Een verstandige Moeder neemt op rek, naar bosch of see, Een potje Akker's Kloosterbalsem mee. HAARLEM'S DAGBLAD VAN ONZEN REIZENDEN REDACTEUR FLITSEN VRIJDAG 31 JULI 1925 TWEEDE BLAD (NIEUWE REEKS). No. 254 Met de Nederlandsche Journalisten door Finland Ik was pas uit Noord Afrika tcrujj toen mij de vraag werd gedaan, of ik voor onze krant de reis der Nederland, sche journalisten naar Finland wilde medcmnkcn. Ik vertelde het aan een kennisje van mij, een aardig, vroolijk mciskc, dat eiken morgen prompt om hall 9 naar hear kantoor gaat. Zij keek inij even met jaloersche blikken aan en uit den grond van haar hart zei ze: „Wat 'n baantje hebt u toch! Win ters eiken avond naar de komedie en dan nog in den zomer naar Afrika en Finland, s Is eigenlijk tc veel voor één inensch!" In gedachte zag ik het vroolijke. jonge ding op haar kantoorstoel voor haar typemachine zitten en verlegen boog ik het hoofd. .Ja maar. 't is lang niet altijd voor mijn plezier!" verontschuldigde ik mij. Even keek zij mij erg ongcloovlg aan en daarop zei ze lachend: Nee. Li moét zeggen, dat het voor uw verdriet is!" Herhaaldelijk op mijn reis. wanneer ik heerlijk lui op een dckstocl aan boord van de Ariadne mij in de zon tc koesteren zat, of als ik in de schaduw van de dennen bij het meer van Pun< kaharju te rusten lag. heb ik aan de woorden van mijn vriendinnetje: „U moet zeggen, dat het voor uw verdriet is!" teruggedacht. Ik beken ootmoedig» lijk, dat iemand een onaangenamer taak kan worden opgedragen dan een reis voor de krant naar Finland tc maken. En als ik denk aan de prettige opge wekte stemming, die gedurende de ge» heclc reis onder ons gezelschap heeft gchccrscht. durf ik wel zeggen, dat al mijn confraters het hierin roerend met rnij eens zijn geweest. Waarom de Nederlandsche journalis» ten een reis naar Finland hebben on» dernomen? Omdat nu Finland zijn Cn.ilistcn verleden jaar naar Hol» had gezonden dc tijd was het „Land van de duizend Meren" ook meer bij onze landgenooten bekend tc maken. Wat weten wij in Wcst-Europa eigenlijk van Finland af? In een boekje „La Finland»" dat door dc Centrale Kamer van Koophandel van Finland ten behoeve der Franschcn is uitgege» ven, las ik: „Hebt gij u wel eens afgevraagd, wat Finland eigenlijk is? Gij weet, dat het een land is. ergens hcclcmaal in het Noorden gelegen, bij dc pool, in dc buurt van Rusland en Zweden; gij stelt het u voor als een land. dat bestaat uit onmetelijke vlakten, die onder een donkeren hemel bedekt zijn met dikke lagen sneeuw; enkele in dierenvcllcn gestoken mcnschcn leven daar zoo goed cn zoo kwaad als het gaat van het schamele beetje voedsel, dat zij uit den onvruchtbsren grond halen en zij vcch» ten er om hun bestaan met beren en' wolven". Of dc Hollanders, die over het alge» meen op dc scholen beter de aardrijks kunde van Europa hebben geleerd dan dc Franschcn, zich ook zulke voorstel» lingcu van Finland maken, betwijfel ik en ik geloof zelfs, dat men dc llollan» der* wat tc laag aanslaat, als men ver onderstelt. dat zij. zooals ik in een brochure „Finland. Het Tocristenland der Toekomst" las. bij het hooren van den naam Finland, onwillekeurig zullen gaan denken aan Rusland, Russi sche toestanden, Russische steppen. Russische koude en Russische revolu» tic!" Neen, zoo denken de Iandgcnootcn van professor W. van der Vlugt over Finland niet. Wij hebben indertijd vóór den oorlog den heldlialtigcn strijd van Finland voor zijn vrijheid en zijn rechten tc sterk meegeleefd orn het met Rusland te vereenzelvigen. Wij waren niet vergeten, wat prof. van der Vlugt in zoo warm gevoelde taal over Finland en zijn bewoners o.a. in zijn brochure „Over Finlandhad ge schreven. cn al zijn de revolutie en Fin land's laatste kamp tegen het bolsjewis» tische Rusland door dc voor West Europa nog belangrijker gebeurtenissen in onze onmiddellijke nabijheid vrijwel onopgemerkt a3n ons voorbijgegaan, wij istcn toch reeds lang. dat daar in het Noorden, in het gebied der duizend ren. tusschen Rusland cn Zweden, volk woonde, duppcr, vrijheidslievend cn ontwikkeld, een ras, dat aardde naar de Scundinaviérs en ons Hollanders, dus veel nader stond dan dc Russen. Dut wisten wij, maar wat weten dc Hollanders van het land zelf? Laten wij het maar bekennen: eigenlijk bitter wei nig! Zij weten, dut Finland het land van meren, watervallen cn stroomvcr» snellingcn is. Zij kennen algemeen de namen der steden Hclsingfors en Wi» borg en een enkele zal misschien ook nog Tammersfort cn Abo kunnen noe men. zij weten, dat Finland aan aqdcrc landen het voorbeeld heeft gegeven door aan de vrouw het eerst het kies» recht te verleenen, dc Nederlandsche Jeugd zal u gunnen vertellen, dat dc Fin l'aavo Nurmi nis hurdloopcr onovcr» winnelijk is en de Finnen tegenwoordig dc snelste schaatsenrijders van de we» rcld zijn cn aan hcclc enkele muzikale Hollanders is het misschien bekend, dat dc componist Jean Sibelius cn dc diri» gent Schneevoigt Finnen zijn. En dan. dat spreekt vanzelf, dat Holland veel hout uit Finland krijgt. Maar verder? Kom beken het maar crlijk. dat gij niet zoo heel veel r an Finland afweet. Nu ja. dat het na den oorlog een onafhankelijke republiek is geworden, maar wat dan nog meer? II: geloof niet ver van dc waarheid tc zijn, als ik durf beweren, dat slechts een heel enkele van mijn lezers hier nog veel aan zou kunnen toevoegen ..La Finlande est lc pays 1c plus ignoré dc l'Europe" „Finland is het meest onbekende laed van Europa" heeft een Franschman van Finland gcschre» cn ik heb, voordat ik naar Finland gaan, kunnen opmerken, dat dit volkomen waar is. Want hoe weinigen, die ik vóór mijn reis spr«k. wisten mij iets meer van Finland te vertellen. En slechts één zegge één van al mijn kennissen was in Finland geweest. Daar» om was het goed gezien van dc Finnen om ons. journalisten, uit te noodigen naar hun land te komen. Niet alleen, omdat het voor het toerisme, dat steeds r nieuwe wegen zoekt, een voor Ne» dcrlandcrs vrijwel nog onontgonnen ter» rein is. maar ook, omdat het voor onzen handel cn onze industrie van belang is. dat wij meer van Finland weten. Want het vrije Finland is een land van dc toekomst, ook voor ons. Nederlanders, ja. ik durf na onze reis door Finland tc schrijven vooral voor dc Neder landers! Want het is een verblijdend tccken, d3t bij de nieuwe orienteering, die na de losscheuring van Rusland noodig was, Nederland onder dc ver» schillende staten een eerste plaats in Finland inneemt. Niet alleen door dc steeds gevormde handclsge» mccnschappco van beide landen Ne» 'dcrland volgde in 1924 bijvoorbeeld1 or den export van hout uit Finland middellijk op Engeland, dat boven»! aan stond cn nam voor import de vijfde plaats van alle landen in maar meer log. "omdat Nederland in Finland po» lufair is als weinig andere landen. Hier» ■an hebben wij op onze reis telkens weer de meest treffende bewijzen ont» liet was roerend, zooals wij door de Finnen overal zijn ontvangen. Een zoo groote. ons overstelpende hartelijkheid heeft niemand van ons durven vcrwach» ten. Onze reis door Finland leek soms meer op een triomftocht dan een gewo» ne reis van journalisten. Op de meest ondubbelzinnige wijze hebben de Finnen van Noord tot Zuid ons laten voelen, hoe zeer deze belangstelling van Hol» land voor de jonge republiek door hen gewaardeerd werd. Reeds dadelijk trof ons de warme ont» vangst te Helsingfors. Hartelijke, in het Neaerlandsch gestelde wclkomst=artike» len in alle bladen van dc meest uiteen» loopende richtingen, onze Driekleur aan de gevels der verschillende redactie» bureaux, hotels en gebouwen, die. w-ij bezichtigden cn aan dc vele officicele maaltijden telkens weer dezelfde toon van de meest oprechte, warme sym» pathie voor ons land! Maar meer nog cn treffender dan te Hclsingfors kwam in de kleinere steden die genegenheid voor ons land tot uiting, omdat het daar meer direct van dc bevolking zelf uitging. Ik denk nu weer aan Kotka. de eerste kleine stad. waar wij na Helsing fors des avonds tegen 1(1 uur aankwa men en heel de bevolking voor het sta» tion stond tc wachten. Jongedames in het wit boden bloemen aan cn de be» groeting was zóó hartelijk, dat wij allen ci meer of minder van onder den in druk kwamen. En zooals te Kotkn, zoo was het bijna overal! Tc Kuopio, waar wij op een Zondagmiddag met onze boot bij stra- lendcn zonneschijn aankwamen, waren alle schepen cn jachten gepavoiseerd en stonden duizenden mcnschen aan den haven onze aankomst af tc wachten. De heer Saastemoincu, een der meest bc» teckcnisvolle figuren uit de vrijheids» beweging van Finland cn broeder van den Finschcn gezant tc Den Haag. was ons reeds met zijn motorboot tegemoet gevaren om ons tc begroeten en t schcn kleine bootjes, waarin jongens meisjes vroolijk hun Finsche vlaggetjes zwaaiden, door, stoomde onze feestelijk versierde boot met onze driekleur in top de haven binnen, alsof er een vorst aan boord was. inplaats van een groep eenvoudige Hollandschc journalisten. ..Ik begin mij al zoo'n beetje als 'de prins van Wales te voelen!" zei écn van ons, toen hij even later op de met zijn vriendelijkstcn glimlach voor den fotograaf poseerde. Heel de Finsche bevolking heeft den tocht van de Nederlandsche journalis» ten gevolgd. Wij kregen hier telkens weer dc meest frappante bewijzen van. Was het bijvoorbeeld niet een aardig sympathiek gebaar, toen op onzen boottocht vnn Varkans naar Knopio in het kanaal bij Lcppnvirla dc zang» vereeniging van het dorp de dames alien in het wit op dc open gedraaide brug ons bij het passcercn een oud Finsch volkslied toezong? G> juich, geen geschreeuw. Finnen zijn in hun sympathiebetuigingen niet uitbundig en lawaaiig doch enkel, ernstig cn geheel in dc stemming van dezen heer» lijken Zondag, een Finschcn zang! Hoe sympathiek en eenvoudig' was ook de groet van het personeel van dc „clcc» trische centrale" in dc fabrieksstad Tammcrfors, dat ons, toen onze auto's even op bet plein voor dc fabriek stil stonden, door 3 dames ccn bouquet ro= zen liet aanbieden! Onvergetelijk voor allen, die den tocht door Finland mede» maakten, zal ook dc vaart in den ..wit» ten nacht" 's avonds om 11 uur over de rivier bij Hcenborg in het hooge Noorden blijven, toen overal voor de huizen cn in dc tuinen man» ncn, vrouwen cn kinderen met zakdoe ken en vlaggen stonden tc wuiven cn kleine roeibootjes ons als ccn cerc- wacht omzwermden. Maar het meest treffende moment was toch nog onze aankomst aan het station te Seinajoki. waar onze trein op onze reis van Klcaborg naar Tam» merfors 40 minuten oponthoud had. Daar wachtte op het perron ccn eere» VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 359 WACHTEN OP DE VOLGENDE FILM Bereikt juist zijn zit-: plaats als dc eerste voorstelling uit is en de geliefden elkaar bij zonsondergang omhel» het licht gaat op en hij beseft dat hij verge» ten had dat er een pau» ze is voor de volgende voorstelling wacht eindeloos en be studeert, omdat hij niets anders tc doen heeft zijn vingernagels rekent uit, 'dat wanneer ze nu niet beginnen, hij de groote film niet tot het eind zal kunnen bijwonen tot tenslotte na cenige eeuwen het licht lang» zamerhand uitgaat kreunt hoorbaar i het orkest aan ccn la ge ouverture begint applaudisseert vroolijk als deze beëindigd is nu zal het dan toch be» ginncn ziet met ergernis, dat cr eerst nog aankondi» gingen over de film van de volgende week worden gegeven gevolgd door eenige re» clames van automobie» len, tandpasta, schoen» smeer, bier cn de bios» coop zelf constateert met een zucht van verlichting dat ook dit voorbij is nu is peen uitstel meer mogelijk kreunt opnieuw als de titel van dc eerste film verschijnt: Door bloemenland met drie» poot 'en camera. en als tenslotte de groote film aanvangt heeft hij de keuze om weg te gaan of een af» spraak met zijn vrouw te negceren. (Nadruk verboden) acht van het vrijwilligerskorps uit 'aasa, rechts dc mannen, stram in de houding, dc geweren geschouderd, links de vrouwen, de leden van het „Lotta» Svard", allen in hun grijze uniform want ook dc vrouwen doen als hulp» troepen voor verpleging dienst in het vrijwilligerskorps met hun vaandel in het midden cn speelde de muziek ons oude Wilhelmus, toen wij op het perron stapten. Heel de wachtkamer was met groene slingers versierd en boven de deur hingen de Nederland» sche cn de Finsche vlag naast elkander. Geheel uit Vaasa, de stad, waar dc bc» vrljdingsoorlog in 1918—tegen dc Rus» sen en het bolsjewisme was begonnen, Lwaren zij gekomen, deze jonge man» nen cn vrouwen om ons, dc vertegen» woordigers van het kleine land, dat om zijn strijd tegen dc Spanjaarden in den tijd van hun onderdrukking, voor dc Finnen steeds als het symbool der Tijheid had gegolden, te begroeten cn iedc? van ons ontving aan dc. feestelijk versierde tafel dc „puuko" een dolk» mes, het nationale wapen, dat door de Finnen vrij algemeen gedragen wordt met onze namen in het heft gegra» veerd. Oécr dc diepere bcteekenis van de ze sympathiebetuigingen voor de Ne derlanders schrijf ik nog wel in een van mijn volgende brieven. Nu, aan boord van de „Ochonna", op weg naar Kopenhagen nog zoo half in de feest stemming cn met dc nog zoo levendige herinnering aan dc meer dan gast» vrije ontvangst, ons overal bereid ik denk hier ook aan het gezellige avondfeest met de heeren en dames Varkaus wil ik dezen eersten brief over onze Fitische reis eindigen met den roep, die zoo dikwijls in deze dagen lueft weerklonken: „Ellakeum Suomi!" (1) Aan boord van de „Ochonna" J. B. SCHUIL, (1) Leve Finland. Vervolg Stadsnieuws. DE WEG SPAARNDAM SANTPOORT >nze correspondent te Spaarndam schrijft: Wat is indertijd veel te doen geweest om deai weg langs den Slaperdijk van Rijn. land, die voor een paar jaar geleden in zulk een onhogaanbaren toestand verkeer de, hersteld te krijgen; zooals men weet is dit tenslotte gelukt met n bijdreg van de provincie van 15490. Als men thans dezen weg begaat ontdekt men, dat er alweer een begin is gemaakt met wat doet denken aan den toestand voorheen. De afdekking van het verhardïngamate. rianl is er nagenoeg overal af, en op vele plaatsen beginnen weer kuile-r te or Wij hopen, dat het gemeentebestuur vi Schoten, die commissaris van dezen weg geworden, vroegtijdig tot herstel zal ovi gaan, en niet zullen wachten tot dat de kosten voor een behoorlijk herstel zoodanig zijn opgeloopen, dat de hulp van de pro- vincie er weer aan te pas moet komen. LIJST VAN INSTELLINGEN VAN WELDADIGHEID. B. en W. brengen '-er kennis da' zij bij besluit van --f Juli 1923 de Vereeniging „Het Brokkenhuis" te Haarlem hebben geplaatst -p de lijs' van Instellingen van Weldadigheid» bedoeld in art. 3 der Armenwet, EXkMEN HOOFDACTE TE HAARLEM. Geëxamineerd 5 candid aten Geslaagd de heer J. W. Maas, vatf Amsterdam. Kantongerecht G. Ch. A. v. iL., te Haarlem, Motor en Rijwiclreg. f 1 sub X d. hechtenis; J. da E. te Echoten, winkelbesl., f 3 sub 3 d. If. J. L. te Haarlem, algemeen© politie verordening Schoten, f 1 sub 1 d. M. W. *5. te Schoten, winkelhort, f 5 sub. 3 d. •T. H., te Bloemendaal A.P.V. Heemstede f 6 sub. 6 d. J. X. S. te Nieuwer Arastel A P.V. Heemstede f 5 sub 5 d. J. Z. te IJmuick-n. W. v. S. f 2 sub. 2 <L G. v. d. P- te Alkmaar, A.P.V. Velgen f 4 sub. 4 A. J. L., :c- Amsterdam, M. en R. verordening f 3 sub 3 d. W. v. d. T. te Schc-veningen, A.V.P. Heemstede f 6 sub 6 ei. I. H. :e Kr-arlem, M. c-n R.reg:. f 1 sub 1 d. G. X. v. G. te Haarlem, M- en! R-regit, f 1.50 sub 2 d. G. X. v G. te Haarlem, A.P.V. Schoten f 1.50 sub 1 d. II A. Haarlem, M. en R.reg'.:. i 1 sub 1 d. J. L. V te Schoten, A.P.V. Haarlem f 2 sub 2 d. D. J. H. te Haarlem, A P.V. Heemstede f 1 sub 1 d. W. H. te Schoten M. en R.regit, f 2 sub 2 d. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN a 60 Cent» per regel. Verwondingen, Ontvellingen, Verstuikingen, Zonnebrand, Insectenbefen, Spierpijn. FEUILLETON DE GEWELDENAAR Uit het Engelsch van MARJOR1E BOWEN. 64) „Ik ben van plan u te dooden beet Visconti zijne zuster «oc. >,üa* genoegen zal ik hebben u tc doo den!" Hij wa9 opgestaan en Gi'aniiot- to trad doodsbleek terug. Valentine met. stommen angst aanziend Viscon ti was op 't punt gek te worden. -.Du- gij hebt niet meer verstan - dan lisio Denkt, gij som- dat gij met mij doen kun1 wat gij wilt omdat het mij aan staat dat «ij il'Orleans zult huwen 1" „Spreek" uic- fluisterde de La- na Valentine toe. die haa-t hem tegen den muur aanleunde. „Gijgijgij durft u nic' ;mj; nc zaken bemoeien!" riep Visconti uit die voor haar was komen staan. „Als ik mijn vinger ophef kan ik u nog lager neerbrengen dan de arm zaligste -laaf in Milaan!" ..Spreek niet!" fluisterde dc Lana wederom Doch Valentine geleek In gees* te veel op haar broer ook in haar kwam de krankzinnigheid der Visconti's boven. Zij richtte zich on en voegde hem tariend toe„Gij kunt mij dooden. zooals gij 't de ande ren gedaan hebtdoch gij kunt mij niet dwingen *ot nederigheid voor uwé vrouw, welke gij van de **raa' hebt opgeraapt." Visconti bleef stoksri f staan Gian- notto zag de Lana aan, zichzelf af vragend of zij voor hunne oogen ver moord zou worden. Onder den blik van haar broer kromp Valentine nog maals tezamen en ging wederom te gen den muur aanleunen. Zij zag dat hij zijn dolk uit dc scheede trok legde de hand over do oogen doch bleef onbeweeglijk en zonder nen ge luid te geven wachten. ..Ik heb er nu genoeg van," zeide Visconti op haar aanloopend. alles om zich vergetend. ,,lk ga u uit mijn weg ruimennet. als de anderen." Toen zag hij de Lana aan en begreep uil wat er op dien» gelaat t,c lezen slond, dat hij hem eerst tc dooden zou hebben. evenals ik iedereen vnn kant zal maken, die mij in den weg treedt riep Visconti verwoed uit ..Ben ik niet de hertog van Milaan Neem <le hand van uw zwaard af. de Lana- Nu ga ik de rekening vereffenen. Va len'ine!" Zijn hand was reed- opgehe ven Giannotto had het gelaat af gewend en de Lana wierp zich naar voren, toen er zacht aan de deur ge klopt werd en Visconti de hand liet zakken. ..Open de deur!" ri»P bij uit; „dat is bericht over mijne bmid De La maakte grerig van do gelegenheid gebruik om de deur wijd open 1 wer pen- Visconti's blik krui'te dien van zijn zuster op dat oogenblik be sefte zij hoe nauw zij aan den dood ontsnapt wa«. ..De edele vrouw is beterende er bestaat geen vrees voor haar leven meer, edele heer." zeide de Lana. ,,Gode zij dank!" riep Visconti uij, den dolk in dc scheede terugstekenö. Gianno'to slaakte een zucht van verluchting- „Breng mijn zuster naar hare ver trekken, de Lana. en bewaak haar goed. Mocht er iemand naar haar vra gen, zeg dan dat zij in ongenade ge- allen is De kapitein wendde zich om, dank baar dat hij haar levend buiten het vertrek kon brengen. „Wilt gij den boodschapper zelf spreken, edele heer?" Neen," antwoordde Visconti scherp „wat kan mij de boodschapper sche ien, als zij maar leef1." Toen greep de Lana Valentine bij den pols en drong haar tegen haar zin het vertrek uit. Zij was overwon nen, doch geenszins onderdanig ge maakt. ..Als Graziosa sterft zal zij hef met haar leven bekoope-i." voegde Viscon ti Gianofto toe. ..Gij hebt mijn woor den gehoord- Ik zal haar me* al haar gif verdervenIk had het reeds veel eerder moeten doen en als niet oor de Franschcn was zou ik 't nu doen. Een volgcrid maal zullen de Franschcn haar niet redden! Hij, die denkt dat een gevangen vrouw- machteloos is vergist, zich deerlijk, 'n vrouw heeft al'ijd nog haar tong!" „Misschien daoht zij, dat de edele vrouw 't wist," voerde Giannotfco ver legen aan. „Zwijg!" snauwde Visconti. „Zij kan ook wel gedacht hebben, dat ik Isola d'Es'c hare vrijheid wilde te ruggeven Doch zij moe' voorzichtig wezenEn Graziosa ook. Waarom zei dc zij niet dat het gelogen was? Had ik haar niet verzekerd dat haar va der leefde? Er zit geen geest in haar geen' waardigheid om mij met stilzwijgen cn haar. kermen 'e bescha men Giannotto dors' verder niet. zeggen. Hij rommelde in de perkamenten die op de tafel lagen en nam er een van in de hand. Toen Visconti's blik erop viel verkoelde zijn woede aanstonds. Met flikkerende oogen vroeg hij met een plotselingen glimlach„Zijn de ze de voorwaarden, die w-ij aan Delia Scala gezonden hebben?" ...Ta. edele heer i jorwaarden welke niet zullen falen." Visconti zat pen coeer.bük in s'ilte na te denken. Zijn glimlach verander de in een lach, toen hij zeide,,En ik laat mij door vronwengekibbel ver storen als Ik op 't punt s*'. gehee' Lombardijc ,.De d'Est es hebben Delia Scala misschien reeds in den steek gelaten, edele heer voerde Giannotto aan. Laten wij dat niet hoper- Zij zul len zoowel do verloren zaak al„ Mas tino della Scala getrouw blijven Delia Scala, de ridder zonder blaam zal hen eoh'er zelf verraden!" voerde Visconti met zulk een gemeenen lach aan, dn' Gianotto £rvan sudderde. ,Na al uwe overwinningen zijt gij o sterk, edele heer. dat srij ze nu evengoed vernietigen kunl." ,Jn, maar dat zal .ik langs een an deren w-eg doen." antwoordt Viscon ti nog immer glimlachend. ..Ik zal een overwinning behalen zonder bloed te vergieten. Ik zal er geen schatten aun besteder, geen tijd en ook geen manschappen, hoewel 't Della Scala niet alleen zijne steden zal kor len, doch (evens zijn eer en zijn faam." HOOFDSTUK XXVII. Ongelijke kansen. D.ieen achtereen was de zon in een prachtigen, wolkloozen saffieren he nrcl op- en ondergegaan en had eo durende rfp lange zomerdacen het fraaie land in gouden gloed gebaad en de lucht met bloemengeur bela den. Aan den ingang van zijn ten1 staand had Mas'ino della Scala geen oogen oor al deze pracht en gloed, de praal der-hooge kastanjeboomen ge- Joscht ia u,_ker groen cn w;i de trot- sche schonheid der dichte bloemen- trossen en den rijkdom van het ge bladerte, want zijn hart was I te zeer teneergeslagen, dan dat het prachtigst zonlicht ter aarde hem had kunnen opbeuren. Hij had reeds zoolang gewacht en tevergeefs. In de tent achter he: waren Torna- so on een page bezig met het oppoet sen zijner wapenrusting, welke hij als een uitzondering ha afgelegd. Giste ren nog had hij die gedingen in af- wachring van het antwoord, dat Vj3. conri hem schuldig was op zijne uit daging welke deze, in Masrino's oo gen, niet kon weigeren. Het was nu eenmaal zijn gebrek altijd beste van dc menschen 'e denken, ecu ge; brek dat hem duur te staan was ge komen betreffende graaf Conrad, oen gebrek 'at hem (hans weer een bc- leediging kostte van Visconti's kant, .,Ik heb alles beproefd en in alles ben ik bedrogen geworden of verra den. Ik ssa machteloos, hulpeloos zal dit zoo blijven voortgaan «ot aan he' eiude?" De gedachte cr ne als een gloeiend ijzer door zi-n ziel heen .zou het blijven voortgaan tot aan- hot einde?" (Wordt vervolgd^

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Haarlem's Dagblad | 1925 | | pagina 5