HAARLEM'S DAGBLAD
FLITSEN
WILDZANG
VRIJDAG 19 FEBR. 1926
DERDE BLAD
DENK AAN UW VEILIGHEID
Een nuttige campagne
Het Amsterdamsche Museum
„Veiligheid vóór "Alles" is de titel
vin ccn aardig boekje voor dc scholen,
samengesteld door Frits van Raalte. Er
komt natuurlijk ccn artikel in voor van
Ir. K. A. Gorter, den directeur van
Veilighcidsmuseum. Hij begint in dezen
trant: „Wanneer je aan het verstoppep
tje spelen bent en je weet. wnnr je
vriend zich verstopt heeft, dan moet je
hem zoeken".
Op 23 Februari komt de heer Gorter
tc Haarlem ccn lezing houden. Dc Raad
van Arbeid heeft het initiatief ertoe ge
nomen. Haarlcmschc industriëelen zijn
uitgenoodigd om ook de aandacht vaii
hun personeel op deze lezing te vestu
gen Daarom ben ik eens in het Veilig»
heidsmuscum gaan kijken, en dc hier»
bovcn-geciteerae zin bleek van toepas»
sine. liet speelt verstoppertje in de
Hobbcmastraat te Amsterdam, lk zal
op dit chapiter niet uitweiden, maar u
alleen den raad geven: \rnng iemand
den weg. Dc Hobneinastraat i» ccn ra»
re straat. Zij bestaat uit drie kleine
stukjes, cn dwaalt en passant over het
Museumplein. In het laatste kleine stuk»
je troont het Yciligheidsmuscum in een
royaal, modem gebouw. Dit dateert van
3914. maar het Museum is al twintig
jaar ouder. Van 18931913 „woonde
het op de Groenburgwal. Het bestaat
in hoofdzaak van vrijwillige bijdragen
eigenlijk geheel, want tegenover de
f 40ü0 subsidie van de gemeente Am»
sterdam staat 4000 jaarlijksche erf»
pacht»l>etaling. Hij den bouw van het
nieuwe museum gaf het Rijk evenwel
een subsidie van óO.OOO en de ge»
meentc Amsterdam 10.000.
Dc naam „museum" klinkt in dit geval
een beetje vreemd. Wij verbinden er
in liet gewone spraakgebruik dc histo-
rische gedachte aan. maar die past hier
niet: Integendeel. Dit museum betrcit
een zeer modern vraagstuk, waarin wij
allemaal ten sterkste geïnteresseerd
zijn. Door zijn eigen uitvindingen
maakt de mensch dc wereld steeds ge»
vaarlijker dat wil zeggen: iedere
nieuwe ontdekking cischt beveiliging te»
gen nieuwe gevaren. Evenals er op ieder
nieuw oorlogswapen onmiddellijk ccn
nieuw verdedigingsmiddel volgt, even»
zoo wordt elke nieuwe technische, uit»
vinding door beveUielDg5«mJddclen ge»
volgd. Iemand als dc heer Gorter is
dus niet een conservator van merk»
waardige oudheden, maar ccn propagan,
dist van interessante nieuwigheden. En
fiij bepaalt zich niet tot het gebied, dat
wij in de wandeling als „dc techniek"
aanduiden. Verkeerswezen, hygiëne, eer»
ste hulp bij ongelukken behooren ook
tot zun terrein. In het bewuste boekje
schrijft b.v. ook de commandant van
de Amsterdamsche brandweer over
„Koning Vuur", dc directeur van dc
Gcm. Elcctricitcïtswcrkcn over „Het
gevaar van de clcctricitcit", de direc»
teur der Gemeentelijke Gasfabrieken
over „Veiligheid bij Gasgcbruik", d<
hoofdinspecteur van dc VcrkccrspoKÖi
over „Het verkeer en dc vcrkccrsgc»
.varen".
Dit alles bestrijkt een geweldig gebied.
Het VciIigheids»Muscum is lang niet
compleet, maar het getuigt er ruim»
schools van. Ik zal u niet met opsom»
niïngcn gaan vervelen, maar u verzeke»
ren. dat het heel interessant 19 om bij»
voorbeeld al dio vernuftige bcvciligings»
middelen aan machines te beschouwen.
Het is nog niet zoo heel veel jaren ge»
leden, dat in alle fabrieken de drijf»
riemen van transm;ssic»asscn naar ma»
chines totaal onbeschermd liepen. Vlieg»
wielen snorden in vrijheid rond. Knmra»
deren, zuigerstangen, stalen hefboomen
volbrachten dreigende evoluties. Dat
alles leidde vaak tot ongelukken. Een
brekende of „afloopcndc" drijfriem .in
volle snelheid weggeslingerd, kon leclij»
kc verwondingen veroorzaken. Vlieg»
wjeien cn kamraderen grepen vaak der.
onvoorzichtige, die zich tc dicht in dc
buurt waagde. In dc houtzagerijen wer»
den dikwijls vingers afgesneden door de
cirkelzagen, in dc timmerfabrieken vree»
selijke ongelukken veroorzaakt door de
schaafmachines. Het griezeligste voor»
beeld in het museum wordt gegeven
door de op sterk water gezette „scalp"
van een meisje, dat door ccn as gegrc»
pen cn gescalpeerd werd.
In dc laatste twintig jaren is er enorm
veel verheterd in dezch toestand. Tcge»
lijk met dc fabriekshygiënc is dc fa
bricksvcilïgbeid onder handen genomen,
cn sis men tegenwoordig Hollandsche
en buitenlnndsche fabrieken bezoekt,
ontdekt men vaak groote verschillen in
ons voordeel. Er bestaan speciaal in
de groote landen nog toestanden,
waarvan we hier zouden rillen. Dat is
begrijpelijk, omdat een klein land mak»
keli.ikcr iets nieuws kan organisceren en
er daarom ook eerder toe oyrgaat De
centrale organisatie overziet haar ter
rein beter: de hoofdleiding kent al haar
voornaamste mcnschen. Daarom zijn
landen zooals bijvoorbeeld Nederland,
Zwitserland, Zweden cn Denemarken,
den grooten naties ver vooruit in aller»
lei belangrijke sociale maatregelen. Een
andere reden moet wel zijn, dat dc re»
gecringen der kleine landen zich niet
bemoeien met dc zaken van hun buren,
cn daarom meer tijd cn aadacht heb
ben voor liet in orde houden van hun
eigen huis.
Maar Iaat ik tcrugkceren tot het Vei.
ligheidsmuscum. Metaalbewerkers, auto»
flccnlasschcrs, stukadoors moeten vel»
ighcidsbrillen dragen. Fabrieksarbeiders
wordt ,.vciligheids»klceding" aanbevolen,
die in haar strakken eenvoud en hoog
tocgcknoopte sluiting niet bepaald sier»
lijk maar de kans op ongelukken
zeer vermindert. Zoo vaak zijn zij ver»
oorzaakt door b.v. loshangende kielen,
die in 't voorbijgaan door de machine
gegrepen werden!
Er staat in het Yciligheidsmuscum
zelfs ccn vliegtoestel. Met toont aan hoe
motor en schroefas van protectors voor
zien worden. Wellicht zal dc directie
binnen afzienbaren tijd zoo gelukkig
zijn om een model tc verkrijgen van dc
nieuwe hélicoptère van den Spanjaard
dc la Cicrv.i, die een nieuwe era voor
de luchtvaart heeft geopend en haar
zoo ongeveer 80 pCu veiliger zal
ken.
Brandgevaar, verkeersgevaren, allerlei
kleine gevaren in het huiselijk leven
worden er gedemonstreerd, cn de veilig»
heidsmiddclcn aangegeven. Dikwijls zijn
ze licel eenvoudig, maar je denkt er-niet
aan, of bent onverschillig
In een lezing van anderhalf uur kan
Ir. Gorter zijn hoorders r.ict van die
eigenschappen genezen. Hij erkent dat
natuurlijk zelf. Maar er blijft wat van
hangen, cr worden nuttige wenken gege
ven. die men onthoudt. Dat doen ook
de platen, die men feitelijk op dc ruim»
ste schaal moet verspreiden, en die cr
speciaal toe dienen om verkeersongeluk»
ken tc voorkomen, maar ook in fabric»
ken groot nut kunnen hebben. Men»
schcn die geregeld met machines om»
gaan zien op den duur het ges-aar niet
meer. Hetzelfde geldt, in het verkeers»
wezen, voor den fietser Cn den chauf
feur. Zelfs dc zwaarbeproefde voctgan»
ger moet telkens weer herinnerd wor
den aan de gevaren, die hem bedreigen.
Het centrum van dit alles vindt men
in et-n Veilighcidsmuseum. Mcnschen,
die Ir. Gortcr's lezing op den 23cn
gaan hooren, raad ik sterk nan om het
Museum ook te bezoeken.
Sommigen zijn geneigd om dit strc»
•li naar veiligheid overdreven te vin»
den. Vooral diegenen, die zelf niet veel
gevaar loopen om een ongeluk tc krij»
gen. Zij mopperen over moderne ver»
wcekelijking, opgedreven overheidszorg,
vermindering aan cigcn«verantwoordc>
lijkhcids»gcvoel bij liet individu. Maar
zij zouden vreemd tc kijken staan als
dc veilighcids»maatregclcn van do laat»
ste twintig jaar eens plots werden ïngc»
trokken. Zij zouden dc eersten zijn om
tc protcstccren als bijvoorbeeld dc spc»
cinle verkeerspolitie werd weggenomen.
Zij zouden hun eigen kortzichtigheid
ontdekken, cn begrijpen dat deze vei»
lighcids'campngne een noodzakelijk
aanhangsel en gevolg is van den cnor»
men vooruitgang in technische, medi»
sche cn maatschappelijke ontwikkeling,
die de beschaafde wereld in die periode
heeft doorgemaakt. Laten wij maar
heelemaal zwijgen van den „goeden
ouden tijd", toen er nog geen georga»
niseerd streven naar volkshygiën© be«
stond.
Wij moeten allerlei risico's in dit le»
:n aanvaarden, cn allerlei gevaren
doorstaan. Daarom vind ik „Veiligheid
vóór Alles" ccn ongclukkig»gekozcn
motto, nóg overdrevener dan het oor»
spronkelijk»Amerikaanschc „Safety
First". Maar er is geen reden, waarom
rij gevaren zouden blijven loopen. dio
•ermeden of geheel weggenomen kun»
ncn worden Mij lijkt de term „Denk
aan uw Veiligheid" geenszins overdre»
ven. Het zal de moeite waard zijn om
gaan hooren wat Ir. R. A. Gorter
over „Bedrijfsveiligheid" te vertellen
heeft.
ROBERT PEEREBOOM.
Vervolg Stadsnieuws
MUZIEK
WELDADIGHEIDSCONCERT
SYMPHONlEiORKEST „EUTERPE".
Het mocht verwondering wekken,
nog zooveel menschen in de gemeente»
lijke concertzaal aanwezig te vinden,
na het groot aantal concerten, gegeven
ten bate van de slachtoffers van den
watersnood. Nu langzamerhand de
indrukken van dio ramp sneer gaan
vervagen, mag dit zeker als een be«
wijs voor de groote offervaardig»
heid d«r menschen (Hollandsche) gel»
den.
Op de voor dit doel gehouden con»
certen. kon men vaak gewilde of on»
gewilde analogieën opmerken ten op»
ziohtc van het programma en den aard
dor ra-mp. Zoo ook dezen avond, waar»
op het vocaal kwartet „Euplhonia" dat
zijn welwillende medewerking verleen»
de „Sturrabescbwörung" van J. Dürner
cn „WestoWind" van Joh. Verhulst
uitvoerde.
Het geheele programma van het
kwartet was trouwens nogal „natura»
listisch" want behalve genoemde koor»
werkjes, hoorden we ook nog ..Noctur»
nc" van Nic. Hoogcrwerf, „Hymwie a
la Nuit" van Laurent de Rille en het
landelijke „Am Sonntag" van Fr. Abt.
Hierdoor ontstond een zekere monoto»
nie dat door genuanceerd zingen wel
gedeeltelijk, doch niet geheel weg tc
werken was, aangezien het karakter
dezer compositie te weinig uiteen liep.
Qua compositie waren „Westenwind"
en „Nocturne" nog het beste te roe»
men, vooral in „Nocturne" was nog
zooiets van vrijloopende 6temmen tc
merken. Do overige zijn naar het
bekende recept I, IV, V. gemaakt, wat
dc variatie ook al niet ten goede
komt. Het zingen dezer formule is
het kwartet zoo doorkneed, dat van
zakken of eventueele onzuiverheden
zoo goed als nooit iets te merken is-
Daarenboven blijft de klank 6tceds
beschaafd, ook in het fortc cn vervalt
men niet in het ter wille van het effect
zoo geliefde traineeren. Het 6lccpcn in
„Landkneohtstandschen" van Orlan»
dus Lassus, dat als toegift gegeven
werd, is uit aesthctisch oogpunt zeer
wel tc verdedigen, zoodat wc, mede.
door het nti zeer goed geaccentueerd
refrein: don. don. don. een gcache»
veerde uitvoering van dit mooie koor»
werkje ten gehooro kregen.
Een bespreking van de door het or»
kest uitgevoerde werken, kan ge voege.-
lijk achterwege blijven, daar onlangs
hetzelfde programma werd uitgevoerd.
Vermelden we alleen dat alles hon»
derd procent beter klonk, nu weer gc»
speeld werd in een Tuimte, evenredig
aan het klankvolume van het orkest.
HENK DIEBEN.
PRIJSVRAAG TEYLER.
Het programma van Tevler's tweede
genootschap voor het jaar 1926 luidt:
Voor 1926 is de volgende prijsvraag
uitgeschreven:
Men vraagt een kritisch overzicht en
zoo mogelijk eene verduidelijking en
verdere ontwikkeling van de moderne
theorie der spectraallijnen, het zij in
haar gcheelen omvang, hetzij met zoo»
danige beperking als den schrijver wen»
schclijk zal voorkomen.
De bedoeling is dat ook een verhan»
deling die in het bijzonder dc theorie
van het Zeeman»effect, dis van de ban»
denspectra, of een ander onderdeel tot
onderwerp heeft, bij voldoende ver»
dienste zal kunnen bekroond worden.
Dc prijs voor het best en voldoend
antwoord bestaat in een gouden cerc»
penning, op den stempel des Genoot»
schaps geslagen, ter innerlijke waarde
van 400.
De antwoorden moeten worden in*
gezonden vóór of op den Istcn Augus»
tus 1927.
BESTRIJDING DER VIVISECTIE.
Voor de ardeeling Haarlem van den
Bond ter bestrijding der vivisectie zul
len voordrachten gehouden worden
door dr. IJ Tettema (medische zijde)
i Felix Ortt (ethische zijde), over
.,Het vraagstuk der Anti-vivisectie"
te houden in gebouw „Zang cn Vriend»
sohap" op Zaterdagavond 30 Februari.
HET ONGEDEKT VERVOER.
In ons verslag over de ontduiking
an accijns staat dat getuige A. P. ge»
distillecrd in Duitschland kocht en on»
gedekt naar Haarlem vervoerde. De
kwitantie werd dan geteekend met den
gcfingeerden naam Wolf.
Deze zinsnede is, aldus verzocht de
getuige P. ons te melden, niet juist.
Er is zegt hij op de zitting gebleken,
dat ik een Duitseher met bckL S. in
•erbinding heb gesteld en dat bekl. S.
zelf de facturen en kwitanties op naam
van Wolf schreef.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 517
VOETSTAPPEN IN DE SNEEUW
Vader ziet aan do voetstappen in dc
sneeuw dat Jan Kommer al weg is naar
het station
terwijl bij Bert Jansen's huis duidelijke
tcckcnc-o zijn te bekennen, dat Bert in
groote haast vertrokken is
Zoo zoo. Kees Beek is nog niet weg
misschien is hij ziek, hij zei gisteren al,
dat hij zich niet A te best voelde
die arme oude Berends is blijkbaar lee»
lijk uilgegleden eigen schuld hij
strooit altijd asch wanneer het tc
,Iaat is
Gerritsen heelt hier blijkbaar op jets
staan wachten, zeker toen zijn vrouw
hem boodschappen opgaf
maar dc afstand tusschen dc stappen
wordt langer, alsof zc hard zijn gaan
loopen cn vader zet er dus ook maar
een galop in.
(Nadruk verboden)
Het riekt „kwalijk" in Spaarndam
Hoeveel bromvliegen er bij Piet de Vries gevangen werden
Hoe ver do vuilnishoop op de voormalige Oude Haven tot Woensdag gegroeid was
„In andere plaatsen willen ze het
vuil kwijt cn hier wordt het met
open armen ontvangen." Het Raadslid
Kok zei het en zijn gezicht stond strak
toen hij naar een enorme vuilnisbelt
wees. die daar ligt achter zijn hu:s op
dc plaats van de oude haven. De vu:i»
nssibclt, die groeit en groeit.
Op die plaats moet de grond een
paar meter worden opgehoogd daar cr
huizen komen te staan en daarvoor
wordt vuilnis gebruikt.
„Het wordt gedaan, aldus de heer
Kok, omdat dit veel goedkooper is
dan zand, maar het is treurig dat zoo»
iets kan bestaan.
Als de wmd Oost :s. krijg ik dc
lucht in mijn slaapkamer en dat kan
nooit goed zijn voor de gezondheid.
Nu ruik je het zoo nu-t, maar als het
gaat Tegencn cn het wordt warmer,
dan zal het wat worden, Hoe het dan
zal worden? Dat zou Piet de Vries
kunnen vertellen, die bij het oude ge=
meentcvaartje woont dat het vorige
jaar met vuilnis is gedempt.
En Piet de Vries vertelde, dat het
er dezen zomer bij hem in de achter»
kamer niet uit te houden was geweest.
En niet door de vliegen èn niet door
de ondragelijike lucht. Zelfs nu vangen
we, in den winter dus, bromvliegen.
„Ja. vulde moeder de vrouw aan, wc
hebben vreeselijk veel last van brom»
vliegen gehad en ook van andere.
Eens liet ik een pan melk staan en
die was den volgenden morgen zwart
an de vHegon.
Rustig eten was niet meer moge»
lijk.
We. hebben wel es zeventig brom»
vliegen op één dag gevangen."
„Zes en tachtig was het grootste
aantal corrigeerde een jeugdige huis»
gcnootc.
Dc kantoorhouder van 't hulppostkan»
toor, die ook bij het vaartje woont,
zei er niet zoo veel last van te heb»
ben gehad.
„Ik was veel voor en rook het dan
niet zoo. Maar ik kan wel zeggen dat
de lucht niet zoo erg was, als toen net
vaartje nog niet gedempt was. 't Was
toen nóg erger. Maar beter was het
zckc-r geweest ais het vaartje met zand
gedempt was".
De heer Rost, adjudant»onae>roffi*
cier, woont vlak hij het op te hoogen
terrein.
„Nu ruikt het reeds en nu waaien
de papieren al weg. Maar wat zal dat
straks worden?
En dan u:t hygiënisch oogpunt be=
schouwd is het nooit goed te praten,
daar cr vuilnis wordt meegegocid.
Wel is het wintervuiinis. maar van
alles kan er tooh tusschen zitten. Als
in de stad een vuilnisbak te lang bui»
ten staat of als een deksel vergeten is,
wordt er al proces*vcrbaal gemaakt.
Hier worden honderden kubieke
meters vuilnis gewoon midden in het
dorp gegooid.
Wc hebben een adres met over de
twintig handteekenir-gen naar de ge»
zondhcidscommissie gezonden, maar
1 we hebben cr niets meer van gehoord-
Alleen weet ik, dat de commissie er
geweest is. Hier vlak bij op rijkster»
rein staan l:g»tcnijes van het „Witte
Kruis". Met veel moeite is het gelukt
het zoover te brengen, dat ze d3ar
mogen staan.
Maar de zieken zullen daar ny wel
veel frissehe lucht krijgen."
Een inwoner van Spaarndam ver-»
telde dat er verleden jaar in het
vuilnis ..van alles" gevonden werd.
Zelfs afval van slagerijen, als vleesch
en worst.
„Ik heb nu al vliegen, wat anders
nooit om dezen tijd van het jaar bet
geval is."
De dokter, de heer W. B. Smit, zei
dat hij niet had kunnen constateeren,
dat het vuil van verleden jaar nadec*
lige gevolgen heeft gehad voor de ge»
zondheid.
„Ik geef toe, dat het geen aange»
name lucht was. Of het nieuwe vuilnis
ongezond is? Ik kan het niet consfra*
tccren.
Als het ongezond was. wat moesten
de mcnschen dan, die altijd in het vuil»
nis werken?
Wethouder M- Meyers was van oor*
deel. dat het geval sterk overdreven
wordt.
„Zeker, het is een onaangename
lucht. Maar in 70 van de 100 gevallen
is dc wind West of Zuid»Wcst, in eis
geval zoo, dat dc lucht niet naar de
huizen komt. Ondragelijk is de lucht
zeker niet. dat is ze bij het vaartje
ook nooit geweest. We moeten de zaak
objectief beschouwen en dan moet ik
zeggen, dat do lucht, die vroeger uit
het vaartje kwam, nog erger was dan
toen het vuil cr in werd gegooid. Ook
het vaartje gaf veel vliegen Maar nu
ligt het vuil er nog geen jaar en je
ru:kt e'r niets meer van- Er kan ook
in worden gegraven en de toestand is
daar zeer zeker verbeterd- Het vuil
dat nu gestort wordt is het zoogenaam»
de wiotervuil, waar veel asch in" zit
van de kachels.
Kan het wintervuil niet meer gele*
verd worden, dan houden we er dade*
dclijk mee op. Dan zal het zoo noo*
dig met zand worden aangevuld.
Ook zullen we de zaak zoo, spoedig
mogelijk met een zandlaag bedekken.
Natuurlijk blijft de lucht, zoolang er
vuilnis gestort wordt, maar ik zeg nog
eens, dat is zoo erg niet. Ook later,
als de huizen gebouwd worden. zal
men er geen last van ondervinden.
Alleen wintervuiinis mag worden
gebruikt, omdat dit vaster is en, zoo*
als ik reeds zei, veel asch en sint©»
bevat-
Zoo spoedig mogelijk wordt begon»
nen met het gooien van een zandbe*
dekking.
FEUILLETON
Naar hef Engelsch van
ESMé STUART,
59)
Dr. Latham was zeer ingenomen met
zijn jonge verpleegster toen hij weg
ging. Hij kon geen medelijden met haar
hebben, want juffrouw Whitburn zag
er allerminst uit als iemand die be»
klaagd moest worden.
Toncy wilde haar patiëntje don hce»
len nacht niet alleen laten. Het kind
was erg ziek. maar haar verpleegster
was gewend aan koorts cn mankte zich
niet ongerust. Tegen den morgen ging
zij naar de achterkamer om wat tc
rusten en liet het waken aan Mary
over. Net toen ze wou gaan liggen
werd cr een steentje tegen het raam
aangegooid en toen zc naar buiten keek
zag zc Sir Evas.
„Toncy ik kom eens kijken hoe
het met jc gaat".
„O. oom Evas, het doet mo heusch
góed om u te zien. U moet niet zoo
Sezorgd kijken. Ia het geen heerlijke
ochtend? lk zou graag mijn beenen
wat willen losloopen, maar verder voel
ik me best. Met Minnie is het niet cr»
ger. De dokter zal wel vroeg komen,
lk ga even probceren om wat te sla»
pen. Maar oom Duif, vertelt u mij
eens. vindt u het niet heerlijk van Ca»
detje? Heeft u haar wel gefeliciteerd?"
„O, ik heb er door jou heelemaal
niet meer aan gedacht, Toney. Hoe
kwam je er toch bij om hier naar toe
te gaan?"
„Maar het is toch uw huisje oom
en ik vond dat ik het verplicht was.
Maar ik vind het hier best. Geen roos»
ter! Zegt u nog iets aardigs tegen Ca»
detje en doe haar stickum mijn groe»
ten en zeg dat ze den moed niet mag
verliezen. Ze moét een beetje opgc»
pord worden. Maar haar vrijer is een
pracht van ccn man. lk was zoo blij
dat hij geen vrouw had, cn u, oom
Duif?"
„Natuurlijk, natuurlijk. Een heel gc»
schikte man, maar zc hebben geen
cent om van tc leven".
„Och, oom Duif, wilt u niet uit mijn
naam aan generaal Stone schrijven cn
hem vertellen dat ik hoop dat hij wat
aan het fluitje heeft cn wat ik aan 't
doen ben en alle nieuwtjes, die u ver»
der weet. llij is zoo aardig voor mij
geweest, hcusch waar".
„Goed, ik zal het doen. Hij stelde
erg veel belang in Je Toney"
„O ja? Is tante Duif boos? Ik heb
het heusch allemaal gedaan zonder er
bij na te denken. Zegt u haar dat
maar. Maar ze heeft mij toch niet noo»
dig, dus het zal haar wel niet kunnen
•ohelen".
Sir Evas zei haar goeden dag en
sloop weg. Hij had het gevoel of hij
een dief was, maar hij was zoo ver»
standig om Toney's boodschappen niet
over te brengen.
Toney deed haar dutje en werd pas
wakker toen de dokter kwam. Hij zag
dat er alles gedaan was voor het zieke
kind, cn zelfs heel goed gedaan.
„U is een geboren verpleegster, juf»
frouw Whitburn.
„Neen. Paps heeft het me geleerd.
Wij hadden wel eens patiënten hij ons
in huis als dc menschen geen familie
hadden. Hij had mij liever dan ccn ge»
diplomeerde verpleegster, zei hij, om»
dat ik hem gehoorzaamde cn niet al»
les volgens vaste regels deed. Maar
dokter, Minnie wordt erger, is 't niet?"
„Ja, vandaag is zc minder goed. Ik
verwachtte het wel. Vindt u het naar
om alleen te blijven?"
„Neen, ik ben niet bang! Ik volg al
uw bevelen op en Paps zei dat ccn ver»
pleegstcr niets anders behoeft tc doen
dan tc gehoorzamen".
„Dat doet tl uitstekend. Vanmiddag
kom ik weer terug".
T<m«a hed dleo ochtend verschelde»
ne bezoekers in den tuin. De eerste
was Lewis Waycott en toen ze haar
hoofd buiten het raam stak, wat blee»
kcr, maar glimlachend zooals gewoon»
lijk. was hij gerustgesteld.
„Kom vooral niet te dicht bij", riep
zc uit. „Ik heb hier wel allerlei soor»
ten ontsmettende middelen, maar....
O. meneer Waycott, vindt uw tante
mij erg dom?"
Weineen, natuurlijk niet".
„Gelukkig. Wilt u Cadetje gaan fe»
liciteercn?"
„Dat heb ik al gedaan, en van gan»
sdher harte, maar als u het graag heeft
wil ik het nog wel eens doen".
Zc lachten allebei.
„Ik kan niet blijven praten, maar het
was erg aardig van u om te komen",
zei Toney.
..Kunt u dit mandje optrekken?
Tante Ilonoria heeft het gestuurd cn
ik heb cr wat bloemen bij gedaan. Ik
weet dat u van mooie bloemen houdt".
„Neen maar! Niemand heeft nog
over bloemen gedanht, behalve u.
Ecnig!"
„Ik ben blij dat u tevreden over mij
is. Juffrouw Toncy, ik ga mijn huizen
allemaal eens goed nakijken. Dr. l.ji»
tham heeft het al verscheidene malen
met mij over dc rioleering gehad, maar
ik heb het allemaal aan Field overge»
laten. Voortaan zal ik cr zelf maar voor
zorgen".
„Heerlijk. Paps zei dat toen hij een
jongen was. dc grootgrondbezitters
veel tc weinig notitie namen van al die
dingen. Als u eens zien kon hoe ziek
Minnie is zou u geen oogenblik rust
hebben voor al uw huizen in orde wa»
ren. Tot ziens."
„Ik kom weer terug, als ik mag".
Thomas, die van schrik niet meer
dronk, kwam ook vragen, hoe het met
zijn kind was. Toney kon hem niet te
woord staan, maar Mary voerde een
gesprek met hem cn het nichtje van
Lady Duif moest lachen om sommige
gedeelten cr van, die ze verstaan kon.
Er ging ccn dag vooëbij en nog meer
dagen.Lewis Waycott kwam sonis twee
maal per dag en meneer Halls ook, en
Sir Evas; maar deze laatste kwam zon»
der het aan Lady Duif te vertellen.
Juffrouw Cadet het door Jim briefjes
brengen, m.-.ar zc mocht cr geen terug
ontvangen. Toney vond dat ze over het
geheel nogal een prcttigen tijd had. Ze
had alleen graag eens flink hard wil»
len loopen, maar dat was onmogelijk'.
Genoeg slaap kreeg ze ook niet. want
Mary moest erg veel rusten. Op een
goeden dag kwam de dokter niet een
oude vrouw. Minnie's grootmoeder, die
an haar ziekte gehoord had cn een
erre rei-, had gemaakt „om een hand»
jc te helpen", zooals zc zelf zcL
„Ik vrees, juffrouw Whitburn, dat
het oude mcnsch voor het verplegen
niet veel waard zal zijn", zei de dok*
ter. „Ze is stokdoof en zo zal u alleen
nog extra werk bezorgen, maar ik vond
het onder deze omstandigheden beter
om haar maar te laten komen. Minnie
is heel. heel erg ziek".
„O, best", riep Toney uit en gaf do
oude vrouw, die doof en bijziende was
een hand. „Ik zal wel gebaren tegen
haar maken, want schreeuwen moeten
we hier in de kamer niet doen. Ze kan
mij helpen om het vuur aan te houden
cn misschien kan ze op het eten let»
ten; maar erg veel te koken heb ik
niet, want ik krijg eiken dag zulk^e heer
Iijkc dingen gestuurd. Ik zal een ma»
tras voor mij zelf op den grond leggen,
dan kan zij in het groote bed slapen".
„Vindt u dat niet ongemakkelijk?"
Toney lachte cn Dr. Latham was ge*
rustgestcld. Ilct was ccn dagelijksch
genoegen voor hem om tc zien hoe bui»
tengewoon gezond Toney was.
De oude juffrouw Grcnham zat nu
bij het bed van het kind. waardoor To»
ney wat meer vrijen tijd kreeg, dien zo
gebruikte om aan generaal Stone te
schrijven.
(Wordt vervolgd).
