HAARLEM'S DAGBLAD
VAN ONZEN REIZENDEN
REDACTEUR
FLITSEN
WOENSDAG 5 AUG. 1925
TWEEDE BLAD
(NIEUWE REEKS)
No. 255
Naar Helsingfors.
DE HAVEN VAN HELSINGFORS.
Het meest markante verschil tusschen den Are de Triomphe! Wat een warn
He reis, die ik met de Ncderlandscho smaak, heel die Sicgc^allce met haar
journalisten naar Finland heb gemaakt
cn mijn andere reizen is: dat ik gereisd
•werd in plaats van zelf te reizen. Als
In het oude sprookje hadden wij niet
anders te zeggen dan: „Tafeltje, dek jcl
Ezeltje, strek je!" en alles stond voor
ons gereed. De bcschcidcncn onder ons
voelden zich als de leden van een hof'
houding, die als geleide van een vorst
op zijn doorreis door het land met hem
mcderelsdcn; de minder bescheidcncn
op sommige oogcnblikkcn misschien als
de vorst zelf. Overal waar wij kwamen
l«g de gepavoiseerde boot op ons te
wachten, of stond de gereserveerde
slaapwagen klaar. Ons programma ging
ran feestbanket tot feestbanket met
daartusschcn als entremets - bc»
zichtiging van steden, watervallen cn fa»
brieken
Deze wijze van reizen was voor mij
geheel nieuw: Zij had zeker haar zeer
aantrekkclijkcn kant. Ik behoefde mij
geen oogcnblik in te spannen. Vreem»
den zorgden voor mij cn ik had niet an»
ders te doen dan uit tc voeren, wat an»
deren voor mij hadden opgesteld. Ik
was als een willoos soldaat, die mede
trok achter een bevelhebber aan, steeds
in het gelid. Ik stond stil, als er gccom.
mandeerd werd „halt!" cn marcheerde
weer aan. als het commando ..voor»
waarts!" weerklonk. Voor een lui uan«
gelegd mcnsch zou men dit de ideale
manier van reizen kunnen noemen.
Maar als je zelf ecnigszins actief bent,
voel je toch bij zulke reizen ook een
zeker gemis! Al het initiatief, dut aan je
reizen soms zulk een onverwachte, pret»
tigc wending kan geven, is uitgesloten.
Je bent een lijdend voorwerp, inplaats
van een handelend persoon. Je volgt
instcde van zelf den weg aan te geven.
Je bent een deel van een geheel cn je
atclt daarom je eigen wil gedurende
heel de reis op non«acticf.
Deze wijze van reizen gaf ontcgcn»
zcggclijk veel gemak, maar onthield ons
ook ccn deel van het genoegen, dat in
het zelfstandig reizen is gelegen. Aller»
eerst dat van iïe voorbereiding! Want
schenkt bij elke nieuwe reis dc voorbe»
rciding. het ontwerpen van het plan,
niet altijd weer een intensief genot?
Geeft soms dc reis vóóraf niet nog groo.-
ter vreugde dan dc reis zelve? Wij cch»
tcr kregen het programma kant cr
klaar. Wij hadden ons niet af tc vragen,
of wij over Lübeck. over Kopenhagen,
dan wel over Stockholm naar Hclsing.
fors zouden reizen; wij vonden het met
dc meeste nauwkeurigheid vastgelegd:
„Met den nachttrein van zóó laat naar
Eerlijnden volgenden morgen naar
Stettin cn om 3 uur aan boord vun
Ariadne, die ons naar Helsingfors
brengen. Dus reisden wij over Berlijn
en Stettin, al trok dc route Kopcnh;
gen—Stockholm—Abo ons dan ook
meer aan.
Met afwijking van het. programma
was ik 's morgens al met ccn collega
uit Haarlem vertrokken, om de gelegen»
hcid te hebben nog iets van Berlijn tc
zien Ik was in geen 12 jaar tc Berlijn
Ïewecst en meer nog dan den eersten
eer viel mij het gemis van voornaam
cachet van deze wereldstad op! Welk
een verschil met ccn stad als Tarijsl Zie
eens de Brandenhurger Poort! Welk een
poovcr effect maakt zij. ingedrongen
als zij daar staat tusscjicn dc twee arm»
zalige wachthuisjes leclijker nog dan
onze twee beruchte dobbclstecncn bij
de Houtbrug wanneer men denkt
twee rijen als uit hun graven gerezen
witte spoken!
En wat ccn tcekencn van vervul in
twaalf jaren tijds. „De parvenu onder
dc steden" placht men vóór den oorlog
Berlijn wel tc noemen. Nu zou men gc»
ncigd zijn tc zeggen „ccn O.W.'cr, die
al zijn oorlogswinst terug heeft moeten
betalen!" Ik herinnerde mij het keizer»
lijk palcis uit dc dngen van glorie, met
den keizerlijken standaard trots
aaiend hoog boven het koperen dak.
Mooi vond ik het paleis toen ook al
niet, maar het gaf toch een impressie
van kracht cn van bloei. Nu stonden de
beelden van onze 5 stadhouders als op
iet voorhof van ccn onbewoonbaar
•erkUardc s!ot»ruïne. Heel dat complex
van kolossale gebouwen in den omtrek
van het „keizerlijk paleis" maakte nu
zijn vervallen, grauwen staat ccn
troostcloos'sombercn indruk op mij.
En wat mij ook sterk opviel, was het
veel minder levendig aspect der straten
van Berlijn dan in dc jaren vóór den
oorlog. „Untcr den Linden" leek op dien
zomernamiddag bijna leeg en ook het
verkeer op dc Potzdammcr Plat* kon
niet vergeleken worden hij dat op ccn
kruispunt als dc Place dc l'Opéra in het
centrum van Parijs.
Dc reis van Berlijn naar Stettin kan
men gerust met gesloten oogen doen,
zonder vrees er veel bij tc verliezen en
dc nuto»rit. door Stettin's straten deed
mij al evenmin verlangen iets meer van
deze Poinmersche havenstad tc zich.Ook
liet restaurant, dat ons als het „aller»
beste" van Stettin was aunbcvolcn, stel»
dc tc leur, zoodat wij zonder bezwaar
boord van de Ariadne stapten om
onze eigenlijke reis naar Finland tc bc
binnen.
Dc reis op de Ariadne werd on>
dank» het wat onstuimige weer van den
eersten avond één lange plcizier»
vuurt. Op deze witte, comfortubcl in«
gerichte passagiersboot waren wij op
Finschen bodem en wat dut voor ons,
Ncdcrlandsche journalisten, bctcckcn»
dc. mochten wij reeds dadelijk onder»
vinden, toen het strijkje, ons ter ccrc.
zijn Hollandsch'Finsch programma met
het „Wilhelmus" inzette. In verschil»
lende toonaarden cn verschillende tem.
pi, nu eens elegisch, dan weer martiaal
eens zelfs als galop hebhen wij
ons mooie volkslied in deze afgcloopcn
weken mogen hooren, aan boord, in
hotels, in restaurants cn eens zooals
ik in mijn vorigen brief reeds schreef
midden in Finland op het perron v
een klein stationnetje en telkens w<
trof ons dc bekende melodie, omdat 1
daar, in den vreemde, zoo heel ver v
ons land. dc diepere beteekenis van het
eigen volkslied sterker nog dan op eigen
bodem voelden. En toen wij op het dak
van dc Ariadne alle passagiers cn de
kapitein, staande en met ontblootcn
hoofde het Wilhelmus aanhoorden, wis»
ten wij ook tegelijk, dat wij, behalve
ccn journalistieke, ook ccn represent»»
ticve missie hadden te vervullen.
Wanneer ik later terugdenk aan mijn
reizen over de Oostzee, eerst met de
Ariadne van Stettin haar Helsingfors en
later met de Oihonna van Helsingfors
naar Kopenhagen zal ik steeds weer de
vele schepen met de gebolde zeilen zien,
die wij telkens en telkens passeerden.
Want dat was voor mij dc grootste bc»
koring van dc Oostzee, die vele zeil»
schepen, welke in den' witten nevel tel»
kens opdoemden, nu eens rank cn Iich,
jals over hef watervlak scherende al»
batrossen. dan weer breed cn dreigend.
als reusachtige spookschepen. De Oost»
zee is dc zee van de zeilschepen. Men
ziet er dc witte cn grauwe zeilen over»
al. Iu alle soorten zag ik ze weer. de
drie» cn viermasters uit een periode, die
lk al lang voorbij waande. De statige
barken en fregatten, dc lichte, ranke
schoeners, wij passeerden ze telkens op»
nieuw. Het was. of ik nog eens leefde
in mijn jeugd, of ik ze weer van af dc-
pier van mijn oude havenstad op mij
zag komen afvaren, dc Laura, de Adc»
laar, de Frisia. in hun gloricusc statig»
heid. Hoe nuchter cn prozaïsch lijkt elk
stoomschip naast ccn met volle zeilen
laveerend fregat! Daar op de Oostzee
is nog iets overgebleven van dc roman»
tick van het oude zeemansleven, daar
komt de bijna vergeten legende van
„den Vliegenden Hollander" je weer
voor den geest. Dc Oostzee is de zee,
waar men het zeilschip nog als het ,,mo»
nument" der zeevaartkunst in eerc
houdt en bewaart. Het was mij, als
een groet van verre, voorbije tijden,
telkens weer als ccn zeilschip in volle
statigheid ons passeerde.
De meeste van dezo barken, fregatten
cn schoeners zijn Dcenschc of Zweed»
sche houtschepen, die enkel op dc Oost»
zee varen. Voor dc grootcre vaart
naar Engeland cn Holland bijvoorbeeld
zijn ze geheel door stoomschepen
verdrongen. Ik ben blijde, dat ik de oude
zeilschepen, die mij van mijn jeugd zoo
bekend zijn, nog eenmaal in volle zee
terug heb mogen zien.
De vaart naar Helsingfors. eerst urch
lang door het Stettincr llaff mot zijn
nauwen doorgang, als ccn eng kanaal, bij
Swinemündc nuur dc volle zee en den
volgenden dag. langs het Zwccdschc
eiland Gothland, waarvan dc kust nu
cn- dan aan het llollandsch duin doet
denken, biedt variatie genoeg om niet
te lang te vallen. Bij Swinemündc voc»
ren wij tusschen Zweedschc cn Duitschc
torpedojagers door. te Rcval de
eenige stad. die de Ariadne op haar
reis naar Helsingfors aandoet waren
het oorlogsschepen van eigen nationali»
teit, die in dc haven lagen. Het was een
igenaardige gewaarwording, daar in de
haven van Reval dat, hooggelegen op
een heuvel, met zijn vergulde koepels cn
torens boven dc roodstcencn huizen van
uit zee geheel den indruk van een Rus»
sische stad maakt barkassen met
Hollandsche adelborsten cn Hollandschc
Jantjes te zien varen. En het was voor
onze „jongens" blijkbaar ook ccn ver»
rassing, toen zij van boord van de
Ariadne zich onverwachts hoorden toe»
roepen: „dc groeten uit Nieuwcdiep!"
Het was ons. of wij daar in dc haven
van Estland's hoofdstad plotseling ccn
stukje van Holland ontdekten, toen wij
daar onze eigen bekende schepen, de
Tromp cn de Heemskerk zu»
gen, of wij „vlak bij huis" waren, toen
dc stoombarkassen met het rood=wit=
blauw ons voorbij voeren. Wij, Neder»
landsche journalisten, brachten daar in
Reval de Ncdcrlandsche vlag onzen
groet, wat door den schout bij nacht
Sluys met een tegcn»saluut werd beunt»
woord. Nooit voel je sterker dan in den
vreemde, hoe dc eigen vlag tot je
spreekt..,
Vijf uur later varen wij tusschen de
„scheren" van dc Finsche kust. Het is
als de vaart over ccn groot meer tus»
schen groene eilandjes in bruine rots»-
partijen door. In dc blakende zon is het
,dón mozaïek van blauw cn bruin en
groen. Wij naderen de rotsvesting Suo»
menlinna, de „burcht van Finland".
Dreigend staan zware kanonnen met
hun gapende mondingen op ons gericht
cn wij denken aan het gevaar, dat het
zoo jonge vrij'e Finland nog steeds van
uit het Oosten bedreigt.
Voor ons ligt Helsingfors. Van uit
zee maakt Finland's hoofdstad ccn ver»
kclijk. imposantcn indruk. Twee kolos»
sale koepelkerken, dc cenc geheel wit.
hoog rijzend boven dc forsche. massale
huizen uit. dc andere rood«bruinmet
gouden dak. boven on ene groenen hcu»
vel. beheerschen heel het stadsbeeld.
Wij weten, dat Helsingfors nauwelijks
200.000 inwoners telt; zoo vun uit zee
geven dc brecdc. ruime havens, de hoo/
gc. witte gebouwen, dc alles dominee»
rende koepelkerken volkomen het
beeld van ccn wereldstad.
Op de kade zien wij ccn groep hcc»
ren, hoog»gchoed, cn dames met rozen
in dc hand. Dc commissie van ont»
vangst! Wij staan aan het begin van
onzen tocht door Finland, die voor ons
allen dank zij dc hartelijkheid
geestigheid der Finnen onvergetelijk
zou worden.
J. B. SCHUIL.
BINNENLAND
TOEZICHT OP DE VISSCHFRIJ.
Het hoofdbestuur der Reedcrsvcr»
ecniging yoor dc Ncdcrlandsche Ha»
ringvisscherij heeft aan den Minister
van Marine verzocht het daarheen te
willen leiden, üat ons politietoezicht op
de Noordzee, gedurende dc maanden
September cn October met ten minste
drie kruisers wordt uitgeoefend, cn dat
het politietoezicht op LJoggcrsbank zoo
intensief mogelijk zij, hetgeen voor het
gchcele haringvisschcrijhcdrijf van de
grootste beteekenis moet worden g;>
acht
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 363
DE LEEGE TELEFOONCEL
loopt naar dc eenige lee»
gc telefooncel, eich af»
vragende waarom hier
niemand staat en bij de
andere zooveel wachten
gooit zijn dubbeltje in i wordt zich bewust van
de gleuf cn wacht vol een man, die hem van
vertrouwen buiten de deur blijkbaar
draait hem zijn rug toe
je kunt door een ge»
sloten deur niet debat»
teeren de man is ze»
ker jaloersch
tikt op dc haak cn blijft
geduldig wachten, zich
afvragende waarom daar
ccn kaartje in de deur
steekt
krijgt een onrustig voor»
gevoel rukt heftig
aan dc haak cn roept
eenige keeren: hallo....
hallo.... hallo
neemt de kaart uit de
reet en leest kreunend
het opschrift: defect
verlaat de cel, trachtend
te doen of cr niets aan
de hand is
(NadruV verboden)
Het verdachte sterfgeval
te Rotterdam
Toeloop van nieuwsgierigen
en wanordelijkheden
Wij lezen in dc Haagschc Crt.:
Een ziekelijke nieuwsgierigheid an»
dors is het niet te noemen voert dag
dag duizenden mcnschcn naar dc
Corvcrstraat tc Rotterdam, naar de wo«
tung, waar dc vijfjarige Marietjc S. on»
der zoo verdachte omstandigheden den
dood vond. Dc politic heeft handen vol
w'erk om het publiek tot doorloopen tc
dwingen en wanneer het niet gauw ge»
nocg gaat, vallen cr natuurlijk klappen-
Het begint 's morgens al met de va»
cantievierende j-ugd, die den officieelen
Ordebewaarders moeilijkheden bezorgt
cn na vijf uur 's avonds komen de groo»
ten, bij duizenden tegelijk, cn drommen
zich in dc omgeving van de Corver»
straat samen, omnaar de drukte en
herrie te zien en cr onbewust zelf aan
mee tc werken. Uit Schiedam, Vlaardin»
gen cn van den linker Maasoever ko«
men de nieuwcgicrigcn aanzetten, cn
trams cn autobussen maken goede za»
ken. Motorpolitic cn politiemannen te
paard cn te voet zijn tot in den nacht
in de weer cn voeren charge op charge
uit, om dc mcnschcn te verjagen. Op
den N. Binnenweg, tot het Hecmraads»
plein toe, werd dezer dagen gechar»
geerd.
Gevoelige klappen worden daarbij
uitgedeeld, cn. zooals meer, worden
dikwijls totaal onschuldigen getroffen.
Maar wanneer iemand uit Charlois, zoo»
als Vrijdag een paar sabelhouwen op»
loopt, dan vraagt men zich toch af: wat
doet hij cr?
En die herrie duurt zoo voort tot een
uur of één, half twee. Eerst dan keert
dc rust terug in dc overigens zoo kal»
me buurt.
Het huis van dc ouders van S., waar
in het kind is gestorven, wordt terdege
bewaakt Dag cn nacht staat het, vóór
en achter, onder politicbescherming. De
bewoners zelf worden door alle omwo»
nenden geboycot. Geen melkboer, geen
kruidenier, geen groenteboer, geen cn»
kcle neringdoende wil of durft hun iets
leveren. Zaterdagmorgen ging een adju*
dunt van politie er met een kannetje op
uit, om den mcnschcn melk tc verschaf»
fen, Maar dc winkelier in de buurt wei»
gcirde...., totdat ccn melkwagen van
dc Vooruitgang uitredding bracht.
Voor al de bewoners van de Corver»
straat wordt de toestand, overigens on»
draaglijk. Dc straat werd 's avonds door
dc politie afgezet: dc ramen cn deuren
moeten gesloten blijven, niemand mocht
voor zijn deur staan en wanneer iemand
het huis vcrlictj moest hij de reden
daaivoor opgeven. Mcnschcn, die een
winkel binnen wilden, werd verzocht
voor ditmaal maar eens bij een ander
te gaan. Een volledige staat van beleg
dus.
Men heeft reeds een onderhoud met
den burgemeester aangevraagd, teneinde
tc verzoeken, het gezin S-, dat van alle
ongemak het middelpunt is, voorloo»
pïg elders ccn onderkomen te verschaf»
Jen.'
ERNSTIG GEWOND DOOR
BENZINE.
To*n dc heer Al benhais tc Velp bezig
was om een sol'leerbour gloeiend ic ma
ken oor het stoppen van een lek :n een
Ll.liiiicbus, geraakte de beiirine in braod
sloeg dc vlam hem in het gelaat. Dc
ongelukkige liep ernstige brandwonden
en krt-cg gloeiend soldeersel in dc
oogen. Men vreest voor het behoud van
zijn gezicht.
BEKNELD GERAAKT.
Mua n dag a.vonö( is de trom poetier E.
■f. D. op de spoorlijn LeidenUtrecht
sen niachwieloods aan den Haagweg
bij het voortduwen .van een goederenwa
gen 'bekneld geraakt tusschen een buf-
en een loods. Met ernstige kneuzin
gen is hij naar het diakonessenhuie te
Leiden vervoerd.
R.-K. VOLKSPARTIJ.
Op een te Hengelo gehouden vergadc-
iuig van alle afd dér B K. Volkspartij
Overijsel besloten tot oprichtuyr
een jirovwicialen bond van boven
genoemde partij.
EEN BEZOEK VAN DE
KONINGIN.
Te Bunschoten is in den watersnood»
nacht van 1916 een kind geboren, dat
aangegeven is als Aartje Vedder. welke
voornaam eenige jaren later is vcran»
derd in „Wilhelmina". Dit kind heeft
dc bijzondere aandacht van i M. dc
Koningin cn ontvangt dan ook nu en
dan kleine geschenken van Flare Ma ie»
stcit. Verleden week, aldus meldt het
U. D„ kwam H. M. met Pr.-.scs Juliana
per auto van Soestdijk naar Bunschoten
tot den ingang van het dorp. Beiden
bestegen daarna hun rijwiel cn onder»
weg vroeg II. M. aan een kind waar
dc wed. Vcddpr woonde met haar doch»
tertje „W'ilhclmina". O, dat is mijn
moeder juffrouw, antwoordc het kind
cn zij zcidc meteen waar haar moeder
woonde.
H. M. bracht met Prinses Juliana
ccn bezoek bij. de wed Vedder cn, in*
formeerde met veel belangstelling naar
het geziq cn naar Wilhelmina. die
thans 9 jaar is. Eenige oogcnblikkcn
later kwam het kind thuis cn H. M.
gaf dc kleine ccn hand. waarna het
meisje voor H. AL een schoolversje op
zcidc cn een psalmvers. H. M. was zeer
met de kleine ingenomen cn nam met
een handdruk afscheid van moeder,
dochters cn Wilhelmina.
Wilhelmina ontving van H. M. een
grootcn kaatsbal in net, waarbij H.M.
haar den raad gaf er in de vacantie
r prettig mede te spelen.
De correspondent van de Telegraaf te
Weltevreden eeint:
De heer Welter heeft ons persoonlijk
in een kort onderhoud, dat wij met den
nieuwen minister mochten hebben, be
vestigd, dat hij de portefeuille van Ko
loniën in het kabinet-Colijn heeft aan
vaard.
Omtrent de le volgen regcermgspolitiek
ter. aanzien var. hei koloniaal bewind
kon ininiêter Weiter on« nog niet oader
inlichten, daar Z. Bxe. over verschillende
belangrijke kwesties dra na aankomst in
Nederland met den kabinetsformateur
van gedachten denkt te wisselen, alvo
rens de groote lijnen definitief zullen wor
den vastgesteld.
Z. Jvxe. verheelde intusschen niet. dai
hierbij de kwestie van den overgang van
de defensie van ons koloniaal bezit van
het departement vam Oorlog naar dnt van
Koloniën inderdaad een pumt van ern
stige bespreking zal uitmaken.
Indische pors6teniman
Aneta sein'ons ui' Batavia:
Het Ba'. Nieuwsblad wenscht Indië
geluk met de bereidverklaring van
den heer Weiter om het ministerschap
van Koloniën to aanvaardenhet
noemt de^n bewindsman iemand, die
doorkneed is in -.egeerings- en Be
stuurszaken en een der meest gewaar
deerde raadslieden van de Indische
Regeering en die gelegenheid gehad
heeft nauwkeurig na te gaan. welke
ininisterieele ie:ding Tndie noodig
heeft.
Volgens de Je.vabode behoort de
heer Weiter tot die mannen, die jen
gevolge van de snelle ontwikkeling
onder Alle omstandigheden het hoofd
niet hebben verloren, maar zich re
kenschap hebben gegeven van de be
ginselen, welke de grondslagen zijn
ouzer moderne koloniale pohiiek.^
Het Nieuws van den Dag v. Ned--
Indië noemt den heer Weiter een
hard werker, wiens persoonlijke be
kendheid met op den voorgrond tre
dende figuren en figuranten van het
Indische tooneel van groot gemak is
bij het beoordeelen op een afstand,
van helgeeu zich in Indië afspeelt.
'Ie nvir'«tcrir"-'e vuil is voor Indië «tel
lig geen verliesmeer dan in den
Raad van Indië zal de heer Welters
als Minister bet. land cn hot volk de
zer gewesten»van diensf zijn.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
i 69 Cents oer regel.
Muggebeten
Bij muggebeten en beten van andere
insecten, atsook bij huidjeuk, krijgt
men dadelijk verlichting door het
inwrijven met
30-60-S0 ei. PUROL
FEUILLETON
DE GEWELDENAAR
Uit het Engelsch van
MARJOR1E BOWEN.
68)
Twee uren later werd do nngstige
stilte in bet paleis verbroken door het
openen van een deur en i rad iscon
ti van zijn eigen kamer uit he1 wyon-
verirek binnen, waar een page dc
wacht hield. De hertog wenkte hem
en gaf hem een glas met een melk
kleurige spiraallijn er om heen. een
sierlijk glas. gevormd als een bloem,
met een langen stengel- ,,Vul dit met
.wijn," beval hij.
De page gehoorzaamde.
„Neem het clas en volg mij." zet-
de Visconti, en verliet het vertrek ge
volgd door den page.
Hij bleef staan voor -net verblijf van
zijne zuster, waar soldaten op wacht
stonden. Binnen boordo hij voetstap
pen cn angstige stemmen welke fluis
terend over het gebeurde spraken-
De sleutel werd omgedraaid, dc deur
zachtjes geopend en hij trad binnen,
gevolgd door den page, waarop een
schildwacht de deur weer eloo1.
Het was. evenals alle vertrekken in
't paleis- een hooge en slecht vcrlich'e
ktuner. Toen Valentine de deur hoorde
openen wendde zij het hoofd om en
stond op.
,,Zet het glas neer en ga heen," zei-
de Visconti tot den png"e.
„Neen! neen1'' riep Valentine
uit, ,.laat, hem blijven, Gianen
zij trad met smeekende blikken naar
den knaap toe.
,.Ga hoen henhaalde Visconti.
Blijf, in vredesnaam blijf!" riep
Valentine met pjotselihgen dood»
angst, »oen zij de uitdrukking op Vis-
conti'a gelaat zag.
De arme page aarzelde, doch niet
lang. Visconti wendde zich om, waar
op de knaap aan de deur klopte om
uitgelaten te worden en zonder meer
verdween.
Visconti wachtte tot hij weg was, en
sloot toen de deur van het binnenver
trek. vaar de dames sidderend fluis
terden. Valentine trachtte te spreken,
doch do woorden bedierven op hare
lippen. Zij viel tegen den muur aan
en klemde zich. de oogen op haar
broer gericht-, aan het muurkleed
vast-
Viscon'i ging aan de tafel zitfen.
waarop de page het glas had neerge
zet. Het hoofd in de handen gesteund
zsag hü zijne zuster aan de adder
op zijn wambuis geborduurd, scheen
te kronkelen cn te leven.
„Graziosa is dood zeide hij.
,,Dat heb ik niet gedaanriep Va
lenrine met wilden angst uit. ,,Ik heb
haar niet vermoord, Gian
„Ik heb haar dood gevonden
vervolgde hij zonder den blik van
haar af te wenden.
Tegen den muur aangedrukt riep
zij met wringende handen. ,,Zij heeft,
zichzelf gedoodik heb 'het niet
gedaan
..Ik zal u niet. dooden," zeide Gian
en keek met. een glimlach naar het
alas dat voor hem stond. 1 j
Valentine wierp zich op de knieën en
gilde: ..Ik heb haar nia1 aangeraakt
ik heb haar niet vermoord
,,Iik zal u niet. aanraken 1ik zal
u niet, vermooTden vervolgde hij
nog immer glimlachend.
.,Dijs dan behoef ik niet te ster
ven?" riep zij waggelend opstaand
me* een poging kal; i 'e zijn.
..Gij behoef'- nic1 tp sterven," her
haalde Visconti zacht., zonder de
oogen van haar af te wenden. ,-Dit
zult gij drinken vervolgde hij,
het glas aanrakend-
..Gij kun1 niet zoo wreed wezen
pleirie Valentine; ,- ik ben uwe
zus'er. Gian
„Geef ik zóóveel om banden van
verwantschap?" vroeg hij. „Zii zou
mijne vrouw geworden zijn. Drink
dit
Wederom wierp Valentine zich op niet van deze gelegenheid gebruik te
de knieën en kroop naar hem toe.
..Heb medelijdenriep zij uit. „Heb
medelijden ik ben zoo hulpeloos!
spaar mij ca ik zal u nooit meer be-
leedigen nooit meer!"
„Vreemd, dat gij ul uw moed kwijt
zijt," gaf hij terug. „Wat jg eraan
dit glas wijn leeg te drinken?"
„Laat mij tol. den ochtend leven
smeekte zij do armen om zijn knieën
heenklemmend. ..Dood mij niet hier,
in deze donkere kamer. O, ik kan
hier niet. sterven ik kan niet
„Graziosa stierf in een ver'rc-k dat
even somber was als dit zij stierf
alleen en verlaten- Gij zult dit op
drinken zeide hij het glas naar
zioh toetrekkend. „Kom drink het
leeg-"
.,Ik ben nog zoo jong. Gian," snik
te zij, „denk eens, Gian, nog zoo
jong!"
.Graziosa was niet ouder dan gij,"
gaf hij terug.
In doodsangst klemde zij zich aan
hem vast. smeekte hem, trachtte hem
te overreden haar nog tot morgen te
laten leven alleen maar tot doil
ochtend.
„Graziosa stierf na zonsondergang
voerde hij aan. ..Kom. drink den
wijn en houd mij niet. lang zoo op.
Gij hebt zoo vaak gewenscht te ont
komen waar is uw moed om thans
maken
„Niet om zoo te sterven zoo niet!
Zij zonk op den grond neer. haar
prachtige haardos over hare schou
ders. het. gelaat verborgen. Toen keek
zij hem plotseling weer aan. terwij!
hij haar bewegenl'oos zat te beschou
wen.
„Gian, vroeger hield ik veel van u,
toen wij kleine kinderen wiaren."
,,Dat ben ik vergeten- en gij ook
tot cvp dit. oogenblik drink
Met ontembaren angst vloog zij op
Jk kan niet! ik kan niet! Dood
mij liever zelf!"
„Hiermee?" vroeg hij op zijn dolk
wijzend. „Neen dat is tc. ruw voor
iemand zoo schoon als gij."
Valentine snelde naar de deur me1
„Philippe PhilippeConrad
Costanza
Visconti vloog zoo driftig op, dat
hij zijn stoel omsmeet. „Zwijg
drink het glas leeg! Denkt gij soms
dat iemand zou durven binnenko
men?"
Een oogenblik zag zij hem met ver
wilderde blikken aan. sloeg toen de
oogen neer en zeide ffijistorend
„Geef her dan."
Visconti bewoog niet en antwoord
de: „Kom hier en drink het."
Langzaam kwam zij naar hem toe.
met eene hand tegen den muur aan-
steunend, haar lange schaduw voor
haar uitglijdend.
-.Haas" u wat," zeide hij. haar
steeds bewegenloos met de oogen vol
gend. „haast u wat."
Met. neergeslagen oogen en hijgen
den boezem kwam zij naar de tafel
toe, zonder verder te weenen of te
smeeken,
..Drink!" beval hij met half toege
knepen oogen. „Drink het leeg op de
gezondheid van' Delia Scala zr-oals
cii vroeger reeds eenmaal deed 1"
Zij sloeg de oogen op en zag hem
aan. Onder het spel van zijn blik trok
zij zich teni'p, nam hefc glas op en
bracht hei, «tnn hare linpen. Dooh hij
boog zich dichter naar haar toe;
zij dtonk en ze«e bc- half Ic-ege glas
sidderend en met starende oogen weer
op de tafel neer-
Glimlachend cn zijn duivelsgezicht
nog nader brengend beval luj„Drink
de restdrink het leeg, Valentine."
Zij gehoorzaamde stilzwijgend.
Toen hei leege glas op de tafel
stond wendde hij zich met een lach
van haar af en liep naar de deur. ge
volgd door Vnlen'-inc's blik van wan
hoop. Dooh zij zeide nie;s. er kwam
geen geluid óver hare lippen.
(Wordt vervolgd).
