FLITSEN
HAARLEM'S DAGBLAD
NABETRACHTING VAN DEN GEMEENTERAAD
BINNENLAND
FEUILLETON
DOOR EIGEN KRACHT
TWEEDE BLAD
DONDERDAG 9 SEPT. 1926
Het wisselende presidium. Een menu zonder
hoofdschotels. Stank en bagger. Bruggenbouw en
oplapperij. Ons brandvrije archief. De organist
Bruch. Dat het r(jk zich schamel
Menschen die de beraadslagingen
■van den Haarlemschen Raad eentonig
vinden er schijnen zulke onverlaten
te zijn kan men onmiddellijk tegen»
spreken door te wijzen op de prettige
afwisseling in voorzitters. Wij journa*
listen tijgen telkens ten Prinsenhove in
spanning ons afvragend wie 't nü weer
zal wezen. En ziet. ditmaal zetelde mr.
Slingenberg weer eens op het gestoelte
der eere. Hij hanteered den hamer met
korten, feilen tik en toonde zich Op»
nieuw onze snelste voorzitter. In de
golven der vroedschaps*welsprekend»
beid is hij de record»houdende Kanaal»
zwemmer de Hans Vierkötter van
het Prinsenhof. Zelf6 onze eenige com«
munist, wiens woorden vloeien als een
trage golfstroom, moet een moment
van inkeer gehad hebben toen de voor»
zitter opmerkte: „Voor de afwisseling
geven wc dan het woord maar weer
eens aan den heer Peper".
Erg best verzorgd was het menu niet.
Tiet zag er schraaltjes uit, en deed ver-
ken, had nu in ©en handomdraaien
plaats. Iedereen werd herbenoemd. Er
was niets meer aan en met zekeren wee»
moed dacht ik terug aan den Nationa»
len Vervecldag, die toch zoo vaak werd
opgefrischt door 'n onverwacht resul»
taat. Wij zijn neutraal in de politiek, en
ijveren dus niet vóór of tegen Even»
redige Vertegenwoordiging, maar een
feit is het dat sinds de invoering van
dit rekenkundig stelsel alle romantiek,
alle opwinding, alle spanning er uit
zijn.
Bij de rondvraag deelde de wethou»
de van Onderwijs mede dat er tusschen
het Rijk en de Maatschappij van Nij
verheid onderhandeld wordt over ves
tiging van dc School voor Kunstnijvcr-
hcid in de Vleeschhal. Wij hebben dit
al weken geleden bericht, en hebben
teen tegenspraak gekregen die thans
officieel blijkt ongerechtvaardigd
zijn. Waarvan eventjes acte. Mr. Bruch
langen naar een welvoorzienen schotel, I wilde verder weten of de Raad er be*
- I 1 I. .„C J,._
Boeuf la Jardinière zooals de altijd-
boeiende zetel van Bloembollencultuur,
of Hollandsche Hutspot de annexa»
tie. Zonder deze twee hoofdgerechten,
<iie nu weer binnenskamers opnieuw
gegarneerd •worden om hun diensten te
gaan hervatten, is het Raadsmaal wel
een beetje erg sober.
Ik zal nu deze beeldspraak maar la»
ten varen, want over aanschaffing van
baggermateriaal, blauwzuurgasontsmet»
ting het woord is wat Duitsch, maar
alleen in lengte en dergelijke dingen
spreekt men niet aan tafel.
Ht grachtenstank.dcbatje leidde tot
aanschaffing van het door B. en W. ge.
vraagde materiaal, en tot renvoyeering
ter fine van pracadvics mooie ouder»
wetsche term. niet waar? van een
paar cxtra»beggcrplannetjcs van de hee*(
reo Klein Schiphorst en Boes. Verder
tot niets. Een heel nieuw rioleerings»
systeem is te duur. Rijnland tot gerc»
geld spuien te bewegen schijnt onmo»
gelijk te zijn. en dempen van driekwart
onzer stads»stinkpOclcn*schijnt ook niet
tc mogen zonder permissie van dit
machtige waterschap. Als de wanfoe»
stand blijft voortduren zooals hij in de
laatste jaren geworden is zou ik er vlak
voor zijn om eens in 't holst van den
nacht met ccn paar duizend Groot.
Haarlemmers, ieder duwend een krui»
wagen-vobzand, uit tc rukken. Ik zou
deze hoeveelheid zand in een der ergste
poelen, b.v. ter hoogte van de Oranje»
kade, laten uitstorten, tot het „vaar»
water" gestremd was, cn de circulatie
van faccnlicn cn doodc honden en kat»
ten stopgezet. Na deze Daad van Pro
test zou er wel wat verder te beginnen
zijn. Nu blijkbaar niet.
Het debat over den naam Gortestccg
heb ik gemeend elders in dit blad spe»
cieal op den voorgrond te moeten bren»
gen.
Dc nieuwe Kcnncmerbrug komt, ad
94000 cn met een minder scherpen
bocht (aan dc Frans Halsplein.zijde)
dan gevreesd werd, terwijl er J 1750 ge»
spcndcerd zal worden aan dat wonder»
lijkstc aller producten van waterbouw»
kunde: de Gravestecncnbrug. Het is dc
prijs van een luxe«Fordje. en wij hoe»
ven ons geen groote illusies van dit
crcdiet voor hrugherstcl te maken.
Misschien zal bet nog wel iets uitdijen,
want in 't raadsstukje stond iets ge»
heimzinnigs over de wellicht»noodigc
vernieuwing van „nog enkele thans on»
zichtbare onderdeden". Weliswaar is
met deze vernieuwing in de som van
1750 rekening gehouden, maar je
weet het nooit bij zoo'n ding als dc
Gravcstcenén brug er zouden geheel»
onverwachte onderdeden aan 't licht
kunnen komen. Bevredigend is dit lap
werk niet, maar zuinigheid blijft de leus
der tijdon en de wethouder van O. W.
oh ironie! is wel gedwongen om
te roeien met dc riemen die hij heeft.
Omtrent het debat inzake de hand»
having van de steunregeling voor uit»
getrokken wcrkloozcn, waarbij de heer
Peper in geïsoleerd verzet kwam, en
een door hem ingediende motie met
alleen zijn stem vóór werd verworpen
hoe kon zij in behandeling komen?
verwijs ik naar ons verslag.
De benoeming van de commissies
van Bijstand, die in vroeger tijden den
eersten Dinsdag in September tot Dag
der Nationale Verveling placht te ma»
zwaar tegen had om het archief der ge
meente in het Gouvernementsgebouw
over te brengen teneinde leeszaal
bibliotheek te kunnen uitbreiden. De
Raad had geen bezwaar, te minder
omdat de wethouder zich opnieuw be
riep op den secretaris, die het College
van IJ. en W. vertegenwoordigd had in
onderhandelingen met het Rijk en dc
Maatschappij van Nijverheid. „De Raad
kent hem reeds als verwarmings-ex-
pert"zei de wethouder, en mr.
Wesstra schoot in den lach, hetgeen het
eenige tceken van bijval of afkeuring
is dat ik hem in zeven maanden tijds
den Raad heb z:cn geven. Een eer
biedwaardig record! De beer Gerrit^z.
blijkbaar door den spccialen titel van
den secretaris op een idéé gebracht,
vreesde dat de archieven in de Jans-
straat niet brandvrij zouden worden op-
geborgen. Maar hii werd gerustgesteld
d-jCr de mcdcdceling dat het brand!
gevaar in het Pand net zoo groot is als
in de Jansstraat. En als bet Rijk 't gou
vernementsgebouw aanbiedt, vindt Vet
dit blijkbaar brandvrij genoeg. Ne
soyons pas plus rovaliste que lc
Het klonk overtuigender dan 't is. want
wie bekommert zich in dc eerste plaats
om het archief der gemeente zij of
de Staat? Maar dc heer Gerritsz was
juridisch bevredigd. Laten wij hopen
dat cr in dc .Tansstraat net zoo'n brand-
luik wordt gemaakt als nu in de Fa<
briciuszaal bestaat.
Er was verder nog heel wat rond-
vraag, wanrhij de heer Johan Visser
opnieuw poogde om den Raad tot
kunstcritica te verheffen ditmaal op
muzikaal gebied. Het mislukte totaal.
De wethouder wou cr niets van weten,
wilde zich niet met de keuze van den
organist inzake andere orgebbcspelers
bemoeien cn bekommerde er zich ook
niet om zoolang er maar geen nepotis
me optreedt. Familieleden, cn zoo. M
Bruch onthulde terloops dat hij zelf
veel nun orgelspel heeft gedaan, en als
de heer Johan Visser opportunist ware
geweest zou hij hebben aangedrongen
op een concert door den wethouder te
geven. Veel redevoeringen zquden hem
alsdan vergeven zijn. Maar de heer
Johan Visser is geen opportunist.
Dc wethouder van Openbare Wer
ken heeft aan het Rijk gevraagd of dit
gedoogen wil dat de gemeente op
den Rijksstraatweg naar Amsterdam
t-ottoirs aanlegt, zoodat dc menschen
behoorlijk hun huizen kunnen verlaten
cn weer bereiken. Minister Van der
Vegtc kan 't in zijn zak steken, en je
ziet het Rijk al „gedoogen", vuurrood
van schaamte.
Daarna was 't gauw uit.
R. P.
JEUGDIGE AVONTURIERS.
Dc ll'jarigc C. L. te Vlisskigen
woonachtig, die van zijn moeder een
bankbiljet van 10 gulden gestolen had,
verliet 't ouderlijk huis cn reisde naar
Rotterdam.
Daar kwam hij den 16»jarigen W. v.
D., wonende aan hei Frederikspad,
tegen met wie® hij vriendschap sloot.
Samen gingen ze avonturieren tot een
agent van politie hen in de gaten
kreeg. De 16»jarige werd naar zijn
moeder teruggebracht, de jongen uit
Vlissmgc® werd naar zijn woonplaats
getransporteerd.
GEVAARLIJK VERVOER.
VEEL ONGEVALLEN.
Het aantal autobussen en tot auto»
bus ingerichte vrachtwagens om -de
mijnwerkers van -hun dikwijls op ver»
ren afstand gelegen woningen naar de
mijnen te brengen, breidt zich gestadig
uit, zoo wordt uit Heerlen aan -de Tel.
•gemeld.
iDe mijnarbeider betaalt per week
een bepaald bedrag, meestal niet meer"
dan een weekkaart voor de arbeiders*
treinen kost en de autobus brengt hem
tot aan de poort der mijnonderneming
en haalt hem na afloop van den arbeid
weder af Hierdoor kan hij later uit
zijn gemeente vertrekken en is eerder
weer thuis.
Behalve een autobusdien-st voor mijn»
werkers tusschen Maastricht en de mijn
Mauri is bij Lutterade, tusschen Lut*
terade en Sittard, de Oranje Nassau»
mijn Drie en Grevenbicht en andere
dorpen in de omgeving, is thans weder
een dergelijke dienst tusschen dc
Staatsmijn Emma bij Hoensbroek en
Roermond ingesteld.
De mijnwerkers van Simpel veld
werden reeds geruimen tijd met auto's
an hun dorp naar de mijn W-ilhelmina
en de Willem Sophie gebracht.
INTERNATIONAAL CONGRES
VOOR REDDINGSWEZEN.
De Internationale Vereeniging voor
Reddingswezen cn Eerste Hulp bjj On»
gelukken is definitief gestatitueerd door
de goedkeuring van dc ontworpeu Sta
tuten in een vergadering van de door
de verschillende staten afgevaardigde
ertegenwoordigers. Daarbij is Am»
sterdam voorloopig als zetel van de
internationale organisatie aangewezen.
De staten, die tot dusverre geen afge-
aardigde hadden gezonden, zullen
alsnog wordep uirgenoodigd.
Demonstratie spoorwegongeluk.
Woensdagmiddag hebben de leden
van net congres met groote belangstel-
iirv? een demonstratie gevolgd, voor»
stellende h«: verlecnen van eerste hulp
bij een spoorwegramp op bet rangeer
terrein van dc Nedcrlan e spoor
wegen te Watergraafsmeer. Een trein
me: militairen was zoogenaamd gede
railleerd en er waren zestig gewonden
i enkele dooricn.
Even voor 3.15 uur kondigde luid
geroep van: „Daar is*ie" de komst van
den bcwusten trein aan. Met vrij groo»
te vaart botste de locomotief, die een
achttal personen-rijtuigen voorttrok,
tegen een geïmproviseerd stootblok,
waarbij enkele daar in aangebrachte
rookpatronen met hevige knallen ont
ploften. Dc bedoeling was geweest de
ontwikkelde rook den gehoelen trein
enkele momenten aan het oog zou ont»
trekken om de „dooden. zwaar» en
lichtgekwetsten" gelegenheid te geven
in allerlei houdingen in het gras tus»
sohen de rails cn op de waggonbanken
te gaan liggen. Er was echter zoo wei*
nig rook. dat de toschouwers moesten
aanzien, hoe de soldaten, die tot dood*
gaan en gewond worden waren veroor'
deeld. voor het mccrendeel uit den
trein sprongen, cn eerst nadat zij goed
cl op den grond lagen, erbarme»
lijk begonnen tc schreeuwen cn ker»
men waarop het internationale gezel*
schap, dat hiervan getuige was, niet
anders dan meesmuilend of lachend
kon rcagccren.
Onmiddellijk kwamen de hoofdcon»
ductcur. een paar conducteurs en cn*
kelc wegwerkers in actie en verleenden
dc Eerste Hulp, waarbij enkele dezer
personen hun handigheid in het ver
binden demonstreerden. Een der solda
ten. die luid schreeuwend op den vloer
van een waggon lag. en er gedeeltelijk
uithing, werd door den hoofdconduc»
teur op niet bepaald handige wijze naar
binnen geduwd, waarbij het hoofd nog
steeds uit dc coupé bleef hangen. Ve
ondersteld werd, dat deze man zijn
rechterarm had afgekneld. Deze demon
stratic verwekte onder het publiek uit*
bundigc hilariteit. De waarschuwings
diensten bleken goed gcfunctionnecrd
te hebben: circa half vier was de ge'
waarschuwde spoorwegarts.met enkele
verpleegsters, die hij op zijn gang erheen
ontmoet had. ter plaaste. Even later
arriveerde ook de rangeerlocomotief
met materiaalwagen en technisch per
soneel.
Na een half uur was het reddings
werk in vollen gang.
Dc hcele demonstratie Is naar wcnsch
vcrloopen. cn, hoewel er enkele
kleine fouten zijp gemaakt ver*
klaarde dr. Heijcrmans na afloop dat
hij zeer tevreden was over df verrich
tingen van zijn personeel en over die
der andere hulpverleenenden.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 688
DE MINUUT DIE EEN EEUW LIJKT
Het vreeselijk geval van den gast, die een bad voor
zich heeft aangestoken en nu niet naar de badkamer
kan gaan om de kraan dicht te zetten, zoolang zijn
gastvrouw op het portaal aan het telefoneeren Is.
(Nadruk verboden!
RISKANTE HANDEL.
SMOKKELAARS HALEN
STROP.
EEN
Aan de Pruisische grens bij Aalten
hebben de Pru:sische kommkzen een
vrachtauto beladen met 8000 K.G. ge*
brande koffie die uit Nederland over
de Pruisische grens was gesmokkeld in
beslag genomen. De lading was gede*
clarecrd als mais. De kommiezen waren
wantrouwend en vonden bij dc scherpe
visitatie die ze instelden in plaats
van mais gebrande koffie. Een tweede
auto met koffie uit de richting van
Aaltcn was in aantocht dooh maakte
zich -terwijl de kommiezen met hun
visitatie bezig waren -rechtsomkeert
naar Nederland terug. De groothan
delaar uit Dusseldorp voor wie de zen
ding koffie bestemd was, is gevangen
genomen.
HANDELSKRUISER NAAR INDIë.
Het denkbeeld van de uitzending van
handclskruiserë is niet nieuw meer.
Ook niet in ons land. Maar verwerke
lijkt is het hier toch nog niet. Wel
hebben we bezoek gehad in onze
havens van vreemde handelskruiscrs,
laatst nog van een Turk in de Amster*
damsche havens. Een Nedcrlandsche
handelskruiser is echter nog nooit uit
gevaren.
Als ailes naar wensch gaat, 'dan zal
dc „Nias", een vrachtboot van dc
Maatschappij „Nederland", gecharterd
door dc Holland-India-Tracking Com
pany te 's Gravenhage. als eerste Ne*
dcrlandsche handelskruiser in Januari
van het volgende jaar naar Ncd.dndië
vertrekken, om daar in de meeste ha
vens cenigen tijd te vertoeven. Deze
handelskruistocht zal, aldus het Hlbd.,
acht maanden, uit en thuis, duren.
Ncderlandsche en buitemlan-dschc fa
brikanten en firma's zullen voor een
bepaald bedrag per ton, expositie-
laadruimte aan boord van „Nias"
kunnen krijgen. Dat is het nieuwe bij
dezen hand-elskruiser, dat de exposan
ten in de laadruifhte ook eenige voor
raad gocde,ren zullen, kunne-n meenemen
om terstond te verkoopen. Dc H.I.T.C.
hoopt door deze drijvende jaarbeurs
de handelsbetrekkingen tusschen Nc
derlandsche en Indische handelshuizen
te kunnen uitbreiden in het belang van
onze algemeene welvaart. Dc lading
van de „Nias" is bij Lloyds voor
300.000 Engelsche ponden op een all-
risk-polis verzekerd.
Handelshuizen, die een bepaald aan
tal tonnen huren, kunen nog een ver
tegenwoordiger meezenden naar Indië
die daar pe^oonlijk zal kunnen wer*
ken.
STRAATROOVERS TE
AMSTERDAM.
WEEST VOORZICHTIG.
Een 36-jar:ge man gaf kennis, dat hij
op de Martelaarsgracht te Amster*
dam door 2 personen was aangespro»
ken, die hem vroegen een glaasje bier
tc gaan drinken en hem daarna eenige
slagen- in het gezicht hadden gegeven,
waardoor hij bloedend werd verwond.
Later bemerkte hij te zijn beroofd van
ongeveer f 4.50. Na voorloopig te zijn
erbonden is hij naar het Binnengast
huis geleid en aldaar ter verpleging
opgenomen.
Een. 24=jarige vrouw heeft aangifte
gedaan dat zij op 23 Augustus j.l. in
het Vondelpark is beroofd van haar
handtasch inhoudende f 2.11. Op haaT
aanwijzing is een 57*jarige man aan
gehouden.
VERDRONKEN
Te Maastricht :e het 6-jan^r jongetje
Janssen uit de St. Amtaniusstraat, in het
bassin -spellende, verdronken. Zijn lijk ie
opgehaald.
DOOR EEN PAARD GETRAPT.
Het kindje van den- kolenhandelaar
O. te Etten, kreeg al spelende een trap
van een paard in het gezicht. Nage
noeg alle tanden werden uit den mond
ges agen, terwijl de kaak werd ver
brijzeld.
TYPHUS.
In het gasthuis te Helmond werd
wederom een lijder aan de typhus*
ziekte uit Mierlo-Hout, een 15-jarige
jongen, genaamd N., opgenomen. Thans
worden reeds vier typhus-patiënten
aldaar verpleegd.
DOOR VALLEND HOUT
GEDOOD.
Te Enschedé is een 74-janige man bij
de afbraak van een tentoonstellings
gebouw in het Volkspark door vallend
hout getroffen en -in het- ziekenhuis
aan de verwonding overleden.
DOOR WOEDE GEDOOD.
Bij een woordenwisseling in de Sa-
bastopol te Enschedé geraakte een
caféhouder zoo overstuur, dat hij na
cc-nige oogenblikken dood in eikaa-r
zakte.
DROEVIG ONGEVAL
Te Botterdam :s Woensdag-aw.rul een
matroos van een in de Waalhaven liggend
Fraiiuch schip te water geraakt en ver
dronken.
WATERSNOOD-
UITKEERINGEN.
EEN VERGADERING MET
KLAGERS.
Naar aanêeidi-ng van klachten over da
door-het Waterenoodcomüé toegekende u:t-
keeringen heeft de burgemeester van B'.erik
de heer Groen egr acht een vergadering bij
eengeroepen in het Volkshuis, waarin aan
allen die meenden, redenen .ton ontevreden
heid te hebben, gelegenheid gegeven werd
hun bezwaren .toe te lichten.
De vergadering stond onder voorzitter,
schap van den burgemeester.
De deputatie uit de bevolking bracht
haar bezwaren te berde waarna nog een
-reeks andere personen gehoord wer.d.
De ingébrachte klachten waren voor hej
meerenaeel vaag, of bleken onjuist ie zijn.
Lieden, die dn de verfde verte geen rechk
op uitkeering hebben, met een inkomen
van f 6000, waren -haantje <5ie voorste o-m
aan de TuSf te -komen. Opmerkelijk was
voorts, dat de bezwaren meest betroffen
een te lage eigen vergoeding, maar
te hooge uitkeeritüg aan anderen. Ook kwa
men velen na den afgeioopem termijn voor
de indiening nog met eiechen tot schade
vergoeding.
In enkéle gevallen, waar de bezwaien
niet direct weerlegd konden worden, werd
«en neder onderzoek toegezegd.
Maar, zegt het Ilbia., zooals de heeir
Poels terecht opmerkte, markante gevallen
van tekortkoming der commissie weerden
niet aangetoond. Het maakte den indruk
dat zoowel de heer Geusink. inspecteur der
Wa:erenoodcommie©ie, als de heeren van
de Plaatselijke WatersnoodcommUsie. hun
taak zeer conscience us hebben opgevat en
eerlijk en beleidvol hebben uitgevoerd.
Veel ontevredenheid i- volgens het blad
terug te voeren eenerzijds op een niet juisi
begrip van de situatie en anderzijds op de
zucht om van de uitdeeling een voordeeltje
te trekken.
Buiten dc vergaderzaal stond een belang-
r ellende, deels opgewonden menigte, druk
gestieuloerende, den uitslag van de be.
.-prekihgen af te wachten.
DE WATERSNOODUITKEERING IN
LIMBURG
Naar de ,,IL. K." verneeirit. bedraagt h«S
in totaal voor Lim-burg toegewezen bedrag
als uitkeeri-n-g voor de elaclutoffers van den
watersnood ongeveer f 900.000.
NIEUWE GEMEENTESECRETARIS
TE AMSTERDAM.
Naar gemeld wordt is binnenkort d©
benoeming te verwachten van den heer
J. J. Roovers tot gemeente-secretaris
van Amsterdam. De heer Roovers is
thans administratief directeur van pu*
blieke werken.
Uit 't Duitsch.
74)
Aan de zoom van 't bosch gekomen,
sprong Funk van 't paard en maakte
het aan een boom vast. Daarna liep hij
vlug naar 't gedeelte, waar hij Upsen
neergeschoten had. Hij had 't besluit
genomen om, vandaag nog,-op dezelfde
plek, zichzelf 't leven te benemen. Ter»
wijl hij door de boschjcs heendrong,
kwam hem nog eenmaal duidelijk, de
heele scène die hij op 't laatst met Up»
sen had gehad, voor den geest. Ze had»
den elkaar, op ccn afgelegen plek in 't
bosch. ontmoet waar onder overhan*
gende takken, 't meertje lag, een kleine
vijver, waarvan het water, door afgc»
vallen en rottende takken, een bijna
zwarte kleur had aangenomen, Upsen
had op z'n tanden geknarst van woede,
toen hij op Funk toeliep, en had hem,
met dc quitantic in dc hand. verklaard,
dat hij dit papier aan 't gerecht zou
overhandigen, indien Funk 't bosch van
Sarlow aan Adalbert von Brandenberg
zou verkoopen. Funk trachtte het pa*
pier in handen te krijgen en ze werden
handgemeen. L'psen had echter met
groote handigheid 't bewuste papier
weer in z'n borstzak weten te bergen
en zich ook losgerukt uit de armen van
Funk, om te ontvluchten, toen de ko«
gel van zijn meester hem trof. Deze wil*
de 't papier uit den zak van zijn opzich
ter halen, toen juist weer de ou lc
Kr.öwc verscheen. Nu bleef Funk niets
anders over, als hij niet gezien wilde
worden, dan zoo gauw mogelijk op den
loop tc gaan.
Knöwc had hem echter toch gezien
cn tevens opgemerkt, dat hij iets zocht
in diens zakken. Hij overtuigde zich dat
Upsen onmiddellijk dood had moeten
zijn, cn zocht naar 't geheim van -den
heer von Funk, waarbij hem dc kwitan*
tie voor den ouden baron von Branden»
berg in handen viel.
Funk was op de plaats aangekomen,
van waaruit hij op Upsen had gescho
ten, en stond lang onbeweeglijk in som
ber gepeins.
In 't bosch klopte dc specht, en de
Vlaamschc gaai liet zijn schreeuwende
geluiden hooren. Dit leek hem toe als
het tikken van een doodsklok, de kre*
ten als het geschreeuw van helschc
geesten, die strijden om 't bezit van
een arme menschcnziel. En daartus*
schen door klonk een geluid, dat ver
weg als 't geklaag cn gehuil van een
verdoemde ziel in zijn ooren klonk.
Langzaam richtte hij z'n blikken naai
de richting, van waaruit dit geluid
kwam, cn daarheen werd hij, als 't ware
als door ccn magneet, getrokken.
Ineens stond hij aan de oevers van
't zwarte meertje, dat hem aangaapte
als de geopende muil van een draak. Er
klonk een hartverscheurende gil door 't
bosch: ..Willy. Willy!" was dat z'n Wil*
ly niet? Zij was op een der, ver over
't meertje hangende takken geklauterd;
hij drukt de takken van 't hakhout met
geweld terzijde, cn zag juist nog dat ze
in den donkeren vloed verdween.
Een duizeling overviel hem, en hij
hield zich met moeite overeind aan den
stam van een jong boompje vloog daar
na echter naar voren met wanhopend
hulpgeroep, en gedroeg zich als een be
zetene, die slechts nog een ding kan
roepen: .(Willy, Willy!" gilde hij onop
houdelijk door 't bosch. Daarna echter
werd 't doodstil; Willy kwam niet meer
tc voorschijn. De vogels leken, verjaagd
door 't vervaarlijk geschreeuw, de vlucht
genomen tc hebben. Funk lag bezwijmd
op den grond.. De vrccselijke erkenning
dat elke mogelijkheid hem ontnomen
was, om z'n dochter nog te redden, had
hem van zijn zinnen beroofd. Maar het
ergste zou hem niet bespaard blijven:
hij ontwaakte nogmaals uit de omfloer*
sing zijner zici. om helder in tc zien,
maar ook met dc absolute, gerechtvaar
digde erkentenis. dat hij zichzelf tot
der dood had veroordeeld en hij was
r man genoc? rni dit oordcel, zon
der aarzelen, zelf tc voltsrekken,
X.
Raadsheer Jrrühberg was eigenlijk
niet verwonderd, toen hij het telegram
van Clar3 ontving. Hij was er niet on
kundig van gebleven, wat er in dc huize
Funk was voorgevallen, en de boos*
aardige intriges, die Hermine tegen
haar op touw had gezet, noopten hem
toch al om haar te waarschuwen, en tot
terugkeer naar Berlijn te bewegen. Des
te meer verheugde het hem, dat Clara
zelf reeds energiek had ingegrepen, en
ce* hij nog een, misschien ongegronde
verdenking in haar ziel had opgewekt,
door eigen kracht weer den goeden weg
had getroffen. Het uitmuntende meisje
was hem dan ook zoo lief, dat hij zich
hartelijk er over verheugde, het spoe
dig weer in zijn nabijheid te hebben.
Vastbesloten om haar direct in tc lich
te nomtrent 't valsche spel van me
vrouw von Funk, en haar te beschermen
tegen eiken boosaardigen aanval, be»
gaf hij zich naar 't station, om zijn pu>
pil af te halen.
Toen hij haar begroette, maakte hij
dc schertsende opmerking: „Zie je,
kindlief, dat 't niet zoo gemakkelijk is,
om zich in den vreemde staande te
houden?"
„Ontvangt u me met"n verwijt, oom
pje?" antwoordde Clara, blijkbaar ont
stemd. „Met de familie van den heer
Funk was ik r! kb afgc kom en d
betrekking als ..vunantc, heeft m-
heelemaal geen moeilijkheden opgele
verd. Maar er zijn machten waar tegen
over een alleenstaande vrouw machte*
loos is. Ik hA me verweerd, oom, en
kom niet als een overwonnene thuis".
„En nu zal je ook nog van mij ver»
j nemen welke mijnen er voor je gelegd
zijn, waarvan je onschuldig gemoed niet
't minste vermoeden heeft". De heer
Frühbcrg zag dat zij, bij deze woorden
vreeselijk schrok, dat ze weer op nieu*
we gevaren stiet, en gaf haar, met va»
derliike teederheid een arm, terwijl hij
bedarend opmerkte. Nu sta je onder
mijn beseherming, en het gevaar, waar
over ik" spreek, heb ik, door een geluk*
kig toeval al van je af kunnep wenden".
Onderweg vertelde hij haar, dat hij
ccn telegram van Wolfgang had ont»
vangen, waarin hij hem vroeg, om voor
hem en z'n moeder een woning in de
stad te zoeken, daar ze geen vier en
twintig uur langer op Brandenberg wil»
den blijven.
Clara had wel kunnen juichen, maar
zij onderdrukte elke opmerking. Wat
'n bevrijding voor Wolfgang om niet
meer in dienst van Adalbert afhanke»
lijk te zijn, en welke heerlijke vooruit»
zichten voor haar zelve, om hem in
dezelfde stad te weten. Zij voelde een
onderzoekenden blik van den heer
Frühberg en gaf zich daarom moeite om
zoo onverschillig mogelijk te kijken. De
raadsheer had echter toch een lichte
- rilling door haar heen zien gaan, en om
haar lippen trilde het iets waaruit de
knappe menschenkenner alles kon be»
sluiten. Sedert langen tijd was 't toch
al z'n hartewensch dat de twee men»
schen, die hij zoo lief had alsof *t zijn
eigen kinderen waren, elkander zouden
mogen vinden. Wolfgang moest zijn
adeltrots, die reeds zoo zwaar gewond
was, en Clara een deel van haar ama*
zoneachtige zelfstandigheid afleggen, en
leeren inzien, dat de vrouw, aan de
zijde van een geliefden man, pas al die
krachten kan ontplooien, die haar na»
tuurlijke bestemming meebrengt.
„Het beste zal wezen", merkte hij,
eenigszins joviaal op, „dat je mijn huis*
houdn op je neemt, en er voorloopig
niet meer aan denkt om de vijandelijke
wereld in te trekken".
„Ach, 'ja oom," antwoordde Clara,
„ik zou gaarne bij u uitrusten en weer
tot kalmte komen".
E)us richtten beiden zich in voor een
eenigszins langer bijeenzijn, en wekten
elkaar wederkeerig op, door oogen»
schijnlijk onverschillige plagerijen, die
echter steeds een ernstigen achtergrond
hadden. De raadsheer was een meester
In geestige woordspelingen, en Clara
wist hem te antwoorden, 't Zou onmo»
gelijk geweest zijn, dat er tusschen hen
beiden een ontstemming kon ontstaan,
omdat zij alle twee van de zuivere ge»
voelens en de oprechte welwillendheid
tegenover elkaar overtuigd waren.
(\1 brui verv uijd).
