HAARLEM'S DAGBLAD
OUD HAARLEM
FLITSEN
DONDERDAG 29 APRIL 1926DERDE BLAD
WAT GESPAARD BLEEF
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 576
DE PUZZLE
Jc riet je troonopvolger
bezig met een puzzle,
waarbij twee ineenge»
strengelde ringen losge»
maakt moeten worden
je zet je neer op den
arm van den stoel en
geeft adviezen
waarna jc volledig bezit
neemt van de puzzle en
mompelt, dat het een»
voudig genoeg moet zijn
je maakt e
kelde man
der het minste resultaat
zoekt na een half uur
beter licht en komt tot
de conclusie dat het een»
voudig genoeg is ais je
maar even kalm door»
denkt
bericht aan do rest van
de familie dat jc niet
kunt komen, omdat jc
druk bezig bent
wanneer dit niets ople»
vert probeer je het nog
eens door brute kracht
cn binnensmondsche ver»
wenschingen
waarna je bet opgeeft
met de opmerking dat je
geen tijd meer hebt,
want dat je noodzakelijk
nog een brief moet
schrijven.
(Nadruk verboden)
(Nieuwe
XIII.
Het Proveniershuis.
Het Proveniershuis in de Groote
Houtstraat, is een oud gebouw, maar
veel mooi's is er toch niet van gespaard
gebleven. Een uitzondering maakt even»
wel de fraaie topgevel op den hock van
de Gierstraat. Dit is inderdaad een van
de fraaiste 6taaltjcs van bouwkunst
onzer voorouders. Als indertijd het
overige van dit gebouw even mooi is
geweest, dan.... is er in den loop der
jaren veel aan verknoeid!
't Proveniershuis is een overblijfsel
van het St. Michielsklooster, dat in
1414 werd gesticht. De Kerkstraat
heette in die jaron de St. Michiel»
straat.
Toen in 1576 St. Joris de Doelen, die
in de Ramen (nabij de Raamvcst van
heden) door brand vernield was, werd
de schutterij in het Proveniershuis ge»
oefend.
Later werd het gebouw weer inge»
richt voor Oude Mannenhuis. Nu zijn
er de kantoren van het Burgerlijk
Armbestuur en Weldadigheid naar
Vermogen onder gebracht, terwijl ook
de H.O.V. in een der zalen oefent.
Vroeger prijkte het beeld van St.
Joris boven de Doclcn»poort.
Allan vertelt van dien St. Joris:
„Maar vertel me eens, wie of wat
<lic St. J.oris eigenlijk was. Och
niemand of niets anders, dan een der
veldoversten van wijlen den Romein»
sehen Keizer Dioclctiaan. Een flink
üoldaat was»i, maar ook ccn zeer ge»
vociig mcnsch cn menschlievcnd ook....
Oordeel zelf. Men verhaalt van dien
Joris (eigenlijk heet hij George), dat hij,
op reis naar zijn leger, 't welk ergens
dn het tegenwoordige Turkije gekam.
peerd was. onderweg, op een van zijn
pleisterplaatsen vernam dat er in de
nabijheid van die plaats onverwachts
een vrecselijke groote draak was gear»
riveerd, die dood en verderf om zich
heen verspreidde. Onverzadelijk als hij
was had hij na eerst dc kudden der
bewoners te hebben verscheurd ook al
dc kinderen beneden dc vijftien jaar
verslonden en juist op,het oogenblik
dat Joris ter plaatse arriveerde, was dc
beurt aan 's Konings dochter Cleodc»
line, gekomen om tot dejeuner of diner
(want voor souper was 't nog te vroeg
op den dag) voor Mijnheer Draak te
dienen.
Alles behalve op haar gemak, begaf
onze schoone zich op weg en ontmoet»
te Generaal Joris, die getroffen door
haar schoonheid en meer nog door haar
■tranen het lieve kind staande hield en
'belangstellend naar dc reden harcr
droefheid informeerde. Innig begaan
FEUILLETON
DE ERFENIS VAN OOM
GEORGE
door
F. DE SINCLAIR.
12)
Suus knikte.
„Van jouw kamer zelfs heel goed; jullie
kunnen desnoods vannacht met licht:*
seinen naar elkaar werkenKijk".
wees zc „aan dezen kant van dc rivier
dat rooie dak.
„Dat 's dc boerderij naast Eikcndaa!
en dan links ervan, die boomgroepen.,
je ziet een puntje van het dak van het
huis er uitsteken.... Maar de weg cr
voor. die zie jc heel duidelijkAls
hij daar met zijn auto op komt, zou je
't kunnen, zien.Leuk hfc?"
„Overrukkelijkspotte Ro.
„Nou. ik zal zien. dat ik Jacques weer
op temperatuur krijg", besloot Suus.
„want anders kopit cr van dat getennis
hcclcmaal niks
Suus iicp den tuin in en Ro ging naar
het huis, trad dc vestibule in, o_p weg
naar haar kamer, om zich te verklec»
den.
Toen ze dc trap opliep hoorde ze
serie)
met het alles behalve benij-enswaardig
vooruitzicht der weerlooze Cleodeline
nam hij zonder ook maar een oogen»
blik te aarzelen, het besluit haar aan
de klauwen van den Draak te ontruk»
ken cn haar te Redden. Aanstonds
zocht hij het monster op cn dadelijk
trok hij van leer. Doch zijn Drakciijke
Hoogheid en dat ondervond Siegneur
Joris maar al te goed was bij lange na
geen kat om zonder handschoenen aan
te pakken, want eerst Da langen en
hceten strijd gelukte het hem den
Draak te doorboren, waarna hij de nu
gelukkige Cleodeline» die intusschcn
als in duizend vrcczcn den uitslag van
het gevecht op een eerbiedigen afstand
had afgewacht, huiswaarts geleidde naar
haar Koninklijke Papa, die geen beter
bewijs van zijn dankbaarheid wist te
geven dan dat hij zich liet doopen,
welk voorbeeld weldra door zijn gc»
hcclc hofhouding, ja zelfs door dc gc»
hccle bevolking werd nagevolgd".
Dit gebouw Is een sieraad van den
Jansweg.
De heer van Staats was een garenfa»
brikant die in do Groote Houtstraat
woonde. Hij liet toen hij in 1729 stierf
een groot fortuin na, dat volgens tcsta»
mentaire beschikking gedeeltelijk bc*
steed moest worden voor dc verzor»
ging van oude 'hulpbehoevende vrouwen.
Het Hofje van Staats.
In 1730 werd het Hofje van Staats
gebouwd.
In het hoofdgebouw was dc regenten»
kamer gevestigd. Dc deuren in de zij»
gebouwen goven toegang tot den tuin,
waarom de huisjes voor de z.g. oude
vrouwtjes gezet zijn.
Het middengebouw is nu, ten bate
van de fondsen der stichting, verhuurd,
eerst aan het bestuur van den Haar»
lemmcrmcerpolder, maar toen dit ccn
polderhuis in Hoofddorp kreeg, aan den
Armenraad.
In ccn der hoofdvertrekken, de gele
kamer genoemd, ziet men boven de
schoorsteenmantel de portretten van
dc eerste executeuren van het testament
van den heer IJ. Staat. Daaronder
slaan de volgende regelen:
„De Heer van Staats zijn schat, 't
vernuft van Kleyn, 't beleid
der Hccrcn
Van Gog en Hasius, de Bruyn cn
Van der Windt,
Zijn oorzaak, dat dit huis voldoet aan
Staats' begeren,
Waarin dat oud en arm een heul en
toevlugt vind:
Wie dus nooddruftigen wil hulp cn
bijstand tonen
Zal God met eeuwig heyl en zaligheid
bekronen".
J. A. van Orsoy. T. van der Vinne,
Scripsit.
meneer van Meerten, die zijn ingeslikt
citroenpitje blijkbaar vergeten was. aan
Mietje last geven, om de zolderraam»
pjes weer open te zetten.
IV.
Het was omstreeks'twee uur in den
middag, toen over den grintweg, die
langs Eikcmlaal voerde, ccn zwaar be»
stoven Amterdamsohc huurauto zich
langzaam en sputterend voortbewoog.
„Ik zien nog niks wat op 'n boiten»
plaats laakent", zei de chauffeur, zich
omwendend, tot den cenigen passagier;
die achter In den wagen zat en even»
eens met uitgcrcktcn hal6 den omtrek
verkende.
„Nog 'n stukkic ferder, bij al die
baume", zei deze.
„Doar?Knake
En dc auto sputterde weer langzaam
verder.
De chauffeur had het warm en ter»
wijl hij met de rechterhand het stuur»
rad omklemde veegde hij met de lin»
kcr zijn glimmend rood gezicht met
een smoezelige zakdoek af.
De heer, achterin dc auto, had het
ook wurm, maar in tegenstelling met
den chauffeur, had dc warmte op hein
een verbleekenden invloed, en die
bleekheid, welke iets geekwasachtigs
had, werd schijnbaar nog verhoogd
door een zwarten knevel en sik, het
donkere sluike hoofdhaar en dc opval»
Een der reliefs van het Hofje.
Het portret van den heer van Staats
bevindt zich in de groene kamer. Boven
de deuren der beide zijgebouwen zijn
reliefs aangebracht. Van een dezer
geven wij een teekening, voorstellend
ccn vrouw die weldadigheid beoefent.
C. J. van T.
BINNENLAND
PLECHTIGE HERDENKING
VAN DEN STERFDAG VAN
DE RUYTER.
DE SAMENKOMST IN DE
■NIEUWE KERK.
Het persbureau Vaz Dias meldt ons
uit Amsterdam:
In de Nieuwe Kerk heeft heden in
tegenwoordigheid van II. M. de Ko»
ningin en Z. K. H. Prins Hendrik de
plechtige herdenking plaats gehad van
den sterfdag van Luit. Admiraal Gene»
raai van Hollandt en Westvrieslandt
Michiel Adriaanszoon de Ruytcr. Dc
bijeenkomst werd geopend met het
spelen van het „Wilhelmus" cn van Ps.
63 op het orgel. De Ruyter liet zich in
zijn stervensuur dezen Psalm voorlezen
welke luidt:
„O, God, Gij zijt mijn God, ik zoek
u in den dageraad.
Mijn ziele dorst naar mijn vleesch
verlangt naar U,
In een land dor en mat, zonder
water".
Nadat vervolgens Mia Pcltcnburg
een aria uit „Der Messias" van Handel
had gezongen, sprak Prof. Dr. P. J.
Blok dc herdenkingsrede uit.
„L'it de diepten van dit schoone
kerkgebouw, dat een nationale beteeke»
nis heeft verkregen, stijgt heden
zeidc dc liooglccraar de kloeke stem
van den grooten zeeman op tot ons
Nederlanders der 20ste eeuw, dc stem
van Hollands grootsten Admiraal,
wiens gebeente ginds rust onder het
meesterwerk van Rombout Verhuist.
Wij willen heden op den gedenkdag
van zijn dood te Syracuse, luisteren
naar die stem, die zoo dikwijls maohtig
heeft weerklonken op dc golven van
Noord», Oost» cn Middellandsche Zee,
van den Atluntischen Oceaan, van de
kusten van Barburye cn Guinea tot dc
Antillen en Nieuw Nederland, aan den
mond van dc Theems, in de Sont cn
in het Kanaal, in dc Raadszalen van dc
Staten van Holland en Zeeland, der
admiraliteitscolleges van Middelburg en
Ylissingen en van Amsterdam zelf.
Die stem spreekt ons in zwaren
Zeeuwschen tongval van eenvoud, ne»
dcrigheid en vroomheid, van vader»
landsliefde cn plichtsbetrachting, van
moed, trouw cn beleid, van zelfvcrtrou»
wen cn zelfopoffering, van adeldom des
harten, die meer is dan hoogc afkomst,
dan titels, waardigheden, dan roem cn
eer. Want Dc Ruytcr was niet alleen
een onvergelijkelijk zeeheld, een onver»
saagd, beleidvol, geniaal krijgsman, doch
ook een groot en goed. ccn edel
mcnsch. waardig om gesteld te worden
onder de besten cn edelstcn van Ons
geslacht, al was hij dc zoon „van een
ecnvoudigen Vlissingsohcn zeeman cn
bierdrager en van ccn nederige zee»
mansvrouw uit diezelfde roemrijke ha»
ven, die dc bakermat was van zoo ve^c
onzer helden der zee.
Uitvoerig memoreerde spr. deze deug
den van den grooten zeeheld. En wie
heeft cr ooit meer blijken van vader»
landsliefde cn plïohtsbctrachting gege»
ven dan hij? zoo vervolgt de rede»
naar. Als hij in het late najaar van 1651
dus 44 jaar oud, genoeg heeft van het
harde en zoo góed als onafgebroken
zeemansleven, dat hij totnogtóc heeft
geleid en zich terug wil trekken in een
welverdiende rust, breekt de Eerste
Engelsche oorlog uit en_ is hij na lang
overwegen bereid, zij het dan slechts
voor één zeetocht, uit vaderlandsliefde
in zee te gaan voor het lieve vader»
Jand.
Uitvoerig gaat spr. dan het verdere
leven van den grooten zeeheld na cn
lend zware wenkbrauwen, die boven
den neus in elkaar verward raakten.
Dc meneer -had verder groote vooh»
tige amandclvormige oogen, die wat
puilden en in de hoeken met bloed
doorloopen waren. Als-hij sprak, viel
dc valschheid van zijn gebit op door
de onnatuurlijke withe.d.
Zijn gelaat was ondanks dc slechte
kleur vlcezig cn vertoonde dikke, als
aingcplakte wangen, terwijl de g-ootc
neus gebogen cn scherp was.
Hij droeg ccn sterk getailleerd licht
leverbruin colbertcostuum, dat alle ken
merken van nieuwheid vertoonde in
dc scherpe vouwen aan mouwen cn
pantalon, ccn lichtblauw fantasicvcst
met paarlemoeren knoopen, een gc»
streept blauw overhemd, een dubbelen
boord cn ccn brcedc wccrschijn»zijdcn
das, waarop ccn groote parel stak,
voorts bruine schoenen met zwartge»
lakte punten cn witte slobkousen.
Zijn handen waren klein en dik, of
cr niettegenstaande de tropische hitte
nog altijd de winter in zat; blauwge»
streepte manchetten met gouden knoo»
pen, waarin een steentje fonkelde, om»
knepen de ronde polsen, aan de dikke
vingers knelden glinsterende ringen en
over zijn ronden buik spande een gou*
den schakelkctting.
„Aikendoalspelde dc
chauffeur moeilijk, toen dc wagen de
oprijlaan bereikte, waar de naam in
vertelde hij hoe hij gediend heeft. In
1676 komt het einde. Ais hij met een
zwakke vloot naar Sicilië zal worden
uitgezonden, vbc.lt hii. dat het zijn laat»
ste tocht zal zijn. Hij heeft ernstige
bezwaren tegen die zwakte, maar zegt
tenslotte: „Do Hccren hebben mij,, niet
te verzoeken maar tc gebieden cn al
wierd mij bevolen 's Lands vlag op één
enkel schip tc voeren, ik zou daarmee
ter zee gaan"; en als hij ziek wordt,
roept hij uit: „ik zal dien tocht doen,
al zou men mij naar 't schip dragen".
Maar de, 68»jarige heeft een voorgevoel
van wat cr met hem gaat gebeuren.
Spr. beschrijft dan den laatster, zee»
slag en het levenseinde van den Ad»
miraal.
Zijn gebalsemd lichaam werd in de
kajuit van zijn 6chip in een looden
kist bewaard, totdat hij met de vloot
eerst den 24stcn Januari 1677 te Helle»
voetsluis het vaderland bereikte. Den
18cn Maart werd het met groote plech»
tighcid en eerbetoon hier ter plaatse
begraven.
„Ier rust De Ruyter, hooft en heil
van Hollants vloten".
Wij Nederlanders van onzen tijd,
zoo ging spr. verder, willen heden zijn
grafstede met eerbied en dankbaarheid
naderen, gedachtig aan wat hij eenmaal
was. gedachtig niet alleen aan den
groqten VJootvoogdi, den braven vader»
lander, maar ook en niet het minst aan
den, edelen mcnsch die daar dc eeuwi»
ge rust geniet.
Dc dagen van de Ruyter zijn lang
voorbij. Onze Marine behecrscht dc
zeeën niet meer; zij doorleeft juist in
dc-zen tijd een crisis, die zelfs nu erf
dan kortzichtige waan! dreigt
met haak- algeheele verdwijning of ten»
minste met hare beperking bot het al»
lcmoodzaikelijkste. Mocht eenmaal het
oogenblik aanbreken, dat onJc Marine,
als weleer geroepen zou worden om
het vaderland naar vermogen te helpen
verdedigen, dan wij mogen er vast
op rekenen zal dc geest van De
Ruytcr zijn schitterend voorbeeld, o-n»
ze bevelhebbers en matrozen wederom
bezielen tot groote daden van moed,
beleid en plichtsbetrachting als van
ouds,.
Dat zij onze gedachte in dit plech»
tige oogenblik van herinnering. Die
gedachte moge hen, die het wel meenen
met het vadcrUnd, bemoedigen in den
dikwijls moeilijken strijd der meenin»
gen. N'a eeuwen moge De Ruyter nog
uit dit zijn praalgraf spreken tot ons
volk; hij gelijk zijn tijdgenoot van hem
getuigt:
„Den Helt, der Staten Tcchtcrhant,
Den redder van 't vervallen
Vaderlant,
Het roer der Vloot, den arm daar
Godt door strêc.
Door hem herleeft de vrijheid en. de
vrêel"
Hierna had dc kranslegging plaats.
Deze geschiedde door II. M. de Ko»
ningin, de Koninklijke Nederlandsche
Vereeniging „Onze Vloot", het corps
gouden letters pp dc hardstccnen ko»
lommen van het monumentale hek ge»
schilderd waren.
„Det is 't", zei de meneer.
„Vcrbauden Toegang" wees de chauf
fcur op het hord.ie bij den ingang.
„Niks te verbiejenje raadt cr
moar in", zei dc meneer op onverschil»
ligen toon, terwijl hij tegelijkertijd van
onder ccn hoop krantcnbladcn een
lichtgrijzen deukhoed en een bruinledc»
ren actentasch te voorschijn trok, den
hoed opzette cn dc tasch voorloopig
op zijn knieën legde.
Dc auto zwenkte, gleed knersend
over de kiezels vnn de oprijlaan en
stond even Inter stil voor het bordes
der villa, aa nde voorzijde, dat afge»
zet was met een hardstccnen rand, waar
op groote slccnen vazen stonden, ge»
vuld met bloeiende Iukgcraniums.
De zon brandde er fc-1: alle jalousiën
waren neergelaten.
..Nou jij wacht hier moar", zei de
meneer opstaande.
„Nei, dat doen ik nie", antwoordde
de chauffeur.
„Wafoor nic?"
„In, die flukke sonme bande
souwen springen. I lib u nic "n paar si»
goarc foor mc en ik mot ook vat drin»
ken
De meneer keek even om zioh heen.
„Set je woage doar moar, onder die
baumc, dat 's schoaduwgunder bij
zee»officieren, het corps adelborsten,
het Nederlandsche Zeewezen, -de
Stichting Fonds voor de De Ruyter»
medaille, het gemeentebestuur van
Vlissimgen, de De Ruyterscbool te
Vlissingen, het bestuur van de Kweek»
school voor de Zeevaart, dc Koninklij»
ke Nederlandsche Vereeniging „Ons
Leger", de Vereeniging „Volksweer»
baarheid", het algemeen Nederlandsch
Verbond, Gro ep*Nedcrknd, het Gezejz
schap van te Leiden studeerende Zeeu»
wen „Non Sordent in Undis", en het
bestuur van de Vereeniging van Ne»
dcrlaiwteche Gezagvoerders en Stuur»
lieden ter koopvaardij.
Dc plechtigheid werd besloten met:
„Wilt heden nu treden" en „O, Heer
die daer" van Valerius, gezongen door
Mej. Peltenburg en het spelen van het
Halleluja van Handel cn het Wiën
Neerlands Bloed op het orgel.
UITVOERING DER KIES
WET.
OPGAAF VAN GEWETENS
BEZWAREN GEVRAAGD.
De minister van'Binnenlandsche za»
ken cn landbouw heeft den volgenden
brief tot de burgemeesters gericht:
Lk heb de eer u to verzoeken, mij
door tusschcnlkomst van den commïs»
saris der Koningin in uw provincie, zoo
mogelijk en spoedig een opgave (even»
tuecl ook negatieve) te doen toekomen
van het aantal kiesgerechtigden, die
naar aanleiding van de uitvoering door
•j. in verband met de stemming op 1
Juli 1925, aan art. 149, eerste lid, der
Kieswet gegeven; ben overstaan van
u of een door u aangewezen amibte»
naar hebben medegedeeld, dat gewe»
tensbezwaren hen van het voldoen aan
de verplichting, gesteld in art. 72, twee
do lid dier wet weerhielden.
VERKEERSONGEVALLEN
Autobus te water.
Te Naardcn is een autobus die door
een particuliere auto werd aangereden
nabij do Hakkelaarsbrug tc water ge»
reden. De passagiers konden door het
stukslaan van de ruiten aan een kant
van het gekantelde voertuig bevrijd
worden. Zij waren allen door glasscher
ven min of meer gewond. Vier van de
gewonden werden per auto naar Am»
sterdam vervoerd cn in het O. L. Vr.
Gasthuis opgenomen.
DROEVIG OMGEKOMEN
Het 3»jarïge zoontje van P. Verhey
is dn het boveneind der gemeente Lek»
kerkerk bij het plukken van bloemen
in de Kil gevallen en verdronken,
VERKADE.
Naar men ons bericht, herdenken de
Vcrkadc's Fabrieken te Zaandam op
3 Mei a.s. haar 40»jarjg bestaan.
die rauwje rausies...." wees hij naar
een dichtbegroeid eikcnlaantje, waar»
naast in 't gazon een perk anemonen
gloeide, „en as je dan effies geduld
hib, sal ik wel moake. dat se jc wat
drinken sturen uit 't huis....»"
„En segoare....?"
„Auk".
..Moar geen limmenoade..'-
De meneer lachte.
„bal je wil mcefallen!"
Hij stapte nu uit de auto, klopte zijn
klceren wat af, trok zijn jas en vest
recht, nam de actctasch onder zijn
arm, trad het bordes op en rukte hard
aan de bel.
Achter hem knerpte dc 'auto zacht»
jes naar dc koelere laan.
Sedert liet vertrek van notaris Mer»
tens had Frank geleefd als in een
droom, een soort nachtmerrie eigen»
lijk, vol onmogelijke bedreigingen, die
bijna lachwekkend schenen van onmo»
gelijkheid, doch die nochtans dreig»
den.
Maar hij kon dc waarschijnlijke, dc
welhaast onvermijdelijke gevolgen van
liet door notaris Mcrtens medegedeel»
dc niet voor zijn geest realiseercn: het
was tc kras, tc onzinnig, te afgrijse*
lijk ook!
Telkens vermande hij zich weer tot
diep logisch, rustig nadenket cn uit*
denken, maar ook telkens sneed hij
DE STEMPLICHT.
EEN GEK GEVAL.
De anarchist Jo de Haas, deelt in
„De Arbeider" mede, dat hij op 22
Maart j.l. door den Amsterdamschea
Kantonrechter is veroordeeld tot drie
gulden boete of zes dagen hechtenis, om
dat hij op 1 Juli van het vorige jaar
niet heeit gestemd, terwijl hij op dien
dag in..»..- de gevangenis zat.
DE JUFFROUW VIEL NIET IN DEN
SMAAK.
Het gebeurde te Rotterdam in een
perceel in de Baan. Een juffrouw die
daa op kamers woont kreeg bezoek
van een juffrouw, die niet in den
smaak van de hospita viel. Deze gaf
op die manier haar misnoegen over
het bezoek tc kennen, dat ai spoedig
een vechtpartij ontstond. Tenslotte
liep de juffrouw, die op kamers is, de
deur uit. De hospita wierp haar eerst
een emimer water achterna, de emmer
volgde en tenslotte kwam de hospita
zelf achterna. De^e had ia haar op*
gc-wonden toestand hot evenwicht ver»
loren en was de 38 treden hooge traip
afgevallen. De hospita was genoodzaakt
zich onder geneeskundige behandeling
te stellen.
OM TE KNIKKEREN.
De Techerche te Delft heeft vijf
jongens van 7 tot 10 jaar opgespoord,
die eenige honderden leege kogel*
flcschjes van den bier» en limonade»
handelaar Post hadden stukgesmeten
om zich van de daarin aanwezige gla*
.zen knikkers meester te maken.
VRIJWILLIGE VERKEERSPOLITIE
IN NOORD»HOLLAND.
In het periodiek „Het Verkeer" vin»
den_ wij ccn jaarverslag over het jaar
1925 van de Vrijwillige Verkeerspo»
litie in Noord»Holland. Gememoreerd
wordt dat een goede samenwerking is
verkregen tusschen Rijksveldwacht en
vrijwillige verkeerspolitie. Verder ver»
meldt het verslag het volgende:
Gedurende 1925 zijn in het geheel
64 controleritten gehouden. Hierbjj
moet in aanmerking worden genomen;
dat door de in den aanvang van dit
verslag genoemde omstandigheden pas
omstreeks 15 Juli met de ritten is kun»
nen worden aangevangen (einde 1
Nov.) Daarbij werden 91 waarschu»
wingen gegeven en 30 keer procesver*
baal opgemaakt, terwijl de rapport»
kaarten deT leden nog aanleiding ga»
ven tot 11 waarschuwingen en 2 »to»
cessenverbaal in totaal dus in 3 1/2
maand 102 waarschuwingen en 32 pro»
cessen»verbaal, welk resu'taat niet on»
belangrijk is te noemen
Daaraan wordt nog het volgende
toegevoegd:
In de maand Maart werden 22 oon»
troleritten gehouden. Daarbij werd
in 20 gevallen waarschuwend opgetrc»
den; terwijl tegen 11 overtreders pro»
ces»verbaal werd opgemaakt.
zelf weer met een laohje en een schou»
der ophalen dien gcdachtengang af,
zoodra hü geraakte omtrent het punt,
waar de consequenties onafwijsbaar
naar het hopelooze voerden.
Dat kon niet...» nee, nee....» dat
kan niet!
Dc warmte maakte zijn geest ook
steeds loomer en trager: stilaan was de
hitte gedrongen in de koele schaduw
van den kastanje voor de deuren van
de tuinkamer en ten slotte was ze ook
in die kamer zelf gekomen.
Toen was Frank in den clubfauteuil,
dien hij nog voor den notaris had bij»
geschoven, met een uitgegane sigaret
in zijn mond, ten slotte in slaap geval»
len cn hij was niet wakker geworden,
voor Jacob hem wekte met de mede»
deeling, dat de lunch gereed stond.
Eetlust had hij.
Hij constateerde dit feit met eenige
verwondering cn filosofeerde er over,
hoe onjuist blijkbaar, in zyn algemeen»
hcid, de bewering is, dat zorgen den
appetijt bederven. En eigenlijk was
het tegenovergestelde daarvan ook veel
logischer cn ccn veel juister en natuur»
lijker aanpassing. Wie kampen moet
met zorgen, heeft geestkracht noodig
en geestkracht gedijdt maar slecht op
een ondervoeden bodem.... ohns
Phosfor keine GedankcnAh juist,
dat was het!
(Wordl vervolgd).
