HAARLEM'S DAGBLAD Vervolg Stadsnieuws
OM ONS HEEN
t safirs-sy ssetsz
FLITSEN
DONDERDAG 17 SEPT. 1925
TWEEDE BLAD
Overste
No. 3497
IETS OVER ZUID-AFRIKA
Als wij in Nederland spreken
Zuid-Afrika. dan bedoelen wij eigenlijk
daarmee bet vroegere Transvaal en den
Oranje-Vrijsta at, ofschoon natuurlijk de
naam Zuid-Afrika iets geheel anders en
vee! meer omval. De reden daarvan is,
dat het Hollandsche gedeelte van
land ons het meeste belang inboezemt en
dat in onze gedachten Kaapstad, dat de
Engelschcn ons in 1795 afnamen, niet
meer meetelt omdat liet zoo volkomen En-
gclsch geworden is.
Toch is de geschiedenis van hc-t Hol
landsche ras ui de streken die ik noemde
nog heel jong. De zoogenaamde Groote
Trek had plaats in dus nog niet
eens een eeuw geleden: hij was een ge
volg van het beucer in de uiterste zuid
punt. waaronder velen niet langer
wenschleti te leven. Aan de Engelschcn
is deze trek en de vestiging van de Boe
ren altijd een doorn in het oog geweest
en ook wanneer de diamantmijnen hunne
begeerlijkheid niet hadden opgewekt, zou
den zij 'wol een aanleiding gevonden heb
ben. om tegen hen op te treden.
Na den oorlog schijnt het aanvanke
lijk dat het Bngelsciie element de over
hand krijgen zal: later komt het Neder-
landsciie ras weer naar boven en op dit
oogcublik het sterker dan ooit. Maar
meteen blijkt, dat de band lusschcn het
moederland en de Boeren langzamerhand
hedwat slapper geworden is. De zuiver
Hollandselie taal in Z.-Afrika neemt af en
wanneer wij. die dat al lang vermoed
den. maar bet liever niet wilden zien.
daarvan nog een officieel bewijs noodig
hebben, dan i> dat geleverd 'door ecu
echteu Zuid-Afrikaner, proicssor Smit,
die ons onverholen heeft meegedeeld, dat
niet de Nederlandsche taal, maar cie
Zuid-Afrikaansche op den voorgrond
siaat. Ziedaar een slag voor onze ijdel-
hcid. die zich altijd vermeide in het be
sef, dat die dapixre, kloeke Boeren v.
onzen stam waren tn ietwat medelijdend
neerzagen op het Afrikaansch wa
wij liet gestamd zagen van een lang
hei vaderland afwezi" gezelschap. Dat
de Boeren z:ch weuschtcn los te maken
van Engeland scheer, ons zeer begrijpe
lijk, dat zij ook de banden met Neder
land niet sterk meer vodden moet voor
velen een teleurstelling zi.n geweest.
Hoe dat -oo komt bcln.-cf ik vandaag
niet na tc gaan. Mogelijk juist door cic
neerbuigende houding van vele Neder
landers die in Zuid-Alrika verschenen,
misschien ook door de omstandigheid,
dat dezen niet altijd van de eerste hoe
danigheid waren; liefst zou ik denken,
dat het in de natuurlijke ontwikkeling
der dineen li; wr.nneer een volk zich
ontwikkelt in zijn eigen richting. Het
Hollandsefoe individualisme leidde tot
den Grootcn Trek en men kan niet ver
wachten dat het zal verdwijnen op het
oogenbük, dat wij het wensehen.
Aan het bovenstaande heb ik gedacht,
(oen de Septcniber-aflevering van de
Wetenschappelijke Bladen kwam met een
bewerking van een artikel van L. li.
Neame in de „Contemporary Review"
van Juni, onder den veronfrustenden
titel: „de achteruitgang van het blanke
ras in Zuid-Afrika Met dit opschrift
gevit de schrijver zelf al een antwoord
op de vraag, waarmee zijn beschouwing
begint: ..Kan hei blanke ras of een blan
ke beschaving zijn plaats in Zuid-Alrika
handhaven, of zal liet ten slotte ovcr-
heerscht en verdreven worden door de
gekleurde bevolking?
C. W. Cousins, directeur der volkstel
ling in de l'nic. kwam bij de tdiing van
1921 tot dc conclusie dat het Europec-
sche ras zich slechts staande kon
houden door versterking van builen af;
de ernstige aard van deze waarschuwing
wordt verhoogd door het feit, dat de toe
stand. waardoor zij noodig geworden is,
ontslaan is niettegenstaande groote ver
meerdering van buiten af.
Met andere woorden: er moeten veel
meer blanken zich komen vestigen. „Na
mevr dan twee en een halve eeuw. van
blanke kolonisatie is Zuid-Afrika nog
een land van zwarten". zegt Neame.
„Wat erger is, het wordt betrekkelijk
meer en mevr een land van zwarten".
Vijftig jaar geleden waren er in Zuid-
Afrika ongeveer 300.000 blanken en 2yS
milliocn zwarten; nu telt de blanke be
volking ongeveer l'/j millioen zielen,
maar de zwarte is 5Vi millioen en neemt
veel sneller foe. Volgens ecu opzettelijk
gemaakte berekening zal het aantal Euro
peanen in 1971, dus over ongeveer nog
50 jaar, ruim drie en een half millioen
zijn en dat van de zwarten 19 mil
lioen; een niet officieelc schatting noemt
zelfs resp. 4 en 27 milliocn.
Ik verwacht hier een tegenwerping, die
onmiddellijk kan worden weerlegd. Men
zal zeggen, dat in ons Neerlandsch Indië
de verhouding tusschcn blanken en brui
nen nog veel ongunstiger is. Onze Oost
herbergt hoogstens honderdvccrtig dui
zend Europeanen tegenover 40 millioen
T L. van Wagtendonk
70 jaar
Overste Van
Wagtendonk, be>
reikt Zaterdag a.s.
j den 70»jarigcn leef»
tijd.
Op 19 Septcm.
bcr 1855 werd To«
bias Lambcrtus van
Wagtendonk ge»
boren. Reeds on
1 15=jarigcn leeftijd
S trad hij in dienst
I bij de Artillerie»
I Instructie Comp. tc
Schoonhoven. Hij
inboorlingen. Ziedaar dus wel de naald
in den hooiberg de boon in den Drieko-
ningenkoek. Alaar dc blanke bevolking
van Neerlandsch Oost-luö:é verkeert in
een heel 3nderen toestand, dan die van
Zuid-Afrika: de eerste komt er alleen om
geld te verdienen of een pensioen en ver
volgens weer naar het vaderland terug
te kceren. Op enkele na, die het contact
niet het moederland verloren en vreezen
zich daar niet meer te zullen aanpassen, doorliep dc verschillende cursussen tc
verlaat iedere blanke op zijn tijd onze Utrecht en Delft, doch moest door het
Oost weer. De blanke Zuid-Afrikanen ophouden van dc school te Delft over»
hebben het land tot hun nieuw vaderland ga.in naar dc infanterie en weer van vo»
titanen; 2,| voeden er hnn lundere» op. beginnen. i,„, j,„ „tr(i
»?-«» tól n i?°* h., een vie.tt1j.ren Ï.Ier olfieicr. N.
:SroiVbi'ïïi,ï
Dan is hel voor Zuid-Alrika veel tiT"' 1 f «et rijn 21e
erger, d.l liet blanke rss er mei lol vol- Landweer B.t.ljon naar ,1e (neren
doer.de ii•.zelling konn ja aells dal. aoo- Bruhanl. latei■naar Huisduinen ter kust.
als de directeur van de volksielling ver-'""«lang veldslellmg.
zekert, „de voortdurende vermindering,! Dc "verMe was streng m zijn dienst
naar verhouding, van de Europciianen, °°k v"or zichzelf, doch strikt recht»
sedert 1904 voortduurt". i vaardig en humaan voor zijn ondergc»
Dc Zuid-Afrikaansche industrieën too- Jï ZTÏÏJIV
iien een neiging, om een steeds toene- h al 1r™ dlt f r A.
mend percentage gekleurde arbeiders te aaugcnanmhecleii met zijn chefs. Daar»
werk te stellen Lr is geen prikkel tot im- do°r won. 'j'J dc pnegcnhcid van zijn
migratie van blanken op groote schaal, ondergeschikt©», die hem dit ook dun
bovendien vermindert oc productie van dclijk deden blijken,
de mijnen en de schrijver waarschuwt Indertijd, na hiertoe een opdracht te
tegen overschatting van de mogelijkheid hebben ontvangen, construeerde hij
der uitbreiding van den landbouw. Pro- het opvouwbaar rijwiel van bezemstc.
lessor Leppan, hoogleeraar in de land- len en blik; naar dit model vervaardig,
huishoudkunde aan de Transvaalsehede dc fabriek Burgers er vele. Hoewel
landbouwschool, heeft in een art.kei ge-dc proeven goed gelukten, werd dit
wij moeten toegeven, dat onze rijwiel toch niet ingevoerd bij ons lc»
landbouwkundige hulpbronnen geringer gL-r.
zijn, dan die b.v. van Canada, het mid-Overste Wagtendonk bczicht verschil»
den en oosten der Vereenigde Stalen en iendc ianden, waar hij zooals in Kopen-
het groolsle deel vsn Argennnic. h M„„bilh (blj brrlijn) tn Moskou
Uu gronden <k Unie am over hel ,0„rdtfcl„u, |,k!d ,ijwicl.
senee i» hebben een betreuren,-; h zkh doo; zi de
dSSSTIS -fa
wordt zeer veel overschat. Een doortrek- ,:1 hc: 1,cJ'!jv:«c ,n ,s oa'
kend reiziger ziet mijlen onbebouwd land \f'.dc v,.'or SVtun
en zucht over volgens hem over 'i hooid )uor miliciens, afdccling Haarlem, cere»
gezicr.e kansen. In werkelijkheid toont 1:d van dc Dsclub Haarlem cn om»
een onderzoek van den bodem over groo- streken (waarvan hij jaren voorzitter
tc uitgestrektheden en van dien van be- was); en voorzitter van t vaderland
paalde boerderijen ons slechts een klein Getrouw", oeredid van „Voor ader»
jvereentage, waarvan de bewerking een land en Koning", ecrc»lid van dc Haarl.
gunstig resultaat zou opleveren". i Schermdub.
D,t klinkt verre van bemoedigend. Er' Met het oog op familie-omstandig»
is, volgens Neame, neg erger verschijn- hcdc" ortlbreekt hem dc lust om den
sel en wel, dat door üe daling over de a s- t(j,vicrcn cn om tc
loonen een groote en toenemende klasse ontvangen, liij lant dien dag stil voor»
van arme blanken ontstaat, „die beneden bij gaan.
het peil der kleurlingen zinken en een i
toenemende massa van blanke werkloo- Zooals wij reeds zeiden: dc overste
zen veroorzaakt hebben." Hier kan een komt nog op verschillend terrein met
vergelijking m« ons Incite opgaan, om- het leven om hem heen in aanraking,
dat zoowel daar als in Zuid-Afrika de maar het liefst spreekt hij toch over
suprematie van het blanke ras over het ZIjn landweermannen. Aardig is het,
gekleurde aihangt van greoter ontwikke- j,cm lc hooren vertellen hoe hij steeds
ling en van lsoogcre karaktereigenschap- /0r«dc voor goede ligging cn huisves»
pen die bij een toestand van armoede t)-ri„ Voor zijn manschappen; d i c moes»
niet kunnen worden verkregen of behou- ,cn hct ecr8t gocd hebben, dnurna dacht
den. Welnu, ieder die cemg begrip heeft h„ aan zichzcif. Met velen van zijn
S"/'ïS nptmlen. ta, genegenhe.d heef. Men
zwarte arbi-idskraelitcn in van Mozam- lc winnen,
bique. terwijl haar blanke arbeiders
over zee wegtrekken of wegzinken in die
zedelijke en maatschappeüjTte hel, waar-
in de arme blanken leven".
Krasser kan het niet worden gezegd, j
Maar de schrijver heeft lerecht ingezien
dat het geen doel kon hebben, den toe- j
stand met zu'kc felle keuren te schetsen
•Is tij doel. zoisiti «n poging lol m; Toncvo hcc|, ziL.h wc„ cens ,o0t
bclonng voor lc slell.n Hi, ilttnil bj d ,„„.,1 in diunst gesteld
voorbsal dat /i„d:A1nk. mod een |d yjn Jc lield,dlj|,dd c„ gcc(,
res' f&s&ö SK i» "kissebis
lijk dal hei noon een blanke meerder- J«»swet een,ge voor-itellmgem ter b.tc
he,d zal hebben Maar het kan, meent hij. v„„ ..lio.euio .Het herntk had gisteren
ren blanke minderheid hebben, die „rooier kunnen zijn. maar dat komt na
«root genoeg is om een blank volk tc het succes van gisteren waarschijnlijk
vormen en sterk genoeg, om de opper- nog wel Want ecu succes is het voor
heerschappij, zijn ras-idealen en blanke Toncvo geworden. Dc mcnschcn heb»
beschaving te behouden. ben zoonls het programma reeds had
Hij ziet verwezenlijking van dat doel voorspeld gelachen, dat dc tranen
door zorgvuldig uitgekozen en door den hun over de wangen liepen, zoodat èn
Staat gesteunde kolom. tie. z66 gcre- de spelers èn het publick over dezen
geld, dat de blanken in staal gesteld wor- avond in alle opzichten tevreden mo>
den. de meest geschikte producten te gen zjjn
kweeken op de beste gronden van hetToncvo had voor deze liefdadigheids»
land; door wetten waardoor een aanzien- voorstellingen „Een Dag vol Dwaashe»
Bjk aanta1 bUnke arteids^aehten in £e dcn„ gckozeni in wclku kjucht wij „i
spoedig dc oude „B u 11 i n ge r en
Zoon" van Anton Arno herkenden-
„Buttingcr cn Zoon" is jaren geleden
een succcsklucht van het bcroepstoo»
nccl geweest. De klucht draagt voor»
al in den opzet geheel den stempel
van den goedcn. oudcn tijd- In zoo'n
oudcrwctsche klucht was het nog mo»
gelijk cn vond men dat „nobel"
dat de dochter van een armen steen»
klopper met den zoon van een schat»
rijken fabrikant trouwde cn vroeg men
er niet naar, hoe zoo'n huwelijk door
een schrijver in elkaar werd gedraaid-
T0NEV0
Een Dag vol Dwaasheden
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 398
RADIOWEE
Je besteedt den halven avond
bepaald afzendstation tc krijgen
gedurende welk tijdsverloop je In het
geheel niets krijgt
het ding is kapot of dc atmosfeer is niet
wat ze was
waarop je vrouw, die toegeeft dat ze er
niets van begrijpt, wat met dc knop
pen gaat spelen en binnen dc minuut
klinkt Londen vroolijk en helder door
dc kamer.
(Nadruk verboden).
industrie worden gehandhaafd en door
het vormen van een krachtige openbare
meening ten gunste van het gebruik van
blanke arbeiders.
Maar de schrver van het artikel ver
heelt niet. dat het pauw moet gebeuren,
dat het streven nationaal moet zijn en
dat de regeering daartoe dwang ntoet
uitoefenen. Of zulke maatregelen zullen
baten, zullen optimisten anders bekijken,
dan pessimisten. In elk geval is de zaak
belangrijk genoeg ook voor dc Neder
landsche emigratie, om er de aandacht
op te vestigen.-
J. C. P.
De knecht en dc meid moesten in elk
bedrijf hun woordje meepraten en dc
persoonsverwarringen moesten zóó op
dc spits gedreven worden, dat het pu»
bliek er zelf bijna niet meer uit wijs
kon worden- Men moet bekennen, dat
Arno met dat oude recept gocd op dc
hoogte was hij draaide het alles zóó,
dat je je afvroeg hoe haalt de man
het weer uit den knoop- En het pu»
bliek, dat eigenlijk altijd „kind" blijft,
genoot er van, alsof Arno de klucht
met de persoonsverwarrringen had uit
gevonden.
Toncvo speelde deze klucht met
blijkbaar genoegen- Jc kon aan sommige
spelers zooals aan den heer cn me
vrouw Pollc en den heer Van Eltcn
/icn, dat zij cr zelf plcizicr in hadden-
Het duurde gisteren wat lang. voordat
men ..cr in" kwam. maar dat lag min»
der aan de spelers dan aan dc-n schrij»
ver. die een heel lange, typisch ouder»
wetsehc inleiding noodig had. voordat
hij zijn eigenlijke klucht begon- Maar
eenmaal in het land der verwarringen
aangekomen, ging het er lustig op los
en waren dc „staraspclers" van Toncvo
volkomen op dreef- Vooral dc lieer
I'ollé was gisteren als dc phflosophisch
aangelegde stccnklopper in zijn ele
ment- Hij speelde deze dankbare rol
met werkelijk kluchtige accenten. Een
van de goede eigenschappen van den
heer Pollc die in zijn spel het er
nooit dik op legt is. dat hij dc ko
misch bedoelde z.innctjes uitstekend
lanceert, zoodat cr van zijn tekst «een
wnord verloren gaat! Kostelijk was hct.
zooals hij elk nieuw huwelijksaanzoek
voor zijn dochter in ontvangst lï.im-
Aan een wcrkelijkcn „stecnklopper"
deed hij behalve in zijn uiterlijk
niet bepaald denken, maar de schrijver
maakt cr ook maar wat van. In plaats
steentjes bikken laat hij hem diep
zinnig over stcencn philosophcercn en
jc verwondert jc dus niet. dat de speler
nu cn dan twijfelt tusschen Sehopcn*
hauer en Pietje Mook-
Onmiddellijk na den heer P0II6 noem
ik den heer Van Eltcn, die van den
koopman in kaas uit Leeuwarden hct
standaardtype maakte, zooals wij die
uit den tijd van 30 jaar geleden kennen.
Dc heer Van Eltcn is een speler, die al»
tijd het tooneel vult. Dc tooncclcn,
waarin hij met den lieer Pollé samen
speelde, waren wel de beste van den
avond- De heer Krocse voelt zich van
het heeren.trio het minst thuis in dc
klucht. Hij was tenminste gisteren wat
tc ernstig cn te plechtig. Hij behoeft
niet bang te zijn om zich wat tc laten
gaan. In een klucht als deze is hct bc»
ter 'n beetje te veel dan tc weinig te
geven.
Van de dames was mevrouw Polld.
die ik nog weinig had zien spelen,
verreweg de beste- Zij speelde leven»
dig en pittig het dochtertje, dat zich
niet wil laten trouwen en was in hct
begin zoo'n bij de hand kafje, dat je
werkelijk medelijden kreeg met den
braven Van der Kolk- Maar waarom
droeg zij als Friezinnetje zoo'n won»
derlijke Hollandsche fantasie kap- Dat
leek nu op niets!
Mevrouw Bergman had dc huïlpar»
tijen in deze klucht voor haar reke
ning- Ik zie haar altijd liever als een
hajebajige schoonmoeder of als een
juffrouw Van der Kooy dan als een ver
ontwaardigde of in tranen badende def»
tige oude dame- Mejuffrouw Tony
Schuurman was een er aardig uitziend
dienstmeisje cn ik kon mij niet bcgrij»
pen. dat Barend naast zoo'n meisje nog
iangcr een vrouwenhater kon blijven.
Mevrouw Andrea speelde Lizc wat erg
bescheiden cn ingetogen'n beetje
levendiger mag hct wei-
Dat laatste kon trouwens vrijwel van
alle jongeren gezegd worden! Een
beetje meer losheid van beweging zou
werkelijk geen kwaad doen Je doet
toch nooit een liefdesverklaring met jc
hand krampachtig achter op jc heup.
alsof jc hang bent. dat jc portcmon»
naic tijdens jc peroratie uit jc achter»
zak zal glijden! Kom, hccren, neem
een voorbeeld aan de oudere ledep,
aan de heeren Pollé en Van Elteu. en
laat je wat meer gaan, dan komt de
rest van zelf-
De souffleur mag zich in zijn ijver
voor dc volgende avonden nog wel wat
temperen- Wij hoorden hem gisteren
nog tc veel. Maar aan het slot merkte
men niets meer van den tr.'.n in hct
hok. Toen werd er zoo aanhoudend cn
luid gelachen, dat je soms nog maar
alleen het publiek hoorde! Wat wel een
bewijs is, dat „Een Dag vol Dwaas»
heden" een groot lachsucces is gewor»
cien.
Wij wensehen Toncvo ook om het
goede doel twee stampvolle zalen
nog toe- Na den avond van gisteren
ben ik cr niet bang voor-
J. B. SCHUIL.
BADEN IN DE GEMEENTELIJKE
ZWEMINRICHTINGEN
In het tijdvak 1 ioi 15 S-;p;<imbcr zijn in
de gem. zweminrichtingen 1073 baden
nomen, verdeeld als volgt:
Kleverlnnainbonnó's 270 mn-nnon en
vrouwen, 35 ete. boden 6 m. en 3 vr., 10
ct®. baden 07 m. 39 vr., School baden 16 m
vr. totaal 339 m. en 333 vr.
Houtvaartabarané'6 141 m. cn 83 vr..
35 ets. baden 3 ra. cn t vr., 10 ets. baden
m. en 9 vr., kostelooze baden 105 m.
45 vr., totaal 262 m. en 139 vr.
DE 100.000
Een los werkman :n de Doelstraat
heeft op eenigc 20»jcs van no. 13493 de
100.00C gewonnen. Ook een petroleum»
mannetje heeft op een 20=je een deel
van dc f 100.000 gewonnen.
De Middelbaar Tech
nische School
Waar de gediplomeerden
geplaatst werden
Van degenen die eind Juli j.l. hct
einddiploma der M. T. S. te Haarlem
behaalden, moest een groot deel dc
eerste oefening van den militairen
dienst nog volbrengen. Van dc overigen
verwierven een betrekking dc hecren:
J. Vorst, Heemstede, ais bouwkun
dig tcekenaar»opzlchtcr bij den archi»
tcct Zandstra te Haarlem.
A. Wiidebocr. Bcntvtld, als houw»
dig tcckcnaar bij den architect Maurits
Plate, B. N. A.. te Haarlem.
K L. Droog. Kolhorn, als waterbouw»
kundig opzichter bij den Rijkswater»
staat te W'cesp.
H, K. Holstege. Amsterdam, sis wa»
terbouwkundig opzichter bij den Rijks»
straatweg AmsterdamHaarlem.
N. Smit, Alkmaar, als waterbouwkun*
dig opzichter bij den Rijkswaterstaat tc
Haarlem.
P. Arnoldus, Leiden, als werktuig»
bouwkundig teckcnaar»constructcur bij
dc Motorenfabriek Deutz te Rotterdam.
C. L. Bolwidt, Zandvóort, als werk»
tuigbouwkundig t'.ckcnaar=constructeur
bij Philips' Gloeilampenfabrieken tc
Eindhoven.
W. A. van den Boogaard, IJmnidcn.
als werktuigkundig teekcnaar-cor.struc»
:eur hij Gcbr. Stork Co., Ma chine fa»
brick, Hengelo.
.1. C. Busquct. Haarlem, idem.
A. Hartog. Schoten, als werktuigbouw»
kundig tcckenaar.-constructeur bij de
Werf Conrad re Haarlem.
II. A. Heuvel, Borculo, als werktuig»
houwk'undfè tcckcnaar-constructeur bij
Gcbr. Stork cn Co.. Machinefabriek,
Hengelo.
V.". Rietman. Schoten, als grupho»
sta-:e>-s bij de NA Stork Hijsen, Hen»
gelo (O.).
li M. C. Rings, Santpoort, als werk»
tuigbouwkundig tcckenaar=constructeur
bij Gcbr. Stork Co, Machinefabriek
Hengelo.
van der Schaar. Ovcrvccn, idem.
\V. J. 8a.-i-„ 's-Gravcnhage, als dcc»
trrtf. bedrijfsa'sistcnt bij de Ned. Ka»
bclfnbriek tc Delft.
C. Donker, -Alphen aan den Rijn. als
elcclrotcchnicus bij den bouw der dcc»
tisehc Centrale der Bat. Petr. Mij. op
Curacao.
KUNSTVEILING
Dinsdag 22 - .r ral in hct Bron-
ip-iiouw «?:- ..--l-: A-.j ie KuuLlveiücig
den gehouden van collw.ie eohilJe-
rt;en en Perzische tajvlj-.cr.. Onder meer .'.ui
len worden gefeild echjlderijon do be-
kendo Meesiers; Tti. d« Bo Cose-ji.-. Du-
cli.llel, Bosboom, Ver: uur, d. Rerg,
Tholen, Jongkind cn GabriéL
FEUILLETON^
"HET PARK MET DE
BLAUWE VOGELS
16)
„Daar zou anders 11 iels geen kwaad in
steken, kwam mevrouw V'erlier fussclien-
beidc, maar als ge zuik een honger heb'.,
Lionel, moesl ge liever eten dan ons pla
gen".
„1 :.nfe]ief! U bent vandaag prikkel
baar, ik heb niets fegen die intimiteit,
mils ik cr zelf niet van wordt uitgeslo
ten. Ik wil mejuffrouw Sonne! graag AI-
bine noemen zonder meer.
..Ik ben cr zeker van dat zij daar niet
tegen zal hebben", stemde zijn tante in.
..Volstrekt niet', antwoordde Albino,
verlegen door die plagerijen.
„Ik moet je nu toch ernstig verzoeken
Lionel, hoffelijk, tegen mijn kleine lectricc
te blijven en het haar niet moeilijk lc
maken".
„Ik ken mijne plichten tante, maar nu
11 7.00 op de etiquette gesteld blijki, wil
de ik 11 vragen waarom mejuffrouw Son-
nel naast u en nief naast mij mag zit
tenik kom voor mijn goed recht
op!"
„Waf ben j'e vervelend", riep mevrouw
Verlier ongedu'-dig, ,1!* w sJoCA "ka
honger kontf, geef ik je verlof in '1 ver
volg, als wij wat te laat komen, al vast
voor ons te gaan eten'-.
„Alleen eten, dank u wel! Dat zal
vroolijk worden! Den enkelen keer, dat
wij een gast hebben, houdt u zich alleen
met haar bezig en bemoeit men zich niet
met mij, dat staat je niet lief, tante! Ik
kom in opstand, ik eisch mijn deel op
van onze jonge gast, u heeft haar nu
genoeg genoten, laat haar nu eens een
oogenolixje aan mij!"
„Als mevrouw u aan uw woord hield,
zoudt u nog last van mij hebben", lach
te Albine.
„Gelooft u?"
„Zeker gcloover. wij dat", hernam me
vrouw Verlier, „wat zoudt ge dan wil
len doen?"
„Ik zou haar opvoeding voltooien cn
allerlei leeren dat zij nog niet kan'.
..En wal waarschijnlijk een jong meis
je niet behoeft te weten, het zou een
mooie opvoeding worden!"
„Waarom denkt u kwaad van mij. tan
te Er zou maar heel weinig hofmakerij
bijkomen, de opvoeding zcu heel ernstig
zijn'-.
„Je bent ook zulk een geleerde niet
waar?"
„Ik ben meester in de rechten, dat is
altijd iets! Maar daar zou hel niet om
gaan. Ik wil wedden dat uwe Albine
geen aufo kan sturen.
„Daar hebt u gelijk in".
„Geen golf kan spelen of tennis, geen
paard kan rijden?''
Z«SCniet fietsen".
„Ziet u wel tante, uw lieveling kent
niets! Ik zal heel wat met haar t doen
hebben'
„Ge hebt daar een goeden inval", ant
woordde mevrouw Verlier, „die genoe
gens zullen voor Albine een heerlijke af
leiding zijn en goed voor de gezond
heid".
„Maar mijuieer Lionel zal hct gauw
vervelen".
„Dan kent u mij slecht, ik stel nooit
iels vcor wat ik zelf nief prettig vind".
„Dat is ten minste oprecht', lachte
zijn taille, „ge kunt mijn neef best ge-
looven Hij zal zich in elk geval liever
met 11 dan met mij vervelen. Ik zou mor
gen maar dadelijk met dc lessen begin
nen".
„Waarom niet vandaag al?"
„Omdat ik Albine eerst in liaar ka
mer zich wil helpen inrichten. En dan
hebben wij nog dingen te bespreken
„Nogal meer! Dat wordt verschrikke
lijk!"
In weerwil van die kleine plagerijen
verliep liet etensuur toch vroolijk en be
gaven alle drie zich na afloop naar den
kleinen Salon., Saint Preuil gebruikte
koffie, welke Albine heni inschonk.
,ln welke kamer zal juffrouw Sonnel
wonen tante?"
„In de kamer naast de mijne, in de
blauwe kamer".
„U treft het, juffrouw. Tante heefl u
haar heiligdom afgestaan. Zoolang ik
mij kan herinneren, heeft nooit iemand
daar geslapen
„Het was de kamer van mijn eenig
kind, dat ik vijftien jaren geleden moest
verliezen".
„Saint Preuil viel van de eene verba
zing in de andere. Zijn tante over die
ramp te hooren spreken, die gedurende
cenige jaren haar verstand beneveld
had! Dat deed zij anders nooit! In hare
omgeving, vermeden allen het op deze
gebeurtenis te doelen. Thans bleef zij op
gewekt als onder den maaltijd.
Hij zag hoe ziin tanfe door de komst
van dat meisje in een geheel anderen
kring van gedachten was gekomen en
hoople in stilte, dat zij haar leed zou
kunnen vergeten, tevens verbaasde het
hem meer en meer dat dat jonge, haar
tol nu toe vreemde kind, alleen door haar
komst, in weinige uren dat wonder had
tot stand gebracht; met wat glimlachjes
kussen en tranen had zij verkregen, dat
gene waaraan hij dc vrienden en genees-
lieeren hadden gewanhoopt.
De booze bedekte toespelingen van
mevrouw d'Hervillc, schoten hem weer
te binnen cn hij vroeg zich af of Albine
len slotie niet zooals Laura beweerde een
sluwe indringster was, alleen er op be
dacht zich meester te maken van dc ge
negenheid eener moeder die lang van
liefde verstoken was geweest.
In den grond van zijn hart, had hij
aan die verdachtmaking geen geloof ge
slagen maar hij kon toch niet nalaten te
vragen:
„Het is toch niet onbescheiden, tante
0111 u te vragen wal voor bezigheden aan
juffrouw Sonnel zullen worden opgedra
gen en hoe groot haar safaris zal zijn?"
Deze vraag deed het gesprek een
oogenbük slokken. De fwee vrouwen ke
ken elkaar teleurgesteld aan. Mevrouw
Verlier had door de wel wat plagerige
maar toch niet onwelwillende houding
van haar neef hoop gekregen dat hij té
gen haar komst op Boismont geen be
zwaren voelde en Albine meende ook
Saint Preuil voor zich gewonnen te heb
ben. Tn nu scheen alles weder onzeker,
zij voelde zich ook gekwetst door dat
woord salaris op het oogenbük dat zij
zich als gelijke behandeld had gevoeld.
Saint Preuil zelf had alleen beoogd
zijn tante wat te matigen in haar zoo
plotselinge gevoelens en vermoedde niet
dat zijn woorden zulk een indruk kon
den maken.
Mevrouw Verlier verborg haar onte
vredenheid niet en wilde eens voor al de
verhoudingen duidelijk maken door kort
af te zeggen:
„Albine is hier als vriendi.i, zij krijgt
geen salaris, alleen al datgene wat 'zij
iioodig heeft en dat zal uiet \gel zijn:
zij is zoo bescheiden".
Nooit had zij zoo konaf tot haar neef
gesproken, deze op zijn beurt boos,
stond op met de woorden:
„Mooi zoo, dat weet ik dus. Juffrouw
Sonnel is -onder gebreken en het is dus
van zelf sprekend dat zij bijzondere voor
rechten geniet!"
„Wat zijt ge licht geraakt, verweet ziin
tante hem op tegemoetkomende wijze,
want zij wilde hem vóór alles niet tegen
Albine innemen.
„Ik ben niet licht geraakt tante, maar
jaloersch."
Zijn lachen daarbij scheen daarmede
in tegenspraak toen hij vervolgde:
„Ik ben te veel door u bedorven, zoo
veel jaren heb ik alleen uwe genegenheid
gehad, dat het mij nu wat kost deze met
al was net juffrouw Sonnel te moe
ten deelen. ik zal mijn best doen er aan
tc wennen".
Toen de drukkende stilte na deze woor
den aanhield vroeg hii niet zonder iro
nie. „maar hoe komt hél dat u beiden die
elkaar zooveel te zeggen hadt nu zoo
stilzwijgt? Een ik hier te vee!, hinder ik
u, ook goed. dan ga ik. nu het weer
mooi is en ik u van geen nut kan zijn,
vv.it paardrijden".
Na beide dames gegroet te hebben
verliet hij de kamer met de woorden:
„Ik laat u verder maar met de pop
spelen, tante Marie".
„Ik speel liever voor mama. dat is
beter", antwoordde deze lachend.
Kort daarop kwam Lionel te paard in
galop langs de vensters voorbij.
..Dat groote kind, anders zoo opge
wekt". dacht mevrouw V'erlier. ..is van
daag wel erg uit zijn humeur, wal hin
dert hem toch? Ik had misschien beter
gedaan hem hier te houden en hem wat
toe te geven. Hij zal nu in zni boosheid
naar mevrouw d'Hervillc gaan".
En hoewel zii deze gedachten geen
uiting gaf, vermoedde Albine hetzelfde.
(Wordt vervolgd).
