HAARLEM'S DAGBLAD
TOLEDO.
FLITSEN
FEUILLETON
DE ERFENIS VAN OOM
GEORGE
door
F. DE SINCLAIR.
35)
„Wie.... wie.... was dat-... die
daar. voorbij ging?" hakkelde hij.
„Doar vcurhij ging". herhaalde Melc
onverschillig dc schouders ophalend.
Kn ik gico mensoh gezien, imv'-'c
Ja /.cu van verschieten?"
i rank antwoordde niet, zijn handen
beefden.
„was 't me taante nicP vroeg Melc.
hem nu met wat verwonderde opmerk»
zaambeid aanziende.
„Nee".
,Zcu '11 bitje 'n rossige in 'n wit
kleedje?"
...Ia".
Awel. dat 's madammeke, jong'.
'„Madammeke?"
Zc knikte.
,,'k Weet ik ciges nic sjuust wattcr
noam es. C'cst la dame de compagnie
de ma tante, 'n Schrikkclik deftige juf»
fra, zuüe, van den edcldom.... 'n prin»
ses es 't er niks bij
Ze lachte wat schamper.
..Dus woont die hierhier in
huis?" beefde Frank.
„Van ei ges. Moar ge mot opschieten
mee die deuskes los te knippen, zulle.,
ge stoa moar tc kletsen.... seffens
komt taante en dan krijgdc op-..."
Frank antwoordde niet. hij vocht te»
gen /ijn ontroering, tegen de gevolgen
\an den schok, die Ro's plotselinge ver
schijnen hein gegeven had.
Ro hier in huis.... dus toch....
toch. terwijl hij dacht, dat ze allen te
/amen waren weggegaanEn Ro
gezelschapsjuffrouw hij madam Van»
oenkeiV O, maar dat was immers
te onzinnigdat kon niethij
moest droomenMaar hij drooi."»
dc niet.... wat moest hij doen...,?
Vluchten..'J Weer naar hoven loopcn
zijn valies pakken en weer naar me»
neer Vanocnkcl gaan om tc zeggen.
dat hijDat kon toch nietdat
kon toch niet
„Holoebas1 Kijk wagge
doet!" riep Mole verschrikt
Iu /ijn zenuwachtig wringende lin»
kerbsn:1 had hij het blikje zoo kramp»
achtig stijf gekne-en. dat de galantine
er ah een onsmakelijk roodgrijze klod-
der uitpuilde cn vezelig doorbrak, ter»
wijl gelei» en vetklonten op ^e tafel
vielen.
Ze trok Het ruw uit zijn handen, her»
stelde 't nog wat.
Melc", sprak Frank even later, nn»
dat hij nog hcroischc pogingen had aan»
gewend om zijn gedachten toch op het
•errichten werk te concentrccren,
gewillig eieren uit (Ka kelder had ge»
hnald, waarbij hij zijn hoofd had ge»
stooten tegen een balk en daarna een
flesch slaolie met zoo'n kracht had
tkurkt, dat een dikke golf olie uit
den hah over zijrr brock was gespo»
ten. ...Melc. ik voel me niet erg lek»
ik denk, dat ik kou heb gevat.
ik maar niet naar bod gaan
Morgen zal ik wel weer in orde zijn.."
Hij /ei het op zoo'n smeekenden on»
dcrworpen toon, dat het haar blijkbaar
trof; in de donkere oogen kwam iets
heel zachts cn een lachje van vriende»
lijk medelijden verplooide even den
>tcn mond.
Jc hen nie goed'k zien 't....
Göa gij moar menneke'k zegge
wel an taante dagge gij 'n valling het
cn nie op kost blijven...."
„Dankje".
Zijn stem beefde.
Hij knikte haar nog even toe, sloop
dan dc keuken uit, liep op zijn teenen
over den loopcr cn ging dan haastig
dc trappen op naar zijn zolderkamer»
tje.
En daar, zich voorover werpend op
den rommel in de bedstee, het hoofd
gedrukt in een tijkenkussen, begon hjj
hartstochtelijk to snikken.
Hij werd wakker van dc zon, die
door het open raampje in zijn j»:zicht
scheen cn wellicht ook door het ge»
krabbel cn gepiep der vogels onder de
Half ontkleed lag hij op een paar
dekens op den grond, tc midden van
een warboel van sloopen kussens cn
andere bcdbcstanddcclen, welke hij
zich. als zijn bewustzijn klaarder werd
herinnerde in een hui van mocdcloozc
wanhoop uit de bedstee op den grond
gesmeten tc hebben; en toen te lam
ni te moe om zich heclcmaal tc 0111»
klccden, had hij zijn jas uitgegooid,
zijn boord afgerukt, waarna hij zich
maar languit boven op dien rommel
had laten vallen.
F.n zoo was hij daar in slaap geraakt
zijn schoenen, had hij nog aan.
..Die had ik wel buiten dc deur mo»
gen zetten", bedacht hij met een bitter
sarcasme. Hoe laat bet zou zijn? Zijn
horloge stond natuurlijk stil; hij wist
van geen tijd, maar dc zon stond al
hoog aan den hemel, en hij was uit»
geslapen.
Vooruit, maar niet denkenJawel,
niet denken.... groote hemel.... Ro
was hier in huis.in ditzelfde lurs
tc slapenals hij bewoog zou ze
hem hoorenonbewust, dat hij het
was. Want herkend had ze hem niet.
Zoo onbewogen en rustig was ze daar
.voorbijgegaan.,..
Wat moest hij nu toch doen?
Vluchten, zonder iemand goeden dag
te zeggen,ineens maar of.... blijven
cn trachten haar zooveel mogelijk tc
ontwijken?
Och, maar dat zou immers onmogc»
lijk zijn! E11 dan?
Of zou hier nu datgene zich voltrek»
ken, wat dc Turken „kismet" noemen,
het noodlot, dat de mcnschen, die voor
elkaar bestemd zijn, toch altijd weer
tc znmen voert?
Hij glimlachte bitter.
In ieder geval zou hij nu toch maar
opstaan cn zich eerst eens frisch was»
schen.
Wasschen, ja, dat zou hem verkwik»
ken.
Hij sprong overeind, trad op het
waschtnfeltjc toe.
De vuile kom van gisteren stond cr
nog....- jazzeso, maar in dc lam»
petkan was nog een handbreed water
overgebleven.
Hij keek om zich heen, een vuilwater
emmer was cr niet.
Met de volle kom tusschen de han»
den klom hij voorzichtig op den stoel,
die onder het raampje stond cn kiep»
I tc haar om in dc dakgoot
Duiten blonk een zilveren zon op 'dc
rivier, want aan de hooge lucht hlu»
gen dikke schaapwolkjes: de verre ein»
der stond nog verdoezeld in de mor»
gennevels. Een bitter geurige lucht, die
al zweemde naar herfst steeg op uit
den tuin; hij haalde diep adem.
Dan wendde hij zich om cn met d©
impressie van het weelderige landschap
nog voor oogen, keek hij met hcftig.cn
weerzin in het rommelig vervuilde hok
met de beslapen bcddenboel op den
vloer, de deinende spinncwebben in de
hoeken en dc gore bollende gaaslap»
pen in de scheuren van het krakende
behang.
En ergens beneden was Ro!
Als hij maar eens door het dak»
raampje klom cn i.aar beneden sprong,
met het hoofd omlaag, dan was dc op»
lossing van al die akeligheid ineens
bereikt
rili Glimlachte verachtelijk
Hij schonk het restantje water tof
den laatsten druppel in dc kom en be-
gon zich tc wasschen.
Melc was al beneden cn scheen zoo
uit haar bed gekomen te zijn.
Haar oogen waren wat dik cn het
brcede gezicht zag nog een beetje
grauw: het donkere haar droeg zc in
een vlecht od haar rug en die vlecht
was van onder vast geknoopt met een
eindje schoenveter- raast haar slapen
zaten ijzeren kruipennen. Frank herken»
(ic dc roodgebloemde nachtjapon; heuc
blootc voeten staken in afgetrapt©
blauw vilten pantoffels. ,1
(Vi'ordf vervolgd).
VRIJDAG 28 MEI 1926
DERDE BLAD
SPANJE'S OUDSTE STAD.
VAN ONZEN REIZENDEN REDACTEUR.
286.
Toledo.
Villa Ami! beweerde, dat negen maan.;het troebele, hrutne water als op»
den niet voldoende waren om Toledo khmt tegen heuvels van graniet Een
tc lecren kennen; mij waren slechts'oude stecncn brug de brug van Al»
negen 'halve uren toegemeten om Toledo enntar.i met poorten cn kantcclcn
„doen": Vier cn een half uur voor'spant haar bogen over dc Taag, getindc
:st romantisch onder dc roman,
tischc Spaanschc steden, voor het bc»
roemde Toledo, dat Wcst-Cïqthen. .Mno»
ren cn Christenen tut hoofdstad had»
den uitverkoren, de stad. die interes»
sa li ter is dan Madrid en Barcelona tc
/amen. Toledo, één groot openlucht,
museum, waarvan dc geschiedenis dc
geschiedenis van heel Spanje is cn
vaar elke kerk, elk paleis, elk klooster,
elke poort, ja schier eik huis dc histo»
lie van ecuwen tusschen. ziiu stecncn
bewaartis het wonder, dat dc over
stelpende indrukken zich als verdron
gen in mijn hoofd cn dat dit bezoek
voor mij is geweest als een verwarde,
vreemde, wondere droom?
Evenals naar hot Escóriaal maakten
wij den tocht naar Toledo^van Madrid
uit per auto. Een rit van 711 K M over
de hoogvlakte van Nieuw Kast Uie-
Ke nlccg. dorre landstreek, droog cn
schraal, zonder hoornen, zonder huizen,
zonder leven! Hier cn daar. als grijze
schilderhuizcn op een verlaten slagveld
cenicntputten, waaromheen aan het
einde van een langen houten zwengel
.-•F. vergeten, een muilezel op -'iin eentje
al maar in de rondte stapt. Het /ijn de
I-enige waterreservoirs van dit dorre.
droge land. Een troostclooze, vaal»
grauwe streek, somberder nog door dc
donkergrijze wolken die hangen laag
nver hel land. Nu en dan passccrcn
wij een kar met vijf of zes achter elkaar
•.tin slappende muilezels hespannen, hier
£u daar een dorp van enkel vieze, grijze
huizen, zonder tuintjes, zonder planten,
zonder bloemen cn zonder schaduw, oen
nji'itair kampement, waarin soldaten
gaan als Moorcn in donkerbruine man»
reis. die als wijde rakken om het lijf
hangen Dit is geen Europa meer. dit is
Alrika, /oo.ils ik het ken van de hoog-
vj kten bij Batna cn Sétit.
Dc regen is beginnen tc vallen en
slaat ons vlak in het gezicht. Een 1 an
cleiige stemming komt over ons. 'I wee
uren door een eentonige, dorre wocs»
tcriii, over een slechten, hobbeligen weg
cn dan
dan
tig. Ma.'
ais ccn blijde
D- auto .stopt cn
kerrdaag. in een
tiaar voor mij de
sombere stad. die
i klinkt het
„Toledo!"
i grijze wol-
as van regen, ligt
ccmdste. tic meest
k ooit /iig. Het
oude tijden, die
d, die daar boven
iomen.de rivier met
mui
stijgen zig-zag i
dc
bovci
weerde
- dc resten van het
kasteel van Cervantes aan dc andere
ij naar ccn grauwe huizenmassa. die
opklimt cn wegzakt- met de glooiende
itscn cn waarboven, rank en spits,
erktorens hoog uitsteken. Zwaar cn
massief staat cr. hoven op een plateau,
hthccrscjiend heel dc stad, ccn vier»
kant. log paleis, het Alcazar. Vaal en
gr.iuw lijkt Toledo als gegroeid uit het
donker-grijs graniet. Een burchtstad
uit dc middeneeuwen, die Pr tc. slapen
gt onder de sombere wolkenlucht op
cn door een rivier omknelde rots. dat
s de indruk, welken Toledo op mij
laakt.
Het lijkt mij allerdwaast toe.
-t wij deze mysterieus?, oude stad
Kt ccn auto moeten binnenrijden en
heb even neiging, uit den stilstanndcn
cigen tc springcp om dan tc voet
deze wondere Mad tc betreden, maar
ik denk aan den korten tijd. die ons
voor Toledo is toegemeten en laat mij
tuffen langs gespleten en bemoste ves»
ti tgmuren cn onder oude Moorsche
poorten door?
Ach, die ellendige auto' Zij lijkt mii
met heel ons gezelschap ccn
anachronisme in deze omgeving, zii
beneemt mij alle stemming! Wij staan
.-til cn de gids wijst met zijn hand in dc
richting van een ronden toren! Het is
een deel van dc ..Puerta del Sol", een
prachtige, oude Moorsche poort, maar
het aspect ervan gaat onder dc kap
v.in on/e auto geheel verloren. Wij
rijden weer verder cn houden opnieuw
halt voor een brok vestingmuur. De
gids loept iets, wat ik niet versta cn
i-'Tft het sein aan den chauffeur om
weer door tc tuffen. Ik begrijp, dat ik
op deze Amerikaanschc manier precies
niets van Toledo /sl zien en mijn bc»
sluit is genomen, Ik spring uit de auto
en wensch het ietwat verbaasd
gezelschap veel genoegen op zijn v«
deren tocht!
.Tot ziens aan de lunch!"
Dan st.; ik jtllcer. voor eer» oud
vestingwal! Ken hoog, rond basii'
iji-t voor :vij op; een weg voert na
bciu.i. r i£M poort met Moorsehc
bogen, die daar nauw-ingeslotcn staat
tusschen verbrokkelde muren. (leen
sterveling is cr in den omt-ek tc zien:
niets is er meer. dat de illusie stoort.
1 let is mij plotseling, of ik 1000 jaar
'terug leef, of ik voor 'de muren van
een middeneeuwsche, Moorsche stad
sta. Mijn hart klopt vlugger, ik voel
nauwelijks meer, dat het nog steeds re»
gent en ik schrijd vol verwachting on»
der de poort door om alleen den tocht
door dit raadselachtige Toledo, deze
stad vol geheimenissen, te beginnen.
O wondere toclft! Het is mij. alsof ik
ga in lang vervlogen tijden, alsof ik
wandel door het verleden. Hier in deze
smalle straatjes, zoo nauw, dat dc
huizen elkaar hoven bijna soms schijnen
te raken cn de bewoners cr elkander
door de tralies daar boven onze hoof»
den de hand zouden kunnen reiken,
ziiii de Middeleeuwen voortdurend om
mij. Het is één warreling van straatjes,
nu eens verbreedend tot een miniatuur»
pleintje dan weer vernauwend tot niet
rncer dan een gang. Ik wil dc route
volgen die ik op mijn kaartje in Rac-de»
kcr heb afgetcckend, maar ben telkens
den weg kwijt. Tot tweemaal toe kom ik
op mijn tocht naar dc kathedraal op
een zelfde punt uit, eerst dan bemer
kend, dat ik in een kring rondgc»
j dwanld heb.
Meer dan 8(10 jaar is het geleden, dal
Alphonsus VI, met den C-id aan zijn
zijde ais triomfator Toledo binnen
reed en er dc Moorsche hccrschcrs uit
verdreef;. Toch is Toledo -— zooals geen
andere stad in Spanje een
stad gebleven. De nauw© straten en
steegjes met de als door elkaar gc«
bouwde hooge getraliede huizen
der vensters doen mij aan de Arabi
sche „Kasba" van Algiers cn Constan»
tine denken; alleen, het is hier in To»
ledo somberder en doodscher, omdat
de huizen cr grauw zijn van kleur. Tel»
kens verwacht ik gesluierde vrouwen
of mannen in witte burnoüs uit dc
donkere nissen te zullen zien verschij
nen. Poorten, nog geheel Moorsch, kcr-
ken met witte marmeren zuilen cn
kantcclcn en blanke hoefijzerbogen, die
dc oude, vroegere moskee nog in
romp dragen, dc toren van een n
rct. ze roepen mij'telkens den tijd
oogen van duizend jaar terug, toen de
Mooren nog hccrschcrs waren op het
Iberisch Schiereiland-
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. S99
HET BRUILOFTSCADEAU
Maar daartusschcn rijzen hoog en
somber dc grauw? muren met verbrok»
kcldc beeldhouwwerken van oude, ver»
laten kloosters cn hospitalen, van ver»
weerde bouwvallen van paleizen cn van
gothischc kerken, cn als ingedrongen
tusschen nauwe straatjes de wereld»
beroemde kathedraal, waarin de herin»
nering voortleeft aan Toledo, de stad
der Concilies, de stad. die eens het
Spaanschc Rome" werd genoemd.
waar dc Kardinalen Mendoza cn
Ximcncs de v etten voorschreven aan
-Ij de grandes van Spanje en de wereld
regeerden, waar Ferdinand cn Isabella
hun koninklijken staat voerden cn Karei
V en Philips II resideerden. Het is ;i!
historie oin mij heen, naar ook enkel
historie, want van al die grootheid is
niets overgebleven dan herinnering al»
leen. Fon stervende stad met nog
slechts 20000 inwoners, waar eens meer
dan 200-000 menschen woonden, een
wegterende stad. die haar glorierijk
verleden enkel nog draagt in haar
bouwvallen van haar paleizen, kloosters,
moskeeën, synagogen, poorten cn ves»
Itingmurcn en haar ongeschonden
Ikathedraal, die als in benauwenis
(tusschen dc op haar gedrongen huizen»
-massa's haar hoogen toren ten hemel
[heft;
De geschiedenis laat je in dit oude
Tóiédo gceir oogcnblik los. Ik sta op
het hoogste punt van eleze oude vesting»
s la el, voor het'groote, massieve vier»
kante Alcazar, dut eens een Romein»
schc burcht, elan het kasteel van dc
M'est-Gofhisehe vorsten, daarna een
Saracecnsch slot, weer later residentie
van Ferdinand cn Isabella, van Karei V
en Philips II en ten laatste aartsbis
schoppelijk paleis was. Verbrand in dc
Spaanschc Kriopvolgingsoorlcrf, gcrcs«
taurcerel, wederom vernield door de
Franschcn. nogmaals hersteld, voor de
derde maal verbrand cn nog eens ver»
nicuwd, dient het kolossale gebouw nu
Je gaat onderweg om dc
deur open te doen er
is gebeld
vrouw ie waar
schuwt, dat het mis
schicn je cadeau is --
zij zr.l wel even gaan
inanr jc houdt haar te»
gen met dc opmerking
dat het ook haar cadeau
kan zijn laat Micntjc
maar even gaan
je vrouw herinnert je
eraan dat jc een sou
venir van de gelegen
heid hebt besteld vrur
Micntjc, als dat het
eens was.
en gezamenlijk gluur jc-1 bet cadeau voor
naar huiten om te zien I al in huis. dus jc
of cr ook een bestelv.u» naar boven, of
gen staat met een naam moeilijkheid wil
erop, maar cr is niets I sen
antwoordt I jc belooft niet tc zullen
een bad kijken, opent de deur cn
dit oogen» I ontdekt een ipan, die
schel op» j vraagt of je ook weet,
I waar dc familie Kommer
woont,
(Nadruk verboden)
voor cadettenschool en als ik heel
brutaal naar binnenstap, omdat cr
is, die mij tegenhoudt, zie ik
de fraaie zuilengangen, welke rond
heel het patio het binnenhol
loopen, jeugdige aanstaande officieren,
bezig met roode vlaggetjes seinoefe»
iiingen te, houden. Dc oud»cadet cn dc
rist zien vol belangstelling toe, blijk»
r tot verbazing van een groep offi-
ieren op bet binnenplein. Een sergeant,
die op mij af wordt gezonden, vraagt
mij iets in het Spaansch, ik antwoord
hem in het Fransch. dat ik Hollander
hen en vol belangstelling voor het ro»
mantische Toledo cn het gerestaureer
de Alcazar naar hier ben gekomen. Ik
had hem evengoed kunnen zeggen, dat
ik een anarchist was en met een bom
rond Uep. l i ij haalt zijn schouders op
en beduidt mij in een gebarentaal, die
internationaal is. dat ik heen mag gaan.
Smadelijk verjaagd sla ik weer buitep
dc poort. Dan wandel ik naar een muur
tje, dat hoog boven de Taag is gelegen,
en daar onder mijn paraplu, in den re
gen, rust ik uit van mijn dollen tocht
van hollen cn draven door Toledo, door
straatjes cn steegjes, die dalen cn rij
zen met dc zeven rotstoppen, waarop
de stad gebouwd heet te zijn.
A an mijn muurtje af overzag ik heel
Toledo, glooiend op den rots
rondom, en beneden mij de Taag, die
daar stroomde in dc diepte in een hal
ven cirkel rond den rots, om heel de
stad spannend als ccn svmbool
ccn ouden Moorscncn hocfijzersboog
van ingekorven diep ravijn. Zooals ik
Toledo nu zag met daar beneden mij
het bruine water van dc Taag en dc
resten van het aquaduct, het oude Ro»
tneinsche waterwerk van twintig eeuwen
her. de stecncn brug met haar bogen,
poorten cn kantcclcn en voor mij dc
dorre woestenij van dc hoogvlakte van
Noord Kastillie, zoo moest ook Rode»
rik, dc laatste Koning der West»
G'othen, cn Tarik, de Moor, die dc
(lothen overwon en dc Cid. die weer
de Mooren verdreef om het kruis tc
palnten op dc Moorsche moskeeën, cn
Ferdinand cn Isabella, de Katholieke
Koningin, die troonden in het Alcazar
van Toledo, cn dc kardinaal Ximcncs,
Jic macht voerde over de wereld, locn
Karri V nog kind was, cn Karei V,
toon hij keizcr»koning was over het
Rijk, vynar dc zon niet onderging, To»
do. de Taag en het omliggend land
hebben gc/icn! Want hier was immers
niets veranderd!
Als ik terugdenk aan Toledo, dan
zie ik dc stad telkens weer voor mij.
zoonis ik haar zag vanaf dat muurtje
op het plateau van het Alcazar in ccn
waas van regen onder ccn loodgrijze
lucht: ccn vergeten, doodc stad uit \cr
■crvlogen tijd in een verlaten land!
Somberder, droefgeestiger, mysterieu
zer stad dan Toledo is welhaast niet
depkbaar.
Vier en een half uur heb ik cr met
mijn Baedeker in dc ccn© hand cn mijn
paraplu in dc ander rondgedraaid en
rondgehold, straatje op, straatje al.
kerk in, kerk uit, bastion op, bastion af
In vier cn een half uur heb ik cr meer
paleizen, kloostergangen, synagogen,
Kerken, poorten, huizen cu bastions ge
zien dan in ccn andere stad in een hcelc
weck! Alleen voor dc kathedraal
die dc rijkste ran Spanje is mc
haar kunstwerken en schatten is
cn ccn half uur nauwelijks voldoende
en ik niocst in dien tijd dc kathedraal
cn heel dc stad, cii céij groot museum
is cn waarvan elk hoekje ccn beziens
waardigheid is, bezichtigen. Verwon,
dert het u nog, dat mijn herinnering
aan mijn bezoek aan Toledo is als een
verwarrende kalcïdoscopischc v
mcciende, maar toch zeer moe
droom?
J. B SCHUIL.
BINNENLAND
BEDRIEGSTER.
Dezer dagen vervoegde zich, zoo
meldt de Tijd. bij den o6»jarigcn we»
duw naar P. C, te Pey-Eoht een jong
meisje hetwelk zich aldaar zeer vlug
thuis gevoelde cn verhaalde kokin tc
/.ijn in een klooster tc Rohcm in Bel
gië c nthans te komen namens dc doch
ter van C. die aldaar ziek zou liggen.
Zij had cenige boodschappen cn zou
voor dc zieke het geld medene»
men. Alhoewel C. inderdaad ccn doch»
ter in gemeld klooster had vertrouw
de hij dc zaak niet, cn vermeende in
dc bezoekster een sluwe opjïchster en
wellicht eer. sluwe dievegge te zien.
C. rat geen geld, waarop de be
zoekster zei: indien -c niet gelooft dat
ik werkelijk n ccn klooster ben. zie
dan maar naar mjn hoofd ik heb mijn
haren geknipt. Meteen wipte zjj haar
hoed at cn liet haar zeer kortgeknipt
„Pagekopje" zien.
Toen C. draalde het geld te geven
trachtte het meisje C. in ccn stoel
vast te hinden. Tenslotte kreeg zc toen
van een stiefzoon die ter plaatse vc»
sehccn, doch van 'net ft voren in dc wo
r.ing voorgevallene nog niets afwist
ccn rijksdaalder los, waarop zij ijlings
verdween.
Een inmiddels ingesteld onderzoek
heeft uitgewezen dat men hier ic doen
met de lS»jarigc Marie S. uit Roer
ig die reeds eerder blijken van mis»
dadigheid heeft gegeven en -Jes'ij Is
reeds gcruimen tijd :n dc gevangenis
heeft doorgebracht en daarin ook
is weer is opgesloten. Ook dc --o»
maal had zij een ouden man tot
slachtoffer gekozen.
AANBESTEDING VAN HET
TROELSTRA-OORD.
Dc aanbesteding van het Troelstra-
oord heeft plaats gehad. Dc laagste in»
schrijfster-was dc N. V. Bouwmaat
schappij Habcrland tc Amsterdam
voor f 104.435.
OP KAMERS EN Np® BE.
TALEN.
Dc N. R. Ct. meldt;
Den laatsten tijd maakt een 2J»jarige
jonge man tc Rotterdam cr werk van,
door allerlei valselie voorspiegelingen
cn verdichtsels tc trachten, hier ergens
eenyge weken op kamers tc komen wo
nen. waarna hij zonder betalen ver
dwijnt. Hij vertelt o.m.. dat hij van
zijn vrouw aan het scheiden is, dat hij
100 per maand verdient, en dat hij
Over ccnigc weken zijn saiaris ontvan
gen zal, zoodat hij voorloopig niet be
talen kan. Hij geeft voor, van gegoe
de iamilic tc zijn cn dat hij over cenige
jaren een bedrag van 50.000 zal ont
vangen, welk bedrag zijn vader voor
hem vastgezet zou hebben. Lukt het
hem. ccn kamer tc krijgen, dan ver
dwijnt hij tegen den tijd. dat hij vol
gens zijn zeggen ziui salaris zou ont
vangen. Het laatst heeft hij getracht
deze truc uit te halen hij een bewoon
ster in dc Lustliofstraat.
HULDIGING VAN DR. ALETTA
JACOBS.
Dc Tel. verneemt dat cr plannen be
staan om Dr. Aletta II. Jacobs, wan
neer zij ter gelegenheid van een alge-
mecnc vergadering in Juni in Gronin
gen' zal. vertoeven, re huldigen. Do
meisjes-studenten villen dc' eerste
vrouwelijke arts in Ncdcriand. de
baanhrcckstcr voor vrouwen-studie cm
vrouwen-rechten huldigen in de stad
waar zij 50 jaar geleden als jong
meisje haar strijd begonnen is.
HET NEDERLANDSGUE KANKER-
INSTITUUT.
Op dc tc Amsterdam gehouden alge-
mecnc vergadering san dc vcrceniging
Hef Ncdcrlandschc Kankerinstltuut
zijn tot leden van het algemeen be
stuur benoemd mevrouw H. van
LeghenBorccl en prof dr. A. H. M.
J. van Roojj.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a GO Cents per rejel.
