HAARLEM'S DAGBLAD
GEMENGD
NIEUWS
ZATERDAG 21 AUG. 1926 VIERDE BLAD
VREEMDE VOLKEN.
XV
DE LETTEN.
Een Letlandsche schoone.
Door den grooten oorlog zijn heel
wat grenzen veranderd. Staatjes zijn
verdwenen. Staten zijn verk!e:rJ. maar
er zijn ook nieuwe staten gekomen. En
een dezer nieuwe stater. :s Letland,
éér. de» Baitische landen. De Letten
behooren. evenals de Lithauers tot d;
Indo Europeanen en hun gesch edenis
:s eeuwen en nog ecr.s eeuwen oud.
Letland werd vroeger dikwijls het
„Amberland" genoemd omdat de be»
woners veel amber vonden. Amber is
een betrekkelijk kostbare stof, die
vroeger tegen goud werd opgewogen.
De stof drijft in den regel n kleine
stukjes op zee, ook wel eens ,n brok»
ken. Er zijn wel eens s:ukke; amber
gevonden d:e vijftig pond wogen.
Het is een waschacht.ge, b:oze stof.
bruinachtig of lichtgrijs van kleur. Hij
heeft een aangenamen geur en zijn
hoofdbestanddeel is een soort vet,
arom r.ee genaamd.
Verdere bestanddeelen zijn: benzoë»
zuur, zout, barnsteenzuur, een zoet
extract en een bruinachtige jest die
J2:e: oplosbaar is.
Men meen: dat de amber afgcschei»
den wordt door walvischacht.ge dieren
Amber wordt voor veie d.ngcn ge»
brujkt. Het zou ons echter te ver voe»
ren dit alles te beschrijven. In elk
geval kan men zich nu wel een denk»
beeld vormen dat de amber als han»
delsartikel de noodige waarde bezit.
De oude Phoeniciers moeten het
oude Letland van drieduizend" jaar ge»
leden al om den amber hebben be»
zocht. Ze dreven een levend:gcn han»
del me: de Letlanders en later stelden
ook de Grieken en Romeinen veel be»
lang in den Le:landcn»amber. De Let»
landers hebben hun eigen taal en
kleederdrachten. Er is lang, eeuwen
misschien wel gediscussieerd over de
vraag, föt welke taal de Letlandsche
'eigenlijk wel behoort. De Duitschers
beweerden altijd dat de taal behoorde
tot die der Tenburen, de Russen daar»
entegen hielden stijf en strak vol. dat
de taal der Letten ondergebracht moest
worden tot die der Slavische volken.
Latere onderzoeken hebben echter tot
een conclusie geleid, die be:den kon
bevredigen of welteleurstellen.
Er werd namelijk uitgemaakt dat de
Letten en Lithauers een geheel op zich»
zelf staande taal hebben. Grieksche en
Romeinsche schrijvers hebben over de
geschieden-.s van de Letten geschreven
maar het is mei die geschiedenis voor»
al uit den eersten tijd. niet recht duide»
lijk. De een schreef dit. de andere dat
en veelal spraken do vroegere geleer»
den elkaar tegen. Uit de vrij verwar»
de gegevens, die daardoor ontstonden,
is het moeilijk iets te vertellen van
den eersten tijd van Letland. Van de
middeleeuwen is meer bekend gewor»
den.
Als zeker mag tenminste worden
aangenomen dat de Letten tot de
twaalfde eeuw veel oorlogen gevoerd
hebben. Met succes streden ze onder
hun koningen (Virsa shi) tegen de
Skandinaviers en de Gothen. Aan het
einde der twaalfde eeuw kwam de
Germaansche cuituur in het land. Hef
Gcrmaansche militairisme, de Ger»
maansche handel en de godsdienst der
Germanen deden tegelijk hun in»
trede.
De kruisridders, na jaren lang in het
Heilige Land gestreden te hebben
kwamen uit Jeruzalem terug en zoch»
ten en vonden in Letland een nieuw
arbeidsveld- De Letten hebben echter
getracht steeds zooveel mogelijk zich»
zelf te blijven. Ze pasten zich aan
waar dit noodig was. maar ze wiste»
ook hun nationaliteit, hun taal en ge»
woonten te behouden.
Tot in de achttiende eeuw Letland
in het niet verzonk, doordat twee
machten het land tegelijk bedreigden.
Machten waartegen een klein land als
Letland zich nie'. %erdedigen kon. Ger»
maansche listigheid en Moscovische
brutaliteit outrooiden de Letten hun
zelfstandigheid- Letland behoorde Ia»
ter tot Rusland en bij het begin van
den oorlog streden ze in het Russi»
sche leger. Maar aldra bleek dat het
nationaliteitsgevoel der Letten tiog niet
dood was- Dat de Letten zich nog
Letten, dus een apart volk voelden. De
Letten streden dan ook niet lang na het
ui:b;eken van den oorlóg in hun eigen
vrijwili i gerskorps-
Niet minder dan tachtigduizend Let»
ten zijn op de slagvelden gesneuveld,
wat ongeveer een derde gedeelte is
van alle gemobiliseerden- Opmerke»
lijk was het tijdens den oorlog hoe de
Le'ien een Duitsche zege vreesden. Ze
wilden niet tot Duischland behooren,
liever zouden ze. zoo vertelt een En»
gelsch schrijver van dien tijd. huq land
verlaren.
Het kwam anders uit dan eerst
verwacht werd. De Duitschers verloren
den oorlog'en de Baitische zee werd
geen Duitsch meer. Drie zelfstandige
s'-aten werden gesticht. Estland. Li»
thauen en Letland. Zoo kregen de Let»
ten na eeuwen hun onafhankelijkheid
terug. Iets waarop ze zelf zeker maar
heel weinig gerekend zullen bebben-
In \Vest»Europa weten we over het
algemeen weinig van de verwoesting,
die de oorlog ip Letland heeft aange»
Semgale en Latgale. De bevolking
bestaat uit ongeveer 1.813000 zielen.
Het Letlandsche parlement telt hon»
derd leden, die om de drie jaren ge»
kozen worden. Aan het hoofd van den
Staat staat een president.
Letland is me: meer het amberland
van vroeger- Er w-ordt niet zooveel
amber meer gevonden en ook heeft dc
amber die waarde niet meer- Land»
bouw is wel een der hoofdmiddelen
%an bestaan en dan noemen we in het
bijzonder den vlasbouw. Ook de
boschbouw levert nogal wat op. Veel
land ligt nog braak en dat komt door»
dat vele Letten, vooral boeren, hun
land verlieten om elders hun geluk te
beproeven. De laatste jaren zijn niet
mir-der dan een half milliocn menschen
geëmigreerd. Dat is wel de grootste
emigratie die misschien ooit is voorge,
komen. De republiek heeft echter wel
levensvatbaarheid. Als de gevolgen van
den oorlog eerst maar eens overwon»
nen zijn en Letland zich kan ontwik»
kelen, zal het dat zeker doen- Alle
factoren zijn voorhanden om van Let»
land te maken een land van melk en
honing.
De industrie zal er echter nooit een
buitengewoon hoog peil kunnen be»
reiken, daar nóch kolen», noch erts»
mijnen in het land voorkomen. Riga
is een stad met toekomst, zeer gunstig
gelegen aan den mond van de Dwina-
Andere, niet onbelangrijke haven»
plaatsen zijn Libau en W'indau.
De Letlandsche volkszangen zijn één
van de bijzonderheden van het land.
Niet minder dan 200,000 oorspronkc»
lijke volksliederen zijn in den loop der
ecuwen verschenen. Zou er wel een
volk zijn dat de Letten op dit gebied
evenaart? Wc gelooven het n-.et. Dc
Letten zelf zijn over het algemeen
niet groot gebouwd. Ze hebben een
middelmatige lengte enz, wat een typi»
sche bijzonderheid is. hoog gewelfde
voorhoofden- Zï hebben allen licht»
blond haar. rood of zwart haar komt
onder de Letten niet voor. Ze hebben
uitstekende karaktereigenschappen en
één der voornaamste is zeker het har»
de werken- Dat zit in aile Letten- Een
Let zal nooit veel spreken. Als hij
moet werken doet hij dat ernstig en
zorgvuldig. Over het algemeen :s dc
Let flegmatiek maar niet onverschillig.
Met zulke harde werkers lijdt het geen
twijfel of Letland zal weer worden
opgebouwd. Het zal niet te niet gjan.
want de Letten zullen het goed willen
doen En wat goed gedaan moet wor»
den vordert tijd.
Voor Letland is het te hopen dat
nu een periode van vrede aangebroken
mag zijn. Of beter nog. dat het nooit
meer 3e lasten en verschrikkingen van
een oorlog zal moeten lijden.
Maar ware dat niet voor ieder land
te wenschen?
Boeren in typische kleederdracht.
richt- We weten van de verwoestingen
ia België en in Frankrijk omdat die
landen ons bekender zijn. dichterbij
liggen. Letland ligt verder weg en de
berichten van het Oostelijk front had»
den niet die belangstelling, die het
Westelijk front ondervond- Zestig pro»
cent van de industrie van Letland
werd verwoest. Voor den oorlog, in
1914. waren er te Riga alleen honderd
duizend arbeiders werkzaam in ver»
schillende fabrieken. In 1921 was het
aantal arbeiders 2800. Dat zijn cijfers
die voor zichzelf spreken en geen
commentaar noodig hebben. De vrij»
beid heeft Letland dus wel geweldige
offers gekost.
Vooral ook op landbouwgebied. De
eens zoo vruchtbare akkers en weiden
werden vertrapt en met loopgraven en
door granaten omwoeld- Om dan nog
niet eens te spreken van de tallooze
huizen en gebouwen die vernield
werden. Langzamerhand wordt de
schade hersteld natuurlijk. Maar het
gaat slechts uiterst langzaam- Want
voor een klein land ais Letland^?) w as
de schade te groot om spoed.ff hei»
steld te kunnen worden.
Letland is in vier districten onderver»
deeld. Het zijn Lirland. Koerland.
Een Letlandsche boerenhoeve.
PRETTIG UITGAAN.
Als een millionnair Amerika voor een
uitstapje naar Europa verlaat, gaat dat
nog niet zoo eenvoudig. Daar zorgen dc
Amerikaansche journalisten *el voor.
die niet rusten voor ze weten, waar de
reis naar toe gaat. waarom de reis on.
dernomen wordt enz. Maar het geval
wordt werkelijk bedenkelijk als die mil.
lionnair tevens een groot bankiershuis
vertegenwoordigt. Dc schuldenkwestie
interesseert dc Amerikanen niet minder
d.in dat ze de Engelschen. Franschen en
Belgen interesseert. En het zou immers
best kunnen wezen dat de re'-s van
zoo 'n millionnair»bankier daar iets met-
te maken had? Dezer dagen ging zoo 'n
belangrijke persoonlijkheid met het
stoomschip .«Homeric" naar Europa. Dc
naam doet er minder toe. maar w-e kun»
nen wel zeggen dat de millionnair cén
der grootste bankiershuizen van do Ver»
ccnigde Staten vertegenwoordigde.
Hij nam zijn beide dochters mee aan
boord en bij het aan boord gaan liet'
hij zich, tot groote verwondering van dc
verzamelde journalistenschare. door zes
mannen vergezellen. Dat maakte dc
hccren nu eens recht nieuwsgierig en
ze haastten zich om te weten te komen,
wat dat cordon van zwijgende mannen
toch wel mocht beteekcncn. De bctcc»
kenis ervan drong spoedig tpt hen
door.
Spoedig, onverwacht en onaangenaam.
Want toen zc de zes bedoelde mannen
voorbij wilden om den bankier te spre»
ken tc krijgen, klonk het uit zes
monden tegelijk: mijnheer heeft u niets
te zeggen. Als een journalist wat te
dicht bij kwam werd hij netjes achter»
uit gezet. De millionnair had zijn maat»
regelen wèl goed genomen. De pers»
muskietenplaag moet voor de Amcri-
kaanschc millionnairs wel erg zijn. dat
ze tot zulke drastische maatregelen
overgaan. Geheel overbodig is de maat»
regel echter niet. Want het moet wel
eeps voorkomen dat Amerikaansche
verslaggevers dingen hooren, die niet
eens gezegd zijn
NOODLOTTIGE VERGISSING.
In een Fransche stad is dezer dagen
een postbode er de oorzaak van ge»
weest. dat de politie een noodlottige
vergissing heeft begaan.
Politie»agenten hoorden op den
hoofdpost te Aubervilliers, van den
kant der avenue de la Republique
roepen: .„Moord, houdt den moorde»
naar!" Ze traden naar buiten, dé scr»
geant Emile Manche voorop. In de
avenue zagen ze zekeren Joseph Dura»
four, een postbode, die, toen hij hen
bemerkte, nog harder begon te roepen:
„houdt den moordenaar!", terwijl hij
tegelijkertijd naar een man wees, Cbar»
les Bérard genaamd, eveneens te
Aubervilliers woonachtig.
De sergeant beval dezen de handen
op te heffen. Bérard gehoorzaamde on»
middellijk, maar in plaats van te blij»
ven staan, liep hij achteruit. In zijn
rechterhand hield hij iets. wat de ser»
geant voor een revolver hield. Op zijn
leven verdacht schoot hij op Bérard,
die door den kogel in den buik werd
getroffen en bewusteloos neerviel. De
agent snelde toe en merkte nu, dat
wat hij voor een revolver had aange»
zien, niets anders dan de das van den
ongelukkige was geweest.
Na»ar het ziekenhuis overgebracht,
verzocht de gewonde, dat men zijn
vrouw, die zich in een zomerverblijf
ophield, zou waarschuwen. En toen
men naar Durafour, die „moord" ge»
roepen had, omzag en hem op het po»
Jitiebureau wilde ondervragen, bleek
j dat hij atcrairi.iken was!
Bij de wedrennen in Engeland en
ook bij andere gelegenheden kleeden
sommige kooplieden zich wel bijzonder
eigenaardig. Hierboven een aardig
voorbeeld van de zoogenaamde „Cos»
ter#klcederdracht".
Deze twee personen hebben hun hce»
le kleed in g bedekt met knoopjes van
parelmoer. Een opvallend tweetal.
HET NIEUWSTE.
De Lido, liet beroemde strand bij Ve
netië komt wel dagelijks meer in de mode
en oooourreert tegenwoordig zelf; tegen die
meest modiouse van alle badplaatsen:
Dvauville, Men doet er dan ook de won
derlijkste dingen om iele bijzondere
Het nieuwste is een heel groote vlakke
booe. die men twee inaa! per week 'e
sleept. Die boot is een drijvende
vloer en zoodra man dan ook ver genoeg
van het a'r.ind is, begint het dansvermaak
op de muziek van een negerorkeet, dal men
voor het bal epeciaal heeft meegenomen.
En is de dans afgeloopen, dan is nog
het souper met champagne. Vervolgen»
wordt het schip weer naar binnengesleept.
En het mooiste van alles ie, dat er
maar 150 menschen lid van deze club kun.
r.en zijn. Men begrijpt b>« de club in lel
re en hoe er om gevochten wordt om te
!>ehooren tot deze upper 150.
TOEKOMSTDROOMEN.
De wetenschap gaat ver en ze zint
nog steeds op nieuwe dingen. Zoo wil
men trachten het gedaan te krijgen,
dat, als men iemand opbelt, de foto van
den persoon, waarmee gesproken wordt
op het toestel verschijnt.
Hierboven een voorbeeld bij een
automatisch toestel.
Zoo moet het worden, misschien is
dit slechts een voorbeeld.
Een telefoontoestel van een ver»
liefde Amerikaansche jongedame die
de foto van haar aanbidder op het
toestel plakte.
HOOGE SPOORWEGTARIEVEN
Spanje trekt steeds meer toeristen
Waarom zou het dat ook niet. Het is
een mooi, een heerlijk land met onein»
dig veel bezienswaardigheden. Alles
wat een toerist kan aanlokken. M
cr zijn ook dingen, die een toerist in
den regel verre houden. Dc hooge
spoorwegtarieven. Niet alleen ons
land heeft zijn hoogc tarieven, zoodat
dc spoorwegen zelfs al in de bioscopen
ccn reclamefilmpje laten vertoonen om
de menschen op te wekken toch maar
met den trein te gaan.
Spanje heeft dezelfde, we zouden
haast zeggen, onaangename kwaal en
de bezitters van ezels in Spanje heb»
ben daarvan een handig gebruik ge»
maakt. Het verband tusschen de
Spaanschc Spoorwegen en dc Spaan-
sche ezels met hun dito eigenaren
moge wat vreAbd lijken. Het bestaat
evenwel. Tusschen Valladolid en San»
tande^ kan men dagelijks enkele ka»
ravenen aantreffen. Het zijn niet de
karavanen, zooals we die kennen in
de Sahara, neen, ze zijn veel verscheide
ner. Maar vooral niet minder interes
sant. Achter elkaar loopen de ezels,
voortgedreven door hun meesters. En
op de ezels zitten min of meer onbe
holpen de toeristen, die op deze wijze
op een goedkoope manier den afstand
afleggen. Velen zouden misschien een
gemakkelijke treinreis verkiezen bo»
ven een reisgelegenheid als we zoo
juist beschreven.
Maar men moet niet vergeten, en de
oprichters der karavanen weten dat
zeer goed. dat als iemand op reis gaat
hij bij zijn thuiskomst gaarne interes»
santé dingen wil vertellen. En is er nu
voor een vreemdeling wel iets dat meer
interessant kan zijn dan een rit op den
rug van een ezel van Valladolid naar
Santander? De reis duurt lang welis»
waar maar de meeste toeristen, de
Amerikaansche natuurlijk uitgezon
derd. hebben den tijd.
Misschien wordt zoo'n rit nog wei
veel duurder dan een treinreis, want
zoo'n amateur»ezelruirer zal op zijn tijd
ook wel eens een café aan willen doen
De eigenaren van de ezels moeten
goede zaken doen en de spoorwegen
hebben er nog al heel wat schade van.
Net zooveel als bij ons van de auto»
bussen. Wie weet hooren we nog niet
eens van een ezeldienst der Spaanschc
Spoorwegen-
GEVAARLIJKE LIEFHEBBERIJ
Het eten van paddestoelen is en
blijft een gevaarlijke liefhebberij.
Niet voor de menschen, die voldoen»
de op dc hoogte zijn en de paddc»
stoelen soorten door en door kennen.
Ook niet voor hen die dc padde
stoelen niet kennen, want zij zullen
er zich niet aan wagen om eetbare
paddestoelen te gaan zoeken.
Maar dan zijn er dc menschen die
meenen dat ze de paddenstoelensoor»
ten van elkaar kunnen onderscheiden.
Ze plukken ze en brengen daarmee
hun eigen leven maar ook dat
anderen in gevaar. Ieder jaar weer
heeft men droevige voorbeelden.
De bladen schrijven er over en wij.
zijn op het gevaar van Jjet padde-
stoeIe»eten, maar cr zijn altijd men
schen die zich van goed gemeende
waarschuwingen niets aantrekken.
Thans heeft zich weer een droevig ge»
val voorgedaan. De familie Zubcr te
Friemersheim bij Homberg had pad
destoelen gegeten, zoogenaamde eet»
bare Nog denzelfden avond was de ge-
heele familie ziek en de vergiftigings
verschijnselen namen zoo'n ernstigen
vorm aan. dat de familie naar het
ziekenhuis moest worden overge
bracht. Vooral bij drie kleine jongens
kwamen de verschijnselen sterk ^tot
uiting. Het jongste knaapje, een kind
van drie jaar. stierf reeds op weg naar
het ziekenhuis. Zijn zevenjarig broertje
stierf kort na aankomst onder de he»
vigste pijnen terwijl de oudste jongen
nog steeds in levensgevaar verkeert. De
ouders, die slechts weinig van de pad»
destoelen hadden gegeten maken het
vrij goed.
Weer een droevig voorbeeld. Dat het
een waarschuwing mag zijn.
ZONDERLINGE KLEEDING. ZONDERLING VERSCHIJNSEL HET PAGEKOPJE ENDIT
Zoo af en toe lezen we van men»
schen die hun geheugen verliezen en dan
plotseling verdwijnen. Nog onlangs zou
in Engeland een jongeman in het huwc»
lijk treden. Maar op den morgen van
de plechtigheid raakte hij z'n geheugen
kwijt en verdween spoorloos om eerst
cenige dagen later weer te voorschijn te
komen.
Thans doet zich in Engeland en wel
te Chattam weer een eigenaardig geval
vpor. De politie van die plaats doet alle
mogelijke moeite om den naam te weten
te komen van een vrouw van omstreeks
dertig jaar, die drie weken geleden
zwervende in de omgeving der stad
werd aangetroffen. Het bleek dc politie
toen al heel spoedig dat de vrouw haar
geheugen kwijt was en ze werd naar
een sanatorium gebracht.
Herhaaldelijk werd nu beproefd, haar
naam tc weten te komen. Gemakshalve
heeft men haar in het sanatorium maar
een naam gegeven om haar te onder
scheiden van andere patiënten. Steeds
als zc ondervraagd wordt geeft ze va
ge antwoorden en schudt ze het hoofd
Ook waren haar antwoorden soms
vreemd en men dacht zelfs cr uit te
mogen opmaken, dat zc uit Frankrijk
afkomstig was.
Maar deze gedachte moest spoedig
worden prijs gegeven. Zelfs is nog ge
dacht dat de patiente een Amerikaan»
sche was. maar ook die gedachte ging
niet op. Zooare uit nadere verhooren
bleek Het staat wel vrij vast dat men
hier met een Engeïschc te doen heeft.
Zc is haar geheugen blijkbaar niet ge»
heel en al kwijt, want ze herinnert zich
enkele voorvallen. Zoo weet ze dat
een boottocht heeft gemaakt van Le
Havre naar Plymouth. Ook herinnert
ze zich een jong mooi Amerikaansch
meisje en een corpulenten bankier, die
:5ch erg voor haar uitsloofde.
Ook staat haar steeds een klooster
voor den geest. Tenslotte herinnert
zich een chèquc, die zc eens ontvangen
heeft, maar waar zc het geld er van
geïnd heeft weet zc niet meer tc zeg
gen. Ook het geld is ze kwijt en ze weet
niet waar ze het gelaten heeft.
De vrouw is bang voor mannen en
bang in het donker. Ook toont zc vrees
als men haar in dc nabijheid van een
spiegel brengt. Het wordt niet onwaar
schijnlijk geacht dat het meisje het
slachtoffer van de een of andere mis»
daad is geworden, en de politie zet dan
ook in deze richting haar nasporingen
voort.
Ook is het niet uitgesloten dat het
meisje haar geheugen terug zal krijgen.
Het is zeer wel mogelijk dat ze getuige
is geweest van het een of andere vree»
selijke tooneel en dat de schrik en de
ontzetting haar het geheugen hebben
doen verliezen. Daar ze haar geheugen
echter niet geheel verloren heeft, hlijft
men er het beste van hopen.
PARIJS.
H~ Fransche blad „Excelsior" meer.:
d*t het wel eeir; goed kan zijn er op te
wijzen, hoe Teel vreemdeling-en er door.
loopend te Parije vertoeven. Waarom
Let blad dat goed vindt, wordt er niet
b-.j vermeld. Misschien wel omdat het
mee zeggen wil, dat de Franschen de
vreemdelingen toch nie: zoo tiecht beh&n
delen als den lAatsten tijd wel eens be
weerd wordt. Te Parijs, aldus de gegevena
in bedoeld blad, zij-n op iedere duizend
inwoner.- vijfenzeventig vreemdelingen.
Voor Berlijn is dat ge:al dertien, dus wel
een heel verschil. ITet blad somt dan op
wat die vreemdelingen wel zoo al te Parijs
kunnen genieten en vermeldt tenslotte de
volgende cijfers. Te Parijs wonen -15281
Beigen. 31190 Duitschers, 21577 Italianen
20810 Zwitser^ 10789 Engelschen.
Hollanders, 5927 Amerikanen, 57S6 Russen
4962 Oostenrijkers, en 3616 Spanjaarden.
Als we hedenken, aldus het blad, dat
nu :n totaal 164.038 vreemdelingen zijn
•ezen 44.689 vreemdelingen in 1876, dan
dat wel een enorme toeneming. In de Ja,
ren 1876—1881 stres h»t aantal DuiUcher-
van 19C0X tot 31.190. Het aantal Italianen
is :n den Joop der jaren verdubbeld.
leen het aantal Hollanders ia in al die ja.
rvn nauwelijks grooter geworden. Het za'
niet lang meer duren zegt de sohrij'
;an hc artikel, of we hebben hier twee
honderd duizend vreemdelingen. Er zijn
er die dat preitig vinden, maar er zij-n
ook anderen die' bedenken, dat zooveel
vreemdelingen -niet prettig is voor de
Fransche hoofdstad. Volgens het blad
noemen de tegerr-tanders van d« „vreem
delingen invasie" ais motieven, dat de
vreemdelingen den boel in Parijs helpen
opeten en het tekort aan woningen ver-
grooten. We gelooven evenwel dat het
aantal tegenstanders niet groot kan zijn.
We zouden zoo zeggen, dat de vreemde,
langen behalve de lusten, ook wel de las
ten van hot leven te Parijs zullen hebben
te dragon. En wat kan er dan tegen
wezen als er veel vreemdelingen zijnl
Niet altijd waren dc pagekopjes in
de mode. Het bobbed hair heeft vele
modes voor zich. Als de dames uit de
18de eeuw eens hijzonder mooi te voor»
schijn wilden kopten zagen ze er zóó
uit. Dan maar liever de pagekopjes.
WAT IS DROOMEN?
He*, volgende is geen anecdote, maar
een kleine historische gebeurtenis die zich
afspeelde in een ziekenhuis te Oram.
Het vraagstuk wat is een droom eigenlijk
heeft reeds vele geleerden bezig gehou
den. Maar wie zou op deze vraag een juist
antwoord durven of kunnen gevent Een
Arabier echter gaf er al een heel eenvou
dige oplossing toor. Zooals we reede zei
den, het wn in een ziekenhuis te Oran.
Daar was een Arabier gebracht die een
nog al gevaarlijke operatie moest om der.
gaan. De dokter onderzocht toot de ope
ratie zijn patient nog eens om te zien of
hij sterk genoeg zou zijn, deze te kumnen
ondergaan.
„81aa.pt u nog sl goed?" vroeg de dok-
er. En hij voegde er aan toe „Als u slaapt
droomt u dan ook veel?"
De patient keek den dokter eerst verbaasd
aan en daarna alsof hij zeggen wilde:
..Hou je me nou een beetje voor den
malt"
Hij keurde de vraag wan den dokter dan
ook geen antwoord waardig. Maar deze
:1de er het zijne van weten en gaf zijn
pogingen niet op, zelfs niet nadat hij dd
vraag eenige malen had herhaald en de
patient hem na iedere vraag het antwoord
schuldig wan gebleven.
Toen dacht de dokter dat de man hem
mieschien niet begrepen had en besloot
zijn vraag andere te stellen.
..Weet u wel wat een droom ia!" vroeg
hij.
Een glhnlach kwam op het vermagerde
gelaat van den zteks. Wat een vraag. Hij
zou niet weten wat een droom iel
„We!," zei hij, „dat wil ik u nu wel
vertellen. Als dat het alleen maar is wat
u weten wilde.Je gaat naar bed, ja
alaapt in een. je bent in de bioeooop."
Ziedaar hoe een eenvoudige Arabier
ecu droom verklaarde. Haar de bioeooop
gaan en droomen ia voor hem hetzelfde.
DIERENBESCHERMING.
Er wordt do laatsto jaren, en het is
ccn gelukkig verschijnsel, veel gedaan;
in het belang van de bescherming der
dieren. En nu is er in één der Europee»
sche landen een regccring zoo verstan»
dig geweest, om zelf de dicrcnbeschcr»
ming ter hand te nemen op een wijze,
d'c zeker geen verbetering behoeft. Klei»
ne vergrijpen tegen dieren worden di»
reet zwaar gestraft en er is een heele
lijst opgemaakt, te lang om in haar ge
heel tc vermelden, van strafbare feiten.
Het is bijvoorbeeld verboden een hond
voor een kar te spannen of er onder te
laten loopen om trekdienstcn te verrich*
ten. Het is verboden kippen, eenden en
ander gevogelte aan dc pootcn tc binden
om zc zoo naar dc markt tc kunnen ver»
voeren, het is streng verboden vogel»
nesten uit tc halen, het is verboden
met stcenen of andere voorwerpen naar
honden of katten tc gooien, het is verder
verboden honden of katten in lokalitei»
ten (misschien is het woord hokken be»
docld) te houden, waar niet voldoende
frissche lucht cn licht in kan doordrin»
gen. Zoo gaat dc lijst met „het is ver»
boden" steeds verder. We zullen er
toch nog enkele noemen. Zoo is het
verboden om insecten etende vogels tc
dooden of er handel in te drijven. Ha»
nengevechtcn zijn niet meer geoorloofd.
Zeer strenge straffen krijgen zij, die
-aarden, ezels cn muildieren slaan. Ja.
:et wordt zelfs streng gestraft als men
die dieren niet op tijd reinigt of in on*
zindelijke stallen laat verblijven.
Dc Spaansche regeering want die
is het heeft met dit alles een uit»
stekend werk verricht, dat zeker navol»
ging verdient.
Primo dc Rivera en zijn mede-bewind»
hebbers weten blijkbaar wat den dieren
toekomt. Niets dan hulde voor al die
mooie besluiten.
Dc hanengevechten, een zeer geliefd
vermaak, zullen de Spanjaarden
moeten missen. Deze wreede dicrenmis»
handeling is voor eens en voor altijd af»
geschaft. Maar vreemd genoeg is er niets
bepaald "bmf/ent de stierengevechten.
Die zijn niet verboden en zullen dus
blijven voortbestaan.
Dat is een inconsequentie van dc
ergste soort, die wc niet hegrimen.
Want we meenen toch dat cr n iga! ccn
heel verschil is tusschen een hanen- en
ccn stierengevecht Maar wc mo ten
niet vergeten. dat het eeuwenoude spel
niet zoo gemakkelijk verdwijnen kin.
Niet alleen zouden dc Spanjaarden er
in het algemeen ernstig togen p-otcs»
tccrcn. maar ook dc menschen, die fi»
nanciecle belmgbn bij dc stiercng.~v.-ch*
ten hebben. F.n dat zijn cr nogal wat
Toch zou het aangenaam aangedaan
hebben als^dc Spaanschc regccring een
voudig weg"ook die blc-d-ga sport ver»
boden had. Het zou st-;jd gekos? h*h»
ben Veel woorden, veel geschrijf Maar
de regeering zou meteen getoond heb
ben. dat ze weet wat zc vil Dat ze riet
houdt van halve maatregelen cn het
goede wil laten zegevieren. Hmen-c*.
vechten verbieden en stierengevechten
laten voortbestaan, dat K te v-d met
lkaar in striül en we zouden hans! zeg»
gen, belachelijk.
