Haarlem's Dagblad | 1927 | 23 mei 1927 | pagina 5

HAARLEM'S DAGBLAD

LINDBERGH TRIUMPHATOR.

FLITSEN

BINNENLAND

FEUILLETON
PAPIEREN ROZEN

MAANDAG 23 MEI 1927

TWEEDE BLAD

„De Vliegende Dwaas" op Le Bourget geland.
ONBESCHRIJFELIJKE VREUGDE.

200 LITER BENZINE OVER!

Zelden wekte een moedige spor*
itieve, zij het roekelooze poging, zoon
emotie en vreugde als die van Lind*
'bergh om van New York naar Parijs
rtc vliegen. Duizenden menschen heb*
ben op het Parijsche vliegveld Le
Bourget de aankomst van „The Spirit
©1' St. Louis" den e&ndeikker waarin
de ..vliegende dwaas" do 'tocht waag*
de, bijgewoond.

Op onze nieuwsbord.cn hebben wij
van Zaterdagmiddag tot bijkans m:d=
dernacht e,n Zondagmorgen de telc*
grammen betreffende de vlucht gepu*
ibliceerd.

De spanning die de hcclc beschaaf*
de wereld heeft bezield was in Haar*
lem zeer goed merkbaar. Iedereen
sprak Zondag over dien kranig&n
Lindbergh en 'tot Zaterdagavond half
itwaalf verdrong het publiek zich in
de Groote Houtstraat voor onze
bureaux.

De aankomst.

De Tel. schreef:

Lindbergh daalde op ongeveer 100
Meter van liet platvorm, dat voor do
'landing was gereserveerd. Frisch als
een hoen stapte Lindbergh uit de
machine, na zijn wondervolle vlucht
en hij werd onmiddellijk door een
enorme menigte naar de hoofdburcaux
van de luchthaven geleid. De menigte
zong en juichte als waanzinnig. Men
schat dat er meer dan 100OCO men*
ischen op Le Bourget aanwezig waren,
■terwijl er duizenden auto's langs de
wegen geschaard stonden. Verbaasd
keken de menschen, dat de vlieger
slechts een gewoon colbertje droeg.

Hij voltooide zijn toilet door een
stroohoed op te zetten en begon
handen te geven. De menigte drong'
zoo wild naar hem toe, dat een sterke
politiemacht te hulp moest komen om
tc verhinderen dat de vlieger >na al de
gevaren op de reis tc hebben door*
staan, door »ijn geestdriftige be won*
deraars zou worden doodgedrukt.

Spoedig hadden officicelc personen
zich van Lindbergh meester gemaakt
Dc Amerikaansche gezant die hem als
eerste had willen begroeten, had de
grootste moeite om tot hem door te
dringen. De gezant zcide, dat hij des*
moods den geheelen nacht zou zijn
gebleven om de eerste te zijm, die
Lindbergh namens zijn land genoot en
welkom heette.

De eerste receptie hield de koene
vlieger in den versierden hangar.
Vrienden drongen er op aan, dat hij
zoo spoedig mogelijk naar het hotel
gebracht zou worden om wat uit te
Tustea De naam van het hotel wordt
geheim gehouden, om Lindbergh een
behoorlijke nachtrust te verzekeren.

In een gesloten auto en langs een
omweg is Lindbergh naar het hotel
gebracht.

De totale duur der vlucht is 331/2
uur. Het 34ste eskadron vliegtuigen
was op zijn post om Lindbergh te
verwelkomen. Het was hetzelfde es*
kadron. dat Nung.esser vaarwel gezegd
ha a..

De machine werd spoedig naar de
hangar gebracht.

De zoeklichten van het vliegveld en
het nieuwe krachtige zoeklicht van
den Mont Valerien hadden, hem den
weg gewezen.

Over de aankomst lazen, we nog' het
■volgende in die Crt.:

De men.schen verbraken het cordon
militairen en politie en holden naar
het vliegtuig. Prikkcldraadvcrsperrin*
gen en barricaden werden vernield.
Verscheidene personen geraakten on*
der den voet. Lindbergh werd uit zijn
machine getild en slechts de uiterste
pogingen van een paar Fransche
avlateurs en soldaten., die de kolven
van hun geweren moesten, gebruiken.
redde.n den Amerikaan uit de handen
van een doLopgewondcn. menigte.

Een vermakelijke vergissing van het
publiek, waarbij enkele vrienden van
den vlieger een handje geholpen heb*
ben hielp Lindbergh bij de ontsnapping.
Een Amerikaan uit het publiek werd
■op een gegeven oogemblik voor L:nd=
bergh aangezien en luid toegeju'cht.
Hij werd op de schouders geheschcn;
in triomf droeg men hem naar bet
'hoofdbureau van den, commandant van
Le Bourget., terwijl intusschen de ware

Lindbergh het bureau van de Union
Aéronauuque bere.kte, waar een on>l*
roercr.<le ontvangst pla3ts had. De
Fransche vhegcr»Droetiers omhelsden
den luchtheld en een warme ver wei*
kom.mg Viel hem ten deci van den
Amemkaanschcn gezant en den Fran*
schcn mm-ster van Arbeid Famères.

Een cape van een Fransch av.ateur
werd L.ndbergh toen om de schou*
•ders geworpen, een pet van een
Fransch aviateur werd hem op het
hoofd gedrukt. Zoo vermomd werd
Lindbergh per auto naar Parijs ge*
braoht. Men heeft 'besloten, een ge*
denkp'aat aan te 'brengen in de kamer
waar hij ontvangen werd.

Het vliegtuig, heeft iets te lijden. ,gc*
had van de souvenirjagers, die, on*
■danks de pogingen der politie en sol*
daten, cr in slaagden, stukjes alumi*
nium van het toestel af tc scheuren,
terwijl ook de vleugels ceri.gszlns
beschad.gd werden. Het vliegtuig is
later in een hangar opgeborgen, waar
het bleek, dat er in het benzinereser*
voir nog tweehonderd liter over vas.

Voor het bureau van den comman*
dant van. Le Bourget, waar de Ameri*
Kaan gebracht was, dien men voor
Lindbergh had laten doorgaan, had in*
tusschcn een groote demonstratie
plaats. Dc Amerikaansche gezant ver*
scheen op het balcon en traohtie de
menigte toe te spreken, die evenwel
in dolle opgewondenheid om Lindbergh
bleef roepen. Ten slotte hield de
gezant den vliegcrhelm van Lindbergh
in dc hoogte, wat een daverend gejuich
ontlokte. Er werd nog een, 'poging ge*
daan ora het gebouw binnen tc drin*
gen. waarbij een:ge ruiten werden stuk
geslagen, doch de politie en de sold-a*
ien waren den toestand meester.
Raymond Orteig, die den prijs van
25.000 dollar had uitgeloofd. kwam
juist te laat te Parijs aan om bij de
ontvangst tegenwoordig te zijn.

Het was de eerste maal in de Fran*
sche geschiedenis, dat vau de Quai
d'Orsav de Amerikaansche vlag wap*
perde. die daar op last van Briand ge*
heschen was.

Op de receptie Zondagmiddag om
twaalf uur door den Amerikaanschen
gezant gehouden, was Lindbergh niet
aanwezig. Naar de gezant mededeelde
was de vlieger nog steeds in 'diepe
rust.

Lindbergh vertelt
van z' n vlucht.

Lindbergh heeft de geschiedenis van
zijn vlucht verteld met denzelfdcn
rustigen, lachenden eenvoud, die ook
zijn voorbereidingen kenmerkte. In
een half dozijn, zinnen vertelde hij
zijn avontuur.

Alles was goed gegaan boven het
land. Spoedig nadat hij Nieuw Schot*
land verlaten had, ontmoette hij
regen en, eenige sneeuw. Soms was hij.
op zoek naar beter weer, tot op een
paar voet boven d:en zeespiegel ge*
daalddan weer had hij op een
hoogte van een paar duizend voet
gezocht, doch gevonde,n had hij het
niet, voordat hij de bewolkte streek
verlaten had. De nacht was kort ge*
weest, dank zij den weg dien hij ge*
vlogen had. Overdag had hij geen
schepen gezien; alleen *s nachts had
hij dc lichten van een of twee schepen
voorbij zien trekken. Zijn motor had
hem geen, oogenblik last bezorgd en
ook de verschillende andere deelen
van het toestel hadden hem geen
moeilijkheden opgeleverd. Hij arri*
veerde te Lc Bourget met genoeg
benzine in zijn tank om over half
Centraal Europa te vliegen. Dit scheen
•hem meer te interesseeren blijkbaar
beschouwde hij het als een fout in zijn
'oerekeningen dan de veilige u.t*
komst van zijn verbazingwekkende
poging.

De vlucht zelf vond hij eentonig
en hij hechtte er geen aanzienlijke
wetenschappelijke waarde aan. Toen
hij de Iersche kust in zicht had ge*
kregen, was hij toch wel blij geweest,
want op dat oogenblïk begreep hij

dat het volbracht was.behalve

■dan nog het vreugdegejuich".

De geringe voorraad voedsel, die hij
had meegenomen, bleek nog niet eens
geheel verorberd te zijn. Hij had niets
dan water gedronken en zijn voor*

naamste sensatie bij zijn aankomst was
dat hij plotseling bemerkte verschrik*
kelijk dorstig te zijn» Slaap interes*
seerde hem weinig en hij was gaarne
bereid, met zijn karakteristieke korte
zinnetjes vragen te beantwoorden.

Fransche vliegtulg'expe.rt'S. die het
toestel en zijn bijna primitieve inrich*
ting bezichtigden, stonden versteld
over den moed en het geluk, die vol*
gens hen de Amerikaan gehad moet
hebben. Zij gelooven haast, dat hij
iets van het instinct van een postduif
moet bezitten.

Het schijnt echter, dat hij voor den
start nauwkeurig het te volgen tra*
ject had bestudeerd en zelfs de details
voor bet laatste deel er van. Cherbourg
Parijs, had Lindbergh niet overge*
slagen.

Uit New York wordt gemeld, dat
toen het bericht van Lindbergh's
welslagen daar aankwam, serpentines
in zulke hoeveelheden van de wolken*
krabbers raar bencden werden gewor*
pen, dat dc lucht cr door verduisterd
werd. Dc kanonnen op Governor*
eiland vuurden saluutschoten af
Overal werd de vlag uitgestoken. Ook
in vele andere steden der V. S. gaf
het publiek uiting aan zijn dolle vreug*
dc. Overal galnrden de kerkklokken
Alle stoomfluiten van locomotieven
alle sirenes van fabrieken en schepen
gilden. Sedert den wapenstilstand is
het in de V. S. niet tot dergelijke bc*
toogingen gekomen.

Lindbergh's moeder.

Lindbergh's moeder, zegt de Crt.
hoorde het nieuws in- haar bcschei*
den huisje in Detroit. De goheele
Vrijdag had zij als gewoonlijk haar
scheikundelessen, gegeven en zij was
daarbij zoo kalm als Lindbergh zeif
tijdens zijn tocht geweest blijkt te
zijn, wat ook haar innerlijke gevoe*
lens WH rem.

Toen echter Zaterdag het nieuws
uit Ierland kwam. toonde zij voor een
kort ©ogenblik de spanning, waarin
zij verkeerde, maar dadelijk daarop
hervatte zij kalm haar huishoudelijk
werk. Toen zij hoorde, dat hij veilig
te Le Bourget geland was, zcidc zij:

.Jk heb altijd het gevoel gehad,
dat hij er komen zou. Ik had zooveel
vertrouwen, als een moeder in derge*
lijke omstandigheden hebben kan.
maar er waren ©ogenblikken, dat de
moeilijkheden waarvoor hij, naar ik
wist, zou komen te staan, mij neer*
drukten.

Hij -heeft den grootsten wensch van
zijn leven vervuld en ik ben er trotsch
op dc moeder van zoo'n jongen te
zijn".

Veel meer zeidc zij niet; alleen
vertelde zij nog van de vroegtijdige
cn voortdurende belangstelling. die
Lindbergh steeds voor de vliegsport
getoond heeft ,.Wa£ kan ik meer zeg*
gen", zcide zij ten slotte, „dan dat ik
gelukkig ben".

V/elke records rijn
verbeterd.

Welke verschillende records heeft
de Amerikaan nu door deze vlucht
verbeterd en gevestigd? vraadt de
Crt. In de eerste plaats is hy de
eerste avdteur die een non*stop*vlucht
van New York naar Parijs volbracht
Verder is hij dc eerste man, die al*
leen den Atlantiscben Oceaan over*
vloog. De eenige andere geslaagde
poging werd in, 1919 volbracht door
den inmiddels overleden sir John
Alcock cn sir John Whitten Brown
die daarmede den prijs van tien du:*
zend pd. st. van de „Da.ly Mail"
wonnen. De door Alcock gevlogen af*
stand bedroeg 2900 K.M. (New Found-
land *Ierland), vergeleken met de 5800
K.M die Lindbergh voor zijrn rekening
nam.

De Amerikaan verbeterde tevens
het lange afstand non*stop*record van
5400 KM., dat op naam stond van
de Franschen Costes en Figmot. Laatst*
genoemden vlogen namelijk in Oct©*
ber van het vorige van Parijs naar
Jask in Perz'ë. Lindbergh had ver*
der precies 33 uur en 51 minuten
voor zijrn reis noodig.

NGEZONDEN MEDEDEELINGEIS
a 60 Cis. per regel.

VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 903

DE STAANDE LAMP

Vader zet zich voor een
rustigen avond lezen en
trekt de staande lamp
wat naar zich toe

treki? te haxd, waardoor
het contact losvlicgt cn
de kamer in duisternis
raakt

besteedt vijf minuten
met tasi'cn naar het
stopcontact

slaagt tenslotte en gaat
weer lezen

redt dc lamp als moeder
over dc draad struik ch'

helpt Micntjc op haar
verzoek, zoeken naar
een gevallen naald

zet dc lamp weer terug
en spreekt luide de
hoop uit, dat hij nu rus*
tig zal mogen lezen

struikelt op zijn beurt
over dc draad, waardoor
hei' contact weer los*
raakit en gaat maar
naar bed.

(Nadruk verboden.)

HET KON. BEZOEK AAN
AMSTERDAM.

Nadat Zaterdagmiddag nog een paar
rijtoeren waren gemaakt werd des
avonds de

Galavoorstelling in den
Stadsschouwburg

bijgewoond. De voorstelling bestond in
de première van Maurice Maeterlinck's
..De Blauwe Vogel van het Geluk",
door het Verecnigd Tooneel opgevoerd.

Na onder een zeer groote belangstel*
ling langs de N. Z. Voorburgwal en dc
Leidsche Straat bij den Stadsschouw*
burg te zijn aangekomen, werden dc Ko*
ningin, de Prinses en de Prins in dc hal
begroet door den heer Wibaut, wethou*
der voor de kunstzaken, en dc wet*
houders Von Frijtag Drabbc en dr. Vos.
Dc jonge dames Greetje Verkadc en
Inga Poons, het dochtertje van mevr.
Else Mauhs, smaakten het voorrecht
bloemstukken te mogen overhandigen.

Terwijl de hooge bezoekers in dc met
oranje kleurige getooide koninklijke
loge betraden, stonden alle aanwezigen
op om het Wilhelmus aan te reffen.

De Koningin droeg een wit zijde
avondtoilet en de diadeem, terwijl Prin*
ses Juliana in het licht blauw was ge*
kleed. Prins Hendrik droeg de admi*
raalsuniform.

In de tot de hoogste rangen gevulde
schouwburgzaal waren o.m. nog aanwe*
zig burgemeester De Vlugt, de Commis*
saris der Koningin Jhr. mr. dr. Röell, le*
den van den Gemeenteraad, van Ged.
en Prov. StSaten.

Na de voorstelling hebben de heeren
Verkade cn Verbeek, de directeuren
van het opvoerend tooncelgezelschap.
op Haar verzoek H. M. bezocht en Hare
gelukwenschcn in ontvangst mogen ne;
men.

Tc midden van een enorme drukte
begaf de Kon. Familie zich daarna langs
denzelfden weg naar het Paleis.

Dc Zondag begon met den

Kerkgang der Koningin.

Als gewoonlijk was niet aangekon*
digd naar welke kerk dc Koningin gaan
zou. Het bleek dat uitgekozen was het
3ethlehemskcrkje aan de overzijde van
het IJ op het Zwanenplein. Dc dienst
in de Kera had don gewonen loop.
Voorganger was Ds. J. C. Koniagshcr*
gep, zoon van den minister van Ko*
loniën. De predikant had als tekst ge»
kozen Johannes 14:6 Nadat de dienst
was geëindigd verlieten het Koninklijk
gezin het gevolg en dc Burgemeester
het kerkgebouw, om ingesloten auto's
naar het Paleis terug te keeren.

Des middags werd nog een rijtoer ge*
daan. Voorts werd een bezoek aan den
Hortus gebracht. Tijdens den terug*
tocht naar het Paleis werd de Koningin
op het Jonas Danielplem een

Joodsche zanghulde

gebracht. Voor de nieuwe Synagoge-
stond een groot kinderkoor opgesteld
dat was samengesteld uit de leden an
,.De Joodsche Stem" aangevuld met
kinderen van alle Joodsche scholen.

Voor het geopend kerkgebouw had'
den zich de rabbijnen der Ned. Isr.
Hoofdsynagoge en verschillende leden
van den kerkeraad opgesteld.

Het kinderkoor onder leiding van den
Directeur Jacob Hemel zong eerst het
oude Wilhelmus cn vervolgens het door
rabbijn Dr. De Hond vervaardigd „Prim
cesselied", waarvan de muziek door den
dirigent was gecomponeerd.

Het gezang klonk heel plechtig over
het plein, waar duizenden met ontbloot
hoofd het lied aanhoorden, waarvan dc
laatste woorden luidden:

„Lief Koningskind
blijf God bemind.

Leef, leef in vreugd!

Leer ons Uw deugd!!

De Koningin en de Prinses dankten
zoowel den dirigent Jacob Hamel, als
den rabbijn dr. M. de Hond voor de
scboonc zanghulde.

Nadat twee meisjes Vera Veder cn
Hetty Hertzberger bloemen hadden
aangeboden aan Koningin cn Trinscs,
verliet de Konink'ijke stoet, terwijl de
kindertjes met nationale vlaggen wuif'
den, het Jonas Daniël Meyerplein.

HET TRAGISCH ONGELUK
TE ROERMOND.

DRIE KINDEREN
OMGEKOMEN.

Van het persbureau Vaz Dias ontvin
gen wij nog het volgende bericht:

Omtrent het tragisch ongeluk, dat na
bij de spoorlijn RoermondVlodrop on
der Gebroek-Melick heeft plaats gehad,
kan nog het volgende gemeld worden.
Vier kinderen, de 6-jarige Johanna Houx,
haar 4-jarig zusje Martha, de 3-jarige
Tini Reynders en de 3 1/2 jarige Leo
Wolter waren omstreeks half zeven nabij
de boerderij van den heer Heunen aan de
spoorlijn RoermondVlodrop met een
zandberg aan het spelen. Nadat zij on
geveer 10 minuten gespeeld hadden,
stortte plotseling een groote massa zand
naar beneden en begroef de vier kinde
ren. Op 't lawaai van het neerstortende
zand kwam een in de nabijheid werken
de landbouwer toegesneld, terwijl ook in
een minimum van tijd andere hulp ar
riveerde. In enkele seconden slaagde men
er in Johanna Houx op te graven. Zij
bleek geen ernstig letsel bekomen te
hebben. Vervolgens werd de 3 1/2 jarige
Leo Wolter onder het zand vandaan
gehaald. De kleine overleed spoedig. Met
de grootste voorzichtigheid en spoed
werd verder gegraven en weldra werden
de 4-jarige Martha Houx en de 3-jarige
Tini Reynders te voorschijn gehaald, die
eveneens geen teekenen van leven meer
gaven.

NATIONALE VEREENI-
GING TEGEN
DE WERKLOOSHEID.

WEGENVERBETERING ALS
WERKVERRUIMING.

De nationale vcrceniging tegen de
werkloosheid hield tc Amsterdam een
vergadering ter behandeling van prac»»
adviezen over dc vraag of het wen*
schelijik is in tijden van slechte ar»
beidsmarkt met het oog op de werk»
verruiming de uitvoering van open*
bare werken te bevorderen.

De heer Van der Waiie van het N.
V.V. betoogde dat het tot de taak
der regeering behoort te zorgen voor
werkverruiming cn dat daarvoor gc«
leend moet worden.

Dc Iheer Th. van Lier, referendaris
aan het departement van Arbeid be*
toogdc, dat niet alleen in tijden van
slechte arbeidsmarkt maar ook in de
tijden van hoog conjunctuur werkgele»
genheid door uitvoering van open#
bare werken bevorderd behoort te
worden.

De heer H, NV. O de Bruyn, die
sprak namens het comité voor wegen#
verbetering, zette uiteen, dat tech.#
nisch economisch het mogelijk is de
wegenverbetering veel krachtiger aan
te vatten. Financieel js het alleen mo«
gelijk wanneer hoven de thans daar»
voor uitgetrokken sommen belangrij»
ke bedragen door le erring worden ver»
kregen.

De heer Edo Bergsma was van
oordeel dat de verbetering der wegen
nu niet voldoende wordt ter hand g®"
nomen. Wanneer voor het tot stand
komen van goede verbindingen gel*
den worden geleend, dan beteekent
dat het scheppen van weivaart in de
'bekomst.

Nadait dc pracadviseurs hadden
geantwoord werd de vergadering ge#
sloten.

NA HET SPOORWEGONGELUK
BIJ DE VINK.

De laatste der zwaargewonden van
het spoorwegongeluk bij de Vink. die
Vink. die nog Ln ccn ziekeninirichting
werden verpleegd, n.l. mevrouw van
RaalteOmmering, heeft Vrijdag het
Diacomcssenhuis tc Leiden kunnen
verlaten.

DE VERWEKKER VAN
TRACHOOM ONTDEKT.

Dc bekende .Tapar.sche hoo^lceraar

en bacterioloog prof. Noguchi heeffi
op het medische congres te Washing*
ton dc mecdceling gedaan, dat hij dom
verwekker van .het trachoom, dc bc»
kende oogziekte heeft ontd'ekt-

DE ROMAN VAN EEN CIRCUS*
MEISJE
Uit het Engelsch van
RUBY M. AYRES.

Vertaald door J. van der Sluys.
(Nadruk verboden).

11)

Er was een oogenblik zwijgen Ronc
stond langzaam op en staarde naar Mr.
Fergerson's vertrouwenwekkend en glim
lachend gezicht, hij herhaalde zijn laat
ste woorden:

Op voorwaarde, dat ik ongetrouwd
ben

Een overbodige voorwaarde, zul je
zeggen? zei hij opgewekt. Enfin, jon
gen. eir.d goed, al goed. moet je maar
denken. Van harte gelukgewenscht. Als
je mij noodig hebt, dan weet je waar je
mii kunt vinden

Hij opende de deur en sloot die weer
zachtjes achter zich.

Het geluid scheen Roderick weer tot
zich zelf te doen komen. Hij deed een
Stap naar voren. Mr. Fergerson

Hij dacht, dat hij den naam luid uit
schreeuwde, maar in werkelijkheid was
de uitroep slechte een heesch gefluister;

de roep bleef onbeantwoord; hij hoorde
het dichtslaan van de voordeur.

Roric bleef midden in de kamer staan;
met een afwezigen blik keek hij het
raam uit.

Mr. Fergerson hep vlu°r de oprijlaan af,
een oogenblik later draaide hij het groote
hek langzaam dicht.

Ongetrouwd.

De jonge Briton sprak het woord hard
op in de stille kamer; hij zocht in zijn
zak naar de bundel papieren, die hy
achteloos voor Mr. Fergerson had neer
geworpen. Hij zocht er een uit en vouwde
het werktuigelijk open.

Met dit document voor zich, kon hy
moeilijk langer gelooven, dat de morgen
een droom geweest was. Dat hij slechts
wakker behoefde te worden om vrij en
ongebonden op te staan. Zijn eigen naam
staarde hem brutaal van het officieele
stuk aan en de naam van Rosalie ar
me Rosalie, die nu zijn vrouw was
zy'n vrouw.

De jonge Briton streek ontroerd over
het document, maar de herinnering aan
de schuwe oogen, waarmee Rosalie naar
hem opgezien had, toen hij haar op het
kruispunt afgezet had dien morgen, wek
te een gevoel van wrevel bij hem op. Het
ergerde hem het meest, dat zij onschul
dig was en hij de dwaas, die blindelings
zijn eigen ondergang bewerkt had.

Hij liep de kamer op en neer ver
scheurd door tegenstrijdige emoties.

Door zijn zwijgen had hij gelogen te
gen den ouden Fergerson. Hü was een
groote lafaard geweest, toen hij den
ouden heer had laten weggaan in de
overtuiging, dat alles nog was als de
vorige week.

Wel. wat kwam het er eigenlijk op
aan? Niemand wist iets van het huwelijk
behalve dan de geestelijke en de koster,
en Rosalie, maar dat arme kind voel
de geen buitengewone liefde voor hem!
Wat zou het haar kunnen schelen, of hij
haar voor de wereld erkende of niet? Hij
kon haar helpen en voor haar zorgen,
zooals hij oorspronkelijk van plan was
geweest. Onmogelijke plannen om zich
te redden, woelden wild door zijn brein.,
op dat oogenblik was hy als de man, die
een moord begaan heeft en in waanzin
nigen angst op middelen zint om zijn
hals te redden.

Hij haatte armoede: het was dwaas
geweest, zichzelf wijs te m-ken. dat hij
daartegen kon vechten. Geld en al de
prett'ge en weelderige dingen, die men
daarvoor koopen kan, waren hem een le
vensbehoefte. Hij rilde bij de gedachte
pan de passagebiHetten. die hij twee da
gen nog zoo verheugd gekocht had. Hil
z-<g de derde klas hutten op een greote
mailboot waar hij eens mee gereisd had.
voor zich. Hij was toen salonpassagier,
'i contrast tusschen zijn eigen luxueuse
hutten en het derde klas milieu had hem
met een soort afschuw vervuld. En toch

nog slechts een paar uur geleden, was
hij van plan geweest, als een arme drom
mel uit te varen en het armoedige leven
moedig op te nemen.

Hij dacht ook aan Rosalie: maar het
scheen wel, of hy al wat lieflijk en aan
doenlijk aan haar beeld was, niet in zijn
geheugen kon terugroepen; de peinzende
droefgeestige oogen, waarmee zij zijn
meegevoel had gewekt; de gekneusde
polsen, die zy tevergeefs voor hem had
getracht te verbergen het zachte haar
en de kleine roode mond. die hem aan
ziin moeder hadder doen denken. Hij zag
alleen de groote sloffende overschoenen,
die zij bij het oversteken van het drassi
ge veld gedragen had de schunnige
mantel, die de armoedige praal van haar
circus-costuum had bedekt de poeder
en verf op haar zacht en kinderlijk meis
jesgezicht. Hoe zou Lillian haar vinden?

Wat zou Lillian zeggen vanzy'n

vrouw? In zijn verbeelding zag hy den
blik van afschuw in haar o-gen. den
verbaasden, toornigen en tegelijk mris-
3 ;denden trek op haar mooi gezicht. Het
was alsof zijn hart lneenkromn ln een
vlaag van smart en schaamte. Hij scheen
wel volslagen gek geweest deze afgeteopen
week. H(j dacht bij zichzelf, dat hij niet
meer verantwoordelijk was voor zijn da
den, dan iemand, die tijdelijk zijn ver
stand verloren had. Was het billijk, dat
men hem altyd een verwijt van deze
daad zou maken? Zou hij nooit in staat

zijn de ketenen af te schudden, die hij
zichzelf om de polsen gebonden had?

Tot de dood ons zal scheiden

De plechtige woorden schoten plotse
ling door zijn geheugen, in zijn verbeel
ding zag h(j zich weer terug in de kleine
schemer-donkere kerk met den ouden

koster achter hemRosalie's bevende

hand in de zijne. Hij zag weer het hooge
venster achter het altaar, de witte lelies
in de vazen; hoorde de eentonige stem
van den geestelijke.

In een opwelling van sentimenteel me
delijden, een laf celfbeklag. had hy zich
zelf gebonden met ketenen, die alleen
door den dood gebroken konden worden.
Hij kon het geheim verbergen voor de
wereld en voor dc- ouden I ergerson, het
feit zelf was er niet minder werkelijk
om. Hij bon dit meisje, waarmee hy ge
trouwd was, negeeren, maar zij bleef niet
temin zijn vrouw; Lilian Fane was even
ver buiten zijn bereik als wanneer zU
dood geweest zou zijn en hij zelf had
dezen nieuwen en onoverkomelü'ken hin
derpaal tusschen hen opgericht.

Iemand klopte bescheiden op de deur.
Blunt trad binnen; hij keek zijn jongen
meester bezorgd aan.

Is er Iets, wat ik voor u doen ban.
lir. Roric, nu u morgen vertrekt?

Roderick stak de trouwacte haastig in
?:jn zak. Hij veegde zijn klam-bezweet
voorhoofd met zijn zakdoek af; hij had
een gevoel alsof hg stikken sou

Neen, dank je, Blunt. Er is plotse
ling verandering in mijn plannen geko
men. Ik vertrek niet.

Dat doet mij verbazend veel ple
zier, mijnheer. Ik wilde dat u hier altijd
kon blijven.

Er kwam een geforceerd glimlachje op
Roderick's gezicht.

Dat zal ik ook. Mr. Fergerson heeft
een later testament gevonden, dat mij
als universeel erfgenaam aanwijst. Je
wilt het zeker wel aan alle andere be
dienden zeggen. Ze kunnen allemaal in
dienst blijven als ze dat willen.

Blunt straalde van blijdschap.

Wat ben ik daar blij om, mr. Roric;
en ze zullen het allemaal wel heel prettig
vinden, mijnheer. Wenscht u soms nog
iets, mr. Roric?

Niets, dank Je. Een oogenblik. Je
kimt wel even een telegram voor mij
verzenden.

Roric ging aan de schrijftafel van zijn
Tader zitten en krabbelde bevend een
telegram.

Laat dadelijk wegbrengen.

Ja, mijnheer. Blunt nam het formu-
ier aan en stapte waardig naar de deur.

Neemt u mij niet kwalijk, mijnheer
zei hij zich omkeerend, maar ik heb
dien man weer ora het huis zien zwerven.
Ik geloof, mr. Roric, dat we de politie
eens een oogje in het zeil moeten la cn
houden.

(Wordt vervolgd^