HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
FLITSEN
PC. DERDAG 18 MRT. 1926
DERDE BLAD
No. 3557
HET WEGBRENGEN VAN SCHEPEN
Rij Gebr. Bchnfante in Den Haag is
een beek verschenen van Mr. Dr. J.
M ijnvcldt. rechter in de arrondisse»
mcnr»rochtbink, over het wegbrengen
van schepen, tnet welke zachtmoedige
uitdrukking naar wij weten het laten
zinken van schepen bedoeld wordt. Het
gebeurt maar zelden, dat rechters
schrijven over straf/aken, waarmee zij
(geheel of gedeeltelijk) te .naken heb»
hem gehad en verklaarbaar i& het dan
ook. dat in een voorbericht beschreven
wordt, hoe dat nu zoo gekomen is. Mr.
Wijiivcldt ontving, toen de vervolging
wegens het wegbrengen van schepen
in vollen gang was, opdracht van Mi»
nister Heemskerk, om een rapport uit
te brengen over den omvang van dit
kwaad :n Nederland. Het verzamelen
van de gegevens heeft natuurlijk veel
tijd gevorderd en „toen de aanvankc»
lijk in de bedoeling der Regcering lig»
gendc openbaarmaking van het rapport
niet kon doorgaan", (waarom dit
niet kon lezen wij niet) heeft de sa»
meostcllcr vergunning gekregen, zelf1
de resultaten bekend te maken, voor
zoover dc/c \sn algemeen belang moch»
ten zijn. Dat belang vond Mr. Wijn»
veldt in het vastleggen van een uit
strafrechtelijk en economisch merk»
waardig, weinig voorkomend ver»
- schijnsel.
Voor onze streek is het boekje van
de» te meer belang, omdat een aantal
gevallen van het wegbrengen van sehe»
pen zijn voorgekomen te IJmuidcn en
^or de Haarlcmsche Rechtbank bc»
handeld werden. Op den omslag komt
het boekmerk van de uitgevers voor,
met de spreuk Labor Omnia Vin»
ct. arbeid overwint alles; wij mogen
wel aannemen, dat daarmee in dit ge»
val niet de noodlottige arbeid van de
wegbrengers, maar die van den samen»
steller van het geschrift bedoeld is.
Mr. M'ijnvcldt begint met de rede»
ncn aan te geven, die tot bet misdrijf
hebben gelei i. Het was in 't laatst van
den oorlog. Toen er schaarste was van
allerlei wircn. de scheepvaart van de
oorlogvoerende landen stil lag en die
der neutralen tot grootcn bloei steeg.
Kr kwam dus groote vraag naar sehe»
pen. waardoor vaartuigen die alleen
voor de binnenvaart bestemd waren,
met zoo weinig mogelijk veranderingen
verbouwd werden tot zecslcepbootjcs
en zeevisschersvaartuigen, die verlof
kregen binnen 10 mijl van de Neder»
landsche kust te visschen. Mcnschcn
die -geen «chip of water gezien hadden
werden reedcr, richtten bchcepvaart»
maatschappijen op en verdienden veel
geld. In de zee/assurantie kwam men
haast tijd te kort. om de polissen te
tcckencn en de administratie te regc»
len. laat staan dat er gelegenheid ge»
wcest zou zijn. behoorlijk te ondcrzoc»
ken met welke personen en op welke
goederen men verzekeringen afsloot.
Dat ging goed tot den wapenstilstand
in November 1918. Wij weten nog. hoe
het gegaan is: in Augustus 1914, toen
de oorlog begon, waren de geleerden
van meentng. dat die niet langer d;
drie maanden kon duren en toen het
cenc jaar op het andere volgde «onder
dat het «inde kwam, sloeg men tot
het andere uiterste over en kreeg den
indruk, alsof hij zich eindeloos voort
zou slepen. Na den wapenstilstand wcr«
den vaartuigen die voor oorlogsdoelein»
den niet meer noodig waren, vïijgela»
ten, het verbod voor trawlers om uit
te varen werd opgeheven, zoodat de
verbouwde binnenschepen niet mee:
noodig waren. De snelle stijging var
prijzen, op haar toppunt gekomen in
Juni 1918, veranderde na den wapen»
stilstand in een daling, die haar hoog»
tcpunt bereikte in Juli 1919. Oorlogs»
winst verkeerde in oorlogsverlies.
..Het eerst werden de barbier>recder,
de bioscoop»exploitant«rcedcr. de
denkoopman»recder. de banketbakker»
reedcr getroffenKr was nog op
wijze redding mogelijk, een manier
welke alleen toe te passen was door
mcnschcn die bij hun handel alle zede»
lijkheidsgcvoel verforen hadden. De
•chepcn en menigmaal de even waarde»
loozc goederen waarmede /ij bevracht
werden, waren hoog verzekerd. Wan»
neer zoo'n schip met lading het af»
legde tegen de gevaren der zee. bc»
taalden de Maatschappijen de hooge
vcrzckcringssommeii. Het dacht den
nieuwbakken reeders goed, de gevaren
der zee tegemoet te komen; wanneer
het schip maar weg was. kon het ge»
vaar dat voor de oorzaak ervan moest
doorgaan .wel bedacht worden".
Aldus schrijft Mr. M'ijnvcldt en somt
2o gevallen op. waarvan de justitie tot
scrvolging kwam „wel is de opsom»
ming eenigszins eentonig en zal doen
denken aan het verhaal van de buffels
bij Muhatuli", zegt hij zelf, „maar de
meeste gevallen leveren bijzonderheden
op. welke het van belang is naar voren
te brengen". Juridische bijzonderheden
bedoelt de schrijver, die de rechtsgc»
leerden ongetwijfeld, maar leeken min»
der belangrijk zullen vinden. Voor hen
.s het interessanter te iczen, hoe de
aandacht op het misdrijf gevestigd
werd. Ook na November 1916 liep nog
menig schip op een verdwaalde mijn.
zoodat de argwaan bij assurantie
langzaam groeide, toen het aantal
der schepen dat zonk plotseling onrust»
barend klom. „liet begon de aandacht
te trekken, dat na den oorlog meer
schepen zonken door oorlogs ris i
dan tijdens den strijd. Men ging ru»
denken, opletten en er werd gepraat,
gepraat vooral d-»or schepelingen, die
gevaren hadden op een gezonken schip
openlijk lieten hooren, dat het zin»
ken met opzet teweeg gebacht zou
zijn".
Aan deze leuke opmerkingen s an den
samensteller kan een leeken»indruk toe»
gevoegd wo Jen, namelijk over de na»
vsteit, om niet te zeggen onnooze!»
beid waarmee de misdaden in elkaar
werden. Of moet hier van brutali»
tcitgesproken worden? Ik geloof, dat de
oorlogspsychose waaronder toen ook
vele neutralen verkeerden, aan bet boos
opzet niet vreemd zal zijn geweest. Hoe
kan anders verklaard worden, dat de
daders blijkbaar op straffeloosheid ge»
rekend hebben, terwijl zij voor het weg»
brengen, toch verscheidene helpers
noodig hadden! De rccders, die belang
hadden bij het ontvangen van de assu»
rantiepremie, bleven immers aan den
wal, voor de uitvoering moesten leden
de bemanning omgekocht worden
»o ook dezen belang hadden bij
zwijgen, dat was niet het geval bij an»
deren, die de „schipbreuk" mee maak»
niet in het geheim waren ge»
nomen, dus ook geen betaling kregen.
Uit de overzichten, die Mr. M'ijn»
eldt geeft van het onderzoek door
politie en justitie, blijkt dan ook tel»
kens, dat zonder bezwaar bet gebeurde
vordt erkend, ofschoon natuurlijk an»
deren terecht of ten onrechte loochen»
den. aandeel In de zaak te hebben ge»
had.
Als wij nu 'zeven jaar later dc/c re»
lazen nalezen, krijgen wij den indruk,
dat zij eigenlijk alleen mogelijk eijn
geweest door een geestesgesteldheid,
die nu verdwenen is en met den naam
„verwording" kan worden aangeduid.
Zooals het wegbrengen vóór den oor»
log een zeer zeldzaam verschijnsel is
geweest, zal het ook na wat ik zou wil»
len noemen de liquidatie van de oor»
logsmcntaliteit weer een zeldzaam feit
geworden zijn. Dat neemt natuurlijk-
niet weg, dat hot een ernstig misdrijf
was, waartegen de justitie terecht
streng is opgetreden. Ruim 50 personen
•zijn in ons land voor deze handelingen
veroordeeld. Dat er niemand bij
kwam lijkt merkwaardiger, dan bet wel
is. Er was maar een enkelen keer levens»
gevaar. „Daar de uitvarenden «elf
geen gevaar w enschten te loopen, werd
gewacht op kalme zee en de moodigc
maatregelen van lijfsbehoud te voren
getroffen".
De manier van w egbrengen verschilde
in de meeste gevallen weinig. Buizen en
pijpen werden opengezet of wel gaten
in liet schip geboord, zoodanig, dat het
water kon binncnloopcn en de boot
zonk, waarbij dan meermalen een op»
/ettelijke ontploffing van een bus Car»
bid werd teweeg gebracht, om aan de
opvarenden, die niet bij het misdrijf
waren betrokken, den indruk bij te
brengen, dat een mijnontploffing de
ramp veroorzaakt had.
Het merkwaardigste geval
schien wel dit. dat twee Dujtschers cic
een scheepje voor een Hollandschen
eigenaar zouden wegbrengen, met het
scheepje langs de kust in Duitschland
gingen varen, het in een kreek verbor»
gen en een scheepsverklaring aflegden,
Idat het gezonken was. „Daarna verf»
den zij het bootje een beetje op en
voeren weg." De twee Duitschcrs heb»
hen elk een Juar gevangenisstraf ge»
kregen.
Mr. W'ijnvcldt wijst er op. dat de ver»
oordeelde reeders „allen behooren tot
menschen, die eerst tijdens den oorlog
zich met de rcederij zijn gaan Inlaten
en mccrendecls er volstrekt geen ver»
stand van hadden." En in de tweede
plaats, dat het misdrijf zich volstrekt
de Ncdc.rlanders beperkt
heeft. Vooral veel Grieken en ook een
aantal Spanjaarden zijn betrokken ge»
wcest bij het wegbrengen van schepen,
zooals uit de Engehche rechtspraak
blijkt. De schrijver wijst daarbij ook
op het groote verschil ;n waarde tus«
schcn de door Nederlanders wegge»
machte schepen en die, welke in de
Engcische rechtspraak behandeld zijn,
waarbij het gaat om zeer hooge bedra»
gen.
Mr. Wijnveldt eindigt zijn beschou»
wing met een aantal korte hoofdstuk»
ken over recder, scheepvaartinspectie,
bevrachter en cargadoor, derde belang»
hebhenden. verzekerde. makelaar,
schaderegeling en uitbetaling, scheeps»
verklaring. Raad voor de scheepvaart,
schepenwcgbrengei: en de strafwet,
d.c voor een overzicht in een dagblad
wat specifiek zijn, maar zeker de aan»
dacht Waard van wie in een van deze
vakken werkzaam zijn.
Voor het groote publick zijn vooral
van belang de laatste woorden van het
laatste hoofdstukje: „in het algemeen
kan echter worden vastgesteld, dat
het strafwetboek voldaan heelt aan
zijn doel." Troostvol ;s aan het slot do
opmerking dat het wegbrengen van
schepen een na«oor'ogsverechijnsel ge»
wcest is. d«t mogelijk is geworden door
een complex van omstandigheden,
welke zich slechts hij uitzondering
voordoen en van zelf weer verdwij»
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 542
RADIO WEE
Wit het boekje lezen, zullen zeker
tot de conclusie komen, dat Mr. Wijn»
cidt met de samenstelling een nuttig
werk heeft gedaan, dat misschien op
onze wetten en hier en daar
op gewoonten en gebruiken een gun»
stigen invloed uitoefenen kan.
J. C. P.
Vader zit te luisteren i
n8ar een opera»selectie,1
alleen omdat hij wil we»
ten van welk station het
komt
wacht, nu komt de cli»
max naar het slotac»
coord
bemerkt dat de climax I
gevolgd wordt door een
verder gedeelte
wordt steeds rusfcloo»
zcr hij heeft nog nooit
zoo'n langdradig stuk
meegemaakt
BINNENLAND
DE RIJKSMIDDELEN
VOORTDURENDE STIJGING
's Rijks middelen hebben in Februari
f 2.427.000 meer opgebracht dan in le»
biuari 1925. De stijging bedraagt sedert
1 Januari 4.689.000.
UIT DEN VRIJZ.-DEM.
BOND
BEDANKEN VAN PROF.
MOLENGRAAFF
Naar de Tel. verneemt heeft Prof. Mr.
P. L. A. Molcngraaff bedankt als lid
van den vrij/, dein. Bond. Het blad tec»
kent daarbij aan. dut Prof. Molengniaff
niet instemde met de actie der Vrijz.
Dcm. voor eenzijdige nationale ontwa»
ptfning.
VECHTPARTIJ VAN WOON WA»
GEN BEWONERS.
Het slachtoffer van de vechtpartij in
het woonwagenkamp te Eindhoven, de
40»jarigc L. H. v. S., is Woensdagmor»
gen overleden.
PAKJESDIEVEN GEARRESTEERD.
De Rotterdamschc polite heeft de/oi
dagen een goede vangst gedaan. Eent»
ge weken geleden werd een man op
heeterdaad betrapt, toen hij een pak
goederen stal van een op het Haag»
schcvcer aldaar onbeheerd staande»
handwagen. De dief vluchtte den Cool»
singel op, werd gegrepen, wist zich los
te rukken en te verdwijnen in de slop»
pen achter het postkantoor. Men slaag»
de er niet in hem op te sporen, maar
dezer dagen kwam men er achter, dat
de kastelein C V'. in zijn cafc op den
Goudschesingcl gestolen goederen ver»
borg. Bij een huiszoeking werd in den
kelder van het café een partij goede»
ren gevonden, alles afkomstig van pak»
jcsdicfstallcn, den laatstcn tijd in du
stad gepleegd. De man werd aungchou»
den en als gevolg daarvan vonden ver»
schillende arrestaties plaats, terwijl er
nog wel enkele zullen volgen. Behalve
de kastelein zitten nu achter slot en
grendel de 20<jarigc J. E.. de 28«jarigc
Pil. K de 37»jarigc W- J. K. en de 48»
jarige J. D. W.. allen los werkman.
nu schijnt het toch uit j
te zijn en de aankondi»
ger zal hem vertellen
welk station hij is
weer mis, het was alleen
maar ecu pianissimo ge»
dcelte. dat hij vrijwel
niet kon hooren
dit ding is eindeloos,
maar nu hij het zoo lang
heeft aangehoord, houdt
hij ook vol
heeft de telefoon" juist
weer op zijn ooren ge»
legd, als de aankondiger
zijn medcdceling heeft
fedaan en gaat naar
cd.
(Nadruk verboden)
ONTSPORING BIJ DE
ZUTPHEN—EMMERIK
STOOMTRAM
KWAADWILLIGHEID IN HET
SPEL
Tusschcn do Kruisberg en Doctin»
chcm is Dinsdagavond op den wissel
van de Zanderij een personentrein van
de ZutphenEmmerik Stoomtram ont»
spoord. De locomotief, een rijtuig en
een bagagewagen raakten uit de rails,
persoonlijke ongelukken kwamen niet
voor. De matcricele schade is gering.
Er zijn aanwijzingen dat het ongeval ts
toe te schrijven aan kwaadwilligheid.
De politic stelt ten onderzoek in, zoo
meldt het Hbld.
EXTRA TREINEN NAAR ZWIT»
SERLAND.
Naar gemeld wordt, zal het hoofdbe»
stuur van de Ncderlandschc Reisveree»
niging ook in dit jaar extra treinen 2e
en 3e klasse organisccrcn van en naar
Zwitserland.
Voorloopig zijn de volgende data bc
paald: van Holland nuar Basel: 21 Juli
en 26 Juli; van Basel naar Holland: 24
Juli en 9 Augustus. Van deze treinen
zal zoowel door groepen als door nllcen.
reizende leden gebruik kunnen worden
gemaakt.
Indien er aanleiding voor is, zullen
nog meer extra treinen worden georga»
nisccrd.
HET GEZANTSCHAP BIJ DEN
PAUS.
Voor de on 8 April a.s. te Utrecht
te houden algemecne vergadering der
H. Unie is door de afd. Schcvenin»
gen volgens de Ned. de volgende mo»
tic ter behandeling ingediend:
,.Dc Christclijk'Historische Unie, op
8 April 1926 te Utrecht vergaderd,
let op de politieke gebeurtenissen
laatste vijf maanden, spreekt zich bij
.vernieuwing uit geheel in overeen»
stemming met do houding der Christe»
lijk'Historisch Twccdc»Kamcr»Fractie
tegen instandhouding of herstel van
het gezantschap bij het Vaticaan".
EEN TRAGISCH GEVAL
Tn den nacht van Dinsdag op Woens»
dag tusschcn 2 uur en halfdrie heeft
men op het trottoir van den Amstcldijk
te Amsterdam, naast cafê=restaurant de
Berebijt, de lijken van twee bejaarde
vrouwen aangetroffen. Het bleek, aldus
de Tel., dat ze den dood hadden ge»
vonden door een sprong uit het zolder»
raam dat boven de vierde etage gelegen
is. De lijken zijn nuar een der gasthui»
zen vervoerd. Het schijnt dat financiee»
le omstandigheden aan den dood van
deze vrouwen, die zusters waren, niet
vreerad zijn.
DE ZEGELWET
De Kamer var. Koophandel en Fa»
brieken te Amsterdam besloot terzake
an de Zegelwet e«n adres tot den
minister van financiën te richten.
De aanleiding was klachten, verno»
men m het Amsterdamsche zakenleven.
Aan dat adres is het volgende ont»
leend.
Vrij algemeen wordt de klacht ver»
nomen, dat het hanteeren van de Ze»
gelwet, ook voor hen die daaraan meer
dan gewone aandaoht plegen te schen»
ken en een zekere mate van deskundig»
hcid mogen geacht worden te bezitten,
uitermate moeilijke taak is, in dien
zin dat in vele gevallen de vraag om»
trent al of niet zegelplichtigheid van
een stuk niet met afdoende zekerheid
kan worden beantwoord; zelfs zij, die
met de uitvoering van de wet zijn be»
last, ondervinden deze moeilijkheid,
hetgeen de vaak onderling afwijkende
opvattingen bij de fiscale ambtenaren
wel bewijzen.
Men is van oordeel dat de boeten,
het bijzonder omdat zij gefixeerd en
niet als maxima zii.. vastgesteld, veel te
hoog, zelfs ruineus zijn, ook in geval»
len van onwillekeurig verzuim, zoo»
als -er op een kantoor van ecnigen om»
ang niet zijn te voorkomen, bij de bij»
zondcre moeilijkheden welke in haar
toepassing de Zegelwet oplevert.
De bevoorrechting van Rijksïnstcl»
liogen, voor zoover deze een bedrijf
uitoefenen dat in meerdere of mindere
mate parallel loopt met dat van par»
ticulieren zooals b.v. de Postcheque
en Girodienst acht men van allen
redelijken grond ontbloot.
Uitbreiding wordt voorgestaan van
de mogelijkheid van het gebruik van
het plakzcgel; in dien zin. dat steeds
derhalve ook in de gevallen, waarin
thans het gebrnik van formaatzegels
dwingend is voorgeschreven, door mid»
del van een plakzegcl aan de wet»
telijke voorschriften zal kunnen wor»
den voldaan.
Ook wordt wenschelijk geacht, dat
garanties voor de lossing van goederen
zonder connossement eenvoudig van
een door den eersten onderteekenaar
te vernietigen plakzegcl kunnen wor»
den voorzien.
De voorschriften betreffende het ge»
bruik van het plakzegcl worden voor
de instellingen, welke die bij voortdu»
ring veelvuldig moeten toepassen
in het bijzonder geldt dit voor finan»
cieele onder..emingen te omslach»
tig geacht. Zou, aldus wordt ge»
vraagd. niet kunnen worden bepaald,
dat het bij gebruik van meerdere ze»
gels. niet vercischt zal zijn, dat één
hundteekening al de zegels dekt, indien
reeds het firmastempel dit doet?
Het bezigen van verschillende kleu»
ren voor elk der onderscheidene soor»
ten van zegels wordt wenschelijk ge»
acht.
NAAR DEN BELGIë—
HOLLAND WEDSTRIJD
EEN TAXI, DIE NIET VERDER
GING
In het begin van de week was bij de
politie te Rotterdam aangifte gedaan,
dat in den nacht van Zaterdag op Zon»»
dag uit een garage in de Van Spejjk»
straat aldaar een taxi was gestolen, met
gelen band, waarop 109, nummer
13670. De auto is nu naar gebleken is,
te ZundeTt in beslag genomen. Eenigc
personen hadden het vehikel daar Zona
dag zoolang bij een boer gestald.
Saac bij onderzoek nog aan het liché
gekomen is, aldus de Maasbode, heb»
ben de dieven bij een boer te Papen»
drecht een reserveband voor wat ben»
zine geruild. Het schijnt echter niet
voldoende geweest te zijn althans on»
der Zundert stond de taxi evenals in
Papendrecht stil. De dieven, die met
z'n drieën waren, hebben toen aan den
boer gevraagd, of ze den wagen zoo»
lang bij hem konden neerzetten, want
ze moesten naar den voetbalwedstrijd
tusschcn België en Holland te Ant»
werpen. De boer stemde toe. maar
vond het later geraden, den veldivnch»
ter te waarschuwen. Want ondanks hun
belofte was de wagen 's avonds niet
door de voetballiefhebbers terugge»
haald.
De veldwachter vermoedde, dat het
een Rotterdamschc taxi was en spoedig
kwam het bericht van den diefstal.
Eigenaar van de taxi is J. B,
St. BUREAUCRATIUS
OM TIEN CENT BELAS
TINGSCHULD
Het Volk meldt:
Een Haagsch ingezetene had zijn
maatschappelijken plicht niet vervuld:
de man moest aan directe belastingen
nog het kapitale bedrag betalen van
tien centert. En Sint Bureaucratius,
vertoornd over zooveel schandelijke
nalatigheid stuurde den belasting»
schuldige een waarschuwing en een
dwangbevel. Totaal kosten 1 1.351
OPRUIMING VAN HET WRAK
VAN DE „SIRENA".
De Rijkswaterstaat heeft het oprui»
men van het wrak van de ..Sirena", het
Italiaansche stoomschip, dat verleden
week op den strekdam van den Zuider»
pier te Hoek van Holland is gestrand,
gegund aau Van der Tak's Bergings»
bedrijf. Het schip zal op de pier wor»
den gesloopt en de stukken ijzer die er
worden afgehaald, zullen later publick
worden verkocht Het sloopen werd
aangenomen voor 42000 plus een der»
de der opbrengst.
FEUILLETON
LANGS VERBORGEN
PADEN
Ze» Avonturen uit het leven var
den beroemden Engeheben 'elective
HERBERT PORTER
Vrij bewerk! uit het Engetsch door
ELLEN WAYLAND.
(Nadruk Verboden).
19)
HET TWEEDE AVONTUUR
HET BRANDGAT.
„Ik zal u een kleine bijzonderheid
van haar laten zien, waarin u mis»
schien een aanknoopingspunt hebt", zei
Herbert Porter.
Op dat oogenblik werd er aan de
deur geklopt. Een der redacteurs stak
eijn hoofd om den hoek. „Mr. Sherston
teb foon voor u!" Sherston verliet het
vertrek.
.Jk zal u gaarne inlichten voor zoo»
ver mij dat mogelijk is", zei Archibald
Atkins beleefd.
..Ik ken het hcclc personeel van de
courant en als u mij zeggen wilt wat
voor bijzonderheid
„Graag. De dame, die hier achter de
portiere stond, had een defecte tand:
er was een stukje afgebroken".
De journalist zag Herbert Porter
met een mengsel van schrik en stom»
me verbazing aan. Hij zei met een
stem. die niet vrij was van zenuwach»
tigheïd: ..Maar hoe weet \t dat om hc»
melswil. Mr. Porter"5"
De detective haalde zijn portefeuille
te voorschijn en nam er de half opgc»
rookte sigaret uit. ..Kijkt u eens hier:
op "t mondstuk ieekenen zich de ran»
den at san tanddefcct".
Atkins wierp een schuwen blik op
het stukje goudpapier: „Inderdaad, u
hebt gelijk. Mr. Porter".
„Heel eenvoudig, nietwaar?"
„Merkelijk".
„En kunt u misschien een dame met
een dergelijk hoekje uit een van haar
tanden?"
De journalist sloot de oogen. haalde
diep adem en zei:
„Neenl"
Den volgenden mOTgen, even na ne»
gen uur trad Herbert Porter bij Ar»
chibald Atkins binnen. De journalist
ontving hem tamelijk verwonderd. De
detective glimlachte.
..Neemt u me niet kwalijk", veront»
schuldigde hij zich. ..als ik u op den
vroegen morgen overval. Maar later
had ik u misschien niet meer getrof»
fen".
Atkins antwoordde: „Zeker, ik oen
gewoon om haïf tien uit te gaan. Mag
ik vragen wat mij het genoegen van
uw bezoek verschaft?"
Herbert Porter haalde zijn sigaret»
tenkoker te voorschijn.
„Wilt u rooken?"
..Neen. dank u".
De detective bediende zichzelf, klap»
te het étui weer dicht en stak bedaard
zijn cïgarct aan.
..Zooals ik zei ik moet u mijn
excuus maken".
„Dat is volkomen overbodig".
„Ik wilde u een paar dingen vts»
gen".
„U hebt mij verteld dat u met de
tóestanden op het bureau van de
-.Morning Leader" nauwkeurig op de
hoogte bent".
„Tamelijk nauwkeurig".
en ik wilde Mr. Sherston niet
opnieuw lastig vallen.... Kent u miss
Grace Farman'J"
„De particuliere secretaresse van
Mr. Turner?"
Jk heb haar twee» of driemaal ge»
zien. terwijl ze dictaat opnam
Herbert Porter knikte. „Ik kom juist
van haar
„En hebt u iets gewaar kunnen wor»
den?""
„Ja".
Er vloog een schaduw over het ge»
zicht van den journalist.
...Miss Farman weet iets?"
„Miss Farman verliet, juist het huis.
toen ik haar wilde bezoeken. M'.it kon
ik beter doen dan zóó 'n mooi meisje
achternaloopcn?" zei Herbert Porter
smakelijk glimlachend. „En dit kleine
avontuurtje bleef niet /onder succes,
want Miss Farman ging naar een tand»
arts".
Archibald Atkins haalde de schou»
ders op als iemand, die iets in 't ge»
heel niet begrijpt.
„Ik kan het succes van uw avontuur
niet inzien. Mr. Porter", zei* hij koel»
tjes.
„Toch wel, want direct toen Miss
Farman den tandarts verliet kon ik iets
bijzonders interessants vaststellen: de
jonge dame had Mr. Scarduff een be»
zoek gebracht om een tand. waa.van
een stukje was afgebroken, te laten bij»
werken. En dit tanddefcct was precies
hetzelfde als dat waarvan ik u gister»
avond den afdruk liet zien op het
mondstuk san de Khedive" sigaret".
De journalist stond angstig»s'erbaasd
op en staarde den detective met groo»
te oogen aan.
„Miss Farman!maar d-n was
Miss Farman de dame. die achter de
portièrc heeft gestaan?"
„Zonder twijfel".
„Dan heeft dus volgens uw opvat»
ting Miss Farmen het onderhoud bij»
gewoond dat Mr. Turner met den on<
bekenden bezoeker heeft gehad"5"
„Dat niet alleen. Zonder twijfel is zij
ook getuige geweest van den moord".
„Dus dan moet Miss Farman den da»
derden moordenaar...."
kennen"5 Ja'.'*
Archibald Atkins slaakte een doffen
kreet van schrik.
De detective haalde de schouders
op.
.X zult begrijpen dat ik als detective
tot discretie verplicht ben. Ik mag u
den naam niet noemen Mr. Atkins
maar ik zal u een mogelijkheid -
ven hem te raden".
De journalist zette zich zwijgend met
gesl loten oogen op zijn stoel en liet "t
hoofd voorover zakken".
„Vertelt u", zei hij zacht.
„Ik heb u al bewezen", begon He:»
bert Porter", dat Mr. Turner zonder
eenigen twijfel een bezoeker verwacht
heeft. Hij had met den betrokkene iets
te bespreken dat v»n buitengewoon ge»
wicht was zoo gewichtig dat zijn
particuliere secretaresse besloot dit
onderhoud, achter de portièrc staand,
bij te wonen, ja, dat ze zelfs den moed
vond een gat in de r.ic-we portièrc te
branden. Ze wist wel heel zeker dat de
pedante Mr. Turner haar dit „misdrijf"
nooit zou vergeven dat hij haar zelfs
op staanden voet ontslaan zou, als
niet
„Als nietherhaalde Archibald
Atkins bijna werktuigelijk.
„Als niet tusschcn den boofdredac»
teur c:i Miss Farman een intiemere
verhouding had bestaan".
Archibald Atkins stond met een ruk
van zijn stoel op.
„Dat is r.iet waar", riep hij uit.
„Waarom windt u zich zoo op over
een dame die u twee» of driemaal ge»
zien hebt?"
„U hebt geijjk", momjpelde hij en
ging weer zitten-
„Op deze persoonlijke verhouding
wijst ook de sigaret die Mr. Turner
aan Grace Farman gaf. En niet alleen
dat, maar hij stak hem ook nog voor
hem aan. Toch was deze intimiteit zoo
als heel gemakkelijk vast te stellen :s,
nog van zcér jongen datum",
„Floe kunt u dat vaststellen?"
„Niemand op het bureau wist er van.
Het is niet de gewoonte van een
vrouw te zwijgen als men met den ge»
strengen chef verloofd is. Miss Farman'
was dus nog niet heclcmaal zeker van
de zaak. Daarom sprak ze er niet over
dat haar omgang met Mr. Turner, niet
uitsluitend zakelijk was. maar ook
eenigszins vriendschappelijk was ge»
worden. Of misschien was zij haar
chef wel zeer genegen, maar kon zij
't met zichzelf niet eens worden, om»
dat er ook een ander was
De journalist knikte.
„Het is niet wel aan te nemen", ser»
volgde Herbert Porter, xdat zoo'n
mooi. aantrekkelijk meisje tot op dit
oogenblik ze is drie en twintig
nooit een aar.zoek van cm man zou
hebben gehad. -,n het is ook hegrijpe»
lijk dat zoo'n jong onervaren ding. die
weinig gelegenheid had om uit te gaan
en in de wereld te c-rkeeren. die geen
schouwburgen, geen bals bezocht, haar
bewonderaars moest vinden onder de
mannen met wie haar werk haar in
aanraking bracht. En zoo ontmoette ze
iemand, wiens geestesgaven haar irapo»
neerden. die zich goed kleedde, kortom
die in haur oogen uitstak, hoven de an»
dcre mannen die het dagbladbureau in»
en uitgingen, behalve de gestrenge
hoofdredacteur, waarvoor ze een stillo
bewondering koesterde, vanwiens \va».
aard zij zich echter geen reken»
schap durfde geven.
(Wordt vervolgd).
