HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
FLITSEN
Kinderen
PUROL
MAANDAG 14 SEPT. 1925
TWEEDE BEAD
No. 3496
DE CRISIS VAN DE H. 0. V
Dc crisis waarin de Haarlcmsche Or» deze niet ver 6trekkende zaken zijn?
kcstverecniging verkeert, schijnt tot
haar hoogtepunt tc zijn gestegen. Het
bestuur heeft tegen Dinsdag een leden»
vergadering bijeengeroepen cn een voor»
stel tot liquidatie van dc verecniging
aangekondigd. In ons vorige nummer
hebben wij uitvoerige mcdcdecltngcn ge»
geven over het standpunt van het be»'
stuur en in dit nummer vinden onze
lezers een uitvoerig interview van den
voorzitter van den Ncderlandachcn
'Toonkunstenaarsbond, den heer Olman.
zoodat wij in staat zijn de uitingen van
de twee partijen tc vergelijken en daar»
uit onze conclusies te trekken.
Daarbij kunnen wij ondergeschikte
punten voorbijgaan, namelijk de grieven
van weerszijden over langzame beant»
woording van correspondentie, vertra»
fing in dc afdoening en zoo meer.
loofdzaak is. na tc gaan wat dc par»
tijen verdeeld houdt cn of het mogelijk
zal zijn. een brug te bouwen, waarover
zij tot elkander kunnhn komen Vastgc»
stcld moet dan worden, dat de finan»
cieele quaestie niet de hoofdzaak is. ja
zelfs op dit oogcnblik niet in a an me r»
king schijnt te komen; wel zijn partijen
het er over eens, dat dc^alaricerlng on<
voldoende is, maar men aanvaardt die
van weerskanten als ccn toestand, waar»
in, op dit oogcnblik althans, geen ver»
betering kan worden gebracht.
Wel wordt in het interview van den
heer Olman de quaestie met Mej. Sa»
maels nog even te herde gebracht,
maar daar de harpiste het orkest heeft
verlaten, is ook dit practisch geen punt
van overweging mefcr. De twee grieven
aan de orde zijn het optreden van den
dirigent, den heer Gernarz, tegenover
dc leden van het orkest en de verhou»
ding tusschen het orkest cn het bestuur.
Dc heer van Zanten heeft mij in een
tclcphonisch gesprek gezegd dat de heer
Gerharz wat sarcastisch kan zijn, maar
zelfs wanneer het een enkelen keer ver»
der ging. mogen wij niet aannemen, dat
een ongelukkige opmerking, aan
leiding zou moeten zijn tot een conflict
van zoo grootcn omvang. Als het waar
is. dat artisten prikkelbaarder plegen te
zijn. dln andere menschen. dan is daar»
mee wellicht het dubbele feit verklaard,
dat de dirigent zich wat scherp uitlaat
en dat de orkestleden het wat zwaar»
der opvatten, dan noodig is.
Blijft over de regeling van dc verhou»
ding tusschen partijen, op organisato»
risch gebied. Dc Nederlandschc Toon»
kunstcnaarsbond heeft daaromtrent ver»
schillende wenschen, waarvan de voor»
naamste hier volgen. Zij zijn ontleend
aan een getypt contract, dat onze inter»
viewer zfaterdag van den heer Olman
ontving.
In artikel 13 wordt bepaald, dat elk
der orkestleden als regel een dag per
weck geheel van werkzaamheden zal
zijn vrijgesteld In bijzondere gevallen
kan, in overleg met ccn commissie uit
het orkest, waarover straks meer, van
deze bepaling worden afgeweken F.ch»
ter met dien verstande, dat dc vrije dag
dan op ccn ander tijdstip wordt ver»
strekt. In geen geval zal de vrije dag
tegen een vergoeding in geld ruilbaar
zijn.
Het bestuur van de H. O V. acht dit
een groot bezwaar. Het vaststellen van
een vrijen dag acht het onmogelijk,
dat het orkest zich moet schikken naar
de engagementen, die het krijgfcn kan en
waarvan de bepaling van dag en datum
buiten zijn beslissing valt. In het drukke
jaargetijde zal het zelfs niet mogelijk
blijken te zijn, daarvoor in dc plaats ccn
anderen vrijen dag tc stellen cn boven»
dien zijn cr al heel weinig menschen.
die zooveel vrijen tijd genieten als dc
leden van het orkest, soms drie dagen
per week. in dc maanden gelegen lus»
schen Mei en October.
Een tweede wcnsch Is een racantic
gedurende 10 a 12 dagen in de tweede
helft van April cn evenveel in dc maand
September. Op dit oogcnblik genieten
dc leden van het orkest 14 dagen vacan.
tic in September en 14 dagen met Pa-
schen, benevens 3 dagen in het laatst van
het jaar. Hier.bestaat dus geenerlei ver
schil.
In de laatste anikelen van het contract
wordt de organisatorische verhouding
geregeld Art. 15 beval dat de orkestle
den verplicht zijn. uit hun midden een
uit drie personen bestaande orkest-com
missie te bet.oerlten. die tot taak heeft,
met den dirigent over aangelegenheden
van niet ver strekkenden aard. betreffen
de orkestleden of den orkesldienst te be
raadslagen, resp. regelingen te treffen.
Haar taak is nader omschreven iti het
dienst-reglement.
De taak van deze commissie is wel
bijzonder vaag omschreven. Wat zullen
Men kan daarover lot in het oneindige
van meemng verschillen en het dienst
reglement, waarin alles ontschreven staat
is niet bij hel ontwerp contract gevoegd.
In verschillende ondernemingen wordt
gewerkt naar een collectie! contract tus
schen werkgevers en werknemers^ ook
in de typographie cn dit dagblad wordt
onder een zoodanige overeenkomst ver
vaardigd. Daarbij wordt evenwel de ver
houding tot in de kleinste details gere
geld en dat dit contraci werk; tot tevre
denheid van beide partijen is juist hier
aan toe te schrijven, dat niets aan opvat
ting of inzicht overgelaten wordt.
Naast deze eerste commissi wenscht
de Toonkunstenaarsbond een tweede,
voor georganiseerd overleg, beslaande
uit vei leenwoord igers van de H. O. V.
en den N. T. B., onder voorzitterschap
van een neutraal persoon (an. 16). Ver
volgens wordt «wenscht een scheidsge
recht op dezelfde wijze samengesteld cn
ten slotte vraagt dc N. T. B. een ar
bitrage-commissie voor geschillen over
de overeenkomst zelve.
Vier commissies derhalve tot regeling
van de organisatorische verhouding. Op
den administrateur na moeten alle orkest
leden lid van den N. T. B. zijn. Be
ëindiging van dit lidmaatschap kan (er
staat met zal) de H. O. V. verplichten
tot tusschentijdsche opzegging der tndi-
vidueele arbeidsovereenkomst, met in
achtneming van een opzegtermijn van
een halve maand.
Van deze voorwaarden wil het bestuur
der M. O. V. niet Itooren. „Onze con
tracten" zoo verzekert de heer van Zan-
.zijn voor de musici beter dan die
voor de orkesten te Arnhem en Gronin-
en wij denken er niet aan, ons aldus
wet door den Toonkunstenaarsbond
te laten voorschrijven. Bovendien zijn de
toon van den N. T. B. en de wijze van
voorbereiding der onderhandelingen zoo
onaangenaam, dat 't bestuur niet anders
kan dan een voorstel tot liquidatie der
vereenig-.ng doen. De vergadering kan
dit natuurlijk verwerpen, maar dan
treedt het bestuur af met heer Gerharz
en zal zij dus een nieuw bestuur en een.
nieuwen dirigent moeten benoemen Ik be
twijfel, of die onder deze omstandighe
den te vinden zullen zijn- Al het mogelijke
is gedaan: ik zelf heb herhaaldelijk ge
tracht, den vrede te bewaren; de heer
van dc Kamp heelt de musici toegespro
ken, dokter van den Berg heeft nog een
poging gedaan, maar zonder succes".
„En wanneer pinsdagavond de ver-
eeniging tot liquidatie Besluit, wanneer
eindigt dan het verband met de leden
van net orkest?"
.Onmiddellijk. Dan is 14 September dc
laatste betaaldag geweest. Vergeet niet:
wij hebben dan geen -"cld meer, contri-
butien kunnen wij natuurlijk niet innen,
concerten ouiten dc stad geven wij niet
meer en wij zijn al vijfduizend gulden in
voorschot Bij de gemeente, voor subsi
die. Als de H. O. V. het voorstel van het
bestuur tot liquidatie aanneemt, dan is
het algdoopen. Ik verzeker u, dat ik
daartegen opzie. Vijl jaar lang. durf ik
zeggen, heb ik met den betreurden Kool
hoven voor hei orkest gewerkt wat ik
kon; het is. dank zij Gerhar-, op deze
hoogle gekomen, iedereen prijst het, er
ligt een uitgebreide correspondentie die
op beantwoording wacht. Wij scheiden
er mee uit. Vergeet niet: wij bestuurs
leden hebben niet het orkest voor ons,
maar voor u'
„Is er dus", zoo vroeg ik, „geen enkel
middel om het voortbestaan van het or
kest te verzekeren".
„Ja", antwoordde dc heer van Zan»
ten. „Wanneer dc bond bij mij komt cn
vraagt of het bestuur ccn voorstel wil
doen. dan zal ik cr een doen. dat zon»
der discussie moet worden aangen&men.
Dan zal ik ook zeggen wie ik weer in
het orkest wil hebben en wie met.
Geen enkel orkest in Nederland heeft
een contract, zooals het ons thans door
den N. T. B. wordt aangeboden; geen
hunner zou dit ook aanvaarden. Maar
wanneer een contract te maken is, dal
ook de andere vijf orkesten leekcnen.
dan is ook Haarlem daartoe onmiddel
lijk bereid".
scheiden van de belangen der musici,
die zij zelf het best kunnen beoordcc»
len, twee groote argumenten voor het
voortbestaan van het orkest. Het eene
de opvoedende kracht, die pr ligt in
goede en goed uitgevoerde muziek. Kr
zijn maar weinigen in onze stad, die
zich dc weelde kunnen veroorloven,
an „Bach" of „Toonkunst" te zijn,
of elders goede muziek tc gaan hooren.
Voor dc anderen is de H.O.V. met haar
ledena cn volksconcerten, ik aarzel niet
c zeggen, een weldaad. Zeker, wan»
het Haarlemschc orkest niet meer
bestaat, kan men hier goede orkesten
laten komen, het Haagsche, het Utrecht»
sche, het Arnhemsche misschien, maar
dezen zijn tegenwoordig zoo duur, dat
ook wanneer het geheelo gcmeentcsub»
lidic beschikbaar blijft, het aantal con
certen zeer zal verminderen. Van con.
certen in den Hout door beroepsmusici
zal dan volstrekt niet meer sprake kun»
nen zijn.
Dit is het eene motief, het tweede is
het belang van de gemeente. Het schijnt
dat niet iedereen de bcteckenis van dit
argument gevoelt, maar ik houd het
voor zeker, dat de naam, dc reputatie,
dc „stand" zou ik haast zeggen van
onze gemeente, afneemt wanneer zij
niet meer ccn eigen orkest bezit. Het is
dezelfde reden waarom wij hebben ge»
waarschuwd tegen het verlies van den
zetel van Bloembollencultuur, bet Mu»
van Kunstnijverheid, de Roei- en
Zeilverecniging, de Provinciale Griffie.
Al deze dingen zetten een stempel op
een stad cn een stad zonder eigen stem»
pel daalt gauw af tot vtlle morte. Doo»
dc stad.
Is daérvoor dan nu de heele tijdens»
geschiedenis van het orkest geleden?
Juist op het oogcnblik dat groeiende
belangstelling, dus meer geld van buiten
zeker is, dut het Rijkssubsidie aan»
staande schijnt te zijn?
moet nog een oplossing te vinden
zijn en ik vertrouw, dat die in tweemaal
vier en twintig uur zal worden gevonden.
Dezen keer misschien niet door parti»
Alierc hulp. Kan het gemeentebestuur
zijn lijdelijkheid voor dezen keer niet
laten varen en het tooverwoord vin
den, waarmee de aanstaande ramp kan
orden bezworen?
J. C. P.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 395
VVOOR DEN EXPEDITEUR
KUNST UIT MAROKKO
De llojlandscbe schilder Dirk Jansen,
die' at vele jnen in Marokko wooift, en
m #e laate'.e jaren nu cn dam eens ver-
t-une'i^Ki van zijn werk in Holland liet
h«e(t nu in dan kunsthandel Tan
den heer Smit een aantal schilderijen.
I>sstele en teek eniogen tem toom gesteld.
Het zijn voorstellingen van pleinen,
poorten, binnenplaatsen uit zijn nieuw
Mooreoh vader'and, uit Rabat en andere
eteden, en verder figuratieve voorstellin
gen van vrouwen en meiejee uit dat ver
re. than* in het brandpunt der Europee
echt belangstelling staande land. In soo-
e is dexe kleine expositie van
actueel belang en te meer onze belang
etellfeig waard, daar Dirk Jansen «n
uitgeeptokon illustratief talent ie, die
zich geen al te groote vrijheden veroor
looft cn vermoedelijk een vrij getrouw
beeld geef: van het land en de bewo
ners ui; de buurt vaat vriend Abd-el-
Krim. Of li ij daarbij altijd picturaal even
interessant is. kan ccn tweode quaestie
ztjn waarin wij ona voot het moment niet
verdiepen Willem; we willen het
zekere lenige bravo,ur in de voordracht
van thans actueelo dingen aanvaarden
niet erkentelijkheid. De kleurigheid
onder den Afrikaanechen hemel aan alle
wezen eigen is. heeft ook Dirk Janeen
behoordeen fel blauw en een heider
geel plaatst hij gaarne nevens elkaar en
«en stemming van lichtievend geluk moet
wel de zijr.o wezen a!« hij temidden van
zijne sujetten aan den arbeid is. Al is de
afstand in tijd en beteekenie groot, het
is een verdienste van dit werk dat het een
uitlating van den groeten Eugóne Fr»
menti-n in herinnering roept, die
uit Afrika aan een vriend schrijft: „Laat
het,je genoeg zijn dal ik eene passie
voor blauw heb en dat er twee dingen
zijn. waarnaar ik brand van verlangen
ze wéér te lier.: «n onbewolkte lucht
boven een ecbaduwloote woestijn".
Nu heeft Fromectin wel iets anders
-.-an het Afrikaaneche landschap gemaakt,
dan Dirk Jeroen er ooit van zou begee
ren te maken. Er liggen, behalve ander*
dingen, zeventig jaar tusschen beiden
prductle. Noch aan Delacroix, met
Algerijneoho .Toodsclie bruiloft, noch
aan Decamps, die evenzeer Algn
de, wordt door onze huidige kunstenaars
concurrentie aangedaan. Wij denken, bij
Ziehier het standpunt van beide par» het xien van dit hedendoagsehe werk lie
tijen, dan toegelicht. Wij zijn al sinds
jaren aan moeilijkheden met dc H. O. V.
gewend; zij waren allengs periodiek ge»
worden, als de aardbeien in Juni cn dc
roodc kool in Scntcmher. Tot nu toe
waren zij evenwel altijd van financicc»
len aard en op dit oogcnblik komen er
organisatorische quaesties bij. De toe»
stand is hachelijk en met eenige dui
zenden guldens niet te redden. Intus-
schcn. zoolang cr leven blijft, is cr hoop.
Hoe vaak niet hebben wij in dit blad
wanneer moeilijkheden opdaagden, die
soms onoplosbaar schenen, medege»
werkt tot een blij einde! Er zijn, afge»
aan hedemdaogeche
zouden wij erna kunnen voorstellen dat
er in de wijze van aanvoelen en behan
delen van dé 6tof.
mmg zou kunnen wezen tusschen Willy
Sluiter en dezen heer Jansen. Beidon
zien in hoofdzaak de buiten kante che
schijning nn aangenaam arrangement;
beiden gaan zij nu en dan over tot po
ging ter innerlijke tyjfecTiiig hier bij
voorbeeld de studies naar oude Marok-
kanmsehe joden helden zijn knappe,
maar vlakke teekenaare.
J. H. DE BOIS.
Het ophangen van een kaart om
den expediteur te waarschuwen is
een mooi systeem, maar waar is
het ellendige ding
eens even kijken of de man mis»
schien al in de straat is
rapporteert, dat er nog niets te
zien is, dus ze zullen de kaart
moeten ophangen
als hij 'm nou maar vinden kon.l produceert na langdurig zoekenen volhardt maar weer want de
weet zij niet, waar zij 'm het laatst] een kaart, die het niet is
geborgen heeft
I man kan nu ieder oogcnblik langs
komen
roept het is in orde hij heeft 'm
gevonden, hij stond nog in het
raam van den vorigen keer
maar zou het niet beter zijn 'm dit
maal in het raam van de huiska»
mer te zetten, dan kan de man 'm
beter zien
heeft de kaart eindelijk weer in
"de eetkamer bevestigd als de ex»
pediteur juist voorbij is cn 'm dus
net gemist heeft.
(Nadruk vetB'oden).
Vervolg Stadsnieuws
„ONDERLING HULPBETOON."
De klcermakersgezellenvcreeniging
Onderling Hulpbetoon", die 2 Septem»
ber 1895 werd opgericht, vierde Zater»
dagavond in de groote zaal van het
Bron^bouw feest ter gelegenheid van
haar 30»jarig bestaan.
Toen de voorzitter, de heer W. J.
Reiningh om kwart na acht. het feest
opende, was de zaal geheel met belang
stellenden gevuld.
Na een woord van welkom vertelde
dc voorzitter ccn en ander uit de
geschiedenis der verecniging. die sinds
het 25»jarig bestaan nog in bloei is
toegenomen. Het aantal leden bedraagt
thans ongeveer 70 cn toen 60. Het batig
saldo is thans f 1400 en in 1920 was
het f 800. Een mooie vooruitgang
dus.
Aan ziekengeld is uitgegeven f 1278
en aan contributie werd f 2800 entvnn»
gen. Spreker wekte alle kleermakers»
gezellen op om lid te worden van „On«
dcrling Hulpbetoon" dat van een ge»
ringe contributie een groote uitkecriug
geeft
Hij besloot zijn rede met allen een
prettigen avond te wenschen.
Namens den Nederlandschen Bond
van mannelijke en vrouwelijke arbei.
ders in dc kleeding«industrie voerde
de heer A. Knol het woord en na ge»
wezen te hebben op het nut van orga»
nisatie in het algemeen betoogde hij,
dat deze voor de klecrmakcrsgezellen
zeker noodig is in verhand met de
fnuikende huisindustrie.
Daarna wees hij op het vele goede
werk, door „Onderling Hulpbetoon"
verricht Hü feliciteerde dc vereeni»
ging en vooral de leden met hun ijve»
rig bestuur, dat tijd noch moeite
heeft gespaard om voor de vereeni»
ging te doen, wat in hun vermogen
Nadat dc Jazz Band „Kitty" een
paar aardige muzieknummers ten beste
had gegeven, gaven „De Spaarne»
spelers" het bekende blijspel .Jonge
Harten" van M. Emans.
Het leuke stuk werd buitengewoon
goed gespeeld; vooral de eerste twee
bedrijven.
Dc dames cn heeren vatten hun rol
goed op en uit alles bleek, dat deze
uitstekend was ingestudeerd.
Hel publick stelde het gegevene zeer
op prijs wat wel bleek uit het dave»
rend applaus na ieder bedrijf.
Na afloop kregen dc dames van den
voorzitter ccn bloemstuk cn de heer
Reiningh sprak daarna woorden van
hulde en waardecring.
Nadat dc Jazzband nog eenige mu»
zicknummers had gegeven, die ook
zeer in den smaak vielen, begon een
geanimeerd bal. Het is een buitenge»
woon goed geslaagde feestavond ge»
wcest en de verecniging kan daar met
genoegen op terugzien.
Na afloop werd een collecte gehou»
den voor het sanatoriumfonds, die
f 34.24 opbracht.
Het gouden jubileum der
Chr Schooi aan de
Bakenessergracht
Een dankstonde in de
Groote Kerk
Met een dankstonde in de Groote
Keik is Zondagavond begonnen dc her»
denking van het gouden jubileum van
de oudste Chr.' school in Haarlem, vroe»
gcr aan de Bartcljorisstraat. thans aan
de Bakenessergracht.
De dienst werd geopend met het zin»
gen van Psalm 103 vers 1. Daama be»
klom ds. van Pa assen den kansel, die,
nadat mevrouw Van Tienhoven een lied
had gezongen, cn dat hij in gebed was
voorgegaan, een prcdicatic hield naar
aanleiding van Psalm 105 vers 1. Spr.
zcidc, dat het plicht is om de geschie»
den is te ecren en God tc danken in wat
Hij deed voor de oudste Chr. school ii
Haarlem. Van Gods goedheid spreekt
dc stichting en instandhouding der
school.
In 1S71 kwam hier een agent
Chr. Nat. Schoolonderwijs cn werd hier
een afdeeling gesticht. Dr. Bronsveld
werd voorzitter. Maar het ging niet. Er
was hier wel een Chr. school, maar al»
leen voor -meer gegoeden, waarvan de
heer J. Klein hoofd was. Maar de heer
Klein en met hem anderen gingen voort
met te arbeiden.
Dank zij een gift van een milden ge»
ver van eenige duizenden, kon in 1875
de school in een pand in de Bartcljo»
risstrnat, waar zij vele jaren was. met
130 leerlingen worden geopend. Haat
eerste hoofd was de heer J. v. d. Have.
die veel voor haar deed en die haar
tot bloei cn een goeden naam heeft ge»
bracht. In die dagen brachten de onder»
wijzers aan dc Chr. school een groot
offer. In 1885 kwam hij aan haar te ont»
vallen.
Zijn opvolger was de heer II. S. Lg-
ran. Onder hem kwam de school tot
verderen bloei. Hij was een man van
ernst cn toewijding, gezien bij dc school-
autoriteiten, Veel is de school aan hem
verplicht Het was hem tot grooto blijd»
schap, dat de school zóó in bloei toe»
nam, dat naar ccn ander gebouw moest
worden omgezien. Onder voorzitter»
schap van Ds. Barbas werd de nieuwe
school aan de Bakenessergracht ge»
opend. Velen harcr leerlingen nemen
een plaats van betcekenis in de maat»
ichappij in.
Zóó dan is die school er door Gods
genade en blijft zij cr. De menschen
gaan weg, maar God blijft. Gods goe»
derticrenheid is van eeuwigheid en
blijft tot in eeuwigheid, eindigde spr.
Nadat mevrouw Van Tienhoven an»
derma al een lied had gezongen, trad als
tweede spreker op Ds. Vunderink. Wij
zijn hier bijeen, zeide spr., om in het
midden der gemeente een dankure te
houden Velen deftken: wat heeft de ge»
meente rnet die school te maken? Te
weinig leden der gemeente leven mede
met Chr. onderwijs. Toch in de II. S.
wordt meermalen gewaagd van de be»
feckcnis van de opvoeding en van den
plicht om de wegen des' Heeren aan dc
kinderen te leeren. In het kiezen van
Chr. onderwijs is een daad te zien. Het
is ccn belijdenis.
Gods Woord was in vroegere dagen
in cere op de scholen, maar in het mid»
den der vorige eeuw kwam een geest
van neutraliteit. Wij mogen echter niet
medegaan met den tijdgeest, die God
en Zijn Woord bant uit het publieke
leven en óók uit de schooL Zoo moge
dan ook de gemeente zich met meer
liefde en toewijding geven aan dc Chr.
school, besloot Ds. Vunderink.
Na het dankgebed werd nog gezon»
gen Psalm 72 vers 1.
HET KAMERLID VAN DE BILT.
Naar De Tijd verneemt, zal het
Tweede Kamerlid, de heer Ch. v. d.
Bilt. zijn woonplaats Helder verlaten
om zich aan dén Verspronckweg te
Haarlem te vestigen.
NEDERLANDSCHE VEREENIGING
TOT BEVORDERING DER
HANDELSWETENSCHAPPEN
Voor het op Zaterdag 12 September
j.l. te Amsterdam .gehouden monde»
ling examen Bankwezen, waarvan het
schriftelijk gedeelte te Utrecht werd
afgenomen, slaagde o.m. de heer G.
dc Boer te Haarlem.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
k 60 Cents per regel.
stooten, vallen en bezeeren zich her
haaldelijk. Bij de zorgzame Moeder
ontbreekt in huis dan ook nimmer
een-doos
30-60-90 ct.
FEUILLETON
BLAUWE VOGELS
HET PARK MET DE
Uil hef Fransch va
CHARLES FOLEY.
13)
„Gelbof dat. als dat u genoegen geeft..
Ik voor mij weet waaraan ntij te houden.
De beterschap zal van slecnts korlen
duur zijn. Haar krankzinnigheid zal te
rugkomen. gevaarlijk voor mij. voor u,
vcor haar geheck omgeving Dan zult
gs er spijt van hebben, maar te laat. Als
go naar mij geluisterd hadt, zou me
vrouw Verlicr al lang m een gesticht zijn
opgenomen. Gij zoudt heer en meester
op Boismont zijn; ik zou er weer mijn
ilrck nemen en de toekomst zou ver-
t kerd z»n. Wat heeft uw zorgeloosheid
len
..Wat -oor een visite? Het gaat hier
niet om een bezoek. Hebt ge het dan
niet begrepen? Tante is van plan dat
meisje in Boismont bij zich tc houden.,
voor goed".
„Dat doet de deur dicht' En inplaats
van u met alle macht daartegen te ver
zetten, haalt ge zeli haar binnen, zij kan
mij en u ruineeren!"
„Je praat onzin, beste Laura. Kent ge
dat tnetsje? Hebt ge over ha„r of baar
moeder slechte dingen gehoord.»., die
ik niet weet?"-
„Ik weet niets meer dan ge zelf. maar
ik voorzie, ik heb een voorgevoel dat
dal kind ons ongeluk zal zijn".
overdrijving!" spotte hij.
wat weinig geschikt
d'Herville te bedaren.
Deze ging dan ook voort in groote op
winding uit te varen. Saint Preuil scheen
zich er weinig van aan te trekken.
„Stil!" riep hij eensklaps, ik zie juf
frouw Sonnet en Pascal. „Tot ziens waar
de vriendin, maak je gal niet aan het ko-
schadc berokkend! In alle ken. het is de moeite niet waard'"
val kunt ge mets gewaagders doen,
Is dat meer in strijd is tnet onze be
u-zen. dan dat typistetje bij uw tante
Ik zie niet in hoe zulk eeri lief kind
.-.-triijk zou kunnen worden".
„Gelooft ;e dat zij zoo zacht isj"
„F.ven .acht als mooi"
Hij kuste haar de hand en voegde zich
na die schoone raadgeving bij het jonge
meisje en den chauffeur die hem bij ae
auto afwachtten.
Hoe kon het anders dan dat de jaloer-
I sche mevrouw d'Herville in groote op-
I winding geraakte bij hun vertrek.
Ten einde hun onbehoorlijke houding
„Vindt ge haar mooi? Dan begrijp ik der laatste dagen weer goed te maken,
het, waarom ge in persoon haar voor wedijverden de goed betaalde chef, en
ccn bezoek ;r uw tante komt afha- bedienend personeel in beleefdhedcu te
genover de aanstaande logé op Bois
mont.
„Pascal gaat gij naast Francois zit
ten". gebood Lionel met die ongege
neerdheid, die hem slechts aan eigen
wenschen deed denken met voorbijzien
van aan anderen berokkende last. Die
toilers zullen u daar niet te veel hinde
ren. Ik ga dan binnen bij juffrouw Son-
nel zittenals u daar tenminste niets
tegen heeft, juffrouw?"
„Volstrekt niet mijnheer", prevelde Al-
bine kleruen en verlegen door al dien
omhaal.
Toen dc kofiers waren ingeladen, de
motor -.n gang gezet en Pascal zoo goed
en zoo kwaad het ging naast den chauf
feur ccn plaats had gevonden, reed de
auto voor den neus van mevrouw d'Her
ville weg. 7ij had alles gezien en ge
hoord. cn bleef daar staan, somber, ver
toornd, onmachtig en hel hart vol ja
loezie.
Waar zij bevreesd voor was, wat zij
had willen beletten was d5ar zoo juist
voor haar oogen geschied. Dat kind, dat
zij uit de hoogle behandeld had en ver
nederd zou in dat prachtige slot gaan
wonen, waaruit zij. «de nicht, verbannen
HOOFDSTUK V.
Op den drempel van een nieuw leven.
Toen cje auto haar meevoerde, dacht
Albine te droomen. Zij genoot in stilte.
Dus had die goede Fee haar niet ver
geten! Wat had zij toch gelijk gehad Ie
blijven gelooven in weerwil van de leu
gens en listen van Laura d'Herville! Ver
legen en schuw naast Lionel had zij geen
enkele toespeling durven maken op wat
was voorgevallen, als deze niet medelij
dend had gezegd:
„U naar Boismont te zien gaan is toch
wel hard voor Laura!"
„Het hardste voor haar was wel, dat
u mij zelf kwaamt alhalen, in plaats van
Pascal alleen te sturen".
„Gelooft u dat?"
„Stellig, debt u niel haar verontwaar
diging en verbazing opgemerkt?"
„Dat kan zijn. Ik had zelf niet mede
moeten komen. Tante had mij dat met
verzocht. Ik heb het zelf gewild en niet
aan Laura gedacht..,.. Ik dacht alleen
aan u. juffrouw Albine! Daarbij had ik
er schik in uwe verrassing te zien. De
komst van mevrouw d'Herville heeft ons
genoegen bedorven. Als ik vooruit ge
weten had dat zij het zich zóó zou aan
trekken.
„Beklaagt u .die mevrouw maar niet te
zeer. riep Albine nog steeds veront»
waardigd uit. Als u wist wat zij al
gezegd cn gedaan heeft voor de auto
kwam! Toen u kwaamt heb ik een
c.ogenbük gedacht dat zij mij in haar
drift ergens zou opsluiten ten einde mij
tc beletten mede te gaan."
„Bent u daar wel zoo zeker van
lachte Saint Preuil. „Ik vermoed dut u
net als mijn tante Marie u spoedig wat
verbeeldt cn daardoor .geneigd zijt uwe
herinneringen wat aan tc vullen....".
„Mijn herinneringen zijn heel nauw»
keurig en juist", antwoordde Albine.
boos dar zij geen geloof vond. „Ik heb
onder vier oogen met mcvrOuw d Her»
vi lie moeilijke oogcnblikken gehad en
het was hoog tijd dat u mij kwam be»
.vrijden. Wat mij het meest ergerde was
dat zij mij over mevrouw Verlier zoo
veel onwaars en slechts heeft verteld.
„Ja ik weet wat zij u heeft kunnen
zeggenZij houdt niet van mijn
tsntc en koestert wrok jegens haar. Ik
moet erkennen, niet geheel ten nnrech»
tc. Terwijl tante zoo toegevend jegens
anderen is. blijft zij tegenover haar
nicht onverbiddelijk".
„Dan moet mevrouw Verlier wel heel
goede redenen hebben om die bloedver»
wantc zoo op een afstand te houden".
„Misschen wel.... ik weet daar niets
van en bemoei mij er liever niet mede.
Tante Mnric is voor mij buitengewoon
lief.... Laura was van haar kant ook
altijd vriendelijk. Ik wil vlij blijven cn
noch voor den een noch voor den an»
der partij trekken".
Albine zvteeg verdrietig. Die egoiste
onverschilligheid begreep zij niet. Ro
mantisch van natuur had zij zich Lionel
even ridderlijk en edelmoedig gedacht als
hij knap van uiterlijk was Tegenover
deze verklaring van onzijdigheid achtte
zij het nutteloos aan te dringen en troost
te zij zich met de gedachte:
„lk zal mevrouw Verlier mijn avon
tuur vertellen, die zal mij beter begrij
pen!"
Het stilzwijgen van Albine. minder
vleiend dan de toorn van 'mevrouw
d'Herville, ergerde den jongen man. Hij
had verwacht dat dit praatje in de auto,
met dat aardige kind 'n pikanter afleiding
zou zijn. Hij was uit eigen beweging
naar het hotel gekomen, verdiende die
vriendelijkheid rtiet wat meer dank?
Maar die kleine .Sonnel dacht over niets
anders dan over mevrouw Verlier.
Albine bleef nog zwijgen toen de auto
reeds binnen hel hek van het park was.
Saint Preuil hernam eenigszins spot
tend en plagend:
„Misschien hebt u bij het komen van
de auto groote verwachtingen gekregen
van uw aanstaand verblijf op Boismont,
ik moei u dus waarschuwen dat het le
ven cr erg saai is".
„Als u. die jong ziit en verwend het
er mee kan doen, hoeveel gemakkelijker
zal dat ntij dan vallen, ik ben allesbe
halve verwend1"
Saint Preuil ging eenigszins uit de
hoogte voort.
„Ik kan op hel slot leveti geliik ik
wi',lk ben van niemand afhankelijk
Ik ben i ier Ihuis, want later zal
het goed mijn eigendom zijn. Terwijl u
juffrouw van mijn tante afhankelijk zult
zijn
Verre van ntij af te schrikken vervult
dat mijie wenschen. Te mogen blijven
bij die vriendelijke vrouw liikt mii een
ongehcopt genoegen"
(Wordt vervolgd).
