Haarlem's Dagblad | 1926 | 2 februari 1926 | pagina 9

HAARLEM'S DAGBLAD

IMMillliiMlilil

WILDZANG

DINSDAG 2 FEBR. 1926 DERDE BLAD

LICHAAMSTEMPERATUUR

Naar aanleiding van mijn verhaal
Jn Haarlem's Dagblad van 26 Jan. '26
over den kleinen drenkeling, bereikten
mij cciiigc verzoeken om toch eens wat
meer te vertellen over de lichaamstcm»
peratuur- Hoewel mijn artikel niet van
ondertcekening was voor2ien. hadden
toch verscheidene van tnijn patiënten in
aca schrijver hun dokter weten te her»
kennen. En daar er mogelijk meer an»
deren 2(jn die eveneens wel graag eens
nader ingelicht willen worden over die
temperatuur van altijd muar zoo bij
de 37 gr Celsius en wat daar meer
aan vast zit zoo is het misschien beter
nog eens do kolommen van Haarlems
Dagblad te gebruiken om te trachten
door een tweede artikel, niet alleen de
enkele vragers, maar ook meer ande»
ren tevreden te stijlen

De vragen dan die mij werden ge»
gteld, luidden zoo ongeveer „Hoe
komt het toch dat wij altijd die tem»
peratuur van ongeveer 37 gr, behou»
den? Wat zijn de krachten, waarop
in het vorige artikel werd gewezen,
d:e het lichaam zijn warmte verschaf»
fep?"

Laat ik om deze vragen te beant»
woorden de gehcele kwestie iets rui»
teer mogen behandelen- En er aiicr»
eerst eens op wijzen dat, van alle ,1c»
vende wezens, alleen de mensch, de
andere zoogdioren en de vogels die
vaste altijd nagenoeg gelijkblijvende
temperatuur bezitten.

Alle lagere dieren, niet alleen de Rep»
tielen (hagedissen en dergelijke) en
de Amphibiën (salamanders, kikkers en
verwanten) maar ook de groote groep
der insecten, de spinachtigen, de weck»
dieren en alle andere, die nog lager
staan in ontwikkeling, missen die ge»
lijkblijvende temperatuur.

Zoogdieren (incl de mensch) en vo»
gels, zijn van ouds altijd genoemd
warmbloedigcn het zou beter zijn hun
den naam van gelijktemperaturigen te
geven. De wetenschap noemt hen ho«
mdothcra. Daarnaast hebben alle an»
cerc dieren altijd koudbloedig gchec»
ten. Inderdaad echter hebben deze la»
gerc dieren een temperatuur afhankc»
lijk van die der omgeving, wisselend
dus met de temperatuur die in hun
omgeving hccrscht. Een hagedis in
Juli 's middags op een brandende duin»
helling, heeft een geheel andere tem»
peratuur, dan hetzelfde dier aan den
svond van denzelfden dag na een kou»
de regenbui. Een betere naam voor de
zoogenaamde koudblocdigen is daarom
„wisseltcmpcraturigcn (poikilothcrmen)

Nu mccnc men niet dat de beide
groepen die met vaste en die met wis»
sclendc temperatuur, zonder cenigcn
overgang sterk gescheiden bestaan.
Neen, er zijn verschillende vormen van
overgang. Zoomin hier uljj ergens cl»
ders maakt de natuur sprongen, idles
gut langs lijnen van geleidelijkheid-
Ten eerste zijn er ecnigc diersoorten
(vogelbekdier en murencgcl) die ook,
wat hun temperatuur betreft, een over»
gang vormen, zoo als zij dat ook in
andere eigenschappen, van bouw zoo»
wel als van verrichtingen doen maar
bovendien zijn er zelfs onder de zoog»
dieren vele die, als regel hun tempc»
ratuur geheel gelijk weten te houden,
maar in bcpaaido omstandigheden dat
vermogen verliezen en terugkeeren tot
d<a lageren toestand van afhankelijk»
herd,'waarbij hun temperatuur schom»
roeit met die der omgeving. Dit zijn
namelijk al die dieren die in een win»
tersUap vervallen- Gedurende dien win»
tonslaap daalt bij velen do temperatuur
aanmerkelijk. Zelfs kunnen zij afkoelen
tot beneden 0 gr. C. en weer tot nor»
maal leven terugkeeren, waarbij dan
i natuurlijk de temperatuur ook weer
haar normale hoogte bereikt- Koud»
bloedigcn kunnen nog veel lagere tem»
peraturen doorstaan. Van kikvorschen
en vlsschcn ls bekend dat zij kunnen
afkoelen tot zich ijs in het lichaam
vormt ja, dat het gcheclo lichaam een
hardo massa is geworden, en toch weer
tot gewoon leven terugkeeren- Insec»
ten»eicren kunnen aanhoudenden zeer
heftigen vorst doorstaan; bacteriën zijn
in leven gebleven bij temperaturen die
tot het absolute nulpunt naderen, dat
wil zeggen lager dan 200 gr. C.

Hoe lager ontwikkeling de dieren
bezitten hoe meer weerstand zij schij»
nen to bozitten tegen afkoeling, hoe
taaier hun leven- Evenals men vaak
versteld staat van de geneeskracht
van het lichaam van lagere dieren, van
hun vermogen om zelfs geheelc
chaamsdeclen die zij verloren hebben,
opnieuw te vormen, zoo ook uioct men
bewonderen den buitengewonen weer»
stand, dien zij bezitten regen tempera»
turen, waarbij hoogt re dieren al lang
zouden zijn gestorven. De hoogere on t» i

wikkeling blijkt te zijn een teer bezit,
kostbaar, doch zeer teer.

In den langon loop der ontwikkeling,
van do laagste vorm tot de hoogste,
is als een zeer kostbaar bezit ook ver»
kregen het vermogen om de lichaams»
temperatuur constant op dezelfde hoog»
te te houden. Maar tegelijk daarmede
is het leven zelf minder teai. minder
weerstandskrachtig, kwetsbaarder,
teerde- geworden.

Zooajs het in de lange reeks der
dieren, van do laagst» tot do hoogst»
ontwikkelden is gegaan, zoo gaat 't ook
in do ontwikkeling van één mensch.
De ontwikkeling van het individu is
min of meer een herhaling van de ont»
wikkeling der gehcele dicrenreeks. En
zoo zien wij dan ook dat de jonge
mensch, het jonge kind dus. het ver»
mogen om zijn temperatuur op gelijke
hoogte te houden, nog lang niet in de»
zelfde volmaking bezit als de volwas»
sene. Niet alleen hebben jonge kindc»
ren veel eerder don volwassenen koorts,
een te hoogc temperatuur dus, ook da»
lingen* daarvan treden veel sneller in.
Zij hebftn ook in dit opzicht meer
de eigenschappen van lagere dlervor»
men- Alle reden is er dus om jonge
knderen niet-aan groote temperatuur»
verschillen bloot te stellen, noch aan
koude, noch aan warmte. Men zal zich
herinneren hoe gedurende de „hitte»
golven" dpr laatste jaren telkens is ge»
wuarschuwd om do kleintjes toch
vooral niet te lang aan do sterke hitte
bloot te stellen- De natuurlijke middc»
len tot verlaging van de temperatuur
die den volwassene in staat stellen zijn
lichaamswarmte op dezelfde hoogte te
houden, schieten bij het jonge kind te
kort en stijgingen lot te groote hoogte,
die gevaarlijk kunnen worden voor het
leven .kunnen gemakkelijk intreden.
Nog vaker echter zullen voorkomen de
te sterke afkoelingcn. En al mag in
vroeger tijden en ook nu nog wel eens
overdreven vertroeteling plaats gehad
hebben c.q. nog voorkomen, tych ver»
gete men niet dat in de eerste plaats
de zuigeling behoorlijk warm dient ge»
houden te worden. In een koud ver»
trek worde de zuigeling niet ontbloot,
koude baden voor een zuigeling zijn
contrabande, zelfs wasschingcn met
koud water dienen vlug te geschieden,
zoodat geen afkoeling van het gehcele
lichaam daarvan het gevolg kan zijn.
Alle functies van het lichaam gcschie»
den het best, alle organen doen hun
dienst het best en dus zal de gezond»
hcid het best bewaard worden bij een
temperatuur van ongeveer 37 gr. C.

Die temperatuur,is de beste tempc»
ratpur, het optimum van tempera»
tuur.

Er zijn warmbloedige dieren wier
temperatuur verschilt van die van den
mensch. Groote verschillen in levens»
wijze echter leveren nog maar ge»
ringe verschillen in warmtegraad op-
Zoo hebben vogels gewoonlijk een wat
hoogere temperatuur, sommige tot
44 gr., terwijl in het water levende
zoogdieren wat kouder plegen te zijn.
Dolphijncn hebben slechts 35-5 gr. C,

En hoewel de koudblocdigen, liever
genoemd wissdtempcraturigen, met hun
afhankelijkheid van de temperatuur der
omgeving, niet gebonden zijn aan een
optimum van temperatuur, zoo is
toch ook voor deze dieren hun warmte»
graad geenszins onverschillig wat bc>
treft hun levensverrichtingen. AI dade»
lijk blijkt dit uit het bekende feit da?
deze dieren voor zoover zij langer dan
één seizoen leven, eveneens zoodra de
koude intreedt, in een winterslaap ver»
vallen. Maar ook blijkt het zeer duidc»
lijk uit hun verschillende hoedanighc*
bij verschillende temperaturen. Denken
wc maar weer aan onze duinhagedis»
sen. die immers in de warme zomer»
zon vlugger dan water over het zand
schieten, terwijl zij op koude dagen i>f
m 't geheel niet uit hun schuilhoeken
voor den dag komen óf wanneer zij al
zichtbaar worden, toch uitermate loom
zijn en voor de liefhebbers gemakkelijk
te vangen.

En wat de temperatuur»vcrhooging
betreft, tot zekere hoogte ont»
staat een verlevendiging van alle func»
ttes, zooals boven reeds gezegd werd,
maar spoedig wordt een grens bereikt,
waarboven het leven niet meer moge»
lijk is. Een kikvorsch sterft bij een
temperatuur van 40 gr. C.

Ai kunnen de wisseltcmpcraturigcn
dus in leven blijven bij lichaamstcmpc»
raturen die ver uiteen liggen, eigenlijk
leven dat wil zeggen zich bewegen,
zich voeden ca al die verrichtingen tot
stand brengen, die bij een normaal le»
ven behooren en waarbij zoowel het
Individu als de diersoort zelf blijft
voortbestaan, dat kunnen ook zfj alleen

binnen veel nauwere temperatuurgren»
zen.

In onze streken, in de gunstigste
zones, zijn die temperaturen alleen aan»
wezig in een deel van het jaar, het
wanne seizoen, waarna rij dan in den
i winter in winterslaap, tot schijndood
dus, vervallen.

De tropische gewesten zijn dan ook
het ware land voor de koudbloedige
dieren. Slangen krokodillen, allerlei
hagedis» en sal.imandersoortcn, schild»
padden enz. zij allen tieren alleen in
de warmere gebieden en hoeveel rijker
daar ook de insectenwereld Is en het
gehecle gebied van het lagere dieren»
leven is een ieder bekend. Een ander
gevolg van de beperktheid der levens»
voorwaarden voor de wisseltemperatu»
rigen is dat van de rijke wereld der
groote Reptielen en Amphibiccn uit
voorhistorische tijden, toen ook de ge»
vestigde streken van deze fauna rijk
voorzien waren, niets is overgebleven.
Toen de tropische temperaturen uit die
tijden langzaam daalden, moest reeds
zonder andere oorzaken het grootste
deel dezer voorwereldlijke monsters
uitsterven- Hun levenskracht daalde
met de temperatuur hunner omgeving.
Een winterslaap gedurende een kort
koud seizoen kon hen niet helpen, de
warme dagen waren weg en bleven
weg en zij waren gedoemd van de
aarde te verdwijnen. En mogelijk ook,
waar zij nog trachtten door strijd met
andere dieren zich te handhaven, moes»
ten zij in dien strijd het onderspit del»
ven tegen toen ook reeds op aarde
aanwezige diersoorten, die al meer
onafhankelijk waren van de omgevende
temperatuur, mogelijk reeds geheel
warmbloedig geworden waren Deze
immers, die in staat waren, binnen zeer
wijde temperatuurgrenzen van de bui»
tcnwereld hun bloed op dcnzelfdcn
't warmtegraad te houden, waren daar»
door gemakkelijk de meerderen van des»

nood* veel grootere koudblocdigen,

die bij elke daling terstond hun krach»
ten verloren Zij, de .warmbloedigcn
konden en kunnen bij alle seizoen en in
alle klimaten hun levenskracht behou»
den en volledig ontplooien.

I Hun bloed, ook dat van den mensch
dus, behoudt in de Poolstreken bij
temperaturen ver onder 0 gr. en in
J de tropen bij temperaturen boven 45 gr-
•steeds zijn vasten warmtegraad vanon»
'gevccr 37 gr C. Steeds'blijft het opti»

mum van temperatuur in het bloed
ongeveer behouden, die temperatuur
dus die noodig is om de levensver»
richtingen op de juiste wijze te doen
geschieden.

Wfiirdoor die warmte in ons lichaam
wordt opgewekt en onderhouden en
hoe het komt dat steeds ongeveer de»
zelfde warmtegraad, die temperatuur
van 37 gr-, wordt bewaard, daarover in
een volgend artikel-

DE DOKTER.

BINNENLAND

Het verdrag van Locarno

Ons land en het waarborg-
verdrag

Uit Parijs wordt geseind:

Gauvairt, de redacteur voor de bui»
tcnlandsche politiek van tic Journal des
Dóbats, sluit zich aan bij den wensdh
van Carton de Wiart, dat de Juridische
lacune in de verdragen van Loenrno,
die niet de Duitsch*Ncdcrlandschc
grens waarborgen, gelijk zij de Duitsch»
Belgische doen. zou worden aangevuld,
door een reohtstreeksche overeen»
komst. o

Gauvain voegt hieraan 'toe, dat het
van belang is voor den Europeeschen
vrede, dat het Nodcrlandschc gebied
dat bijna tot de Fransche grens reikt,
ernstig gewaarborgd zij. Hij begrijpt en
deelt den wensch van vooruitziende
Belgen, dat Nederland op cenigcrlei wij»
ze bij het Rijniandverdrag zal worden
betrokken.

NOODLOTTIGE VAL.

Een 68»jarige metselaar, die ezd het
t dak van een wor.ipg in de Trompetsteeg
i :e Arnhem Zatendagmidda eenh»e her»
stellingen :ou verrichtn, hnd daartoe
I een ladder in de dakgoot geplaatst.
Toen hij op de ladder klom, bezweek
de dakgoot en viel de metselaar nictd;
ladder op srtaat. Hij werd opgenomen
met gebroken polser. en gebroken heup»
been. Des avonds is de mar. in het St.
Elisabethsgasthuis, waarheen hij ter ver»
plcging werd vervoerd, overleden.

DE KARAKORUM»REIZIGERS
TERUG.

Met het s.s. .Prinses Juliana" van
de Stoomvaart Mij. „Nederland" zijn
te Amsterdam anagekomen de ontdek»
kings reizigers die het gebied tusschen
Karakorum en Hindoe»Kush hebben on»
dcreocht, de heer Ph. G. Visser en
mevrouw Visser—Hooft. l

RADIO PERJELEFOON

Toepassing in den Haag

In den raad van VGravenhage kwam
a-., de orde een voorstel van B, en W.
om te besluiten tot het inrvoc.cn van
een radiodistributie c.a. door den Ge»
meeateljjkcn Tclephoondicr.st en vast
te stellen tarief en voorwaarden voor
aansluiting aan de Ge>mconteli:'-.c Ra»
diodistributie te 's»Gravcnhafe.

Verschillende deden vroegen aan E.
en W. inlichtingen. Uit het antwoord
van den wethouder De Wilde bet vol»
gende:

De kosten voor telefoonsbor-né's zijn
ia3g. Wie geen telefoon heeft moet
meer betalen, omdat er meer kosten ge»
maakt moeten worden. Pas in de prac»
tijk kunnen de p.ijzcn geverifieerd wor»
den. B. on W. stellen zich op het
standpunt, dat op dezen dienst ge<jn
geld mag worden toegegeven, Met deze
prijzen moeten het gewaagd worden.

De abonné krijgt een radiokastje met
stopcontact. Zelf ir. hij een of meer
hoofdtelefoons o- een luidspreker 3an»
schaffen, met versterking. Handelaren
zullen peen schade ondervinden. Een
echte radio»amateur houdt zijn toestel.
Maar anderen, die geen apparaten wil.
len zullen wel tot een .clcfoon aunslui.
ring besluiten.

De directeur haalt zich inderdaad
veel op don hals.

De directie heeft een middenweg ge>
von 'en.

Wanneer er zooveel aansluitingen ko»
men dat ecnige ontvangapparaten ge.
irstaUeerd kunnen worden, stelt <-. di'
ree tour van de Telefoon zich «voor drie
programma's ter beschikking te stel»
Ion.

Het voorstel van B. en W. is zh.s.
aangenomen.

Avontuurlijke reis onder
den trein

Van Osnabrück naar Holland
op een wagenas

■Op het station te Utrecht bemerkte
een spoorwegbeambte dat een man die
mank liep zich bevond op het empia»
cement dat voor het publiek verboden
was. Bij een onderzoek bleek de man
te zijn een boerenarbeider uit Han»
nover die in Amsterdam werk wilde
trachten te vinden, t© Osnabrück onder
den trein was gekropen en zich op de
as van een der wagens had gewrongen
met zijn rug tegen den onderkant van
het rijtuig waarbij hij zijn koffertje
in de hand hield.

Het was goed gegaan, zoo meldt De
Courant, tot Amersfoort.

Toen daar de trein het station verliet,
viel het koffertje uit zijn handen, bij
een poging om het weer te grijpen, ge»
raakte de man in zoo'n moeilijke po»
sitie, dat hij den rug kneusde en ge»
noopt was de reis te Utrecht op te
geven. De man kon van koude en
vermoeienis bijna niet meer staan. Hij is
opgenomen in het stedelijk ziekenhuis
ter observatie.

ZONDAGSSLUITING IN HET
SLAGERSBEDRIJF TE AMSTER#
DAM-

Nadat haar is gebleken dat van de
886 slagers er zich 752 hebben verklaard
voor verplichting tot sluiting voor het
gehecle slagcrsbcdrijf op Zondag te
Amsterdam, stelt de rechtsgeleerde
missie der gemeenteraad van Am»
sterdam voor over te gaan tot een
vaststelling van die verplichting-

GEEN OVERTOLLIGE AMBTE»
LIJKE UITDRUKKINGEN.

De directeur»gcneranl der posterijen
:n telegrafie, ligeft bepaald, dat voort»
jan in de ambtelijke briefwisseling,
den inwcndlgcn dienst betreffende, alle
overtollige ambtelijke uitdrukkingen als
„Ik heb de eer" c d. behooren ie wor»
den weggelaten- Bovendien behooren
vormen als U HoogEdelGcstrengc en
U WelEdelGestrCngc door U te wor»
den vervangen.

GELUKWENSCHTELEGRAM»
MEN.

Bij dienstorder is bepaald, dat het
gebruik van gelukwenschtelegrammcn
door de aannemende tclcgraafambtena»
:a zooveel mogelijk bevorderd moet
■orden, door de afzenders op de mo»
gelijkheid van afleverir-i op luxofor»
muiieren te wijlzen, telkens wanneer
de inhoud van een telegram daartoe
aanleiding geeft.

ONZE MOLENS,

De gemeenteraad van Enkhuizen
heeft /500 beschikbaar gesteld voor
behoud van den molen, staande op den
vestingwal- In 't geheel zal er een
bedrag van ƒ4000 noodig zijn.

Benzine-ontploffing aan
boord van een tankschip

Vier niet ernstig gewonden

Te Rotterdam heeft aan boord van
het bij Wiltons werf aldaar in répara»
tie liggend tankschip Hera een benzine»
ontploffing plaats gehad. In een dei
tanks waren vier werklieden bezig met
hun werkzaamheden toen een cïcctri»
6che looplaanp omviel De aanwezige
benzinedampen zijn daarop, vermoede»
lijk door overspringing van een vonk
ontploft. Vier mannen die aan boord
waren liepen alien niet ernstige brand»
wondem aan gelaat en handen op, die
in een ziekenhuis werden verbondenJDc
vlammen doofden vanzelf weder uit.

De geheimzinnige steker

Weer twee slachtoffers

De man. die den laatsten tijd den
Haög onveilig maakt door het steken in
de kuiten van jongt meisjes, heeft Za>
terdag en Zondag weer kans gezien
twee slach 'Z-r» te maken.

De 17»jar:ge juffrouw M. - H. is Za.
terdag in de Vaalriviersbraat in haar
rechterkuit gestoken, terwijl de 15»jari>
ge C. M. gisterei. op het BuitcnV het
slachtoffer werd van den nog onbeken»
den dader.

De politie zet haar onderzoek ijverig
voort. Tot heden is het haar nic. ge»
Jukt een zuiver signalement van den
n te verkrijgen.

DE ZILVEREN BRUILOFT VAN
KONINGIN EN PRINS.

De Nationale LandstormcommLssie
zal aan het Koninklijk Echtpaar een
tegeltableau met oorkonde aanbieden.

VROEGE KOMKOMMERS.

De kweeker Jan Cau te Eist (Betuwe)
heeft reeds Zaterdag de eerste groene
komkommers van den nieuwen oogst
1926 gesieden. UI. deze kweckcrij is een
exemplaar van do: merkwaardige
vroege teelt aan de Koningin toegezon»
den.

De Hilversumsche Draad-
looze Omroep

De N. V. R. en het omroep-
vraagstuk

Namens liet bestuur van de Neder»
Iandsche Vereeniging voor Radiotele»
grafie wordt het volgende communi»
que te- publicecring verstrekt.

Van de zijde van een aantal groepen
van betrokkenen, die vertegenwoor»
digd zijn in de staatscommissie, welke
benoemd is om de regecring te advi»
seeren omtrent het vraagstuk van een
Nationale Radio»Omroep, zijn in den
laatsten tijd persuitingen verschenen,
waaruit meer of minder valt op te ma»
ker., in welke richting die groepen dit
vraagstuk zouden willen sturen.

Waarin de staatsoommissic ook de
Ned. Vereeniging voor Radiotclegrafie
door haren voorzitter is vertegenwoor
digd, stelt genoemde vereeniging er
prijs op, te doen uitkomen, dat zij ha»
rerzijds het standpunt wcnscht te hand
haven, dat de adviseerendc taak, door
de leden der staatscommissie aanvaard
voor haar een reden is om zich te ont»
houden van elk publick stemming ma»
ken voor bepaalde oplossingen, terwijl
de besprekingen over het op te stellen
advies in fiar.g zijn.

Ook wordt het standpunt ingeno»
men. dat de opdracht om te trachten,
een gemeenschappelijk advies samen te
stellen, voor zoover de Ned. Ver. voor
Radiotclegrafie betreft, de deelneming
buiten sluit aan al hetgeen de toekom»
stige definitieve TCgeling zou dwingen.
De N. V. V. R. meent wat haar be»
treft dat de uitnoodiging aan haren
voorzitter om tot het advies aan de
regecring mede te werken, zeker niet
medebrengt een vooruitloopen op dit
advies, hetgeen een bepaalden toe»
stand feitelijk reeds in het leven zou
roepen.

TER WAARSCHUWING VAN DIE»
RENVR1ENDEN.

Toen dezer dagen de heer Cl., wo<
nende aan de Hodcfkade te Den Haag
Iaat thuiskwam, vond hij zijn herders»
hond opgehangen aan den knop van de
keukendeur. De heer Cl. had. vóór het
verlaten van zijn huis, den hond in de
keuken achtergelaten. Het dier had,
naar de buren wisten te zeggen, eflbar»
mei ijk gejankt, was blijkbaar talloozc
malen tegen de deur opgesprongen, en
één dezer keeren met zn^blijkbaar te
wijden halsband san den knop blijven
hangen. Ter waarschuwing van dieren»
vrienden!

Van den watersnood

Schade aan militaire voorre.detï
tA Deventer

Het Deventer Dagblad meldt: Het is.
naar wij vernemen, thans bij deskundig
onderzoek gebleken, d3t het hoogc wa»
ter te Deventer ook belangrijke schade
heeft toegebracht aan militaire voor»
raden, opgeslagen in de nieuwe muni»
ticbergplaatsen, die niet watervrij zijn
gebouwd, nadat de vroegere bergplaat»
sen op het Hoornwerk zijn vervallen.
Zooals wij rijd cos de overstrooming
van Knutteldorp en Hoornwerk reeds
mededeelden, hebben ecnige milita:»
ren, toen in do kazerne geconsigneerd,
nog een poging gedaan, tot het kruit»
.huis door to dringen, doch zij vonden
daar in de nieuw aangelegde munitie»
bergplaats alles al diep onder water en
moesten terugkeeren. Do toestond,
waarin nu de aanwezige stoffen en pa»
tronen, die een z.g. jaarvoorraad uitina»
ken en nog niet lang aanwezig waren,
is nagegaan door artilleric»deskundigen.
wier bevindingen van dien »3rd moeten
zijn. dat belangrijke schade is geconsta»
teerd. Men sprak van een globale ra»
ming van een ton. Of de geweer» en mi»
traiileurpatronen, die geborgen zijn in
dicht gesoldeerde kisten, onbruikbaar
■zijn geworden, zal door onderzoek ac
ten worden uitgemaakt. Anders staat
het met niet aldus verpakte groote
voorraden ontplofbare stoffen en pv»
rotechaischc militaire hulpmiddelen ten
gebruike bij het nachtelijk seinen c.d.
D:e zullen het water ongetwijfeld geen
weerstand hebben geboden. Het .nge»
stelde onderzoek betrof natuurlijk me»
de de vervanging van hetgeen verloren

ging-

Gift van den Soesoehoenan
van Soerakarta-

De Soenan van Soerakarta heeft dui»
zend gulden geschonken voor de slacht*
offers van den watersnood in Neder*
land.

JHR. MR. G. L- M. H- RUYS DE
BEERENBROUCK.

Naar gemeld wordt, is de toestand
van den heer jhr. mr- G. L. M. H.
Ruys de Beercnbrouck, oud»minister,
vader van den President van de Twee»
de Kamer, nog steeds ernstig, maar
bestaat er op het oogenblik geen 'di»
reet levensgevaar voor den hoogbe»
jaarden lijder.

DE- ZUID*AFRIKAANSCHE
STUDENTEN.
Het gezelschap Zui d» Afrik aan schïr
studenten is naar Engeland vertrokken.

ONGESTEMPELDE SPEEL.

KAARTEN.

Dat er in den laatsten tijd veel h'an»
del gedreven wordt in ongestempelde
speelkaarten, blijkt wel uit het feit, dat
er de laatste dagen reeds tegen een
zevental personen uit Amsterdam en
Rotterdam bekeuring Ls ingesteld we»
gens het verkoopen op de markt. Za*
terdagavond werden weer drie personen
bekeurd en niet minder dan 150 spellen
kaarten in beslag genomen.

Het dichten van de door
braak bij Over-Asselt

De kosten geraamd op
137.000

Het persbureau Vaz Dias meldt ons
uit Nijmegen van Maandag

In de hedenmiddag gehouden verga»
dering van het Polderdistrict (Rijk van
Nijmegen) werd de doorbraak bij
Over*Asselt besproken. Besloten werd
voorloopig op kosten van den polder
de dichtingen van den dijk te dragen en
bij het Rijk en de Provincie verzoeken
om subsidie te doen.

Aan beide zal ongeveer 1/3 van de
kosten gevraagd worden- Voorts Werd
besloten het plan van den Prov. Wa»
terstaat te aanvaarden om den Maas»
dijk van den Tempel (Veer bij Over»
Asselt) tot Grave met 33 c.M. te ver»
hoogen-

De kosten hiervan worden geraamd
op ongeveer 137-OOÜ- Ook hiervoor
zal subsidie van Kijk en Provincie
worden gevraagd.

INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN
a 60 Cents por regel.

Als men hard werkt eh haastig leeft, is
GOEDE voeding een eerste vereischte

verhoogt de werkkracht en werklust. 7

FEUILLETON

Naar hef Engelsch van
ESMé STUART.

44)

„Maar meneer Waycott, dat meent u
loch niet

„Ja zeker wel. Juffrouw Whitburn
vindt ons erg saai in vergelijking met
de mcnschen in Australië en daarom
dacht ik...."

„Het is werkelijk alleraardigst van
h, maar...."

„Juffrouw Cadet is nog nooit uit
eten geweest, tante Duif. Laat u haar
maar gaan. Ze zal 's avonds veel opgc»
wek ter zijn en niet zoo slaperig worden
als zo u voorleest".

„Antonia is hier vreemd en begrijpt
dat de positie van juffrouw Cadet haar
niet veroorlooft om.„«

...Maar ze eet heusch niet met haar
mes, meneer Waycott: dan had u som*
mige menschcn bij ons eens moeten
zien. En die noemden zich zelf dan nog
deftig. Maar Paps zei, dat we tegen
allemaal, even beleefd moesten zijn".

„Melina", zei Sir Evas, „de paarden
kunnen niet langer stilstaan. De kapi»
tcin en ik gaan wandelen. Kom, Tonev,
stap in".

„Nu, meneer Waycott. wc zullen
komen als tante Duif het goed vindt!",
zei Toney opgewekt „en zegt u als
't u Blieft tegen juffrouw Honoris dat
wij niet zoo vrcesclijk zijn als zij schijnt
te denken; maar waar is Cadetje, tan»
te Duif?"

.Juffrouw Cadet wandelt altijd naar
huis. Antonia, maak voort''.

Lady Duifs stem klonk erg streng.
Ze werd wanhopig door dit meisje dat
zoo weinig begrip had van wat passend
was en die zich niet liet temmen.

„Neen dank u. ik wandel ook liever",
zei Toney en stak even haar hoofd
binnen in het rijtuig: maar tante Duif
wilt u als "t u blieft even uw voeten
weg halen? Kom, Trick, je mag er
uit".

Lady Duif gaf een gilletje, want het
volgende oogenblik sprong Trick van
onder haar bank te voorschijn.

„Is hij niet prachtig gehoorzaam, ge»
neraal Stone? Ik heb hem er in gezet
voor wij wegreden en gezegd dat hij
zich niet bewegen mocht voor ik het
zei en hoewel uw enkels en die van
tante Duif vreeselijk verleidelijk voor
I hem geweest moeten zijn, heeft hij de
vciicidinu weerstaan, en nu krijgt hij
leen hcorlijke wandeling naar buis".

Trick maakte zulk een vreeseljjk la»
waai dat Toney niet hooren kon wa.
Lady Duif zcide. Jim sloot haastig het
portier en Toney rende al spoedig
langs den weg, met Trick achter zich
aan".

„O dat kind! En die hond! Ze zijn
allebei gek! Gerteraal. wat moeten wij
toch doen? U ziet. dat wij haar door
ons goede voorbeeld geen manieren
kunnen Ieeren!"

„Ja, dat is onmogelijk".

„Ik heb haar tevergeefs getoond hoe
een Engolsche dame zich behoort te
gedragen en toch.Wat moet ik met
haar doen? Zóó kan het natuurlijk niet
blijven. Ik zal liaar naar do een of an»
dcre strenge school moeten sturen,
waar ze...."

„Waar ze, vrees ik, niet blijven zal",
zei de generaal lachend.

„Maar e moet toch door de noodi»
ge strengheid getemd worden, want ze
bezit geen cent en dat schijnt ze heele»
maal niet te beseffen. Het is bespotte»
lijk van Lawis Waycott om zooveel
notie van haar te nemen. Ik ben er ze»
keT van dat hij juffrouw Cadet alleen
maar gevraagd heeft om Antonia een
plci2icr te doen. Het is bespottelijk en
belachelijk".

„Dat is wel waar".

„U is het dus niet mij eens. l?n Evas
is zoo'n lafaard, hij geeft het kind
nooit een standje. Ik zal baar eens een

poosje alleen opsluiten om te zien of
dat

„Heeft u een kamer zonder een
raam?"

„Zonder een raam?"

.Juffrouw Antonia is zoo athlctisch
aangelegd dat ik vtccs dat ze de kamer
uit zou komen als er zulk een uitgang
was".

„Vreeselijk! Ik ben blij dat u er mij
op gewezen heeft Er zal wel een groo»
te kast zijn waar ze zou kunnen lee»
ren

„Om beter haar plicht te begrijpen".

„Juist".

„Maar vandaag heeft ze toch niets
ergers gedaan dan die uitnoodiging van
Waycott aannemen, is 't wel?"

„En dien hond in het rijtuig gezet!
Maar u merkt zelf wel dat ze geen ver»
schil ziet tusschen een dame en juf»
frouw Cadet".

„Erg veel respect voor rang en stand
heeft ze nictT dat heeft ze wel bewe»
zen".

„Ik ben blij dat n begrijpt welk een
zware verantwoo;lelijkheid ik op mij
genomen heb".

„Dat heeft u zeker. Als ik morgen
niet weg ging. zou ik verschillende
foorstellen willen doen, maar...."

„Ja, u zoudt mij zeker kunnen hel»
pen, generaal; Evas is in dit opzicht
•olkomen nutteloos".

Toen Lady Duif thuis kwam was ze

in een buitengewoon goed humeur. De
generaal begreep haar enorme verant»
woordelijkheid en was alleraardigst

De bel was juist gegaan toen Toney
en juffrouw Cadet de eetkamer binnen
kwamen; ze zagen er allebei verhit uit,
alsof ze hard gcloopcn hadden'.

,.lk vrees", begon juffrouw Cadet,
„dat wc nogal.

„Ja", zei Lady Duif, „u is te laat en
u weet dat u in de kamer moet zijn
voor de twpede bel gaat. Antonia, je
hebt zeker vrecsclfjk getreuzeld.

„Ja", zei Toney en toen voegde ze
er fluisterend bij tegen den generaal:
„Maar ik probeerde een mooien klank
te krijgen. De klank komt er erg op

„Wat voor klank?" vroeg Sir Evas
die verstaan had wat ze zei.

„Dat mag u me niet vragen, oom
Duif. Ik zal het u straks laten zien".

,U ruit het zeker wel met mij eens
zijn. generaal", zei Lady Duif, „dat do»
miné Ilalls vreeselijk eentonig was van»
ochtend.

„Het leek me ook niet nieuw".

„En hij geeft mij les, tante Duif, dat
is ook tijdverknóeicn vrees ik. Het spijt
me vreeselijk".

Als je daardoor een beetje meer op
een aardig Engelsch meisje ging lijken,
zou ik het nuttig werk vinden".

„Tante Duif, mag ik naar de mid*
dagkerk gaan en daarna gaan wande»

len? Mijn beenen zijn Zondags zoo
stijf".

„Ik ga naar de boerderij van Hunter,
Toney", zei Sir Evas. Als je mij daar
om half vijf komt afhalen zijn wc om
vijf uur thuis voor de thee".

„Graag, oom Duif. Dat komt piach»
tig uit en als we elkaar soms misloo»
pen, zult u wel niet ongerust zijn. Dat
is tenminste een troost als je een arme
bloedverwant bent, generaal Stone, dat
het tante Duif niets zal kunnen schelen
als ik niet kom. Paps was altijd een
beetje zenuwachtig als ik er op uit
trok. hoewel hij het nooit liet njer»
ken".

„Maar wc weten allemaal wel dat u
toch terug komt, juffrouw Toney', zei
de generaal.

„Onkruid vergaat niet", voegde de
kapitein er bij.

Nauwelijks zat de generaal in zijn
geliefkcosder. leunstoel in de biblio»
theek of de deur ging heel zachtjes
open en Toney kwam op de tecnen
binnen.

„Slaapt u?"

„Neen, m3ar u moet me beloven, dat
u niet weer uit het raam zult sprin*
gen".

„Hier is het. Luistert u eens!"

„Een scherp doordringend fluitje
klonk den generaal in de ooren en hij
sprong bijna van zijn stoel op.

(Wordt vervolgd).