HAARLEM'S DAGBLAD
GEMENGD
NIEUWS
In Canada wonen nog vele Indianen vr(j op de steppen. Een gemoderniseerde
„wigwam'^
Een glaasje ananas lioudt het hoofd
koel en koele hoofden waren noodig
te Genève. Dr. Strescmann, de heken*
de Duitsohe afgevaardigde daeht er
blijkbaar ook zoo over. De fotograaf
snapte den Duitschcn minister toe-n hij
op z'n dooie centje voor een rest.au*
ramt zat in édn der stilste wijken. Hij
genoot van een glaasje limonade met
een rietje.
Canada fs gelegen ten Noorden van
'de Verecnigde Staten van Amerika.
In het Oosten ligt het land aan zee
en in het Westen wordt het begrensd
door Alaska. Canada Is verdeeld ln
vele provincies. De zoogenaamde zee.
provincies zijn Nicuw»Schotland,
Nieuw Brunswijk en Prins Edward»
Eiland. De andere provincies zijn;
Quebec, Ontario, Manitoba, Saskat»
chcwan, Alberta. Britsch Columbia
en Yukon Territorium. Ten Noorden
van Alberta en Saskatchewan liggen
do zoogenaamde Noord»Wcst»Terri»
toriurns.
Als wc Canada van den Atlantl»
schcn Oceaan uit naderen cn we laten
Newfoundland cn Lakrador achter
ons, komen we in dc golf van St. Lau»
rcncc.
Ten Zuiden van de St. Laurence
gaan wc dieper het land in. We laten
Nieuw»Schotland cn Nieuw Brunswijk
(de provincies die hoofdzakelijk bc»
staan van den landbouw cn de visch»
vangst). We zien dan eerst pas het
Canadccschc landschap cn ontmoeten
dc eerste grootc wouden, die een
machtigen indruk maken. We volgen
den loop van den St. Laurence cn ko»
men bij de provincie Quebec. Hier is
het opvallend dat er nog zooveel on»
ontgonnen land op ontginning te
wachten ligt. Hier wordt het duide*
lijk waarom Canada zooveel menschen
gebruiken kan.%
Hier wonen, hier en daar verspreid,
mcnschcn die van Franschen ooi»
sprong zijn. Zc hebben verschillende
middelen van bestaan. Zc bestaan
van dc jacht cn de vischvangst cn
ook zijn cr onder hen vele kleine boe»
ren (keuterboertjes zouden wij ze in
Nederland noemen) cn trappers.
Trappers worden in vele boeken
beschreven. Het zijn menschen die er
op uit gaan om dc huiden van ver»
schillende dieren machtig te worden.
Een trapper die wat geluk heeft, kan
ccn zeer goed bestaan hebben. Zon»
der gevaar is zijn werk echter niet,
want hij staat aan alle gevaren van de
woeste natuur bloot. Het zijn even»
wel krachtige, geharde mannen, die
dit beroep uitoefenen cn zo weten ln
den regel de vele gevaren te ontko»
men. Even verderop ligt een domein,
waar vruchtbare velden cn weiden,
als bezaaid met koeien, de aandacht
trekken
Die welvarende streek heet Fransch
Canada.
zich' hier beter thuis/gevoelen dan in
de steden der blanken. Zeker, de In»
dianen zijn gemoderniseerd, ze be»
zoeken dc scholen der bleckgczichten.
Maar het gaat met hen als met de
reeds eerder door ons beschreven In»
dianen. Zc blijven hangen aan de oude
gewoonte van hun ras.
Ze strijden tegen het noodlot van
het eens zoo fiere ras. Of ze zullen
overwinnen? Het is de groote vraag
en cr zijn reeds geleerden die bewe»
ren dat cr ccn tijd zal komen, dat cr
geen Indiaan meer over zal zijn.
Maar dc beschaving heeft ook reeds
dc bosschen beroerd. In de nabijheid
werden verschillende mineralen ge»
vonden en het gevolg was dat cr mij*
nen werden ingericht. En ook de boo*
men van dc grootc wouden worden
reeds, al is het maar voor een gering
deel, geëxploiteerd. Maar toch zal het
nog heel lang duren vóór de bescna*
ving doordringt in die wouden.
Dan is cr dc provincie Manitoba.
Een landbouw*provincie evenals Al*
berta. In Alberta worden verder groo*
te paardenfokkerijen aangetroffen.
Buitengewoon mooi is het land van
de Rockcy Mountains, welk gebergte
dikwijls met de Zwitsersche Alpen
vergeleken wordt. In verschillende
dcclcn van het gebied van de Rockcy
Mountains worden mijnen aangetrof*
fen (kolen, goud, zilver lood. zink) en
ook wordt hier cn daar landbouw en
veeteelt beoefend.
Canada is rijk aan natuurschoon
als misschien weinig andere landen.
In het hoogc Noorden weer oneindig
groote bosschen. Streken waar zelfs
geen paarden meer voorkomen en
het verkeer per hondenslee moet ge*
schicden. Tenminste als het winter is
en dat is in Noord*Canada een groot
deel van het jaar. Des zomers heeft
het vervoer over het algemeen met
kano's plaats.
We zullen wat dc bewoners betrelt
ons thans alleen bepalen tot de In*
dianen, waarover wc reeds het een cn
ander vcrteldcn.Dc volgende week ho
pen wc nog een en ander te zeggen
over de verschillende andere volken.
Wat dc behandeling der Indianen
aangaat neemt Canada de hoogste
plaats in. In geen enkele andere Arne»
rikaansche staat worden de Indianen
zoo goed behandeld als juist in Ca»
nada.
In Mexico bij voorbeeld Iaat de be*
handeling van de Indianen soms veel
Het leven van een trapper wordt door vele gevaren bedreigd. Een plezierreisje
bet nu jui»t niet zoo'n tocht over de woeste bergstroomen van Noord-Canada.
KONING ALFONS EN DE
ARTILLERIECRISIS.
NACHTELIJKE AUTO-RIT.
Het eigen iwhaa' van koning AlfonS
over zijn autorit vam 300 Engelsohe mijlen
am Sam Sebaeliam naar Madrid op den
eersten Zondag dezer maand in verband
met de dreigende muiterij van het artille.
riecorps wrndt verteld door den eigenaar
van het blad „La Naeiom" te Buenos
Aires, den heer Mitre, in een telegram uit
Hendaye. De, hoer Mitre werd door den ko
ning im bijzondere audiëntie ontvangen op
het kasteel Miramar t« S1131 Sebastian. De
correspondent van do „Daily Telegraph"
te Buenos Ayre6 vertelt er het een en an-
der vam.
Toen de heer Mitre dem koning geluk-
wensohte riep de koning edelmoedig
rjat hij het mict gedaan had maar dat aliee
gedaan was door generaal Primo de Ri
vera.
Terwijl hij zijn snelle rit over 300 mijlen
beschreef, in den nacht in weimig meer
dan 6 uur afgelegd, werd koning Alfoms
weer de kranige sportsman, die, zooale de
heer Mitre schrijft, „opnieuw die opwin,
deinde gebeurtenissen van dien nacht
scheen te beleven toen hij met geestdrift
>ie bijzonderheden vertelde van dien fan-
tastischon rit door duisternis en regen en
hoe de wagen als een volbloedpaard liep,
nimmer weifelend tot de wedstrijd gewon
nen wae."
Het was namiddermaeht van Zaterdag 4
September toen dc koning, die ten palefoe
een kalm spelletje bridge 6pcclde, aan de
telefoon werd geroepen door premier Pri
mo de Riverp, die licm vertelde, dat 12 re
gimenten artillerie aan het muiten waren
gegaam en dat 's konings onmiddellijke te.
genwoordigheid te Madrid gebiedend nood
zakelijk was. Er werd geen tijd verloren.
De snelste auto werd ;n de grootste ge
hcimzinmigheid im de garage in gereed
heid gebracht en te ongeveer twee uur im
den morgen, toen op enkele personen na
ieder in het paleis sliep, verliet de auto
het plein vam het paleis met den koning
aam het stuur. Hij was vergezeld van den
heTtog de Miranda en een chauffeur. Het
werd een wilde rit over 300 mijlen bergen
en dalem, modderige landwegen en elechte
bestrating. Dc koning reed herhaaldelijk
sneller dan 70 Eng. mijlen per uur om de
vertraging door het slechtste stuk veroor
zaakt in te halen. De eerste stad, die zij
bereikten, was Tolosa, waar een traject
met bergpassen begon, een zenuwsloopend
stuk reeds overdag. Maar ze.is dc maan
soheen miet voor den koninklijken chauf
feur. want zware wolken verduisterden
den hemel en te Boergos. waar men de
bergen achter den rug had, werd hij met
een hevigen regen begroet.
De eenige zorg van d<?n koning was. dal.
de auto niet zou opgeven maar, zooals de
koning het uitdrukte, zij leek wel mcnsche-
lijk te zijn geworden door den nood van
Spam je; zelfs geen band raakte defect.
Herhaaldelijk ook gebeurde er op 't kantje
af een ongeluk.
De koning legde intusschen veel meer
nadruk op <je nationale crisis dan op dien
zeldzaam-gewaagden rit. Zijn grootste zorg
wae de hoofdstad te bereiken, doch toen
hij het paleis Miramar verliet wist hij al
leen wat de premier hem door de telefoon
verteld had.
Hij besefte niet, dat de staat vam oor
log was geproclameerd. Maar toen hij in
conferentie ging met zijn ministers, ver.
anderde alles als door een wonder. De at
mosfeer, bezwangerd met sombere geruch
ten, werd helder en rustig en het uur des
gevaars was voorbij.
EEN PROFETISCH
KUNSTENAAR.
ZONDERLING VERSCHIJNSEL.
Een prachtig tapijt, naar een ontwerp
van Anquetin, dat de overwinning in den
grooten oorlog herdenkt, i - in het leger
museum van Parijs geplaatst op order va:.
Herriot, minister van Onderwijs. Het ta
pijt stelt een Fransch soldaat voor in vol
uniform, die zijn vrouw omhelst en ver
welkomd wordt door een hond, bij zijn
terugkeer naar hui-. Het tapijt meet 4.24
M. bij 3.24 M. Drie w eve re hebben vijf
jaar mood ig-gehad om het te vervaardigen.
Het ie het eer6te van vier tapijten, welke
vervaardigd zullen worden ter herdenking
van den oorlog. De voorstellingen van de
andere drie zijn: dé mobilisatie van fteL
leger, en de twee slagen aan de Marne.
Toen Anquetin in 1917 de opdracht kreeg
de ontwerpen voor de tap:j:en te vervaar
digen, was de uitslag van den oorlog nog
twijfelachtig. De kunstenaar beiloot even
wel te beginnen met de overwinning.
UIT HET LEVEN VAN FILM-
ARTISTEN.
Rudolfph Valentino's dood heeft
heel wat te doen gemaakt. Trouwens
reeds voor zijn dood begonnen som»
mige Amerikaanschc bladen over hem
te schrijven cn dat niet zoo erg
vleiend, waarover straks.
.Answers" een Engelsch blad noemt
Valentino's dood tragisch. Hij was
een man die het slachtoffer geworden
is van zijn beroep. „Als hij geleefd
zou hebben als ieder man, als hij op
tijd een dokter zou hebben geroepen,
dan zou Valentino nog leven. Maai
hij leefde druk, was steeds bezig voor
de film, gunde zich geen tijd om een
dokter te raadplegen. Zeker, hij had
wat koorts en wie heeft daar nu niet
eens last van.Toen opeens kwam
dc klap. Valentino zakte in een en
een zware operatie bleek noodig.
Valentino lag na zijn operatie voor
een goed deel in verband. Hij kwam
bij kennis en toen hij al die watten
opmerkte Ijpn hij niet nalaten aan
den dokter te vragen „Ben ik soms
een poederdoosje?"
En dat gezegde is verdraaid de we*
reld ingezonden. Het hectte dat Va»
lentio zelfs op een ziekbed nog om
ccn poederdoosje gevraagd had. En*
kcle bladen vonden toen aanleiding
te gaan schrijven over de „verwijfd*
hcid" van een zeker deel der jonge
Amerikanen. En met dat deel der
jongere generatic werd Valentino's
naam verbonden.
Maar dat was geheel ten onrechte.
Valentino was het slachtoffer gewor»
den van te veel publiciteit. Er zal wel
wat aan te merken zijn geweest op
zijn levenswijze, maar is dat niet met
die vele anderen het geval? Maar
wat Valentino deed werd vermeld,
dikwijls nog wat aangedikt als het
kon. In zekeren zin werd hij dus on*
rechtvaardig behandeld.
Wat cr van hem ook gezegd is mo»
gen worden, onwaar is het zeker dat
Valentino verwijfd zou zijn. En het is
droevig en jammer dat een deel dei
Amerikaanschc pers dat heeft willen
beweren. Valentino ging goed gc»
kleed, buitengewoon keurig zelfs.
Maar is iemand die veel zorg aan zijn
uiterlijk besteedt meteen verwijfd?
En bracht Valentino's vak niet mee
dat hij er zoo "oordeclig mogelijk uit
moest zien?' Valentino was een flink
alLround sportman. Een uitstekend
athlect, een buitengewoon goed bok*
scr en ccn uitnemend ruiter.
Reeds voor zijn dood heeft Valen»
tino met veel laster te kampen gehad.
Bij ccn bezoek aan Londen heeft
Valentino zich eens zeer bitter over
een cn ander uitgelaten.
„Het kan mc niet schelen wat ze
over mijn kunst czggen" zei Valenti*
no toen „maar laten ze me in mijn
particuliere leven met rust laten. Als
ik een eenvoudig maal in een restau»
rant bestel is dat den volgenden dag
tot een groot feest aangegroeid. A*>
ik eens naar een bal ga heet het den
volgenden dag dat ik een braspartij
heh aangericht."
Weinig weet het groote publiek
over het algemeen van het leven en
werken dor filmartistcn. Ze moeten
veel cn hard werken en loopen daarbij
dikwijls risico, hun leven te verliezen.
Hun leven gaat niet over 'n bed van
rozen, zooals velen wel denken. Want
het is niet alleen .Valentino die zijn
prijs aan de filmeer heeft betaald.
Tn dit verband brengen we de be»
kende filmartistc Martha Marisfield
in herinnering.
Ze werd indertijd door den zoo tra*
gisch om het leven gekomen Max
Lindcr „ontdekt". Haar roem was
steeds stijgende. Zc werd een ster
zooals er weinigen voor haar waren.
Hard moest ze werken voor haar
roem, die ze echter nooit heeft kun»
nen oogsten. Want bij het opnemen
van een film moest ze een brandend
huis ontvluchten. En wat spel moest
worden, werd droevige werkelijkheid.
Martha kon het huis niet spoedig ge»
nocg verlaten cn verbrandde levend.
Barbarra la Marr, ook een zeer be*
kende film*actrice stierf op 28*jarigen
leeftijd.
Ze meende corpulent te zullen wor»
den, waardoor zc dc voor haar gc»
schikte rollen niet meer zou kunnen
vervullen. Ze deed alles om slank te
blijven en verwaarloosde daardoor
haar lichaam. Een geweldige zenuw*
aandoening was het gevolg en deze
heeft haar ten slotte in den dood
gedreven.
EEN DOODGEWAANDE
VEROORDEELD.
Men herinnert zich nog wel het geval
van de 52-jarige dienstbode, die het had
doen voorkomen, dat zij in I922 te Ilfra-
combe verdronken was er werd dan
ook ten aanzien van haar rechtsvermoe
den van overlijden uitgesproken maar
als dienstbode naar Nieuw Zeeland was
gegaan, waar zij aangehouden werd.
Zij had haar leven voor een kleine 3000
pond verzekerd, ten behoeve van haar
zoon, welk bedrag ook werd uitbetaald.en
stond nu dezer dagen te Londen terecht
wegens oplichting der betrokken assu
rantie-maatschappij. Zij beriep zich er op,
dat zij zich na ccn val te Ilfracombe niets
meer herinnerd had van wat er vroeger
gebeurd was. Thans,is zij tot zes maan
den gevangenisstraf veroordeeld.
Het geval is historisch en voor wie
nog mocht twijfelen, publiceeren we
er een foto bij. Het gebeurde in Amc*
rik a waar wel meer vreemde dingen
gebeuren Mr. J. L. Bybec te Los
Angelos had paard gereden, fiets ge*
reden, op motoren getuft en in auto's
rondgetoerd.
En zelfs die afwisseling, die ver.
scheidenheid van vervoermiddelen bc*
vredigde hem niet. Hij wilde 'eens an»
ders rijden, iets beleven wat meer
spanning en sensatie zou geven en.
verwekken. De man zon op een zeer
origineel vervoermiddel en kwam in
een gewoon karretje op fietswielen te»
recht.
Voor dat karretje spande hij een
struisvogel. Het dier was door hem
uitstekend gedresseerd. Was om zoo
te zeggen „mak in alle tuigen" en tip*
pelde vlug en vroolijk als trekdier
door de straten van Amerika's veel*
besproken Los Angelos. De heer By»
bec genoot omdat het zoo mooi ging
en ook omdat hij zoozeer de aan»
dacht trok. Hij zette het beest tot
spoed aan, want een struisvogel kan
hard loopen en is buitengewoon sterk.
Steeds harder ging het en van een be»
hoorlijke snelheid kwam het tot een
bovenmatige. De maximum*snelheid
was al overschreden en dat wel met
een groot aantal kilometers. Dat mag
zelfs in Amerika niet. Een actief lid
van de motorpolitie werd opmerkzaam
gemaakt op het span van Bybe'e en
nam zijn maatregelen. Hij sprong op
zijn motor en een even spannende
als interessante wedren begon,
motor tegen struisvogel. Het stond
nog te bezienu wie meer plezier had
in het geval, de heer Bybee of agent
Coolev. Auto's volgen den strijd van
nabij, de menschen bleven vol span»
ning staan om den strijd te aan»
schouwen.
Los Angelos beleefde een nieuwe
sensatie die het noodig had.
Maar een struisvogel wordt moe en
een motor niet. Bybec verloor terrëin
en werd, even buiten de stad tngc»
haald Coolev moest zijn plicht doen
en maakte procesverbaal op wegens
te snel rijden. Dit is zeker, wat dit
artikel van de politic»verordenirig be»
treft, zeker wel het meest zonderlinge
proces»verbaal dat ooit gemaakt werd.
Voorloopig zal zoo'n proces»vcrbaal
ook wel niet meer voorkomen.
Of Bybee moest het in .zijn hoofd
halen om nog eens zoo hard te gaan
rijden.
ZATERDAG 18 SEPT. 1926 VIERDE BLAD
VREEMDE VOLKEN.
XIX.
DE CANADEEZEN.
Wc schrijven Canadeezen maar be»
ter ware het te zeggen de bewoners
van Canada. Want cr zijn in Canada
zooveel volken verzameld, dat het
zelfs tc ver zou voeren ze allen te
noemen.
Dc laatste jaren is er ccn „run
Baar Canada ontstaan, omdat het, ln
tegenstelling met do meeste andere
landen, vooral dc Europeesche, gebrek
aan werkkrachten heeft. Er valt in
Canada nog zooveel arbeid tc ver*
richten dat cr heel wat arbeidskrach»
ten geplaatst kunnen worden. De emi»
gratie naar Canada is dan ook niet
gering en als het zoo nog eenige ja»
ren doorgaat, zal bijna ieder bc»
schaafd volk er zijn ver tegen woordi»
gers hebben.
Ontario is een land van hard*wer*
kende boeren die graan en Luit ver*
bouwen.
Maar Ontorio heeft ook verschil»
lende industrie*centra en is een alles*
zins welvarende provincie. Verder
noordwaarts in de buurt van den
Transcontinentalcn spoorweg komen
we meer in het land van de trappers.
Daar zijn de schier onmetelijke wou»
den en woeste stroomen. Daar is nog
de ongerepte woeste natuur, zooals
wij die in onze streken niet meer
kennen.
Dat is nog het oude Canada, het
land. waar alleen de krachtigste
menschen het kunnen uithouden.
Wie zich in die bosschen waagt
moet een bijna doorloopenden strijd
voeren, öf met de elementen óf met
dc in het bosch levende dieren. Daar
geld nog het recht van den sterkste,
dc oude natuurwet.
In de buurt van deze wouden wo»
nen nog vele Indianen, de oorspron*
kclijke bewoners van het land. die
i te wenschen over. Soms wordt hij
gewoonweg brutaal cn onmenschclijk
bejegend.. Ook in de Verecnigde Sta»
ten is het nog niet altijd zooals het
wel behoorde te zijn.
De Indianen in Canada hebben een
gelukkig bestaan, voor zoover een
volk tenminste gelukkig kan zijn, dat
i zijn land in dc macht van vreemde*
lingen zag komen. Dc Indianen van
Britsch Columbia hebben voor een
I groot deel hun werk gezocht bij ac
j vischvangst cn zc bewijzen daar uit*
stekende diensten.
Ook zijn velen hunricr bij de spoor*
wegen werkzaam. Het zijn zeer in»
telligentc menschen die bovendien
heel goede eigenschap hebben. Ze zijn
namelijk bekend om hun eerlijkheid.
Met hun zedelijkheidsgevoel is het
vaak minder goed gesteld.
De Indianen die de prairie nog be*
wonen, waar ze meestal veeboeren
zijn, hebben hun oude kleederdrach*
ten en gewoonten nauwgezet be*
waard.
Ge moet u ook niet voorstellen dat
zoo'n veehouder in een keurig ge»
bouwde boerderij woont, want de In»
diaan blijft zijn tent boven alles ver*
kiezen.
Op die open vlakte voelt hij zich
het gelukkigst.
MET EEN RIETJE.
PARELVISSCHER5.
Het -werk vam de parelduikers is van
bijzonder roma/ntiieheii aard, maar deze pri
mitieve menschen zljtn (natuurlijk niet in
•iaat te echetsen, welke indrukken zij
daarbij opdoen. Daarom is het van bijzon
der belang, dat de ontdekkingsreiziger
Frank Hurley zich maar de parelduikers
heeft begeven, om ome zijn ervaringen
mede te deelen. Hij schetst opwindende
avonturen in een bij Brockhaus te Leip
zig verschenen boek „Perlen umd Wilde"
waarim hij zijn tochten door Nieuw-Guinea
beschrijft. Hij liet zich het zware duikers-
pak aantrekken, maar bij zijn. eerste afda
ling im de diepte had hij het gevoel, alsof
hij zou stikken. Hij draaide aan een kraan
cm meer lucht binüen te laten, maakte
djtardoor een buiteling en sui6de met de
voeten maar boven tot de oppervlakte van
het water, waar hij door de inboorlingen
met gelach werd begroet. Deze mislukte
poging schrikte hem echter niet af, doch
hij giog voor de tweede maal in het dui-
kerspak naar beneden en gaf het toeken,
het amker te lichten en met schip verder
:e varen. „Het reddingstouw Verd strak
getrokken," schreef hij, „en ik voelde,
de ik voorwaarts werd gerukt. De snelheid
nam geleidelijk toe en door voorzichtig
met de luchtkraam te experimenteeren
bracht ik het zoover, dat ik zacht omhoog
ging en als een onderzeevliegtuig verder
zweefde. Ik gleed verder over een wirwar
van varenachtige velden en weelderige
struiken, over verblindende korglenpracht,
omrimgd door stralen en glansen van
prachtige visschen die zich voortbewogen
in deze onbeschrijfelijke eenzaamheid. Ik
was diep onder den indruk vau deze ver
heven stilte. Wonderlijke levende wezens
bewogen zich door het lichte groen, bot
sten tegen wij aan en 6choten weer weg.
Groepen kleine visschen snelden als een
meteoor voort. Maar de kleuren waren ver
blindend. Bundels' rose koralen doemden
op, roode struiken en blauwe takken; dan
groene halmen en bruingevlekte ronde
heuvels, holen en gaten en strepen zand.
Door deze kleurenpracht bewogen zich
fraai geteekende visschen, bont gestreept
en |gevlekt, zoodat zij een caleidosooop in
de schaduw zouden hebben gesteld. Een
verzonken wereld, die met de pracht vam
den sterrenhemel wedijverde. Ik zag geen
pareloesters, wamt mijm oogen hadden het
te druk met de waarneming vam het groot-
eche geheel. Een ruk aan de reddingflijn
en langzaam werd ik omhoog getrokken,
waarbij ik er over nadacht, dat het wel
gemakkelijker is, de saife van een bank td
forceeren en daar naar paarlen te zoeken
dam ze uit de parelbanken, de safe van
de zee, op te diepen."
PROCESVERBAAL.
Martinsville in den Amerikaan-schen
staat Indiana heeft een telefoonnet,
zooals iedere stad, die zichzelf respec»
teert een telefoonnet heeft.
•Maar het telefoonnet van Martins»
ville vertoond ieder jaar om dezen tijd
een zonderling verschijnsel. Over een
grooten afstand zijn de draden met
een zwarte beweeglijke massa bezet.
Alleen af en toe, als de een of andere
kwajongen efen steen of een ander
voorwerp naar boven werpt, worden de
draden „schoon".
Om even later weer een zwarte, dik*
ke lijn te vormen. Het zijn groote zwer*
men zwaluwen, die zich op de draden
neerzetten.
Zich in het geheel niet storend aan
de drukte daar beneden. Het gebeurt
maar heel zelden dat een jongen het
waagt de rust der diertjes te sto*
ren.
Wat de duiven van de San Mario
voor Venetië zijn, dat zijn de zwalu*
wen voor de bewoners van Martins»
ville.
Het bijzondere en zonderlinge is juist
dat de dieren ieder jaar terug keerea
en het idyllische „zwaluwennest"
blijft dan dagenlang bezet. Intusschen
is het een eigenaardig gezicht, die dicht
bezette telefoondraden.
