wij maakten kennis met dc beroemde
trainers van Epinard en Coram, ook
met Leigh cn Donoghue. Gedachten,
over onze lievelingen, dc paarden
den gewisseld cn weddenschappen
mijn uitspraak aangegaan. Dc liefde voor
paarden is internationaal cn hier was
ik in mijn clement.
Ik zag ook een revue in dc Folies Ben
gèrc. ik kibbelde met mijn vrouw, om»
dat ik beweerde, dat ik minstens tien
dametjes van het ballet zou kunnen
klccdcn met één van mijn paardericmcn.
ij zei: „Hoogstens negen
Van ons uitstapje in Parijs bij nacht,
kan ik vertellen, dat Montmartrc den
mecstcn een zwaar hoofd en ccn lichte
portefeuille hc/orgt. Daar ik niet drink.
ik ccn paar duizend francs kwijt
voor eenige flesschcn Vichv»water cn
een paar dansenMaar ook Parijs
zou spoedig tot onze reisgeschiedcnis
bchooren.
Nu kwam via België, Holland aan dc
beurt. Aan dc N'cdcrlandsche grenzen
werden wij ontvangen door dc Directie
der Fox offices te Amsterdam. Ik gc»
loof, dat het mij dezen keer niet ge»
lukken zal om voldoende tc bcschrij»
cn, hoe groot mijn indruk van het klei»
nc Nederland is geweest. Het enthou
siasme. waarmede dit gastvrije land den
vreemden Cowboy heeft ontvangen, zal
door mij nooit vergeten worden.
Dc eerste officictilc ontvangst was in
Schiedam.... ccn stud met een Ondcu»
genden naam voor den geheelonthouder.
Een groote delegatie wachtte aan het
station. Men overhandigde mij een rcs«
ctabcl pakket, een van dc veelvuldige
wijzen Aan sympathie, op de reis ont
vangen.
Schiedam, zooals gezegd, is dc stad
van dc beroemde Hollandschc jenever..
lakket bevatte een eigenaardig
gevormde kruik, gevuld met het edele
vocht, jenever, van minstens 200 jaar
oud. Hoewel ik niet drink, werd het gc»
schenk dankbaar aanvaard. Een perka»
naam cn huiselijk gevoel. I11 dc wachtka-] 1
mcr een keurige ontvangst door autori»;
tcitcn cn ccn menigte, die met de groot» I
iU 1.- hid.rag »crd,ch«.Jm. yAN HAARLEM-S DAGBLAD No. 334
Eenige minuten later zaten we weer m
den trein; het compartiment geleek ccn
DE KRANT OPENVOUWEN
Den Haag volf^c met bloemen en ca»
dcaux.
In Haarlem weer cowboys. (1)
ToenAmsterdam.
Nu moge het schijnen, dat dit alles
geschreven is om tc tooncn, hoe goed
■cral ontvangen ben. doch alles is
en soms geloof ik. dat ze in Euro»
pa een beetje gek waren om zooveel
drukte tc maken voor een cowboy film-
artist, maarhet moet mij van het
hartAmsterdam was het toppunt.
ijf uren in die stad doorgebracht,
n dnor de spontaneïteit, door het
ongcloolclijkc enthousiasme, de climax
dc gchccle reis.
in Rotterdam naar Amsterdam ging
het door Hollands glorie, door dc
bloeiende bollenvelden. Het was
celde voor de oogen, dit snelvaren land
met zijn molens en kanalen, als in een
bed. in dc schitterendste felste kleuren
voorbij tc zien glijden. Ik dacht, dat Ca.
lifornic het blocmcnland was, doch Hol»
land wint het.
Wij bereikten het hotel met dc groot
ste moeite, omstuwd door een juichen,
de menigte. Gedurende lunchtijd ston
den dichte drommen geduldig tc wadi»
ten tot wij uit zouden rijden.
Mijn venster zag uit op ccn oud ka»
naai met booten.... ik zag een grootcn
ticken toren cn hoorde een prachtig
klokkenspel; Amsterdam geleek een
sprookjesland in den stralcnden zonne
schijn.
Dc rit door de stad was onbcschrijfc»
lijk. Alle kanalen vol booten, alle boo»
ten vol menschen. De vensters en stra»
ten met opgepakte rijen menschen. Als
ik ooit ontevreden met mijn lot ben.
zal ik aan Amsterdam met zijn lachen»
Ic vriendelijke menigte vol gezonde
-italitcit denken. Sportief., vooral niet
e vergeten. Een horde fietsrijders in on»
■crbrcckbarc keten, hield gelijken tred
met onze vlugge Rcnauds. Is cr wel één
stad ter wereld, waar zoo veel fietsen
zijn als in Amsterdiftn. Wie loopt daar
eigenlijk?
Last not least hulde ajin Amsterdam's
bereden politiecorps. Mijn hart ging
open. toen ik hen, één met hun snui»
ende kloeke beesten, zag galoppeeren
naast onze wagens.
Maar ook aan Holland kwam helaas
cl tc vlug een einde. Het was te kort.
weinig geweest, wat ik van dit mooie
blocmcnland had gezien, cn deed slechts
-erlangen opkomen, het spoedig
weer tc zien.
Na Amsterdam in den nachttrein naar
Berlijn. We kwamen daar aan op den
Verkiezingsdag, cn de gchccle stad was
op de been. Berlijn is een nieuwe stad,
volgens moderne plannen gebouwd, en
daardoor misschien koud cn eentonig.
Ook dc Berlijnsche dagen gingen voor»
bij. als in ccn droom.
Van Berlijn ging het weer naar Pa»
rijs. Wederom Cherbourg, dc zee en nu
de Mnurctania. Tony ging weer op de
Aquitanin" huiswaarts. Dc bootreis
•as ccn heerlijke verkwikking na dc
drukke dagen. Ik had zooveel tc denken
cn tc droomen over alles, wat ik be»
leefd had. Mixville naderde weer. mijn
ranch, dc wijde prairiën en vlakten,
mijn zonnige tuin.
Ik deed een van mijn koffers open.
..Wat pak jc in?" vroeg mijn vrouw...
„Mijn Europeesche cultuur.... In Mix
rille heb ik zc niet noodig".
EINDE.
(1) Hier vergist dc schrijver zich even.
Tc Haarlem waren geen „cowboys" aan
't station. Red.
Van Kunst en Kunstenaars
No. 148-
In memoriam Jan Veth
menten oorkonde met Engclschen tekst
vergezelde het geschenk. De oorkonde
hangt nu in mijn kamer, waar dc kruik
Bols gebleven is (dc naam duidt zeker
1. dat jc bol cr bij in gevaar komt),
iets wat dc autoriteiten vim droog
Amerika maar zelf moeten trachten uit
tc vinden.
Na .Schiedam. Rotterdam. We vcrlic»
ten den trein gedurende 20 minuten cn
bemerkten, dat ook Rotterdam blij
was mij tc zien. Dc menigte juichte,
jongelieden in cowboy<costuum vormden
ccn vroolijke cerew-acht. Op het perron
;af een groot plakkaat „Welcome be
L'om Mix to Holland" mij een aangc»
Deze eerste Juli is voor de Holland-
the kunst een zwarte dag geweest-
TcrwijJ in den middag aan den fijnen
aristocraat Kamerlingh Onnes de laar
ito eer bewezen wordt, verbreidt zich
door het land de onverwachte, onvoor
ziene treurmaar, dat Jan Veth in den
vroegen ochtend is overleden, na een
pijnlijke operatie aan dc galblaas in de
Amstcrdamsche ziekenverpleging te
hebben ondergaan-
Het is geen gemis aan waardeering
voor den stillen Onnes, wiens kunst
zeldzame en prachtige kwaliteiten be
zat, zoo ons het heengaan van Veth in
zijn ontstellende plotsheid, méér treft
cn dieper ontroert. Ook niet daarin is
dat gelegen dat uw verslaggever met
Jan Veth vaker persoonlijke aanraking
heeft gehad dan met den Lcidscheo
bloemenschilder dien hij misschien
één of tweemaal in zijn leven mocht
ontmoeten. Doch met Jan Veth ver.
dwijnt plotseling en voor goed een le.
vend beeld van een bepaalde periode
in de Hollandsche kunst, periode waar
in, in schilderkunst cn litteratuur bei-
Vader v-'noveri nog juist, cn van begint de krau' epen te vouwenhetwelk een waren f*~"'vloed'
de achterste plan's 11, rangschik'- wegens een bericht, da'- op een van pakjes op den grond eroor-
7,ijn pakjes ne'jes en begint de volgend© bladzijd© vervolgd 1 zaakt
koppen t© lezen word'
eien, is zijn krant da
nig gekreukt en hij hoef' weer
de verkeerde bladzijde
tracht d© juist© bladzijde terug 1 waarbij hij den passagier voor
j 'e vinden .1 hem in zijn nek kietel', wat ex-
I cuses noodzakelijk, maakt.
tijdens dewelke hij blijkbaar he*
gezicht van de dame naast- hem
met de krant heeft beroerd
slaag' er eindelijk in de juisteJ waarbij de krant op den grond
pagina *e vinden oj> liet oogen-1 glijdt
blik dat de conduc'eux om de gekveuk'e
kaar'jee kom/ 1
daar verder maar in
anorde blijft liggen.
(Nadruk yert-cdcn)
de, het wakker geworden 'Amsterdam'
ging meepraten en bij monde van den
dertigjarigen een geluid liet hooren.
waarnaar te luisteren viel. Ik zie Veth
altijd het liefst in het kader van dien
tijd, toen hij met zijn scherpe intelli
gentie, zijn immer volkomen zelfbc-
heerschingi zijn enorme capaciteiten als
teckenaar door het geschreven woord
zoogoed als door hel geteekende beeld
leiding gaf aan zi!n lijdgenooten en
dezen als woordvoerder en verdediger
onschatbare diensten bewees. Hij kon
scherp ziin als een scheermes, waar hij'
aanviel, doch ook overtuigend door een
onverbiddelijke logica waar hij dingen
bepleitte, die hem noodig toeschenen
cn waarvoor hij op verzet stuitte bij en.
Velingea of autoriteiten, di9 het r.ut
van zijn optreden in twijfel trokken.
He* ijjn de jaren geweest van ziin
medewerking aan lie' Groen© Week
blad- maar vooral ook aan Tak's Kro
niek, die hem onder de kunstenaars
*an zijn tijd en omgeving tot men'-or
gemaakt hebben, en naar wiens uit
spraak werd uitgezien als naar ,«-n
lier verwaarloozen factor in het «la-
relijksch gebeuren. Xu kwam daar
nderdaad bij dat Veth een aal
schreef die- naar den vontt ©naanfust
baar was, en nie' alleen naar den in
houd boven de gewone journalistiek
uitstak. Bovenal ging hertf het am
bacht ter harle en zooals hij in de
techniek van hei schilderen onder
legd was aln weinigen- zoo was hem
ook lie* schrijven een ^orm van kuns'-
beoefc-ning waaraan hij zijn volk aan
dacht, ziin vol!e intelligentie en ken
nis besteedde. Geen wonder dan ook
dat hij de man kon zijn om over Rem
brandt te schrijven met de ar'is'ieke
maatstaven van den kuns'tnaa-, uic-l
c!e scherpzinnigheid van den naspeur-
der en in den g.ven vorm van wie
ziin taal wee' 'e hanteeren en ze in
zijn macht, heeft.. De Rembrandt-feos-
ten van 1906 hebben hem gelukkige
en bezorgd. Hij zag zijn -Rem
brandt's leven en kunst" door de
Rembrand'-eommissig gedrnk' cn uit
gegeven en ont'ing persoonlijk bet
eere-doctoraat der Amsterdamsche
L'niversiteit me'
en Michef als gelijkerkcnden naast
zich. Men w.as voor twintig jaar met
eere-doctoraten nog minder gul dan
thans- Hij heef' die zaken zeker ge- I
ambieerd, en het leven is hem in die
materie dermate tegemoet gekomen,
dat er welhaast geen eerbewijs meer
o«cr bleef da' hem nie' w.as ten deel I
gevallen. Met de koms' van Derkinde-
ren als directeur der I'.ijks Akademie
werden een aan'al professoraten in
het le'en geroepen- waarvoor de be
langstelling der leerlingen zich helaas
vaak to' de eers'e openbare lee be
paalde, waarvan het aanzien door den
titel verschaft- groo'er was dan de
besogne van het hoogleeraarschap cn
zeker kon men niet be'er doen dan
aan een man als Ve'h zulke posili©
verschaffen, die er me© geècrd en aan
genaam door getroffen werd. Het lid
maatschap der Koninklijke Akademie
voor Wetenschappen zou aan zijn we-
tenschappelijken roem ten slotle de
hoogste juister bijzetteu.
Overzien wij thans deze loopbaan
en breuken dan dat hiermede slechts
een bijkomstig deel van Yetb's wer
ken geschetst is, dan vervult ons die
figuur, zooals ,w® haar nastaren- mc-t
grooten eerbied. Want, nietwaar, in
<ie eerste plaats toch was Ve'h kun
stenaar, schilder, portrettist in hoofd
zaak en bijna uitsluitend. Zijn weten
schappelijke zin. zijn analyseer end ia
lent hebben hem daarbij groote dien
sten bewezen. Het gaat nieü aan ook
maar eenigszins volledig een rij van
bekende persoonlijkheden 'e noemen
dié voor hem hebbeu geposeerd. Zoo
als Thérèse Schwartze jaren king «m
gevierde portrettist© was van de Hol
landsche chique, den rijkdom en voor
al d© dames en kinderen uit dien
kring, zoo is Jan Ve'h de gezochte uit
beelder geweest van figuren <he in
de wereld van kunst cn wetenschap
een rol speelden of van befceekemis
waren. En tijdlang heeft Ve'h ook
over onze grenzen heen, als portret,
schilder bekendheid ge nol en en ge
werden hem uit Dui'schland opdrach
ten. En in den aanvang zijner litho-
graphische portre'tenreeks vinden wii
reed» de beeltenis van Adolf Menzel
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
|S EEN FIJN SOORT BRUIN BROOD
als Bredius en August BebelDoch hoe door
dringend voornaam heef' hij niet deir
staatsman De Savornia Lobman ge-
tcckend hoe goed zijn met zijn por.
t'e'ten van collega's als de Marissen,
Jac. van Looy, van vergrijsde den
kerskoppen als den Graecus Van den
Es of intellectueele typen als den ou
den R. W. P. de Vries-
Steeds bezig was en bleef deze man.
In he' werk der laatste jaren zat,
naar het velen voorkwam, weer een.
meeleven en zich orien'eeren op de
kunst der jongere generatie, zonder
neiging echter nok maar iets van de
deege degelijkheid van den ouden
Hollander die in hem s ak. op te ofte-
ren. In het |w>r;ree dat hij enkele ja-
reu geleden van den Bloemcndaal-
schen heer Stoop schilderde, kwam.
van Veth's mees' opene hoedanigho-
dep een schoon blijk naar buiten tre
den. Hef, was weer ais jong werk, zoo
als Ve>th dat beeld van zijn oud s'ad-
genoot (Dordtenaar) had opgevat.
-Sinds korten tijd had Veth zich te
Amsterdam gevestigd op de Keizers
gracht bij de Wolven staat in een
prach'ig oud huis vroeger door een
der Van Hall s bewoond. Maar jaren
lang woonde hij te Bussum in vriend
schap met Bauer. Roland Holst eerst,
met de Bazel la-cr en wie hom daar
•ns mocht bezoeken zal niet licht daE
genaard:? interieur van den geleer
den kunstenaar en artistieken weten
schapsman. meer studeerkamer dan
atelier, uit het.geheugen gaan.
J. H. DE BOIS-
P. S Tn de tijdingzaal van Haar
lem's Dagblad zijn heden een
aantal proefdrukken van Veth's por
tretten te bezichtigen.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN 60 Cts. per regel.
Uit het Engelsch van
A1ARJOR1E BOWEN.
30)
Toch vertrouwde Delia Scala hem
ten volle. Geheel vervuld van zij"
eenige doel, ges'erkt door zijn over
winningen, vurig wenschendc zijn©
bondgenooten tezamen 'e houden,
had Delia Scala nooit opgemerkt dat
Conrad in den krijgsdienst achter
zijn hand witi tc gapen, of dat hij meer
belang stelde in kaart- cn schaakspe
len me' Yiiiceuzo, dan in dc bekwaam
heid en dc ditcipiine zijner man
schappen.
Voor «ie vij'igste maal legde hij
het. perkament «eer neer en wendde
zich toen i<>' Vincenzo, die op de»
grond lag noten 'e eten, dc schillen
t-rpend nnar den schildwacht voor
ten* welke men ha<l opengc—t om
;cht to hebben. Den schildwneht <e
cn opspringen als 't ..raak" was
hield op '1 ongen-blik voor A ineenzo
meer belang '0 dan het nemen van
Milaan.
,.lk wilde dal er iemand anders
was om d-zc orders Ic ltzen." zeide
Conrad. Ik houd nip's van dit ge-
'deelte ran 't soldaa'je-spelen- Wan
neer denkt gij dat. wij weer eens eene
stad zullen nemen, Vincenzo
„Gisteren hebben zij bui'en Milaan
gevocli'en," antwoordde de knaap.
,-Gij had er bij moeten zijn."^
„Ik verzocht den prins mij te laten
gaan. doch ik werd, als gewoonlijk,
bevolen op mijn pos' ie blijven."
waarop C'onrad met, een zuch' vat»
miskende deugd opstond en de pun
ten ran zijn rooskleurige wambuis
rechr trok.
..Gij verzocht den prins hoonde
Vincenzo: -.gij had' ongevraagd moe
ten gaan."
„Een aanval op do muren dat
is wat wij moesten doen en niet dit
eindelooze wachten cn sehenun'selcn.
Ik snak er naar mijn degen 'e trek
ken om mijne geliefde prinses Valen
tine te gaan bevrijdenDoch dc
prins—"
„Gij behoeft er inij niets van
vertellen!" zeide Vincenzo. ..Ma-rino
preekt altijd voorzienigheid cn dat
begint mij te vervelen
„De .prins weet. er waarschijnlijk
meer van dan wij," gaf Conrad loe.
..Maar toch kunnen deze perkamen
ten wel wachten totdat wij samen een
spelletje geschaakt hebben."
„Kunnen zij. graaf Conrad Eu is
scha'cn uw opdracht?" vroeg Mast i-
no. die onaangediend do tèni binnen
Gad. gevolgd dnor TomasoV «ader,
Giorgio Ligozzi. Ilij was in volle wa
penrusting.
Toen zijn oogen op Vincenzo vielen
verduisterde zijn gelaat-
„Schaamt u. Vincenzo," zeide hij
op minachtenden toon „gi} zijt geen
kind meer om zulk© page s streken
uit (e halen, cn 't verwondert) mij dat
graaf Conrad er u niets van zeg'."
Vincenzo s'ond geraakt, op
„Ga hoen en 'racht van de soldaten
'e leeren hoe gij u gedragen moet."
vervolgde De Ma Scala met vertoornde
blikken. „hoe men met tneer waar
digheid een leeren wambuis draagt
dan een zijden. Ik schaam mij over
u, Vincenzo
„Een leeren wambuis toon* zich
niet al'ijd 't beste in lijd van uood,
edele heer," gaf de jongste d'Es'e tar
tend en mcl een gloeiende haat terug,
„Geef mij slechts een knus ora te
veelden
Met verzachte blikken legde Delia
Scala zijn hand vriendschappelijk op
den schouder van den knaap cn zei
de; „Gij zijt een d'Kstc en mijn
schoonbroer. Ik twijfel geenszins
aan wat gij in een gevecht zoud' doen
doch gij moet leeren hoe u te ge
dragen gedurende eindeloos wach
ten dat is veel moeijuker."
Vincenzo'» geraaktheid was weer
versmolten, wat hij echter nie* wilde
tooncn voor ('onrad. Daanoln verliet
hij =1 ilzwijgenrl de ten'.
„Ep zit foldntenbloed in, niettegen
staande ziin eigenwijsheid- cn ik
smeek u 't hem te vergeten» edele
heer, wan' 't is mijn schuld dat hij
niet bezig was. Ik had hem vroeger
aan 't, werk moeten zetten zeide
Conrad-
Mastino was bezig in d© tent rond
te kijken. Dit was de eerste maal dat
hij hier kwam en de weelde van Con
rad's omgeving stond hem geenszins
aan. „Wij bevinden ons-in een hathe
lijken toestand, graaf C'onrad. zeide
hij. „De val van Visconti kan voor n
niet 't zelfde zijn als voor mij. noch
voor u, noch voor iemand anders
maar toch verbeeld ik mij dat voor
u alles waard is prinses Valentine weer
vrij te zien."
...Ta zeker! Zij is voor mij alles (cr
wereld En ik wil mijn rechterhand
geven in uw dienst omdat het hare
vrijheid geldt riep Conrad uit.
Hein doordringend aanziend zeide
Delia Scala „ik kom n een dienst ver
zoeken. graaf Comad noch uw
rechterhand noch eenig ander avon
tuurlijk feit. doch iets dat even moei
lijk zal blijken."
,A1 zou ik van worrcls moeten le
.1 in een kerker, ik zal het doen!"
riep Conrad uit, opgewonden bij de
gedachte aan een of ander bijzonder
wapenfeit waarmede hij zich zou kun
nen onderscheiden. Hii stond op ziin
zwaard geleund 'e wachten, toon Mas
lino hem met een droeven glimlach
antwoordde: .X'og moeilijker dan dat
en zoo onaangenaam, dat ik er 11 niet
belas'en zou als ik 't iemand an
ders litnl kunnen toevertrouwen.
Doch alle manschappen hier zijn
huurtroepen Kapitein Vanvitelli
is ruw en onopgevoed. Ligozzi gaat
me' irnj mee naar Brescia", waar ik
onmiddellijk heen moet om met Fer
rara te beraadslagen."
„Ik men maar al te trotsch mij van
uwe bevelen 'e kwijten, prins viet
Conrad hem bezield in de rede.
Zich tot Liozzi wendend, die zwij
gend achter hem stond. vervolgde
Delia Scala„Zorg ervoor dat trie-
mand luisfen."
Toen Ligozzi verdwenen was cn
Mastino dichter op hem toetrad,
schrok Conrad eenigszins over den
ernst, die op dat nobele gelaat te le
zen stonl. De prins greep hem echter
vriendelijk bij dc hand en zeide
Herinnert gij u de hutten buiten uwe
villa cn Francisco di© u kwam red
den Ik kom u iets zeer belangrijks
oevertrouwen. Wilt gij mij ter'wille
an Francisco niet beschamen 1"
„Ik zal u trouw zijn tot m den
dood, prins!" riep C'onrad u;t-
-Morgen zal ik uit Brescia terug
zijn met. d'Este, om tezamen een aan-
a! te wagen op Milaan en deze stad,
iaar ik hoop, in ee,. week veroveren.
Omdat, het. noodzakelijk is en 't nie'
anders kan- laat ik C'arrnra voor dier-,
rijd mot het .pipebcvel achter
troepen riin bijna allen rijn cl yen ?n!-
rtaten doel» ziin fiem werd noe
zachter „ik vertrouw hem niet vol
komen ik twijfel aan zijn eerlijk
heid. Ik ben niet geheel zeker van d©
wijz© waarop hij gebruik zal maken
van mijne afwezigheid. Daarom cn
hij legde zijn hand op Conrad's schou
der, „belast- ik n in werkelijkheid met
de verantwoordelijkheid. Houd hem
in gezicht laat uwe oogen met
van hem af tor ik terug ben.
,-Goed ik begrijjr u ik zweer
het u!" riep C'onrad nogmaals uit.
waarop Mastino hern in de oogen zag
en nie'© anders zeide dan: „Ik ver
trouw u."
Na een oogenblik voegde hij er bij
„Gij weet wat do veiligheid van mij
ne vrouw voor mij befeekenfc en als
Cnrrata ons verraadt zijn wij er bij!
Deze laatste weken is hij dag en nacht
onder Ligózzi's oogen geweest, en nu
moet gij mijn plaats innemen."
.Stilzwijgend en met tranen in de oo
gen kuste C'onrad Mastino dc hand:
zijn cemoed was te vol om te spreken
.Kom. edele. heer. de tijd verloop*
- vermaande Ligozzi, waarop Delia
.Scala zich omwendde, doch nog even
naar Con*ad omkeek met„Vergeet
met. dat ik u vertrouw u en u al-
een Toen viel de voorhang der
tent achter hem neer. Eenmaal hui
ten vroeg lnj aau Lieozzi„Zon hij
mijn vertrouwen vonrdiV ri;,, 7|< ben
.-r wel toe gedwongen." daar ik nie
mand anders heb."
(Wordt vervolgd);
