Haarlem's Dagblad | 1926 | 19 juli 1926 | pagina 6

FLITSEN

BINNENLAND

HET NEDERLANDSCH-BELGISCHE VERDRAG.

FEUILLETON

DOOR EIGEN KRACHT

Slukgeloopen,
voeten

HAARLEM'S DAGBLAD MAANDAG 19 JULI 1926

AANGENOMEN DOOR DE BELGISCHE KAMER.

VANDERVELDE'S VERDEDIGING VAN HET TRACTAAT.

WAARBORG TOT MEER INNIGE SAMENWERKING
TUSSCHEN BEIDE LANDEN.

GEEN ANNEXIONISME.

HET VERDRAG NIET ALS EEN VOORSCHOT BESCHOUWD.

De Belgische Kamer heeft Zaterdag
met 98 stemmen tegen 1 stern en 9
onthoudingen het Nederlandsch
Belgische verdrag goedgekeurd.

De beraadslagingen er over werden
.geopend met een rede van minister
Vandervelde. De minister reide dat
het verdrag het resultaat is van aan>
houdende en oprechte pogingen van
de heeren Hijmans en Van Karnebeek
om moeilijke onderhandelingen tor
een goed einde te brengen en een stc-
vigesi

ecanomischeii grondslag
te geven aan de vriendschapsbetrek'
kingen tusschen hun beide landen.

Het aanvullend protocol onder bee:
kend den lSen Mei ging de minister
voort, heeft geen ander doel, dan ze*
kere nadere gegevens aan te brengen,
zekere one eni g heden, zekere bezorgd»
heden, die tijdens het eerste onderzoek
van het verdrag in Nederland tot
uiting gekomen waren, weg te nemen.

Dir verdrag wordt aangevuld door

tegendeel duidelijk het gevoelen dat
het zoo beter is en maak de volgende
conclusie van minister Van Karnc--
beek tot de mijne: Deze quaestde heeft
in het verleden geen aanleiding tot
ernstige praetische moeilijkheden ge:
geven. Telkens wanneer in het bc»
lang van de scheepvaart maatregelen
re nemen vielen is men dienaangaande
tot overeenstemming gekomen, waar»
bij. gelijk bekend, voor zoover noo»
dig, telkens de quaestie der souverei»
niteit met zooveel woorden is voor»
behouden.

Voortgaande deed de minister op»
merken dat hem in het voorloopig
verslag der Nederlandsche Kamer een
passus trof die. zeide hij, van onzen
kant een onmiddellijk en duidelijk
antwoord vereischt. Daarin wordt aan
België verweten d'at het door zijn po»
Hfcieke eischen in Nederland wan=
trouwen heeft verwekt en dat België
niet weten wil van opgeven zijner de»
siderata te dien aanzien, doch dat het

I vens haar twijfel uitgedrukt betref.-
fende de kansen van deze toetreding.

Na ons antwoord ontvangen te heb>
ben, heeft de Fransohe regoering bc»
sloten aan de Nederlanidisohe regec»
ring niet voor te stellen aan de verdra»
gen van Locarno deel te nemen.

Aan het einde zijner rede zeide de
minister, <j,at indien hij hoopte dat het
verdrag door de Kamer zal worden
aangenomen dit niet zoozeor is om de
voordeelen, die het België ver»
schaft, -die aldus de minister, trou*
wens tamelijk beperkt zijn, dan omdat
hij er een waarborg in ziet van een

meer ruimere samenwerking
tusschen beide landen, die aangewezen
zijn om elkander te verstaan en niet
om elkander tegen 'te werken. Thans
.s er, besloot de minister, tusschen
beide landen slechts één politiek mo»
gelijk, gevestigd op vertrouwen, we»
derzijdsche achting en een gemeen»
schappelijke n wensch om de belangen
der beschaving en van den wede met
een verheven wedijver 'te dienen. Het
huidige verdrag is een uiting dezer
politiek.

De rede van den minister werd her»
haaldeJijk, naar wij in de N. R. Ct. Ie»
zen, door de woorden „zeer wel" op
verschillende plaatsen onderbroken.
Bij de passus waarin hij alle anne.xio»
nistische bijbedoelingen of drijverijen
ten stelligste afkeurde, was het ap»
plaus zoo goed als algemeen. Aan het
einde zijner rede werd de minister
door de meerderheid langdurig toe»
gejuicht.

Het debat.

In het na de rede volgende debat
zeide de oudsmlnister Carton de
Wiart natuurlijk de verzekering va.n
Nederland te aanvaarden dat grens-
sohending steeds een casus belli zal
beteekenen, maar ligt het, vroeg hij.
niet in de lijn van deze verklaring,

mf*n #vr ViliiL" vin rltÏWCOA

VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 643

LIQUIDE MIDDELEN

Je zendt je laatstcn da»
gelijkschcn afscheïds»
groet jc gaat naar
den trein

je vrouw vraagt of jc
nog even wacht, je hebt
geen geld gegeven en de
wasscherij komt van»
daag zoowat vijf gul»
den

jc vindt tot je teleur»
stelling niet meer dan
drie rijksdaalderbons
het geld vliegt tegen»
woordig uit je zak

cn jë wou juist vandaag
nieuwe scheermesjes
koppen enfin dat
moet dan maar wachten

je vrouw herinnert zich je legt haar uit dat jcwaarop je vrouw zich
dat vandaag ook de I dan zelf niets meer hebt, B herinnert dat er nog een
stofzuiger terugkomt, ze I niet eens meer genoeg j paar kwartjes wisselgeld
moet nog voor de repa» voor ccn krant in den I op den schoorstecnman»
ratie betalen trein tel ligt

en je rent naar den trein
je afvragend of je ge»
rechtïgd bent om voor
het schamele restant si»
garen te koopen

(Nadruk verboden!

het collectief verd'rag. dat de afschaf»
frng der garantie verdragen van 1839
vaststelt, ik druk op dit laatste woord.

Samen geven de twee akten oplos»
singen die van weerszijden aanneem»
baar zijn, aan zeer gewichtige vraag»
stukken, die opgerezen zijn van den
eersten d.ag af. dat er een onafhanke»
lijk België bestond: de waarborgen
onzer veiligheid en onze vrije toegang
tot de zee.

Achtereenvolgens behandelde ispr.
daarna de verdragen van 1839, en de
onderhandelingen van het congres van
Versailles om dan te komen "tot de
uitslagen door dc Belgische onderhan»
delaars van 1919 verkregen.

Geen annexionisme.

Ik heb, aldus de minister verder, in
de memorie van toelichting gezegc.
dat indien van het politiek standpunt
uit. het ontwerp van verdrag verre :s
ven te beantwoorden aan de door on»
ze onderhandelaars van 1919 uitge»
b.-achte weaschen, het daarentegen uit
economisch oogpunt, van. een werke»
lijke bezorgdheid der beide regeeringen
getuigt om in gemeenschap van gc=
dachten samen te werken aan de ver
betering hunner fluviale verbindingen.

Een der leden van deze vergadering
de heer Vos, heeft gemeend in dezen
zin de uitdrukking te zien van een
spijt, welke werkelijk zeer vreemd in
mijn mond zou geklonken hebben,
over het feit, dat de „a-nnexionisii»
sche" oplossingen niet de overhand
gekregen hadden-. Welnu, na het bc»
sluit der mogendheden van 4 Juni.
was er geenszins sprake en kon er
geen sprake zijtr van dergelijke oplos»
sïngen, wat onze onderhandelaars
vroegen was een defensief accoord
mei Nederland voor de verdediging
van Limburg; het waren meer uitge»
breide rechten op de Schelde: net was
de mogelijkheid, voor België, toegang
;ot Antwerpen te verleenea aan oor»
logscaepen en, in voorkomend geval,
zijne verdediging op den linkeroever
van den stroom te steunen.

Nederland heeft op al deze piloten
met een weigering geantwoord en nie»
mand heeft er ooit aan gedacht, heeft
er ooit aan kunnen denken, een recht»
streeksche of onrecht-streeksche druk»
king op dit land uit te oefenen om op»
lossingen op te dringen die het voo-
onaanneembaar hield.

Daarentegen is het juist te zeggen
dat, uit economisch standpunt, onze
afgevaardigden te Versailles voordee*
Ier. hebben weten te bekomen, die
weliswaar, niet zonder tegenhanger
zijn. maar die in hun geheel ten op»
zichte der fluviale verbindingen tus»
schen beide landen, merkbare verbc»
teringen uitmaken.

In Nederland zoowel als in Belg.ë
betreuren sommigen 't, zeide de m.»
nister vervolgens, dat men de

Wielingenqua.es tie

heeft laten rusten. Inplaats van ze door

arbitrage te laten beslissen. Ik heb in»:

Uit 't Duifsch.

29)

„\V;!t u ioor mij. derde klas reizen?
Maar ocm nu vraag ik u"

.Ik denk er niet aan. Ik martel m'n
ledemren niet in de derde klasse af.
Vandaag reis ik, in 't geheel, niet.
Het biljet is voer iemand anders. Ik
wacht e hier -buiten af".

De "adsheer had maar 'n oogenblik
tc wachten, tot dc biljetten ontvangen
war:.i. cn z'n neef hem 't eene gaf.

„Dankjc wel, Wolfgang", zei hij, ver»
heugd .Nu moet je in alle haast, ver»
nemen voor wie je 't biljet hebt ge»
koen'. Ik breng ec-n jonge dame. een
zekere juffrouw Muller, naar den trein;
zij «is tot voo, eer.ige weken, mijn du*
pil, nu is ze een en twintig jaar. dus
m'n voogdv.sch >p ontgroeid, en vliegt
zelfstm.'ig de wiide wereld in".

,.L"v r;n>ii? U hebt me nooit iets
van -Cc 'ocgdii verteld'"

„X:•-'? Dan was er zeker geen aan»
leiding toe: ik kar. je al m'n voogdij*
schappen toch niet meededen. Ik heb
er -vd i half dozijn enjk oude, goe»

deze enkel voor betere tijden laat
rusten.

Men zegt, dat het verdrag van Bel»
gische zijde slechts als een voorschot
wordt aanvaard, en voegt hieraan toe
dat het militair verdrag tusschen
Frankrijk en België, waarvan de in»
houd geheim is. ook een aanleiding
tot ongerustheid blijft. Men verwijt
ons tenslotte, de Fransche Tegeering
te hebben aangezet stappen te doen
om Nederland aan het Pact van Lo*
camo te doen deelnemen. Ik stel er
prijs op geen enkele dezer beweringen
onbeantwoord te laten.

V/ij beschouwen het Nederlanids-ch
Belgische verdrag

niet als een voorschot,

wij z-ien er integendeel een bevredi*
gende. oplossing in van het "vraagstuk,
dat zonder dit accoord, onopgelost
zou blijven. Ik voeog daaraantoe dat
indien in andere tijden Belgische po»
li-tieke mannen aan andere oplossin»
gen hebben kunnen denken die af»
stand van gebied noodzakelijk hadden
gemaakt dit altijd geschied is in de
.gedachte dat deze oplossingen door
Nederland, mits het compensaties ont*
ving van Duitschland, vrij zouden aan»
vaard worden.

Maar Teeds gedurende dep. oorlog
verklaarde de toenmalige minister
van Buitenlandsche Zaken, baron
Beyen-s, krachtdadig eiken maatregel
af te keuren, die tot doel zou hebben
op de integriteit van het Nederland»
sche grondgebied inbreuk te maken.
Welnu, deze verklaring wordt door
den minister van Buitenlandsche Za»
ken van heden herhaald, en deze is
zooveel te meer bevoegd om ze tc
herhalen, daar hij zich in 1919, als lid
der regeering. duidelijk uitsprak tegen
degenen, die zonder mandaat noch
i verantwoordelijkheid een annexion-is»
:i;che campagne voerden, die bij voor»
baat tot een mislukking veroordeeld
was.

Wat

het militaire verdrag met
Frankrijk

aangaat moet het zoo vroeg dc
heer Vandervelde nog eens worden
herhaald, dat het geen enkele gehei»
me politieke bepaling bevat en dat.
afgekondigd als het is door den Vol»
kenbo-nd. zijn beteekenis in zijn titel
zelf besloten ligt: .defensief accoord
in geval van een niet uïtgelok-ten aan» i
val"?

Ten slot-te de bewering, als zouden
wij den brief van den heer Herriot
aan den heer De Fieurian over een
e en tueele deelneming van Neder»
iand aan het verdrag van Locarno in»
gegeven hebben. Ook hieromtrent
zal mijn antwoord duidelijk zijn: Het
is geheel en al onjuist te beweren, dat
de Belgische regeering Frankrijk zou
aangezet hebben de Nederlandsche
regeering bij de accoorden van Locar»
n-o te betrekken. Wel heeft onize re»
gcering het belang van Nederlands
octreding volmondig erkend, doch tc* -

dige ezel, heb ze allen aangenomen. Ik
heb er weinig vreugde van beleefd, bc»
halve "an die van m'n lieve Ciara. Ze
heeft 'n betrekking als gouvernante bij
de Funks, in Dahlwitz. aangenomen,
daar reist ze nu heen. Je zult me ple*
zier doen door haar. op reis, onder je
hoeie te nemen. Je moeder heb ik haar
reeds aanbevolen, en jou doe ik 't
even "os hiermee. Maar wacht, nog iets
Als [dlie onderweg tot 'n gesprek
komt, vermijd 't dan om haar, direct
of indirect naar haar familie en haar
omstai.digheden te vragen. Je zoudt
haar kwetsen; ze spreekt er niet gaarne
over. 't Arme kind heeft veel ongeluk
in hi?:-' leven gehad. Haar moeder heeft
ze n.V-weijks gekend, haar vader, dien
men voor schatrijk- hield, is, twee jaar
geleden, plotseling gestorven, zonder
haar 'r, cent na te laten, dus moet zc
zich nu zelf door 't leven slaan. Kom
nu echter mee. want ik mag haar niet
langer laten wachten".

Wolfgang volgde z'n oom. die hem
vlug door de hal voorging. Hij moest
de hem opgedragen beschermersrol.
over een hem geheel onbekend meisje,
op zich nemen, ofschoon hij daartoe
geen cijzondcren lust gevoelde. Maar
z'n tegenzin "erdween ineens toen hij
tcgeirvc de jonge dame stond, en in
haar bekrorlijk gezichtje keek, dat hem
zoo merkwaardig bekend voorkwam.

Hij zette nauwelijks op de weinig vor»

van beid-e lauden niet te miskennen?
Omdat het de twee volken tot elkaar
kan brengen zou spr. voor het verdrag
stemmen.

De VlaJbsch nationalistische afge»
vaardigde voor Antwerpen Herman.
Vos noemde het'een snoode toeleg van
zekere Belgische kringen aan de her»
zicning van de tractaten van 1S30
teritoriale en imperialistische eischen
tc hebben vastgekoppeld. Had men.
die in 1920 achterwege gelaten, het
t-ractaat betreffende die economische
belangen ware al lang tot stand ge*
komen.

Tijdens deze rede deed zich een in» -
cident voor toen Vos nogmaals bij dc
regeering er op aandrong op ondub»
bel zinnige en afdoende wijze te ver»
klaren dat het Belgische annexionis»
me definitief heeft al'edaan, om welke
verklaring hij vorzocht op grond van.
het feit dat het annexionisme van
sommige kringen niet zoo dood is. ais
men wel beweerd werd spreker doo:
de Vlaamsche katholieken Herbert en
Van Cauwelaert geïnterrumpeerd. Zij
mpenen te kunneij. verzekeren dat het
annexionisme wel dood was waarop
Vos toegaf door de regeermgsverkla*
ring eenigszins gerustgesteld te zijn,
maar niet genoeg, daar dc teamen, te
vaag bleven. Er zijn, voegde hij er aan
toe, nog altijd vermomde aronexionis»
ten, waarop de socialist Fischer riep:
„on ook nog vermomde* Orangisten".

Louis Franck, die uit naam van de
liberale fractie sprak zeide dat deze
eenstemmig besloten had het verdrag
goed te keuren. Bij een tractaat, aldus
spr., bekomt men nooit alles, wat men
wenscht, doch eens gesloten moet het
voor ceilijke menschcn afdoende en
definticf zijn. Wij keerden volmondig
goed wat Vandervelde over het defini»
tieve karakter van het verdrag heeft
gezegd. Wij zijn een eerlijk volk en
wanneer wij zulk een verdrag sluiten is
het een loyale en afdoende regeling
van alles wat oneenigheid kon zaaien
en onderhouden. Belgic en Nederland
moeten samengaan en oo^ na den
laatsten oorlog is het hem uit gesprek»
ken met Duitschg Staatslieden geble»
kc-n, dat de onafhankelijkheid van het
eene land met die van het andere staat
of valt.

Slotwoord van Van
Cauwelaert.

De rapporteur Van Cauwelaert zeide
de sprekers beantwoordende, dat de
regeering vast besloten is alle quaesties
van uitvoering, en toepassing welke
mochten oprijzen op loyale wijze en in
cc-n geest van toenadering te zullen
overwegen. Hij eindigde met de aan*'
dacht te vestigen op dc belangrijke rol.
die door kleine staten als Nederland
en België op het gebied van internatio* j
nale toenadering kan vervuld worden.

Daarr.a had de stemming plaats met
het reeds vermelde resultaat. Tegen*
stemmer, vermoedelijk bij vergissing
was, zoo meldt de N. R. Ct., dc
katholiek De Burlet. De blancostem»
men waren van 5 Vlaamsche nationalis*

melijKi? manier waarmee z'n oom hem
eenvoudig voorstelde als z'n neef Wolf»
gang en hem daarna vroeg om „het
kleun;e" naar den trein te brengen, om
goeed plaatsen te krijgen, terwijl hij zelf
oom Frühcerg. voor haar koffers ging
zorgen, hij was zoo verrast dat hij niets
wist tc- zeggen om haar toe te spreken.
Waar had hij toen dit prachtig mooie
gezici-t al gezien,waarover, bij de wei»
nig vormelijke voorstelling een lichte,
spoedig weer verdwijnende blos, zich
vertoonde? Elke riek kwam hem be»
kend voor hij had reeds eerder in deze
groote. sprekende donkere oogen geke»
ken, ma2r waar ea wanneer?

Clara Muller was niet zoo verrast als
Wolfgang: ze had, van uit de verte, de
ontmoeting met z'n oom Frühberg ge»
zien, en was daarom op de voorstelling
voorbei-eid. die zij met kloppend hart
verwachtte; zii bcheerschte zich dus
gauwer dan Wolfgang.

„Zullen we den raad van uw oom
volgen, meneer Brandt? Ik geloof dat
't de hoogste tijd voor me wordt, om
voor 'n plaats te zorgen. Er is reeds
geluid".

Wolfgang ontwaakte als uit een
droom. Hij schaamde zich over z'n on*
handigheid. Vlug nam hij de reïstasch
van de jonge dame. en ging dan, naast
haar. de treden van het perron op. Toen
hij gelukkig twee plaatsen had gevon*
den, kwam Friïhberg, buiten adem, met

ten, 1 liberaal, 3 katholieken. De Vlaam*
sche nationalisten verklaarden bij mon»
de van Vos niet voor gestemd te heb»
Pen. omdat geen volledige voldoening
nereikt was, wat betreft de politieke
clausules: zij hebben echter ook niet
tegengestemd, omdat zij meenden de
economische voordeelen, welke het ver»
drag Antwerpen biedt en dus Vlaan*
deren ten goede moeten komen, niet te
mogen afwijzen.

DE RIJKSMIDDELEN.

DE INKOMSTEN GAAN IN STEEDS
STIJGENDE LIJN.

Over de maand Juni hebben de Rijke-
midrïelen opgebracht 42.144.556.10, zijnde
4.261-556.10 meer dan de raming, en
i 3.8S5.503.43 meer aan verleden jaar in de
zelfde maand.

Over het eerste halfjaar 1926 bedraagt
de opbrengst f 247.649.569.08, zijnde
f 13.551.569.08 boven de raming over die
periode, en i 19.793.165.27 meer dan in het
zelfde tijdvak van 1925.

De inkomstenbelasting bracht in de afge-
loopen zee maanden ruim 13 millioen gul.
den meer op, dan geraamd was, de rijwiel-
l.elastiing ruim 3 millioen eu de zegelrech
ten ruim 2 millioen gulden.

ONDER HET HOOI
BEDOLVEN.

rWEE DOODEN.

Men meldt uit Made aan de „Bos*
sche Crt".:

In den Hoogepolder in den Biesbosch
zijn 2 paarden gespannen voor een
••sagen beladen met hooi, waarop be»
halve de voerman twee andere per»
sonen gezeten waren, op hol geslagen
met het gevolg, dat de wagen omkan*
telde en allen onder het hooi bedol»
ven werden. Twee werden dood er
onderuit gehaald; de derde verkeert
in levensgevaar. Vermoedelijk zijn het
personen uit Dussen, die hier hun
hooivelden hebben.

AUTO IN BRAND
GEVLOGEN.

TWEE ERNSTIG GEWONDEN

Op den Oostsïngel nabij het Duivels»
gat te Delft, is Zaterdagavond om*
streeks 11 uur, de auto van den archi»
tect Van Esch uit Zwijndrecht bij het
innemen van benzine in brand gevlo*
gen. De eigenaar, zijn vrouw, een 2S»
jarige dochter en een 13»jarige zoon
hebben brandwonden bekomen. De
heer Van Esch en zijn zoon zijn er
ernstig aan toe. Per ziekenauto zijn zij
naar het gasthuis vervoerd en daar ter
verpleging opgenomen. De auto is ge»
heel uitgebrand.

't vrachtbewijs aanloopen. „Dat heeft
moeite gekost", zei hij, terwijl hij, z'n
verhit voorhoofd afveegde. „Er is van»
daag een fabelachtig gedrang van rei»
zigers. Nu verheugt 't me dubbel, klein*
tje, dat je een mannelijken beschermer
hebt gevonden".

„O, voor mij hoeft u niet bang te
zijn, oompje".

„Dat b. n ik nu ook niet meer; Wolf»
gang zai wel zorgen dat je niets onaan»
genaarns overkomt. Ik kan je onbezorgd
laten vertrekken. Vaarwel, lieveling.
Vergeet je ouden oom Frühberg niet".

Hij was aan de deur van de coupé
gekomen, nam met 'n teederen kus af*
scheid van z'n lieveling en sprong dan
terug op 't perron. Wolfgang gaf hij
alleen de hand ten afscheid, en wend»
de daarbij z'n gezicht af: hij zou voor
geen geld ter wereld hebben willen laten
zien. dat er een traan, 'n werkelijke
traan, :n z'n oog opwelde.

De deuren gingen dicht, 't derde ge»
lui en de gillende fluittoon van de lo»
comotief liet zich hooren, de trein zet»
te zich in beweging. Clara wenkte haar
vaderlijken vriend nog een laatsten
groet uit 't raam toe: ook zij was diep
ontroerd, ze had de traan, dien onge»
wonen gast in 't oog van haar ouden
vriend, wel bemerkt, en deze leek haar
'n stil verwijt toe.

„Waarom moest ze dan van hem
scheiden, van hem die haar liefhad, als

DE STAKING BIJ DE TRAM
ZUTPHEN—EMMERIK
GEëINDIGD.

HET COMPROMISVOORSTEL

WIJZIGING ZOU ƒ12.000.000
KOSTEN.

slechts een vader z'n kind kan lief»
hebben? Ze trok zich van 't raam te»
rug, en ging op haar plaats, tegenover
Wolfgang zitten. „Die goede oom", zei
zc met gedwongen kalmte. „Tot op 't
laatste oogenblik heeft hij ons nageke*
ken. en me toegewenkt!"

„Bent u aan mijn oom verwant? Dan
zouden we eveneens familie zijn van
elkaar?" vroeg Wolfgang. bevreemd.
Die vraag kwetste Clara, ze vond dat
de toon. waarop die vraag werd ge»
daan, de hoogmoedige verwondering
verraadde van den stijven aristocraat,
en ze antwoordde vlug cn strijdlustig:
„U kunt onbezorgd zijn, meneer Brandt
Ik ben, sinds mijn kinderjaren, gewend
aan den vlcienden rót am „oom", voor
mijn lieven voogd, hij zou 't niet goed
vinden als ik hem anders noemde:
maar een familielid van hem ben ik
niet. De burgerfamilie mét den alge*
meenen naam Muller, staat niet in de
verste verte in verband met den adel»
lijken der Brandts von Brandenberg".

De eigenaardig, scherp afwijzende
toon, waarop Clara sprak, riep plotse»
ling, hij Wolfgang, een half vergeten
herinnering in hem op. Hij zag zichzelf
loopen, in 't geurige bergwoud, jaren
geleden, naast 't liefelijke, nauwelijks
de kinderschoenen ontwassen meisje,
hij herinnerde zich den, door hem
schertsend, door het bekoorlijke we»
zentje echter, met bitteren ernst, ge»

DE ELECTRISCHE
STROOM OP PRIKKEL
DRAAD GEKOMEN.

TWEE MENSCHEN GEDOOD.

was.

DIEFSTAL IN DEN TREIN

voerden strijd, waarin ze hem op den»
zelfden toon had geantwoord. Tus*
schen toen en nu lagen vier lange jaren
vol treurige, ellendige gebeurtenissen,
zij hadden de herinnering verzwakt aan
t aardig rcis»avontuur: maar uit z'n
geheugen verdwenen was 't niet; dik*
wiils had. in z'n droomen, 't beeld van
t bekoorlijke kind om hem heen ge*
zwcefd. en op dit oogenblik zag hij 't
met absolute duidelijkheid voor zich.

Dat was nog hetzelfde mooie gezicht,
alleen was 't nu van nog grootcr
schoonheid. En toch waren ook voor
haar vier moeilijke, droeve en zorge*
lijke jaren voorbij gegaan. Destijds
leefde 't lieflijke kind ais de dochter
van een welgesteld koopman, in den
glans en weelde van den rijkdom, had
z'n oom Frühberg hem Verteld, cn had
toen, in gezelschap van eene adellijke
gezelschapsdame, een plezierreis naar
Tirol gemaakt, vandaag zat 't arme
meisje tegenover hem in de derde klas»
se van een spoorwegcoupé, naast een
boerin, cn ging de wereld in. om in ccn
dienstbetrekking een kommervol bc»
staan voor zich te veroveren. Wat een
wonderlijke overeenkomst met z'n
eigen lot!

Deze gedachten gingen, met de sn i*
heid van den bliksem, door Wolfgang's
hoofd.

(Wordt vervolgd).

AANVAARD.

Het persbureau Vaz Dias meldt ons
uit Arnhem van Zondag:

In de hedenmiddag onder leiding
van de heeren Petersen en Moltmakcr
gehouden vergadering van bet stakend
personeel bij de Tram ZutfenEon*
•merik werd op twee na algemeene
stemmen besloten het compromis*
voorstel van den heer v. d. Lande te
aanvaarden en de staking te doen ein»
digen. Het auto-busbedrijf der N.V.
wordt hedennacht te twaalf uur stop
gezet.

De werkgeversvereniging besloot
gisteren tot aanvaarding van dit com»
promis.

HET GEVAAR VAN GAS
VERLICHTING IN
TREINEN.

Zaterdagochtend is onder de ge*
meente Borculo op den weg naar
Barchem een ernstig ongeluk gebeurd,
■dat aan twee mensche-n het leven heeft
gekost.

Een vrouw zag bij de boerderij Kor*
negoor een koe liggen en liep cr op
af. Toen zij in aanraking met het
prikkeldraad kwam viel zij, tot ont*
steltenis van haar man, die in dc na*
bijheid stond, dood neer. Haar man
snelde toe om hulp te bieden, maar
ook hij onderging, toen hij het prikkel*
draad aanraakte, hetzelfde lot. Met
blijkt dat een draad, die een der elec*
tnsche palen overeind moest houden,
door verzakking ran zulk eeb paal in
aanraking is gekomen met het prikkel*
draad. Daardoor is de clcctrische
stroom op het prikkeldraad afge*
vloeid.

De vrouw had vermoedelijk niet be*
merkt, dat de koe door het contact
met het prikkeldraad ook gedood

Op de vragen van den heer van Embden
betreffende de gevaren van gasverlichting
in spoorvregrijtuigen heeft Minister van der
Veg;e geantwoord, dat inderdaad bij het
spoorwegongeluk bij Wouw op 25 Mei jJ.
door het scheuren van een gasreservoir een
vlam is ont6taan; deze is evenwel niet ge-
Lduscht behoeven te worden, daar zij door
het opbranden van den geringen gasvoor
raad wi zeer korten tijd vanzelf uitdoofde.

Het is niet voor tegenspraak vatbaar, dat
in gasverlichting van spoorwegmaterieel bij
spoorwegongevallen een bron van gevaar
schuilt, welke electrische verlichting niet
kent. Daar staat tegenover, dat bij niet-
electrisch gedreven treinen de voor de elec
trische Tijuiigverlflchtïrng onder de rijtuigen
meegevoerde accumulatoren-batterijen bij
spoorwegonigevallen door kortsluiting
eveneens brand kunnen veroorzaken, on
gerekend nog de mogelijkhc-id van letsel
door het uitvloeien van de scheïpe accu
mulatorenvloeistof, terwijl bovendien de
n het locomotiefvuur gelegen bron van
gevaar blijft. Men hoede zich dan ook in
deze voor overdrijving door het niet ver
antwoord te achten om de bestaande gas
verlichting te handhaven.

Het is inderdaad voorgekomen, dat een
spoorwegramp door vlamvatten van gasre-
servoir; uitbreiding verkreeg. Gelukkig
bleef dit tot de uitzonderingen behooren.
zoodat aan de ervaring de noodzakelijkheid
van een volstrekt verbod van gasverlicb
ting in spoorwegrijluigc-n. niet ontleend
kan worden. Een dergelijk verbod zou be.
langrijke geldelijke gevolgen hebben; de
kosten van wijziging van de bij do Neder
landsche spoorwegen aanwezige, van gas
verlichting voorziene voertuigen zouden
naar schatting f 12.000.000 bedragen.

PAARLENCOLLÏER VERMIST.

Zaterdagmorgen deed bij de politie
te Amsterdam een Hollandsche dame
aangifte van een vermissing. Zij was
even te voren met den internationalen
trein uit Leipzig aangekomen en was
onderweg een taschje, inhoudende een
paarlencollier van f 11.000 kwijt ge*
raakt. Zij had dit taschje na het ver*
trek uit Leipzig bij zich in het co-m*
partiment gehad, doch vermiste het
toen de trein dc hoofdstad naderde.
Zeer vermoedelijk is de vrouw het
slachtoffer geworden van den dief, die
zich in den trein bevond.

DE DOODENDE STROOM.

Dc eleotricien H. te Hilversum, die
bij het verrichten van werkzaamheden
in een kabelhuisje van de electrische
centrale in Naarden een stroom van
500 volt door het lichaam kreeg is
thans aan de gevolgen daarvan over*
leden.

INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.