FLITSEN
DE PARIJZENAARS EN PARIJS.
BINNENLAND
FEUILLETON
DOOR Elf,EN KRACHT
DONDERDAG 16 SEPT. 1926
TWEEDE BLAD
HOE SLECHT ZIJ HET KENNEN.
(Van onzen Parijschen correspondent).
Als ik u zeg dat de Parijzenaar
de ©enige ie die Parijs niet kejit....
HU, een geboren Parijzenaar, beaamde
het volkomen.
Ja, maar waarom eigenlijk? vroeg
bij.
Wel, om tweeërlei redenen. Ten
eerste omdat hij altijd redeneert: kom
ik er vandaag niet, dan kom ik er mor»
gen wel, ik heb nog zóóveel jaren te
leven dat ik altijd nog wel eens een
gelegenheid vind om Parijs te bezich»
tigen.^
*t Is waar. En ten tweede?
De A-d»mi»nis»tra*tie!
Hoe dat?
Bent u wel eens in de Nationale
Bibliotheek geweest? of in de Archie»
ven van het Palais de Soubise?
Nee, nooit Ik ben er eens naar
toe gegaan, maar toen vroegen ze me
kaarten, om binnen te komen
Precies. Dat is 't nu juist. En
ais je dan eindelijk na introducties van
allerlei' autoriteiten zoo'n kaart hebt,
zoodat je binnen mag komen, dan be«
handelt men je eenvoudig alsof je de
eerste de beste dief bent. Ten eerste
is het dwaas dat je in een openbare
bibliotheek niet vrfj naar binnen mag
gaan. En dan mag je niet meer dan
drie boeken tegelijk conaultecren.
't Is mij overkomen dat ik een twin»
tigtal verschillende werken noodig had
om een vergelijkende studie tc maken.
Zou het werk van hoogstens twee
uur zijn geweest maar nu moest ik om
alles „naast elkaar" te leggen, al die
bladzijden gaan zitten overschrijven.
En als jo in een actetasch je schrijf»
gereedschap hebt meegenomen en je
wilt weer weggaan, dan stuurt men je
aan den uitgang terug: meneer, u moet
eerst uw portefeuille laten nazien cn
<cn visum vragen om weg te mogen
't Gevolg van dat alles is dat ik zoo»
veel mogelijk vermijd om in de biblio»
thcek tc komen Er» dat is zoo jam»
*ner. Zeker, om den Eiffel toren tc gaan
bezichtigen of het Trocadéro, heb je
geen voorafgaande studie r.oodig. Maar
voor dc geschiedenis van Frankrijk en
van die van Parijs in het bijzonder,
wil, anders loop je merkwaardigste
monumenten achteloor voorbij. Dat is
dc voornaamste reden waarom dc Pa»
rijzén-aars hun stad met zijn duize-nden
nxr>.waardigheden en dc omgeving niet
ker.ncn.
Dc Parijschc pers moest....
Ja zeker, dc l'arijsche pers moest
meer instructief zijn. maar ze heeft wel
vat anders om cc kolommen te vullen:
inbraken met plaatjes met stippellijn»
<ljcs welken weg dc dief heeft gevolgd,
•scr.sationcelc verhalen over moorden,
parlementaire nieuwtjes. 't Is wel
eigenaardisrdat wij er geregeld op uit»
gaan met geboren Parijzcnaurs om hun
ru eens dc stad c" de omstreken te
toonen. In één weck ben ik zoo vier»
maal met een gezelschap raar La
Malmaison geweest en dan door naar
Sa r.ti-Germain. De mensohen waren
opgetogen cn vermoedden niet dat er
zóóveel rijdommen in hun bezit zijn.
D.kwijls gebeurt het dat we kennissen
on'.m eïen in het banlieue»trcintje en
dat men ons vraagt: waar gaat u naar
toe?
't Is wel niet mijn richting, maar
:k heb wel een uurtjemag ik zoo
ver met u mccloopen, dan wijst u me
onderweg wel 't een en ander. En
meermalen blijkt het me dandat
zc nog nooit in de Grootc Opera zijn
geweest, dat ze er geweldig van op»
kijken wanneer wc hun even toonen,
Jat dc Opera op een riviertje, de
Grange Batclicre is gebouwd, dat ze er
nooit aan hebben gedacht om even dc
magnifieke binnenplaatsen door te
wandelen van het Instituut de France
(waarvan ze nauwelijks het bestaan
weten terwijl ze er toch duizendmaal
langs zijn gekomen), dat ze zich nooit
eens af hebben gevraagd wat dc
galerij waarop de woord-en: Liberté,
Égalité, Fratcmitéü op den boule»
vard Haussman-n verbergt (het graf va-n
Lodcwijk XVI en Marie Antoinette),
dat ze niet de plaats kennen waar
Molièrc heeft gewoond of waar Hen»
drik IV door Ravaillac werd ver»
moord.
In het heropende Carnavalet, in
deArène de Lutice in het musée An«
dréJacquemart, in de Conciergerie,
in het musce Rodin zijn ze nooit ge»
geweest. Vandaar dat ze ook dc namen
niet kennen van de raenschcn, laat
staan hun geschiedenis, die een groote
rol hebben gespeeld in de geschiedenis
van het land of de stad. Bailly, Bar»
nave, Lameth, Fabre d'Eglantine, Bris»
sot, zijn onbekenden voor hen. Robe»
spierre was een ordinair bolsjewiek, een
moordenaar, voor de meesten, Danton
een vulgaire schrecuwdeelijk die een
onnoemelijk aantal moorden op z'n ge
weten heeft, Malet totaal onbekend. Er
is geen stad of dorp in Frankrijk of er
is een Rue Denis Pepin... maar vraag
nooit wie De-nis Pepin was, want men
blijft er het antwoord op schuldig. Ik
zeg niet dat het in andere landen
beter is of de menigte minder opper»
vlakkig.... het is alleen maar zoo jam*
mcr voor de Parijzenaars zelf dat ze
hun 6tad zoo bitter weinig kennen
omdat het een doorloopende bron van
vreugde, van vermeerdering van ken*
nis zou kunnen zijn. Soms zou je ge»
ncigd zijn om de menschen bij hun jas
te pakken en ze er met hun neus op
te duwen.
Dat huis daar, zie je, dAt huis
met dat mooie oude geveltje dat is 't
Palais de Lauzun. Daar heeft „le beau
de Lauzun" gewoond....Heb je nooit van
Dc Lauzun gehoord? Heb je dan nooit
gelezen wat De SaintaSimon over hem
heeft verteld?het onnoemelijk
aantal anecdoton? wat? jullie Parij.a*
naars, die zooveel van „rigoladcs"
houden? Kennen jullie dat niet? Of
hier: de Saint Germain 1" Auxerrois,
waar je duizendmaal langs bent geko»
men, waar de eerste acte zich afspeel
de van dat drama waaraan Frankrijk
langzaam ten gronde zou gaan en daar
op het hoekje van de rue Saint Claude
cn des boulevard Bcaumarchais het
huis waar Cagliostro heeft getroond.
Cagliostro is een vreemde voor je?
Daar dan, dat oude huis in de ruc
Houssage waar Napoleon de gelukkig»
stc jaren heeft gekend met Maria Wa*
lewska. Neen, niet Maria Lesczynska...
Dan ken jc misschien dc geschiede»
nis van het monster Couthon die in z'n
ziekenwagentje z'n huis in de Rue Saint
Honoré uitstormde om op 9 thermidor
naar het stadhuis te gaan waar hij
'tzclfdc lot onderging als Robespierre.
Ook niet? Of je weet zeker wel waar
Tallien woonde in de Allée des Veu»
vcs? Neen 't heet nu niet meer zoo,
maar Avenue Montaigne. De Salie du
Jeu dc Paume.... de geschiedenis die
daaraan is verbonden? Waar het oude
paleis van het Louvre stond? Hoe
men aan den naam Tuilcrieën is ge»
komen? Of de Pont Neuf van vóór de
wereldtentoonstelling dateert? En waar
dc Temple stond? Wie er in het
Luxembourg woonde? En waar de Club
van de Jacobijnen was gevestigd? Ja.
weet jc me dan ook niet de Place
Louis XV te vinden weet je niet dat
het ..nationale venster" daar stond,
dat het nu Place de la Concorde
heet?....
Helaas, de moderne Parijzenaar
weet dat alles niet. Het leven gaat tc
snel, dc tijd is tc kort. Hij heeft ntut
meer den moed om boeken als Les
Trois Mousquctaires of Les Miséra»
bics tc lezen. Voor „cent sous" ziet hij
immers alles op z'n gemak in ccn
cinema!
Met de vreemdelingen Is het net
zoo, misschien 'n ietsje beter omdat
ze „voor hun fatsoen" toch verschil»
lende dingen moeten hebben bezocht
bij een verblijf in Parijs. De reisgids
afwerken is voldoende. Ik hco me
om eens tc weten hoe die levende gid»
sen zijn uit nieuwsgierigheid dc
vorige maand zoo laten rondleiden
door ccn chef nog wel van een reis»
bureau, 'n Gezicht getrokken alsof ik
nog nooit in Parijs was geweest. Maar
net gedaan of 't mc hevig interesseer»
dc en alles opgeteekend wat. hij ver»
telde. En de volgenden dag na hem te
hebben uiteengezet waarom ik nu
eigenlijk zijn „hulp" had ingeroepen
geschreven dat hij in den vervolge
nooit meer aan vreemdelingen moest
vertellen: lc dat de Champs Elysées
waren aangelegd door Napoléon, 2e
dat dc Obelisk een monument van
Toet Ankh Amen is; 3e dat het Tro
cadéro het buitenverblijf van Philip*
pe Egalité was; 4c dat de Eiffeltoren
welke voor de meesten hèt inte»
ressantst is niet zijn naam ont»
leent aan het feit dat hij zoo hoog is
als ccn top in het Eiffelgebergte. En»
fin, het werd zoo een lijst van 47
punten, kleine vergissingen of on»
nauwkeurigheden niet gerekend.
En nu de omstreken. Aangezien de
menschen zich niet de moeite geven
om de stad te bezoeken, begrijpt u
wel dat hun kennis van 'de omgeving
nog véél geringer is. Éénmaal van z'n
leven naar Saint*Cloud, éénmaal naar
Versailles, misschien eens naar Fon»
tainebleau en daarmede is het afge»
loopen. En toch, wat een enorme hoe»
veelheid bezienswaardigheden 'daar
vlak om de stad! We hoeven no-g niet
eens naar de „grande banlieu" te
gaan, ngar Rambouillet, Danpièrre of
Compiègne, maar kunnen vlak bij
blijven: Pontoise. Het is daür dat wc
een merkwaardige ontdekking hebben
gedaan: het been van Catharina de
Medicis!
Hoe en waar, dat vertel ik u mor»
gen.
HENRY A. TH. LESTURGEON.
PONTOISE, September.
DE BELASTING.
ONTWERPEN.
BESPREKINGEN ER VAN.
De p3rl©roentainre redacteur van De
Telegraaf schrijft:
Uit het dozcr dagen gepubliceerde
verslag eerste gedeelte vaji de Com»
missie van Voorbereiding uit dc Twee»
de Kamer nopens de ingediende be»
lastingoctwcrpen is naar men weet ge»
bleken, dat thans nog over een aanjal
punten mondeling overleg tusschen
de commissie e<n den minister vanFinan
ciën gepleegd zal worden.
Deze punten betreffen in hoofdzaak
de door de regeering voorgestelde ver»
mindering van de Successie* cn de Per»
sonecle belasting, voorts dc voorge»
stelde wijziging van dc Zegelwet, strek*
kende tot het belasten van verterin*
gen in hotels, restaurants cn café's. De
oommissie achtte het gewenscht, dat
dit overleg zou geschieden na de
verschijning van de Millioenen»nota.
Naar'wij vernemen is dan ook dit
mondeling overleg bepaald op 24 de*
zer.
KINDERVERLAMMING TE
DIEPENVEEN.
DRIE NIET ERNSTIGE
GEVALLLEN.
Omtrent de reeds vermelde geval»
len van kinderverlamming te Diepen»
veen verneemt de Tel. nader uit De»
venter, dat het hier een drietal geval»
len betreft in de buurtschap Valk»
haar. De gevallen zijn niet van zeer
ernstigen aard, zoodat de patiënten
thuis verpleegd kunnen worden.
Naar aanleiding van geruchtert. dat
ook elders in dc omgeving van Deven
ter deze ziekte zou voorkomen, o.a. te
Olst, Laren en Holten, hebben wij
aldus het blad inlichtingen inge»
wonnen. Te Olst en Laren vernamen
wij, dat aldaar geen gevallen bekend
zijn. Uit Holten berichtte men on»
echter, dat in die gemeente een geval
van verlamming bij ccn jongetje van
tien jaar is geconstateerd. De patiënt
is evenwel lijdende aan dyphtheritis
cn dit geval is waarschijnlijk niet gc*
lijk tc stellen met dc ziekte, die ln
Duitschland hecrscht
DE BOYCOTT TEGEN ITALIë.
In „Het Volk" lezen wij het volgen
de:
„Het Verbondsbestuur van het N.
V. V. nam in zijn jl. gehouden verga*
dering kennis van de voorstellen, welke
door den Verbondsvoorzitter R. Sten
huis bij het I. V. V. zijn ingediend, in
zake de boycott van Italiaansche goede
ren.
Daar terecht de meening zou kunnen
bestaan dat zoodanige voorstellen niet
zonder overleg met dc betrokken be»
stuursinstantics van het N. V. V. wor<
den ingediend, besloot het Verbonds*
bestuur, waar dit niet het geval is ge»
wecst, te publiceeren, dat het voor deze
voorstellen in geen enkel opzicht de
verantwoordelijkheid kan aanvaarden'.
ARME KLEINE.
Een 3»jarig meisje van de familie K.,
uit de Gauwestraat te Utrecht, is bij
het spelen ter hoogte van de Licsbosch
in het Merwedekanaal te water ge»
raakt en vedronken. Dc politie was
spoedig ter plaatse. Het dreggen was
echter vergeefsch. Daarop begaven in»
specteur van politic Weyburg de
agent van politie Van 't Hul zich te
water en hebben het kindje van den
bodem naar boven gebracht. De levens»
geesten bleken echter reeds geweken
te zijn en kunstmatige opwekking
heeft niet meer kunnen baten.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 694
DE MINUUT DIE EEN EEUW LIJKT
De laatste lucifer.
(Nadruk verboden)
EEN STRAAT-OORLOG. EEN GERUCHTMAKENDE
PRETTIGE TOESTAND. ZAAn..
De Maasbode' schrijft:
In de Lanige Lijnstraat te Rotterdam
hebben zich in- den laats ten tijd twee
ijandelijke kampen gevormd, d-ie he-r»
haldclijk m-et elkaar slaags raken.
De logementhouder P. is de hoofdman
der eene, de familie A. d-ie der anderel
partij.
Hoewel Cupido ook hier getracht
heeft vrede t-e stichten door de -harten
van een zoon der familie A. en van
een dochter van den logementhouder
P. meit dezelfden pijl te doordringen,
is de strijd, toen de ouders te weten
kwamen, dat er op deze wijze vrede
dreigde, opnieuw fel ontbrand. Het
meisje kreeg een pak ransel, waarop
de jon-gen natuurlijk wraak wilde ine»
men. Het is zelfs zoo sterk, dat een
vrouw van de A.*partij, die het waag»
de met een lid der P .«party te praten
mishandeld werd en moest vluchten.
Ten einde raad sprong zij bij den
Boerensteiger het water in, waaruit zij
door eenige mariniers gered werd.
Herhaaldelijk wordt het mes gebruikt
dit is het ergste men is van
beide -kanten zoo bevreesd voor wraak*
neming, dat cr zelden of nooit aangifte
bij de politie wordt gedaan.
Indien er niet spoedig verandering
komt, zal de politie doeltreffende maat»
regelen nemen om de rust in de Lange
Lijnstraat te doen terugkeeren.
ONZE LUCHTVLOOT.
NAUWER VERBAND.
Naar Teeds eerder is gemeld, over*
weegt de regeering de instelling van
een commissie ter bestudeering of
voorbereiding van 'n nauwer verband
tusschen de vliegdiensten van leger en
vloot. Voorzitter dezer commissie
zou, naar bet Corr. Bur, meldt, worden
mr. J. Wolfman, secretarisgeneraal
van het departement van oorlog.
LIJK OPGEHAALD.
Voor dc haven van Maassluisc is een
lijk opgevischt. Het is door de politie
per brancard naar het lijkenhuis op
de Algcmcene Begraafplaats overge»
bracht. Het is vermoedelijk het lijk van
een Noorsch zeeman, doch met ze»
kerheid is niets vastgesteld kunnen
worden.
HET AUTO*ONGELUK BIJ DE
BILT.
We maakten reeds melding van een
ernstig auto*ongeval bij de Bilt, waar»
bij twee dames ernstig gekwetst wer*
<k*n toen zij uit den auto werden ge»
sli-ngerd.
De oudste der beide dames, die he»
vig bloedend uit neus en mond was
opgenomen is in de Rijksklinieken tc
Utrecht, waarheen zij vervoerd was,
overleden, zonder bij bewustzijn te
zijn gekomen.
VERDUISTERING VAN f 26ÖÖ0.
De rechtbank te Rotterdam, zal op
23 dezer de geruchtmakende zaak be
handelen tegen M. J. V., verdacht van
verduistering van belangrijke geldsbe*
dragen, bestemd voor de noodlijdenden
in de Drentsehe venen.
Naar de Tel verneemt legt de dag»
vaarding hem ten laste, dat hij te
Rotterdam en elders in Nederland in
of omstreeks Februari" 1925 tot 15
Maart 1926, opzettelijk geldswaardige
bedragen tot een gezamenlijke waarde
van f 26.000 althans gelden, welke toe»
behoorden aan de schenkers van gif*
ten aan het „Comité voor ziekenverple
ging en ziekenverzorging Veenkolonie
Barger Co-mpascuum", welke hij in
ontvangst had genomen als lid*penning*
meester van dit comité en welke gel*
den hij uit Jien hoofde anders da-n door
misdrijf onder zich had, zich weder*
rechtelijk heeft toegeëigend.
Er zijn in deze zaak 26 getuigen ge*
dagvaard. De verdachte heeft Mr.
Schippers als verdediger gekozen.
DRIE KINDEREN OVERREDEN EN
GEDOOD.
Er zijn weer drie kleine verkeers*
slachtoffers te betreuren. Te Veeier*
veen is een dochtertje van den arbei*
der Sch. door een wagen doodgereden.
De tienjarige zoon eenig kind, van
de wed. Meyer te Zwolle is door een
wagen, waarop hij was gaan zitten,
overreden en gedood.
Te Nieuw Weerdinge ten slotte is
het 6»jarig zoontje van den heer F.
Bosma onder een zwaar beladen melk*
wagen geraakt en overreden. Ook dit
knaapje is aan de gevolgen overleden.
DOOR BIJEN AANGEVALLEN
Dezer dagen had de voerman v. R.
uit Meijel (L.) ee-nige kasten bijen uit
de heide gehaald. Door het schomme*
len va-n de kar dreigde een der korven
te vallen en toen de voerman deze
Vilde verplaatsen deden de bijen een
verwoeden aanval op den man en het
paard, waardoor paard en kar in de
sloot terecht kwamc-n.. De man werd
zoodanig toegetakeld, dat geneeskun*
dige hulp -noodzakelijk was. Ook het
paard had er duchtig van „gelust".
MR. S. J. GRAAF VAN LIMBURG
STIRUM.
Te Arnhem is in den ouderdom van
94 jaar overleden Mr. S. J. Graaf van
Limburg Stirum. De overledene was ka»
merheer en jagermeester in buitenge»
wonen dienst van H. M. de Koningin.
Hij droeg het grootkruis van -de Huis*
orde van Oranje.
EEN ZWAAR VARKEN.
De landbouwer J. Rijlaarsdam te
Nieuwveen heeft een varken gemest,
dat maar even 1000 pond weegt.
DAT KON NIET.
TEEKEN DES TIJDS.
Het gebeurde een dezer dagen ln
den Oost»hoek, dat iemand, die juist
zijn tantièmes ontvangen had, bij een
der autohandelaren binnenstapte om
een nieuwen wa-gen te koopen.
(Nadat de chet de diverse zich i-n
de zaak bevindende exemplaren aan
den aanstaanden kooper had- getoond,
en de keuze bepaald was, ontspon zich
het volgende -tweegesprek.
„En wat kost nu deze wagen?"
„Ja, dat hangt van de wijze van af»
betaling af".
„Nu, ik betaal contant, zoodat.
„Kijk, u zult één kwart van den
prijs vooruit moeten storten, terwijl
de rest
„Ja maar, ik zeg u
„Terwijl de rest Ln maandelijkscbe
payemen-ten
,,Maar ik zeg u toch, dat ik cash
wil betalen", en de bezoeker trekt
woedend zijn portefeuille met bankb.il*
jetten uit den, binnenzak.
,,0!" antwoordde de handelsman,
„dan zullen wij even de recherche te-Ie*
fo nee ren!"
Aldus vertelt Mataram.
TRAGISCH.
OP DE BRUILOFT GESTORVEN
Dezer dagen vierde een echtpaar in
de Nieuwstraat te Enschedé zijn gou*
den bruiloft en alle kinderen en klein»
kinderen waren gekomen, om een ge»
zelligen dag samen door te brengen.
De gouden bruid, die reeds eenigen
tijd ziek is geweest, kon blijkbaar de
vele emoties van den dag niet verdra»
gen, en werd juist toen mien aan tafel
wilde gaan, onwel, De ontboden ge»
neesheer kon slechts den dood consta*
tceren, meldt „Tubantia".
KERKDIEVEN GESNAPT.
In den nacht van 8 op 9 dezer
werd een inbraak gepleegd in de Ge»
reformeerde kerk te Nieuwerbrug. De
busjes, die ongeveer drie gulden be»
vatten, werden geledigd. Een poging
om de brandkast te forceeren is n-iet
gelukt.
Thans werden de daders K. O. te
Woerden, M. M. te Rietvelde en M.
B. te Nieuwerbrug door de Rijksveld*
wacht gearresteerd en aan de justitie
overgeleverd. Zij hebben reeds een
volledige bekentenis afgelegd.
GEVONDEN BANKBILJETTEN
Een 34*jarige v-rouw is te Amsterdam
aangehouden, die een bankbiljet van
f 1000 en een van f 25 ter wisseling
had aangeboden aan een bijkantoor
der Ne-d. Bank, welke bankbiljetten
door h'aar man gevonden bleken te
zijn, In verband hiermede is ook de
man aangehouden.
Uit 't Duitsch.
80)
Moeder en zoon omhelsden elkaar
innig; zij hadden elk.var begrepen,
zonder een woord van hetgeen in hen
omging, aan te roeren. De barones wist
al lang dat haar zoon juffrouw Miiller
heimelijk en innig liefhad. Oom Früh»
berg ging naar Wolfgang, en verzocht
z'n toestemming om nog heden met
Adalbert over den verkoop van Bran*
denberg te onderhandelen. Wolfgang
sprak wel leven-dig tegen, bleef echter
met z'n opvatting geheel alleen staan,
en moest 't dulden dat dc oude Knöwe
hem nogmaals voorrekende dat 'n som
van minstens honderd veertig dujzend
daalders, ter beschikking was, en dat
de rest zeker, op de een of andere
manier, te krijgen zou zijn. De vraag
was alleen, hoe Wolfgang dacht over
een huwelijk met Clara Muller. De
raadsheer vermeed, met fijnen tact,
over haar groot fortuin te spreken cn
wees ook schijnbaar 't aanbod van den
ouden houtvester af. Daarna richtte zij
Z\ch onmiddellijk tot z'-n neef.
„Ik heb je al vroeger eens voorgesla»
gen met juffrouw Muller te trouwen.
I Dit was dadelijk na je vader's dood,
toen zij' nog als ccn goede partij be*
kend stond. Inmiddels heeft de ban»
i kier Leupold, zooals je weet. alles ver»
foren, en deze wereld verlaten. Zijn
stiefdochter was op zichzelve aangc*
wezen cn bezit van de erfenis van
haar stiefvader 'enkel een briljanten
kleinood en de zilveren cassette, die
moeder eens, in haar gcldverlegen»
heid. aan den bankier Leupold heeft
verkocht. Over andere dingen wil ik
niet spreken. Maar de cassette, beste
Wolfgang, een oud erfstuk van de fa»
railie van baron von Brandenberg, zou
dan door huwelijk weer in 't bezit van
de familie komen. In een woord, ik
herhaal mijn verzoek: „Nu je ze niet
ter wille van haar geld kunt nemen,
leg je adeltrots af, en trouw met 't
meisje".
Wolfgang bevond zich in zichtbare
verlegenheid. Het ergerde hem dat zijn
oom hem zoo dringend dit huwelijk
aanraadde, daar 't den laatstcn tijd zijn
grootst verlangen was geweest. kent
juffrouw Miiller slecht", antwoordde hij
koel; alsof deze verbintenis slechts van
mijn wil afhing".
„Daarop zou ik 't desnoods aan la»
ten komen", riep dc raadsheer, joviaal,
uit. „Ik verwacht u allen vanavond bij
me op dc thee. LI ook, oom Grimm,
genaamd Knöwe? Die vreugde moet u
mij, die 't meisje als m'n eigen kind heb
behoed, en met u als 'n goeden, oom
Frühberg", bijna gelijke rechten heb,
nu eens gunnen, dat ik u uw nichtje
in mijn huis voorstel. Dus afgesproken,
vanavond om half acht bij mij!"
Dc heer Frühberg kwam, stralend van
geluk, thuis. Clara omhelsde hem en
kon den tijd bijna niet afwachten, tot
ze van hem vernomen had dat hij
Knöwe bij de familie Brandenberg had
ontmoet. Verder vernam zij, haar prui»
len ten spijt, niets, alleen verzocht hij
haar te willen rekenen op een klein ge*
zeischap op de thee, voor dien avond,
en zei wie er zouden komen. Zij-n spot»
tend meesmuilen bracht Clara in zoo'n
verwarring, dat ze ophiefd hem met
verdere vragen tc overstelpen, omdat
zc duidelijk gevoelde dat haar persoon
in 't spel was. Daarom poogde ze 't
gesprek op zakelijke dingen af te lei»
den en vroeg kort en beslist: „Oom,
hebt u mijn geld al los gemaakt?"
„Ik ga al, energiek juffertje, laat me
toch tot adem komen, en 't een na 't
ander afdoen! Ik zal ook dadelijk bij
den tegenwoordigen eigenaar van Bran»
denberg mijn opwachting maken", ant»
wnordde hij, nadat hij vlug weer weg
wilde gaan.
„Ik houd u aan uw woord, oompje",
riep Clara hem na, en ging ineens aan
't werk, om de eer van 't huishouden
van den heer Frühberg op te kuunen
houden.
De avonddisch was zorgvuldig in or»
de gemaakt; Clara onderwierp haar
werk nog eens aan een nauwkeurig on»
derzoek, en verschoof hier een bord,
daar weer een" mes en vork. Ook had
ze gezorgd voor een blocmendccoratie
cn kandelaars op tafel gezet. Altijd
bleef oom Frühberg nog uit. Het was
al zeven uur en de gasten zouden om
half acht verschijnen.
Terwijl ze nog bij zichzelf overlegde
of ze het licht aan zou doen, werd
er gebeld. Maar in plaats van oom
Frühberg, verscheen het dienstmeisje
met een visitekaartje van den heer
Wolfgang Brandt von Brandenberg.
Clara's hart klopte hevig toen ze den
naam las; ze meende een oogenblik
niet te kunnen spreken, en zei slechts
heel zacht: „laat meneer binnenko»
men."
Het meisje dacht bij zichzelf: Wat
is die onverschillig als er zoo'n voor»
name baron komt. Maar dat zijn de
slimste die zich zoo kunnen houden,
die hebben alle mannen achter zich
Wolfgang kwam binnen en liep met
vaste schreden op haar toe. -Clara
stond, als vastgenageld, bij dc hloe*
mentafel aan 't raam, en deed haar
best om hem haar hand argeloos ka
meraadschappelijk toe tc steken.
„Juffrouw Müller, ik kom tot u als
een berouwvol zondaar en verdien in
het geheel niet dat u me zoo vriende*
lijk de hand reikt." Met deze woorden
drukte hij, het nog steeds in z'n hand
rustende handje van Clara vaster.
Zijn verschijnen had vandaag niet de
drukkende uitwerking op haar, als des*
tijds in de Tiroler bergen, toen hij
haar goeden raad poogde te geven. Hij
had haar toen wel erg geïmponeerd,
maar in haar preutsche meisjestrots had
zij zich dat toen niet willen bekennen.
Vandaag gaf zij zich over aan den in»
druk dien deze flinke man op haar
maakte, innerlijk zonder tegen te stre»
ven, en uiterlijk slechts met moeite
zich een houding gevend.
„Vraagt u mij om vergeving, meneer
von Brandenberg? U?"
„Ja, ik had op mij genomen om u.,
in Dahhvitz, voor elk kwaad te behoe»
den en heb u schandelijk in den steek
gelaten".
„Zeker net als destijds in Tirol?"
vroeg Clara, met een glimlach en een
zacht vooroverbuigen van haar hoofd.
Wolfgang kan niet beletten dat hij,
bij die woorden, rood werd. De onver»
getelijke schoonheid van Clara, ge*
paard aan haar overgave en haar her»
inncring aan een verdienste, die hii
zich voor haar leven had verworven,
werkten op dit oogenblik overweldi»
gend op hem. Hij liet haar hand los en
keerde zich een weinig terzijde. Maar
't was slechts een zwakke poging om
zijn gevoelens te verbergen. Clara had
hem toch geheel doorzien, en herkreeg
't eerst weer, als vrouw die zich be*
wust is oen absolute zege over een trot*
sche, sterke manncnziel te hebben weg»
gedragen, een losseren toon: „Ziet u,
meneer von Brandenberg, de tafel is
al klaar, wilt u niet gaan zitten? De
overige gasten zullen dadelijk hier zijn.
Oom Frühberg moest eigenlijk al lang
hier wezen, die laat me heelemaal in
den steek."
Haar stem beefde nog wat. Zij ging
hem voor in 't salon en ging in een fau*
teuil zitten, terwijl Wolfgang op een
stoel naast haar plaats nam.
„Lieve juffrouw Müller", begon hij
weer, „ik moet u werkelijk vergeving
vragen, omdat ik u aan neef Adalbert
overliet."
Clara kromp bij d'en naam ineen, en
de toorn dreef haar 't bloed naar de
wangen. Wolfgang merkte de uitwer*
king van dezen naam op, en ging
voort: Adalbert kwam naar Branden*
berg en verliet z'n steedsche gewoon»
ten, alleen om in uw nabijheid te kun*
tien zijn."
„Heeft hij u dat meegedeeld?" vroeg
Clara, levendig.
(Wordt vervolgd).
