Haarlem's Dagblad | 1926 | 29 juli 1926 | pagina 5

HAARLEM'S DAGBLAD

NABETRACHTING VAN DEN GEMEENTERAAD

STADSNIEUWS

WAT DE KINDERHAND VERMAG.

Ter viering van haar 20-jarig bestaan, heeft de Nederland sche Reisvereeniging een tocht georganiseerd naar den top
▼an de Rigi. Aan deze rei» namen niet minder dan 1000 leden deel. Een deel van het gezelschap in de tandradbaan
op de helling van den vermaarden berg,

DONDERDAG 29 JULI 1926

TWEEDE BLAD

De geheime twee millioen en de Groep van Elf.
Mr. Wesstra gemeentelijk verwarmings-expert.
Verguld zilver of goud? De principiëele kant van
erfpachts-uitgifte. Dure huisjes. Het hoofd der
gemeente, het hoofd der politie en de paspoorten.

De agenda voor deze raadszitting, ge* etc. vele politieke richtingen vertegen*

houden na vier weken zomerschc pauze,
beloofde niet veel, en het resultaat bc»
antwoordde aan de verwachtingen. Er
werd maar cén merkwaardige rede ge*
houden, en die kwam aan het slot. De
heer Joostcn, die al eerder had doen
blijken dat hij zich in conditie voelde,
en bizonder vlot was, kwam bij de
rondvraag los in een dartele improvi
satie. Hij begon met de politiek. Hoe
jaren geleden de sociaaUdcmocraten
hardnekkige pogingen deden om een ze*
tel in dit college te bemachtigen, en
daarin slechts met de grootste moeite
slaagden.... (de hcclc Raad schrok op
en keerde zich verbaasd naur den sprc»
ker toe, want het is tegenwoordig niet
„re^u om over partijpolitiek tc oree*
ren). £ioe en de Raad schrok nog
C.eer die sociaaldemocraten in hun
optreden en redevoeringen vaak toon*
den dat zij buiten de werkelijkheid
stonden.... (Wij dachten een oogen»
blik dat de spreker in zijn vervaarlijke
openhartigheid de historie zijner partij
ging verguizen, maar neen.) Hoe er nu
menschcn zijn van andere richting, die
hebben afgedaan en buiten de werke*
ÜJkhcid staan.

En die menschen waren de Groep van
Elf.

Met de Groep van Elf bleek de heer
Joosten dc heeren Tcding van Berk*
hout, van Styrum, Tadcma c.i. tc be*
doelen, die in een ingezonden stuk on*
der den titel „Een Waarschuwend
Woord aan Haarlem's Burgerij" gepro*
testeerd hebben tegen het aanhangige
grcnsregclings*plan. Hij achtte hun ar*
gumenten onjuist en wilde hen vol*
strekt niet te zeer au séricux nemen,
maar geloofde dat hun z.i. verkeerde
conclusies wel een beetje de schuld
waren van den Raad, die alles achter
gesloten deuren heeft behandeld. Der*
halve verzocht hij B. en W. om nu
toch alks bekokstoofd is zich
bereid te verklaren om de Pers volle*
dig in te lichten omtrent de houding
van Haarlem inzake dc annexatie. En
aangezien het geachte lid nu toch een*
maal aan 't improvisccren was wendde
hij zich tot de perstafel en zei dat wij
zoo graag wat nieuws wilden hebben in
dezen komkommertijd. Dus moesten
wij d-w.z. het publiek nu maar
eens ingelicht worden.

„Wel wat laat", merkte dc heer v. d.
Kamp op, en wij vinden dat ook. De
burgemeester vindt het evenwel blijk*
baar nog te vroeg, want hij antwoord*
dc dat B. en W. de zaak „binnenska*
mers overwegen zouden".

Jaja. Het gaat nu mi et zoo makkelijk
meer. Er is scherpe critiek geleverd, en
dit zou zooicts als een erkenning van
ongelijk worden. Stel u voor! Dc heer
Joosten moge de spreuk „beter ten
halve gekeerd dan ten heele gedwaald'
tot richtsnoer gekozen hebben, maar
voor B. cn W. is 't niet zoo makkelijk-
Dat de heer Joosten zich zoo rustig bij
't antwoord neerlegde maakte ook geen
besten indruk. Als hij zich inder*
daad bewust was dat de argumen*
ten van den Raad, die tot een bereid*
verklaring tot betaling van twee mil*
lioen (in geheime zitting) leidden, zoo
sterk waren, zou hij wel een voorstel
tot openbaarmaking hebben ingediend.
Hij deed dat niet. Hij bepaalde zich tot
getuigen vóór publiciteit, en het was
een zwakke getuigenis, vier weken na*
dat het fatale besluit is gevallen. Zij
verried alleen dat men, om het popu*
lair uit te drukken, een beetje uattig*
hcid begint tc voelen. Want evengoed
als wij weet de heer Joosten dat wat
hij ..de Groep van Elf" noemt in de
hoofdzaak van haar betoog bcstrij*
ding van „het kleine plan plus twee
millioen een zeer belangrijk deel
van de openbare mecning vertegen*
woordigt. Er heerscht in breeden kring
een stemming van verzet tegen dit ver*
troebelde grènsrcgelings*onhvcrp. Ook
is het, zacht gezegd, onjuist om te be*
weren, dat een aantal menschcn die in
handel, industrie, bankwezen en advo*
catuur bakende figuren zijn, buiten de
werkelijkheid zouden staan. Het is
waar dat deze kringen in den huidigen
gemeenteraad niet of ternauwernood
vertegenwoordigd zijn. Dat ligt even*
wel niet aan één politieke richting die
al dan niet zou hebben afgedaan
want men vindt in handel, industrie

woordigd maar aan een wijziging in
de samenstelling der gemeenteraden,'
die door de samenwerking van velerlei
omstandigheden veroorzaakt is. Het ligt
o.a. ook aan de betrokkenen zclvcn,
die geen lust meer hebben om Raads*
candidaturcn te aanvaarden. Hetgeen
volstrekt niet betcckcnt dat zij buiten
dc werkelijkheid staan, want die vindt
men niet alleen in een raadszaal, maar
ook en soms: vóóral! daar buiten.

Enfin, de heer Joostcn heeft getuigd.
Waarvan acte. En hij heeft het heel
handig gedaan.

Er zal 33.500 besteed worden aan
de nieuwe centrale verwarming van
het Gemeentelijk Lyceum. Dc zaak
cischte spoed, cn B. en NV. hadden oi*
fertes gevraagd cn zelfs het werk aan
een inschrijvende firma gegund zonder
er eerst den Raad in tc kennen. Allc-
stukkcn waren ter visie gelegd, cn dc
heer Miezérus viel erover dat zooveel
correspondentie tot den gemeente»
secretaris was gericht inplaats van tot
en W. De wethouder van Onderwijs,
erop wijzend dat de secretaris een lid
van het College is. legde uit dat bij
de besprekingen gebleken was dat mr.
Wesstra zich zeer in dc zaak had in*
gewerkt en de „technische meerdere"
van de andere heeren was. Op een
dergelijk moment moet een burgcmecs*
ter de verleiding voelen om tc zeggen:
..Dames en heeren. het woord is aan
den secretaris". Maar dat mag niet. en
dc voorzitter weerstond de temptatie.
Intusschcn was dc heer Wesstra op den
voorgrond gebracht als woordvoerder
in het College van B. en W. en expert
in verwarmingszaken. Ondanks den af*
stand die pers* en bestuurstafels
scheidt meende ik te zien dat hij ervan
bloosde.

Voor het voorstel was het een uit*
stekende aanbeveling, niet alleen van*
wege de persoonlijkheid van onzen ge*
meente secretaris, maar ook omdat men
een veelpratend bestuurscollege ver*
trouwen inboezemt door zich tc bcroc*
pen op het ecnigc lid dat altijd zwijgt.
Mr. Bruch, die psychologisch fijn voelt,
moet dit beseft hebben, Er werd niets
meer gezegd, cn f 33-500 is anders juist
een mooi „praat*bedrag", als ik het zoo
noemen mag. Gemeenteraden praten
meestal tamelijk veel over uitgaven tot
1000, geweldig veel over uitgaven tot
50.000, weer minder van 50.000 tot
twee ton, en daarboven vrijwel niet, of
alleen in 't geheim. En in dat laatste
geval neemt, naar ik vermoed, de wet*
houder van financiën het leeuwendeel
■oor zijn rekening. Wat is een millioen
ergeleken bij een gemakhuisje op de
Botermarkt, een nieuwe stads*stoom*
fiets of vijfentwintig pop voor een ver*
guld zilveren medaille?

Dit laatste crediet werd gevoteerd
voor een door Jacob van Lennep tc
houden tooneclwedstrijd. Dc heer Cas*
tricum was niet tevreden, want er was
zrocger eens 'n zuiver gouden medaille
gegeven. Hij wou blijkbaar Iets weten
omtrent de algcmcenc stelregels van
het gemeentebestuur inzake dc verstrek*
king van medailles, maar daar vloog dc
Wethouder van Schoone Kunsten niet
Immers, als hij iets beloofde ston*
den er morgen honderden vcrccn,;gin?s
bestuurders bij hem tc antichambrcercn
van geitcnfok=vercenigingcn tot de
H-O.V. toe! Mr. Bruch zei dat die gou*
den medaille gegeven was voor een in*
temationaal concours waaraan Belgen
meededen „onze buren, door som*
mïgen ook wel onze broeders ge*
noemd".

En icderen dacht aan het kanaal Ant*
erpenMoerdijk, dat de broeders niet
krijgen zullen.

Er werd verder nogal gesproken over
verhuur en uitgifte in erfpacht van ge*
meentegronden, en er leek een oogen*
blik kans te bestaan op een principieel
debat inzake erfpachtsvoorwaarden.
De heer Joostcn, cr aan herinnerend
dat B. en W. voorstellen tot herziening

van deze voorwaarden hadden toegeef

zegd, was niet tevreden met een aan* j
bangig voorstelletje om een stukje ter*
rein in erfpacht te geven op een 5 1/2
pCt. rente, en wilde de canon verlagen
tot 4 1,2 De sociaal*democraten,
voorstanders van het erf pachtstelsel,
mccnen dat de voorwaarden daarbij be*
ter moeten zijn dan bij verkoop.

Tot een principieel debat kwam het
evenwel niet, want de Raad was niet
oorbereid. Wethouder Slingenberg
deelde mede dat doox een misverstand
het principicele punt door B. en W.
niet in dit raadsstuk aan de orde was
gesteld. Het werd nu verdaagd tot een
Scptember*zitting, en het huidige voor*
stel van B. en W. ging ongewijzigd on*
der den hamer door.

De heeren Miezérus en Van Liemt
vonden 12.000 voor aankoop van een
paar huisjes in de Dubbele Buurt te
veel, en stelden 10.000 voor, hetgeen
zij zelf nog hoog vonden. Wethouder
Reinalda, opmerkend dat die huisjes bij
uitstel nog kostbaarder zouden worden,
wees cr zeer terecht op dat de heeren
beter konden besluiten om het voorstel
van B. en W. niet aan te nemen dan
zelf een lageren prijs vast te stellen.
Tenslotte opperde de heer Gerritsz het
denkbeeld dat beide partijen 'hun voor*
stellen zouden intrekken en dat B. en
W. opnieuw zouden gaan onderhande*
len over een lageren prijs.

Aldus werd besloten.

Er was een slappe discussie over de
slooping van het Militair Hospitaal.
Mei. Berdenis van Berlekom vroeg B.
cn W. om verlof te geven tot het laten
maken van teekeningen en schetsen
van mooie gedeelten, en de Jieer Joh.
Visser wilde een poortje late*n staan.
Iemand mompelde iets over de kom*
miezenhuisjes, maar zoover ging de
analogie niet. Het Militair Hospitaal
zal sneven, na geschetst te zijn.

Daarna ging dc Raad in geheime zit*
ring omdat dc heer Scholl vragen wilde
uocn betreffende een in tc steillen pro*
cedure tegen de gemeente Heemstede
inzake schoolgelden. Heemstede wordt
een vast onderwerp voor geheime ver*
gadcringen. Het duurde nogal lang ook.

Bij dc rondvraag kwam de heer Ger*
ritsz nog los over hetgeen hij noemde
dc poppenkasterij met passen". De ge*
meentesecretarie verwijst nog steeds
alle aanvragers naar de politic, of*
schoon in de laatste jaren gestreefd
wordt naar vermindering van dc lasten
voor het publiek. ,.Is dat nu nog noo*
dig?" vroeg de heer Gerritsz aan B.
en W., maar dc voorzitter trok zich de
vraag persoonlijk aan en zei bovendien
dat dit geen zaak was voor den Raad
maar voor het hoofd der gemeente,
waarmee hij zichzelf bedoelde. Nu is
dit een bekende examenvraag, en de
heer Gerritsz betrapte zonder aarzelen
den examinf>ndus*malgré*lui op zijn
fout. Tn dc Grondwet staat immers
duidelijk dat het hoofd der gemeente
de Raad is. Aldus kreeg de voorzitter
een moreele vier, als ik het zoo noc*
men mag, maar ten aanzien van de
zaak zelf bleef hij op zijn stuk staan en
verklaarde opnieuw dat er in den Raad
niet over die passenkwestie kon wor*
den gepraat.

Mij komt het voor dat het eenvoudig
genoeg ware geweest om in eenige alge»
mecnc bewoordingen te verklaren dat
men niet te hooi en te gras, zonde)r
cenig onderzoek, aan iedereen passen
kan verstrekken. Er kunnen onder de
aanvragers personen voorkomen die
nog iets met den strafrechter af te han*
delen hebben, of die in ernstige belas*
tingsachtc-stnllighcid verkeeren of iets
dergelijks. Er kunnen zelfs zeer sus*
pectc individuen onder zijn, en het lijkt
dus wel gewenscht dat er een eenvou*
dige controle bestaat, die geen onnoo*
dig tijdverlies meebrengt. Daarin zit
niets bijzonder geheimzinnigs, maar
alle burgemeesters zijn uitermate ge*
voelig op punten die hun bevoegdheid
van hoofd der politie raken, en de heer
Gerritsz deed een overbodige vraag
naar den bekenden weg. Men kan van
een ambtenaar ter secretarie niet ver*
wachten dat hij de antecedenten van
alle pas*aanvragers kent en precies ko*
ren en kaf weet te scheiden.

Tegen vijven was de agenda van 24
punten afgehandeld.

R. P.

PERSONALIA.

Op het te Amsterdam gehouden con
gres van den Algem. Ned. Bond van
Overheidspersoneel zijn als leden van den
Bondsraad onder meer gekozen de hee
ren J. de Ruiter, van Haarlem en C. v.
d. Welle, te Haarlemmermeerpolder.

Te Amsterdam is geslaagd voor het
examen nuttige handwerken: J. Ger
mans, te Haarlem.

EXAMEN MO. IN LÏCHAAMS*

OEFENINGEN.
Geexamineerd 11 vrouwelijke candi*
daten. Geslaagd de dauncs: L. Koning,
Alkmaar; J. M- Mouasch. Amsterdam;
A- M. Brinkman. Haarlem; C. W. de
Haan. Amsterdam; I. J. de Jonge,
Groningen; E. M. Meyer, Amsterdam;
M- H. F. Andriesen. Rijswijk: A. J.
Bekkering, Rijswijk; M. Ch. van
Dijck, 's Gravenhage.

De Koningin U, op de terugrei» uit Zwitserland rechtstreeks doorgereisd naar Socstdijk. De foto geeft het moment
weer, waarop zij op het Soestdijksche perron door de Koningin-Moeder wordt begroet.

Een overzichtskiek van den tuin. In het midden de twee bruggetjes.

k*cn! Dit voorstel werd natuurlijk ver»
worpen, want dat zou een pijniging
voor de kinderen geworden zijn'- Einde»
ü>k kwam er een met een heel goed
idee- „Meneer, als cr eens een loterij
kwam?", vroeg hij. Dit plan sloeg gc»
weldig in. Van vele zijden ontvingen
wc hiervoor medewerking. We kregen
zeventig prijzen bij elkaar. Er werden
driehonderd loten a tien cents ver»
kocht- Het resultaat was, dat die bin*
i,en vier dagen allemaal verkocht wa*
ren, zoodat er opeens een bedrag van
dertig gulden bijeen was. In de gym*
nsstiekzaal had de verloting plaats,
We hebben o.a- ook een leerzaam
schoolreisje naar Boskoop gemaakt.
Voor de ingangspoort van onzen tuin
nebben we daar een mooie klimplant
Clcmatus gekocht, die in het najaar
h*er komt. Het werken in dezen ge»
meenschappelijken tuin heeft ook op
ander gebied schitterende resultaten-
Bij de kinderen wordt het aesthetisch
gevoel ontwikkeld. Ze krijgen liefde
voor de natuur- De onderlinge ver»
houding tusschen de kinderen is uit»
stekend. E" ook de geest wordt goed.
Je hoort bij dit werk geen ruw
woord."

De heer Tinholt sprak in dezen geest
nog eenigen tijd in opgewekten toon
voort, toen hij ons den tuin liet zien
en onzen fotograaf in de gelegenheid
stelde, een paar kieken te nemen. Hij
is met dezen bijzonder fraaien kinder»
tuin danig in zijn schik- „In de toe*
komst komen cr nog heuvels in het
rond", zei hij; „het moet een dal wor*
den. U zult zien, dat hier over een jaar
of vijf wat moois tot stand is ge*
komen."

Op de handenarbeidles maken de
leerlingen van deze school nog ver»
schillende mooie voarwerpen van klei.
Fraaie staatjes van boetseerkunst val»
len hier te bewonderen- En telkens als
er weer een nieuw voorwerp gemaakt
is, houdt de heer Tinholt ct lezingen
over; de kinderen moeten cr gedicht*
jes over maken, waarvoor ze elkaar
zelf punten toekennen. O.a. was cr bij
deze dingen een zwaan, die haar jon*,
gen beschermend tusschen haar vïeu»
gels heeft, waarover een paar aardige
rijmpjes gemaakt waren. Het versje,
uat met den eersten prijs bekroond
werd. laten we hieronder volgen;

ALS 'T GEVAAR DREIGT.

S'atig zwom zij op en neer.

Cver 't mooie, groote meer.
Tusschen de donzige vee ren ge*

dokent

Zitten de kindertjes, veilig ver*

stoken;

Drie, de brutaalste van 't nest, dus

niet bang.
Rekken de halsjes eens extra lang.
Turend, nieuwsgierig naar d' oever

van "i meert
Draaiend de kopjes naar moeder

dan weef*
"t Gevaar is geweken, 't kroost

zwemt nu uif,
Speurend en zoekend als moeder
naar birif,

EEN CHR. SGHOOL TE SANT*
POORT.

Ged. Staten hebben Woensdag in
openbare zitting de behandeling voort
gezet van de quaestie betreffende de
stichting van een Chr. -school te Sant»
poort, welke zaak onlangs was ge*
schorst otm aan den vertegenwoordiger
der Vereeniging voo-r Chr. Nationaal
Onderwijs de gelegenheid te laten om
kennis te nemen van de stukken.

Zooals bekend zijn bij Ged. Staten
verschillende bezwaarschriften dnge*
komen .tegen het besluit van den Vel*
senschen gemeenteraad tot stichting
van genoemde school.

Mr. Ph. J. Idenburg vertegenwoor»
digde de Vereeniging voor Chr. Na*
tionaal Onderwijs. Spr. vestigde o.m.
de aandacht op de sroote uitbreiding
der Santpooitsche bevolking, waar»
van het protestantsche deel een Chr.
school wenscht.

De heeren W. van Diessen en E.
Groenewoud maakten bezwaar tegen
enkele handteekeningen op de lijst.

Ged. Staten zullen hun beslissing
nader bekend maken.

MOOIE RESULTATEN VAN SAMENWERKEN.

Een door kinderen vervaardigd kabouterhuis.

Wie langs de school van den heer
Tiniholt aan den Dc Genestelweg te
Bl'oemcndaal loopt, zal omdat het
■•an tuiten af haast niet te zien is
niet vermoeden, dat daar een fliuk
stuk grond zóó smaakvol en kunstig
bewerkt is. dat men er niet genoeg
naar kijken kan. Alleen de kleine wer*
ke-rs cn de ingewijden weten het. Daar»
om vestigen wc er hier met een enkei
woord en een paar afbeeldingen de
aandacht op-

\Ve vonden den heer T"'-licit bereid,
ons een cn ander van dit werk te ver*
teilen. „Het idee van kindertuiutjes
u weet wel: voor ieder kind een
klein brokje grond hebben we hier
laten varen, omdat de Jicthebberij
\an de kinderen hiervoor zoo gauw
verdwijnt. Het is mij gebleken, dat ze
-cel meer voor groepswerk voelen.
Het begin is ecnigszins eigenaardig
geweest. Van twee leerlingen, die mijn
school verlieten, kreeg ik een mooi
s r outerbeeld ten geschenke. Toen
ri,plc bij dc kinderen de gedachte, om
cr een huis voor te maken. In de
Paaschvaca'itic 1925 begonnen ze cr
aan- Het was alleraardigst om te zien.
met welk een enthousiasme de kindc*
ren jongens en meisjes van 11 tot
Ij jaar aan het werk gingen. Zij
kozen zelf een opzichter cn teckenden
tcist een plan, dat algemeen goedge»
kcurd werd- We ondervonden voor dit
werk van veel zijden medewerking-
Een paar ouders zorgden o.a. voor een
wagen hout; de benoodigde sintels, die
cc rotsblokken moesten imiteeren,
kcr.dcn we de jongens gratis bij het
Hoogoven-bedrijf laten halen Het werd
ecu heel aardig geheel. Ik liet de kin»
deren toen een teekexing van den tuin
maken, zooals zij zich dien in de toe*
komst dachten. Alles werd er in ge*
combincerd wat hun mooi leek. De
begeerte kwam op, om ook een paar
vijvertjes in den tuin te maken. Ook
dit werd goed aangepakt. Er werden
groote bakken van gewapend beton gc*
maast. Een gedeelte deT kinderen
nengde het cement en anderen plaat»
Men cr het gaas in- Toen was het
evenwel nog niet waterdicht. Een va»
der van een der leerlingen, die een be»
trekk-mg bij een betontmaatschappij in
Amsterdam bekleedt, was zoo wehvil*
lend, ons een preparaat te verschaffen,
waarmee de bakken waterdicht wer»
den gemaakt. Zoo gingen de kinderen
steeds verder. Ik zelf hield mij achter
de schermen en fungeerde meestal als
belangstellend toeschouwer. De kinde»
oruggetjes volgens teekening gemaakt
cn weldra volgde er een aardige in*

gang, die den tuin moest afsluiten. De*
ze ingang is door zes jongens op één
Zaterdagmiddag gemaakt. Ik vestig er
even de aandacht op. dat in den tuin
door de kin-deren nooit tijdens dc les*
uren gewerkt wordt. Het onderwijs
mag cr natuurlijk niet onder lijden.
Het gebeurt uitsluitend op Woensdag*
en Zaterdagmiddag en ook vaan
's middags na schooltijd- Er kwam ccii*
ter behoefte aan geld. Wc ondervlu»
den weliswaar een zeer groote mede»
werking van het Bloemendaalschc gc»
meentebest uur, maar alles kunnen we
toch niet voor niets krijgen Er werd
dus door de jongelui beraadslaagd, op
wcike manier ze het best aan geld
konden komen. Toen kwam er één op
het denkbeeld, om een cent boete te
heffen van hen. die op dc Franschc
les Hollandsch spraken Dit werd alge»
meen goedgevonden.. En hoewel c:t
wc-i eenig geld in het kistje bracht,
bleek dit toch niet voldoende te wezen-
Dc kindergeest is echter vindingrijk.
Aangenomen werd een voorstel, om
ook dc leerlingen te beboeten, die op
de Fransche les onnoodig spraken. En
toen ook dit niet hielp werd een zoo*
genaamde „stillj Donderdag" inge*
stcld. De kinderen legden zich toen
zelf de verplichting op, om gedurende
een geheclen dag niet onnoodig tc
spreken. Ik kan u niet zeggen, welk
een plezier ik, uit paedagogisch oog*
punt bezien, van dezo geniale vondst
heb gehad, want toen kwam er zoowat
geen cent meer binnen! De kinderen
icerden zichzelf beheerschen- Het
weid als het ware een wedstrijd, wie
het minste in den boetepot zou beta*
len. Van het verkregen geld werden
van lieverlede verschillende voorwer*
Den gekocht. De kinderen hadden die
dingen lief. U had eens moeten zien,
hoe groot hun verontwaardiging was.
toen eens een kind van buiten de
school een kaboutertje kapot gegooid
üad. De stukken werden dadelijk aan
eikaar gelijmd! Het wacht nu nog op
een verf ie. Ook dit voorjaar werd met
het werk in den tuin voortgegaan. Er
werd niets aan veranderd. Uitbreiding
was het streven. Wederom werden
'eekenigen otworpen, die door mij
goedgekeurd werden. Zoo ontstonden
ae aansluitende muurtjes bij het Ka*
bouterhuis, waartusschen de kinderen
bloemen plantten. Het bleek, dat
eenige kamperfoelieplan-tjes noodig
waren, maar die kostten f7,50 cn
Je pot was weer leeg! De hoofden wer*
den dus maar weer eens bij elkaar ge*
stoken. Een enthousiast stelde voor.
om nota*ber»e eiken dag „stil" te ma»