HAARLEM'S DAGBLAD
Van mifnpyn
verlost!
Aspirin
MAANDAG 28 MAART 1927
TWEEDE BLAD.
MUZIEK.
NAMIDDAGCONCERT DER
H. O. V.
Het was te verwachten dat hij de
Bccthoven»hcrdcnking die in de guheelc
beschaafde wereld de concertzalen in
beslag neemt, Nico Gerharz zich niet
onbetuigd zou laten: hij vereert Beet»
hoven, hij kent de partituren zijner or»
kestwerken op zijn duim. Becthovcn»pro»
gramma's zijn dan ook tijdens Gerharz'
dirigentschap geen zeldzaamheid ge»
wc est; doch het concert van Zondngr.a»
middag en het eerstvolgende ledencon»
eert zijn in 't bijzonder als een „in me»
moriam" bedoeld. Zinrijk mocht de
programmakeuze van 't eerste hcetcn,
al hadden de omstandigheden de oor»
spronkelijk bedoelde op 't laatste oogen
blik gewijzigd. Doch ook in de opvol»
ging: Egmont» Vioolconcert» Achtste
Symphonic zit een zekere symboliek:
de geestelijke bevrijding door de kracht
door de schoonheid, door den lach. Het
had een veelzeggende schakel in de
veelzijdig geschakeerde keten kunnen
worden, indien de gchccle uitvoering
met den opzet en de bedoeling gelijk»
waardig was gebleven. Maar alleen de
vertolking van het vioolconcert door
onzen stadgenoot Jos. de Clerek ver»
hief zich boven het gewone en kon
hoogere gevoelens wekken. Ik besprak
het spel van dezen bescheiden en toch
veelszins voortrcffelijkcn kunstenaar
reeds in Dcc. j.l. toen hij op een leden»
concert der H. O. V. voor de eerste
maal zich waagde aan het voordragen
van het vioolconcert, dat nog nagenoeg
onbestreden de eerste plaats op zijn
gebied in de litteratuur inneemt, maar
dan ook den vertolker de hoogste tech»
nischc en muzikale eisohen stelt. Den
lof dien ik hem destijds bracht, zou ik
nu kunnen herhalen: er ging van een
spel iets uit, dat den hoorder niet on»
verschillig liet, doch ontroeren of door
schoonheid verblijden kon. Dat ik voor
mij gaarne het tempo van de doorwer»
king in het eerste hoofddeel nog iets
breeder, dat der finale iets behccrschtcr
(in dit goddelijke werk is ook de vrcug»
de olympisch) zou hooren, behoeft niet
als een aanmerking opgevat te worden.
Staaltjes,van hoog ontwikkeld technisch
kunnen gaf hij o.a. in de meesterlijk ge»
speelde cadens, maar gelukkig was en
bleef het technische overigens bijzaak,
liet orkest secondeerde in het vioolcon»
eert over 't algemeen zeer goed; de
tempi in de orkest»voor»cn»tusschen=
spelen waren beter met die der solo»
partij in overeenstemming dan bij de
eerste uitvoering het accelerando tij»
dens den langen viooltriller wil mij niet
geheel gemotiveerd schijnen en op een
paar plaatsen kwam de begeleiding iets
achteraan; er werd gestreefd naar
mooie klankontwikkeling, ook, en voor»
al in het pianissimo, en zoo werd de
uitvoering van dit concert het hoogte»
punt van den middag.
In de Egmont»Ouverturc was de stem»
ming der blaasuistrumentcn onvoldocn»
de en benadeelde zij de werking die
door de goede opvatting anders vc-ikrc»
gen zou zijn. Doch de uitvoering der
Achtste bereikte nog lang niet het peil
van die van „Egmont". De Achtste ..zat
er goed in", doch alleen in 't hoofd v
den dirigent. Het orkest demonstreerde
dat nonchalance nog geen humor is.
Reeds in den aanvang bleef het thema
door onachtzaamheid weg; het Alle»
gretto geleek een scène in een klokken»
winkel, waar de slingers krijgertje spe:
len; en het wondermooie trio voor
hoorns en clarinet in de Menuet brrr!
Dat was ver van de eeuwige schoonheid
die Arntzenius dezen winter tijdens
repetitie van Mengelberg midden in het
gewoel der metropool New-York in dit
deeltje terugvond. De finale ging snel,
doch zonder distinctie. Daar moet
heel anders gestudeerd worden om
zoo'n schijnbaar eenvoudig, doch zeer
moeilijk werk tot zijn recht te brengen,
en we hopen dat de positie van het or»
kest spoedig een zoodanige wordt, dat
het niet steeds overladen met werk:
zaamheden is (denk b.v. aan die der af»
gcloopen week!) zoodat eens een paar
weken aan de zorgvuldige voorbcreL
ding van zulk een symphonic besteed
kunnen worden: we zullen er allen wel
hij varen, en fret bezoek, dat dezen
middag zeer talrijk was, zal wellicht
nog toenemen.
KAREL DE JONG
EEN NIEUWE RUBENS
ONTDEKT.
Te Wasmuel in Henegouwen zou, vol
gens „Le Pcuplc" een onbekende schil»
dcrij van Rubens, De Kruisafnemin;
voorstellende, zijn ontdekt. Het dock
draagt de handteekening van den mees*
ter en werd op een zolder gevonden.
EEN FATALE CARMEN,
Gedurende een opvoering van „Car:
men" in de opcia te Padua had de
zangeres, die de hoofdrol vervulde, het
ongeluk met den dolle,- waarmede zij
don José dreigt te doorsteken, haa
partner in het rechteroog te treffen.
Deze stortte bewusteloos neer en moest
naar het hospitaal worden gebracht.
Hij zal zijn oog moeten missen.
Gravin Giul ietta Guicciaidi en Gravin
Thérese Brunsvik waren de vrouwen
die Beethoven liefhad.Hierboven There*©
Brunsvik.
HET TOONEEL*
JAN MUSCH IN
CYRANO DE BERGERAC.
Eindeiijk is dan toch een lang door
mij gekoesterde en in dit blad herhaal:
delij-k geuite wensch in vervulling
gegaan: Jan Musch speelt Cyrano! En
hoe hij dat doet daarvan is een volle
zaal Zaterdag met stijgende geestdrift
tuige geweest.
Het was te verwachten, dat de
Cyrano van Jan Musch iets 'buiten»
gewoons zou worden. Hij brengt alles
oor deze schitteriol op het tooneel
mede. Fijn komisch talent, bravoure,
dichterlijk gevoel, groote virtuositeit,
zeldzaam mooie in het zachte en i.n
het krachtige gelijkelijk tot deD
hoogsten graad oruw.kkelde stem. on»
overtroffen gave om verzen te zeggen,
vercenigt Jiij alie eigenschappen in
zich cm Cyrano, den dichter en den
soldaat met de ..panache" te spelen!
Den dichter vooral! Want als geen
ander in de lange spelersrij. welke tik
de rol van Cyrano heb gezien,
brengt Musch de lyriek van Rostand
naar voren. Een in zijn liefde voor
Roxane teederder C^yrano zag en
hoorde ik nooit! Het was écn oogen»
blik tegen het slot zelfs even
tot het weckc toe Hierin onderscheid»
de zich Musch' Cyrano van zijn voor»
gangers, vooral van dien van La
Roche! Zoodra hij spreekt met Lebret
r zijn liefde voor Roxane, in het
gedeelte dat eindigt met:
Je an'exalte, j'oublie... et j'aper$ois
soudain.
L' ombre de mon profil sur le mur
du jardin.
wisten wij in welke richting de
Cyrano van Ja-n Musch zou gaan.
Zijn Cyrano is veel inniger, veel war»
mer, en daardoor ook veel ontroeren»
der dan de Cyrano's die ik tot mi toe
zag. De lyrische gedeelten werden de
hoogtepunten n deze voorstelling.
Nimmer heb ik de balkon»scène teer»
der en mooier hooren voordragen dan
door Musch! In een zoo zoete Luiste»
ring zei hij deze regels:
Car vous tremblez, comrac unc
feuillc entre les feuillcs!
Car tu trembles! Car j'ai senti, que
tu !c veuillcs
Ou non, le trenrblement adoré de
ta main.
Descendre tout le long des branches
du jasmin!
dat men geheel vergat, dat
zij in het Hollandsch naar Roxane Dp»
stegen.
Maar men denkc vooral niet, dat de
zwier, de bravoure, de „panache" in
dezen Cyrano van Musch iets te kort
kwamen. De duclscène speelde en
zegde hij met een verve, een lenigheid,
een zoo verbluffende techniek, lat
slechts weinige acteurs ook buiten»
landers hem in dat tooneel nabij
zouden komen; het: „Ce sont les
cadets de Gasconjc", werd door
Mus oh voorgedragen zoo melodieus,
met zulk een clan en zwier, dat een
donderend applaus van alle rangen los»
barstte, zoodra het laatste woord ge»
iproken was. Een dergelijke uiting van
bewondering voor de voordracht van
een vers is bij ons, Hollanders wel
zeer exceptioneel! Maar welk een
meesterstuk ook van declamatie
Heeft het fanfaroncerendc Cadets de
Gasconjc ons niet «Is muziek in de
ooren geklonken?
En hoe kreeg ook het Fransche
esprit van Musch zijn volle deel! Van
de tirades op den neus ging geen re»
gel verloren en de scène met de
Guichc in III hoe kostelijk suggc»
rcerde hij den maanbewoner met zijn
hoogc krassende stem speelde hij
met zeldzamen geest en fantasie!
Cyrano is voor Musch een triomf ge»
worden. De levendige geest der Gas»
conjers werd dank zij Rostand en
Musch over ons vaardig en met een
voor Hollanders wel buitengewone
warmte heeft het publiek dezen Cy»
Een voorjaarsfoto: Crocussen van dichtbij gezien; Gracieuze lente-symptomen.
rano aan het slot staande zijn hulde ge»
bracht, 'telkens en tciKens weer moes;
het doek dat men na de verschillen»
de bedrijven ook bij het meest enthou»
siaste applaus gesloten had gehouden
om noog. Men werd onuanxs hei
late uur met moede Jan M....w.i ioc
te juichen. Met zijn Cyrano liccft
Musch sterker dan ooit getoond, weik
een gioot acteur en we;k een voortref»
fclijit v^rzenzegger Nederland in hem
bezit. Laten, wij met «de bewonde»
ring voor de Russische gasten ook
onze Hollandschc groote spelers in
ccrc houden.
Rostand heeft zóó al zijn geest en
fantasie over Cyrano uitgestort, dat
er voor de andere personen zclts
voor Roxane niet veel overbleef.
Toch kan een slechte omgeving ons
alle vreugde, die wij van Cyrano be»
leven, hopeloos bederven, zooals wij
twee jaar geleden bij een Fransche
opvoering met in de titelrol Da»
•moré» te Haarlem hebben onder»
vonden. Hiervan nu was in deze Hol»
landsche voorstelling gelukkig geen
sprake. Jan Musch stond met de hem
vertrouwde spelers van Het Schouw»
tooneel in een goed milieu. Het was
ook als geheel een boeiende voor»
stelling van Cyrano de Bergerac.
Men zou Roxane zeker niet aan
een meer geschikte actrice van Het
Schouwtooncel hebben kunnen toe»
vertrouwen dan aan Jeanne van Rijn,
al klinkt haar stem nu en dan wat te
zoet en al heeft deze Vlaamschc
dan ook niet die aangeboren distinc»
tic en hel precieuse, dat mevrouw
Royaards voor deze rol als vanzelf
aangewezen deed zijn. In het vierde be
drijf, toen zij volop te spelen kreeg,
verraste m-cj. Van Rijn door haar
giatic en haar entrain en bchecrschtc
zij de rol volkomen.
Christiaan de Neuvilctte stel ik mij
meer „beau gar^on" voor dan Carel
Rijken hem gaf. Van Staaldwijnen
daarentegen had wel volkomen de
statuur en ook de elegance en het
aristocratische van een de Guiche,
maar zijn spel mist meestal teeke»
ning, waardoor de door hem gespeel»
de figuren steeds aan den acteur
vastzitten. Wat ook nu het geval was.
Een bijzonder woord van lof aan de
regie voor de groep der Gascogner
cadetten onder aanvoering van Ezer»
man. Die groep was uitstekend en
heeft dan ook aan verschillende scène
kleur helpen geven!
Noemen wij van de kleinere rollen
nog den aardig ge typeer den Lignièrc
van Hein Harms, een geestigen, fij»
nen Raguneau van Van Warmeloo en
een grappigen Montfleury van Ezer»
man, en roemen wij nog de goede
aanklccding van het geheel, dan be»
hoef ik nauwelijks meer te zeggen,
dat ik deze voorstelling van Cyrano
met warmte aan alle Haarlomsche
tooneclUcfhchbcrs aanbeveel! Wan»
neer Jan Musch niet minsfèns vijf
al voor uitverkochte zalen zijn Cy*
rano te Haarlem speelt, dan geef ik
r de liefde voor het tooneel van de
stad met de 20 licfhcbbcrij»tooncc!»
verccnigingen geen sou oneer! Maar
wanneer ik weer denk aan de-
laaiende geestdrift van het publick en
de vreugde, welke Jan Musch ons zoo
volop geschonken heeft, dan twijfel
ik niet, of het wordt een lange serie.
J. B. SCHUIL.
VEREENIGING TOT
STEUN.
„HET GEHEIM VAN 'T GILDE".
Men schrijft ons:
Veertig jaar geleden werd de Ver»
ccniging Tot Steun opgericht, die zich
teil doel stelt verwaarloosde jeugd in
vrijzinnig»godsdicnstige richting op te
voeden. In verschillende plaatsen van
ons land hebben reeds propaganda»fcest»
avonden plaats gevonden. Zaterdag 2
April 's avonds half acht zal het ju bi.
leum dooi de afdccling Haarlem in den
Stadsschouwburg worden gevierd. Dr.
J. C. A. Fetter zal een kort woord sprc»
ken over dt Vereeniging en haar werk,
terwijl de Tooneel Club van den Remon»
strantschcn Jongcrcnbond uit Rotterdam
een voorstelling zal geven van Strind»
berg's „Het Geheim van het Gilde",
welk stuk reeds in bovengenoemde
plaats met zeer veel succes door deze
jongelui werd opgevoerd.
Di. J. C. A. letter schrijft over dit
stuk:
Het Geheim van het Gilde
August Strindberg (1S491912). de
pessimistische Zwccdschc toon eel schrii
ver heeft ..GiLlcts Hemlighet" („Het Ge
heim van het Gilde") geschreven
1879, in een der schaarsclie tijdperken
van zijn leven, waarin hij zich gelukkig
voelde. Hij was ;oen eenige jaren ge
trouwd, zijn dochtertje Karin was gebo-
Ten, veel donkere dagen waren verge
ten. Hef stuk speelt in de latere Middel:
eeuwen (1402) in een i'ijd, waarin de
gilden sporen van ontaard ng vertooncn.
Het St. Jansgilde heeft tot taak. de dom»
kerk van Uppsala te bouwen, maar na
150 jaar is de arbeid nog niet voltooid
Jacques, de nieuwe deken, heeft even>
als Hans. zijn vader, zijn leven op een
leugen gebouwd; hij heeft niet willen
werken voor de gemeenschap, alleen
eigen macht heeft hij gezocht. Naast
Jacques en "de andere onrechtvaardige
meesters, die hem tot het kwade ver»
hi den, staat de lichte ti guur van bouw.
meester Sten. Deze bc/i: bekwaamheid
•i liefde, maar eerst door vee! leed en
i rvolging heen, zal hij tot ..zich»zclf"
koincn.
De val van den hoovaardigc blijft niet
uil'. Zijn toren, dien hij zc'f niet durft
beklimmen (Ibscn behandelde in ..Bouw»
meester Solness" veel later, een derge*
lijk gegeven), stort in; allen vallen hem
af. Maar Margaretha. zijn trouwe en
liefdevolle vrouw, blijft in hem gclooven
en wijst hem den weg naar liet nieuwe
leven.
Boven al deze figuren staat de dom»
heer van Uppsala, een leider in den wa
ren zin des woords. die door zijn gees,
lelijke vorming alle gebeuren in het spel
bcheerscht. Hij is het symbool van den
ren „geestelijke", die eigen hartstoch
ten heeft overwonnen en alleen ver
uld is van de idealen, die hij dient en
an de menschen wier leidsman hij is.
Het „Geheim van het Gilde" is dus
een jeugdstuk van Si'rindberg.
Later zou hij veel levenswaarden ont*
kennen, die hij hier op klare en ccnvou:
digc wijze naar voren brengt, maar mer,
bedenkt, dat hij geen enkele morcelc of
religieuze waarde heeft ontkend waartoe
!.»tcr niet is teruggekeerd. Daarom
is het toch een echte „Strindberg" in
Nederland nooit te voren gespeeld, een
ongecompliceerd en moedgevend stuk.
Het belooft een mooie avond t'c wor
den en de jubileumcommissie hoopt op
uitverkochte zaal, waardoor het
doel „Hink propaganda maken voor het
mooie werk der vcreeniging" bereikt zal
zijn.
..HAARLEM'S GEMENGD KOOR".
BEETHOVEN»CONCERT.
Dit concert bracht een merkwaardig
moment. Na de „E dur Mis' namelijk
kwamen er geen bijvalsbetuigingen en
istcn nocii d.rigent, noch solisten
eenige oogenblikken wat te beginnen,
waarop weer onder algemeene stilte, de
exodus naar de solistcnkamcr begon,
het koor zich in de zaal verspreidde
n de stilte zich oploste in het beken
de pauze»gemurmcl.
Des hecren Booda's werk moet in de eer
stc plaats genoemd worden voor prach»
tigc koren, in de Mis en de „Chor
Phantasic" voor het begeleiden van
„Ah! Perfido" kortom voor het uitnc»
mend slagen van alles. Ik wil hem hier
dan de hulde geven die hem toekomt.
Ik roemde reeds de koren en zou ik
détailleercn dan moesten op de eerste
plaats genoemd worden de koren in het
Gloria en het Bencdictus, alsmede het
tralendc Chor „Grosses das ins Herz
gedrungen" uit de „Chor Phantasic'.
De loftuitingen vervolgend kom ik
tot het zingen van mevr. Noordcwicr.
dat in Ah Perfido bijna het volmaakte
bereikte. Dan het spel van den lieer
Karei de Jong: in Je „Chor
Phantasic", groot, bcheerscht. dwin»
gend. met een wisseling van leiden en
begeleiden, een aanpassen aan orkest
en koorklank zonder weerga. Dit moei
lijk tot klinken te brengen werk werd
door zijn spel het glanspunt der Beet»
hovenherdenking. Hoe zelden komt een
/Godarigc eenheid tusschcn solist
dirigent voor ontstaan uit het opvan»
gen der tcmpo-nuanccs van den eerste
door den laats"", door het dominccrcn
der k'avicrpartij waar noodig en het
dempen der klank hij het verleggen
der zwaartepunten, maar voor alles
door het rubato der rhytmick. die goh
vend© stuwkracht van allen klank,
Daardoor voelde men alles als een ge
bonden spel en groeide het „Schmei
chclnd hold und lieblich" daaruit al:
ten vreugde.
Het kwartet mevrouw Noordewier
mevr. Suze Luger. de heer F. Paesi en
de heer W. Ravelli was van dit con
eert het eenige minder goede. Het was
geen eenheid van klank, geen kwartet
doch een doorloopcnde sopraansolo, te
vergelijken met de „eerste viool"
Haydn's „Serenades* voor strijkkwar»
iethet waren geen gelijkwaardige
krachten. De H. O. V. begeleidde m alle
opzichten uitstekend.
BEETHOVEN-
HERDENKING.
Te 's Gravenhage.
Op bijzondere en plechtige wijze
heeft de Co»opera»tie Zaterdagavond
in het Gebouw voor K. en W. de na»
gedachtenis van Ludwig van Bcctfho»
ven geëerd, zoo wordt uit 's Graven»
hage aan de Tel. gemeld. Niet al»
leen doordat zij de „Fidelio", de eeni*
ge opera van dezen grootmeester der
toonkunst deed opvoeren, maar ook
omdat zij, voordat de opvoering be»
gon. op piëteitvolle wijze uiting heeft
willen geven aan de gevoelens der
velen, voor wie Beethoven's muziek
een eeuwige bron van kunstgenot zal
zijn en blijven.
De herdenking begon met het ten
gchoorc brengen van -.Die Ehre Got»
tcss aus d.cr Natur" door sopraan
(mevr Poolman»Mcissncr), koor en
orkest.
De heer A. F. L Faubel betrad ver»
volgens het tooneel en bracht in een
korte rede het levcn en werk van
Beethoven in herinnering. Hij schets»
te Beethoven als een componist en
als een goed mensch, wien hij ccrbic»
d'ig hulde bracht.
Spr. wees voorts op de totstandko»
ming van ccnkclc van Beethoven's
werken, o.a. de Mondscheinsonatc,
welke, terwijl de redenaar zijn toe»
spraak onderbrak, ten gchoorc werd
gebracht. Spr. eindigde zijn toespraak
met gevoelvolle woorden van dank»
baarheid voor het onvergetelijke
genie, dat Beethoven was.
De lichten in de stampvolle zaal
gingen daarop uit en nadat op het
tooneel een gordijn was weggetrokken
werd de door planten omgeven buste
van Beethoven zichtbaar. Van beide
zijden van 'het tooneel schreden lang»
zaam twee in het wit gekleedc vrou»
wenfiguren naar het beeld, die elk vol
eerbied een palmtak voor het beeld
legden. Onderwijl had het publiek,
waaronder minister Waszink en bur»
derde Lconorc.-ouverturc. De voor
stelling had veel succes.
Nog
i-herinnering: zijn piano,
i Graf-vieu gel, in zijn geboortehuis te Bonn, dat nu al* museum i
ingericht.
gemecster Parijn, zich op verzoek van
den heer Faubel van zijn zetels ver»
heven, en voerde het orkest ouder
leiding van Albert van Kaalte, het be»
gin van den trcurmarsch uit de derde
symphonic uit.
Het waren ontroerende oogenblik»
ken. die door hun soberheid en die»
pen ernst groeten indruk maakten.
Kort daarna begon de ,.Fidelio"»op»
voering met mevr. Poolman-'Meissner
in de titelrol, van Hclvoirt Pel als
Pizarro en Chris de Vos als Florcstan.
Voort* deden zich a. hoorei) Magda
Litcf, Kubbinga en Schuitzc. Tusschen
het eerste en tweede tafereel van het
tweede bedrijf speelde het orkest de
Te Amsterdam.
Uit Amsterdam wordt aan de N. R
Ct. «gemeld:
Daar mogen dar, op dezen gedenk»
waardigen 26steo Maart ter herinne»
ring aan het verscheiden van Beetho»
ven ICO jaar geleden te Wccncn ver»
tegenwoordigers uit alle dcelen der
beschaafde wereld zijn samengekomen
om hulde te brengen aan den onster»
fel.jkcn meester, treffender en indruk»
wekkender dan de eer, die hier in
Amsterdam Zaterdagavond aan Beet»
hoven -s bewezen, kan moeilijk wor»
der. gedacht.'
Willem Mengelberg heeft met het
Toonkunstkoor, het Concertgebouw»
orkest, en cc® voortreffelijk solisten»
kwartet, bestaande uit de dames
Lotte Leonard, Eva Liebenberg
de hecren Louis van Tul der en Thom
Denijs op het eenvoudig versierde
podium van bet concertgebouw een
uitvoering var. de Mis sa Solemn is ge.
geven, die in grootschheid
verhevenheid van uitdrukking be*
zwaarlijk zal kunnen worden geëve»
naard.
Ie dit korte voorbericht zü voorts
slechts vermeld, dat de ontzaglijke
spanning, die onafgebroken tijdens
deze uitvoering heerschtc. ontladen
werd in een bijna adcmloozc stilte, die
gedurende geru:racn tijd na afloop
aanhield en door gccn applaus werd
onderbroken.
INGEZONDEN ME DE DEELINGEN
60 Cent* per regel-
dar.k zij de uitmuniende werking de»
tabletten ""Soyab"
Nog sleeds onovertroffen bij hoofd
pijn, kiespijn, jicht, rheumaliek, ze
nuwpijn enz.
Slecht» de ortgineele verpakking
met den oranjen band en het
Bayerkruls wearborst echtheid
en kwaliteit.*
KRABBELS
KUNSTLIEFDE.
O. er zijn in onzen nuchtcren, mate»
rialistischcn ti.nl nog menschen genoeg,
die wat voor de kunst over hebben. Wij
bedoelen nu niet speciaal geld, om
kunstwerken aan te schaffen, maar
moeite en ontberingen van de kunst'e*
tuars zelf. Zoo is er op het oogenblik
een tentoonstelling te Parijs van schil»
de rijen door een Zwccdschc dame. Anna
Boherg gemaakt. Het zijn uitsluitend
beelden uit1 de IJszee. En. niet tevreden
met impressies uit de tweede hand. of
herinneringen aan eigen reizen, heeft
deze schilderes haar werk vervaardigd
op de pla.Ks zelf. Zij heeft maanden»
lang doorgebracht in de kille, onherberg»
zamc streken van het hoogc Noorden
en geschilderd in stormweer en bij de
hevigste koude, om de wocsi'e grootheid
van dit gebied op het doek te brengen.
De middernachtzon en het Noorderlicht
lubben haar tot model gediend, evenals
de machtige, met sneeuw bedekte bergen
en de ijsmassa's, die. losgeslagen van
gietschcrs in het hooge Noorden rond»
drijven.
Er is wellicht geen reden, haar werk
naar zuivere kunstwaarde hooger aan te
slaan, dan binnenhuisjes en lammeren in
de wei. dan stillevens, portretten en mo»
lens, maar de bezoeker van haar expo»
siiic zal toch nog een extra-indruk mee
nemen van het physicke ongemak, dat
deze kunstenares bereid was te trotscc»
Een inwoner van de schoonc Amcrw
kaanschc staat Galifornië heeft een zeer
bijzonder probleem te ontwarren. Zijn
vrouw is i'evcns zijn schoonmoeder, zijn
stiefdochter is tegelijkertijd zijn vrouw
en zijn kinderen zijn ook zijn kleinkin*
deren.
Dat zit zoo ln 1917 trouwde hij met
een zekere Mrs. Staplcton, een weduwe,
die een 16.j irigc dochter had. Eenigen
t'ijd Liter hoorde hij. dat de vorige man
van zijn vrouw, -lie dood gewaand was,
nog leefde. Hij meende nu. weer vrijge
zel te zijn geworden en huwde opnieuw
ditmaal met de dochter voornoemd.
Uit dezen echt werden drie kinderen
geboren. Tot zijn ontzetting vernam
hij onlangs, dat hei1 bericht, als zou de
oorspronkelijke man van Mts. Staplcton
nog in leven zijn. ongegrond was en zelfs
bleek, dat hij inderdaad reeds overleden
was. toen hij met de moeder trouwde.
Vandaar de ingewikkclc familieverhou
ding die wij hierboven schetsten. De raar*
die met het geval geen raad wist!, heeft
zich. ten einde raad. bij de politic aan»
gegeven, als ongewild bigamist. Zoodat
de autoriteiten dit unieke geval nu krij
gen uit te zoeken.
Een advocaat te Marseille heeft een
belangrijk legaat vermaakt aan oen
krankzinnigengesticht in rijn testament,
is de navolgende verklaring van deze
erflating opgenomen: Ik heb een for
tuin verdiend aan de gekken, die him
levcn doorbrengen met het uitvechten
van processen. Dit legaat is dus, naar
mijn mecning. niet meer dan een rcetk
tutie.
AMSTERDAM'S STADS
SCHOUWBURG.
Naar wij vernemen is door hef
raadslid Wijnkoop bij den Amster-
dams eb en Gemeenteraad een wor
stel ingediend, luidende:
„De Gemeenteraad van Amster
dam besluit een nieuwen oproep van
sollicitanten voor vasten bespeler van
den Stadsschouwburg te doen plaats
hebben".
TIEN JAAR ZONDER SLAAP.
Dezer dagen is volgens een bericht ufi
Moskou te Yiathu een Russisch advo
caat zekere Bubinoff overleden, dio
tien jaar lang niet geslapen heeft Bu»
hinoff werd in 1917 in den oorlog aan
het hoofd gewond en sinds dien heeft
hij geen natuurlijken slaap meer gekend
Tc vergeefs diende men hem slaapraid*
delen toe. Ze gaven slechts een korte
verdooving, die hoogstens een half uur*
duurde. In den laatstcn tijd had men
het zoover kunnen brengen met hoofd»
massage, dat hij in de veertien dagen
ongeveer een kwartiertje sliep.
Giol ietta Guicciardi,
