„DE KERSTBO'iK WE NIET
STAAN KON"
UNITED TELEGRAPH
HAARLEM'S DAGBLAD DONDERDAG 24 DEC. 1925
Een Kerstverhaal voor jongens en meisjes
(Nadruk
Wat moeten elf jongen» bcgiuncn.
die na gedurende drie jaar trouw
elke weck een stuiver contributie aan
de voetbalclub betaald tc hebbtn up
zekeren dag tot de ontdekking komen,
dat rij ruim zestig gulden over hebben
gehouden, waarvoor wel nooit een be
stemming gevonden zal worden in het
vocihabclubje?
Ziedaar dc vraag; waarop de veer»
tien vergaderde leden der voetbalclub
I. - V O. S." (Wacht IJ Voor Ons
Schot), het antwoord m. geven
Zij waren te/amcu m dc zadelmakerij
van baas Holding, die altijd graag zijn
werkplaats aan dc jongens afstond als
zij beloofden niets tc zuilen bcschadi-
gen.
Wie plannen worden gemaakt, maar
niets was gunstig. Het aantrekkelijkste
leek nog wel het vooistcl van kleine
Piet Vermeer, die van de zestig gulden
ccn oude boot wilde koopen. daarin
met z'n allen naar Indic varen in de
zomcr-vacantie cn een leerrcla maken
te wet door dc koloniën-Dc leden had»
dan over het algemeen wel ooren naar
d.t pian. maar omdat Kees bang was
voo. zeeziekte en Jaap geep drie weken
op rcccakc kon leven, cn Gerard een
hekel aan hoogc golven had, cn Willem
bang was voor amok-makers op Java's
kus.cn. en groote Piet vreesde, dat je
op den Oceaan niet kan hengelen, cn
kleine Piet geen «in had om voor
scheepsjongen te moeten spelen cn
Loetje alleen mee wilde ali hij sturen
mocht, cn Janus van roeien altijd b!a«
ren in zijn handen kreeg, cn Frits liever
per vliegmachine wilde, cn dikke Jan
niet bestand bleek' tegen tropische hitte
en Geert r.iet zoo lang zonder eten
kondaarom werd tc elfder ure toch
ook dit overigens mooie plan. als ongc»
schikt gewaarmerkt- Achteraf bleek dit
ina*r heel gelukkig tc zijn, want ware
onverhoeds de rei» naar indie wc! door
gegaan. dan zouden de jongens nooit
het koddige avontuur beleefd hebben
van den Kerstboom, die nïc'. staan kor.
Dit avontuur vond plaats bij het
„Groot. Rijk-verlicht Kerstfeest
„vcor Ouders. Broertjes cn Zusjes
„van Leden der Voetbal-Club
„WUVOS".
Het waa een voorstel van dikke Jan
geweestop het allerlaatste oogenblik
had hij er de vergadering mee verrast.
„Jongens, Ik weet wat! Laten wc van
het geld een mooi en Kerstboom ma*»
ken! F.n dan een prachtig Ooatersch
feest met Bengaalsch vuur cn serpenti
ne* cn gekleurde slingers en een water
val van reukwater cn een krijgsdans!
En dan vragen we ai onze vaders cn
moeder» en broertjes en zusjes op hel
feest en al* we geld genoeg hebben,
krijgen zij allemaal een piaasje van iets
lekkers en een koekvlmder!"
.I)e dikkert denkt weer het eerst
aan -ekker eten!" had Jaap er door ge
gild. waarop Frit* kwaad was geworden
cn gezegd had „Dat is niet waar Als
jullie me er van verdenkt het geld tc
willen versnoepen, mogen jullie des
noods al mijn koek vlinders opeten
..Daar zullen we wel vet van wor-
deol" brulde Loetje. „Hoeveel duizend
zijn het er bij elkaar?"
Gerard nam de leiding, klopte met
zlpi zakmes op dc tafel en riep
.Jongens, orde. Uit dc groote vreug
de. waarmee het plan van Jan wordt
ontvangen, maak ik op. dat jullie er
allemaal vóór zijn om dit plan te aan
vaarden. Het is nu nog twee weken
voor Kerstmis, laten we dus afspreken,
dat we er niets van zullen zeggen, hoe
genaamd niets, tegen niemand niets, cn
dat we stilletje-s den hcclcn boom optui
gen en alle» klaar maken voor het
fec*t en dat vrij op Kerstochtend bij
elkaar komen en dan met z'n allen r.aar
ieders huis gaan om alle familiebeden
uit te noodigen voor het Groot. Rijk-
Verlicht Kerstfeest der WUVOS."
„Aangenomen, dat voorstel!" juichte
dc club in koor-
Kleine Piet stond op cn gaf met arm
gezwaai te kennen, dat hij Iets wilde
/eggen-
„Het kleine lid, dat ons bijna naardt
Oost had laten roeien, wil iets zeggen."
bracht Gerard in 't midden „Hij is wel
een klein lid, tnaar hij is ten reuzedid
daarom krijgt hij onmiddellijk het
voord!"
Lr werd zonder verwijl door alle
leden gezwegen en in de plotselinge
stilte, kreeg kleine Piet het merkbaar
benauwd. Nu het verloop der vergade
ring zoo deftig ging worden en Gerard
zelfs als een waarachtig voorzitter op
trad. nu viel het hem moeilijker dan
zooeven om iets tc zeggen. Na een paar
onverstaanbare geluiden tc hebben uitA
geatooien. ging hij met een rood hoofd
weer zitten.
„Aangenomen dat voorstel!"
schreeuwde Loetje.
Alle leden verhieven zich van hun
plaatsen en aamen zongen zij het schoo-
up lied
„Witte kool cn roode kool,
Roode kool en witte.
Kleine Piet is opgestaan
En is weer gaan ritte-"
Gerard klopte weer op dc tafel cn
sprak „Hoor eens. Plet. als je het
woord vraagt, moet je ook wat zegg- i.
Voor den dag dus met je plannen. Wat
wilde je stotteren?"
„N. n..niks," fluisterde Piet.
„Aangenomen dat voo;stel," gilde
Loetje, waarop de heele club van het
lachen schudde cn Gerard van de
weeromstuit in de leersnippere rolde.
Kr was toevallig een els tusschen geval
len cn Gerard zakte er met het onder
ste gedeelte van zijn rug net in.
..Au!" gilde hij verschrikt.
„Help!" gierde Jacob- „De leer»n;p>
pers bijten!"
De orde werd langzaam hersteld cn
terwijl Gerard met een scheef gezicht
d» „plaats des onheils" streek met zijn
erboden-)
hand. kwam de club overeen dat er
gehandeld zo<u worden volgens af-
-p;a*k- Dc deur van cc zadelmakerij
ging voorzichtig open cn vrouw Hol
dings arm kwam er door Wet ccn wek
ker, die zoowaar a! op half negen
stond! Als een troepje opgeschrikte
muizen stormden de jongens door
clka?r en naar buiten-
„Dcg, juffrouw Holding! Dank u
En onderling met een zwaai van de
hand en een jolig woord afscheid ne
mend. verspreidden zich dc club-leden
weldra in verschillende richtingen naar
huis. druk pratend in hun vaste groep
je* over het grootschc plan
Kleine Piet woonde het verst, heele-
maal aan liet andere eind van dc kleine
stad zoodoende moest hij altijd alleen.
.Maar darc avondwandelingen na de
bijeenkomsten der club vond hij altijd
prettig, zij gaven hem gelegenheid om
zichzelf alles nog eens tc overdenken
cn dat was dikwijls noodig voor kleinen
Piet. die het thuis niet zoo rooskleurig
had ais vcicn van de andere jongen*
Zijn vader leefde niet meer cn zijn moe
der, die in het kleine gezin alles bestie
ren moest van het weinige dat vade.
had kunnen nalaten, was al langen tijd
ziek. Moeder kon niet meer loepen, al
tijd Lag zij in bed en Piet kon zich
niet herinneren haar ooit anders gezien
tc hebben, 'a Middags na schooltijd
bracht Piet de boodschappen weg voor
den kruidenier daarmee verdiende hij
ccn dubbeltje in dc weck. waarvan hij
zijn stuiver contributie aan de club be
taalde en het overige steeds aan zijn
moeder gaf. Kleine Piet was dat zoo
gewend, kleine Piet was ook heel dank
baar, dat hij iets voor /ija moeder kon
doen en dat hij van het weinige, dat
zij bezat tenminste nooit de contributie
had hoeven vragen. Maar nu de club
«en voorstel had aangenomen voor een
feest, waar j!;jn eigen moeder niet eens
heen zou kunnen gaan., nu ha'd kleine
Piet een groot verdriet.
Eerst had hij het aan de jongens wil.
len vertellen en daarom het woord ge
vraagd. maar toen hij eenmaal opge
staan was cn het zeggen moest, toen
kon hij het niet meer
Want hij bcscttc. dat de andere jon
gens er veel tc blij over waren en dat
hij het feest nu n et in de war moest
sturen Als.ccn bliksemflits was het
door zijn gedachten geschoten„Zeg
liever maar niets, als al de aodcren
een vroolijk Kerstfeest hebben, is dat
immers ook prettig cn men kan het
nooit een ieder naar den zin maken."
Diirom was Piet weer op zijn stoel
gaan zitten cn door het toen ontstane
gelach en het onverwachte oprukken
naar huis. was zijn heele treurige be
zwaar in het vergeetboek gekomen.
Hij kwam lang* den winkel van me
neer Van Roon. den handelaar in feest
artikelen. dien dc jongens spottend
Kraücboi noemden. Even bleef Plet
SUin en keek over het gordijntje v*n
de deur naar binnen. Wat deed de krulle
hol dsa:V Stond hij doozen uit te pak
ken? Hé. nu moest Piet toch even bij-
ven kijken- Er waren soms zulke leuke
dingen te rien bij den Krullcbol.... nl»
lerlci spelen cn mooie prenten en
der niet kan loop-r.' riep hü den vrien
denkring toe. cc. ;r.2 dot zal .i*ct
gaan. jongen*. 1' /:jn me:der hoort
óók op het feest'"
Natuurlijk' ro..d..: —lemaal cn
Jan kwam glunder met het voorstel
Als wij den boom eens naar Piet ajn
hui* brachten!"
„Aangenomen dat voorstel!" brulde
Loetje- „Jongens, ga incc! Lr is toch
nog niemand uitgenoodigd. dus wc kun
nen best met boom cn ai naar juffrouw
Harms verhuizen! Wie draagt er mee?"
Onmiddellijk waren veertien paar be
reidwillige handen om het voetstuk ge
klemd en dc prachtige boom verrees
ran den grond.
„Voorzichtig, jongens.' maande Ge
rard. „Laten wij nu oin de beurt met
vier man tegelijk dragen."
Dat vonden zij goed cn terwijl zeven
der vrienden in een kring den boom
beschermden, liepen dc vier oudsten er
bijna onder verborgen om te
dragen. En ZOO trok daar op Kerstmor
gen een optocht door dc stralen, zooals
het stadje nimmer tevoren had aan
schouwd-
Bij het huis van den dokter bleven
zij even staan om van dragers te ver
wisselen- Op het gelach cn gepraat der
jongens kwam de dokter met zijn hoofd
uit het raam boven
„Vrouw!" riep hij naar binnen. „Kom
toch eens gauw kijken wat een aanti»
ge vc rassing! De jongens van dc voet
balclub van onzen Geert brengen ons
zoowaar een Kerstboom!"
In plaats van naar het raam te ko
men. stormde dc doktersvrouw de trap
af cn de dokter volgde haar Maar toen
zij builen kwamen, was de Kerstboom
alweer verdwenen. Die liep ccn heel
eind verder in de straat en bleef weer
staan bij Ihct huis van den hoefsmid. Dc
dokter cn zijn vrouw liepen zoo hard zij
konden cihccn.
„Vrouw!" juichte dc hoefsmid, die
het prachtstuk voor /;j;i htifs zag neer
zetten. „Vro ivr! Ik geloof waarlijk, dat
dc belhamels van de voetbalclub „De
Blauwe Scheen" ons inct een Kerst
boom willen verrassen- Laten we eens
c-.cn gaan kijkenZijn dc kïnders
daar ook?"
Krullcbol maakte een doos open, nam
ccn laagje watten "weg cn patke heel
voorzichtig irts op. Toen zag Piet
dat de doos hcclcmaal vol was met alle»
lei versierselen voor den Kerstboom.,
prachtige roode en groene pieken cn
ballen cn sterren cn slingers van schit
terend gekleurd glas- Met wijd geopen
de oogen bleef Piet staan kijken en in
zijn verbeelding zag hij opeens het
feest van de ciub met ccn tooverach»
tig mooicn Kerstboom, vol van zulke
glinsterende dingen, cn cr omheen dc
kleine broertjes cn zusjes cn daarachter
'al de vaders en moeders op versierde
stoelen cn.... de stoel van zijn moeder
was leeg Tranen sprongen heat in dc
oogen cn teleurgesteld liep hij door het
donker nsar huis.
Zoo was eindelijk de lang verwachte
Kerstochtend gekomen. Al de leden
van dc club stonden met bewonderende
oogen om den Kerstboom heen- Nog
nimmer was cr zoo iets prachtigs in dc
stad vertoond, zelfs in den winkel van
Krullcbol niet-
..Jongens." zei Gerard, „als wc van
middag het feest willen doen slagen,
moeten wij de plannen veranderen,
want al» wc nu allemaal weggaan om
de gasten uit te noodigen. komt dc zaal
nooit klaar. Ik zou dus voorstellen, dat
Jaap. Willem, Kees. Loetje, kleine Piet
en ik al dc huizen afgaan en dat de an
deren hier blijven om dc zaal tc ver*
sieren
„Het grootste eind loopen kunnen
jullie jc besparenzei Piet zacht
jes- „Mijn moeder hoeven jullie niet tc
gaan uitnoodigen-"
Gerard keek hem verwonderd aan.
„Jo. wat zie je wit! Waarom zouden
wij niet naar je moe.Hij hield zijn
woorden in. want plotseling drong dc
bedoeling van Piet's opmerking tot hem
door.
„Hé, jongens. We hebben er hcclc»
maal niet aan gedacht, dat Piet z'ii moe-
heb het heel stilletjes klaar gemaakt.
Voorzichtig gleed haar hand onder dc
ddelakens cn daar kwam een kleurl»
n bal te voorschijn, die moeder
Harms kngzaam uitrolde voor de bc»
gccfige oogen der jongens-
Toen kwam er een prachtige rood
witte vlag te voorschijn! Een vlag in de
kleuren van dc voetbai-olub!
„Hoera 1" juichten dc jongens in koor-
„Ssssst!" maande Piet's moeder, „jul
lie snoet nog «ven luisteren- Deze vlag
heb ik zelf gemaakt voor het veld van
dc club; van Piet heb ik elke week een
stuiver gekregen, die hij bij den krui
denier verdiend had. en zonder dat hij
het wist heb ik al die stuivertjes opge
spaard en er de stof voor gekocht voor
deze vlag! En nu ga ik nog eens met
mijn hand onder de dekenen
daar komen zelfs nog vier vlaggetjes
voor do vier hoeken van het veld!"
De jongens waren overgelukkig. Dat
hadden zij zeker geen van allen ver
wacht en ook Piet vist niet hoe hij het
had-
Na nog een oogenblik gezellig samen
te zijn geweest gingen dc vele belang
stellenden weer in groepjes naar huis-
De jongens stonden nog even geheim
zinnig iets tc praten cn verdwenen toen
ook.
„Moeder," zei Gerard's zusje, die
met haar mama achter -den Kerstboom
gekropen had- „Zag u dat er bij juf
frouw Harms nog een piano dn den
hoek staat?"
.Ja, zeker, kind," antwoordde haar
moeder. „Dat komt toen Piet zijn va
der nog leefde, was h«t er altijd vcci
vroolijk cr- Toen was juffrouw Harms
ook nog niet zoo ziek en zij kon heel
mooi piano-spelen. En toen de vader
overleden was, toen bleef de piano daar
als een dierbaar aandenken staan, of
schoon juffrouw Harms er later nooit
meer op kon spelen."
„Hè, moe." bedelde zus toen- „Mag
ik dan vanavond nog ccn uurtje naar
juffrouw Harms toe om ccn paar mooie
Kerstliederen te spelen bij den boom?
Dc jongens hebben den boom gege»
ven. cn ik wilde ook zoo graag :ct*
voor haar doca?"
Haar moeder vond, dat daar niets te«
gen kon zijn cn 's avonds speelde het
story of a fatal peace", die ten over
vloede nog als ondeititcl heeft dc En
gelsen© vertaling van Lissauers haat-
We love as one, we hate as one,
i have one foe, one alone,
England!
't Avond» speelde het meisje mooie Kerstliederen, welke allen meezongen.
Met vrouw en drie kleuters kwam de
hoefsmid nasr buiten, net op tijd om
tegen den hollenden dokter aan te bot
sen- In de verte liep dc cluh met den
Kerstboom!
Bij den slager, den onderwijzer, over
al ondervonden dc jongens met hun
boom hetzelfde en toen /ij bemerkten,
dat el de families hen achterna kwa
men, gingen zij moedwillig harder
loopen.
„Jongens," sprak Gerard, „we gaan
eerst al onze huizen uf en lokken ze
allemaal mee. Dan gaan we met den
heelen optocht naar l'ict z'n huis
Zoo werd besloten cn terwijl de jon
gens met hun kostbare vracht van liet
ccne adres naar het andere togen,
groeide achter hen dc stoet van ver
baasde, nieuwsgierige ouders, broertjes
cn zusjes, die steeds maar meeliepen om
nu toch eens eindelijk tc weten tc ko
men waar die boom cigonlijk naar toe
moest cn of-t-ic nu werkelijk niet eens
één koertje zou blijven staan tot zij er
dichterbij waren gekomen.
Eindelijk was dc stoet bij Piet z'n
huis genaderd- Voorzichtig gingen Piet
en Gerard eerst naar binnen om zjjn
moeder te waarschuwen en daarop tors
ten dc knapen van dc „WUVOS" hun
schitterend Kerstgeschenk bij de zieke
vrouw dc kamer dn. In dc nog half open
deur verschenen dc hoofden van den
dokter, den hoefsmid, den slager, den
onderwijzer en nog veel nieuwsgierigen,
en van hun vrouwen en kinderen- Moe
der Harms kon S-an ontroering niet
spreken. Verrukt lag zij tc kijken naar
den prachtigen Kerstboom, terwijl Piet
haar opgewonden vertelde hoe alTcs zoo
gekomen was. Toen hij uitverteld was,
riep Bljn moeder oe jongens in oen
kring om haar bed cn bedankte hen
met hartelijke woord
„En nuvoegde zij er aan toe.
„Nu heb tik voor jullie ook nog een
verrassingdat is een verrassing.
waar zelfs Piet niets van weet, want ik
meisje mooie Kerstliederen, die zij
rilemaal meezongen, I'iei's moeder cn
Piet zelf cn zijn twee kleine broertjes-
Maar juist hadden zij een der mooiste
liederen beèindigd en zaten nog even
stil bij elkaar, toen plotseling de deur
van het kleine huisje open werd ge
duwd, en dc tien club-vrienden van
Piet naar binnen kwamen rollen. Ge
rard. vóórop, droeg dc groote vlag, die
nu keurig op een stok gemaakt was.
Dan kwamen Loetje, Kees. Willem cn
Jaap. elk met een kleine vlag, natuurlijk
óók op een stok, toen kwam Geert van
den dokter met een pak in zijn hand,
dat hij héél voorzichtig droeg en toen
kwa.-ncn dc anderen op een rij er achter.
De vlaggcdragers vormden een ecre»
wacht voor het bed der zieke vrouw
cn Geert trad naar voren met zijn pak.
„Juffrouw Harms," sprak hij met zün
zwaarste stem. „Wij hopen, dat u een
prettigen avond zult hebben cn dat het
gebraden kippetje, dat ik namens mijn
moeder u hierbij overhandig, u na afloop
van dezen avond fijn zal smaken-
Enne., eh.. me vader komt dadelijk
ook nog even kijken!"
Nu. dat was alweer geen gebeurtc-
nis om ontevreden over te zijn cn op
nieuw werd er gelachen en pret ge»
maakt.
Korten tijd later kwam de dokter cn
toen dc heele kring gezellig om den
Kerstboom zat, sprak de dokter la
chend „Dat had ik niet gedacht, toen
ik vanochtend dien Kerstboom zag, die
niet staan kon..
„Wat had u niet gedacht, vader?'
vroeg Geert verwonderd-
„Dat ik daar vanavond nog onder zoi
zitten met een meisje, dat zóó mooi
pianospeelt en elf jongens, die zoo on-
deugend zijn!" lachte de dokter.
..'t Was voor een goed doel, dok
ter," zei moeder Harms opt roc rd en
daarmee waren de leden van de voct<
balclub het allemaal eens!
DIENST VAN DE
1925
EEN ONJUISTE VOORSPELLING
door GISELLA SELDENGOTH, Florence.
Tout ik bij het begin van het jaar
den uii en scheurkalender op mijn
schrijftiuel zette, kwam het getal „1925"
mij voor els een oude bekende niet,
vreemd cn geheimzinnig het conglome
raat van cijfers, gelijk gewoonlijk liet
geval is. wanneer men bij de jaarwiasc*
ling rondom het nieuwe getal van vier
cijfers angstig of opgewekt nieuwe mo
gelijkheden fantaseert, doch vertrouwd
a!s een oude bekende, alsof ik het lang
geleden reeds eens di/idclijkvoor
oogen had gehad- Wanneer men getal
len met een kleur mag aanduiden, dan
was 1925 voor mij rood, bloedrood cn
angstwekkend cn in den loop der maan.
den trachtte dk dikwijls vergeefs dc
aanleiding daarvan in mijn herinnering
terug tc roepen, waardoor' 1925 mi
angstwekkend was voorgekomen- Nu
kreeg ik dezer dagen toevallig het
boek in handen, waarop het breed-uit
waaierde, hlocdrood cn angstwekkend
cn omringd door zooveel afbeeldingen
van oorlogsgruwelen, rockende batte
rijen cn stukgeschoten menschenlijvcn
als men maar op een titelpagina kaï
verzamelen- liet is ccn in het begin vui
1915 verschenen toekomstroman var
Edgar Wallace, getiteld„1925. Th-
Een nieuw Engelsch boek kreeg men
m die dagen izi italic niet gemakkelijk
in handen daartoe was het interme
diair noodig van een de .clientele bij-
ronder goed-gezinden boekhandelaar
eerst dan kon men het verlangen te
'eten. wat anderen daar ginds dach
ten cn schreven, bij uitzondering stil
len. Met zulk een verlangen wierpen
vij ons op het bock van Wallace. Het
had :n Engeland veel van zich doen
spreken hét was een toekomstroman,
doch niet een van het soort, die ons
naar droomcrigo paradijzen leiden
Deze roman brengt «den lezer niet naar
nevelachtige verten, maar stelde ccn
voorspelling op korten termijn op,
schetste de dingen, gelijk zij volgens
dc meening van den schrver er In het
jaar 1925 souden uitzien, tien jaren na
dat Europa of Sever dc centrale mo
gendheden met Engeland den „Vrede
van Kopenhagen" zouden hebben ge*
sloten Het is thans, nu de aangegeven
termijn voorbij is laat ons hopen,
dat de fantasierijke schrijver dit nog
heft beleefd interessant en grappig
tevens, die profetic nog eens door tc
lezen. Het zal ons niet gegeven z(jn.
Bellamy's „Het jaar 2000" of Kurd
Lasswitzcns „Twee plaoeteaioek" gc*
desa voueed te zien De nieuwe ziener,
Wallace, heeft echter een te korten
termijn genomen- Het afgeloopcn Jaar
heeft dc proef op zijn som gemaakt cn
gelukkig, zij klopte niet-
Wallace verhaalt dc geschiedenis cn
de gevolgen van den gefantaseerden
vrede, die hier heeft hij niet zoo
hec-1 ver misgegrepen Duitschland de
koloniën, de rijkstanden en het Oosten,
de Donaumonarchie Galicic, Zevenbur.
gen. Triest cn Trcnto ontneemt, doch
desondanks voor Engeland een „nood
lottige vrede" blijkt. Dc Duitschc vloot
is intact, dc Hohenzollerns zijn op den
ticon gebleven, twee factoren, die den
schrijver met bezorgdheid vervullen en
die, gelijk hij in zijn boek vermeldt, de
kiem van Engelands vernietiging in zich
dragen. Want tien jaren achtereen zint
Duitschland op wraak; cn voor den held
van het boek. Mr. Macrae, een fabel,
achtig mengsel van sportsman, char
meur cn met geld smijtenden money,
maker, den betooverenden gentleman,
gelijk hij alleen in de fantasie van
Engclschc young girls bestaat, bestaat
er geert twijfel aan, dat Duitschland
niet anders beoogt dan revanche, dc
vernietiging en onderdrukking van En=
geland! In zijn groot publicistisch or.
gaan verheft hij iedcrcn ochtend zijn
waarschuwende stem om op het Duit»
sche gevaar de aivndacht te vestigen,
ofschoon zijn politieke tegenstanders
hem als oorlogspropagandist uitkrijten
en niet dikwijls genoeg kunnen ver
klaren, dat Duitschland zieltogend ter
aarde ligt. het volk tien jaren aan de
oorlogsbctalingen doodbloedt en niet
aan oorlog denkt. Het boek behandelt
den strijd tusschen Mr. Macrae en dc
Engclsche vredespartij, wier leden, „om
vaderlandslievende kruideniersgccsten'
uit commercieel© overwegingen den
noodlottigen vrede veroorzaakten en nu
de gunstige handelsbetrekkingen met
Duitschland niet willen laten versto*
Ten. Deze strijd wordt met alle midde-
?.n een colportagefilm gevoerd;
uitvinders, die aan onderzeesche verde
digingsmiddelen voor Engelands kust
werken, worden vermoord in hun labo
ratoria gevonden, spionneerende jonge
dames op torpedobooten ontvoerd,
draadlooze gesprekken bij tij en ontij
opgevangen en auto's rnet vliegmachines
achtervolgd. Tenslotte vliegt mr.
Macraes krantenpaleis op geheimzinnige
wijze in de lucht, den dag nadat zijn
meest scnsatïonccle artikel over de
Duitsche oorlogstocbcrcidselcn is ver
schenen. Mr. Macrae, die zich niet door
kleinigheden laat afschrikken, verkrijgt
echter In den loop van vier en twintig
uur voor zevenhonderdduizend pond
een ander blad: hij inoet het doen.
want dc tjjd is kort, het groote gevaar
is in aantocht. Juist heeft Duitschland
erbazingwekkend, in geheel Enge*
land met enthousiasme opgenomen be-
vijs v»a verzoeningsgezindheid en vre*
G-..evcndheid gegeven, doordat het alle
Engclsche deelnemer* aan den nu tien
jaar achter ons liggenden wereWocTog
op een groot verbroederingsfeest in
Slees wijk, Holstein uitnoodigde. De ge-
heele vloot van de Hamburg» Amerika»
lijn zal do gasten naar de Duitsche
kust cn vervolgens weer naar huis 'oren-
gen. Uit het Duitsche binnenland zullen
meer dan vijf duizend extratreineu de
binncnlandsche gasten naar het tooneel
van hef feest brengen, waar in een
reusachtige bijeenkomst het besluit zaL
worden genomen, waarmede de beide
volken dc verplichtiug op zich nemen,
nooit weer een oorlog tc voeren, zij
het dan ook ter verdediging van her
nationaal bestaan. Dc gcheek Encclscbv
pers, in het bijzonder de bladen van
de industrieclen, zijn geestdriftig over
do grootscFe, voorname wijze, waarop
dc oude strijdbijl definitief zal worden
begraven. Het aantal toezeggingen voor
deelneming aan den tocht overschrijdt
weldra het half millioen. Voor .'-ir.
Macrae staat het evenwel vast, dat cüt
half millioen weerbare mannen in «en
va! zal worden gelokt, dat dc extra
treinen geen feestgangers, maar troepen
naar SIcoswijk-Holstein zullen vervoe
ren, dat het geen toeval is, dat het feest
juist valt op een datum, waarop de ge*
heele EngeJschc vloot voor een parade
bij Spithcad hijeen is. kortom, dat
Duitschland een rcusachtigen overval
in het schild voert. Eu wanneer hij na
aüerlci avontuurlijke incidenten en in*
trigues van de tegenpartij eindelijk bij
ce Britsche admiraliteit gehoor en ge
loof vindt, is het werkelijk te Iaat ge*
worden. Opnieuw wordt een radiogram
opgevangen; „Alle Engelschen geinter»
neerd. vloot in Spithcad door Duitsche
duikbooten vernietigd. Schepen met
Duitschc troepen onderweg naar Enge»
land", daarmede eindigt het boek.
Het is met zijn filmachtige figuren,
neele gebeurtenissen nog altijd amusant
om tc lezen: het boeit van begin tot
het «inde. Misschien thans, nu men het
werkelijk alleen al* fantastische amuse*
ment slee tuur doorleest meer dan des*
tijds. toen men. prikkelbaar cn nerveus
door dc oorlogsgebeurtenissen, dikwijls
midden in een bladzijde ophield en niet
wist. of men om zulke voorspellingen
moest labhen dan wel er boos om wor*
den. Het boek was een colportage»
speculatie, maar het is als zoodanig in
menig opzicht een merkwaardig boek
gebleven. Het speculeerde op het
Engelsche massagcvoc! en op 't Engel»
sche massa-instinct en achter zijn dries
te verdraaiingen en overdrijvingen, valt
veel interessants te onderscheiden:
vooral, dat men in Engeland ook in het
jaar 1925 niet meer aan een definitieve
vernietiging van Duitschland geloofde.
Integendeel, naar het schijnt twijfelde
in Engeland het gemiddelde publiek,
waarvoor Wallaces roman werd ge
schreven, er niet aan, dat Duitschland
iedere nederlaag en icderen noodlotti
gen slag zou tc berven komen zelfs
dien van den gefantaseerden vrede van
Kopenhagen.
Men kan ook onderscheiden, dat de
overtuiging van het Britsche rijk. dia
alleen reeds door de ligging van de
eilanJen voor ernstige beschadiging ge
vrijwaard scheen, toch niet absoluut
vast was gebaseerd en tenslotte, dat
men ook midden in deai meest verbit*
terden strijd rekening hield met de mo»
gelijkheid, dat de oorlogspropaganda»*
ten. onheilvoorspcllers cn gevaar-ver*
moeders door een meerderheid over*
sttmd zouden kunnen worden, die niet
pict voor vernietiging van Duitschland
in verband met het inzicht, dat Enge
lands macht en grootheid berusten op
zijn handel, die op den duur ccn goede
verstandhouding met Duitschland niet
kan ontberen.
Nu. deze meerderheid is sindsdien
aan het werk geweest en tegelijk met
haar die andere, grooterc, ware meer
derheid. die in het als onbeiljaar ge
doodverfde jaar 1925 het .--.ultaat van
Locarno heeft bereikt. Nogmaals: laat
or.s hopen, dat mr. Wallace 1925 heef:
beleefd cn dat hij cr zich met ons over
verheugt, dat het niet „zijn" 1925 is
geworden.
DE STORM IN HET
BUITENLAND
Veel slachtoffers en enorme
schade
De NoordelijKc streken van Japan*
zijn door een geweldigen storm geteis
terd. Van alle kanten komon berichten
over aangerichte schade- Gemeld
wordt, dat twintig visschersschepen
rijn omgeslagen cn 150 visschcrs wor
den vermist- In liet geheel hebben veer
tig schepen schipbreuk geleden ver?
schcidcnc huizen zijn verwoest.
In sommige gedeelten van Engeland
is het verkeer totaal ontwricht- Ver
scheidene dorpen zijn door zwaren
sneeuwval volkomen geïsoleerd- In
Birmingham heeft het Dinsdag zonder
ophouden den geheclcn dag gesneeuwd-
In het graafschap Derbyshire heeft den
geheclcn dag een ware orkaan gewoed,
terwijl in het graafschap Leicestershire
sneeuwstormen zijn geweest. In Car*
diff moest dc arbeid in de haven wor*
den gestaakt, waardoor een aantal sche*
pen niet meer in dc gelegenheid is vóór
Kerstmis uit tc varen. In het graaf
schap Mommoutshirc is een grijsaard
van 71 jaar in geheel uitgeputten toe
stand in de sneeuw gevonden cn tij
dens het vervoer naar het ziekenhuis
overleden.
Het stormweer in Europa heeft het
telefonische verkeer danig in dc war
gebracht, zegt Be Tel- ln Engeland zijn
158 telefoonverbindingen in de provin
cie gestoord, ook alle achttien lijnen
naar Parijs zijn buiten werking. Wat
dc verbinding met Nederland betreft,
is dc toestand als volgtVan Londen
naar Amsterdam zijn vier van dc zes
lijnen gestoord, naar Rotterdam drie
van dc vier en inct Den Haag is dc
ceirigc bestaande lijn defect Var. de
drie lijnen r.aar Antwerpen rijn even
eens twee gestoord.
Blijkens dc jongste berichten heeft
het noodweer nog in veel meer ge*
bieden van Frankrijk gewoed dan aan
vankelijk werd gemeld- Zoo werd Lvon
geteisterd door ccn hevig onweer, ge*
paard met hagelbuien Een der clectri-
sche krachtst.itions werd door den
bliksem getroffen-
Te St. Nazairc werden ver sche: _;ne
schepen beschadigd. Te Havre werd
een meisje gedood- Te Tours kwam
een arbeider onder een vallenden
muur om het leven drie anderen wer*
den ernstig gewond-
Ten gevolge van den storm is op den
Rijn in de nabijheid van de Duitsch»
Ncdcrlandsche grens een kolenboot ge
zonken Het schip zonk zoo snel, dat de
bemanning zich ternauwernood redden
kon. Een kind van vijf maanden, dat
ziah in de kajuit bevond, kon niet meer
-n veiligheid gebracht worden.
In de nabijheid van Halle (Saaie) is
voorts, naar uit die plaats wordt ge»
meld, het stoomschip J. K. 14 met 9000
centenaars graan aan boord gestrand.
Het schip kon door den storm geen
koers houden. Alle pogingen om het
schip voor zinken te vrijwaren, zijn
mislukt, zoodat gevreesd wordt, dat
ccn groot deel van dc lading verloren
gaat- Tot op heden konden slechts
duizend centenaars overgeladen wor»
den-
Een scheepsramp
Volgens een radiobericht is het st.
.Marina" uit Triest, metende 8690 ton,
op 250 mijl van de Azoren in een hevi»
gen storm geraakt. Het schip moest
door de bemanning in twee booten ver*
laten worden. Een dezer booten is ge
vonden en dc in/ittenden zijn ..ed.
Naar dc tweede boot wordt nog ge
zocht.
Zware brand in Amerika
Vier dooden, vijf gewonden
Tc Waynesburg (Pennsylvania) heeft
ccn zware brand gewoed, waardoor ver
scheidene kantoren cn winkels werden
vernield. Vier leden van de vrijwillige
brandweer kwamen in dc vlammen om;
vijf werden gewond. De schade wordt
op een milloen dollar geraar.d, 1
