Waarom wéX Gij
blijven hoesfgn?
iMijsiroop
SATERDAG 16 OCT. 1926
TWEEDE BLAD
STADSNIEUWS
HULDIGING
B. LANGEVELD.
50 jaar lid van „Zang en
Vriendschap"
De serenade
Niettegenstaande den stroomenden
regen was er Vrijdagavond in de Gr.
Houtstraat bij het Proveniershuis een
groote drukte.
Kr zou namelijk een serenade gc»
bracht worden aan den heer B. Lange
veld, die Vrijdag den dag herdacht,
waarop hij voor 50 jaar lid werd van
de Kon. Liedertafel Zang en Vriend»
schap.
De regen had de leden van de lieder»
tafel niet afgeschrikt om de hulde te
komen brengen. Bij het licht van tal
van fakkels werden onder leiding van
den heer Lieven Duvosel. dirigent,
verschillende liederen gezongen.
Eerst werd gezongen „Wilhelmus",
daarna het slotkoor van ,.Dc Rots in
Zee" van Richard Hol en vervolgens
de finale van het Fransche werk -La
Chanson des Vagues" van Riga.
Hoe mooi klonk die zang en de zan.
gers hadden dan ook van de talrijke
menigte een dankbaar applaus in ont»
vangst tc nemen. Tot slot klonk het
„Hoog dc Vaan" waarna een driewerf
hoera weerklonk.
Dc zangers begaven zich daarna naar
het gebouw van ..Zang en Vriend»
schap", waar dc heer Langeveld gchul»
digd zou worden.
De huldiging.
De zaal was met groen en bloemen
versierd en tegen half tien geheel met
belangstellenden gevuld.
Toen de jubilaris, vergezeld van zijn
familie binnen trad klonk het „Hoog
de Vaan" en vervolgens het voor deze
gelegenheid vervaardigde Welkomst»
lied op de wijze van het Koninginne»
lied.
Dr. Broese van Groenou. Je voor»
Titter nam daarna het woord.
Spreker zei dat het wel een bijzon»
derheid was, twee jubilea in een
maand. Dc jubilarissen van deze
maand zijn de secretaris en de twee»
de secretaris. Heden is het de jubileum
dag van den tweeden secretaris. Zulke
jubilea zijn. aldus spr.. de grootste
lauweren van de vcreeniging.
Ze getuigen van vriendschap en
trouw. Dc heer Langeveld heeft thans
de vijf kruisjes volgcmaakt en op welk
een manier.
Hij was al dien tijd het voorbeeld
van trouw en plichtshctrachtin-g. Dc
heer Langeveld is de vraagbaak van
Zang en Vriendschap. Hij is meer. hij
ia de ziel van de Liedertafel. hij is
ons aller vriend, vervolgde de voor»
Titter. Gij hebt phasen van de ver»
ecniging meegemaakt, alle lief en alle
leed. Uw geheugen is bijzonder sterk
en wat men u uit het v<rieden ook
kunt vragen, gij weet te antwoorden.
Gij zijt de groote vraagbaak en wc
zouden u Petrus kunnen noemen.
Maar da: zou de vereeniging niet
willen. De naam Bas Langeveld ts
daarvoor te sterk aan de Liedertafel
verbonden. Wat ge voor de Liedertafcl
gedaan hebt weet ik niet te zeggen.
Het is te veel. De notulen zeggen
evenveel; ge hebt een groot deel van
dc geschiedenis van de Lkdcrtafel ge»
schreven. Altijd hebt ge pal gestaan
voor Zang en Vriendschap, dat zonder
u en de Groote Houtstraat haast on»
denkbaar as. Eenigen tijd hebt gc niet
■in de Groote Houtstraat gewoond,
maar mi is allea weer als vroeger.
De hartader van Zang en Vriend»
schap is weer in de Groote Hout»
straat. Dankbaar ben ik tot u te mo>
gen spreken. Dc heb u leeren hoogach»
ten en waardeeren. Nu zijt ge hier met
uw familie in Zang en Vriedschap en
we zi>n gelukkig u op deze wijze tc
mogen huldigen. Blijf nog lang ge»
spaard van Zang en Vriendschap. Wc
willen en we kunnen u nog niet mis»
sen. Weest hartelijk geluk gewenscht
Zang en Vriendschap jubelt en viert
feest om hulde te brengen aan één
harer oude bestuursleden.
Namens de vereeniging bood dc
voorzitter den jubilaris daarna een
gouden insigne aan en een groot por»
tret.
Dit portret aldus de voorzitter, zal
echter in dit gebouw blijven hangenJ
De heer Langeveld dankte daarna
in hartelijke bewoordingen voor de
hem gebrachte hulde. „Een heclen
mcnschenleeftijd heb ik achter me", zei
spreker. „Altijd wilde i'k trouw zijn
aan dc vaan en dat heb ik volbracht.
Veel lief heb ik meegemaakt en....
weinig leed. Ik had echter niet gedacht
Jat ik op zoo'n geestdriftige wijze ge»
huldigd zou worden. Nicttegcnstaan»
dc het slechte weer toch zijn velen ge»
komen.
Tenslotte bracht spreker hulde aan
den directeur en sprak de hoop uit dat
hij zelf nog langen tijd lid van Zang
en Vriendschap zou mogen zijn. (Davc»
rend applaus).
I Irt goud hoopte spreker nog lang
op zijn borst te dragen. Hulde bracht
Je heer Langeveld op deze plaats aan
zijn familieleden, die hem altijd in
staat stelden de repetities hij te wo<
nen.
Nog even dankte de heer Langeveld
het hestuur voor het prachtige hem
gezonden bloemstuk.
De heer Pereira wees er op dat en»
kele leden van Zang en Vriendschap
een orkest gevormd hadden, dat en»
kclc nummers ten beste zou geven.
Het orkest bracht vervolgens een paar
nummers t<fh gehoore. Jie zeer in den
smaak vielen.
De heer K. van Eeden sprak daarna
als oudste Hd den heer Langeveld toe
cn dat op even geestige als hartelijke
wijze. Hij noemde hem een harde, stoe»
re werker. Spreker herinnerde aan de
zangcrsloopbaan van den jubilaris en
aan het vroegere kwartet „Loreley".
Het aardige van deze toespraak was
dat alles op rijm was gesteld.
Dc heer Pereira deelde mede dat den
jubilaris nog een mooie oorkonde was
overhandigd, vervaardigd door den
heer G. Mee.
Dc heer J. Kuyper. tweede voorzit»
ter las verschillende gclukwcnschen
voor, die den heer Langeveld waren
toegezonden.
De avond werd verder gezellig Joor»
gebracht. De heer J. flensen (tenor)
5af veel te genieten met zijn Aria uit
oscph van Méhiil, dc Aria uit La
Bohème van Puccini en de Aria uit
Mignon van Thomas.
De heer Muylaert had veel succes
met verschillende vroolijkc voordrach»
ten. Ook andere' zangnummers werden J
zeer gewaardeerd.
Er heerschte den heelen avond een
uitstekende stemming. Toen de Jirec»
teur de zaal verliet werd hem „De
Vlaamsche Leeuw" toegezongen.
j ALLIANCE FRANsAISE.
Avignon in den tijd
der Pausen.
M. André Bellesort.
De heer André Bellesort, litterair
criticus en sccrctaris--generaal van het
tijdschrift „Revue des deux mondes"
te Parijs, lucid Donderdagavond voor
de afdeeling Haarlem der Alliance
Pransaise ccn lezing over het onder»
werp Avignon in den tijd van de
Pausen. L)e heer J. H. Sauveur
opende de zeer goed bezochte
bijeenkomst. Hij heette de leden
Dij het begin van dit seizoen hartelijk
welkom, deelde eenig vereenigings»
nieuws roede, en leidde tenslotte oen
heer André bellesort in, dien hij schct»
ste als een groot criticus en hoogelijk
gewaardeerd geleerde. De heer Belle»
sort begon daarna zijn rede.
M. André Bellesort vertelde van
Avignon dc oude Komeinsche stad
voor driekwart ver»I'taliaanscht die
toen Rome onmogelijk geworden was
plotseling aangewezen werd om de resi»
ücntic der Pausen te zijn. Clemens V
(Bertrand d Agoust, of dc Gouth) was
de eerste der Avignonsche Pausen.
Met hem begon deze zoogenaamde Ba»
bylonischc Ballingschap, een beroemd
cn berucht tijdperk der kerkelijke ge»
schiedenis in de veertiende eeuw, dat
duurde vau het jaar 13&> tot het jaar
1378.
Dc heer Bellesort zcidc dat hij niet
zou spreken over de politieke en eco»
nonuschc problemen uit die dagen,
noch zou behandelen dc stormen en
onweders, die losbarstten boven Avig»
non; hij zou slechts ccn denkbeeld
trachten tc geven van dc zeden, de gc»
woonten, den smaak van dien tijd. Uit»
voerig beschreef hij dan in dc eerste
plaats dc stad Avignon. Een vreemde
nederzetting op dc rotsen, waar koop»
lieden woonden. Deze grijze massa van
huizen cn kasteden werd plotseling
door de komst van (ilcmens V eu
onder den invloed van Philips den Vier*
den van Frankrijk, plaatsvervangster
van het oude Rome, en zoodoende het
brandpunt van een groote glorie,
Avignon was aan twee zijden van
dc rotsen gebouwd. De ingang tot de
stau werd gevormd door de beroemde
Pont 'd'Av.gnon. Boven de stad uit
rees uit dc rotsen op. het geweldige pa»
leis der Pausen, dat meer c.s.idci was,
dan Vaticaan. Rondom si .1 de
enorme zware torens vanwaar de hori»
zon voortdurend bewaakt moest wor»
den.
De veertiende eeuw hoorde het on»
ophoudclijk gcklink van de talrijke
klokken van Avignon; daar was er een
bij dc zilveren, zoo zegt de legende
die vanzelf begon te galmen, als egu
Paus dc laatste adem uitblies.
Als de reiziger dc Pont d'Avignon ach»
ter zich had betrad hij door ccn nau»
we steeg, waar een onaangename geur
hing, de zonderlinge stad, waarbinnen
de robuste vroolijkheid en dc groote
levensvreugde leefden. In Avignon
speelden zich alle tooneclen, die dc
wereld verrassen konden, af; beroemde
processen, beruchte ter dood brengin»
gen. Grootschc tuin» en waterfeesten....
Terwijl gedurende twee jaren in Europa
dc pest woedde, waaraan onder an«
deren Laura, Petrarca's geliefde, ten
gronde ging.
Alle geruchten die over Europa gin»
gen schenen weerklank te vinden in
Avignon. En het buitenland was ver»
wonderd, over deze profane wercldsch*
heid der kerkelijke stad.
In een sierlijke conférence deed M.
André Bcilesort, zijn hoorders den
merkwaardigen rijkdom begrijpen die
zich in het bijzonder in de hoogst ver»
fijnde cn uitgezochte wijze van klce»
den uitaprak. De kleur scharlaken was
mode. De mannen droegen roode mut»
gen; over den schouder een rooden
mantel. De vrouwen tooiden zich met
bont, zijde, kanten, zilver, goud en
edele stcenen. Spreker schetste de
vrijheid van zeden en gedachten die
heerschte, en teckcndc krachtig de
werkelijk schrikaanjagende afmetingen
die de excessen begonnen aan tc ne»
men. Het zilver, het geld was het
hoofdmotief van dezen tijd. In elk der
straten van de mysterieuze lichtstad,
waar zxiovecl duisternis hing. waren
tal van wisselbureaux waaruit onop»
houdelijk het zilveren getinkel van
zeker metaal klonk zooais nu al»
dus de heer Bellesort alleen in Mon»
tc Carlo de munten nog spreken.
De heer Bellesort legde er in het
laatste deel van zijn betoog den na»
druk op dat dc Pausen, groote nobeic
figuren waren. Spreker typeerde hun
waardigheid met twee woorden: Ma»
jesté mélancolique! Weemoedige ma»
jestcit! Van elk der in Avignon ge»
zetcld hebbende Pausen vertelde de
heer Bellesort karakteristieke bijzon»
derheden. Innocentius VI, van 1352
1362, was een ervaren rechtsgeleerde,
hij trachtte de zucht naar weelde aan
het hof, te beperken. Urbanus V, van
13621370 was een man van een groot
verstand, dat zuiver wetenschappelijk
ontwikkeld was. Deze Paus onder»
scheidde zich door zijn liefde voor de
gerechtigheid.
Onder Grcgorius XI, van 13701378.
kwam de kentering. Den dertienden
September van het jaar 1376, verliet
deze Paus namelijk Avignon, geïnspi»
reerd door de komst van Sint Cathari»
ne van Siena, de heilige, een dochter
van een verver en lid der orde der Do»
minicanen. Zij was de profctcsse die
met haar volgelingen dc brug van
Avignon overschreed, om den Paus te
komen verkondigen was zijn plicht was.
De jonge Catharina van Sicna oefen»
dc een onweerstaanbaren invloed uit.
Gregorius XI nam haar woorden voor
onaantastbaar en waar. Hij keerde te»
rug naar Italië. En Avignon zakte weer
weg in de antieke grijze rust.
De heer Sauveur dankte den lieer
Bellesort. Hij prees diens voortreffclij»
ke uiteenzettingen cn beschouwingen
over een zoo eenig tijdperk in de ge*
schiedenis en noemde den spreker van
den avond den dichter, den reiziger en
den geleerde. Immers de heer Bellesort
had als een dichterlijk kunstenaar, in
zijn causerie. Avignon in den tijd der
Pausen geschetst; hij bewees reiziger
tc zijn in den goeden zin van 't woord,
omdat hij Avignon en het land er om
heen uitnemend kent. en hij toonde
zich den geleerde, omdat in de geheele
rede zijn groote kennis van de historie
schitterde.
PERSONALIA.
Dc heer W. van der Werff. gedi»
-lomccrde van de afdeeling Werktuig»
bouwkunde der Middelbare Technische
School te Haarlem, is benoemd tot
werktuigbouwkundige bij het Tech»
nisch Bureau de „Handelsvereeniging
Amsterdam".
Dc heer G. E. F. van Dijk. gedi»
plomeerde van de afdeeling Electro»
techniek dezer School, is aangesteld
als clcctrotechnisch assistent b'i dc
Ncderlandsche Kabelfabriek te Delft.
AR BiE EDERSTOON BEL V EREE NI»
GING „VOORUITGANG".
„Vooruitgang" herdacht in inticmen
kring haar 20»jarig bestaan in dc Ccn»
;rale. Dc avond verliep heel gezellig.
Verschillende leden gaven eenige voor»
drachten ten beste, een pianist zorgde
voor het muzikale gedeelte. Maar al
te gauw was het einde der avond daar
cn gingen de leden welvoldaan naar
huis.
GEMEENTERAAD.
Vergadering van den Raad der ge»
meeoi'te Haarlem op Woensdag. 20
October 1926, des namiddags ten 1.30
inu de SlatCnzaaI (Prinsenhof.)
Aan de orde zal worden gesteld:
1. Mcdcdeelingen en ingekomen stui
ken (liggen ter inzage).
Verzoekschrift d,. A E ten 0evcr
om eervol ontslag als gemeente*genecs»
kundige.
Verzoekschrift J. H. Weterman om
eervol ontsl«2 als onder» ijzer car.
school no. 19.
2. Balans erz. 1925:
a. 2 groe-pen arbeiderswoningen
Haar.emsche Woningstichting ..Voor»
uitgang
b. 3 woningcomplexen Woningbouw.-
vercexviging ..St. Bavo".
3. Vrijstelling art. 10, 2a. Bouwver»
ordening (bouw 10 woningen Zonne»
•bloemstraat).
4. Aanvaarding geschenk.
5. Verordeningen enz. gemeentelij»
ken geneeskundigen dienst.
6. 3e Suppletoire begrooting 1925.
7. Rekening \an inkomsten en uit»
gaven over 1925.
8. Aankoop perceelen Gasthuislaan.
9. Verkoop grond:
a. Jelgersmastraat (A. T. Joosten).
b. Verspronckweg (L. Kkassen).
10. Uitvoering openbare werken Verl.
Prévinairestraat.
11. Rooaijn Lange Hecrenvest.
12. Slooping perceelen De Haasstraat
cn Essen-straat.
13. Aspbaltbcdekking Barteljorris»
straat—Ancgang.
14. Uitgang Spaarrsdamscheweg.
15. Beroepschrift B. van den Belt.
weigering vergunning verbouw perceel
Hertogstraat 7.
16. Berusten in een tegen de ge»
meerite jngesteldc rechtsvordering.
17. Verhooging crcd-iet verbetering
gymnastiekzaal in Bijzondere School
Groot Heiligland.
18. Voorstel Joosten e.a. inzake
factor renteberekening van erfpachts»
gronden.
19. Benoeming van:
a. tijdelijk directeur laboratorium
zoor pathologische bacteriologie.
b. 5 tijd. leeraren Gymnasium.
c. leerares en leeraar Duitsche taal
en Letterkunde Gemeentelijk Lyceum.
d. tijd. leeraar lichamelijke oefening
Gemeentelijk Lyceum.
e. leeraar Hoogere Burgerschool B
met 5»jarigen cursus
f. tijd. leerares plant* en dierkunde
en schc:kunde Middelbare School voor
Meisjes met 5--jarigcn cursus.
UITGAAN
STADSSCHOUWBURG.
A.s. Dinsdag treedt in den Stads*
schouwburg op Klavdia Corewa. van
het voormalig Keizerlijk Russisch Bal»
let, met haar ensemble.
Op het programma komen o.a. voor
dansen uitgevoerd op de muziek van
Chopin, Saint Sacns, Debussy, Drigo,
Tschaikoffsky, Rachmaninoff, Moes»
sorgsiky, Mozart, Kreisler.
Wij vinden o.a. de wals van Kreisler;
de ItaÜaansche Bedelaar van Saint*
Saëns; Kleinrussische dans van Puni;
„Pas de Deux" uit het ballet „Esmerai»
da" van Drigo; Souvenir van Drdla;
Rosmarien van Kreisler; Valse brillan»
te van Liebling; Valse van Chopin;
Tsar Devietsa c a.m.
De zeer fraaie costumes zijn afkom»
stig uit Parijsche ateliers en vervaar*
d:gd naar ontwerp van de beroemde
kunstenaars Bakst. Sudeikin, Gonzorina
Klavdia Corewa heeft met haar
ensemble getracht het beste uit het
Russische Ballet naar Eurppa te bren»
gen.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cents per regel
nu gij Uw hoest onmiddellijk
kunt verdrijven met Akker's
DE GRONDEN AAN DEN TER
SPEYTWEG.
Wij hebben in ons nummer van Don*
derdag gemeld dat er druk gewerkt
wordt aan de asphalteering van den
Ter Spcytweg. Dit wordt nu een mooie
breedc weg, die een uitstekende ver»
binding zal vormen tusschcn dc Kle»
vcrlaan en het Meidoornplein. Aan
een sinds jaren bcstaanden, onhoud»
baren toestand is nu een einde ge*
maakt.
De gronden van de Erven Nelis, bij
den Ter Speytweg, achter den Hooge»
woerd, zijn 17 Juli in de veiling ge»
weest en toen gekocht door dc X. V.
Bouw» cn Exploitatie Mij. „Holland",
gevestigd alhier.
Dat is dus nu drie maanden geleden
en thans reeds :s door de medewer»
king van het Schotensche gemeente*
bestuur en van den directeur van Ge*
mcc: lewerken te Schoten e zekerheid
verkregen, dat >1 (P: complex op 15
Januari alle straten zullen zijn aange»
lcgd.
Dat er voor dit complex liefhebberij
bestaat, blijkt wel hieruit dat er reeds
eer.igc stujeken bouwterrein zijn ver»
kocht.
Door dc gunstige Egging bij de Kle*
vcilaan :s wel te verwachten dat deze
gronden spoedig bebouwd zullen zijn.
Het ligt in de bedoeling er kleine mid»
denstandswoningen op te bouwen.
Wordt spoedig *c 1 bebouwing over»
gegaan dan zal ongetwijfeld deze ex*
ploitatie in de komende wintermaan*
den aan velen werk verschaffen.
K. BAKKER
Na ruim 44*jarigen dienst en een ont»
slag hem op zijn verzoek op de meest
eervolle wijze verleend, al de heer K.
Bakker, eerste chef de bureau aan de
Centrale Werkplaats der Ned. Spoor*
wegen ingaande 1 November a.s. den
dienst met pensioen verlaten.
Met hem gaat een bekwaam en wel»
willend ambtenaar henen.
H. M. de Koningin erkende zijn
verdiensten door hem op 31 Augustus
1924 de ridderorde van de Oranje*
Nassau te verleenen.
WILLEM HESPE HERSTELD.
De heer Wiilem Hespe heeft de lei*
ding van het Gemengde en Kinderkoor
„Polyhymnia" weder op zich genomen.
Door den voorzitter werd "de heer
Hespe geluk gewenscht met zijn her»
stel. A2n den heer en mevrouw Rig*
ter werd dank betuigd voor de spon»
tanc cn sympathieke wijze waarop zij
tijdelijk de leiding, resp. van het ge*
mengde* en het kinderkoor hebben
waargenomen.
De heer Hespe sloot zich hierbij aan
cn bracht, zoowel den heer als mevrouw
Rigter, hulde voor hun zoo welwillend
betoonde collegialiteit.
JAVA*COMITé.
De totale opbrengst van de Zen»
dingsbazar is f 1075.
Haarlemmer Halletjes
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE
Voor de waarheid van het volgende
verhaal kan ik instaan, hoewel ik gc
woonlijk met dergelijke verzekeringen
heel voorzichtig ben. Zoo vaak leek
iets vast cn zeker en wanneer je het
nader onderzocht bleek het toch niet
•waar of niet hcclemaal waar te wezen;
ik zou daar staaltjes van kunnen noe»
men. Maar in ieder geval: het verhaal
dat ik ga doen is van het eerste tot het
laatste w«jprd waar.
Ecu neef van Van Stuiteren, agent
voor Fransche wijnen, was in den Haag
gaan wonen, omdat hij aan hoofdpijn
leed en dc laatste dokter, dien bij er
ovcj geraadpleegd had. zeidc dat dc
hoofdpijn waarschijnlijk overgaan zou
als hij wat meer rust kreeg en wat
minder voor zijn vak reisde. Daar in
Den Haag het grootste gedeelte van
zijn clientèle woonde, vestigde hij zich
daar. Om precies te zijn gebeurde dat
op den eersten September, natuurlijk
niet op de Koninginnegracht of het
Lange Voorhout, maar in een van dc
nieuwe kwartieren die gebouwd zijn
naar één recept, zoodat je met je
eigen huissleutel alle andere huizen in
de wijk zou kunnen openmaken als je
wou. Maar natuurlijk wil je niet in je
qualiteit van fatsoenlijk man.
Dc agent in wijn merkte in dc
maand September van geen verbetering
in zijn hoofdpijnen, maar toen hij
daarover verdrietig worden wou. her»
innerde hij zich iuist bijtijds dat dc
laatste dokter dien hij geraadpleegd
had. zei: ..rust en geduld." Dus besloot
hij geduldig zijn genezing door rust al
tc wachten, het peen des te grooter op»
offering was. omdat hij tegen niemand
zijn hart er over luchten kon. De we»
reld is wel zóó boos, dat wanneer een
handelaar in wiinen aan hoofdpijn lijdt,
zii zichzelf en hem ook we!, afvraagt of
hij mbschicn "tc veel wijn drinkt. En
wanneer het toeval dm wil dat je tot
overmaat van ramp Fles heet....
M«ar laat ik tot mijn verhaal komen.
On Honderd"23 September, juist ter»
w!i' Willem 'Fles on zijn kamer .aan dc
koFf zat. kreeg hij een neusbloeding
Hij probeerde die met een zakdoek
te stclnen. d '.arna met een tweede. Het
Jiieln niet. Ziin neus bloedde verder,
pc'iik water blijft drunpelcn uit ccn
waterkraan
w\Voont hier dicht bij misschien «cn
dokter?" schreeuwde hij tot zijn doove
hospita.
..Meneer moet niet denken dat ik
doof ben", zei ze belecdigd, „alleen
maar wat hardhoorend. Hier. schuin
over woont een dokter, ik heb zijn
naam op dc deur zien staan. Hoppcling
of Poppcling of zoo, ik weet het niet
precies. Ik heb nooit een dokter noo»
dig."
Maar Fles was dc deur al uitgescho»
ten cn op de schuin»ovcr deur toege»
sncid. v.aarop inderdaad stond
L)r. HüL\\ .eJcDA. Hij Dcldï hard aan
cn na ccn poos ging de deur open. „Is
de dokter te spreken.'vroeg hij bin*
nenstappende en met den derden bc>
bloeden zakdoek voor zijn neus. „Ik
zal even vragen", zei het kind. „Gaat u
hier maar binnen. Wie kan ili zeggen
dat er is?" „Zeur niet, kind cn ga
gauw naar binnen, er is haast bij."
Het meisje keek verwonderd, maar
ging heen en Willem Fles beende
het klein wachtkamertje op en neer en
bromde in zichzelf: „wie vraagt er nu
patiënten hoe ze bceten?" intusschen
duurde het nog al lang vóórdat de
dokter kwam en inmiddels liep het
bloed maar altijd uit het defecte
kraantje, ik bedoel: als duinwater uit
ccg defect kraantje. Eindelijk kwam er
iemand langzaam in de gang aangc*
stapt cn Mes gooide alvast de deur
open en riep; „dokter, help me toch
gauw. ik heb een zware neusbloeding."
„Pardon", zei de heer des huizes,
„ik kan u ni^t helpen, ik ben doctor in
de chemie".
„Had dat eerder gezeid!" riep Fles
al heel onbillijk. „Waar woont hier
dan een echte dokter?"
„Ik heb er nog nooit een uit de buurt
geroepen," zei de chemicus, „maar
even verder, om den hoek, heb ik een
naam gezien met Dr er voor. Probeert
u daar!"
Zoo haastig kon Fles de deur niet
uitschieten of er viel een druppel bloed
op de mat. Hij had gauw het aangewe*
zen huis gevonden en luidde geweldig
aan de bel. „Is er brand?", vroeg knor»
rig dc bejaarde gedienstige die open
deed. „Mopper niet, juf en haal da»
dclijk je patroon. Er is haast bij" cn
meteen schoot Fles, om dat te demon*
streeren de eerste de beste deur bin»
nen. denkende dat het dc wachtkamer
was en viel als een bom in den familie*
kring die rustig aan dc koffie zat. „Wat
beduidt dat binnendringen?" vroeg een
oprijzend oud heertje met ccn pieper:»
ge stem. „Neem mij niet kwalijk," zei
Fles, achteruitdeinzende, „maar ik heb
een zware neusbloeding, helpt u my
asjeblieft dadelijk".
„Wat heb ik daarmee te maken!"
piepte dc ouder heer.
„Wat drommel, u is toch dokter!"
schreeuwde Fles. nu boos wordende.
„Doctor in dc oude talen en als u nu
niet gauw maakt, dat u wegkomt, roep
ik dc politic". Het woord dat dc arme
Fles h^t oude heertje toeslingerde was
meer belecdigend dan groot, want het
bevatte maar vier letters, maar het
oude heertje deinsde achteruit. Boem.
smeet dc arme neusbloeder de deur
dicht cn stormde de straat weer op.
precies in dc armen van een agent
van politie, die hem met groote tegen»
woordigheid van geest vastgreep cn
dreigend zei; „wat is hier aan dc hand?
Wat hetcckcnt al dat bloed?"
„Och agent, ik heb een zware neus*
bloeding, wijs me toch een dokter!"
Deze agent surveilleerde alleen in
deze wijk omdat een collega ziek ge»
worden was. Hij kende dus de inwo*
ners niet cn wees op een deur aan den
overkant. „Daar heb ik dokter zien
staan. Probeer het daar".
Ik heb in het begin al gezegd, dat
dit verhaal van de eerste tot dc laatste
letter waar is. Daarom duld ik geen on»
geloovig gezicht bij de medcdeeling,
dat hij in dat huis alweer geen medicus
aantrof, maar een dokter in aardrijks»
kunde en dat hij, vandaar opnieuw
vluchtende, ten slotte terecht kwam bij
een doctor honoris causa, hetgeen
zonder twijfel een bijzonder eervolle
titel is, maar van buiten bekeken geen
waarborg oplevert voor ccn bepaalde
soort van wetenschap. Toch was het
deze heer Honoris Causa, die aan
Willem Fles het adres wist op te ge»
ven van een heuschclijken dokter in
de medicijnen, die op zijn luid gebel.
zichzelf ijlings naar de deur spoedde,
misschien verwachtende, dat er min»
stens een gebroken arm of been aan
de bel hing. Er kwam dan ook een ze*
kere teleurstelling op zijn gezicht,
toen de patient zijn hulp alleen maar
voor een heftige neusbloeding noodig
had
Het wonderlijkste op een na is wel
dit, dat toen hij na al deze avonturen
eindelijk den echten dokter bereikt
had. de neusbloeding van zelf was
opgehouden.
„Waar is die neusbloeding nou?"
vroeg de dokter Fles moest nog
excuses maken, omdat dc aanval juist
on d't ongo^hiktc uur gpöin.l-gd wis.
"Het fvahcid was ietwat koel cn de
betaling (van ccn rijksdaalder) leck
den medicus, die gewichtiger werk
verwacht had, onbeduidend en den
patient, die niet behandeld behoefde
te worden anders dan inet ccn prop
watten in den neus, scheen het bij»
zonder hoog.
liet allerzonderlingste van de zaak
is,dat dien dag cn den volgenden en
ilcn daarop volgenden de hoofdpijn
\an Wiilem Fles totaal verdwenen was.
Tot nu toe heeft hij zijn kwaal niet
teruggezien, zoodat Hij de genezing
toeschrijft aan dc neusbloeding tn aan
dc omstandigheid, dat die met dade*
lijk gestelpt kon worden.
„Welbeschouwd", zegt hij. „heb ik
mijn genezing aan een doctor in de
chemie, een in oude talen, in d« aard»
lijkskunde en aan meneer Honoris
Causa te danken". Want om de waar,
heid te zeggen heeft Fles geen klas»
Mekc opleiding genoten, zoodat hij
Causa voor een achternaam houdt en
Hocoiis voor een, wel wat gekken,,
voornaam.
Toen ik dit historisch verhaal aan
een medicus vertelde, heeft hij mij ge*
vraagd of het om verwarring te voor»
komen tusschen al die soorten docto*
ren, niet goed wezen zou, dat de mc»
dici voortaan naast hun deur den staf
van Aesculapius voeren, door een
slang omkronkeld. „Zou je niet bang
wezen", vroeg ik, „dat de menschen
gaan denken: hier woont een slangen»
bezweerder!" en daarbij bleef het plan»
netje rusten. Maar de geneeskundige
kring tc Haarlem moet er op een van
zijn Dinsdagschc vergaderingen toch
wat op zien te vinden.
Deze waarachtige historie heeft ook
nog een vervolg. Toen dc agent van
politic die in de wijk placht tc surveil»
leeren, den volgenden dag weer pre»
sent was. werd zijn speurzin gaande
gemaakt door de bloedsporen die lie*
pen van ie woning van den doctor in
d<ï chemie naar die van den doctor in
oude talen, vervolgens naar die van
den doctor in aardrijkskunde cn ten
slotte naar die van den doctor honoris
causa. Wanneer er dien dag een oude
juffrouw of een klem jongetje in het
kwartier zoek geraakt was, zou ie vol»
ijverige agent verband met dc bloed»
druppels uit den neus van Willem Fles
gezocht hebben cn uit een en ander een
roman samengesteld, waarvan het ein»
de niet te overzien zou zijn geweest.
Maar die smart is Willem althans ont»
an het was zóó ook al erg genoeg
Ma bet beeld dat dc wereld ver»
toont is rijk cn veelzijdig, jjoodat ik
tot mijn leedwezen na een voikomen
waar \crhaal tc hebben overgebracht,
een tweede doen moet waarvoor ik
helaas niet zoo absoulut kan instaan
Een van mijn vrienden wiens naam ik
niet mag noemen, heeft in Rotterdam
een soort van „fakir" ontmoet, een van
die menschen. die zichzelf op allerlei
manieren schijnen pijn te doen en te
kwellen, zonder dat ze er onaange»
naamheden van ondervinden en zonder
dat cr litteckens van hun wonden
overblijven. Toen mijn vriend dezen
wonderman ontmoette, gebruikte hij
een kop koffie in ccn bekend café en
had een ernstig uitzienden man bij
zich, die goed Hollandsch sprak en
overigens, volgens den fakir, bekend
was met al dc geheimen van het Oos
ten. Deze man droeg ook een tulband,
die beter bij de Oostersche geheimen
schijnt te behooren, dan een gewoon
dopje of een sportpef en mijn vriend
had de onvoorzichtigheid dezen too*
venaar niet stilletjes in Rotterdam te
laten, maar hem bij z-ch thuis in Haar-
lem uit te noodigen, waar zij een druk
gesprek hadden over allerhande too.
verkunstcn. Je mag er niet aan denken,
dat de man met de tulband hem bij»
voorbeeld in een kater zou hebben ven
anderd en daarna het bezweringsfor.
muiier zou hebben vergeten (dat komt
voor) zoodat hij des nachts troosteloos
door het huis zou hebben gezworven
en den volgenden ochtend met den
luiwagen door zijn eigtn vrouw in ka.
tergedeante op straat zou zijn gejaagd.
Evenwel, al is er iets dergelijks niei'
geschied, het was erg genoeg. In den
loop-van het gesprek verzekerde d-
kenner der Oostersche geheimen, dat
hij iemand onzichtbaar maken kon en
daarvan met genoegen een staaltje wou
geven. Het verhaal van mijn vriend is
nu zoo: ..hij maakte mij eerst onzicht»
baar en daarna zichzelf cn je kuni1 niet
begrijpen, wat een gekke gewaarwor»
ding het is wanneer ie vóór den spiegel
staat cn je zelf niet ziet. We gingen
de straat op cn stapten in dc tram.
Wel schaamde ik me een beetje, dat
we niet betaalden, daar de conducteur
ons natuurlijk niets vroeg omdat hij
ons niet zag, terwijl ik bovendien in
mijn staat van onzichtbaarheid geen
geld bij mij had. Maar ik zal dc Maat*
schappij den prijs van twee kaartjes,
nog sturen.
Het doel van onzen focht was een
ergadcring van het bestuur van dc
vereeniging tot bevordering van ko*
permuzick op modernen grondslag,
waarvan ik voorzitter ben. „Wat wil
u daar eigenlijk doen?" had dc toove
naar mij gevraagd. Tk wil wel eens
lioorcu wat zc van mij zeggen als ik er
niet bij ben", zei ik. Hij raadde mij dat
dringend af. „Het zal u niet! voldoen".
Maar ik hield vol en zoo stapten we
kwart over acht het vergadergebouw
binnen, waar de concierge voor het eerst
van mijn leven niet goe-icnavond zei.
Hij zag ons immers niet. In de verga»
derkamcr waren al de bestuursleden
piesent. Ik ging op mijn voorzittfcrsstoel
zitten, natuurlijk zonder dat ze mij za»
gen en de toovenaar bleef (dat hadden
we afgesproken) achter mijn stoel
staan. „Waar blijft de voorzitt'er toch!"
zei een van mijn medebestuurders. „Hij
is altijd zoo slordig", zei een ander.
„Was het dat alleen maar", beweerde
een derde, „maar hij is op den koop
toe nog eigenwijs cn wat weet hij van
dc muziek af!" Zoo ging het maar door,
er bleef geen stuk aan mij heel, zoodat
toen het een kwartier geduurd had, ik
Kookte van woede en begecrig was om
luid tegen al die lastertaal te protestee»
ren Maar wanneer je -onzichtbaar ge»
worden bent, moet je natuurlijk ook
onhoorbaar wezen, zoodat het een ware
verlichting voor mij was, toen de too*
venaar mij een vooraf bepaald toeken
gaf. een kneepje in mijn onzichtbaren
nek, waarop wij samen opstapten en de
heeren aan hun verdere onvriendelijke
overwegingen overlieten. Ik wil wel toe»
geven, dat ik toen wij even thuis waren,
haast genoeg maakte om weer zichtbaar
te worden".
Zóó vertelt mijn vriend het geval,
maar kwade tongen beweren, dat de
zoogenaamde toovenaar hem een leelijk
poeiertje in zijn thee heeft gedaan,
waardoor hij allerlei visioenen kreeg cn
ten slotte wakker werd met zoo zware
hoofdpijn, dat hij de verdwijning van
zijn portefeuille met een honderd gu!»
den of vijf er in. nier eens opmerkte
voordat d" kerel al lang met den trein
vei trokken was je moet oppassen
met menschen die je zoo kunnen laten
verdwijnen: het meerdere sluit het min»
dere in.
Naar '-et verhaal van die portefeuille
heb ik mijn vriend gevraagd. Hij ont»
kerdc het niet, maar erkende het even»
min, zei alleen: „och, dat gezeur met
d>c portefeuille" en praatte over wat
anders.
Men begrijpt dus, dat ik voor d i t
verhaal niet kan instaan. Mocht even*
wel iemand een Oosterschen t'oovenaar
ontmoeten, met een tulband op, waarop
een brandvlck (van het strijkijzer) aan
den rechterkant, laat hem schieten
Hij is niet te vertrouwen.
FIDELIO.
