HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
HET TOONEEL
WILDZANG
ZATERDAG 23 JAN. 1926 DERDE BLAD
No. 3544
DE KUNST VAN VERKOOPEN
Toen Mij onlangs in Haarlem's Dag»
blad een paar maal een reeks artikelen
over handel en nijverheid opnamen van
Herbert CassOD. hebben Mij daarover
veel gunstige bcoordcelingcn gehoord.
Algemeen vond men de beschouwingen
frisch. beider en practlsch en zelfs wan-
neer er een opmerking bij voorkwam
die inen wel kende, dan werd er nog
bij gezegd, „de manier van zeggen al.
leen vestigt je aandacht opnieuw op
de betcckcnis".
Dat is het geheim van Casson. maar
ook dat urn de Engelschc taal. die voor
haar leclijkcn klank zekere \ergocding
vindt in de eigenschap, dat je er kort.
krachtig en puntig practische dingen
mee /eggen kunt. Iets dergelijks vind
ik nu Meer in een boekje van Frank
barrington. ..de kunst van verkoopen".
m elke vertaling is verschenen bij de
Leidsche Uitgevers»Maatschappij. De
ondertitel is: ..een handleiding in 300
lessen voor allen, die in het svinkelbe*
drijf als verkooper werkzaam zijn".
Ik geloof, dat er in onzen tijd wel
eens gemeend wordt, dat het geen kunst
js orn winkelier te zijn; je huurt of
koopt een winkelhuis, kiest een vak
(daar je alles niet verkoopen kunt)
maakt een voorraad, legt een gedeelte
daarvan in de uitstalling en de rest in
den winkel, laat je naam op de ruiten
schilderen, doet de deur open en be.
gint. Het is allemaal buitengewoon een»
voudiy. maar de vraag blijft dan toch:
begint het publick ook? Dat
wil zeggen: begint bet publick te koo<
pen? En nóg gewichtiger is deze vraag:
blijft het publick koopen?
Honderden, ja duizenden hebben tot
hun schade moeten ervaren, dat win--
kelier zijn een vak is. een vak dat z ij
niet geleerd hebben en du* ook niet
kunnen uitoefenen. Merkwaardig is het
toch. dut er mcnschcn zijn. die zonder
opleiding en zonder ervaring er niet
over zouden denken, laat ik zeggen
boekdrukker te worden of zich uit te
geven voor leeraar in het Gricksch
wanneer zij die taal niet verstaan, of
ren ijzergieterij te stichten of een ban»
ketbakkcrij en die tnch den moed zou»
den vinden, een winkel te beginnen.
Het is immers allemaal precies het»
zelfde: wie een vak uifocfcncn wil.
dient dat vak te verstaan en een goed
winkelier, dat wil zeggen een die een
zaak weet te vestigen, gaande te hou.
den en daar winst mee te behalen, moet
zijn vak kennen. In de eerste plaats
dient hij warenkennis te hebben. An<
ders koopt hij niet goed in en zal
gauw vol zitten met artikelen, die hij
niet verkoopen kan. Vervolgens moet
hij kennis hebben van handclsgcbrui.
kcri. van administratie, hij moet initio,
tied en energie hebben zonder over te
slaan tot roekeloosheid, hij moet van
dag tot dag op de hoogte blijven van
den stand van zijn artikelen, gebruik
maken van de gelegenheid om hier of
daar goedkoop en practisch in te koo»
pen daarbij is kennis van zijn speciaal
terrein onmisbaar, omdat in de cenc
stad artikelen gaan, die in de andere
niet of veel minder verkocht worde»
en zoo kom Ik van zelf tot die grootc
eigenschap van den goeden winkelier,
dat hi) menschcnkcnnis be/it en met
het publick weet Om te gaan. Dit is
bijna een gave en vcrcischt in ieder ge»
vul groote ondervinding en ervaring.
Zij brengen mee inzicht van mui min.
der gevraagd en dus zoo spoedig moge.
lijk opgeruimd za! moeten worden.
Ziehier ccnigc qualitcitcn, die het
deel moeten zijn van den goeden win»
kclicr en ik heb er waarschijnlijk nog
verzuimd te noemen. Toch is dit al ge»
noeg om tot deze conclusie te komen:
het drijven san een ssinkcl/iak is
uiterst moeilijk en gecompliceerd, zoo»
dat een verstandige -.ader er zijn dom*
ine jongens niet ann wagen moet. Zij
zullen er in korten tijd veel geld aan
verliezen.
Frank Farrington nu. dien ik zoocven
noemde, heeft zijn boekje „de kunst
van verkoopen" geheel gewijd aan dit
gcssjchtige onderdeel. Hij verdeelt het
werkje in acht rubrieken: 't verkoopen
als een kunst, de verkooper en zijn per»
soonlijkheid, do verkooper en zijn pa»
troon, de verkooper en de zaak. de pa»
troon, de verkooper en de reclame, de
patroon, de verkooper en de concurrent
tic. de verkooper en de klant.
.Met de nuchterheid die den Amerï»
kaan eigen is, wijst Farrington zelf in
zijn inleiding de betrekkelijke waarde
van zijn boekje aidus «nn: „wie het
nooit lecrcn kan. zal het ook uit dit i
FEUILLETON
boekje niet lecrcn. Verkoopen ss een
kunst en cischt als elke kunst, een aan»
geboren talentHij voegt er tot
troost bij: „Maar oefening maakt eerst
den meester en zoo kan dan dit boekje
in de practijk beproefd, bij de oefening
in de kunst van verkoopen als le:»
draad dienen".
Een bezwaar van het werkje is dit.
dat hij blijkbaar voornamelijk het oog
gehad heeft op zeer grootc winkelza»
ken. warenhuizen en dcrgelijken. Men
merkt dat zoo nu en dan op. maar aan
de m aarde van de wenken doet het geen
kwaad.
De bedoeling van dit artikel kan na»
tuur'ijk nooit anders zijn, dan er de
aandacht op vestigen. Dus niet om zoo»
veel mogelijk van deze driehonderd re»
cepten jn dit kleine bestek same® te
dringen. Wie de bcele apotheek ken»
nen wil. moet het boekje zelf maar
koopen. Het is niet duur. maar wan»
neer het twee» of driemaal zoo duur
was als het is. dan zou het uitgegeven
geld n-ütig besteed zijn, ook wanneer
de koopcr er maar één nuttige les uit
wist te halen. De uitgevers klagen e-r
over, dat de Nederlanders zoo weinig
boeken koopen. Ze leenen die liever.
Maar als er tien lezers zijn tegen één
kooper. wie zal dan het geweldige offer
brengen van een paar gulden, om ee
boekje te koopen. opdat zijn collega'
het van hem zullen kunnen leenen? Dat
geldt niet alleen van dit boekje, maar
ook van vele andere boeken, vol nut»
tigc raadgevingen. En als de éene kooper
wijs is (hetgeen al uit het besluit tot
aankoop blijkt) dan zal hij het hoekje
niet uitlccncn. Vroeg of Iaat krijgt hij
het niet meer terug. Hoogstwaarschijn»
lijk vroeg.
Laat ik nu hier en daar een graan»
korrel oppikken. De derde les in de ru»
brick „het verkoopen als een kunst",
luidt aldus:
Iq haar uitvoering vergt de kunst
van verkoopen nog meer, dan bc=
hecrsching a an de techniek. Zij
cischt ook tact. geduld, plooibaar»
heid (geen karakterloosheid in»
tegendeel!) menschenkennis, welbe»
spraakthcid (die op haar tijd weet
te zwijgen), goede manieren, opge»
wckthcid. verzorgd voorkomen....
en nog wel meer.
En zou dan een kunst, die zóó
veel cischt. niet even schoon als
moeilijk zijn?
Misschien zal iemand vragen, of het
wel goed is. uit een boekje als dit iets
mee te deelcn in een algemeen dagblad,
dat niet alleen onder de oogen komt van
den verkooper, maar ook van den
koopcr. Maar in de eerste plaats staat
er niets in. dat de koopcr niet weten
mag. Het is geen encyclopedie van
kneepjes en handigheidjes, waar een
goede verkooper toch niet mee te ma»
ken wil hebben, omdat het al heel
gauw de zaak te niet zou doen gaan.
Bovendien, ais de moeilijkheden van
een vak op verstandige wijze in het
licht gesteld worden, rijst dat vak van
zelf in de waardcering van het publiek.
Dat is heel wat waard. Men zegt dan:
„ik heb nooit geweten, dat er zooveel
vcrcischt werd om een goed verkooper
te zijn.
Een andere greep. No. 11 van het
hoofdstuk: „de verkooper en zijn per
soonlijkheid".
Wanneer iemand u vertelt dat
hij nooit leest, reken er dan op,
dat hij een leeg vat is. even dom
als als met zichzelf ingenomen.
Lezen behoort tot de opleiding van
den verkooper. Niet hc.t lezen van
onnoozclc. onware stuiverromans,
die uw geest verarmen, maar het
lezen san goed geschreven, uit de
werkelijkheid gegrepen boeken,
■die uw menschenkennis verrijken.
Y.jural de levensgeschiedenis van
mannen die succes hadden in de
wereld, komen voor u in aanmer»
king.
Nadat onlangs de artikelen van Cas»
son in Haarlem s Dagblad opgenomen
Maren, ontmoette ik een lezer, die zei:
„Mat hij schreef was niet alles nieuw
voor mij. ik kende veel van zijn opmer»
kingen al lang. maar ik had die verge»
ten en paste ze dus niet meer toe. Na»
dat ik die gelezen had. heb ik ze ook
weer in practijk gebracht en m-cI met
groot succes en -tot genoegen van mij
'c en miin omgeving".
No. 51. van hetzelfde hoofdstuk (een
uitvoerig en belangrijk hoofdstuk in het
boekje)
Wees nooit tevreden, omdat ge
uw plicht doet; aan mcnschcn. die
alleen maar hun plicht doen, zou de
wereld ten gronde gaan. Doe eiken
dag icta meer. dan van u gevraagd
wordt. Vraag u zelf voortdurend af.
wat ge rnêcr kunt doen, dan uw
plicht. Slechts een hersenlooze ma»
chine verricht alleen het gevraagde
werk.
Maar farrington bedoelt niet. dat
hij zonder op rust en ontspanning te
letten, altijd maar voort moet zwoegen.
Dat blijkt uit no. 57.
Plioht gaat voor plezier. Wat
niet zeggen wil. dat de plicht voor
het plc/ici in de plaats moet ko»
men Ge hebt ontspanning oven
noodig als voedsel. Zij komt uw
werk ten goede.
Maar nu ook de andere kant van de
zaak. in het hoofdstuk: „de patroon en
zijn verkooper" staat in no. 11 te lezen:
Streef steeds er naar. dat uw on«
dcrgeschiktcn m erken in een sfeer
waar opgewektheid en goede wil
heerschen. Maak hen den arbeid,
hoe zwaar en inspannend deze mo»
ge zijn. aangenaam en loonend. Dat
zal ook u belooncn.
Natuurlijk geeft Farrington ook over
de etalage verschillende opmerkingen
ten beste. In het hoofdstuk „de patroon,
de verkooper en de zaak" zegt hij daar»
van o.a. onder No. 30:
Overlaad de venstcr»uitsfalling
nooit. Niemand koopt al uw goede
ren tegelijk. Ifpt is de hoedanigheid
van uw waren die indruk maakt;
niet do hoeveelheid.
In Londen heb ik eens een etalage
van dassen gezien, niet op den etalage»
bodem, maar tegen de ruit aan. Uit de
verte trok die door haar bontheid wel
de aandacht, maar als je er dichter bij
kwam was er niets te onderscheiden.
Het was verwarrend, de massa te groot,
waaruit geen enkel stuk zich om zoo te
zeggen „losmaakte".
Nog een andere uitspraak over de
uitstalling, No. 29.
Menige uitstalling is een kerkhof:
de artikelen die er begraven liegen,
zijn ook werkelijk morsdood. Geef
leven aan uw étalage, laat er din»
gen in werking zien. demonstreer
bet gebruik er van: ga er desnoods
zelf inzitten om den kijkers duide»
lijk te maken, wat de bedoeling,
liet nut en de praotijk er van is.
Misschien is de raad aan den ver»
kooper om /elf in de etalage te gaan
zitten, voor ons wat al te _Ameri»
kaansch". Er zou m-aarschijnlijk een
gedrang van kijkers komen, die in smal»
le winkelstraten 't verkeer belemmeren.
Er zullen onder de 300 raadgevingen
wel meer zijn, die op Nedcrlandsche
toestanden niet precies passen. Maar er
zijn er ook tal van voortreffelijke en
nuttige bij.
Ik wou wel, dat er ook eens zoo'n
hoekje verscheen over de journalistiek.
Dan kocht ik het dadelijk en leerde het
uit mijn hoofd.
J. C. P.
i je wisf te maken. Toen ook wist zij
atmosfeer op het tooneel te scheppen.
Zij kwam werkelijk zóó uit het hofje
aangeloopen en wat ik tot op dien
avond alleen nog maar van mevrouw
CoelinghVorderman had gehoord
zij was ook in haar spreken een „doove"
Het was van typeering heel knap en
van dictie onverbeterlijjk.
ONZE TOONEEL-DILETTANTEN
Mevrouw COR SMITTERMèRE
Wanneer men zooals ik soms
avonden achtereen dilettanten ziet spc»
len, verwacht men geen „verrassingen"
meer. Men meent zoo langzamerhand
alle dilettanten van Haarlem te kennen
en weet ook precies, wat de verschillen»
de vcrcenigingen waard zijn. Elke ver»
ecnuging heeft zoo haar eigen spelpeil,-
m-aarhovon zij maar heel zelden vermag
uit te komen en de criticus riöht zijn
kritiek dan ook doorgaans in naar dat
gemiddelde peil, waarop de verccniging
staat.
Tooli, zoo 'n heel enkele maal, komt
men voor verrassingen te staan. Dan
ziet men onverwachts een spel ontwik»
kelen, dat men in het geheel niét had
vcrwaoht, dan stijgt de voorstelling
cenigc graden boven het gemiddelde en
ontdekt men plotseling een „talent", dat
te voren nooit Mas uitgekomen. Zulk
een verrassing nu was voor mij de
laatste voorstelling van Hcycnnans'
Vanouds de Morgenster door
NieuwLevcn. De voorstellingen
van deze verccniging verheffen zich
doorgaans met boven middelmatig dilet»
tantismc en ziet. daar gaf Nieuw Leven
op eens een opvoering van Ilcycrmans'
Merk, die in alle opzichten de vergelij»
king met de voorstellingen van de beste
clubs in Haarlem schitterend kon door»
staan. Het stuk werd in den goeden,
zuiveren toon gespeeld, de opvoering
getuigde van veel begrip, het spel van
allen mos door de regie in de juiste bn»
nen geleid, er was atmosfeer op het
tooneel en de prestaties van de ver»
schillende spelenden gingen ver boven
het anders bereikte peil uit.
Maar wat de grootste verrassing was.
ik zag de rol van moeke Bruigom een
rol. die Heyermans speciaal voor me»
vrouw de Boervan Rijk had gcschre»
ven en die dus zeer bijzondere cisohen
stelt met zulk een zekerheid, zoo
raak en gaaf door mevrouw Cor Smit
Termère uitgebeeld, dat ik heel den
avond door dit spel 9tcrk geboeid
werd. En ik kan verzekeren, dat dit
maar heel zelden bij een dilettanten
voorstelling het geval fs. Ik vergat ein
delijk M'ccr eens met een dilettante te
doen te hebben. Het spel van mevrouw
SmitTermère „pakte" mij onmiddellijk
en hield mij vast tot aan bet slot. Het
Mas een creatie,'die in alle opzichten
..af" was. zonder zM-akkc momenten,
zonder inzinkingen. Hier werd iets ge»
geven dat voor een liefhebster in zijn
soort superieur was en ik Wist onmid»
dcliijk. dat geen enkele dilettante te
Haarlem in staat zou zijn om mevrouw
SmitTenmère in deze rol te evenaren,
ook niet movrouNv Bergman, wier talent
in dezelfde riohting gaat en in wie ik
tot nu toe de meest aangewezen per»
soon Zag voor de vervulling van de rol»
len van mevrouw de Boervan Rijk op
het dilcttantcn'tooncel.
Wat in het spel van mevrouw Smit
zoo trof, Mas de zuiverheid en haar vol»
komen inleven in deze rol. Mevrouw
Smit M-as deze moeke Bruigom geheel
en al, een M-aardin uit de kroeg met
haar op de tanden, cén, die. als het er
op aankomt, de „kerels aandurft", maar
die week wordt als u-as, als het om
haar zoon gaat. Haar spel deed mij door
-do treffende, natuurlijke accenten zelfs
nu en dan in de verte aan dat van me-
.vrouw de Bocr-^van Rijk denken, al
.miste het dan ook natuurlijk dat diep
.doordringende al kreeg het ook niet
dut relief als van onze grootc actrice.
Maar hoe voortreffelijk wist ook me»
•vrouw Smit deze moeke Bruigom te
.doen leven, hoe precies raak M-as aldoor
.haar intonatie, hoe- sappig en edit
zonder ooit een nagemaakt of onnatuur
lijk accent klonk uit haar mond het
onvervalscbtc Amsterdamsdi. En
knap nuanceerde zij aldoor, wat ging zij
.telkens goed van den ccncn toestand in
den anderen over. Werkelijk uitmun-
.tend hijs-oorbeeld haar „omzwaai" te
genover het meisje van haar zoon, wan»
neer zij bemerkt, dat die moeder moet
-orden. Het M-as M-aarlijk ook voor den
criticus heel den avond een genoegen
dit zuivere, goede spel te volgen en er
enthousiast over te mogen schrijven.
De gave creatie van deze „moeke
Bruigom" bij Nieuw Leven, verraste
te meer, omdat ik van mevrouw Smit
Termère, die ik toch reeds ccnige ma
len had zien^ spelen, geen h-CTinncring
had bcM-aard. die zulk een voortrcffc»
lijkc uitbeelding kon doen vcrM-achten.
O. zeker, zij had indertijd dn Suiker»
freule van Van Wermeskerken, juf»
frouw Van der Kooy stevig op haar
boenen gezet en aan deze dame de lo=
cale Kattenburger kleur vermakelijk
weten te geven, maar haar spel trof toen
toch niet door buitengewone kwalited»
ten. Zoo zou een andere dilettante met
apart talent voor het M-cergcvcn van
„volkstypen" het ook hebben kunnen
doen. De juffrouw Van de Kooy van
mevrouM- Bergman bijvoorbeeld deed
er als geheel niets voor onder. Slechts
één keer tevoren had mevrouw Smit
Tcimèrc mij het overtuigend bewijs ge»
geven, dat zij een bij/onder talent voor
typecrcn bezit: dat was in mijn M s al»
1 i a n c e, waarin zij van Bet, de oude,
doove hofjesjuffrouw een kabinetstuk»
Daarnaast staan echter rollen, waarin
evrouw Smit niet boven het mid»
dclmatig milieu vermocht uit te ko»
men en daarom verraste haar voortref»
fcüjke moeke Bruigom mij re meer. Een
dilettante, die tot zulk een creatie
staat is. bewijst, dat zij al is het in
het beperkt genre tor iets heel goeds
■n staat is. Het talent van mevrouM-
Smit—Termère ligt blijkbaar op het»
zelfde begrensde terrein als dat van
mevrouw* Bergman. Ook zij zou ver»
schillende Hcyermans»rollcn met talent
kunnen voordragen. Dat zij zich buiten
haar terrein moet wagen, geloof ik niet
Naar wat ik mij van vorige rollen van
haar herinner, lijkt zij mij daarvoor
minder geschikt. Maar het is reeds heel
wat in het verbeelden van een karaktci
als moeke Bruigom, zoo uit te kunnen
blinken.
MevrouM- SmitTermère speelt reeds
meer dan 47 jaren komedie. In 1928
hoopt zij haar gouden jubileum ah
„tooncelspcclstcr" te vieren; zij ka:
ons, na xncvoruw Hamannvan dei
Hcyde op den langsten „staat var
dienst" wijzen. Vier jaar lang is zij ook
nog bij het beroepstooneel geweest
maar dat is reeds lang geleden. Vol
trots vertelde mevrouM- Smit mij, dat zij
in de Amstclstraat te Amsterdam onder
directie san De Groot nog naast
„Doortje Frenkel" op de planken had
gestan. Behalve actrice is zij ook regis»
scuse. Bijna 8 jaar leidt zij reeds de
voorstellingen van Nieuw Leven en met
welk een ambitie zij dat doet, daarvan
heeft indertijd de heer Kroon, de voor
zitter van Nieuw Leven, bij haar 45
jarig jubileum iets verteld. Ondanks
haar 66 jaar zoo zei de heer Kroon
sleept zij de anderen nog mee door
haar jeugdig enthousiasme. De jonge
ren mogen zich eens door het slechte
weer laten weerhouden om naar de
repetitie te gaan, mevrouw Smit nooit.
Zij is altijd present en vol vuur!
Dat „feu sacré" toonde zij ook in
haar spel in „Van ouds de Morgen»
ster"! Jongeren zouden er een voor»
beeld aan kunnen nemen, ook ann haar
perfecte rolkei.nis! Voor Nieuw Le
is het te hopen, dat de verccniging
nog lang profijt moge trekken van' hel
jeugdig vuur van deze 66»jarige! Er.
mevrouM- SmitTermère wenschen wij
toe, dat zij haar gouden jubileum moge
vieren bij de verccniging, waarvan zij
nu al zeven jaar de ziel is. En dan
als moeke Rruigom in „Van Ouds de
Morgcnsterl"
J. B. SCHUIL.
5 n.m. Bloemendaal (530 M-) GodvlIensSr
oefening :n de Ger. K->rk ie 3!oernendea1.
5.30 nan. Londen (365 >1., 2 L. O.) Sybil
Thorndike en Lewis Case-on in ,,The death,
of Queen KatherLne" ult „Shakespeare's"
Henry 8. muziek gecomponeerd door Johni
Foulde.
8 n.m. Hilversum (1050 M.) Voetbaluit»
slagen en Persberichten van het Persbu
reau Vaz Diss te Amsterdam.
S.05 n.m. Londen, Liven try (365 If., 2
L. O., en 1600 M. 5 X. X.) Uitzending van
godsdienstoefening vanuit St. Phi
lip's Church. Kensington.
n.m. Idem The National Children'*
9.35 n-m. Idem. The Oiof Soloist Sextet.
Glaegouw (422 31.. 5 S. C.) Helen. Hen-
echel (sopraan). Will-am Anderson (bas)!
Edward Isaacs (pianofote).
9.50 n.m. Rome (425 M, I R. O.) Uiteen,
ding van dansmuziek.
Bournemouth (386 31., 6 B. 31.) Kamer
muziek en Zang.
10.20 n.m. Londen. Da ven try (365 if., 2
L. O. en 1600 M. 5 X. X.) Brabazon Low-
iher, solo's door de leden van Sextet Isa
bel Gray.
10.50 n m. Cardiff (353 M., 5 W. A.) Tt«
ilent Fellow Ship.
MAANDAG 25 JANUARI
6.15 Y.nt. Hamburg (392 M) Morgenonl-
roep.
8.15 v.m. Amsterdam (1950 IT.) Vaz Diss
en Effectenbeurs. Persberichten en Beurs
berichten.
8.S0 v.m. Hamburg (392 if Morgenom-
10.15 v.m. Amsterdam (1950 M.) Tijdsein
vac he: Persbureau Vaz Diss. Officieels
Amsterdam-»cite tij'd.
10.50 v.m. Davemlry (16CÖ If. 5 X. X.J
Tijdsein en Weerbericht.
1L30 v.m. Ideal Het Radio Quartet.
12.15 nan. (Berlijn (505 M.) Tijdsein.
12.35 n.m. Oslo (332 M.) Beursberichten,
12.50 n.m. Parijs (1750 M. 6. F. R.) Con-
cert. (Lucien Par's.
150 n.m. (Londen (365 51. 2 L. O.) Tijd»
sein van Greenwich.
Orgel RccitaL
2.10 n.m. Parijs (1750 if., S. F. R.) Pers
berichten. Wisselkoersen. Weerbericht Ka.
toenprijzen van het Perebureau Havee (Fr.)'
3-20* Cardiff (353 31.,. 5 W. A.) The Sta-
iion Trio.
3 35 n.m. Londen (365 M., 2 L. O.) Radio»
telefonie voor de school.
3.50 n-m. Berlijn (505 M.) Uitzending van
een concert.
4.05 o.m. Birmingham (479 M., 5 I. T.fl
The Station Wind Quintet. Concert.
4.20 n.m. Londen 365 31.. 2 L. O.) Tijd
sein van Greenwich. „Vogues and Va-
ZONDAG 24 JANUARI
8.35 v.m. Le'pzig (410 31.) 3forgenwij-
ding.
10 v.m. Bloemendaal (530 51.) Godsdienst
oefening in de Ger. Kerk.
1.05 n.m. Parijs (1750 31. S: F. R.) Con
eert. Lucien Paris.
3.50 n.m. Londen (365 51. 2 L. O.) Rus
sisch programma.
Birmingham (479 5L,5 I. T.) Symphony
Concert.
4.0S n-m. Bournemouth (585 M., 6 B. 31
Frank "Herhster.
Cardiff (353 3L. 5 W. A.) Het Statiom
Quartet. Concert.
mouth calling America.
4-30 n.m. Amsterdam (1350 51.) Tijdsein
van het Persbureau Vaz Dias, officieel»
Amsterdamsche tijd. Persberichten.
4.35 n.m. Londen (365 31-, 2 L. O.) Uit',
zending van dansmuziek. Da Pielio met
Joan Revel en zijn Italiaansch Orkest.
4.50 n.m. Rome (425 31., 1 R. O.) Kin»
derhoekje.
5.05 n-m. Birmingham (479 3f., 5 I. T.)j
..Afternoon Topics".
5 20 n.m. Rome (425 5f-, 1 R. O.) üitzen.
ding van daneanuziek.
Cardiff (353 3L, 5 W. A.) Cardiff Radio,
de „Five O'clock's".
5.35 n.m. Londen (365 51., 2 L. O.) Kin
derhoekje.
6.20 n.m. Londen (365 31., 2 L. O.) Dans
muziek.
Glasgow (422 3f., 5 S. C.) WeerberichJ
voor den landbouw.
Bern (315 3f.) Weerbericht.
6.50 n.m. (Rome 425 31.) Speciaal gere6er.
veerd voor officieele berichten.
7.20 n.m. Londen, Daventry (365 M., 2
L. O. en 1600 31.. 5 X. X.) Tijdsein van de
Big Ben. Weerbericht en Persberichten.
.7.30 n.m. Hilversum (1050 3f.) Politiebe
richt.
7.45 n.m. Hilversum (1050 M.) Koersen
van het Persbureau Vaz Dias te Aanster-
Londen, Daventry. Robert Schumann,
gespeeld door Hilda Dederich, piano.
8 n.m. Idem. Lezing. Onderwerp: „De
slag bij Doggersbank", door 5Ir. Filson
Young.
8.20 n.m. Idem. A Night wï'Burne, uit
gezondenen uit Edinburgh.
8.35 n.m. Brussel (255 M. S. B. R.) Con-
9.20 n.m. Landen Daventry. (366 31., 2 L.
O. en 1600 31-, 5 X. X.) The Grand Hotel
Eastbourne Orchestra.
9.50 n.tn. Rome (425 31., 1 R. O.) Dane-
muziek Hotel de Russie.
10 n.m. Hilversum (1050 31.) Koereen.
Weerbericht en Persberichten van V. D.
10.20 n.m. Londen (365 if., 2 L. O Tijd-
se'n va-n Greenwich. Weerbericht en Pers
berichten.
10.50 n.m. Londen, Daventrv (365 31.. 2
L. O. en 1600 3f„ 5 X. X.) Ruby Helder
„Le Reve de des Grieux" (3faesenet) „Wh*
re" er you walk (Handel) etc.
INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN
a 60 Cents per regel
RADIO Uw Er°olste keuze in Radio-
u Toestellen en Luidsprekers,
vindt gij nog steeds bij TECHN. BUR.
J. VAN DEN BERG, Jacobijnestraat 23
Telefoon 11322 6
Naar hef Engclsch van
ESMé STUART.
36)
Op dat oogenblik leek het temt van
juffrouw Cadet meer op de knalroodc
zijde dan op iets anders.
„Blauw", antwoordde de generaal,
omdat daar toevallig zijn oog op viel
en niet omdat hij ccnig idéé had van
het teint van juffrouw Cadet.
„Ja. dat denk ik ook en dan is het
roodc voor mij. De blauwe zij is het
mooiste. Wie moet ze maken, tante
Duif? Rivctt vond het niet erg plezierig
dat ze deze grijze japon voor mij ma»
ken moest".
„Daar zullen wc het wel eens op een
anderen keer over hebben", zei Lady
Duif. Geef dat kopje eens aan. Anto»
niii. Misschien voelen de heeren vrel
iris voor een partijtje whist. /Sntonia,
dat moet jij ook lecrcn".
Toncy lachte.
„Dat zou ik misschien m-cI kunnen
„Generaal, ai u haar wat wilt helpen,
zal Antonia zeker...."
De generaal Mas een hartstochtelijk
whistspeler en vond dit niets geen
prettig vooruitzicht, maar hij boog na»
tuuriijk beleefd.
„De namen van de kaarten ken ik",
zei Toncv bescheiden.
„Juffrouw Cadet, haalt u als 't u
blieft het speeltafeltje eens", zei Lady
Duif; maar dezen keer sfond de gene»
raai op en vergat ziin goede manieren
niet tegenover de juffrouw van gezel»
schap. Sir Evas en hij zetten het speel»
tafeltje klaar.
,.1_' moest maar spelen zooals u zit",
zei Lady Duif. die bang was dat de ka»
pitein niet zooveel geduld zou hebben
met een beginneling als de generaal en
Sir Evas kende er zelf niet erg veel van.
De kaarten werden rondgedeeld en
Toncy ging tegenover den ouden gene»
raai zitten.
Harten is troef", zei deze laatste op
berustenden toon. „Juffrouw Antonia,
als u ziet dat
Toncy knikte
„Als het maar poker was", mompel»
de ze, maar niemand hoorde haar
„of pandoer of maar het spel
begon.
Een paar minuten werd er zwijgend
gespeeld, toen keek kapitein Stone op
en lachte.
..Zeg. generaal, u wilt er ons tusschen
nemen. Deze jonge dame is geen leer»
ling, maar buitengewoon handig in dit
spel."
Toncy lachte en de generaal was een
en al glimlach.
„Ja, ziet u", zei ze. „Paps hield van
whist. daarom probeerde ik goed te
spelen; maar ik voel veel meer voor
poker".
Toen zij door Toney's goede spel ge»
wonnen hadden barstte de generaal in
lachen uit.
„Heeft u ooit gespeeld om
„Neen", zei Toney, „wel eens om
centen, ziet u. maar daar heeft Paps
een eind aan gemaakt en nu wil ik
niet
„Dat is maar beter ook".
„O!" zuchtte Lady Duif uit de diepte
van haar fauteuil „nu is het kind
zeker nog een geboren dobbelaarstcr
ook! Wat heb ik toch in mijn huis ge»
haald?"
Toncy en de generaal wonnen en de-
oude man kon zijn plezier niet verber»
gen; maar op dat oogenblik werd To>
nev naar bed gestuurd.
„Je behoeft ons niet allemaal te kus»
sen. Antonia", zei Lady Duif.
„Maar ik moet oompje toch nog eens
voor zijn mooie cadenu bedanken. Juf
frouw Cadet en ik zullen wel zien dat
wc samen het in orde maken, hè?"
„Hei is heel vriendelijk, heel vrien
delijk, maarmompelde de juf-
frouM van gezelschap.
Toen ze boven was haalde Toncy
Trick en deed een rondedans met hem
door de kamer.
„Cadetje, M-as het geen heerlijke dag?
Ik geloof zeker dat die oude generaal
erg royaal is en Jim een flinke fooi
zal geven".
„O Toncy. ik vond het vreeselijk",
begon juffrouw Cadet, maar toen ze
zag hoe Toney's gelukkige gezichtje
betrok zei ze. „ik bedoel je moet bene»
den niet zooveel notitie van mij nemen
ik ben er Mei aan gevvend om
„O. is "t anders niet?" zei Toney.
...Maar je vond dat ritje toch wel pret»
tig. is 't niet?"
„Ja. dat natuurlijk wel. maar
„Ik geloof dat ik het hier toch nog
wel prettig zal kunnen vinden, Cadetje
Met jou en Minnie Thomas en Jim.
en.
„En Sir Evas
„Ja. ik vind hem erg aardig, maar
hij wil niets van mij weten".
„Dat weet ik niet. Soms vind ik hem
erg ik bedoel, hij is nogal saai. Sc»
dert jij er bent, ziet bij er veel opge»
wekter uit".
„O. daar heb ik niets mee 'uit te
staan, dat week ik zeker. Hij vind het
prettig om zijn oude vrienden weer bij
zich te hebben".
„Ik hoerp dat de generaal zijn forfuin
zal nalaten aan Lady Duif. ze schijnt te
zeggen dat ze het erg krap hebben".
„O, was ze daarom zoo lief tegen
hem zei Toney opgewekt. „Vervelend
als je graag iemands geld wilt hebben
en je moet dan allemaal dingen zeggen
die ze aardig vinden. Ik zou het vast
niet kunnen, en jij. Cadetje?"
„Ik ook niet, want ik heb geen rijke
bloedverwanten, en niemand die mij
geld zou kunnen nalaten" en juffrouw
Cadet glimlachte.
Beneden maakten de heeren een paar
beleefde opmerkingen over Toney en
de generaal zei tegen Lady Duif:
„Ik maak u mijn compliment over uw
nichtje, Ladv Duif! Ze is zeer opge»
wekt en intelligent".
„Eigenlijk is ze geen nichtje van mij.
ziet u. maar ze is zoo verwaarloosd,
arme kind en zoo treurig opgevoed
dat ik uit medelijden
„Werkelijk, Mclina. er stond ons niets
anders te doen", viel Sir Evas haar in
de rede.
„Ze is jong en zeer openhartig, en ze
komt zonder cenigen schroom voor
h3ar ideeëp uit", zei de oude man ia»
chend.
„Ik wees," zei Lady Duif op treuri»
gen toon: „Ik vrees dat wij nog zeer
eel moeite zullen hebben met haar op»
ocding. maar ik zal er aan doen wat
ik kan. Evas deugt heelemaal niet voor
zoo iets".
„Maar Mclina! och, ja misschien
heb je wel gelijk, Ze zou nog eerder I
mij opvoeden!"
Magr met een koel: „Zoo denk je
dat. Evas", ging zijn vrouw de kamer
HOOFDSTUK XIV.
De leunstoel.
Den volgenden morgen was Toney
heel vroeg op. maar hoewel ze verlan»
gend uit het raam keek, had ze vaste
plannen M-aardoor er van een wandeling
:n het park niets kon komen. Op de
snelste manier gleed ze de trapleuning
at en was al spoedig in de keuken. Er
M-as niemand anders, want het keuken»
meisje stond ergens anders te praten
met den schocncnjongen een verbo»
den pretje. Mevrouw Homes had er
aan gedacht dat Toney zoo hongerig
was en in een schaal vond het kir.d haar
eerste ontbijt Toen rende Toney den
tuin in. en na een poosje ontdekte ze
een tuinman die haar het huis van den
rentmeester wees. Deze 'rwam net het
hek van zijn tuin uit
„Meneer Woods, u kent mij wel, is
t niet? Ik ben het nieuwe familielid
van Sir Evas, en hij heeft gezegd dat
ik een schapenvacht mocht hebben".
"Wordt vervolgd).
