HAARLEM'S DAGBLAD
MAANDAG 26 APRIL 1926 TWEEDE BLAD
ONZE MOOIE PARKEN.
ALLES IN LENTE-KLEED.
Prachtige Rhododendrons aan den Zijlsingel.
HET DIER VOOR DE LENS
De Wanstaltige
De zomer komt! Wij zien het ook in
onze mooie paikcn; dc kille doodsebe
winter heeft afgedaan, is moeten wij»
ken voor het levenbrengende voor»
jaar. Dc natuur heeft het lcnteJdccd
al aangetrokken- Dc knoppen zijn ge»
barsten en teer jong groen siert dc
kruinen der boomen-
De wandelaar in den Hout kan gc»
nieten. Het bosch is daar zijn allen
het over eens het mooist in hei
voor» en in het najaar. Maar dc lente
is toch het allermooist, want die breng,
dc beloften van de zomerweelde.
In Haarlem is de laatste jaren zeei
veel gedaan oin de parken tc ver
fraaien- Vroeger waren het vrijwel al
leen het Flora» cn het Kenaupark cn dc
bolwerken, maar nu zijn dc plantsoc
ncn bijna in alle stadsdeelen tc vin»
den. Waar een plekje grond nutteloos
ligt. weet dc dienst van den Hout en
de Plantsoenen een mooi plantsoen tc
tooveren. Vooral dc singels zijn ver-
lraaid. wij noemen dc Raam», Gasthuis»
en Kampersingel, verder dc Zomer»
vaart cn dc Koudcnhorn- Dun zijn ct
fraaie plantsoenen aangelegd in de nicu
wc woon» wijken: dc Kloppersingcb
buurt co het Slachthuiskwartier- Zelf-,
het standbeeld van Coster op dc Groo»
tc Markt is in dc bloemetje.-, gezet' Hen
vendiesa zijn do bestaande plantsoenen
r.ie*. vergelen. Het Kenau» cn Florapark
zijn mooier dan ooit tc voren, terwijl
ook aan de Bolwerken, het Brans Hals»
plein en de Parklaan alle zorgen be»
stccd worden.
HicrboVcn een foto van een groep
mooie rose rhododendrons aan den
Zijlsingch Dit is toch een dankbare
voorjaarsplant. In het Kenaupark staat
eon groote groep van deze planten,
maar die zijn nog niet zoover- Hier cn
daar komen wed ecnige mooie bloe»
men. maar de volle kleurenpracht is
pas over ecnigc weken te genieten.
FEUILLETON
DE ERFENIS VAN OOM
GEORGE
door
F. DE SINCLAIR.
Onder dc grooten bruinen beuk za»
ten de drie dames te breien aan klcu»
rigc wollen shawls.
„O ma, wat schiet u toch griezelig
hard op", sprak Suus, terwijl ze haar
eigen pas opgezette breiwerk met de
lange houten pennen in haar schoot
wierp cn met een luie rekbeweging van
haar stokkerige dichthesproetc armen
de. smalle witte handen achter het
hoofd vouwde.
„Ja je ma is dc ccnige van ons drieën
die werkt", zei Ro, die dc laatste
oogenblikkcn over haar breiwerk heen,
wat peinzend en afwezig in den tuin
had gestaard.
Kr trok een wrange glimlach over
Jict blccke gezicht van mevrouw van
^leertcn.
„Och. op mijn leeftijd word je niet
goo gauw meer afgeleid.... Ik heb
stukken van de Parklaan op die m.mier
te veranderen. Ken flink plantsoen in
het midden cn twee rijwegen aan den
kant.
Een bloeiend boompje in het
Florapark.
In onze groote parken moeten voor»
al dc mooi onderhouden grasvlakten
„het doen". Maar dat slaagt ook uit»
stekend- Het gras wordt steeds heel
kort gehouden, daardoor behoudt het
de frissche kleur. Wel is het tammer
dut door dit „milimctcrcn" de ma»
(lelietjes cn boterbloemen niet tot ont»
wikkeling kunnen komen, maar het
is niet steeds mogelijk twee tegenstrii»
digc dingen tc combinccren. Dc lief»
hebber van het hoogc gras, bezaaid
met bloemen moet naar het polder»
land trekken-
Het eentonige groen van 't gras.
boomen en heesters wordt in dc par»
ken onderbroken door kleurige bloc»
men. Dc groote bloemperken in het
Kenaupark aan den kant der huizenrij
worden met veel zorg onderhouden-
Hier wordt getoond waartoe onze stads
kweekcrij met eigen middelen in
staat is.
Maar ook dc kleinere bloemperken
tn dc parken worden niet vergeten- Als
iict ccnc uitgebloeid is, staat het an«
dere al klaar om het tc vervangen.
Op dc Bolwerken wordt de natuur
meer dc vrije hand gelaten, maar toch
geleid. In dezen tijd is het een heen
lijkheul daar tc wandclcrf. Vooral het
gezicht op de Bolwerken van Schotcr»
cn Kloppers in gel af ,is verrukkelijk.
Ook de eilandjes in dc singels zijn
schilderachtig, 't Is daaiop een oer»
woud in miniatuur.
niet meer die belangstelling in allerlei
dingen zooals jullieVan zulk werk
als ditals je het „werk" noemen
wiltrust ik juist uit".
„Hoe is 't mogelijk!"
Suus geeuwde, trok dan met een
nieuwe rekbeweging een laag hangend
blad van den beuk en verfrommelde
het tusschen haar vingers.
„Ik word al moe, als ik naar die
snelle beweging van uw breipennen
kijk".
„Dc warmte...." zei Ro, dïc nu ook
weer begonnen was, vergoelijkend.
Dc achtertuin van Dennenoord lag
ten dcclc nog op dcnzelfdc heuvel, waar
op ook het huis gebouwd was en
vormde daarachter een natuurlijk ter»
ras, van waar men, over de toppen
der geleidelijk dalende dennen en her»
kenboomen heen een vrij uitzicht had
op het lage land.
Heel In de verte, blauwgrijs verwaasd
in dc trillende zonnelucht, sloot een
golvende heuvelrand den horizon af:
daarvoor lagen de vlakke groene wei»
den, bont bestippeld door het grazen»
de vee; dc zon blonk en flakkerde cr
op het water der rivier, die in een wij»
den kronkel tusschen dat groen gezon
ken lag.
Doch aan dezen oever van dïtn blauw
grijzen stroom werd dc bedem weld-c
zanderig; rul grauwe heidevakken
strekten zich dnnr, omzoomd door het
HET HAARLEMSCHE
Zaterdagmiddag te drie uur werd on»
der veel belangstelling van talrijke zij»
den betoond, het pad vindstershuis van
de afdeeling Haarlem van het Neder»
landsche Mcisjesgilde in het voormalig
militair hospitaal aan dc Kinderhuis»
straat, geopend.
Op dc binnenplaats van het militair
hospitaal stelden de gasten zich op. Kn
na cenige blikken kwamen de padvind»
sters in looppas uit vier hoeken van de
plaats naar het midden, waar zij een
halven cirkel formeerden. Onmiddellijk
daarna werd „Wij zijn bereid" gezon»
gen. Na die plechtigheid viel de vlag»
escorte uit. Do fraaie vlag werd boven
den ingang van het clubhuis ontplooid.
Toen het saluut aan het doek was ge»
bracht, hieven dc meisjes van het Haar»
lemechc gilde het vlaggenlied aan.
De geheelc ceremonie maakte een
verbuzend aardigen, sportleven indruk
waarvan de toesohouwers zeker zullen
hebben genoten.
Mevrouw J. L. Rcdeke»Hoek, voor»
zitster en algemeen gilde»leidstcr, trad
als eerste spreekster naar voren. Tn de
eerste plaats uitte zij haar vreugde
over dc aanwezigheid van wethouder
M. A. Reinalda. Zij noemde verder de»
zen Zaterdag een blijden dag, omdat
de padvindsters nu eindelijk in het hc»
At werden gesteld van een góed onder»
dak. In het vorige tehuis hadden dc
meisjes geen ruimte genoeg. Dc verhul»
zing naar deze vertrekken was niet gc»
makkelijk geweest, maar dank zij de
medewerking van velen was alles tc»
recht gekomen. Nog merkte spreekster
op, dat het dikwijls een passie is van
jonge meisjes om hun kamers vol tp
stoppen met snuisterijen en kleine mcu»
beitjes, maar dat op deze passie nu
toch niet gelet kon worden, omdat dc
ruimte die beschikbaar was ook ge»
heel gebruikt moet kunnen worden.
Mevrouw Rcdeke»Hoek wees nog op
de sfeer die op de oude binnenplaats
van dit hospitaal, midden in het mo»
derne Haarlem hecrscht. Zij ademt
rust en vrede. Het milieu is uitermate
geschikt om de kinderen in de goede
stemmingen te brengen, die de echte
gildcfsfcer eigen zijn. Spreekster hoop»
tc dat door de stichting van dit nieuwe
huis dc bloei van de afdeeling Haarlem
vun het Ncderlandsche Meisjcsgildc
zou toenemen, cn dat de afdeeling bier»
mede een sehoone periode zou inzetten.
De voorzitster van het hoofdbestuur
van het Ncderlandsche Mcisjesgilde,
mevrouw \VcunLnger»Hulsobos opende
na deze rede, die met hartelijk applaus
HET TOONEEL
ROBERT ET MARIANNE.
Het is dc schrijver van het innige
Aimer meer dan van het geestige
Si je voulais, dien wij in Robert
ct Marianne herkenden. Dit werk ver»
schilt in alles van het gewone Parij»
sche boulevard'toonecl- Rij Géraldy
niet het afgezaagde drickhocksmotkf.
geen sterke scènes a faire, geen hevige
actie of fcjle. uitlaaicndc jAissie. Het is
alles heel eenvoudig, zijn comcdie bc»
handelt een gewoon huwclijksconflict,
zooals duizenden en duizenden mannen
cn vrouwen in hun leven doormaken,
cn dat zijn oplossing vindt niet door
een geforceerde, op dc spits gedreven
uiterlijke dramatische handeling, maar,
in het innerlijk van dc twee tegen
elkaar botsende personen. De intrique
van Robert et Marianne is al zeer wei»
nig gecompliceerd cn in enkele regels
tc vertellen.
Robert en Marianne zijn twee jonge
mcnschcn. die het huwelijk ingaan met
dc wedcrzijdsche belofte niet langer bij
elkaar tc zullen blijven dan dat hun
liefde onverzwakt hen samen bindt. Zij
zijn beiden er van overtuigd, dat de
liefde maar zelden heel bet leven door
duurt. Zij willen samen gaan tot den
top van hun geluk: maar als dc dag
komt, waarop zij bemerken, dat dc weg
bergafwaarts voert, zullen zij vrijwillig
van elkander gaan, opdat zij later
slechts de herinnering aan hun groote,
mooie liefde zullen bewaren.
Voor Marianne is reeds twee jaar
later dat moment gekomen. Robert is
zoo geheel van zijn zaken vervuld, dat
hij nauwelijks meer opmerkt, wat er in
zijn vrouw omgaat. Ilij voelt niet eens.
hoe hij haar langzamerhand van zich
vervreemdt. Op het hoogtepunt van
zwartgroene massief der dennen; wit--
glanzende berkenstammen rezen er uit
op en over dit donker begroeide cn
rulvlakkc land lagen grillig, als dikke
neergeslagen herfstdraden, de witte
zandpaden.
Dc warme harslucht, die cr uit op»
steeg, dreef ook zwoel over het terras
der villa, mengde zich met het zware
uronyi der jasmijnen en den flauwzoe»
ten geur der bloeiende meidoorns.
Lichte voetstappen bcknarsten even
het grint; het was Mietje, het tweede
meisje, dat uit het huis kwam.
„Mevrouw, meneer laat vragen of dc
zolderraampjes niet gesloten moeten
worden?"
„O lieve deugd, pa verwacht on»
weer", zuchtte Suus.
Haar moeder fronste even pijnlijk dc
wenkbrauwen.
„De zolderraampjes?Ooh ja, als
meneer het wil.... Sluit ze maar,
Mietje".
De meid ging.
„Die zullen wel weer eens open moe»
ten ook...." zei Suus.
Mevrouw haalde even wat ontcvre»
den haar schouders op. wilde blijkbaar
iets opmerken, maar op dat oogenblik
trad Jacques naderbij.
„Zeg Ro, wil jc nu je eerste les heb
ben?"
„Ben je nu hcclcmaal stapel!" viel
Suus uit, Les.... in zoon hitte? De
PADVINDSTERSHUIS.
beantwoord werd, de deur van het
Haarlemsche padvindstershuis.
Dc vertrekken die de jeugd zijn toe»
bedeeld zijn met betrachting van groote
soberheid ingericht.
In ccn der zaaltjes werden de aan»
wezigen ontvangen. Onder hen waren
ook ecnigc vertegenwoordigers van de
afdeelingen Haarlem en Heemstede der
N'ed. Padvinders Verceniging. Mevr.
Redcke heette iedereen welkom. liet
woord werd gevoerd door den heer M.
A. Reinalda die dc afdeeling feliciteer»
de met haar nieuwe huisvesting. Deze
zal waarschijnlijk niet van blijvenden
aard kunnen zijn, doch de wethouder
kon toch wel de toezegging doen, dat
het gemeentebestuur eventueel ook voor
het verkrijgen van een ander tehuis po»
gingen in liet werk zou stellen. Na»
mens de'Haarlemsche padvinders sprak
de -beer J. M. Figee. Hij wenschtc du
vrouwelijke collega's van harte geluk.
Mevrouw \Vcnninger»Hulsebos hui»
digdc in een enthousiaste redevoering
den arbeid van mevrouw Redeke. Zij
gaf een ruwe, maar zeer duidelijke
schets die dc persoonlijkheid en het ka»
rakter van de leidster duidelijk be»
lichtte. Mevrouw Redckc bracht die
hulde over op medebestuurders, vooral
<>p mevrouw .1. M. C. Figce»Bossard, die
zich met treffend veel ijver gewijd
heeft aan de belangen, van dc Haar»
Itmschc padvindsters.
Dc heer Wesscls, districtscommissa»
ris der N. P. V. was de laatste spreker.
Ilij sprak over zijn waardeering voor
het werk van het Mcisjesgilde en zeidc
veel gclukvcnschen voor het prachtige
onderdak. Hij memoreerde dat de N.
P. V. in Haarlem tot nu toe zonder
hulp van de overheid heeft gearbeid,
doch dat zij thans ook met een club»
gebouw zit, dat veel te klein is. Wel»
licht zou de wethou Ier?.
De zinspeling van den heer Wessels
die het ijzer smeedde toen het heet
was; viel in goede aarde. Wethouder
Reinalda lachte mee.
Wij wcnschcn mét de padvinders,
dat zij nog eens evenvw»' succes zullen
hebben, op het gebied van woningen
zoeken»bij>dc»ovcrhcLd, als dc meisjes
van het gilde. Zij verdienen het, al was
het alleen maar, omdat de Organisatie
zich steeds uitbreidt.
Dè aanwezigen bleven na de verrich»
ting der officieele plechtigheden, nog
een kort oogenblik bijeen.
Op de ruime rustige binnenplaats,
varen de spelen der padvindsters al in
vollen gang.
zijn maatschappelijke carrière komt hij
tot de ontstellende conclusie, dat hij
bezig is zijn vrouw tc verliezen. Ma»
rianne ziet heel goed in. dat in hun hu»
welijkslcvcn dc weg reeds bergaf gaat.
,.lk dien tot niets meer!" zegt zij
hem. „Wc zijn niet meer man cn vrouw
ma.ir ccn „huishouden", wc zijn gc»
trouwde menschcn! Dat zegt alles!
Wat 'n vernedering!" Zij voelt, dat zij
naast hem haar persoonlijkheid ver»
liest. „Ik houd van een man. niet van
ccn ingenieur!" bekent zij hem en zij
stelt hem voor van elkaar te gaan, voor
dat het te laat is. Maar Robert cn
dat is psychologisch van Geraldy prach
tig gevonden ziet de verhouding tus»
schen man en vrouw, nu hij getrouwd
is en het huwelijk gewoonte is gc»
worden, heel anders dan op den dag,
toen hij zijn liefde bewust werd. Ilij.
dc zakenman, vindt in deze allcdaag»
schc verhouding volkomen zijn geluk.
Hij wil van scheiding niets weten. Tot
dat hij zelf in III tot de conclusie
komt, dat zij den top overschreden
hebben en hij uit zich zelf haar dc vrij»
heid aanbiedt. Doch dan is de toestand
geheel veranderd. Robert is maatschap»
pelijk niet meer dc groote man. die hij
eens was; hij is door zijn beste vricn»
den verlaten, hij staat in dc wereld a!»
Iéén. En nu ziet Marianne hem plotse»
ling anders. Nu ziet zij, wat zg voor
hem kan zijn, dat zij voor het eerst in
haar leven zijn hulp kan wezen. In
dat moeilijkste oogenblik van zijn lc»
ven vinden zij elkander weer. Hel
moederlijk instinct komt in haar. de
vrouw, boven; zij staan niet meer als
twee partijen tegenover elkander. Zij
wordt zijn bondgenoote en zal voor
hem bij zijn werk voortaan de „anima»
trice" zijn.
Men ziet: eenvoudiger handeling
voor een eomedie die zich enkel
spreeuwen vallen flauw!"
„Wat is dat voor een les?" vroeg
„Jacques zal me lecren chauffceren"
lichtte Ro loc.
„O jongen, stel dat dan uit tot het
wat koeler isriep mevrouw, ,,nie»
waar Ro?"
„Ja, liever wel.bekende deze,
,,'t is zoo benauwd balsamiek...."
„En jc wilt straks wel tennissen",
verweet Jacques, „dat is toch ook niet
om af te koelen
„Als 't zoo warm blijft, tennis ik
nic-t", antwoordde Ro.
„En je hebt speciaal gevraagd of
Reevers kwam...."
Nou, als Reevers dan komt, dan
tennist hij ook niet...."
Ro's stem klonk wat snibbig cn me»
vrouw keek even naar haar over haar
hreiwerk heen. Om haar mond was
ontevredehcid.
Suus lachte.
Jacques ging in een luien stoel lig»
gen, toonde in gemelijke humeurigheid
zijn groote voortanden en zei niets
meer.
„Nu is je tante Martien zoowat in
Arnhem, denk ik", zei Suus.
Ro knikte en lachte.
„Ja-..- die gelukkige Karei!"
Het spottende mondhoekje kneep
even cn in de bruine oogen glansde
wat, -ls v- v
Op dc groofe hondcntentoonstclling
te Kensington was het deze hond,
„Captain Swift", die het grootste op»
zien baarde cn fungeerde als parade»
paard van dc expositie.
Geen wonder. Want een dergelijke
haardracht lijkt ons cenig op de wereld.
Het hondje kan gelden als antipode
van de moderne vrouw, die den jon»
tusschen Robert en Mananne, met als
bijpersonen alleen de moeder cn een
vriend van Robert, afspeelt is moei»
lijk dankbaar. Het is niet te ontkennen,
dat Géraldy nu cn dan vooral in de
expositie wat breedsprakig is. In
zijn bewijsvoering is hij van een dege»
lijkheïd cn een uitvoerigheid, die men
zelfs „Hollandsch" zou kunnen noe».
„Wie is Karei?"
„Karei Hoevenaar, 'n logé van Frank
Reevers, ma", legde Suus uit. „Hij is
eens mee komen tennissen op Bceklust,
cn die trof het nu vanmorgen zoo,
want hij moest ook naar den Haag en
tante Martien legde dadelijk beslag op
hem".
„Dat 's wel es heel goed...." zei
Ro. „Die meneer had zekere aiTS, die
ik onuitstaanbaar vond...."
„Nou. maar wat airs betreft..vlak
jc vrind Reevers dan ook niet uit...."
merkte Jacques wat vadsig op.
„Nee Frankie is 'n schatl" riep Suus.
„Ik ben dol op Frankie!"
„Jij bent gek", snauwde Jacques.
„Nou, nou...." suste zijn moeder.
Er viel even een zwijgen.
„Hoe is die situatie daar nu eigenlijk
op Eikendaal?" vroeg mevrouw dan.
„Ik heb gehoord dat de bedienden weg
gaan".
„Die hebben 'n baantje", wist Jacques
„dat had die ouwe Reevers al bij z'n
leven in orde gemaakt".
„O.... Frankie krijgt aan elke vin»
ger een hupschc dienstmaagd, als hij
wil", verzekerde Suus.
,,'t Moet wel 'n mooi huis zijn, maar
dc tuin is niet groot", zei haar moeder.
„Kent u 'l huis niet?" vroeg Ro ver»
wonderd.
Mevrouw van Mcertcn schudde ietwat
onverschillig 't hoofd.
gooskop prefereert.
Doch uit de gelaatsexpressie van
„Captain Swift" meoncn wij ook al to
mogen opmaken, dat hij niet atkcerig
zou zijn van een radicale opruiming
aan den Jijve, Hij zou zich waarschijn»
lijk behaaglijker gevoelen met een
Lton»kop.
HET PROVINCIAAL
WATERLEIDINGBEDRIJF»
DE HONDERDSTE GEMEENTE
AANGESLOTEN.
„Ik ben cr wel eens langs gereden
en dan zie je er iets van, maar 't ligt
nogal ver naar achter.... 't is er ge»
isolcerd. Geen prettig wonen, dunkt
me. En zoo vlak aan dc rivier
VochtigJe tante zal het ooi» wel
iict kennen".
Ro wist het niet,
„Die meneer Reevers kwam nergens
en voor dien tijd heeft het lang leeg
gestaan...," ging mevrouw voort.
„Die ouwe Reevers was menschen»
schuw", zei Jacques, „ze zeien dat hij
in Mexico ccn zonnesteek had opge»
loopen. In Holland noem je dat 'n klap
van den molen".
„Daar heeft Frankie dan mee ge<"
boft", merkte Suus op.
„Ik vind die jonge Reevers alleen
maat veel te jong, om nu al te gaan
rentenieren", zei haar moeder met iets
scherps in haar toon.
„Hij is candidaat in dc rechten, me»
vrouw", vergoelijke Ro, „en niets be»
'et hem om ook zijn doctoraal nog -j
halen",
„Jalekker!" sneerde Jacques.
„Wat lekker?" vroeg Suus.
Maar het antwoord bleef uit, want
haar vader was eensklaps naderbij ge»,
treden cn brak met zijn vraag olotss».
ling het gesprek af.
(Wordt vervolgd),
Magnolia in het Parklaan-
plantsoen.
De Parklaan Is in de laatste maand
geducht onder handen genomen. Het
gedeelte tusschen den Kruis» cn Jans»
weg is geheel gereorganiseerd- Vroeger
slingerde daar een middenpad, dat geen
dienst deed- Nu is het een groot recht»
hoekig plantsoen- Arnhem stond er
voor bekend, dat hel mooie plantsoc»
ncn heeft op brcede verkeerswegen.
Naar dit goede voorbeeld is nu ook
dc Parklaan verfraaid- In dezen vroe»
gen tijd bloeien er natuurlijk nog niet
veel hloemcn. Hierboven geven wij
evenwel een foto van een mooi groepje,
een magnolia omgeven door vele kleu»
rige bloemen, Ecnige bedden tulpen
bewijzen, dat ook bloembollen geschikt
zijn voor plantsoen versiering- Op
den duur zal het een genot
worden een wandeling over dc
Parklaan tc maken, althans wat het
nu veranderde gedeelte betreft. Web
licht zal deze geslaagde proef een aan»
leiding zijn om ook dc twee overige
STADSNIEUWS
SOCIALE VERZEKERING TEGEN
LOONDERVING.
Uit het verslag in dc Maasbode van
dc tc Amersfoort gehouden algeniecne
vergadering van dc K.»K. Handclsver»
ccniging St. Christoffcl het volgende.
Dc afdeeling Haarlem vereenigde
zich met het op haar voorstel omtrent
pogingen tot invoering eener sociale
verzekering"tegen loonderving, uitge»
bracht pracadvies, waarbij het bestuur
dit voorstel met gerustheid aanbeveelt.
De heer Schroder Eindhoven drong
aan op een actie tot invoering der Ziek»
te wetTalma.
Bij amendement vroeg dc afdeeling
Tilburg een actie'tot invoering eener
sociale verzekering tegen invaliditeit,
die omvat loonuitkeenng cn vrije gc»
neeskundige behandeling.
Dc voorzitter zcide dat dit amende»
ment niet in het voorstel»Haarlem kan
worden opgenomen, doch dat men wel
in die richting wil sturen.
Het voorstcbilaarlcm werd aangeno»
men.
Tijdens de openingsplechtigheid.
Géraldy doet in zijn schrijven meer»
malen aan mevr. Simons»Mees denken.
Ook in zijn dialoog, die wel eens wat
iittcrair is. Maar op andere oogenblik»
ken toch ook weer van een warm,
doordringende menschelijkheid.
Robert cl Marianne -is als
Aimer vol van fijne détails.Géraldy's
comédie onderscheidt zich -door voor»
r.aamhcid van uitwerking cn een uiterst
fijne psychologie. Marianne is in haar
onafhankelijkheid, haar sterke persoon»
lijkheid die eigenlijk heel weinig
„Fransch" is prachtig geteekend.
Even gaaf en zuiver, even ,knap wordt
ons dc figuur van Robert gegeven. En
het conflict, dat Géraldy gesteld heeft,
is met tal van subtiele nuances, zuiver
menschelijk cn lo-gisch opgebouwd en
uitgewerkt. Zoo boeiden dc gesprek»
ken tusschen deze twee menschcn
voortdurend, ondanks hun lengte.
Niet het minst ook door het over
het geheel voortreffelijke spel der
Franschen. In het eerste bedrijf vreesde
ik voor een teleurstelling, omdat made»
moiscllc Lurcau toen niet de Marianne
•gaf, zooals ik mij die bij lezing had
voorgesteld.Zij speelde Marianne
meer als ccn ingénu dan als het on»
afhankelijke, vrije meisje, dat Géraldy
geteekend hceftt Ook hinderde in I
herhaaldelijk het stereotiep vooruit»
steken van haar hoofd bij bijna eiken
zin dien zij uitsprak. Maar ni 't tweede
bedrijf herstelde zij zich volkomen.
Toen was zij wel geheel de gedesii»
lusïonncerdc vrouw en gaf zij spel van
groote warmte en temperament.
Monsieur Scllier, die in Robert
meer den zakenman naar voren bracht
dan den liefhebbenden echtgenoot
voor ccn Franschman was hij in zijn
liefdesuitingen soms opmerkelijk ge»
reservcerd gaf mad.ellc bureau
vooral in II voortreffelijk tegenspel.
Het was een genot dit echte Fransche
spel van mademoiselle Lureau cn
monsieur Scllier te volgen. Zooals de
Franschen zulk een tooneel weten te
spelen, den dialoog met ongekende rap»
heid cn zekerheid van elkaar overne»
mend, voortdurend in volkomen na»
tuurlijken toon, zoodat elke gedachte
aan tooncelspelen wegvalt, zoo kan
geen ander volk ter wereld het.
Dc rollen van de moeder en den
vriend waren zeer voldoende bezet door
madame Dorvalley en monsieur Cla»
vaud, zoodat ook het geheel groote
voldoening schonk. ITèt niet talrijk
opgekomen publiek toonde zyn dank»
baarheid voor deze voorstelling met
een zeer warm applaus zoowel na hel
tweede als 'het derde bedrijf.
J. B. SCHUIL.
Aan de Tel. wordt gemeld dat nu
ook de gemeente Schellink hout besloot
tot aansluiting bij het Provinciaal wa»
tei'teidingbedrijf, honderd gemeenten
bij dit bedrijf zijn aangesloten.
TOONEELVEREENIGING
„VOORUITGANG"
De tooneelvcreenigng „Vooruitgang'*
gaf Zaterdag aan haar leden en genoo»
digden in de groote zaal van het ge»
bouw „Bloemhof" ccn cabaretavond
waarvoor zooals altijd een groote be»
langstelling bestond- De zaal was ten»
minste, geheel bezet. Hoewel op het
programma stond, dat met de afwer»
king van het programma te acht uur
begonnen zou worden, was het toch
ver over half negen, eer de aanwezigen
wat tc zien en tc hooren kregen. Na»
dat ccn strijkje onder leiding van den,
heer Hart op verdienstelijke wijze een
paar nummers ten gchoore had ge»
bracht. werd de aandacht gevraagd
voor den heer Heercns, solo»xylopho»
nist, die van een bijzonder mooie en
overvloedige klankenweelde liet genie»
ten. Hij kreeg er een dankbaar ap»
plaus voor en werd zelfs eenige keeren
voor het voetlicht terug geroepen.
Twee acrobaten, die zich „The
Burchlys" noemden, vertoonden eerst
op het tooneel ceni'gc tableaux, w-.utr»
bij zij door gekleurde schijnwerpers
belicht werden- Toen verrichtten de
gespierde athleten op den beganen
grond cenige acrobatische toeren, die
terecht veler bewondering afdwongen.
Vóór dc pauze trad de heer H.
Smits als conférencier op en deed dit
weer op dc van hem bekende gemoe»
delijkc en gewilde wijze, waarmee hij
altijd succes heeft.
Dc tweed* helft van den avond was
een getrouwe copie van de eerste-
De aanwezigen amuseeren zich met
elk nummer.
Tot slot'werd onder leiding van den
hoer H. van Dokkum gedanst.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a - Cents regel.
Jonge Moeders
hebben cenlgen lijd vóór en n» de bevalling een
versterkend cn blocdvorrnecd middel noodlg.
HOMMEL'S HAEMATOGEN-TABLETTEN
Per Doos fl.90; bij Apotb. én Drogisten
De. HOMMEL-S HAEMA TOGEN - het beste
bloedvormen de en versterkende middel sedert 35 jaar.
