HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
FLITSEN
DINSDAG 20 OCT. 1.925
TWEEDE BLAD
Mo. 3511
NOG EENS HET RAPPORT VAN -NIJVERHEID"
Als de burgerij geen belang stelt in
gemeentezaken (hetgeen haar bet vori
ge jaar nog bij do vergadering roor de
grensregeling is verweten) dan is het
niet goed en zoodra zij daarin wel be»
lang stelt, is het ook niet goed. De heer
Joosten bepaalde cr zich nog toe, te zeg»
gen dat het stuk voor de raadsleden
niet „complimenteus" was, maar de
wothouder van financiën toonde zich
er door geprikkeld en nam cr een hoog
hartige houding bij aan.
Hoe is. zou ik willen vragen, de op
vatting van den Raad. Zijn de raads»
leden van mcenina. dat de kiezers door
hen naar dat College af te vaardigen,
daarmee geheel en absoluut van een
eigen oordeel afstand hebben gedaan
on dus geen anderen invloed op de ge»
meenlezaken mogen uitoefenen, dan
Bij de verkiezing om de vier jaar?
Zijn de wethouders, die zichzelf be»
schouwen mogen als de zorgvuldig van
de melk afgeschepte room, van oordeel
dat verzet of protest van de kiezers te»
gen hun arbeid in het geheel niet tc
pas komt?
Als deze vragen zóó gesteld worden,
kan er geen ander dan een ontkennend
antwoord op verwacht worden een
bevestigend bescheid zou op al tc groo»
tc vrijmoedigheid lijken. En toch heeft
het meermalen onze aandacht getrok»
ken. dat requesten aan den Raad maar
zelden eenig succes hebben en gewoon
lijk inct enkele korte zinnetjes ter zij»
de worden geschoven. Zou dnn toch ge
kwetste majesteit in het spel zijn?
„Neen", zei mij dezer dagen een des»
kundige, doorkneed op het stuk van ge»
meentezaken, „dc ware reden is, dat
zulke requesten dikwijls blijk geven
van onkunde of dat er dingen in wor»
den gevraagd, die B. en W. al lang be»
spreken hebben".
Testimonium paupertatis. Rcqucstran»
ter. worden onbevoegd geacht, op grond
van onwetendheid, Het zal Inderdaad
wel dikwijls zoo zijn. B, en W., die om
7.00 te zeggen dagelijks met de zaken
der gemeente tc maken hebben, zijn
daarvan vanzelf veel beter op de hoog
te. dan welke vcrccniging ook. die cr
min of meer toevallig haar licht ovet
moet laten schijnen.
Maar waarom dan die wrevelige hou»
ding van „och mcnschcn. zeurt toch
niet!" Waarom niet veel liever die van
den onderwijzer, nan wicn een jongetje
uit dc klas een domme vraag of een
onmogelijk in te willigen verzoek doet
en die vriendelijk en geduldig con uit»
vocrig antwoord geeft.
Deze manier van doen heeft boven»
dien waarschijnlijk nog ten gevolge, dat
hetzelfde jongetje niet weer zulke on»
noozele opmerkingen maakt, En dat de
hccle klasse van het wijze antwoord
leert.
Als de Raad dst wenscht, heeft de
wethouder van financiën gezegd, dan zal
ik de opmerkingen van de Maatschap,
pij van Nijverheid en Handel bij de be-
grooting beantwoorden. Dc Raad moge
dat wenschcn en daarvan morgen al, bij
dc behandeling van de begrooting in de
nfdeelingcn, blijk geven. Het systeem
van lijdelijkheid zal de wethouders ook
dezen keer wel verhinderen, In de af»
declingen dadelijk te antwoorden; als
de Raad de voornaamste opmerkingen
van „Nijverheid" lot zijne vragen maakt,
dan zal het collectief gegeven antwoord
van B. en W. heclwat belangrijker kun
nen zijn. dan anders wel het geval is.
Laat men ook in den Raad niet ve
getcn, dat de ingezetenen af en toe
wcleens willen weten, waarom zij zul»
ke hooge belastingen moeten betalen en
of die inderdaad niet wat lager kunnen
zijn. Er is bij de burgerij inderdaad
sympathie voor dc organisatie, die de
koe bij dc horens greep, al had zij dat
wellicht handiger kunnen doen.
Meer in den vragenden vorm, meen
ik en zonder punten aan tc roeren, die
in den gemeenteraad zelf al lang uitge»
vochten zijn of daar voortdurend weer
ter sprake korncn. De tandartsen dienst,
bedoel ik en dc quaestie van de tndi»
rectc belastingen, wanneer men dc ta»
ricvcn van gas en clcctncitcit zoo noc»
men wil.
Dc mantfen van Nijverheid zijn de
ccnigcn niet, die den indruk kregen,
dat de indertijd verkregen bezuinigingen
niet zoo heel veel om het lijf hebben.
Hadden er méér ambtenaren kunnen
worden gemist? Ik zou het niet durven
zeggen en ook dc leden van den Raad,
ja zelfs B. cn W. zullen wel huiverig
zijn om het aantal ambtenaren te ver»
minderen, dat chefs van bedrijven of
afdcclingen verzekeren absoluut noo»
dig te hebben voor den vlotten gang
van zaken.
Maa de loonen van de blij venden d-n.
„De jaarwedden, die aan tal van amb
tenaren ter secretarie worden toegekend,
komen de Commissie boog voor in ver
band roet de werkzaamheden, die ver
bonden zullen zijn aan hun functie". Zoo
staat op pag. 8 van 't rapport. De klacht
wordt wel verzwakt door de invoeging
van het woordje, „zullen", waarmee de
Commissie blijkbaar te kennen wil ge
ven, dat zij niet precies weet, wat er
van de ambtenaren gevergd cn veri
wacht wordt Naar mijne informatie in
vele gevallen een zekere mate van zelf
standigen arbeid. Bijvoorbeeld van com
miezen en adjunc;-cv-..nniezen. Des te
meer Jus van hoofiezen en refe
rendarissen. Wanneer wij dat aanne
men, zijn de salarissen oio: tc hoog,
vooral niet, wanneer juist is (wat mij
odk verzekerd werd) dat zij elders in
liet algemeen hoogci zijn en dat Haar
lem aam den lagen kant is.
Ik voeg dat Taaiste er bij, omdat er
uit blijkt, dat de commissie den ju is ten
-maatstaf niet aanlegt, wanneer zij ver
gelijkingen maakt niet de salarissen in
het particuher bedrijf: zij zal zeil niet
wenschcn, dat dc Haarlemsche gemeen-
te-adinmistratie succes sieve, ijk hare goe
de krachten door beter betalen-': ge
meenten zon zien wegzuigen Anders
staat liet misschien met de ambtenaren
•van hgeren rang, klerken en adjunct»
tóerken, sommige controleurs en boden.
Dat de vergelij-tiug mef de tractementen-
va 11 het Rijk met opgaat, héb ik al vroe
ger betoogd, omdat dezen met de tegen
woordige salariecring verre van tevre
den zijn: de Commissie uit de Nijver
heid zal toch wel niet willen beweren,
dat de tractememen blijkbaar pas goed
geworden zijn, wanneer de ambtenaren
klagen! In het algemeen moet :eJer, die
critiek uitoefent op loonen en salarissen,
zich vooraf wed en deugdelijk dekken te
gen het ironisch verwijt, .dat andere
menschwi wel van ecu klein inkomen
Kunnen bestaan!"
Naar aanleiding daarvan wil ik ook
iets zeggen over de loonen van dc ge
meente-werklieden. Er zal in dezeii tijd
wel niemand zijn, die den ouden toe
stand terug wenscht, toen de looncu van
vele arbeiders zóódanig geregeld wa
ren, dat zij daarvan precies de noodza
kelijkste Icvensbehodicn konden bekosti
gen en daardoor bij den minsten tegen
spoed fe kort kwamen. Dat is de geest
met meer in deze periode van \olks-
universiU't, goede woumg en goed on
derwijs, om alleen maar deze drie pun
ten te noemen. Het kan nooit ecu rede
lijke maatschappij zijn, waarin de groo-
te meerderheid van dc leden niet
zekere welvaart geniet.
Dc geineente-arbcidcrs nu zijn ver
deeld in zes klassen, naar gelang
liet werk dat zij verrichten. Groep
heeft een weekloon van f 31.05, waartoe
behooren o.a. straatveger en Umaarn-
jioetser, groep 11 vaat l 31.95, bijv. beit-
werker, wegwerker cn plantsoen arbei
der, groep 111 f 33.30, o.w. grondwer
ker, brugwachter, metercontroleur, ton
den werker. Groep IV geniet f 34.20
daartoe behooren magazijnkoeolu, kui
per, stoker, bankwerker. Groep V f 36,
o.a. de litter, schilder, wagenmaker, ma
chinist Groep VI f 38,25, een groepje,
waartoe gerekend worden de hoofdfit-
ter, de voormau-bloemist, de hooidmoa-
Zijn dit absurde lootten? Ik kan liet
niet inzien.
Die van de politic dan, menschcn met
een zwaren dienst, die beginnen met
I 34.50 cn opklimmen tot f 40. Die al-
wisseiend dag- cn nachtdienst hebben,
van wie wetskennis, tact, integriteit
worden gevorderd!
"Zeker er zijn kleinigheden. Een ver
goeding van f 00 voqr het gebruik van
-en eigen rijwiel is hoog en waarschijn
lijk ecu overblijfsel van vroegere prij
zen in den duren tijd.
Maar soms maakt de Commissie op
merkingen, die met heel duidelijk zijn.
Wanneer bijvoorbeeld aan 4 ambtenaren
ter secretarie een toelage wordt ver-
.eend van f 600 per persoon wegens con
trole op de heffing van de bélasting op
de openbare vermakelijkheden, dan
I altijd verschillen van dc cischen In i
andere gemeenten. Continuïteit in het
beheer van een gemeente is een ge»
vaurlijk begrip, omdat het licht een
dekmantel is voor sleur. Continuïteit in
de personen is van belang voor den ar»
beid, die toch altijd voor een deel
routine is. Verloop cn dio eeuwige ver»
iris6cher, de dood, zorgeu wel voor
nieuwe gezichten. Met lage loonen
een draaikolk in het gemeentepersonccl
te stichten is voor do gemeente niet
goedkoop, maar duur.
Een poging als die van de Nijver»
heidscommissie, om te trachten naar be
zuiniging cn dus na3r lagere belasting,
natuurlijk in het algemeen prijzens»
aardig. Hier geldt dat het streven
zelfs schoon is, ook al geven de voor»
gestelde maatregelen aanleiding tot cri»
tiek.
Dat het departemcntsbesluur, onmid»
dcllijk na de korte bespreking in den
Raad, bij ingezonden stuk verklaarde
erlangend te zijn naar het vernemen
an de onjuistheden, waarvan het rnp»
port beticht werd. is begrijpelijk, maar
de zin die daarop volgde was minder
duidelijk: „maar wenschcn met nadruk
cr op tc wijzen, dat ons standpunt, dat
de lusten welke de gemeente Haarlem
oplegt, tc hoog zijn, in verhouding tot
het welvaartspeil van het meercndecl
harer inwoners, onaangetast blijft."
Deze stelling zal wel door den ge»
heelcn Ruad met B. cn W. incluis,
worden onderschreven. Als men het in
andere, eenvoudiger woorden zegt. „dc
Haarlemsche hcluslingen zijn tc hoog
voor dc meeste ingezetenen", dan Is het
nog duidelijker cn wordt bijna een
axioma, dat natuurlijk ook geldt voor
Amsterdam, Rotterdam, den Haag.
Arnhem. Nijmegen. Groningen cn zoo
voort», cn zoo voorts. Datzelfde stand»
punt zou ik ook kunnen verdedigen ten
opzichte van dc Rijksbelastingen, waar»
onder geheel Nederland lijdt. Maar ik
meende, dat „Nijverheids" standpunt
dit was: „gij, Raad van Haarlem, zoudt
wel tot lagere belastingen kunnen ko»
men, wanneer gij mnnr ernst maaktet
met bezuinigen." Dat is heel iets an»
ders.
Hoeveel jaren al is dc Raad van
Haarlem bezig tc betoogen: „wij raken
verknijping, onze groei- wordt
gestuit, men woont qven over onze
grenzen, profiteert van onze stad en
draagt in hare lasten niét of onvoldocn»
de bij. Verruim onze grenzen, Regce»
ring! Geef ons armslag cn uitzicht op
verderen groei!"
Het H.'urlcmschc departement van
Nijverheid zal dus een krachtige steun
kunnen zijn bij dc plannen tot grens»
regeling cn er met ons verwonderd over
gestaan hebben, dat na alles wat daar»
over gezegd cn geschreven is, Minis»
cr de Geer nog noodig vindt om hier
tc komen kijken. Hij zal evenmin als
ïjn voorganger, de grensscheidingen
kuiKien opmerken, wanneer hij er niet op
gewezen wordt.
Maar ik dwaal af. Laat het gemeente»
bestuur de klacht van Nijverheid niet
in een liock duwen, maar uitvoerig be*
strijden. Dat is dc weg cn ik hoop, dat
ook do Raad dien gaan w il. Dat is veel
meer waard, dan de schoonste redcvoc:
ringen bij de bcgrooting.
J. C. P.
BINNENLAND
EEN HUIS INGESTORT
Geen persoonlijke ongelukkan
Maandagmorgen omstreeks elf ui
in dc Hertogstraat tc Nijmegen het
perceel van de firma II. Kuvck ingc»
stort. Het gebouw zou worden ver»
bouwd cn daarvoor was het onderge»
dcclte van het huis gestut, Het is ech»
ter hedenmorgen bezwoken en met
groot geraas kwam dit naar beneden.
Het geheel is mans een groote ruïne.
De aannemer cn de werklieden, die
aan dc verbouwing bezig waren kre»
gen geen letsel.
Dc schade bleef dus tot matericolc
beperkt.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 425
HET ELRDE WOORD
Vader begint een telegram tel want Jantje heeft pokken telt j een telegram kost van 1=10 woor»
schrijven aan nicht Martha, dat I de woorden zorgvuldig na cn be» J den.... enz. en dus begint vader
zo liever haar bezoek met de kin» merkt dat het cr elf zijn
deren moet uitstellen
opnieuw te schrijven
moeder stelt het weglaten van
verschillende woorden voor waar»
door het telegram volkomen on»
begrijpelijk zou worden
krijgt daarop ccn nieuw idee en
neemt zelf de leiding van zaken
over
is het er mcu eens dat, ofschoon
dit niet meer dan 10 woorden is,
cr ook niets van te maken valt
beseft dat het eerste telegram
nog het beste was, kan zich dc
woorden niet meer herinneren,
schrijft ccn nieuw, dat 16 woor»
den beslaat en verzendt dit met
een zucht.
(Nadruk verboden).
het moeihjz te begrijnen.
„logisch" is, dat de politie daarmee be
last wordt. Ambtenaren doen toch wel
meer conlrolewerk en de polifie kan een
nieuwe controle ook niet overnemen,
zonder dat die geld kost. Wanneer dat
wel kon, was blijkbaar het politiecorps
ie groot.
Ook bij de tractcmcnten cn loonen
voor dc politie moet rekening gchou»
den worden met die in andere soort»
gelijke gemeenten. Bij dit corps in het
bijzonder is al te groote verandering
verkeerd, omdat iedere nieuwe politic»
man geruimen tijd noodig heeft, vóór
dat hij het werk kent cn dc eigenaar»
digheden van de stad, die natuurlijk
DUI Ti CHE K A ASKOOPERS.
Bij de openbare verkooping van een
kaaspakhuis, naast de spoorlijn te Bo-
Jegraven. is een bekende Duitsche kaas-
firma koopster geworden voor f 6700.
Dit is in d.t seizoen reeds het tweede
geval, dat een Duitschcr daar een eigen
kaaspakhuis koopt. Men stelt een in-
kooper aan schakelt den handel in Nc-
het óerland geheel uit en koopt in op de
markt, waardoor men waagloon
vangt en schippersvracht bespaart.
OASVERSTIKKING.
Toen een villabewoner in de Groot
te hij een sterke gasluchf. In de keuken
gekomen zag hij zijn vrouw met het 4-
jarige kind buiten bewustzijn op een
stoel zitten. Een kraantje van het gas-
toestel stond open. De gemeentegenees
heer kon slechts den dood van de beide
slachtoffers door gas verstikking eonsta-
teeren.
Een belastingkwestie
Het hoofdverblijf van een
zeevarende
God. Staten van Zeeland hebben ccn
beslissing genomen inzake een bezwaar»
schrift namens G. D., stuurman bij de
Rotterdamschc Lloyd dngodiend tegen
diens aanslag over dc jaren 19221923,
1923—1924 cn 1924-1925 in don H. O.
"tc Vlissingon. Inzake dc beide eerste
jaren werd het bezwaarschift te laat
ingezonden en verklaren Gcd. Staten
het bezwaarschrift voor dat deel niet
ontvankelijk. Betreffende het jaar
19241925 overwegen Gcd. Staten, dat
D wel was ingeschreven in het bc»
volkingsregister tc Vlissiogcn, maar
dat dit op zich zelf nog geen bewijs
oplevert, dat hij daai ooi: zijn hoofd»
verblijf had, tc moer waar B. cn \V.
mededeel en, dat D. bij zijn verblijf in
Nederland kortoren of langoren tijd in
de gemeente heeft vertoefd. Hieruit
blijkt, dat dc nicbaanrwezighcid in dit
geval als de normale toestand wordt
beschouwd, hetgeen aanncemclijk is
bij iemand, die als reclamant, een be»
trekking bekleedt, voor welker behoor»
lijke vervulling hij zich aan boord van
een van Rotterdam uit naar buiten
Europa gelegen gewesten varend schip
behoort tc bovinden cn dus aan boord
zijn hoofdverblijf is cn al zou mem dan
aannemon, dat reclamant in de haven»
plaats zijn hoofdverblijf heeft, dan is
dit toch nooit Vlisstngon, waar dc
schepen van dc Lloyd naar Ged. Sta»
ten uit eigen .wetenschap bekend is.
nimmer in dc uitoefening van hun ge»
wonen dienst aankomen of vertrekken.
Ged. mecncn dan ook, dat de aanslag
1924—1925 ten onrechte is opgelegd en
behoort te worden vernietigd.
OP EEN TREIN GESCHOTEN.
De reizigers eener 3e klas coupé van
den trein, welke 5.35 van het Centraal
Station t: Amsterdam ïvaar Hilversum
vertrekt, werden Zaterdagmiddag, even
voor de trein het Muiderpoortstation
genaderd was, opgeschrikt, doordat een
projectiel door het open coupéraampje
vloog en de tegenoverliggende glasruit
vernielde, nadat daarin eerst een Zuiver
kogelvormig gat gemaakt was. Hieruit
werd afgeleid, dat op dezen trein ge
schoten is, hetgeen in deze omgeving
veeds herhaaldelijk heeft plaats gehad.
De reizigers stelden het treinpersoneel
met het gebeurde -in kennis.
MAATSCHAPPIJ VCOR DIER
GENEESKUNDE.
Op de algemeene vergadering die deze
maatschappij te Utrecht hield, is Dr. H.
A. Veraieu'en als secretaris herkozen.
Op voorste! van de afdeeling Zuid-Hol
land is besloten, lot stichtinj van een
fonds, tea uoe! hebbende het onder-
te>.nen van behoeftige dierenartsen en
hun weduwei en weezen
hET WETBOEK VAN STRAFVORDE
RING.
Volgens een mededeelinv van den mi
nister van Justitie aan den procureur-
jeneraal bij de Gerechtshoven mag, on
voorziene omstandigheden voorbehou
den. wórden verwacht, dat het nieuwe
wetboek var. strafvordering, behalve de
n art. 1 der Invoeringswet vermelde ar
tikelen, met ingang van 1 Januari a.s. in
werking zal treden.
NEDERLANDSCH PAVILJOEN TE
MILAAN.
De Vereeniging Nederland in den
Vreemde heeft aan de Tweede Kamer
verzocht, de voorgestelde verhoogïng
van art. 97 der begrooti-ng 1926 van het
Departement van Arbeid, Handel en
Nijverheid, beoogetide het verleeuen van
een b:;drage van f 10.000 voor de stich-
«ing van een Nederlandsch paviljoen op
•ie Jaarbeurs van Milaan goed te keu
ren.
MOND- EN KLAUWZEER.
In West-Gelderland, vooral Ln Ede en
ook in de Alaasslrcek, namen de geval
len van mond- en klauwzeer niet af.
Men vreest voor uitbreiding.
DÉ GROOTSTE BAGGERMACHINE
TFR WFRELD.
Op de scheepswerf en machinefabriek
van de N. V. Verschure en Co. aan den
overkant van 't IJ te Amsterdam lig{ op
bet oogenblik een baggermachine, voor
Engeland béstemd. die de grootste sta-
tionnaire baggermolen is, welke tot nog
toe vervaardigd werd. Ze heeft een leng
te van 61 meter, een breedte van 10.60
meter en een holte van 3.96 meter.
De baggerdiepte bedraagt 23 meter.
Per uur kan een hoeveelheid van 1600
!on grond verwerkt worden. Als de mo
len op de grootste baggerdiepte werkt,
:s de emmerketting samengesteld uit
61 emmers.
In het schip bevinden zich de verblij
ven voor de bemanning, bestaande uit
23 personen.
Woensdag a.s. zal de moien door Ne-
derlandsche sleepbooten naar Southamp
ton worden gesleept. Voor dezen mo
len is 160 ton gietstaal verwerkt, dat
geleverd is door de Hollandsche firma
Muinck Keijser.
Hoe een eierenhandelaar
aan zijn geld kwam
De Tijd deelt mede:
Het volgende is dezer dagen in den
Gclderschen Achterhoek gebeurd.
Dc eierhandclaar S. had van een
Duitse her ccn belangrijk bedrag te vor»
deren, dat hij maar niet kon binnen»
krijgen. Dies bedacht hij een list.
Toen dc Duitschcr weer eens voor
zaken bij hem was, noodigde hij hem
uit voor een autotochtje. Eerst ging
de rit naar het stadje G„ waar deur»
aarder L. woont. S. wipte even bij hem
hitmen en ontving den raad. naar een
advocaat te Z. tc rijden, teneinde door
diens tusschenkomst van den presi»
dent der Rechtbank machtiging tot
gijzeling te verkrijgen. Aldus geschied»
dc. Hij tufte met den niets kwaads
vermoedenden Duitschcr naar Z., waar
hij stopte voor dc woning van mr. N.
Deze was spoedig op de hoogte ge»
bracht en begaf zich naar den presi»
dent om de vereischte machtiging fce
vragen. Dc president was echter niet
aanwezig en zou i-a een paar uren
terug zijn, welke tijd door S. besteed
werd om den Duitschcr ook eens de
stad D. te laten zien.
Toen hij met zijn passagier weer in
Z. kwam, was dc president terugge»
keerd. Onmiddellijk gaf deze de ge»
vraagde machtigirg en de Duitscher
werd in het Huis van Bewaring opge»
sloten, alwaar men hem tot zijn
groote verbazing meedeelde, waar het
om ging.
Na eenïge oo;cnblikken net interieur
van een Hollandsche cel fcewond.-rd te
hebben, koos hij oicren voor zijn geld.,
hij gaf S. het gold voor zijn eieren en
werd daarop weer uit de hechtenis
ontslagen.
Toen S. betaling had ontvangen, is
hij, thans zonder passagier, naar huis
gereden, terwijl dc Duitscher een kaar»
tje naar zijn „Heimat" moest koopen.
„So eine Gemeinheit" moet hij toen
hebben gemompeld.
DE BRUG OVER DE MOERDIJK
IN BRAND.
Zondagmiddag was. waarschijnlijk
door gloeiende kolen, die uit een loco»
motief waren gevallen, de Moerdijk»
brug in brand goraakt. Het vuur, dat
het houten dek reeds over eenigen af»
stand verteerd had, werd gebluscht met
enkele emmers water door personeel
van den sneltrein BredaRotterdam.
FEUILLETON
DE LOTGEVALLEN VAN
EEN HOFDAME
Naar bet Engelich van
C. N. en A. M. WILLIAMSON
24)
In plaats van alleen aan dc arme Ada
tc denken, dacht ik weer over mijzelf
cn herhaalde in gedachten maar steeds:
O. als ik maar "terug kom, zonder dat
demand het merkt en zonder akelige
avonturen, wat zal ik danxbaar zijn!"
maar het leek al »e rocoi v-.-ur te
zijn, dat i niet zou wor f:
voor mijn onbezonnenheid.
Ik was heel eenvoudig gekleed en
droeg ccn auto«sluicr. zoodat het niet
waarschijnlijk leek. dat ik zou worden
herkend of tc Wolfertcm aan het sta»
tion (dat twee mijl van Sandringham
af ligt en waarheen ik wandelde), of te
St.»Pancras. toen ik Londen bereikte.
Maar als het niet een Ierschc uitdruk»
king was. zou ik geneigd zijn tc zeg»
gen. dat ik was begonnen tc vcrwach»
ten. dat er vreemde dingen zouden gc»
beuren. Die gebeuren mij gewoonlijk,
cn ditmaal Kras het kapitein O'Mallev.
Ik ontmoette hem aan het station te
St.'Pancras. juist toen ik mijn kaartje
had afgegeven cn naar een vigelante
rondzag.
Misschien zou hij mij niet hebben
opgemerkt in mijn donker grijs puk en
dichten grijzen sluier, als ik cr niet
zoo hulpeloos had uitgezien, heel an»
ders dan vroeger op de dierbare oude
hoeve toen je mij soms moest zeg»
gen, dat mijn gedrag te onafhankelijk
was voor een welopgevoed jong meisje.
Maar een hoeve cn een Engelsch spoor»
wegstation (vooral uls een meisje daar
alleen is cn weet, dat zij cr eigenlijk
niet moest zijn!) zijn twee zeer verschil»
lende plaatsen. Ik veronderstel, dat ka»
pitein O' Mallcy ccn jonge dame zag
in autoklecding, die verschrikt om zich
heen keek, alsof ze niet wist, wat nu
te doen; dat hij zich vaag verwonder»
de. of zij misschien een ongeluk met
haar auto had gehad cn toen. met door
nieuwsgierigheid gescherpte oogen
door het dichte grijze weefsel mijn gc»
zicht herkende. Ten minste hij kende
mij. eer ik hem nog had gezien cn het
eerste tcckcn van zijn aanwezigheid
wns een verbaasd. Wat, Lady Dalmar»
re! Is het mogelijk?"
Zijn toon cn gelaat drukten beide
zooveel verwondering uit. dat ik niet
kon nalaten tc lachen. Wat ik ook niet
kon nalaten was, dat ik blij was hem
te zien!
„Het is mogelijk, maar niet waar»
schijnlijk". zeidc ik. „En u begon ik.
toen ik mij plotseling herinnerde, dat
hij dien avond te Sandringham werd I
verwacht, daar hij ccn uitnoodiging
voor de jacht had ontvangen. (Hij is
een uitstekend schutter, moet ik je
zeggen).
„Wel. natuurlijk", ging ik voort, „u
is op weg naar Sandringham". En ik
bloosde onder mijn sluier, want het zou
lastig zijn hem tc vragen aan niemand
te vertellen, dat hij mij had ontmoet.
„En u gaat juist weg?" antwoordde
hij, op een aardigen toon van teleur»
stelling, die ccn compliment voor mij
was.
„Alleen maar voor ccn paar uren",
zeide ik trachtende mijn verwarring te
verbergen. „Ik ik heb iets te doen".
„U gaat naar Lady Bcllington, ver»
onderstel ik?" zeidc hij.
„Neen. ik begon ik te stamelen*
cn daar hij een heel schrandere jonge
man is, begreep hij natuurlijk, dat er
een geheim was. Niet dat hij zoo onhc»
scheiden was. dal te zeggen, maar ik
zag het aan de flikkering in zijne oogen,
dat hij het begreep. F.n toen dacht ik,
dat het heter was alles te bekennen
wat ik mocht zeggen, opdat hij niet
nog iets zondcrlingcrs zou vermoeden
dnn dc waarheid wns.
Ik moet ccn bloedverwante gaan op»
zoeken", legde ik hem uit. „die een
beetje in moeilijkheden verkeert. Ik
wordt verondersteld op dit oogenblik
in mijn eigen kamer tc Sandringham tc
zijn."
Kapitein O' Mallcy zag cr bezorgd
of geërgerd uit, daar was ik niet
zeker van.
bedoelt toch niet. dat iemand daar
weet, begon hij en hield toen op,
ongetwijfeld begrijpende, dat ik kon
denken dat hij zich ongevraagd met
mijn zaken bemoeide.
„Dat bedoel ik juist." stemde ik
toe. „Ik vindt het ellendig, maar, kan
er niets aan doen. Ik moest gaan. Maar
ik zal spoedig weer terug zijn en dan
is alles in orae."
„O. natuurlijk", zeide hij; maar zijn
opgewektheid scheen vrij gedwongen.
„Maar ik wou, dat u op weg was
naar Lady Bcllington. Is is er niets,
dat ik kan doen om u te helpen? Geen
boodschap die ik kan
„Neen, neen, dank u", viel ik hem
haastig in dc rede, „behalve mij niet tc
verklappen! Maar ik hen cr zeker van,
dai u dat toch niet zult doen".
„Daar kunt u op vertrouwen", ver»
zekerde hij mij; maar hij was heel ern»
stig cn blijkhaur bezorgd. „Hebt u de
treinen nagezien voor de thuisreis?"
„Ja. ik heb zc in een reisgids te Wol»
ferton nagezien", zeide ik, en voegde er
haastig bij, „maar ik weet nog niet, wel
ken trein ik kan nemen. Dat hangt af
van de omstandigheden. Ik zal echter
zoo gauw gaan nis ik kan. Ik zou niet
gaarne laat aankomen."
„Neen. dat zou niet goed zjjn",
stemde hij mij ernstig toe cn ik begreep
dat hij mijn uitstapje heel ernstig op»
vatte. Jc kunt je voorstellen, dat dit
niet bevorderlijk was voor mijn ziels»
Just! Ik vicldc mij ellendig, en was blij
dat ik zulk een dichten sluier voor had,
want ik was cr zeker vnn, dat ik cr
slecht uitzag.
„Nu vaarwel", zeide ik. „Hoe eerder
ik mijn boodschap heb verricht, des te
eerder zal ik terug kunnen zijn."
„Li staat mij toch toe. u een vigelante
te bezorgen?" vroeg hij. „Tenzij u
iemand verwacht, die u komt afhalen."
„Niemand komt mij afhalen. Mijn
bloedverwant is ziek", antwoordde ik.
„Ik wil heel gaarne, dat u mij een vige»
lantc bezorgt maar niet om mijnent»
wil maar tcrwillc van mijn nicht ik
geloof niet dat ik u 't adres aan den
koetsier mag laten geven."
„Heel goed", stemde hij toe, met een
gezicht ais een ter dood veroordeelde.
Wij liepen zwijgend eenigc schreden
naast elkaar voort, en ik was bedroefd
hij de gedachte, hoe zeer hij mijn han»
delwijze afkeurde, toen hij plotseling
zcidc, „Lady Dalmarrc, vergeef mij. dat
ik het nu hier zeg. maar natuur»
lijk hebt u reeds lang geweten, dat ik
u innig liefheb?"
Ik hijgde bijna naar adem, het was
zoo onverwacht. Zelfs nis ik mij had
verbeeld, dat hij van mij hield, ik had
toch nooit gedacht, dat hij het me zoo
spoedig zou zeggen; en ik was zoo ver»
baasd, dat ik niet kon spreken.
..Ik weet wel, dat u onmogelijk voor
mij kunt gevoelen, wat ik voor u doe",
ging hij haastig voort, zoo bescheiden
alsof hij niet ccn van de meest begeer»
de jonge mannen in Engeland was,
die haast elk meisje had kunnen vra»
gen, dat hij wilde. En toch, als u ge»
1 van mij houdt, om mijn aanzoek
aan te nemen, dan zou ik U willen
vragen mij toe te staan, de Koningin
verlof te vragen om te spreken
..Maar u heeft al gesproken!" lachte
ik, plotseling, zoo gelukkig, dat ik hem
gaarne een beetje wilde plagen.
Hij lachte ook. „Ik zou niet goed
verlof kunnen vragen, als ik niet een
flauwe hoop mocht koesteren, dat u
het oog op mij wilde slaan. Wilt u?"
Ik deed het terstond; en hij moet het
antwoord wel hebben gelezen door
dien zwaren sluier heen (dat was heel
knap van hem), want zijn gelaat straal»
de van vreugde.
„Lieveling! Engell" riep hij uit en
nog meer, dat ik jc zeker niet behoef
te herhalen. Toen vroeg hij. of ik wer»
kei ij k een beetje van hem hield, cn toen
ik „ja" zeidc, was hij nog niet voldaan,
maar wilde, dat ik zeide „beminnen"
in plaats van „houden", en toen was
hij nog niet tevreden, eer ik „heel veel"
zcidc inplaats van „ccn beetje".
Heb je ooit van zoo'n rare plaats en
tijd gehoord voor ccn huwclijksaan»
zoek? Maar ik wist wel, zelfs eer hij
verder ging, dat hij niet maar in een
Rlotsclinge opwelling had gesproken,
c was cr zeker van. dat hij er een bij»
zondere reden voor had; cn zoodra wij
weer in staat waren aan iets anders te
denken, dan aan den toestand van ons
eigen cn eikaars hart, kwam dc ver»
klaring.
(Wordt vervol gd>
