HAARLEM'S DAGBLAD
FLITSEN
DONDERDAG 13 JAN. 1927DERDE BLAD
LETTEREN EN KUNST
HET AFSCHEID VAN MEVROUW MANN.
De hulde van het publiek.
HET KIND VAN DE LIEFDE.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No 794
Als je op je kleinkind moet passen,
terwijl de dames naar boven gaan
om over kieeren te pralen.
Er was e£pige spannino toen zij niet
te 6.18 arriveerde. Maar die verdween
reeds 2 minuten voor half zeven. Me
vrouw Mann had zich iets verlaat en
was met den volgenden trein gegaan
De ontvangst op het perron was er niet
minder hartelijk om. De heer C. van
Hees, die in gezelschap was van zijn
cchtgenoote en van Mr. A. M. Hos,
van het Tooneeivcrbond, en den heer
Theo Bouwmeester, overhandigde mevr.
Mann een fraaie bouquet seringen.
De actrice werd vergezeld onder an>
deren door mevrouw Frenkci. Zij
maakte in den lichten bontmantel en
met het modern hoedje wel weer een
bijzonder jeugdigen indruk. Het comité
van ontvangst was zoo slim om de ac-
trice te onttrekken aan de wellicht te
vermoeiende belangstelling van cco om:
stuwende menigte op de stationstrap:
pen. Daarom retireerde het in één der
wachtkamers, waar eenige minuten ge
wacht werd tot de vrije, en aangename
aftocht gegarandeerd was.
Beneden was dc groote verrassin»
Het Stationsplein zag zwart van men.
schen. Agenten die het verkeer regel,
den. Fakkeldragers met brandende,
walmende flambouwen. Een groo:
corps van muzikanten Harmonie Crcs»
cendo, met vaandels natuurlijk. Twee
rijtuigen. Het eerste bespannen me:
vier oaarden. Er was veel gejuich toen
mevrouw Mann verscheen en in he:
rijtuig plaats nam. Het gejuich trok
langs de driedubbele rijen toen de stoet
rich in beweging zette en de Harmonie
een daverende, knetterende marsch in.
zette. Het was natuurlijk voor dc/c
kon'ngin van de Kunst een zegetocht
De .optocht" ging langs den Kruis,
weg, Kruisstraat. Groote Markt, Konin»
straat, Gierstraat, Houtplein,Tempeliers
straat, van Eedenstraat en Raamsinge'
naar het Wilsonsplein.
Op de kruispunten van wegen voora'.
hadden zich honderden opgesteld. Bij
den Stadsschouwburg tenslotte werd
weer ccn hoogtepunt bereikt. Hc:
entree in het theater. Een zeer bijzot:
der moment.... De laatste keer?
Zal mevrouw Mann werkelijk nic.
meer binnen dc muren van dezen
schouwburg vertoeven, om voor Haar
de m te spelen?
In den ontvangkamer sprak de heer
van Hees mevrouw Mann nogmaals toe.
Daarna ging de actrice naar haar ver»
sierde kleedkamer, om aan de toebereid#
sclen voor dc voorstelling te beginner.
De ontvangkamer was op Oosterschc
wijze versierd door den heer Boskamp
uit Overvcen. Dc heer Preyde had voor
een schitterende blocmvcrsiering zorg
gedragen.
De heer Schuil schrijft over de too-
oecl voorstelling
Het Kind van de Liefde
het volgende:
Zij, die gisteravond het voorrecht
hadden de afscheidsv orstclling van
mevrouw Theo Mann—Bouwmeester bij
te wonen, zullen zeker met mij het ge»
voel hebben gehad i'cgcnover een won.
der te staan. Was dit ccn 76 jarige
vrouw, die na een meer dan 60»jarigc
tooncclloophian afscheid nam van het
publick? Wie kon het geloovcn? Zoom's
zij opkwam, levendig, elegant, met
vlugge pas. het toonccl onmiddellijk
vullend, dacht men aan een actrice n<.»
in haar volle krach? en in het bezit
van al haar middelen Hoe kranig droeg
zij haar avondmantel, welk ccn (ijn had
deze vrouw nog. hoe slank was dat
lichaam, hoe jeugdig en veerkrachtig
haar bewegen, hoc vol grafie haar hou
ding, hoe ongemeen levendig dat han
denspel, hoe jong en frisch klonk nog
dc stem. En hoe modern speelde zij
dat hccle eerste bedrijf! Dat scheen
eigenlijk nog hot grootste wonder, dat1
zij ook in haar Kunst zoo jong was
gebleven.
„Hoe jammer dat het gedaan is,
maar hoe heerlijk, dat wij haar nog
eens hebben mogen bewonderen In
haar volle kracht!" riep Carel van Hees
aan het eind van zijn toespraak uit cn
het donderend applaus van hc? publick
na deze woorden bewees, dat hij de
opinie van allen had weergegeven. Ja.
het w.-s ccn genot dit rijke, ge varieer,
dc Bouwmccstcr-spcl heel den avond te
volgen! Men voelde het telkens, dat
daar de laatste vcr?cgenwoordigstcr
van ccn heel tijdperk voor ons stond
het tydperk van het sterke, gróótc spel
Welk ccn verbluffende virtuositeit by.
▼oorbeeld in da? tooncel met dc t lefoon
en in het plastisch weergeven der wan.
hoop van heel dat lichaam eu dc scene
daarvoor! Wat werd dat afscheid van
Kantz' kamer niet een tooncel van tra.
giek, zooals mevrouw Mann het speel»
dc. Hoe prachtig was ook haar zwijgend
reagceren op dc bekentenis van Maurice
in II Werkelijk, wij voelden he? giste,
ren wel heel scherp, dat deze avond
een historische betcekeni» had
Alle sprekers wezen op den weemoe-
digen kant van dit afscheid. Maar waar
ook wel op gewezen had mogen wor.
den, dat is op het mooie, het rijke van
zoon heengaan. Want is liet geen bij»
zonder voorrecht voor een kunstenares
ora op zoo lioogen lcef?yd nog in haar
volle kracht afscheid te mogen ne
men?
„Beter, dat ik afscheid neern van het
publiek, dan dat het publick afscheid
neemt van mij!" zeide mevrouw Mann
in haar slotwoord tot ons allen. O ze.
ker, wanneer men haar zag spelen, zoo
jong, zoo veerkrachtig, dan leek da?
moment nog wel héél. héél ver. Maar
ia het geen bewijs van geestkracht, van
scherp inzicht, dat mevrouw Mann zich
het oogenblik van heengaan wist tc kic»
zen, vóór dat dat oogenblik kwam! Lr
is nic? smartelijker voor een kunste.
nares dan om te moeten constatcercn.
dat haar tijd voorbij ip. Sarah Bernhard
is er het tragische voorbeeld van ge»
weest. Mevrouw Mann heeft het psy»
chologisch juiste moment1 weten tc kic»
zen en is in haar volle glorie vrijwillig
heengegaan. Een bewijs van moed cn
wijsheid. Daarom is haar afscheid zoo
mooi geworden. Velen zeggen: „het is
te vroeg!" Voor ons. ja, maar is het
dat ook voor h-ar? Mevrouw Mann is
wijzer, verstandiger, grootcr geweest
ian zoo vele artistcn, die het juiste mn.
ncn? van heengaan niet vermochten te
ticzcn. Zij weet nu, dat zij een leegte
achterlaat, dat zij bij haar heengaan
liet beklaagd maar nog volop b c-
w o n d e r d wordt. En dat is het moid,
t e, het rijks?c, het meest glorieuze
slot. dat ccn artist zich wenschcn kan.
Over Het Kind van de Liefde
en de verdere opvoering behoeven wij
dezen £}-ond weinig meer tc zeggen.
Het stuk van Bataille is hier van vroc»
ere opvoeringen bekend Bataille moge
zijn opzettelijkheid en zijn streven
raar „du théatre" in 15 iaar Crg ver»
ouderd blijken, we zijn toch erkentelijk,
dat Het Kind van de Liefde aan me*
vrouw Mann cn ook aan Nico dc Jong
en Jan C dc Vos Jr, zoo'n rijke gele
genhcid schonk tot spcL Want behalve
i icvrouw Mann waren daar deze twee
krachtige spelers, die ons groot genot'
l ebben geschonken. Jan C. de Vos jon»,
enthousiast cn spelend met ccn mee
slepend élan, Nico dc Jong forsch. ge.
conccntrecrd inct een gespannen kracht
l)c Jong weer tc zien vooral was een
vreugde en wij voelden tijdens zijn spel
wel heel sterk, dat er aan hc? tegen
woordig toonccl „something rotten" is.
dat het aan ccn zoo prachtig, voLblocd
speler geen plaats geeft
Dat he? afscheid van mevrouw Mann
Bouwmeester ook hier te Haarlem een
zeer warm karakter zou dragen, dat
wisten wij van te voren, leder voelde
het: hei was ccn historische avond.
Op wel heel overtuigende wijze hccit
hei' Haatiemsch publiek de groote kun-
stcnarcs gisteren getoond, hoe het haar
bewondert cn haar heengaan betreurt.
Bij haar eerste opkomst ging cr even
ccn schok door de zaal Het publick
dat den schouwburg to? het allerlaatste
nlaatsjc vulde stond recht cn bracht
haar zijn eerste hulde En na elk bedrijf
herhaalden zich de ovaties.
Dc eigenlijke huldiging had plaats na
afloop der voorstelling. Toen mevrouw
Mann aan den arm van Dr. Tjebbo
Franken verscheen op het met blo. men
overrijk versierde ?oonecl. rezen allen
van hun zitplaatsen cn donderend klon'
ken haar dc toejuichingen toe. Het
duurde heel lang, voordat Dr. Franken,
die wegens ziekte van Jhr. A. W. G.
van Riemsdijk het hoofdcornité verte
genwoordigde, aan het woord kon ko.
men.
„Waar is toch eigenlijk dit afscheid
voor?" zoo had dc heer Tjebbo Fran-
ken zich afgevraagd. Maar hij erkende
de motieven van mevrouw Mann tc
moeten eerbiedigen. „Afscheid" zoo
!:ng hij door. ..geeft steeds ccn gevoel
van weemoed. Maar u neemt geen af.
scheid! Uw genie zal altijd bij Ons blij-
ven; wjj zullen onze kinderen cn kinds
kinderen vertellen van het „Bouwmecs.
ershuis!" Daar was Louis, daar was
Frits, daar was Doortje! Toen ik hc'.
comité moest samenstellen, heb ik niet
de minste moeite gehad! Ieder wilde
meewerken, onze burgemeester aan het
hoofd!" En de heer Tjebbo Franken
wees er op. welk een voorrecht het
voor ons alleen was geweest dien avond
nog eens te hebben mogen zien wat
echt tooneclspd was! Namens de
Haarlemmers bood Dr. Franken de
scheidende kunstenares ccn schilderij en
bloemen aan.
Nadat Mr. A. H. Bos had gesproken
voor het Tooneclverbond, kwam de
heer Bakker als voorzitter van de Ko.
ninklijke Letterlievende Vereeniging
„J. J. Cremcr", naar voren, om me.
vrouw Mann als eerelid der verecniginc
te huldigen.
„Wij, Hollanders", zoo zei de hec;
Bakker zijn een nuohtcr volk. Maa;
het plqit voor uw persoon, dat onze
Hollandschc schouwburgen en ook
onze Haarlcmsohc schouwburg tc
klein zijn bij uw afscheid. Wij moeter.
uw besluit om heen te gaan, eerbiedi
gen Maar mocht u eens berouw krij
gen. mocht heimwee u weer eens naa:
de planken trekken, begin dan met
een nieuw debuut. Een tooncelschool
merkte dc spreker onder algemeene
hilariteit op behoeft u daarvoor nie'
:e doorloopen.
De heer Bakker zcide nog, dat het
hem cn Cremcr aangejjaara ware ge.
weest. wanneer een ander voor hem
het woord had gevoerd en wel de voor
zitter, „onze goede, brave Gcrrit Jan
van Gasteren", doch dat dit helaas on
mogelijk was. Mfaar Bakker was over
tuigd. d«t Van Gasteren in zijn gedach-
:cn bij djt afscheid was. En het was
aan mevrouw Mann op dat momen;
te zien. dat ook zij even met haar ge
dachten bij den braven ouden direc
teur was.
Carel van Hees was de laatste spre
ker, Hij bood de scheidende actrice
bloemen aan namens den burgemees.
ter cn enkele orchideeën, speciaal voor
haar gekweekt door een groot bewon
deraar van haar kunst „Zeldzame
bloemen die bij u behooren, want u zij.
een zeldzame vrouwl"
En toen was het oogenblik gekomen,
dat mevrouw MannBouwmeester
voor het laatst tot ons het woord
voerde cn het viel op dat oogenblik
wel heel sterk na al die feestrede
naars op. hoe jong en frisch cn hel
der haar stem klonk, zelfs toen zij een
oogenblik met den rug naar de zaal
gekeerd stond, om de heeren on he:
•ooneel toe tc spreken. Mevrouw Mann
dankte allen, den „burgervader" in de
eerste plaats. „Het is moeilijk, afscheid
tc nemen", zei mevrouw Mann
vooral als men voelt, dat men zijn
roem nop niet overleefd heeft. Maar he:
is beter, dat ik afscheid neem van hc-
publiek, dan dat het publick afscheid
neemt van mij! Haarlcmsch publiek, ik
zeg u vaarwel! Doch ik vraag u nog
dit: Wanneer u mijn kleinkinderen hic-
zult zien spelen cn -.k geloof te mo
gen zeggCQ, dat zij talent hebben
herinner u dan mij in hen!"
Er was rQerkbarc ontroering in dc
zaal ca die woorden! Spontaan stonder.
allen weer recht cn zelden of nooit heb
ik zoo luid dc bravo's in onzen schouw
burg hooren klinken, als toen van alk
rangen opstcgenl Telkens en telkens
moest het scherm omhoog! Het was.
alsof men peen afscheid wilde nemen
van dc actrice, die ccn halve eeuw
iang ons tooncel heeft bchcerscht'
Toen het gordijn voor dé laatste maal
zakte sloot bet daarmee niet ccn en-ce-
en tooncclavond, maar een heel tydperk
J. B. SCHUIL.
Mevr. Mann ging na de huldiging aan
ien arm van den heer van Hees naar dc
ontvangkamer waar dc burgemeester, de
heer C. Maarschalk cn diens vchtgeno' -
tc dc eerste waren die haar complimcn
teerden.
Verder wcnschten dc heer M. A. Rek
nalda cn dc leden van het comité met
hunne dames dc actrice geluk met haar
zeer groot succes. Ecrcwijn werd rond.
gediend. Mevrouw Mann toefde nog ge-
ruimen tijd in het theater, waar zij de
jonge gastvrouw was.
Per auto vertrok zij daarna naar het
station, na'dat zij iedereen hartelijk bc»
dankt had.
UITGAAN.
Piano-avond Willem
Andricssen.
Het programma, hetwelk dc pianist
Willem Andricssen Vrijdagavond a.s,
in den Stadsschouwburg alhier ten ge#
hoore zal brengen, vermeld werken van
Swcelinck. Couperin, Bach, Debussy,
CastclnuovO'Tcdcsco en Chopin.
Een zeer interessant programma dus.
hetwelk den concertbezoekers een
avond vol kunstgenot waarborgt.
Het Amsterdamsche
Tooneel.
Zondag komt het Amsterdamsch
Toonccl hier een opvoering geven van
het drama „Kamertjeszonde", een spel
uit het volksleven in 5 bedrijven.' Dit
stuk werd tc Amsterdam in dit seizoen
meer dan 100 maal gegeven. Dc hoofd
rollen worden vervuld door mevr. Ada
van Duyl cn Jan Nooij.
MUZIEK
CONCERT DER H. O. V.
In trwee opzichten mocht dit concert
.ntcrcssant genoemd worden of juister:
n minstens twee opzichten. Vooreerst
door het als solist optreden van den
isten fluitist der H. O. V., den heer
Ernst Elsmann en vervolgens omdat het
ons dc gelegenheid schonk onmiddellijk
na elkaar de dynamische uitwerk.ngen
van het Amsterdamsdhe reuzenorkest
»n van onze H.O.V. met elkaar tc ver#
gelijken en aan de acoustiscbe verhou
dingen van onze gcnr-eentei:jkc concert
zaal te toetsen. We hebben de pracsta-
:ies van den heer Elsmann ;n het eerste
fluitconcert in G. maj. van Mozart met
genoegen en belangstelling gevolgd; hei
veie passage-werk kloiak, ook in dc
siacca-ti, geacheveerd; zijn toon klonk
wJJuidcod, doch kan in de cantilenes
wellicht door een licht vibrato nog aan
expressiviteit winnen. Het werk zcif
heeft familieverwantschap met de
vioolconcerten van Mozart cn dateert
vermoedelijk uit dcnzclfden tijd als deze
of kort daarna; nieuwe zijden van Mo.
zarts genie onthult het niet, en diepere
gevoelstonen, als :n sommige der latere
Vavierconccrten worden er met :n aan
geslagen. Dat het liefelijke muziek be
val cn voor het solo-instrument goed
geschreven w.e zou van den Salz.
burger meester, die op elk onderdeel
van het ge-bied even goed thuis was
anders verwachten?
Vooraf gingen de Ouverture „Der
Sehauspicl director" en dc „Kleine
Nachtmusik". Vooral in de laatste
werkte het strijkorkest fijn en werd de
'üistc serenade-toon getroffen.
Na de pauze vergastte Gerhanz ons
op ccn virtuooze en wem-bezielde uit#
voering van Tchaikovsky's 3de Sympho.
nic, en Jjct was hierin vooral dat ik
geen spij; kon voelen over de numeriek
zwakkere bezett:ng der H.O.V.. In»
derdaad is zij meer in overeenstemming
met de klankverhoudingen van onze
concertzaal en in de fort: kan de dap>
pere schare heusch klank genoeg ont»
wikkelen. Een kleine versterking van
alten, ecilii en bassen zou nog wel wen»
schel ijk zijn, doch zoo lang er geen
zalen van de afmetingen van het Tro>
cadéro tc Parijs of de R. A. I. te Am
sterdam te bespelen zijn., hebben wc aan
die monster-orkesten geen bepaalde be
hoefte, cn moeten we eigenlijk tot de
conclusie komen dat zij meer geld ver
slinden ia den vorm van subsidies, dan
uit ccn artistiek oogpunt strikt nood-»
zou zijn. En evenals een groote zeepbel
een daarmee communiceerend kleine
geheel opslorpt, zoo dreigen die groote
orkesten dc kleine ook op tc slokken
De uitvoering der symphonie stond
op een hoog pe.i. Ccrharz leidde haar
als naar gewoonte, geheel uit het hoofd
en toonde elke nuance in zijn geheugen
te hebben. We kregen het werk nu
zonder Men>gelbergsche coupures en wil
lekeurigheden, docfh nu was dc zaal nic:
over# en overvol; een drie vierhon#
derd hoorders waren opgekomen, en één
hcele auto stond na afloop te wachten:
die voor den van inspanning vermoei
den dirigent, 't Was ook slechts een
voiiksconcert! Maar gij, voor wie dit
bestemd is, en ook nog gij anderen, die
óók dure concerten hoort, waarom gaai
gij in groote getale dan ruiet ook daar
heen, als het u er om te doen is uw
muzikaal inzicht te vergrooten, uw ken»
nis te verrijken? Gij en de H. O. V
zouden van uw belangstelling de vruch
ten piukkenl
KA REL DE JONG.
L. PENNING OVERLEDEN.
Te Utrecht is zooals we reeds in
het kort vermeldden op 72#jarigen
leeftijd overleden de heer L. Penning,
schrijver en journalist.
Penning werd in 1854 als zoon van
ccn predikant geboren. Van 1880 tot
1903 werkte hij te Gorkum op een
»raan-handelskantoor. In 1896 schreef
hij daar zijn eerste boek „De helden
van Zuid-Afrika" geïnspireerd door Je
Jameson-raid van eind December 1895.
Hij was toen nog niet in Afrika ge
weest. doch spoedig daarop vertrok hij
cr heen. Daar zette hij zijn schrijvers-
arbeid voort. Na weer in Holland te
ruggekomen te zijn ging hij zich in 1903
hoofdzakelijk wijden aan de journalis
tiek. Hij was van 1909 tot 1919 direc
teur van het A. R. Amhemsch Dagblad,
terwijl hij ook werkzaam was aan dc
Stichtschc Courant te Utrecht. Van dien
Mid af bleef hij te Utrecht wonen. In
1923 heeft hij nog een reis ondernomen
naar Zuid-Afrika in opdracht van de
uitgevers La Rivièrc en Voorhoeve en
Van Callenbach om het archief te Pre
toria te bestudceren. Verschillende ge
schriften van zijn hand zijn vertaald in
het Duitsch, andere in het Engelsch en
ccnige zelfs in het Javaansch. Zijn
jongste werk is „Voortrekkersbloed".
STADSNIEUWS.
DE TENTOONSTELLING VAN
OUDE KUNSTWERKEN IN
PARTICULIER BEZIT TE HAARLEM
Men bericht ons, dat de tentoonstel#
iing van oude kunstwerken, die in het
Frans Halsmuseum gehouden wondt, on
herroepelijk op Zondag 16 dezer zal
sluiten. Hoewel de belangstelling enorm
is cn het aantal bezoekers zeer talrijk,
bleken aan het verlengen der expos'it.c
te veel moeilijkheden verbonden, dat
zulks mogelijk kon zijn».
DE NATUURVRIENDEN.
Deze arbeiders-reisvereeniging houdt
op Vrij'dagavond 14 Januari een lezing
met lichtbeelden in 't Blauwe Kruis.
Spreker is de heer D. de Vos, uit Bloe-
mcndaal, met het onderwerp: „Met de
N. A R. V. naar den Hartz en Luxem
burg".
DE WERELD OP ZN ERGST
(Nadruk verboden.)
WIJZIGING HYPOTHECAIR
TARIEF.
Ingediend is een wetsontwerp tot wij
ziging der Zegelwet 1917 cn der Wet
van 3 April 1922 (Staatsblad no. 166)
tot herziening vao de tarieven voor
verrichtingen aan de bewaringen van
de hypotheken, het kadaster cn de
schecpsbewijzen.
Tot vereenvoudiging der administra#
tie, dus tot bezuiniging, wordt voorge#
stcld de hypotheekregisters vrij van
zegel te verklaren en het hypothecair
tarief zoodanig te verhoogen, dat de
schatkist geen nadeel zal lijden.
De beginselen, aan het bestaande ta#
rief ten grondslag gelegd, zijn onaan#
getast gebleven. De vermindering van
recht voor kleine hypotheken is in
stand gehouden. Er wordt aliecn voor#
gesteld het bedrag van het zegel op te
nemen in het hypothecair tarief. Daar
toe zullen alle bedragen van dat tarief
met 1/3 verhoogd moeten worden.
Nog op andere wijze is vereenvoudi#
ging mogelijk. Daartoe wordt voorge#
.steld. de kosten van de inschrijving van
een borderel of van de overschrijving
van een proces-verbaal van inbeslagne
ming te verhoogen met 3, welk be
drag voor de kleine hypotheken wordt
verminderd tot 2 of 1 (de tegen
woordige kosten van het royement),
om dan later de doorhaling kosteloos
te behandelen.
Een overgangsbepaling wordt voorge»
steld voor de doorhaling van de in*
cn overschrijving, waarop het nieuwe
tarief nog niet is toegepast.
DE HEER A H. GERHARD
ONGESTELD.
De heer A. H. Gerhard, lid van Ge
deputeerde Staten van Noord-Holland,
is ernstig ongesteld, door een aanval
van griep. De ongesteldheid is van
dien aard. dat de heer Gerhard in de
eerste weken zijn werkzaamheden niet
zal kunnen hervatten.
SYNAGOGEDIENSTEN
NED. ISRAëL. GEMEENTE
Sabbath:
Begin Vrijdagavonddienst te 3.30 oor.
Ochtenddienst 8.15 uur. Predikatie
vóór het Moesafgebed door den Opper
rabbijn.
Uitgang van den Sabbath 5,7.
Werkdagen:
Ochtenddiensten te 7 uur.
Zondag te 730 uur.
Avonddiensten te 7.45 uur.
Talmoed Torah:
Sabbath niet. Zondagavond te 7 uur.
Andere avonden te 7.15 uur.
Alle Sabbathdiensten Synagoge, L.
Bcgijnestraat, alle andere diensten in de
L. Wijngaardstraat
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cent» per regel.
Stadsschouwburg Morgenavond
Piano-avond 5
WILLEM ANDRIESSEN
FEUILLETON
TE SLIM BEDACHT.
Naar hei Engelsch.
45)
„Nu zal je weer goeie dagen krijgen"
verzekerde Bceky. „Wat wou je graag
hebben?"
„Een dikke boterham!" riep Fanny
uit, zonder zich tc bedenken.
„Arme Fannv, heb jc honger?"
't Kind knikte slechts.
..Heb den hcclen dag niks tc eter
gehad dan een verrotten appel, dien
ik in Covent Garden opgeraapt heb"
Zij had nauwelijks uitgesproken, toen
Bcrky haar al ccn dikke boterham toe
reikte. en dadelijk een tweede sneed
Fannv was er heel gauw mee klaar, en
liet zich ook nog een derde welge
vallen.
„Gaat 't nu wat beter, kind?" vrocp
Beckv.
„Nou en of", antwoordde Fanny, ter
wijl zij om zich heen keek. Hier was
't warm. cn 't kleine bcdelaresje dacht
aan de koude cn duisternis, die haa-
buiten wachtten.
Becky had dien blik opgemerkt en
de beteekenis er van begrepen.
„Neen, arm kind", dacht ze bij zich
zelf. „je zult niet weer de straat opgc^
stuurd worden. Ik heb zoo'n idee dat
jc me toegezonden bent om mc te hel-
pen maar ook voor jou zal ons weer
zien geluk aanbrengen". Hardop zei zc:
„Waar is jc moeder, kleine Fanny?"
„Moeder heeft drie maanden gekre
gen", antwoordde 't kind; „zij hadden
haar graag langer opgesloten, maar dat
ging niet".
„En waar wil je vannacht slapen?"
„Blanche", zei 't kind, met bevende
stem, ..is hier niet zooiets nis 'n kolen
hok?"
„Waarom lieveling?"
„Omdat ik er graag in slapen wou,
als je er niets tegen Lad".
„Ik heb er iets tegen, Fanny, in het
kolenhok mag je niet slapen".
Fannv zuchtte zwaar. „Mag ik hier
niet blijven?" zei 't kind terwijl ze op
stond.
„Ja kind. dat mag jeje zult ook
weer in mijn bed slapen".
„O, Blanche!" riep de kleine meid
uit. terwijl ze haar gezichtje met han:
vuile handjes bedekte, cn haar tranen
fusschcn dc magere vingers doorsiepel
den.
„Je doet net alsof je 't niet prettig
vindt", zei Bccky.
„Ach, Blanche, ik huil alleen maa'
van vreugde!" riep 't kind uit, „Zonder
jou zou ik omgekomen zijntoen ik
hier voor 't huis omgevallen ben, dacht
ik al dat ik dood zou gaan".
„Wees gerust, lieve Fanny, je zult
niet doodgaan", gaf Beckv ten ant
woord. „Jc zult leven, en opgroeien tot
een goed. fatsoenlijk meisje. Luister nu
eens goed. en vergeet geen woord van
hetgeen ik je zal zeggen. Ik weet dat je
verstandig en voorzichtig kunt zijn
dat moet jc nu, om mijnentwille, nog
meer wezen dan je ooit geweest bent"
Fanny knikte begrijpend, en keek
Bccky oplettend aan.
„Ik ben dienstmeisje hier in huis"
ging zij voort; „mijn meesteres heet
Mrs. Preedy; zij is uitgegaan om een
praatje tc maken met haar overbuur
vrouw. maar kan ieder oogenblik terug
komen. Als ze ons hier nog vindt, ie»
k je dadelijk in bed, waar je zoo gauw
mogelijk moet inslapen.... begrijp jc
n e?"
„,a. zeker!"
„Ik ben eigenlijk geen dienstmeisje
maar dat mag niemand weten behalve
wij beiden. Geef mc dc hand er op.
l inny, dat je me trouw zult helper,
zooals ik jou ook zal helpen. Goed'
Dat was een flinke hai.ddruk. cn ik
geloof wel dat ik begrijp wat die zeg.
gen wil: namelijk, dat ik op ic vertrou
wen kan. cn je zult doen en zeggen wat
k van je verlang".
-Ja, Blanche, dat wou ik cr mee zeg
gen".
„Ik heet geen Blanche meer".
„Niet?"
„Neen, ik heet Becky cn heb nooit
anders gehceten. Dat ik als dienstmeisje
hier ben. staat in verband met een be
langrijke taak, die ik te vervullen heb.
Dat is nog een geheimpje tusschen jou
cn mij. Als mij gelukt wat ik beoog,
dan ben ik weer een ladv, en kan jou
misschien tot mijn kamenier maken".
„O, Becky, Becky!" juichte het kind.
„Goed zoo! ik wist wel dat je
goed en handig bent", zei Becky. „Pas
nu eens goed op! Als Mrs. Preedy je
uitvraagt, vertel je, dat jc een nichtje
van mc bent, en vader noch moeder
meer hebt. Geef mc jc lucifers, dan
gooi ik ze in 't vuur.... kijk eens hoe
helder ze branden! Je moeder is dc
vorige week gestorven en je wist waar
:k diende, en nu ben jc hier gekomen,
om me om hulp te vragen. Lucifers
heb je nooit verkocht; denk daaraan,
kindlier.
„Nooit.
„Ziezoo, dit is alles wat je vandaag
noodig hebt te weten. Ga nu daar bin.
ncn. dat is mijn kamertje; hier is een
licht, zet dat op 't kastje, dat er in
staat; neem uit de bovenste lade een
•«choone nachtjapon: wasch je eerst
flink, en trek haar dan aan, ga naar
bed en ga slapen. Morgenochtend, eer
jc opstaat, zal ik 'n paar kieeren voor
je koopen. Wees stil, arme kleine Fan
ny! Arme kleine Fanny!"
Het kind was op de knieën gevallen,
legde haar hoofdje in Becky's schoot,
cn huilde bitter.
„Wees kalm", maande haar bescherm
ster haar nu aan, „en ga nu; anders
mocht Mrs Preedy :cns thuis kunnen
komen, eer je in bed ligt".
Fanny sprong op, kuste Becky's hand
nam 't licht op, en ging naar 't slaap
kamertje.
Becky's gedachten, die voor een poos
door dit voorval in beslag waren ge
nomen, keerden nu terug naar hetgeen
haar geest bijna uitsluitend bezig hield.
Tot nu toe, had zij nog geen tijd kun
nen vinden om 't blad te lezen, dat zij
van den courantenjongen had gekocht.
Nu echter vouwde zii 't laatste num.
mcr van de ..Volle Maan" open, zag op
't eerste gezicht den naam ..Frederick-
Holdfast" groot gedrukt, en daaronder
den volgenden, aan Jen uitgever van
het blad gerichten orief:
„Geachte He»r!
Zooeven heb ik den gruwelijker ,.ro»
man uit "t werkelijke leven" gelezen
die u bijzondere correspondent op een
manier, die noch voor z'n beschaving
noch voor z'n goeden smaak getuigt,
den grooten lezerskring van uw blad
opdischt. Dit maakwerk laat zich niet'
slechts lezen als 'n fantasiestuk 't is
er een, tenminste in zooverre het gaat
om de beschrijving van een der han#
delende personen, 'k bedoel de be
schrijving van Frederick Holdfast
zoon van den ongelukkigen man, die
op Great Porter Square door moord
den dood heeft gevonden. Dat ook Fre
derick overleden is, schijnt ongetwij
feld waar te zijn; des te meer echter
voel ik. zijn vriend, me daarom ge
noopt, zonder dralen te protesteeren
tegen de beschuldigingen, die in de ko
lommen van uw blad tegen hem geuit
worden Zij zijn, naar ik op mijn ccre*
woord verzeker, absoluut onwaar.
„Ik sta hier tegenover een groote
moeilijkheid. Wanneer ik beweer, dat
Frederick Holdfast in uw blad verkeerd
is voorgesteld, en dat de tegen hem ge
richte aanklachten iederen gror.d mis
sen, spreek ik daarmee, als 't ware, een
beschuldiging uit tegen Mrs. Holdfast,
cene dame die ik in 't geheel niet ken.
't Ligt volstrekt niet in mijn bedoeling
om haar aan te vallen; ik richt me
veeleer tegen uw verslaggever, en ben
overtuigd dat hij inplaats van recht
vaardig te oordcclcn in blinden ijver
heeft vergroot en versierd datgene,
wat een ongelukkige vrouw hem mede
gedeeld heeft.
(Wordt vervolgd.)
