HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
FLITSEN
DONDERDAG 30 DEC. 1926 DERDE BLAD
No. 3623
GESCHIEDENIS VAN HET CIRCUS.
Het is dikwijls mode om iets mooi te
vinden. Bijvoorbeeld de mode zelf- Ook
«ndcrc dingen: moderne schilderkunst,
bouwkunst, dichtkunst en andere kunst
ten. Ook is het een mode om iets af te
keuren: wielerwedstrijden, bokawedstry*
den bijvoorbeeld en dan ook de biost
oooo en het circus. Wie goed in de
mode wezen wil zet, vóórdat hij het
woord uitspreekt, een gezicht vol af»
schuw*, maakt een afwerend gebaar en
zegt dan: „bioscoop, ah! circus, oh!" Du
is voldoende. Niet om het circus en de
bioscoop op slag te dooden, maar om
den spreker te doen opnemen in de niet
grootc, maar uitgezochte, ry der zeer
beschaafden, der hoog»intellcctue>clen.
Naar zij moenen.
Wel moge het hun bekomen. De voor
mij solliciteer nog niet naar zoon
plantsje en blijf liever af en toe (niet al
te vaak) naar de bioscoop en naar het
cure us gaan Het is er niet altijd even
mooi en er komt wel eens wat geks en
onsicrlijks voor, maar dat kunnen w*c
evengoed beleven bij ernstige schouw»
burgvoorstellingcn, kunsttentoonstcllin»
gen en muziekuitvoeringen. De vraag is
maar. of we allemaal mooi moeten vin»
den. wat anderen mooi vinden; iemand
kan grootcn eerbied hobbcn voor een
man als professor Lorentz en toch een
hartg'rondigen afkeer hebben van wis»
en natuurkunde, omdat nu eenmaal zijn
geest daarop niet gespitst is en zijn nci»
Sing in andere richting ligt. Is dit min-
en* aardig? Prof. Lorentz zelf. een man
van breede opvattingen, zou zeggen:
„nctuurijlk niet". Lieden die niet wis
kundig aangelegd zijn, maken zich dus
belachelijk door bij gelegenheid een
vooidracht van den hooglecraar bij te
weren en doen oprecht door er vandaan
ie blijven.
Het staat er zoo mee, dat velen niet
onbevangen zijn. Precies ais verdwaal»
den in de woestijn, die een karavaan
achter na loopen omdat zij verwachten,
dat die den goeden weg wd zal weten,
letten zij op wat hunne buren doen en
g«an hen na. Voor de veiligheid. Ook
al hebben ze 'ncelemaal g^en plevier itf
den kant dien de buren uitgaan.
Vandaag dus nog eens wat over het
ctrcus. Zoowat een half jaar geleden
heeft onze_correspondent te Wccnen, de
heer Bekaür, een artikel geschreven over
den oorsprong van 't curcus en onlangs
is er een tweede artikel over dat onder,
werp verschenen in het Ervgclsche tijd»
schrift The Nineteenth Century (de
Negentiende Eeuw). De twee schrijvers
zijn het niet met elkaar oens en het zou
ook wel een wonder wezen, als het an
ders was. Het circus is geen ontdekking,
het is een amuscmentsvorm. Zoodra die
eenmaal geschapen was, werd hij na»
tuut lijk door reizigers naar andere lan»
den overgebracht en ook daar ingc»
voerd Dt Burgerlijke Stand heeft van
den geboortedatum geen aanteckcning
gehouden; zoo is het onzeker, of de Ne»
derianders, de Duitschers, de Franschcn
of wie anders ook, dezen vorm van
outspanning het eerst laat ons zeggen,
gcoiganisccrd hebben. Want daar komt
het toch inderdaad op neer. Als wij wiL
leu naspeuren, wie het eerst kunstjes crp
paarden vertoond hebben, dan moeten
wij teruggaan tot de middeleeuwen, toc.i
de ridders hun steekspelen hielden en,
in volle vaart op elkaar tocrijdendc, pro.
beerden elkaar met de lans uit den za»
del te lichten. Laat ons over de kracht
en behendigheid die daarvoor noodiy
waren, niet licht denken: het is niet
minder moeilijk dan op een paard staan»
de door een hoepel te springen. En ge»
vaa iT ijk er bovendien.
De auteur in het Engelschc tijdschrift
gaat niet eens zoover terug. Lang niet.
Die neemt voor de instelling van het
eerste circus ongeveer de helft van de
achttiende eeuw aan en sohrijft die na»
tuurlijk (anders zou het heek onderwerp
voor Engclschen de moeite niet waard
zijn) aan een Engclschman toe.
De man heette Astlcy. Hij was scr»
geant»majoor bij de dragonders geweest,
dus met paarden welbekend, gaf voor»
stellingen bij Lambeth, in de buurt van
Londen en zette later een rijschool op.
(„vlak bij de brug", zegt de schrijver,
met echt Engclsciie aanmatiging blijk»
baar er van overtuigd, dat de heele
wereld van die brug afweet) waarin
's morgens les en in den namiddag ver.
tooning gegeven werd. Het zal
wel een eenvoudige barak geweest zijn
maar hij noemde naar Amphitheatre of
Arts, hetgeen ongeveer Schouwburg der
Kunsten beduidt. Aan den anderen
kant van de brug evenwel leefde en
werkte zekere Plughes in hetzelfde
vak. Hij gaf zijn instelling den naam
van Koninklijk Circus (Royal Circus)
en men wedijverde er lustig op los.
Deze Hughes kwam ^p zekeren dag
in aanraking met Graai Orloff, een
gunsteling van keizerin Cathurina van
Rusland, die de opdracht had gekre»
gen in Engeland paarden te koopen
tot verbetering van de keizerlijke stoe»
terij. Natuurlijk kon Hughes niet laten,
in zyn vrijen tijd zijn kunsten te ver»
tooncn, zoodat Orloff de keizerin
aaarop attent maakte en deze last gaf.
binnen de muren van de gronden om
haar palcis een circus te bouwen en een
vaste woning voor het hccle gezel»
schap dat daaraan verbonden werd.
Maar Hughes bleef daar niet lang. Tc
allen tijde hebben mcnschcn, die niet
in Rusland geboren waren, liever elders
gewoond; hij vertrok dus weer naar
zijn eiland en verkocht zijn paarden
voor een mooicn prijs aan de keizerin.
Wat Astley aangaat, blijkbaar zag
hij ook in, dat de wereld grootcr was
dan de brug bij Londen en zoo vinden
wij hein op een oogenblik als directeur
van een circus te Parijs. Het duurde
niet lang, of zijn voorstellingen trok
ken de aandacht van koning Lodewijk
XVI en zijn gemalin, Maria Antoinette.
Astley gaf vele voorstellingen aan het
hof, met de hulp van zijn zoon John.
die de mooiste man van Europa wordt
genoemd, ofschoon wij altijd een beet»
je voorzichtig moeten wezen met ge»
loof te hechten aan de circustaal, die
tot overdrijving geneigd is.
Hier vindt de familie Astley een bc»
kwamen helper in den Italiaan Fran»
com, die zijn geboortestad Venetië had
moeten ontvluchten omdat hij in een
tweegevecht een Italiaanschcn edel.
man doodclijk gewond had en daarom
in Italië zijn leven niet zeker was. Bc»
rcoid en uitgeput komt Franconi te
Lyoir aan en verhuurt zich maar dadc»
lijk bij een circus dat er toevallig staat,
als dierentemmer. Dadelijk wordt hij
op de proef gesteld. Een leeuw grijpt
hem cp den eersten avond van zijn op.
treden bij den arm en ofschoon Fran.
coni in het gevecht meester weet te
blijven, is hij zóó gekrabd dat de lit.
tcckcns zijn gchcclc leven op zijn arm
zichtbaar zijn.
Van Lyon gaat hij naar Parijs
wordt voitlgeur in het circus van
Astley. Later keert hij naar Lyon terug
en gccff er "voorsteHingen in een oin.
hemde ruimte. Als Astley heimwee
krijgt of om andere redenen naar Lom
den terug wil. neemt Franconi de di.
rectic van het Parijschc circus over.
Het is een moeilijke tijd. De revolutie
is uitgebroken, de koning en de ko«
lingin zijn gevangen gezet en Franconi
wordt op een dag zelf hij de woelingen
betrokken. Een aristocraat uit Lyon,
naar de hoofdstad gevlucht, zoekt bij
Franconi, dien hij met geld geholpen
heeft, een schuilplaats. De Italiaan ver»
schaft hem die, maar de man wordt
ontdekt en nu komt Franconi zelf in
moeilijkheid, daar op het verbergen
van gevluchte aristocraten de dood»
straf staat. Het Comité du salut public
(vcilighcidscomité uit zijn buurt) komt
hem arrcstccrcn; hij laat de hecren niet
toe. mr.ar verschanst zich in den
foyer van den schouwburg en laat hun
weten, dat hij volstrekt niet van plan
is zijn hoofd deemoedig onder de guil»
lotinc te loggen. Liever wil hij er om
vechten en zijn leven zoo duur moge»
lijk verkoopen.
Het comité raakt daarvan aan
schrikken, maar belooft met man en
macht terug te zullen komen. Was dat
gebeurd, dan zou de dappere Italiaan
stellig het1 loodje hebben gelegd, maar
die comitclcdcn waren zijn burendie
hein Daar 't schijnt een goed lvart toe»
droegen; althans, zij vergaten om terug
te komen en toen de tVocbclcn voorbij
waren, zette Franconi de deuren van
zijn circus weer open en had veel suc»
ces. Later genoot hij de bescherming van
keizer Napoleon.
Circusdirecteuren werken gewoonlijk
mot hun hccle familie en zien er niet
tegen op. anderen het vak te lecrcn.
Franconi leidde Renz op, Renz kweekte
op zijn beurt Schumann. Een zeer bc»
kend man is Ducrow geweest. Van hem
wordt verhaald, dat toen een koorddan»
scr op de repetitie aarzelde om van het
teonccl naar de galerij te loopen,
Ducrow op pantoffels en met een ka.
raerjapon awn, de balanceerstok groep
en hem de toer voordeed. Onbevreesd
was hij en begaafd met de circus»wel»
sprekendheid, die ook Franconi eigen
was. Bij de begrafenis van zijn vrouw
hield Duorow, tot ergernis der aanwe»
zigen, een woedende toespraak omdat
er wat water in hoi' graf stond,
Circusartistcn zijn de grootste zwcr»
vers ter wereld- Men kan Australische
wielrijders in Budapest vinden, Fransche
koorddansers on Ceylon, Engclsche acro»
baten in Ncw»York en Amcrikaansche
trapeze-werkers in Buenos«Airca, Ai»
leen de clowns zijn gewoonlijk vasr! aan
een circus verbonden, l'impo, getrouwd
in de fam'lic Samger. verlaat Engeland
niet, de gebroeders Fratcllini waren ja
renlang in het circus Medrano te Parijs
en zijn nu in het Cirque dTiivcr,
waar zij met al de leden van
de familie optreden, zelfs met de joftg»
ste baby, die pas loopen kan.
Mot zekeren spijt erkent' de schrijver
in „the Nineteenth Century", dat te Pa»
rijs het circus veel meer dan in Lon»
den bloeit. Hij beschrijft een middag»
voorstelling in Médrano, waar de kin»
deren in de pauze op ponies mogen
rijden en in de stallen suiker koopen
voor de paarden. Hij geeft ook een denk»
beeld van een beangstigend schouwspel
van „de paarden van Truzzi". Als gij
griezelen wilt, ga dan op de eerste rij
zitten, wanneer dit nummer komt en
Truzzi's paarden den circus rond rennen
•olslagcn donker. Telkens duikt een
zwarte kop met vurige oogen uit de
duisternis op, blaast u een hccten adem
in 't gezicht en is voorbij, onmïddelijk
gevolgd door een ander. Het hart bonst
u in 't lijf wanneer een hoef bij onge»
luk de balus-tradc raakt en wanneer gij
deze scnsaöc verdragen kunt. zult gij
zoodra de toer afgeloopen en het licht
weer aangedraaid is, opmerken dat die
straks rustig naast u zaten naar boven
zijn gevlucht.
Dat is veel interessanter, zegt de
schrijver, dan de voorstellingen van den
Gr ind Guignol het theater der gnc»
zelighedcn op Montmartre. Ik wil het
graag «cloovcn; Grand Guignol is al te
naïf. Als daar een patient1 het tooneel
opstormt, wicn door een krankzinnigen
dokter de oogen zijn uitgestoken, dan
herkent gij de roodc verf op zijn wangen
die voor bloed moet doorgaan
en wanneer een Indische bedelaar door
Europeanen in Tropenkollcr met een
gloeiende pook wordt gemarteld, is het
clectrische roodc lampje, dat de pook
voorstelt, duidelijk zichtbaar.
Maar zwarte paarden met vurige
oogen, die uit het donker op u af schij
nen te stormen neen. daar zou ik
mij nog eens op bedenken.
J. C. P
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 783
BINNENLAND.
BELANGRIJK BESLUIT.
AFSCHAFFING BORG
STELLING.
Dij laatstcn tijd wordt in aannt»
merskringen meer en meer de wensch
naar voren gebracht, de borgstelling af
te schaffen. Reeds werden in verband
hiermede verschillende vergaderingen
gehouden.
Naar „De Aannemer", orgaan van
den Ncderlandschcn Aanncmcrsbond,
verneemt za! de directie dei Neder»
landschc Spoorwegen met ingang va.i
1 Januari a.s. voor haar werken gee«.
borgstelling meer cischcn, aangezien zij
de afschaffing daarvan niet in strijd
acht met hare belangen en zij het strc»
ven der aannemers in deze alleszins
ken billijken.
Voor de aannemers is dit een even
verblijdend als belangrijk besluit, voor»
al uit principieel oogpunt. De actie
heeft al vrij spoedig succes gehad.
HET SOUVENIR
Je zoekt in je zak naar
een lucifersdoosje
voélt iets ongewoons en
vraagt je af, wat het is
de gespannen trek op je
gezicht doet je vrouw
vragen wat er in vredes»
naam aan de hand is
aan de hand? letter»
lijk gesproken, allerlei
kleverigheid
je stelt een nader onder»
zoek in
en brengt een grondig
gekraakte fondantbon»
bon te voorschijn
constateert dat die daar
moet zijn blijven liggen
sinds je 'm van het
dinertje bij de Kommers
hebt meegenomen voor
de kinderen
en vraagt je af, hoe ter
wereld ooit die zaak
weer in bruikbaren
staat zal kunnen Iko»
men.
(Nadruk verboden.)
DE ZOMERTIJD.
GEEN VERVROEGD EINDE.
Over den zomertijd is al heel wat
te doen geweest en ieder jaar weer
vormt het een onderwerp voor bespre»
kingen. Bij de behandeling van de
Staatsbegrooting voor 1927 heeft de mi»
nistei van binnenlandsche zaken en
landbouw toegezegd, de mogelijkheid
te zullen onderzoeken, t.;n in het ver»
olg de periode van den zomertijd te
doen eindigen op een vroeger tijdstip,
dan in Frankrijk en België het geval
pleegt te zijn.
Naar men thans aan het „Corr. Bur."
van bevoegde zijde mededeelt, is het
gebleken, dat een vroegere datum,
)ijv. 1 September, onoverkomelijke
bezwaren met zich brengt voor den
dienst der spoorwegen. De zaak staat
hier anders dan bij den aanvang van
de zomerperiode. Het is geen overwe»
gend bezwaar om deze hier te lande te
doen ingaan op een later tijdstip dan
in Belgic, Frankrijk en Engeland, gelijk
voor 1926 is geschied, omdat het ver»
schil omtrent wijziging in de dienst»
regeling alleen de verbindingen met
die landen betreft.
Wanneer echter hier te lande de zo»
mertijd zou eindigen bijv. op 1 Septem»
ber, terwijl die in België. Frankrijk en
Engeland eerst afloopt in het begin van
October, dan beïnvloedt die wijziging
hier te lande de met die wijzigingen
verband houdende verbindingen met
die landen, alsmede met Duitschland.
Deze laatste nu correspondeert op een
zoo groot aantil doorverbindingen, dat
zij in den spoorweggids niet zouden
kunnen worden aangebracht en een
uitgifte is echter niet doenlijk, omdat
bij den aanvang van den winterdienst
ook een nieuwe dienstregeling moet
uitkomen.
DE ROODVONK.
TE GRONINGEN.
Ook te Groningen komen veel ge»
vallen van roodvonk voor. De barak
bij het Academisch Ziekenhuis biedt
niet voldoende ruimte voor het vcrplc»
gen der roodvonkpatientcn. B. en W.
van Groningen hebben daarom met be»
kwamen spoed een schoolgebouw aan
de Violenstraat doen inrichten voor
het opnemen en verplegen van patien»
ten.
STATISTIEK VAN DOODS»
OORZAKEN.
Met ingang van I Januari zal eer
gewijzigd systeem bij het Centraal
Bureau voor Statistiek worden inge»
voerd met betrekking tot het vaststel»
len van doodsoorzaken in Nederland.
Hierdoor kan alsnog een vollediger over»
zicht van de doodsoorzaken gegeven
worden, dan tot heden het geval was.
Meer in het bijzonder van die ziekten.
RJC. VOLKSPARTIJ EN R.K. STAATS
PARTIJ
De heer W. Verpalen, hoofdbestuur
lid van de R.K. Volkspartij, schrijft:
Naar aanleiding van de berichten, die
in de pers de ronde doen omtrent de
kansen tot-terugkeer der R.K. Volkspar»
tij, moge ik eerlijkheidshalve en om
geen verwachtingen te wekken, die voor
alsnog ongemotiveerd zijn, opmerken,
dat de bespreking, die de voorzitter en
de waarnemende secretaris der R.K.
Volkspartij hielden met den voorzitter
der R.K. Staatspartij, buiten de R.K.
Volkspartij zijn gehouden en zonder me»
deweten van het hoofdbestuur en zelfs
•an den partij»secretaris. De bedoelde
conferentie is dus te beschouwen als
een simpele bespreking, waarvoor de
R.K. Volkspartij geen verantwoordelijk»
hcid kan aanvaarden, en waaraan niet de
minste sanctie is verleend. De R.K.
Volkspartij staat als partij nog volko»
men vreemd hiertegenover. Het partij»
congres, dat feitelijk te beslissen heeft
zelfs omtrent het houden van een een
GEHEIMZINNIG GEVAL.
DIEFSTAL ENGROS.
Te Amsterdam heeft zich een zeer
geheimzinnig geval voorgedaan, waar»
over de Telegraaf het volgende vertelt:
In den nacht van Maandag op Dins»
dag heeft in een lingeriewinkel, geves»
tigd in de le Constantijn Huygens»
straat, een eigenaardige diefstal plaats
gehad. Dinsdagmorgen kwam de eige»
naar, die elders woont en die zijn win»
kei wilde openen, tot de ontdekking,
dat er iets met de deur gebeurd was.
Binnenkomende deed hij een ontdek»
king die erger was, namelijk dat er een
groot gedeelte van den inventaris ver»
dwenen was. De politie van het bureau
Leïdscheplcin werd er bij gehaald en
eerst des middags laat kon ongeveer
vastgesteld worden, wat er gestolen
was. Dat was een groote voorraad da*
mesjaponnen pull-overs, jumpers, on»
dergoed. kousen, sjaals, enz. Slechts
zaken van een kleinere waarde waren
achtergelaten.
De politie kwam tot de conclusie,
dat er een kar of een auto aanwezig
moet zijn geweest om de buit te ver»
voeren. Het opcnsluuiten van de w"n*
keideur moet niet zoo moeilijk geweest
zijn, evenmin het inpakken. Doch on:
verklaarbaar is het, dat de daders kans
hebben gezien den voorraad te ver»
•oeren. De pakken toch moester» naar
buiten gedragen worden. Dat niemand
er in den vóór»nacht iets van gemerkt
heeft, is onbegrijpelijk Want zelfs des
nachts is in deze straat nog passage;
politie»bcambten die op de fiets hun
surveillance hadden verricht, hebben
nóch een kar, nóch een wagen of een
auto bespeurd. De omwonenden ver»
namen pas den volgenden dag van het
gcheurde.
Omtrent de daders bestaat niet de
minste aanwijzing, evenmin wat betreft
de plaats, waar de grootc buit moet
zijn opgeslagen. De waarde van bet
"ectolene bedraagt een paar duizend
gulden.
die thans wel eens verzwegen worden voudige bespreking, is van de geheclc
en waarvoor het ook van groot belang kwestie nog algeheel en volkomen on»
is, de cijfers te kennen. kundig.
DE KONINKLIJKE FAMILIE.
De Koninklijke familie is voornc
mens zich den •len Januari a.s. voor
enkele dagen naar Het Loo te begc»
ven.
ZUIDERZEEVLSSCHERS.
WERKVERSCHAFFING.
Op voorstel van den burgemeester
van Edam heeft de minister van Bin»
nenlandsche Zaken een werkverschaf»
fing ter zee ingesteld voor de Zuider»
zecvisschcrs cn hun knechts. In het
vervolg zullen deze bij open zee niet
meer bij de gewone werkverschaffing te
werk worden gesteld, maar zullen ze
gaan visschen, in welk geval hun uit
de fondsen der werkverschaffing een
bepaald loon wordt gegarandeerd. De
betrokkenen stellen dezen maatregel
zeer op prijs.
HET STADSVUIL VAN DEN HAAG
OP DEN AKKER.
Zijn wij wel ingelicht, schrijft het
Hbld., dan heeft de minister vam Bia»
neniandscive Zaken en Landbouw zich
Maandag reeds, conform de conclusies
der ncgecringscommissie voor de vuil»
verwijdering, gewend tot het college
van B. en W. van Den Haag. De mi*
irister wil er dus wel gang ^ohter zet*
ten, nu het rap»por£ van de commissie
verschenen is.
AANRANDING.
De politie te Doesfouig heeft zekeren
W. uit Drempt aapgehouden wegens
aamranding van een meisje. De aange*
houdene heeft volledig bekend.
HET BREDASCHE CONFLICT.
Reeds meer dan eens hebben we een
cn ander medegedeeld over het con*
flict tusschen het Bredasche gemeente#
bestuur en de gemeente»artsen.
Een en ander stond, zooals bekend,
in verband met de voorgenomen reor*
ganisatic van den geneeskundigen dienst.
In een uitvoerig rapport hebben B. en
W. thans den raad een overzicht ge»
geven van den loop der gebeurtenissen.
De oppositie van den geneeskundigen
dienst is volgens B. en W. te wijten
aam afkeer van een directoraat, dat de
raad gewenscht acht.
Nu vroeger pogen om alt directoraat
te voorkomen niet slaagde, streeft men
er thans naar, door zich te onttrekken
aan de verzorging van armlastige zieken,
waarvoor de gemeente op de meest
coulante wijze wil contracteeren, den
directeur die verzorging als bezigheid
aan te wijzen, zijn eigenlijke taak on»
mogelijk te maken en aldus de bedoeling
van den Raad, die daarvoor diep ambte»
naar niet aanstelde, te verijdelen.
Per advertentie in de plaatselijke bla»
den maken B. en W. bekend, dat van
heden af van gemeentewege in de ge*
neeskupdige hulp van armlastige
patiënten is voorzien.
De verzorging is tijdelijk opgedra#
gen aan een der sollicitanten van buiten
de stad.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cents per regeL
Agenda's
Kantoorboeken
Tabellarische Boeken
Fa ANT. DE ROOIJ
Anegang 14
15 Tel. 11963
FEUILLETON
TE SLIM BEDACHT.
Naar het Engelseh.
34)
Het bal ging intusschen voort. Mu
ziek. licht, bloemen, een fijn souper,
een bctoovcrend mooie en innemende
gastvrouw, kortom, dit alles werkte
samen om dit feest tot een der schit»
terendste van 't seizoen te maken. In
een der danspauzes ontmoette Mrs.
Holdfast haar stiefzoon alleen in den
wintertuin. Zij knoopte juist, niet zon»
der moeite, een van haar handschoenen
weer dicht. Frederick bood haar daarbij
z'n hulp aan. Zij strekte haar blanken
arm uit cn zijn handen beefden, toen
hij dien aanraakte.
..Je schijnt erg opgewonden te zijn",
zei ze met 'n vriendclijkcn glimlach.
„Ik heb me als een lummel tegen»
over u gedragen" mompelde hij.
..Laat ons 't verleden vergeten en ge»
heel van voren af aan beginnen ant»
woordde zij.
„Ik heb je lief! rk heb je lief!" fiuis»
terde hij. ..Dat zal m'n ruwheid van
vanochtend verontschuldigen en ver»
klaren", zei hij daarop, terwijl hij weg»
Üep.
Mrs. Holdfast wist niet wat ze hier»
van denken moest, 't Verschrikte haar.
doch haar hart was te rein cn onschul»
dig om dit optreden verkeerd uit te
duiden. Arme vrojw! Mrs. Holdfast
zou die bittere ondervinding nog pas
opdoen zou ze slechts al te gauw
opdoen! Zij kreeg de ontstellende zeker
hcid dat de zoon van haar man haar
lief had, of tenminste zich zoo hield.
Hij poogde haar, door allerhande ver»
lcidingskunstcn, over te halen. Daar zij
tot dien tijd, wel over zulke dingen
gelezen had. doch er nooit geloof aan
geslagen, hechtte zij. ook nu nog, geen
te groot gewicht aun z'n gedrag. Den
rcinen is nu eenmaal alles rein. cn dus
dacht ze in de verste verte niet
er aan dat de jonge man zijn zoo goed
hartigen vader zou kunnen verraden.
Toch was haar toestand een zeer pijn»
lijke en verwarde. In plaats van als nn»
ders. 't huis te mijden, had Frederick
voortdurend allerlei attenties tegenover
haar. Kwam hij 's morgens aan 't ont»
bijt. dan kuste hij haar maar hij
deed dit nooit in tegenwoordigheid van
zijn vader. Ging hij uit. dan kuste hii
haar weer maar steeds in 't geheim.
Waren ze alleen, dan noemde hij haar
Lydia, voor vreemden echter, of in
tegenwoordigheid van zijn vader, sprak
hij haar toe als Mrs. lloldiast en hij
deed dit alles zoo handig cn slim, dat
zij zich spoedig in een keten van ge»
iherroc verhoudingen tegenover haat
stiefzoon omgeven zag, die haar letter»
lijk ellendig maakten. Zij kon niet op
tegen z'n listigheid. Hij was een vol»
leerd man van de wereld zij een jong
onschuldig meisje, dat voor den eersten
keer tegenover de volleerde verdorven»
hcid geplaatst was. Nog moeilijker
werd haar positie, doordat haar man
vaak z'n groote voldoening uitsprak,
over de houding van z'n zoon.
„Ons huwelijk is in meer dan een
opzicht een geluk aanbrengende ge»
wccst". placht hij te zeggen: „Frederick
is geheel veranderd ik zou me geen
beteren zoon kunnen wenschcn, en dat
ik nu kalm aan z'n toekomst kan den»
ken, dank ik alleen aan jou".
Iloe kon ze den gelukkigen, tccde»
ren vader deze dwaling ontnemen? Met
afschuw dacht ze aan den indruk, die
de onthulling der waarheid op hem zou
maken. Kon hem dit niet bespaard
worden? Kon zij den zoon niet op eer.
andere manier z'n schandelijk, ont»
ctrcn.l gedrag dotn inzien? Zij moest
't prohccrcn wide 't probccren.
Haar onschuld cn t goede doel moes»
ten haar kracht en moed daartoe ge»
ven. Zij had geen besef van de moeilijk»
heid van zulk een taak.
Om dit ten uitvoer te brengen, moest
ze Frederick t'm'.i spreken, ei» ze deel»
de hem dit mee. De gretigheid waar»
mee hij op haar verzoek inging, had,
haar tot waarschuwing kunnen dienen
maar ze had niets anders op 't oog
da n't mogelijk gelukken van een edel
plan dat haar man de grootste smar»
ten kon besparen. Zij sprak ernstig met
Frederick en hield nem niet slechts de
dwaasheid cn slechtheid van zijn ge»
drag voor oogen, dcih zei hem ook, dat
ze zijn vader hartelijk liefhad, en dat,
als hij z'n dwaze verblinding niet be»
streed, er in elk geval een ontdekking
moest volgen, d;e hem met schande
zou overladen. Het heele resultaat van
dit olies was, dat de jonge man, in
plaats van tot rede gebracht te wor»
den. haar steeds weer verklaarde dat
hij haar meer dan ooit, cn meer dan
alles ter wereld lief had. en tegelijker»
tijd listig aanduidde, dat zij zelf reeds
te erg gecompromitteerd was om zich
met succes te kunnen verdedigen tegen
de verdenking van even goed schuldig
te zijn. De schijn was dan ook op alle
manieren tegen haar; zelfs de geheime
gesprekken, die. op haar wensch. wa»
ren gehouden, spraken tegen haar
maar al deze afschuwelijke bewijsgron
den overtuigden haar van de hopeloos»
heid van haar voornemen en ze gaf 't
dus noode op. Nu bleef haar geen an»
dere keuze meer over dan de bcscher»
ming van haar echtgenoot :n te roepen
werkelijk een :ier pijnlijkste tocstan
den waarin 'n fijnvoelende vrouw kan
geraken.
Maar Mrs. Holdfast vatte moedig de
koe bij de hoorns; zij had groot ver»
i trouwen ia do opvatting van eer en de
rechtvaardigheid van haar man en
vergiste zich niet. Ofschoon hij zelf
waar onder den slag leed, beklaagde
hij toch nog erger de jonge vrouw, die
de onschuldige oorzaak moest worden
van een volledige breuk tusschen va»
der cn zoon.
,Jij hebt je plicht gedaan", zei hij;
„nu zal ik den mijnen doen. Ik ben
niet alleen je echtgenoot, maar ook te»
vens je natuurlijke beschermer".
Daarop riep hij z'n zoon tot zich en
ze bleven verscheidene uren met elkaar
achter gesloten deuren. Wat er tus»
schcn hen voorviel, en wat er gezegd
werd, heeft Mrs. Holdfast nooit ver*
nomen, want 't heele geval werd tus»
schcn man en vrouw nooit meer aan»
geroerd. Maar nadat 't onderhoud voor»
bij was, verliet Frederick 't huis van
zijn vader, om 't nooit weer binnen te
gaan.
Nauwelijks was hij weggegaan, of
Mr. Holdfast liet z'n vrouw in z'n ka»
mcr roepen. Zijn bleek gezicht droeg
de sporen van hevige smart. Op z'n bu
reau lag 'n kleine bijbel met zilveren
sloten.
.Lydia", zei Mr. Holdfast, „deze bij
bel is nog van m'n eerste vrouw, die
mij twee kinderen schonk. De eerst,
•geborene was de jonge man, die zoo»
even 't huis verlaten heeft om 't nooit
meer te betreden; het tweede een
meisje dat stierf, eer 't nog spreken
kon. 't Zou beter geweest zija als de
zoon mij ontvallen was maar 't was
nu eenmaal anders besloten. In dezen
bijbel schreef ik voor in, wat op m'n
eerste huwelijk betrekking had: mijn
eigen naam, den meisjesnaam van m'n
vrouw, de kerk waarin ons huwelijk
plaats had. en den datum. Dit alles
staat hierin, en daaronder staan alle
data die betrekking hebben op jouw
huwelijk met mij. Op 'n ander blad had
ik de verjaardagen genoteerd. Ik heb
nu dit blad uit 't Heilige. Boek ge#
schcurd. en even ais zijn naam uit den
bijbel, heb ik ook mijn zoon uit mijn
hart gebannen. Hij bestaat niet meer
voor me: ik heb nu geen kind meer
ik heb alleen jou nog Bij deze woor»
den zweeg hij even, en ging dan voort:
,,'t Schijnt dat ik t moet zijn. d:e *n
nieuw blad in 't boek des levens moet
beginnen, want behalve de verplichtin*
gen tegen jou. die voor mij boven alle
anderen gaan. ligt mij slechts nog een
ding aan 't hart: de eer van mijn naam.
Ik moet waken dat hij niet in de
modder wordt gesleurd en helaas
moet ik van mijn zoon de hemel
moge weten hoe hii zoo geworden is
want van mij of van z'n moeder
heeft hij deze erfenis niet 't ergste
verwachten. Laat ons dus de deur tus*
schcn 't verleden en 't heden vast af»
sluiten, cn nooit trachten ze weer
open tt doen".
(WoirJt vervolgd.}
