HAARLEM'S DAGBLAD
DE STEUNBEWEGING VOOR
DE H. 0. V.
FLITSEN
MAANDAG 5 OCT. 1925 TWEEDE BLAD
„Harmonie-Crescendo" en „Polyhymnia" verleenen hun
muzikale en vocale medewerking
De musici der H. O. V. op drie auto's door de stad
Een groot aantal collectanten
Een der drie auto'i met mtiaici der H. O. V. vertrekt v»n het Provenierihui*. in
de zu»pan op den voorgrond de heer Olman, voorzitter van den
Ned. Toonkunatenaanbond
Zaterdag is het de groote dag voor de Markt drie liederen ten gehoore bracht.
H. O. V. geweest De directie van Bremer's Houthandel
Het ging nu om nog eens een oude en die van „De Houtwerf' aan den Kaïn
uitdrukking te gebruiken er op of er
onder!
Welnu, er hebben zich heel wat krach
ten ingespannen om te voorkomen, dat
ons prachtig muziekkorps ten onder zou
gaan
Noemen we in de eerste plaats den
heer Robert Mee re. uit Bloenieu-
daal, die den gehcelcu morgen per zij
span in de weer was geweest, otn vele
kleinigheden maar die te zanten een
Koole hoevéelheid werk vormden te
disselen, opdat 's middags de steuube-
persingel stelden belangeloos de dri
groote vrachtauto's voor de muzikale
ommegangen der 11. O. V.-leden beschik
baar.
De firma 1 C Haan. uit de Barteljoris-
straat, gaf liet witte linnen voor de op
schriften: „Steunt de H. O. V." in bruik
leen; de kunstschilder Jaap Pronk schil
derde eveneens belangeloos de verschil
lende opschritten en de bloemist P. van
Norden, uit de Bakkerstraat, zorgde voor
een gratis groenversiering van de drie
autoas.
weging goed zou „loopenOp boven- Op eiken auto werd een piano meegc-
staande toio ziet men hein den motor voend; die waren belangeloos door de
met zijspan besturen. iirma Koot beschikbaar gesteld.
Dc musici van de H. O. V. hielpen j En daar waren tenslotte de vele vrou-
zelf loffelijk mede. Op drie groote vracht weiiike en mannelijke collectanten. die
auto's hebben zij Zaterdagmiddag in ijverig met de busjes rondgingen. Dit ge
verschillende richtingen de stad door-j schiedde o.a. ook door een groot aantal
kruist, oin het Haarlemsche publick ook zangeressen van „Polyhymnia die dus
op deze manier van hun muziek te laten |on 'tweeërlei wijze de n. O. V. steunden.
t versiering zag: „ze konden er beter een
paar treurwilgen neerzetten, want het
wordt toch niks met ze!"
Gelukkig zorgde dadelijk iemand voor
repliek. „Wij zullen den gemeenteraad
nou eens laten zien, dat wij de H. O. V.
niet kunnen missen!" De man liet het
niet bij deze sympathieke woorden, want
toen even later een jongedame met een
busje bij hem kwam, greep hij dadelijk
m zijn portemonnaie.
Ook de heer Olman, de voorzitter van
den Ned. Toonkunstenaarsbond van
dezen bond ging de muzikale medewer
king uit was ijverig in de weer. Zelfs
ging hij af en toe met het busje rond!
Toen Willy Versteeg met nog een tien
tal musici in den eersten auto plaats
nam. riep een spotter in onze nabijheid:
„Jullie spelen vanmiddag zeker niks
anders dan treurmarschenP'
De tnan lachte nota-bene om zijn eigen
grapje!
Neen, het was waarlijk geen treurmu
ziek, die ten gehoore werd gebracht. In
tegendeel, nog vóór het vertrek lieten de
musici vTOolijke melodieën door de Gro -
I te Houtstraat weergalmen, zoodat er, me-
de dank zij het prachtige weer, heel wal
belangstellenden stil bleven staan en bij
gevolg in hun zak moesten tasten, want
de collectanten lieten geen gunstige ge
legenheid voorbijgaan!
De heer Van de Kamp, die juist voor
bij ging. riep ons op blijden en overtuig
den toon toe: „Hergeld komt er wel! Je
zult het zien!"
De drie auto's gingen alle een andere
richting uit. De eerste ging door de
Groote Houtstraat in de richting van
het Station; de tweede reed naar den
Wagenweg en de derde koerste den
Kampersingel op.
Die wagens Irokken overal veel bekijks
en vooral wanneer ze bij een hoek stil
bleven staan, groepten de menschen er
dadelijk omheen.
„Polyhymnia" op de
Groote Markt.
Te half drie kwamen de bestuursleden
en leden van de .^mengde zangvereni
ging „Polyhymnia" op de Groote Markt
bijeen Juist op dat oogeudik kwam de
aiuo van Wiliv Versteeg met zijn man
nen den grooien vluchtheuvel oprijden.
Nauwelijks lieten dezen weer de eettte
tonen van een vrool.jken marschhooren,
of de menschen stroomden van alle kan
ten toe. Dit was dan ook de bedoenng.
want dadelijk g.ngen de collectanten xnet
hun'busies rond.
Toen de marsch geiodigd was, zong
„Polyhymnia" onder leiding van den di
recteur, den heer \X illem Hespe.
zang" van F. Koeske. Dit zeer verdienste
lijk gezongen lied werd met grooie aan
dacht aangehoord en met ,uid applaus
beloond. Vo
„Polyhymnia" zong daarna nog „ko
ren" van Alphons Vranken en „Feest
zang" van Mozart.
In de pauzes speelden de musici der
H. O. V. ter afwisseling nog eenige num
mers. De zangeressen van „Poiynym-
a" collecteerden hierbij.
Ja. er werd hier op dit
stadsgedeelte bij het pude standbeeM van
„Loulje" wel co» H^rlemsche^e;
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 413
DE GESLOTEN DE UR
genieten, waarvoor zij en daar was
het eenmaal om te doen klinkende
munt in ruil terug ontvingen. Leden van
de H. O. V. haalden niet minder dan
f 647.75 op! Ook dames van het Roode
Kruis collecteerden ijverig.
Verder hebben zich nog vele personen
voor het goede doel beschikbaar gesteld.
Daar was zoowaar ook weer de Haar
lemsche muzickvcreenigiiig „Harmonie-
Crescendo". die onder leiding van haar
directeur, den heer H. W. Hofmeester,
haar welluidcnden muzikalen steun ver
leende. Deze daad jegens een zustervcr-
eeniging zal door de vele vrienden van
de H. O. V. zeer zeker op hoogen prijs
■worden gesteld. Dit geldt ook voor de
fraaie vocale medewerking van dc
gemengde zangvereeniging „Polybym-
die onder leiding van den direc-
Hulde!
Dc H O. V. door de
Haarlemsche straten
Ongeveer half één Zaterdagmiddag
was er een drukte van belang vóór het
Proveniershuis in de Groote Houtstraat,
waar de H .O, V. altijd haar repetities
houdt.
Daar kwamen achtereenvolgens de
drie groote vrachtauto's voorrijden. On
der de musici, die in de poort stonden te
wachten, heerschte een montere stem
ming. De auto's waren op zij en van ach
teren voorzien van witte doeken, waarop
met groote letters de woorden: „Steunt
de H. O. V."
De musici hielpen onder aanvoering
van den heer Bos Hink aan de versiering
mede.
Niet aardig was de opmerking
teur, den heer Willem Hespe, op de Cr.cen voorbijganger, toen deze de groen-
schiedenisafgespeelddat b)i de omstan
ders ziin uitwerking niet miste. Het was
hier dé strijd om het bestaan v an een
vereeniging. die den naam van het mu-i-
kalleven in H»r1«n altijd
den had. Het wel en wee van de H. O. V.
was bij velen het onderwerp van ge
sprek. muzikale ommegang
van „Harmonie-Crescendo'
Ongeveer half vier marcheerden vele
leden van de muziekvereniging „Har
monie-Crescendo" onder leiding van den
directeur, den heer M. W. Holmeester,
van het repetitielokaal in café „De Ko
renbeurs" naar de Ainsterdamsche Poort,
waar een begin met de muzikale omme
gangen gemaakt zou worden. De attribu
ten en eereteekenen werden in den stoet
meegevoerd. Dit leverde in den vroo.u-
ken zonneschijn een schitterenden aan-
blik op.
Onder de vele belingstelleri-en v
de heer H. Stinis, d.e vooral ia de laatste
weken zoo vee', in het belang van de H.
O. V. gedaan heeft.
Nadat de mannen van „Harmonie-
Crescendo" eerst bij dc poort een vroo-
üjken marsch hadden doen hoor en, wan
delden zij. door een groote menschen-
menigte omstuwd, musiceerende de Am
sterdamstraat in, om in dat kwartier op
verschillende hoeken een klein concert ten
gehoore te brengen. Dit deden ze ook in
de Slachthuisbuurt, het Rozenprieel. op
het Houtplein, op de Groote Markt en
op het Stationsplein, waar de stoet ten
slotte ontbonden werd. Overal werden
de verschillende nummers met belang
stelling aangehoord.
„Harmonie-Crescendo" nam wel het
leeuwenaandeel in de groote steunbewe
ging voor de H. O. V. De heer Hof
meester en zijn vereeniging verdienen
hiervoor wel een warm woord van hulde.
„Harmonie-Crescendo" en Polyhymnia
zamelden f 416.98;'$ in.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cents per regel.
„Polyhymnia" met Willem Heipe voor de H. O. V. in actie
ieders beurs door
het gebruik van Beterbo, 27 cent perj
pakje, met Spaarbon.
Vader komt thuis en ondekt dat
dc deur gesloten is, bellen helpt
niet, dus moeder is zeker uitgc<
waar zou de sleutel zijn niet I mevrouw Kommer waarschuwt
onder de mat, waar zij hem ge» I dat moeder den sleutel in dc brie.
woonlijk laat liggen venbus heeft gelaten, dat leek
I veiliger
r de brievenbus blijkt leeg te
mevrouw Jansen deelt mee dat
dc werkster er is geweest, die zal
'm op het kozijn van de achter,
deur gelegd hebben
zooals zij bij andere huizen ook
doet maar het bewuste kozijn
brengt geen redding
tö
meneer Jansen veronderstelt dat
hij wel een sleutel zal hebben, die
op dc deur past
iegt aan meneer Jansen uit datI komt, wanneer hij binnen is, nog
het hem spijt hem lastig te moei even terug om te zeggen, d it de
ten vallen, maar je moet dc boell achterdeur niet cji slot waj. het
wel afsluiten I was dus niet noodig geweest
(Nadruk verboden).
„Harmonie-Cretcendo" musiceert by de Amsterdamache Poort
INGEZONDEN
Van ingezonden stukken, geplaatst of
et geplaatst, wordt de kopie den inzen
der niet teruggegeven.
Voor den inhoud dezer rubriek stelt de
Redactie zich niet aansprakelijk.
Geachte Redactie.
U zult mij verplichten met opneming
van onderstaand stukje, naar aanleiding
van het artikel „het tarief in het druk»
kersbedrijf" in dc rubriek „Om Ons
Heen" van 30 Sept. M-. voor de plaats,
ruimte waarvan ik u bij voorbaat bc.
leefd dank zeg.
Hoogachtend,
J. H. WARNIER Jr.
NOG EENS HET TARIEF IN HET
DRUKKERSBEDRIJF.
Hoewel ik het onderwerp, aange.
Jiaald door den schrijver, onzen zeer
gcachten heer J. C. P-, niet zoo bij.
zonder geschikt vind voor een dagblad,
wil ik toch in dit geval gaame mijn
mcening daar tegenover stellen.
(1) Het is juist wel de grief dat het
tarief te hoog is. dat zeer duidelijk in
dc practijk tot uiting komt. Daarom is
het ook, met den besten wil van de
wereld, niet mogelijk het te handhaven.
Behalve dan misschien voor zeer en»
kelc drukkerijen waar speciaal werk
wordt gemaakt. De voorbeelden zijn
voor het grijpen, dat weet ook zeer
goed de geachte Heer J. C. P.
(2) Dat er op dc circulaire van de te»
genstanders slechts 160 handteekenin»
gen staan, is nog geen bewijs dat er
niet veel meer zijn, cn die zijn er zeer
zeker. Buitendien heeft het geen zin
iets te laten bestaan dat in de prac»
tijd blijkt niet te kunnen worden ge.
handhaafd Want ook dc theoretische
voorstanders houden cr zich niet aan,
kunnen er zich niet aan houden.
(3) Dat het hoofdbestuur zich tegen
afschaffing van het tarief verzet, is
heel begrijpelijk om verschillende rede.
ncn, die ik hier niet zal aanstippen. Het
voorstel waarmee het komt. is, zacht
uitgedrukt, een schrikbewind en in
strijd met alle begrippen van zedelijk;
hcid. Als een natuurlijk gevolg daarvan
zou, bij toepassing daarvan de oppositie
nog veel heviger worden-
(4) Ik ben het volkomen met den
heer J. C P. eens, dat, wanneer de
C- A. O. kwam te vallen, het een treu.
rige dag zou zijn- Maar dat behoeft
ook niet, dat kan en mag niet. Waarom
zou het ook niet kunnen afschaffing
van het bindend prijstaricf voor han»
delsdrukwerk met handhaving van dc
pcriodiekenbescherming en de C. A. O
Met den directeur van onzen bond zijn
er genoeg knappe koppen in het hoofd»
bestuur om in dezen geest een ontwerp
samen te stellen, waarover te praten
valt. Dan zal de bedrijfsvrede niet ge»
stoord wordendc concurrentie niet
feller worden, want dat kan gewoon,
weg niet. en het rennen naar den af»
grond wel losloopen- Is een collega ge»
doemd ten onder te gaan in den strijd
om het bestaan, dan zullen daar wel
andere factoren voor te vinden zijn en
kan geen tarief dat tegenhouden.
Een fanatiek voorstander schreef on.
langs in ons organn naar aanleiding
van het voorstel van het hoofdbestuur,
dat zachte heelmeesters stinkende won»
den maken, maar daar staat een ander
waar woord tegenover, n I- dat stren»
ge heeren niet lang regeeren en dat
ook in dit geval dc tijd wel zal leeren.
Mr. Van Rhijn beweert wel, dat in
de bouwbedrijven ook bindende afspra»
ken zijn gemaakt, maar die gaan niet
verder dan dat alle insohrijvers naar
een werk een zeker bedrag (krijgen
voor hun moeite van inschrijving. Maar
van een bindend prijstaricf is geen
sprake. De verschillen loopen in de
duizenden.
(5) Dc héér J. C. P- zegt wel er geen
belang bij te hebben, maar breekt tn.
tusschen toch een lans voor het be.
houd van het tarief.
Overigens ben ik tact genoemden
heer ook wel zoo wijs geen drukwerk
te leveren waaraan ik niets verdien.
Iedere leek weet dat daar de schoor,
steen niet van rooken kan.
Tof zoover de heer Warnier, wiens op
merkingen ik achtereenvolgens beant
woorden wil.
(1) Alleen de gebruikers van druk
werk kunnen meenen dat het Tarïei te
hoog is. Dat hebben zij altijd gemeend,
ook toen er geen gezamenlijke
prijsberekening bestond. Geen prijs kan
zoo laag zijn, ol de klant vindt dien te
hoog. Dat weet de heer Warnier toch
evengoed ais ik. Maar de boekdrukker,
de vakman, weet dat het Tarief niet te
hoog is integendeel.
(2) Het aantal 160 is verkregen na
heelwat reclame en bombarie. Als er
..veel meer" war.u zouden zé we! mee-
geteekend hebben.
(3) Redenen aie de heer Warnier niet
noemt, kan ik ook niet weerleggen. Het
voorstel van het hoofdbestuur, de 12 ar
tikelen, is nog maar een voorstel.
(4) Natuurlijk, de heer Warnier ont
kent dat de C A. O. gevaar loopt. Daar
ziin de 160 bang voor, ze knijpen de
oogen voor het gevaar dicht. Maar de
C. A. O. berust op een (zeer, zeer be-
sch den) welvaart in ons vak en die gaat
verloren als het tarief ingetrokken wordt.
(5) Deze opmerking begrijp ik niet.
Een journalist schri-ft over duizend dl, -
'en, waarbij hij geen belang heeft; ik
wil niet aannemen, dat de heer Warnier
hier insinueert, maar ook dan is de op
merking toch bijzonder ongi g en
onjuist. Hij ..- evengoed als i-;-.'.-- - -
tere H-vri-- -rhe collega, dat ci—e on
derneming bij particulier drukw rk. boe
ken drukken enz. (en daarop heeft het
Tarief alleen betrekking) een zoo onbe
duidend belang heeft, dat hei niet mee
telt. Daarom staar wij tegenover het
Tarief even onpartijdig als laat ons zeg-
oen een Haarlems :he advocaat o? een
Bloemendaalsche rentenier.
Dat de heer Warnier zich zal kunnen
blijven onthouden van het leveren van
drukwerk waaraan hii niets verdient,
wensch ik hem toe. Naar mijn overtui
ging zal hij er, zoodra het Tarief is af
geschaft wel aan moeten gelooven.
J. C. P.
FEUILLETON
HET PARK MET nr
BLAUWE VOGELS
Uit het Frans ch van
CHARLES FOLEY.
31)
Zijn gunstige stemming tegenover haar
nam hierdoor een keer en vrij hard liet
hij haar zulks gevoelen:
„Ik behoef van niemand raad, juffrouw
om mijne plichten te kennen, ik wensch
baas in eigen huis te zijn en er te ont
vangen wie mij goeddunkt".
Met deze woorden ging hij de kamer
uit, Albine ongerust achterlatend. Zij ver
weet zich te sjooedig hare terughouding
te hebben laten varen.zij had immers
kunnen voorzien dat mevrouw d'Herville
zoodra zij van Lionel's terugkeer vernam
zou beproeven het buis binnen te drin
gen' Zij kwam immers tusschen hare
verschillende reizen altijd weer in het
Hotel du Lac terug, van waaruit rij op
alles wat op Boismont gebeurde acht kon
geven?
Wat zou zij nu komen doen? Wat zou
zij weder gaan opstoken? Zou zij niet,
onverschillig ot hij al dan niet het land
goed geerfd had, beproeven hem er toe
ié brengen haar tc huwen?
Al die vragen ontmoedigden Albine,
De vijand was in de veste. Laura was
gekomen ten einde zich te wreken.
Albine verzocht Catherine haar te
waarschuwen, zoodra mevrouw d'Her
ville zou vertrokken zijn en ging zeil
naar haar moeders kamer. Zij sloot zich
daar op ah in een veilige schuilplaats.
HOOFDSTUK XIV.
Saint Preuil ontving de bezoekster in
het kleine salon maar de ontvangst was
vrij koel. Daar Laura niet gekomen was
met het doel haar deelneming in het ge
leden verlies tc betuigen, werden deze
werd weinig gesproken en mevrouw
d'Herville bracht het gesprek bijna da
delijk op de haar persoonlijk rakende
zaken:
„Komt ge uit Parijs?"
„Ja maar alleen doorgaand, ik heb er
mij niet opgehouden'.
„Ge hebt toch zeker notaris Bourlier
„Dan uw eigen notaris?"
„Ook dien niet".
„Dus dan zijl ge hier gekomen zon
der u op de hoogte te hebben gesteld
van de wilsbeschikkingen uwer tante?"
„Die ken ik al lang. Ik ben eigenaar
van Boismont en al het overige, daar is
geen twijfel over".
De kalmte en beslistheid waarmede dit
werd medegedeeld prikkelde
d'Herville.
„Ik voor mijzcll heb meerder zekerheid
gewenscht en ik heb mijn notaris naar
den heer Bourlier verwezen die mij wel
heeft willen antwe^rden. dat ik niets
krijg, wat mij ook niet verwonderd, met
het oog op de haat die tante jegens mijn
vader en mij '-ocsterde, en al het kwaad
dat die kleine indringster wel van mij
zal gesproken hebben tegenover die oude
krankzinnige
Hier kwam Lionel haar in de rede
vallen:
„Als ge dit onderhoud wilt voortzet
ten Laura, dan verzoek ik u niet op deze
wijze over mijn tante te spreken, noch
over Albine, dié vol toewijding geweest
is. Vertel mij liever bijzonderheden over
de regeling der nalatenschap".
„Ik heb alleen inlichtingen over wat
mij zelf aangaat, over de rest was notaris
Bourlier zeer gesloten, ik kon dus niets
meer te weten komen, maar gij ziit in
een ander geval. In uw plaats haa ik
toch zekerheid willen hebben."
„Ik zeg u immers dal ik die heb." her
nam Saint Preuil driftig. Tante Marie
beschouwde mij als haar zoon".
„Wat haar toch niet belet heeft zich
te laten inpalmen door die Albine, welke
ge zoo bewondert. Wees maar zeker dat
onze jonge indringster zich wel van een
behoorlijk jaensioen zal verzekerd heb
ben. wellicht van nog meer'.
„Als tante haar iets nagelaten heelt,
dan zal ik er voor zorgen dat het be
drag haar onverminderd wordt uitge
keerd. maar ik kan moeilijk gelooven dat
zulk een bepaling buiten mijn medewe
ten zou gemaakt zijn".
Mevrouw d'Herville lachte luid.
„Ge ziit wel gocdgeloovig. arme
vriend. Ongelukken ziin wij niet aller,
zoo. Zoudt ge werkelijk meenen dat
mevrouw Verlier cn haar kleine lieve
ling, als zij van plan waren u te beroo-
ven het gewenscht zouden gea:ht heb
ben u daarover te raadplegen".
Zenuwachtig begon thans Saint Preu'l
het vertrek op en neer le loopen.
„Ge hebt geen enk'; bewijs voor dit
kwaadwillige veronderstellingen. Ge voelt
haat tegen allen die tante lief had."
„Heb ik u dan ooit gehaat, ondankbaar
mensch? Daarenboven komen deze ver
onderstellingen die ge kwaadwillig be
lieft te noemen niet uit mijn brein. Zij
zijn door het geheele dorp verspreid,
door de pachters en de bedienden voor
juist gthouden. die allen toch van hun
meesteres hielden Meer en meer loopt het
praatje dat die brave Albine, zich door
net testament van een goed deel zooal
niet van het beste deel der nalatenschap
heeft weten te verzekeren."
„Zeg dat niet weer." viel de jonge man
haar boos in de rede, „dat is onzin".
„Ik verlang niets liever dap je over-
tuigiug te deelen. dat zou mij niet alleen
een genoegen zijn maar tevens een her
stel in eer een genoegdoening om weer
vrij op Boismont te kunnen komen en
vooral er mij bij jouthuis te voelen".
„Waarom zouden wij het dan niet ge
looven".
Hierna kreeg de spraak van Laura
langzamerhand meer den toon van ver
wijt achtereenvolgens van spot en vijan
digheid.
„Ik zou dolgraag niet twijfelen., maar
ik heb u zoo dikwijls, blindeling,s dom
en onhandig van te goed vertrouwen zien
zijn. Gij waart het imme-s die Albine
in het oark brachtin het uur dat
tante er wandelde. Niet tevreden met
dien eersten flater, waart gij het die haar
aan het 'loiel du Lac kwam afhalen om
haar in het huis te brengen. Nog niet
tevreden met den wolf in de schaapskooi
le hebben binnengebracht zijt gij op reis
gegaan ten einde haar volle vrijheid van
handelen te geven. Ge kunt cr trots op
ziin volslagen gebrek aan doorzicht te
hebben gehad, brave neef!Er is geen twee
de erfgenaam die zoo luchthartig tot zijn
eigen nadeel zou hebben medegewerkt.
Als ge niet onterfd ziit hebt ge zulks niet
aan u zelf te danken
Nadat Laura aldus de woede en twijfel
bij haar neef had opgewekt vervolgde zij
zakelijk:
„Ik b-rijp niet 1 ge hebt kunnen
nalaten notaris Bourlier op te zoeken zijn
stilzwijgen vind ik zoo verontrustend.
Het is zoo vreemd dat hii u niet geschre
ven heeft, indien ge erfgoraam zijt".
„Hij denkt dat ik nog op reis ben, en
kent mijn adres niet".
„Goed dan! Maar waarom laat hij na
het overlijden van mevrouw Verlier, die
indringster hier-alles regelen, behceren..
Geen enkele deur is verzegeld!"
Die opmerking had Lionel nog niet
gemaakt en deze tref hem wel. Onbewe
gelijk de oogea op den grond gericht
zocht hij eene oplossing voor die vraag.
Eindelijk keek hij op en zeide:
„Ik moet notaris Bourlier spreken Ik
zal er morgen heengaanof er mijn
notaris heensturen
„Stuur niemand. Ge hebt drie auto's
ga er zelf heen. goede vriend, het is
een zaak van enkele uren, n wacht niet
tot morgen ga nog vanmiddag.
„Goed. ik zal gaanen wees maar
zeker dat met goede berichten terug
zal komen. Ik zal schen dat Albine, de
notaris en de pachters mij rekening en
verantwoording af' ggen".
„Beter laat dan nooit. Als i'„ dur.".'
Lionel, dan zou ik wel h'cr terug
komst willen afwachtenIk hecht er
aan je gerustgesteld te zi. i, maar 'k
durf niet goed".
„Wilt ge ntii mt vv« wiismaleen?'
„Neen stellig niet. Weet ge wel dat de
boschwachter mij straks met veel ver
toon gezegd heeft, toen ik hier binnen
ging en hem vertelde dat ik u ging be
zoeken. ,.U doet niet goed hier binnen
te gaan mevrouw, daar juffrouw Albine
h'ertoe nog geen orders hee't gegeven.
U loop! gev aar er ten tweeden malen «e
worden uitgezet!"
(Wordt vervolgd).
