HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
RUBRIEK VAN DEN ARBEID
ZATERDAG 3 OCT. 1925 DERDE BLAD
Toen er nog geen -ulo'» waren,
ger dagen. Mode vóór
- Hoe men geld bijeenbrengt. Woeker in vro
60 jaar. Die goede oude tjjdl De waarde
ren het geld in 1864
NVij hebben onlangs gelezen, hoeveel
menschen in Londen in cén jaar tijd»
door auto's zijn omgekomen. Als ik
mij wel herinner, waren het er 4000.
maar daar het moeilijk is, cijfers te ont»
houden sta ik daar niet voor in. Het is
in ieder geval zoo erg genoeg.
Het geeft ons een gevoel van onvei
ligheid, te meer omdat vrij in Londen
zeker niet overreden zullen worden,
wanneer wij daar muar vandaan blijven
evenwel een soortgelijke kans Ioo»
B:n wij hier in Nederland, dus in
aarlem ook.
De geschiedenis evenwel is een wel
doende troosteres en zoo kunnen wij
soulaas voor angst en schrik vinden in
wat vroeger over het rijtuigvcrkccr cn
zijn gevaren werd gezegd. Haarlem's
Weekblad van 1864, dus zestig jaar ge
leden. dat nog niet droomde van auto's
en motorfietsen, bericht in het num
mer van 12 November, dat er in de
straten van Londen meer mcnschen
worden overreden, dan cr bij spoor
wegongelukken het leven verliezen.
„In dc drie laatste weken namelijk".
too lezen wij. „hebben op een bevol
king van pl.m. 3 milliocn zielen 25 mcn
schen binnen die hoofdstad het leven
verloren, door onder rijtuigen te gera
ken. terwijl gedurende het gchcele jaar
1S63 op de spoorwegen in Engeland en
Wales zijn omgekomen 129 personen
en wel bij een vervoer van 27 maal dc
bevolking van Londen".
Wij zijn het ook al laDg vergeten dat
in vroeger jaren de equipages en vracht
wagens die door puurden werden
voortgetrokken, evengoed golden voor
gevaren van de ftraat als nu de auto's
terwijl het vaststaat, dat dezen nauwe
lijks geremd konden worden, anders
dan door dc paarden in te houden.
Telkens wordt dan ook in Haarlem's
Weekblad geklaagd over dc eigenaars
van buitenplaatsen, die veel te snel van
het station door dc stad naar hunne
bezittingen te Heemstede of Bloemen»
daal rijden.
Dit is een troost, namelijk, dat het
openbaar gevaar altijd aanwezig was.
En als men nog verder terug wil gaan
cn cr op wijzen, dat toen dc draagkoets
jes bestonden, cr althans geen nood
voor overrijden was, dan herinner ik
aan het feit, dat de openbare weg zelf
toen nog gevaarlijk was door het boozc
volk van beurzensnijders, dieven en
roovers dat cr rondzwierf. Ja. het is
nog niet zoo heel lang geleden, dat in
den Hout dc veiligheid bij avond te
wcr.schcn overliet cn velen niet graag
in donker van Haarlem naar Heem
stede of omgekeerd gegaan zouden
zijn. anders dan onder veilig geleide.
Toen ik zelf twaalf jaar geleden te
Heemstede ging wonen, ben ik meer
malen gewaarschuwd, vooral tegen het
zoogenaamde donkere laantje, dat cr
ijj. winteravonden inderdaad somber
genoog kon uitzien. Maar ofschoon ik
cr vaak in het duister en een enkelen
keer ook wel 's avonds laat ben door
gegaan, nooit heb ik cr een onaange-
name ontmoeting gehad, op eer. enke.
len dronken man na. die moeite genoeg
bad om op dc been te blijven cn zeker
niet over aanranden van vreedzame
lieden dacht.
De veiligheid daar en elders is niet
weinig bevorderd door verbetering van
de straatverlichting en door dc fiets,
die ten gevolge had. dat op het on-
verw-ai>.tst den boosdoener een helper
van de n aangevallene op de huid zat.
Laat ons dit goede ook eens vermelden
tegenover al het kwaad, dat de fiets
als belemmering van het openbaar ver
keer op haar geweten heeft.
Eenmaal in die oude historie verdiept,
blijf je ci ra bladeren cn zoo vond ik
een staaltje van de manier waarop in
die dagen een groote 60m bijeenge
bracht werd voor een weldadig doel.
Het ging over het verzamelen van geld
voor gewonde soldaten van de Unie.
Te Austin in Culifornic ging zekere
heer Gridley met zijn vriend Henrick
een weddenschap aan. waarvar. de in
zet was, dat de verliezer een zak meel
van 50 pond een halve mijl v
huis dragen zou. Gridley verloor,
kweet zich van zijn taak en de win
nende partij verkocht den zak meel in
den schouwburg van Austin voor
het goede doel aan den meestbiedende.
De koopcr betaalde er 5325 dollars
voor en schonk hem weer aan Gridley,
die daarna met den rak op rcss ging,
om hem op dezelfde manier in andere
steden te veilen. Overal werd de zak
door een commissie met een muziek
korps aan het hoofd van het station
afgehaald en naar het verkooplokaal ge
bracht en telkens schonk de koopcr den
zak aan Gridley, die daarmee dan weer
zijn reis vervolgde.
De opbrengst werd ten slotte een
half milliocn dollars Is dit niet een
methode om geld te maken, waarmee
ook in Nederland succes te behalen
is, ai zullen wel nooit zulke groote
sommen bereikt worden? Er is ten
slotte niet meer voor noodig dan een
zak meel en een ijverig man als Grid
ley, die beiden voor een goed doel
nog wel tc vinden zijn.
Jn het klein is iets dergelijks wel
meer vertoond, ook in Nederland, met
een varkon, dat onder luid geschreeuw
(waarschijnlijk van mcnsch cn dier bei.
dc) in kleinen kring verkocht en telkens
weer verkocht werd.
\*og een ander verschijnsel bestond
al in 1S64, een kwaad helaas, djt nu
nog. zestig jaar later, lang niet over
wonnen is. De woeker. In dien tijd
moesten handelaar», als gevolg van dc
gcldschaarschte. 8 procent rente betalen
„Deze hooge rente", schrijft Haar
lem's Weekblad., „is evenwel nog niet
te vergelijken bij de woekerwinsten,
die den kleinen arbeidenden stand
maar al te vaak afgeperst werden. Eeni-
ge ware feiten mogen dienen tot be-
wijs. Een slager werd door den nood
gedwongen t 100 tc lccnen. Inplaats
van vooruit tc komen, geraakte hij meer
en meer achteruit. De oorzaak was, dat
hij eenc rente moest betulon van f 2.50
's weeks of 130 procent, behalve nu
en dan een geschenk in vleesch. Voor
dergelijke gevallen sticht voorzeker
de hulpbank, die sinds cenigcn tijd
bloeit, veel nut. Maar er zijn-andere.
Een behoeftig, eerlijk daglooner had
behoefte aan f 10. Het werd hem ge.'
leend togen een rente van f 0.50 's
weeks of 260 percent. Drie jaar lang
had hij deze rente betaald cn dus te
zamen f 78.—, toen een liefdadige, den
htefuitgang van zijn gezin ziende
hem uit dc handen van den geldschie
ter verloste. Nog meer. Een zeer arme
weduwe, door ziekte van een harer kin
deren gedwongen, beleende voor f 0.50
haren ijzeren pot. Om tc kunnen koken,
had zij «venwel dien pot dagelijks
noodig. Zij leende hem derhalve lede
ren dag voor 1 cent. Zij betaalde dus
van 50 cent f 3 65 rente in het jaar
of niet minder dan 730 procent".
Tol zoover het ve'haal van zestig
jaar geleden, dat in zijn nuchterheid
niet minder vreesdijk is. Natuurlijk
is de toestand veel beter geworden,
vooral omdat de verccniging tot be-
trijding van den woeker het kwaa-i
niet alleen togengaat, maar zooveel mo
gelijk ook voorkomt. Maar dat het
kwaad verdwenen is, zal niemand
:n zeggen.
Het zou wel een bijzonder onvolledig
weekblad zijn, wanneer wij er niet iets
in aantroffen over de rnode. Tc Parijs
was het in die dagen gewoonte, hoog
b'ond of liever rooi haar le hebben.
Velen, d;e Jat niet van nature bezaten,
lieten het n die kleur schilderen. „Dit
heeft", zegt het Weekblad, „een nieuwe
industrie in het leven geroepen, namelijk
die der harrververs, welke zeer goede
zaken maken". Voor ons in 1925 is dat
al geen nieuws meer. Maar er was toch
een finesse aan verbonden, die ook ons
misschien ver c::deren zal. De schoot
hondjes werden namelijk ook geverfd en
wei in de 'lei van dc japonnen van «Je
bezitsters. ,.Men ziet dus nu te Parijs",
zoo gaat mijn Weekblad min of meer af
keurend voort, „blauwe, gele, rozenroo-
de en paarse keffertjes".
Gelukkig is het destijds bij de schoot
hondjes -»ebleven en de mode heeft bo
vendien niet beklijfd. Daar is het ook
mode voor. Als ze gebleven en tot de
grootere dieren itgebreid was, zouden
wij op dit oogenbhk misschien gras
groene hcrdei honden beleven.
Maar de mode heeft in dien tijd al gek
heden enoeg uitgehaald, zoodat wij
niet met verbazing op ons voorgeslacht
behoeven terug te zien. Duime dames-
kleeren n den winter cn bont in den
zomer zetten de logica der kleeding al
aardig op l.r.ar kop. En wat den haardos
aangaat, hoe -rt is het nog maar ge
leden. dat Ameril aansche dames op de
gedachten zijn gekomen, pruiken te gaan
dragen in kleur van haar japonl
Maar wij k eren naar 1864 fcrug. Er
zijn menschen, die zich verbeelden dat
dê tijd waarin wij leven veel meer bezwa
ren en moeilijkheden oplevert, dan ons
voorgeslacht heeft gekend. Het is er zoo
i mee gesteld: van de toekomst wordt alle
heil verwacht, hef verleden wordt als
prachtig cn onovertrefbaar afgeschilderd
cn intusschen klaagt de mensch over het
heden en kan daar het goede niet van
vinden. Maar laat ons eens zien, wat de
redacteur van het Weekblad schrijft in
het nummer van 10 Aug. 1864:
„Onderwijl uit hef ongelukkige Dene
marken nog steeds de jammerklachten
tot ons overkomen over de geleden ram-
jsen (het bad pas een oorlog met Pruisen
verloren) terwijl uit het zegevierende
Duitschland ons nog sieeds de onharmo
nische tonen van twist en tweedracht
over de oorlogsbuit in de ooren klinken,
terwijl ons van den overkant der zmn
nog onophoudelijk nieuwe broedermoor
den worden bekend gemaakt. nieuwe
doodslagen worden medegedeeld, n euwc
tooneelen van verwoesting van steden en
dorpen worden opgehangen...."
Commentaar onnoodig.
Dat de waarde van het geld, of liever
dc koopkracht van hef geld, In dien tijd
'ucelwal croofer was dan in deze dagen,
weten wij wel. Het wordt geïllustreerd
door een voorstel in de Raadsvergade
ring van 16 Febr. om hef tractement
van den rector van het gymnasium te be
palen op f 200O, de jaarwedde van den
praeceptor op f 1500.
Het Raadslid Travaglino vond dit nog
te hoog cn stelde bij amendement f 1900
voor dat maar te. nauwernood. namelijk
met 10 tegen 6 stemmen verworpen
'erd.
Hier siaat als waardig tegenhanger
tegenover, dat de Raad in een vorige
vergadering aan het bestuur van den
Haarleminermeerpolder een huis in de
Groote Houtstraa'. waarin de bureau*
van den polder gevestigd waren, ver
huurde voor f 150 voor een geheel jaar.
Welk huis dat geweest is kan ik op dit
oogenblik niet nazien, maar op dit
oogenblik is zelfs het kleinste bovenhuis-
je in de Groote Houtstraat zeker niet
voor 1 150 te huur.
J. C P.
Rechtszaken
DE MOORD OP DEN
KOOPMAN BUSCH
Van de terechtzitting van Vrijdag
nog het volgende:
Prof. dr. de Vries als deskundige ge
hoord acht heit niet onmogelijk, dat
Busch gestorven is op de wijze als M.
liceit verklaard.
Dc verdediger herinnerde aan een
vrijwel analoog geval hetwelk zich in
1917 in de kazerne tc Alkmaar heeft
voorgedaan. Twee soldaten waren niet
in ernst aan het worstelen, de
greep den ander in den nek cn deze
zakte bewusteloos ineen en bleef plot-
scling dood- Kan Busch op dezelfde
ij ze zijn gestorven?
Dc deskunoige kan Diet oordcelen
ver wat toen in Alkmaar gebeurd
Verdediger: Waarschijnlijk is Busch
eens of meermalen tijdens zijn carrière
als vliegenier met zijn machine omlaag
gestort. Kan dit een trauma hebben
veroorzaakt, waardoor hij hoewel jje»
zond, geschikt is gcworfletT om den in»
hibitie-dood'tc 6terven?
Deskundige: Een dergelijke vcrondcr-
stelling kan altijd juist zijn.
Verdediger: Wordt dit niet waar»
sohijnlijker hij een vroegeren sportman
die in zijn jeugd veel van zijn hart
gevergd heeft, vooral als het een ech
ten Don Juan betreft?
Deskundige kan deze vraag niet be
vestigend beantwoorden.
Op de vraag of hij het mogelijk acht
een lijk anderhalf uur na het intreden
van den dood in een kist op te vouwen
gelijk bekl. geheel alleen het lijk van
Busch beweerd gedaan te hebben,
zegt deskundige dat in normale ge-
vallen de lijkverstijving een of ander,
half uur na den dood begint.
Dr. Bics: Dat is inderdaad niet on-
mogelijk.
Een neef van den verslagene heeft
een brief aan de rechtbank geschreven
cn wordt naar aanleiding daarvan ge
hoord. Hij zegt zijn oom altijd gekend
tc hebben als een gezond man. Hij had
indertijd een gezwel acht zijn oor het
welk hij heeft laten wegnemen omdat
het zoo leelijk stond. Busch was. aldus
getuige, voor geen duivel of hel bang;
eenmaal is hij in de buurt van Roosen
daal aangerand maar toen zijn aanran
ders bemerkten dat zij ract Busch tc
doen hadden, moesten ze er niets meïr
van hebben.
Verder zei getuige dat zijn oom nooit
rookte of dronk, maar zeer spier
krachtig en opvliegend was. Dat hij
zich hcclcmaai niet zou hebben verweerd
kan getuige zich niet indenken.
Hierna wordt wederom gehoord, dc
juffrouw, bij wie Busch een kamer had
gehuurd om een correspondcntie-adres
tc hebben. Den ochtend na de verdwij
ning van Busch kwamen er drie
heeren naar Busch vragen. Op de vraag
•an de juffrouw wie er geweest waren
/as er gezegd* Listele, Claassen cn Lo»
rette.
President: Zijn die drie namen u ge
noemd en hebt gij die onthouden?
Getuige: Ja, want hoe zou ik anders
aan die namen komen? Ik had ze nooit
tevoren gehoord.
Mr. Levy: Heeft u die namen later
misschien niet meer in de krant ge
lezen?.
Getuige Ja. dat weet ik niet meer.
Het is 10 jaar geleden en ik heb een
groot huisgezin. Dan heb je niet zooveel
tijd om de krant te lezen.
Inspecteur van Slobbe, als getuige
gehoord, verhaalt dan nog dc eerste
confrontatie van de Ktwt met beklaag
de. Beiden ontkenden toen nog iets met
de zaak Busch uitstaande tc hebben
gehad.
Inspecteur van Slobbe had echter de
crklaring van een anderen getuige dat
de Kort het muurtje op de kist had
gemetseld.
Toen de Kort hierop gewezen werd,
viel beklaagde in: De Kort wees voor
zichtig; moet je nu mijn vrouw en kin
deren ongelukkig maken?
Getuige yan Slobbe houdt vol dat
beklaagde deze woorden had ge
bruikt.
Beklaagde zegt dat getuige zich moet
vergissen; deze woorden heeft hij niet
gebezigd.
Hierna wftrdt gepauzeerd.
Na de pauze wordt als getuige a
décharge gehoord de heer A. de Jong,
meubclhandelaar.
Op een vraag van den verdediger
verklaart getuige, dat hij in 1919, dus
na den dood van Busch meubelen van
M. in consignatie heeft genomen. Daar-
lit zou blijken dat deze toen niet ovei
cel geld beschikte. Reeds in 1916 heeft
get. echter aan beki. geleverd en toen
cr contant betaald.
Eenigc getuigen door de verdediging
gedagvaard, verklaren korteren of lan-
geren tijd met bekl. in zakelijke vriend
schappelijke relaties te zijn geveest en
van hem den indruk hebben gehad, dat
hij een goede man was.
De verdediger vraagt cr akte van,
dat op de zitting de commissaris van
de recherche de heer Patur en dc po
litic-deskundige de heer v. Ledden
Hulscbos elkander hebben tegenge
sproken. Waar laatstgenoemde ver
klaarde, dat hij na het ontgraven v
de kist en het openen daarvan van t
„stroorommel" er uit heeft genomen
opzijde geschoven, omdat anders van
den inhoud van de kist geen foto zou
ijn te maken, heeft eerstgenoemde
-crklaard, dat alles zoo gelaten is als
het is gevonden.
De/c akte is verleend.
Verder deelt verdediger mede. dat
iemand, die als vertegenwoordiger van
de pers, de zittingen heeft bijgewoond
cn dicht bij bekl. zat, toen deze aan
don inspecteur van Slobbe demonstreer
de. hoe hij Busch heeft aangevat, hem
heeft verzekerd, dat deze demonstratie
anders is verloopcn dan de heer van
Slobbe voorgaf. Deze zou zich nl. niet
volkomen weerloos hebben gehouden.
PI. verzoekt dezen verslaggever als ge
tuige te hooren.
De president zegt, dat de griffier in
het proces-verbaal heeft opgenomen op
elke wijze dit tooneel volgens de eigen
aardeering der rechtbank zich heeft
afgespeeld cn dat de rechtbank dus het
•hooren van dezen persoon als getuige
overbodig acht.
De behandeling der «aak is daarna op
verzoek der verdediging geschorst tot
Vrijdag 16 October.
DEURWAARDER VEROORDEELD.
Dc ex-deurwaarder J. R. te Zwolle
werd heden door de Zwolsche recht
bank veroordeeld tot twee jaren ge
vangenisstraf met aftrek van de pre
ventieve hechtenis, wegens vijf mis
drijven van verduistering.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
vier honderd acht en twintig gevluchte ge-
i op bedoelde lijst., die in de
laateee 25 jaar van N'oeea Kembar.gsn wie
wn te ontvluchten, zonder dat men er tot
heden in mocht «lagen er een te achter
halen. En het aantal vluchtelingen van de
laatete jaren ie zeker niet geringer dpn van
vroeger tijd.
Het moois» van de «aalt is nog wel,
at men van al deze gcetrvften «*r zijn
r niet minder dan 121, die nog een straf
re goed hebben van tien jaren en meer. tot
twintig jaren toe! natuurlijk geen en
kel signalement blijkt te hebl>en. De op
gaaf. die nota bene moet dienen om doze
vluchtelingen te doen opsporen, bevat
'.echte namen, plaatsen van herkomst, het
aantal jaren waartoe zij werden veroor-
]rZO CSt j,et Z|j tengevolge v
Influenza, bronchitis, kinkhoest of ver
koudheid geneest men niet r,
koope middeltjes die hoogstens de
prikkeling tijdelijk wegnemen. Als ge
spoedig en grondig genezen wilt, neem
dan een krachtig wer
kend en toch onscha
delijk. kruidenmiddel
te baat als Akkei
Abdijsiroop
Ptt Besch v—o 230 gr 1
550 gr 12.75.1000»
deeld en stamboeknummer-. Zoek hel
iiar uit politie, jja bent er voor'.
Geen wonder dat men zich voor het op
sporen van al die boeven, van wie indeT-
daad heel—maal niets bekend ie. dat tob
herkenning zou kurmen voeren, In politie
kringen wemig otf niets aantrekt- Wij zijn
er v3o overtuigd, dat er zelfs op N'oesa
Eemfoangan niemand is, die deze vluch
telingen zou kunnen herkennen, althans
niet hen. die reeds verscheidene jaren
geleden ontvlucht zijn.
Men vraagt (kb af, wanneer er cu ©la»
delijk eens afdoende maatregelen zullen,
worden genomen tegen dit ernstig euvel!
Tte Saw ah Loento is men zij het dan
jaren achtereen lijdelijk toezien, dat
duizenden gevaarlijke individuen van
daar ontvluchtten ten slotte t<r. een dada
gekomen, die heel waarschijnlijk eucces
zal hebben.
Maar nu Noesa E omhang ar., dat min
stens even poreus blijkt te «ijn, even ge
makkelijk te ontvluchten ale Saw ah Loen-
to was en voorloop'g nog is, wat denk£
men daar te doen om den indruk weg tta
nemen, dat iedere gevangene Van weg-
loopen, waneer het hem er niet langer te-
vak?
En wannéér zsJ men nu eindelijk er toe
overgaan om ook daar de dactyloscopie toe
te passen, ben einde de politie lie op
deze wijze een goed deel van haar kostba
ren tijd moet besteden voor het weer op
vangen van weggeloopen boeven, tellens
Weer tot fn den ireure! mogelijk te ma
ken de vluchtelingen weer re achterhalen
en te herkennen?
Uit de mijnindustrie. Een oproep om. tot (taking mede te doen bij verslechte
ring van arbeid»voorwaarden en loonen. Van de ambtenaren ressorteerendo
onder „Financiën". Medezeggingschap aan personeel eener coöperatie
VAN HIER EN DAAR
DE MALVERSATIES TE
BERGEN OT ZOOM.
Naar het Dagbl. v. N.-B. mededeelt,
is dfc instructie tegen den ontslagen
gemeentesecretaris uit Bergen op Zoom
Chr. van L., thans wonende te Waal
wijk, gesloten en zal dc behandeling
eerlang voor de Bredasche Rechtbank
tegemoet kunnen worden gezien.
KOLONIëN
HET ONTVLUCHTEN VAN GEVAN-
CENEN VAN NOESA KEMBANCAN.
De Java Bod© schrijft:
Naar wij vernemen, gaat het ontvluchten
van gevangenen ook van het eiland Noes a
Kcmhangaai mog eteeds voort, alsof het de
meeet gewone zaak ter wereld was.
Zoo werd ons dezer dagen van duiten
Batavia een opgaaf gezonden van alle ge
vangenen, die sedert 1002 van genoemd
eiland zijn ontvlucht, zander ooit aver
zijn achterhaald. Wij vernemen daarbij
tevene dat deze lijst aan alle politiehu-
rcaux, assistent-ree: denten. etc. van Indïê
werd gezonden hl de hoop, dat mem
kelen van die vluchtelingen alsnog zal
kunnen «rresteeren.
Er eiaan niet nwider dan 428, zegg-
EEN DREIGEND CONFLICT IN DE
MIJNINDUSTRIE.
In aansluiting op een bericht reeds
in ons vorig nummer ougenomen nader
het volgende:
De Ncdcrlandsche Mijnwerkers-
bond heeft naar aanleiding van de
voorstellen der directies zich ge
wend tot den Christelijken Mijnwcr-
kersbond met een brief, waarin gezegd
wordt, dat de organisatie bereid is,
dc mijnwerkers op tc roepen tot sta
king in dien inderdaad de verslechte
ringen der arbeidsvoorwaarden en loo
nen waarheid mochten worden,
maar alleen dan wanneer dc
Christelijke organisatie bereid is mede
de staking af te kondigen.
Het heet in den brief onder meer:
Uit de redevoeringen van onzen Ver-
bondsvoorzitter Stenhuis op het be
kende congres te Den Haag gehouden,
kan u bekend zijn, dat wij op vollen
steun van ons vakverbond kunnen reke
ncn. wanneer ook uw organisatie tot
staking besluit.
Naar aanleiding van voorgaande ver
zoeken wij uw bestuur, ons zonder om
wegen te willen medcdeelen, of indien
de ondernmers ter keDnis brengen,
rugnemen, ook uw organisatie in sta
king zal gaan. Zoo ja, dan zou het mo
gelijk zijn, dat bij de eerstvolgende
onderhandeling u en onze organisatie
hetzelfde standpunt innemen cn aan
de ondernemers ter kennis brengen,
dat wij tot staking zullen besluiten,
indien de voorstellen voor verlaging
van loon en verlenging van werktijd
niet worden teruggenomen.
Wij zijn er van overtuigd, dat ons
verzoek aan u niets aan duidelijkheid
te wenschen overlaat en vertrouwen,
dat u in het belang der mijnwerkers,
hun vrouwen en kinderen, een even dui
delijk antwoord aan ons wilt doen toe
komen voor Woensdag 7 October a.s.
des v.m. 12 uur.
Mocht u ons op genoemd tijdstip niet
of ontwijkend hebben geantwoord, dan
zullen wij daaruit concludeeren, dat
uwe organisatie niet tot staking be
reid is.
Tot zoover deze brief.
Aan de Telegraaf wordt nog uit Heer
len gemeld:
De besturen van den Neutralen, Prot.
Christ, en van den Federatievcn Bond
besloten om op Maandag 5 October
een bijeenkomst te beleggen. Vorenge
noemde besturen verzochten dringend
het bestuur van den Alg. Bond van
Christel. Mijnwerkers en het bestuur
van den Algemeenen Nederlandschen
Mijnwerkersbond aan deze bijeen
komst te willen deelnemen.
Naar wij vernemen, zullen de Chris
telijke Mijnwerkersbond en de Alge»
meene Nederlandsche Mijnwerkers
bond op de uitnoodiging van deze drie
organisaties niet treden cn wel omdat
tenslotte deze drie organisaties te za-
men nog niet het tiende deel van het
aantal leden van de beide groote bon
den hebben.
DE AMBTENAREN RESSORTEE.
RENDE ONDER „FINANCIëN"
Naar de Tel. verneemt, heeft de
minister van Financiën afgezien van
zijn voornemen om over te gaan tot
reorganisatie van de bijzondere com
missie voor Georganiseerd Overleg ia
zaken rakende de ambtenaren ressor*
teerende onder het Departement vaa
Financiën.
Deeze commissie bestaat thans uit
leden, aangewezen door den Minister
van Financiën en uit een gelijk aantaj
leden, aangewezen door de ambtenaren-
organisatie. Zij dient van advies over
aangelegenheden, die in het bijzonder
van belang zijn voor den rechtstoe
stand der betrokken ambtenaren. No
lag het in het voornemen van den Mi
nister om geen z.g. regeeringsverte»
genwoordigers meer in dc commissie
op te nemen en dan de commissie ook
niet meer van advies te laten dienen,
maar haar de zaken te laten behan
delen in bespreking met door den mi
nister van Financiën aangewezen amb
tenaren.
r zou dan niet meer over de voor-,
stellen worden gestemd, doch van do
uitgesproken meeningen zou den Minis
ter slechts een verslag bereiken. Do
eenige verandering zal nu waarschijn»
lijk zijn, dat in de commissie ook zullen
worden opgenomen vertegenwoordig
gers van het dienstvak der registratie,
waardoor het noodzakelijk wordt, den
naam der commissie te doen heeten als
in den aanhef vermeld.
Tot dusver was de naam: Bijzondere
Commissie voor Georganiseerd Over
leg in zaken, rakende dc ambtenaren
bij de administratie der directe be<
lastingen. invoerrechten en accijnzen.
Varia
De Raad van Alkmaar verleende B.
en W. een crediet van f 30.000 voor
werkverschaffing.
Op een te Amsterdam gehouden ver
gadering der Federatie van Bonden vaa
personeel in Overheidsdienst is gehan
deld over de plannen der regeering in
zake een nooduitkeering aan het Rijks
personeel. Een motie is aangenomen,
waarin het Rijkspersoneel wordt uit»
genoodigd met de plannen der Regee
ring geen genoegen te nemen en vast
te houden aan een minimum uitkee*
ring van f 1000.
Ook het hoofdbestuur van „Unl*
tas" heeft afgewezen de uitnoodiging
van de Landelijke Federatie van Tex
tielarbeiders om een gezamenlijke ac
tie te voeren in zake de arbeidsvoor
waarden.
OpgcriWit is een vereeniging voor
leerling-opleiding in de metaal
industrie te Rotterdam.
Door de R. K. Ambtenarenvereeni»
ging groep Gemeente-ambtenaren afd.
Venlo is een adres aan den Raad al
daar gezonden verzoekend een duurte»
bijslag te verleenen van 10 pet op het
salaris van het bij de gemeente in
dienst zijnde ambtenarenpersoneel.
Tot vrijgestelde van den Ned. Chris
ten Landarbeidersbond is met ingang
van 1 November a s. benoemd dc heer
E. Pannekoek te Coevorden. die deze
benoeming heeft aangenomen.
FEUILLETON^
DE LOTGEVALLEN VAN
EEN HOFDAME
Naar het Enjeisch ran
C. N. en A. M. WILLIAMSON
10)
Zij zette zich in beweging. Ik was
genoodzaakt tc volgen. De directeur
was bij ons, cn in wanhoop nam ik
hem in vertrouwen. Haastig en fluiste
rend legde ok hem uit, dat ik op
Nummer 29 wilde bieden, en vroeg, of
hij mij dien koffer kon bezorgen. Hij
zeide dat hij iemand zou opdragen voor
mij tc bieden, maar hoe hoog wilde ik
gaan? Er was geen tijd om na tc den
ken. en ik kon den koffer niet opge
ven. Daarom antwoordde ik haastig.
„Het doet cr niet toe, hoe hoog. als ik
hcpi maar krijg." Toen zcide ik hem.
wie ik was (die moeite had ik mij
kunnen besparen, want hij wist het
reeds) en verzocht hem mij den kof
fer terstond dadat hij mijn eigendom
was geworden, aan het I'aleis te zen
den. Wat de prijs ook was. ik zou
hem betalen bij ontvangst.
Toen dat in Orde .vas haalde ik weer
ruimer adem cn volgde Prinses Max
naar het wachtende rijtuig. Zij wilde
haar groote pakket meenemen en kon
niet wachten tot wij 'huis waren, alvo
rens cr in te kijken Dat kon ik heel
goed begrijpen. Maar het verbreken
der zegels was het aardigste van dc
grap. Dc verborgen schat bestond uit
een oudcrwctschen bontmantel-, welke
zij aan een harer kameniers wilde ge
ven. zooals zij zeide. Het speet haar
toen dat zij niet had gewacht, tot ik
had geboden op mijn nummer, daarom
vertelde ik haar. wat ik had gedaan en
zij liet mij beloven, Hat als de koffer
kwam. zij cr bij zou zijn, als hij werd
geopend.
Ik was zoo bang, dat er iets niet in
orde zou z(jn cn hij n'c* zou komen!
Maar omstreeks zes uur verscheen hij.
Doch stel je mijn gevoelens voor. toen
ik vernam, dat ik vijftig pond moest
betalen! Jc weet, dat ik niet rijk ge
noeg ben om verkwistend tc zijn, zelfs
met wat vadertje mij naliet cn mijn in
komen als hofdame, en ik schaamde
mij over mijn lichtzinnige gril. Prinses
Max had zichzelf uitgenoodigd in onze
zitkamer cn zij barstte :n lachen u:t,
toen zij hoorde van mijn verlegenheid.
Over ecr.ige dagen zou ik geld krijgen,
maar nu kon ik slechts negen en twin
tig pond samcnschrapen, juist het
nummer van den koffer. En de datum
was ook juist de 29ste, daaraan dach
ten wij eerst nu. Prinses Max zeide,
dat zij bijgcloovig begon te worden
over dien koffer. Zij cn Maud beiden
boden mij aan mij geld te leenen, maar
ik heb een hekel aan leenen zelfs voor
eenigc dagen: daarom kwam de goed
hartige prinses mij te hulp door mij
voor tc stellen, mijn armband van oude
Mcxicaansche munten te koopen. Ik
nam dat dadelijk aan. deed den arm»
band af cn overhandigde hem haar.
„Hé, cr zijn negen en twintig munten!"
riep zij uit.
Je kunt je voorstellen, hoe vcrlan»
gend wij nu waren, om te zien, wat
er in den grootcn koffer was en de
Prinses wilde een weddenschap aan»
gaan. dat dc inhoud uit Degen en twin»
tig stuks zou bestaan!
Wij zonden een bediende uit om
iemand te halen, die een koffer kon
openen. Een oogenblik later kwam cr
een man, die het slot openbrak en het
gebogen deksel oplichtte. Daar bin»
ncn ing een met de hand beschilderde
lichtblauwe satijnen deken van
eiderdons. Prinses Max trok ze cr uit
en daaronder lag dc mooiste mantel,
dien men zich kan voorstellen: een
mantel voor opera's of bals van
zwarte kant met diamenté boiduursel,
dut volle manen cn groote en kleine
sterren voorstelde.
„Hoe vreemd!" riep de Prinses uit.
„Die mantel komt mij bekend voor.
alsof ik hem eerder heb gezien. Ik ver»
bind hem met o. ik weet niet wan-
mee! Maar in elk geval, mijn kind, jc
bent niet bekocht, denk ik'"
„Die koffer is uit Parijs gekomen",
zeide Maud plotseling, zich over het
deksel buigend. „Hier is ccn adres. Hel
is van voor vijf jaar gedateerd, den
29stcn
lier zij kon eindigen, slaakte Prinses
Max ccn gil. Zij had den prachtigcn
mantel uit dc kist getrokken, waar hij
was ingestopt zonder zorg voor zijne
tecre schoonheid en toen zc hem op
lichtte o. liefste mademoiselle, ik
voel nu nog koude rillingen over mijn
lichaam gaan, als ik denk aan wat w ij
daaronder zagen.
Daar lag het lijk van ccn jonge
vrouw op dc eene zijde, met de knieën
gebogen. Zij zag er uit als een wassen
beeld, met de doodskleur, de glazige
oogen half open. de witte armen cn
handen, het dikke glansloozc haar. dat
kunstig gekapt, maar nu geheel in de
war was, alsof haarspelden of versie
ringen er haastig uit waren gerukt. Zij
droeg geen juweelen behalve een
trouwring aan dc linkerhand: en het
arme lichaam was hec-1 vreemd gekleed.
Het zwarte klcedingstuk zonder mou
wen en met een lagen hais zag er uit
als dc rijke satijnen voering van ccn
balkleed, en hier en daar hingen er nog
gescheurde stukken gaas aan
„Nadlne!" riep Prinses Max. loen
wendde zii zich tot ons, even doods
bleek als het lijk in den koffer „Bc-
grijpt gij het niet" stamelde zij. „Het
is de vrouw van Milo van Krah die
verdween vijf jaar geleden met
den Hertog dc Dicugardc. Ik ik was
op het bal masqué. Zij kwörn in dien
mantel. Ik zag haar daar. Genadige
hemd. dc Dicugardc moet haar, dien
nacht hebben vermoord!"
Ik geloof, dal als Maud niet in on
macht was gevallen, de Prinses het
had gedaan en misschien ik ook Maar
Maud, die omviel ais een geknakte
boom, gaf ons beiden de handen vol
Ik belde, de Prinses gaf uitleg, en ver
wonderlijk vlug verscheen de politie
(ons nog niet vlug genoeg echter) en
nam den koffer mee,
Weldra kwam een zeer beleefde,
verontschuldigingen makende detec
tive, hoffelijker dan wie ik ook heb
gekend, en hü boog, en wij bogen, en
cr werden vragen gedaan en beant
woord. Dienzelfdcn avond werd er
een telegram verzonden aan Prins Milo
in Roemenië, en een vrouw, die kame
nier van Nadine was geweest, juist
voor haar vlucht, werd uit Parijs ont
boden. Zij kwam en herkende het
vreemde, gescheurde satijnen klceding»
stuk als de voering van het beroemde
met juweelen bezaaide balgewaad ha
rer meesteres. Zij deed er ook een eed
op, dat het haar juist zoo was gekapt,
als zij het dien laatster avond had
gedaan, hchalve dat het in <'e war was
gebracht door de diamanten kroon cr
uit tc halen.
De theorie van de politie is nu, dat
de Hertog de Dieugarde de ongeluk
kige vrouw, die op hem vertrouwde,
vergiftigde, door haar genoeg lauda
num te geven om den eeuwigen slaap
in te gaan. Toen trokken hij en nog
iemand waarschijnlijk de „gesluierde
vrouw", die met hem gezien werd aan
de Gare du Nord dien avond cn later
weer het met juweelen bestrooide
gaas van® de voering, beroofden de
arme doode of stervende Nadine van
al hare kostbaarheden en stopten haar
ir^den grooten koffer met haar eigen
mantel cn een donzen deken, om hef
ljjk op zijn plaats te houden.
Het bal was gegeven op een kouden
winteravond den 29stcn Januari
en hetzij het misdadige paar dit voor
uit had geraamd of niet. ze moesten
den koffer naar Warrer's Magazijnen
hebben laten brengen, zoodra ze tc
Londen aankwamen. Het prachtigs
koclpakhuis was toen pas geopend en
er had veel over gestaan in de couran
ten, zelfs in de Fransche, dat het de
mooiste inrichting van dat soort was.
Daar in die onveranderlijke ijskoude
temperatuur was het lijk gaaf gebleven
alsof 't in een ijsberg had gelegen, vijf
jaar lang tot ik het aan het licht
bracht!
De politic denkt, dat de Hertog
waarschijnlijk op zijn beurt is ver
moord door dc „gesluierde vrouw", an
ders zou hij al lang geleden in een of
ander land gevonden zijn door de de
tectives, die nasporingen naar hem de
den. Nu zoeken ze naar haar. Ze heb
ben vermoedens, wie ze is. Maar dat
gaat mij niet aan. Ik weet alleen maar,
dat door mijn bezoek aan Warren's
Magazijnen Prins Milo bevrijd is van
zijn lange slavernij. Maud en hij wil
len een jaar wachten, tot deze opschud
ding is vergeten voor iets anders, en
dan zullen ze trouwen.
Wij gaan morgen naar Covcs en ik
heb het erg druk.
Je slechtste, maar meest liefheb
bende leerling. PEGGY,
(Wordt rer-Tj'(r-f)i
