HAARLEM'S DAGBLAD
ONZE INDISCHE MARECHAUSSEES IN
NEDERLAND.
FLITSEN
FEUILLETON
PAPIEREN ROZEN
STADSNIEUWS.
WOENSDAG 8 JUNI 1927
Het! was een mooi gebaar van onze
regeering, toen zij besloot een afdeeling
der Indische marechaussees naar Neder;
land te laten overkomen om deel te ne=
men aan de plechtige bijzetting van het
stoffelijk overschot van generaal Van
Heutsz. Het! was een gebaar, dat door
allen, die bij het Indische leger hebben
gediend, naar zijn volle waarde zal wer#
den geschat. Want deze Inlandsche mi li;
-tairen behooren in den stoet, die gene*
raai Van Heutsz naar zijn laatste rust;
plaats zal geleiden, ja meer nog, hun
komt' daarin een eereplaats toe. Zijn het
niet de Indische marechaussees geweest,
die het meest hebben bijgedragen tot
de verwezenlijking van Van Heutsz*
plannen, hebben zij niet het grootste
aandeel gehad in Van Heutsz' roemrijk:
st'c werk, het beëindigen van den Atjeh:
oorlog, hebben zij in de uren van ge=
vaar niet altijd voorkan gestaan en over
al do spits afgebeten? Hun overkomst
is niet alleen bedoeld als een hulde aan
de nagedachtenis van den grootstcn ge:
ncraal, die ons Jand ooit heeft voori'ge;
bracht, maar ook en niet minder
aan het Indische leger, waarvan dat
heldhaftige keurkorps der marcchaus;
Secs de kern vormt.
Van de Indische marechaussees wil ik
nu de beste afgevaardigden van dit
korps in ons land zijn aangekomen, een
eri ander in ons blad mcdedeclen. Het
is mij uit gesprekken herhaaldelijk ge;
bleken, dat' men zich in Holland een
heel verkeerde voorstelling der Indische
marechaussees maakt. Velen verkeeren
in dc meening, dat dc marechaussees in
In die politie;soldatcft zijn, zoo ongeveer
in den trant als de marechaussees in ons
land. Dat is allerminst het geval. De
marechaussees in Indië zijn zuiver
„vccht;soldatcn" en vormen het élite--
korps van ons Indisch leger. Tot de op;
richting van dit korps werd tijdens den
Atjeh;oorlog in do jaren '90 besloten,
omdat men meende den Atjeher niet
bci'er te kunnen bestrijden dan met zijn
eigen vechtmethode. De Indische leger;
eenheden dc bataljons en dc com;
pagniecn waren op den duur te „log"
gebleken voor dc gevechten op Atjeh.
Tegenover dc vlugge, bewegelijke At;
jchschc benden, d e onze troepen her;
haaldelijk overvielen en met hun kle;
wangsaanvallcn soms enorme verliezen
toebrachten, meende men even bewège;
lijke afdeelmgen tc moeten stellen, die
den vijand niet met het geweer, maar
met hun eigen wapen de klewang
te lijf gingen. Dc Europeesche soldaten
hoe flink en dapper ook in het ge;
vecht deugden daar minder voor. Zij
misten de noodige vlugheid cn waren
ook niet zoo bestand t'cgen de ver;
moeicnissen van het Atjèhsche terrein
en het afmattende Indische klimaat! En
daarbij kwam. dat de Europeesche sol;
daat zich moeilijker dan de Inlander
kon aanpassen aan het uiterst sobere
bestaan, dat ccn langdurig léven tc vel
de nu eenmaal cischtc. Een Atjchschen
vijand kon men niet beter bestrijden
dan met kleine, bewegelijke Inlandsche
èfdeelingcn brigades ofider Euro:
peesche aanvoering.
Die gedachte heeft het korps der ma;
rcchaussees in Indië geboren doen wor;
den. Oorspronkelijk was het een klein
élite;korps van niet meer dan 200 man.
Wat dit kleine, korps marechaussees on;
der aanvoering van den ook bij vele
Haarlemmers nog bekenden kapitein
Jhr. Graafland heeft gepresteerd grenst
aan het ongeloofelijke. Wanneer de ge;
schiedenis van de maréchaussees eens
mooht worden geschreven, dan zal het
tijdvak van kapitein Graafland zeker
een der meest belangrijkste periodes
van dit epos vormen. Bijna lcgendari;
schc verhalen gingen er in mijn tijd rond
van de gevechten, welke de marcchaus#
secs onder aanvoering van Graafland
met zijn luitenants Vuijk, Dijkstra en
Stoop in 1896 het jaar van den
afval van Toekoe Oemar op Atjeh
hebben geleverd. Dit keurkorps spreid;
dc telkens weer zoo'n moed cn onver;
schrokkenheid ten toon, dat het enthou;
siaste bewondering afdwong in het In;
dische leger, dat toch werkelijk wel
wist, wat moed en onverschrokkenheid
was. Graafland, die door zijn maré;
chaussees letterlijk werd verafgood,
wist zijn mannen steeds weer tot een
paroxysme van geestdrift op tc voeren
Ik schreef reeds eenmaal in ons blad,
Jioc hij een Europeesch onderofficier
één der dappersten onder de dappe*
ren die bij een aanval doodelijk uit;
geput en gewond met zijn manschap;
pen neerlag en op het commando „voor;
waarts!" van zijn chef, antwoordde:
„kapitein, wij kunnen niet meer!" toe;
riep: „Je leeft tóch nog!" een zin, die
in veelzeggende kernachtigheid doet
denken aan het beroemd: ..Dcbout les
Morts!" Hij durfde en kon het uiterste
eischen van zijn maiéchaussees, die
voor de eer van hun korps zonder aar;
zelen den dood ingingen.
„Wanneer een maréchausee zijn ka=
rabijn gebruikt om te schieten, dan
schaam ik mij diep over hem!" placht
Graafland tegen zijn mannen tc zeggen.
„Wanneer hij met de klewang den
vijand aanvalt, dan doet hij niet meer
wat dc plicht is van een marechaussee.
Maar wanneer hij zijn klewang weg;
werpt en den vijand met zijn vuisten te
lijf gaat, dan ben ik eerst trotsch op
hem!"
Velen van mijn lezers zal dit mis*
schien wat barbaarsch toeschijnen, maar
men vergete niet, dat Graafland midden
in den Atjeh#oorlog stond en dat aan
dien oorlog, die elk jaar honderde men;
schenlevers cn millioenen guldens
kostte, in het belang van Nederland en
voor ons prestige in Indië een einde
moest komen. Dit kon alleen door
een geest van doodsverachting, die alles
tartte.
Ik schreef, dat er in mijn tijd legenda;
rischc verhalen in het leger rond gingen
over de krijgsverrichtingen der maré;
chaussees onder Graafland. Was het bij;
voorbeeld niet een roerend bewijs van
liefde en verecring voor hun chef, dat
de maréchaussees na dc inneming van
Anakgaloeng waarbij alle officieren
sneuvelden of gewond werden den
gewonden Graafland in een tandoe tus5
schen een driedubbele heg van man;
schappen onder een moorddadig vuur
der Atjehers uit dc omliggende kam;
pongs fier en trotsch over een dijk droe;
gen, hem zoodoende met hun lijven be;
schuttend, en dat zij weigerden dekking
tc zoeken achter den dijk, omdat hun
kapitein, als hij niet gewond was ge;
weest, ook voor het oog van den vijand
boven over den dijk zou zijn 'gegaan?
En. wat te zeggen van den mood der
marechaussees, die bij hetzelfde
Anahgaloeng, allen als vrijwilligers
zich verdrongen, om hun luitenant om
door dezen officier over de palissav
deering i.r> de ben ting geworpen, te
worden* waarachter de vijand met de
klewang hen opwachtte. Zij wisten*
dat dit ©era bijna zekere dood be;
teekende, maar ook, dat nooit Anak;
ga!oeng genomen zou worden, wanneer
niet de klink van de poort, drie aan. d'e
'binnenzijde der pal issa doering zat,
door een marechaussee op zij werd ge;
schoven* Voor de eer van hura korps
heten een tiental marechaussees zich
afslachten. Eerst de elfde sloeg zich
door den vijand heen cn wist de poort
te 'bereiken. Toen zijn makkers naar
binnen stormden, ging het over het
lijk van den marechaussee, die den
toegang tot de Atjehsche versterking
voor hen geopend had».
De geest van offensief, waarmee
Graafland zijn marechaussees had
weten te bezielen, is in. het korps ge;
bleven., ook toen het later tot 1200
man was uitgebreid, Het zijn de
marechaussees geweest, die onder of;
fi eieren, als Van Daatera en Col iju d'e
beroemd geworden toGhtc.n dwars
door Atjeh en de Gaijoclanden heb;
hen gemaakt! Het zijn de iraarechaus;
sees geweest, die «rader aanvoering
van mannen als Ghristoffcl. Darlang,
Veltman, Vasten au, Schmidt en zoo
veel andere Indische officieren met
hun weergalooze bravoure era hun, sol;
dateskc eigenschappen die hen voor
geen hindernissen era vermoeienissen
terug deden deinzen het taaie; en.
laten wij het toch vooral erkennen,
heldhaftige verzet der Atjehers hebben,
gebroken. En die ook later het meest
hebben bijgedragen. Om het Neder;
■landsch gezag op de bulten^bezittimgon
waar wij vóór Van Heutsz slechts
in. naam regeerden te he es tig, en.
Aan al onze expedities der laatste 30
jaar hebben, zij het 'leeuwenaandeel ge;
had. Tegen het ©ran dor marechaussees
was geen vijand bestand.
Een officier- van gezondheid', drie de
Bonrifexpiedlttie hcöft meegemaakt,
vertelde mij eens, dat bij dc gccom#
bin eerde lan din g van m arechaussees
en marine, die onder hevig vuur vara
den vijand plaats had, do Bonische
versterkingen aam dc 'kust reeds door
do marechaussees genomen waren, en
alles al was -afge-lo op-era, toen. do ma;
trozen drie toch gelijk met de In;
kindertjes gedebarkcerd waren nog
niet tot aan den voet der palis sa;
•doering waren genaderd. Zoo groot
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 91S
PRIVAAT-EIGENDOM
Vader zoekt in dc gang;
kast naar zijin overschoe#
roept maar boven: het I boort dat Jan zc geleend
ziet eruit of het gant heeft omdat de zijne op
regenen, wie heeft zijn school zijn blijven staan
overschoenen gezien I
vraagt een minuut later
of iemand weet waar
zijn paraplu is cn ver;
neemt dat moeder die
aan oom Frans heeft ge;
leend
mompelt dat hij dan zijn Mientje excuseert zich
regenjas zal moeten dra;
gen
dat ze die den vorigen
avond als extra dek in
den auto van de Kom--
mers heeft meegenomen
en daar laten liggen
moeder waarschuwt hem
dat zij zijn ticnrit'ten;
kaart voor de tram den
voéigen dag heeft ongc#
maakt
cn va.dër vertrekt in
sombere gepeinzen.
(Nadruk verboden.)
DE ROMAN VAN EEN CIRCUS;
MEISJE
Uit het Engelsch van
RUBY M. AYRES.
Vertaald door J. van der Sluys.
(Nadruk verboden).
23)
Enfin, zei Roric, het is nutteloos
om te praten over alles wat had kun
nen zijn. Ik zou er mijn rechterhand
voor over hebben als ik Rosalie terug
kon halen.
Meen je dat nu heusch of zeg je
dat maar zoo? vroeg Fergerson scherp.
Roric aarzelde.
Neen. als ik eerlijk wil zijn, ge
loof ik toch niet, dat ik het echt
meen
Alia!
Fergerson liet zich met een grimml-
gen trek op zijn gezicht weer in zijn
stoel vallen. Roric liep opgewonden de
kamer op en neer en verlegen wierp
hij achterdochtige blikken op den advo
caat. Plotseling kwam hij vlak voor den
ouden heer staan: Hebt u iets ge
hoord, iets nieuws? vroeg hij.
Fergerson bedacht dat het toch mis
schien ook wel zonde zoude zijn voor
het dappere kleine meisje om voor haar
leven aan zoo'n moreelen slappeling ge
bonden te zijn. Maar hij antwoordde
onverstoorbaar-bedaard:
Als je denkt, dat ik wat voor je
achterhoud, waarom ga je er dan zelf
niet heen om te informeeren?
Er zelf heengaan? Ik hoop er nooit
meer te komen. In de heele buur niet.
Ik v/ou dat ik de „Four Winds" van de
hand kon doen. Dan koop ik een huis
te Londen.
Maar dat is nu eenmaal niet moge
lijk. Het is onvervreemdbaar familie
bezit.
Fergerson legde zijn hand op den arm
van den jongeman en sprak hem vrien
delijk toe:
Roderick, wanneer zul je tooh eens
iets ernstigs beginnen? Het is schan
delijk, dat je je geld en je beste jaren
wegsmijt. Er zit toch zooveel goeds in
je. Je hebt mij verteld, dat dat arme
meisje je beschaamd had gemaakt.dat ze
je je gebrek aan levensernst en levens
moed heeft laten voelen. Dat is het, wat
Je noodig hebt; een dappere, trouwe
vrouw, die Je kameraad is, die Je den
goeden weg wijstgeen luxe vrouw
tje, geen speelpop, die aan niets anders
denkt dan aan de dingen, die ze 'van
jouw geld kan koopen. Je hebt je han
den vol mogelijkheden, Roderick...^
ben je van plan ze op den grond te la-'1
was Het elan van dit keurkorps, "dat
zij aan onze matrozen en mariniers
die toch .herhaaldelijk .'bij kincf:ragen
die bewijzen, hebben geleverd, dat het
hem aara moed era biehewd'igh.eiid waar;
lijk raiet ontbreekt, zelfs geem kaïns
gaven*
Maar mijn» grootste eerbied' voor
de Indische marechaussees gaat niet
uit maar hun onverschrokkenheid, hun
aanvalsdrift en hun moed. Hc-t zijn
die andere eigenschappen, welke hen
in staat stelden bij de vele tochten en
patrouilles in dc rimlboe weken ja
soms maanden. Lang de grootste ver
moeicnissen en vreeselijlkste oralberin#
gen opgewekt cn zonder een klacht
■te doorstaan, In- zijn, 'bekend 'boek
..Dc tocht d'cor .de Ga joel aandien" heeft
Kcmpecs hier iets van verteld, doch
do meeste daden van, moed era geest;
kracht der marechaussees zullen wel
aitijid -onibesehrevera blijven. Maar zg;
fcer is het,- dat zij: boekdeclien zouden
kunnen vullen era misschien.' zelfs vu;
rige pacifisten Dot bewondering zou;
den kunnen, brengen voor zoo grooie
opoffering, kameraadschap en plicihits#
betrachting.
En. de bclooniimg voor al dcize da;
die-ra? Voor een» h:c.el' enkele de Miilii#
t-arire Willemsorde, de medaille voor
moed cn trouwt of een eervolle ver;
melding. Voor ..et meerendeel alleen
maar de eer om bij het korps mare;
charassecs tc mogen dienen. En dat
was den: meestem vooral den Am;
boineezen en. Menadoraeeizen reeds
genoeg.
In een afzonderlijk artikel hoop ik
nog een en ander over den ArnJborimee;
schen, den Menadoneeschen era den
Javaansehen soldaat in ©ras» Indisch 1c#
gcr tc mogen schrijven.
J. B SCHUIL.
TERAARDEBESTELLING-
H. HOSPES.
Op de Algemeen© Begraafplaats
aan deraSchoterweg is Dinsdag ter aar
dc besteld' het stoffelijk overschot van
•den. heer H. Hospes, in leven oud;
ouderwijzer bij» het openbaar lager on;
dertwijis te dezer ste de. Verscheid ene
o-uctctflitega's en öud;leerlingera kwa;
men den overledene dc Laatste eer be;
wijzen. Aan het graf werd gesproken
door dera heer G. Max. „Het is mij
een bijzonder voorrecht geweest", zei
spreker, „jarenlang met den, overlede;
ne aan d.e school op het LeidsichepJein
te mogen samenwerken. Ik heb hem
daarbij leerera kennen en waardeeren
als een zeer bekwaam onderwijizeT,
drie met groote opgewektheid en blij;
moedigheid zijn taak vervulde. Onder
vaak moeilijke omstandigheden. Hij
was een groot kindervriend; hij Meld
van de kinderen, en de kinderen MM
gen hem aan. Toen hij reeds een bc;
jaard man was, speelde hij nog met d.e
kinderen en nam hij aan het kinder
spel actief deel. Bij feestelijkheden cn
tochtjes van d'e kinderen naar buiten
was hij de onvermoeide leider. Hij
'bleef steeds jong, een jeugdige'
grijsaard te midden van d'e.. kinder;
schaar. Toen hij veertig jaar bij het
onderwijs werkzaam was, ontving hij
vele blijken van waardeering van ver;
schillende zijden. Na zijn perasion.ee;
ring werden raog vele malen van hem
•diensten gevraagd. Wie hem eenige
weken geleden nog zoo opgewekt door
de stad zag loopcra, zou zeker weinig
vermoed hebben, dat wij rau aan zijra
graf zouden staan. Hij geniet thans
een welverdiende rust na een wel;
besteed leven. Rust zacht!", eindigde
spreker. „Uw nagedachtenis zal bij
velen in dankbare herinnieiring blijven
voorbleven".
Namens de familie sprak Ds. W.
Kr oese, van IJmuiden^Oost. Deze
bracht ook in herinnering, dat de over
'lederac zulk een echte kindervriend
was; schetste het tragische ervan», dat
vader en zoon op cén dag kwamen
te overlijden; zeiije, dat het hartelijk
medeleven van zoovelen im deze da;
gen de familie tot troost s'trekt en
betuigde tenslotte dank voor de ^e'
toonde belangstelling.
Daarmede Was de plechtigheid ge*
eindiffd.
Eenige bloemstukken dekten dc baar.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cents per regel.
ten vallen? Op een terechtwijzing van
den ouden Fergerson had Roric aller
minst gerekend. Hij probeerde zich wijs
te maken, dat hij beleedigd was, maar
daarvoor was de herinnering aan Rosa
lie te hard aangekomen. Neen, de klap
was raak geweest.
Hij voelde een prop in zijn keel ko
men en een tweede herinnering kwam
zich bij de eerste voegen. Hij zag zich
weer met Rosalie staan op den landweg
naar Bedmund bij het kruispunt, waar
hfj haar na de voltrekking van hun hu
welijk had afgezet. Hij zag weer hoe zy
haar schuwe oogen naar hem opsloeg;
hij voelde den zachten druk van haar
kleine handen op zijn schouders. Wat
er ook gebeure, ik zal altijd blij zijn,
dat jij mij getrouwd hebt.
Met een plotselinge nik trok Roric
zich los uit den vriendelijken, lichten
greep van den ouden Fergerson. Zon
der een woord te zeggen, maar met een
vuurrooden blos van schaamte op zijn
gezicht en tranen in zijn oogen, rende
hij de kamer uit. De oude heer luisterde
naar de gejaagde voetstappen op de
trap, in de hallDaarop hoorde hij
de voordeur dichtslaanEr kwam
een warme tinteling in zijn heldere
oogen en hij zei in zichzelf:
Ik zal het toch maar wagen; ik
geloof, dat ik het toch maar wagen
moet!
VRIJDENKERS-VER-
EENIGING „DE
DAGERAAD".
70-JARIG BESTAAN EN
CONGRES.
Op Zaterdag en de beide Pinkster#
dagen werd in het gebouw van den
Haarlemsehen Kegelbond te Haar;
lom het copgres van de vereeniging
„De Dageraad" gehouden waarbij tc;
gelijkertijd het 70#jarig bestaan werd
herdacht. Zaterdag, werd door den
voorzitter der afdeeling Haarlem den
heer Scheffer het congres namens
de afdeeling gefeliciteerd met bet
jubileum.
Door den heer J.. Hoving, voorzit;
teT van bet hoofdbestuur werd het
congres welkom geheeten in het bij#
zonder deed spr. het den oud#hoofd#
bestuurders den heer Stadhouder en
mevr. van 't Hart die geruimen tijd
in het buitenland hebben vertoefd.
Een hartelijk woord ontving de heer
Lansen uit Amsterdam die op 80#
jarigen leeftijd nog als afgevaardigde
tegenwoordig was.
Verschillende felicitaties uit binnen#
r en buitenland waren in verband met
het jubileum tot het H.B. gericht.
Na het openingswoord kwam in be#
handeling het verslag van den secre#
taris en het beleid van het hoofdbc#
stuur, waarvoor verschillende sprc#
kers zich opgaven. Hierbij kwam in
hoofdzaak in bespreking het gcschre#
vene in het verslag over de afdeeling
den Haag die omtrent den finan#
cieelen toestand geen inlichtingen
aan liet H.B. wenschte te geven era
zich voorts op den politieken weg bij
de verkiezingen wilde begeven.
Naast de hulde aan het H.B. ge#
bracht werd gevraagd waarom het
H.B. niet meer aan' de algomeene
vraagstukken als die der lijkverbran#
ding, het 7de leerjaar etc. aandacht
heeft geschonken. De gemaakte op#
merkingen worden door den secre#
taris den heer C. F. Everts beantwoord
en de principieele vragen door den
voorzitter waarin deze laatste wees
op het groote verschil van inzicht
tuschen het1 H.B. en dc afdeeling den
Haag. Met genoegen nam het congres
kennis van de verklaring dat deze af;
dceling zich niet op het glibberige
parlementaire terrein zal gaan be;
geven.
Besloten werd in het Sacco en Van#
zetti;Comité zitting te nemen en
voorts om namens het congres een
telegram aan den gouverneur van
Massachusetts te zenden.
Hierna werd de vergadering ver;
daagd.
Des avonds werd in hetzelfde ge
bouw een feestavond door het hoofd
bestuur en de afdeeling Haarlegi aan;
geboden, waar de lieer J. Hoving de
XI.
Roderick rende in één opwinding de
straat op. Van ergens ver af kwamen de
klanken van een muziekcorps in den
vochtigen avond Het deed de herinne
ring ontwaken aan den optocht van den
eïreustroep en hij vroeg zich af, of hij
de heugenis van die beklemmende da
gen wel ooit weer zou kwijtraken.
Een taxi reed hem achterop. Taxi,
sir? vroeg de chauffeur, die wel een
vrachtje wilde hebben.
De jonge Briton aarzelde een oogen-
blik en antwoordde dan: All right.
Hij maakte het portier open en zei op
een toon die bijna uitdagend klonk:
Ildersley Gardens 45 West.
De auto had een snelle vaart en Roric
leunde achterover in de kussens. Hij
staarde met een afwezigen blik door het
portierraampje.
Er was iets dat hem dreef om naar
het huis van Lilian te ryden, De taxi
had het idee spontaan bij hem doen op
komen. Hij wist dat ze waarschijnlijk
niet thuis zou zijn, hij was in een ge
woon costuum en in Ildersley Gardens
waren ze erg op de vormen gesteld.
Maar het was, alsof hem dat op dit
oogenblilc allemaal niets kon schelen.
Hij was weer in dezelfde onverschillige
stemming als op den dag dat het eerste
testament geopend was en dat hij weg-
getuft was om Rosalie op te zoeken in
zijn heftig verlangen naar bemoediging
en troost.
feestrede uitsprak cn in vogelvlucht
het leven der vereeniging van de op;
richting af schetste. Verder werd me;
dewerking verleend door de arbeiders
Mandoline Club „Apollo", de Jazz#
Band Ever Fun en The Jolly Follies
van Ch. Voshard, waardoor het voor
de talrijke aanwezigen een genoog;
lijke avond is geworden.
Nadat de afgevaardigden op den
Isten Pinksterdag een uitstapje naar
de omstreken van Haarlem hadden
gemaakt cn hierbij het Crematorium
te Westcrveld hadden bezichtigd,
werd op Maandag (2de Pinksterdag)
het congres heropend met bespre»
king verslag penningmeester.
Hierbij sprak het congres uit dat
ten spoedigste de financieele aangele
genheid met den voormali gen bro#
churcnhandelaar geregeld behoort te
worden en veroer werd aan het H.B.
machtiging gegeven om nader over;
log te plegen met de afdeeling den
Haag ter delving van oude contrb
butieschuld.
Aan de afdeeling Haarlem werd op;
gedragen een controlecommissie
voor het volgend jaar aan te wijzen.
De behandeling van het strijdpro#
gramma, samengesteld door een daan-
toe benoemde commissie, werd uitgc;
steld tot een volgend congres het
welk eveneens geschiedde met het
voorstel (afd. Haarlem) inzake aan
wijzing districibcstuurders.
Bij de bespreking redactie Dc Vrij;
denker en Veldviooltje werd bijna
door iedere afdeeling het woord' ge#
voerd zoowel in waardcerende als in
critischen zin. Vooral -artikelen van
den redacteur, den heer Hoving „Is
er socialisme in Nederland" werden
sterk aangevallen, doch evenzeer
krachtig verdedigd door den redac#
teur zelve die dan ook onder applaus
werd herbenoemd.
Het voorstel van het H.B. om den
naam van het weekblad te veranderen
in De Dageraad kon bij het congres
geen voldoening vinden zoodat de
naam van Vrijdenker gehandhaafd
blijft.
Als afgevaardigde naar het Inter;
nationaal congres te Antwerpen wer;
den aangewezen de heeren Hoving en
Havers. Ten slotte is Utrecht als de
plaats aangewezen waar het volgend
congres zal worden gehouden.
FAILLISSEMENTEN.
Door de Haarlemsche Rechtbank zijn
in staat van faillissement verklaard:
1 G. P. van der Aar, bloembollen
handelaar te Heemstede, Manpadslaan
18, curator Mr. H. Ph. Visser 't Hooft,
alhier;
2 J. B. Beugelsdyk.
3 C. Jansen weduwe W. Beugelsdijk.
4 G. B. Beugelsdyk, allen scheepma
ker te Rijpwetering en aldaar handelen
de onder den naam firma „Gebroeders
Beugelsdyk"; cur. Mr. W. J. G. Veen-
hoven.
Toen hij op de stoep van het huis
stond voelde hij een ongekend gevoel
van zenuwachtigheid in zich opkruipen.
Hij had Lilian niet weergezien sinds
dien avond toen hij yiings naar de Four
Winds had moeten vertrekken. Hij had
den brief, waarin zy hem zyn vrijheid
teruggegeven had, niet beantwoord en
haar evenmin van het terugkrijgen van
zijn vermogen op de hoogte gesteld.
In zijn ontsteltenis om den dood van
Rosalie was hij niet weer naar Lilian
gegaan, maar toch had hij er zich meer
malen op betrapt, dat hij een visioen
had van hun weerzienvan Lilians
vreugde als hij haar vertellen zou, dat
nu niets meer hun huwelyk in den weg
stond.
Huwelijk! Plotseling zag hy zich weer
terug in dat kleine, eenzame, halfver-
lichte kerkje; de herfstbladeren dwar
relden buiten over de graven van het
kerkhof en de kille regendroppels drup
ten als tranen langs de zerken. Hij voel
de Rosalie's kleine hand weer beven in
de zijne en hoorde weer haar verlegen
stem.
Dat was het huweiyk geweest, dat
hem bondwat was hij voor een har
teloos man, om te denken aan een an
der, terwyi deze tragedie nog zoo versch
was?
Het dienstmeisje deed do deur voor
hem open. Zonder een verzoek af te
wachten, stapte hij de hall binnen. Hy
was zoo buiten zichzelf, dat hij niet
wachtte tot het meisje hem behoorlek
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cts. per regel.
5 A. N. Fangmann, manufacturier te
Oude Wetering gem. Alkemade A 54, cu
rator Mr. W. J. G. Veenhoven.
6 A. Lestrade, loodgieter te Haarlem,
Glasblazerstraat 2a en b en aldaar een
kruidenierszaak drijvende; curator Mr.
H. Ph. Visser 't Hooft, alhier.
7 J. C. Lindeman, koopman in olie te
Zandvoort; Hoogeweg 59; curator Mr.
J. W. F. Wijsmuller van 't Wout, al
hier.
8 J. Vlotman, broodbakker te Hille-
gom; curator Mr. J. H. J. Simons alhier
curator Mr. F. A. Davidson alhier.
10 H. Abma, kruidenier te Haarlem,
Olmenstraat 52; curator Mr. B. Bou-
man alhier.
11 C. Jongert Jr., vischrooker te
Monnikendam; curator Mr. L. U. Ren-
gérs Hora Siccama.
12 K. Metselaar, koperslager te IJmui
den Willemsplein; curator Mr. L. Ali
Cohen alhier; rechter-commissaris Mr.
H. van Loghem de Josselin de Jong al
hier.
Vernietigd werden de faillissementen
van:
1 C. J. Romein, wonende te Hoofd
dorp, uitgesproken 31 Mei 1927.
2 de N. V. Maatschappy tot Exploita
tie van onroerende goederen l'Esperance
te Haarlem; uitgesproken 31 Mei jL
Opgeheven werd het faillissement van
C. A. ten Wolde, fabrieksarbeider te
Zaandam; curator Mr. C. van Sprang
te Zaandam.
Geëindigd zijn de faillissementen, door
ht verbindend worden der uitdeelings-
lijsten van:
De N.V. Merckens fabriek van dames-
handwerken te Haarlem, en'hare leden
W. J. en H. Merckens, curator Mr. W.
de Rijke alhier.
BOND VAN FORENSEN
Het hoofdbestuur van den Alge;
xneencn Bond van forensen deelt roes
de dat reeds verschillende afdeelin;
gen zijn opgericht en dat binnenkort
de oprichting van nog eenige afdee;
lïngen zal volgen o-a. ook in Haarlem
en omstreken.
zou hebben aangediend, maar op haar
mededeeling, dat miss Fane thuis was,
liep hy de hall door naar de woonka
mer. Voordat hij de deur bereikt had
werd deze al geopend en verscheen Li
lian zelf op den drempel.
Roric!
Hy volgde haar de kamer binnen en
ging met zyn rug tegen de deur staan.
Je verwachtte zeker niet dat ik
het zou zyn. Zyn hart klopte heftig.
Neen. Ze keek hem aan van den
overkant van de kamer; haar wenk
brauwen waren gefronst.
Je had hier niet meer moeten ko
men; ik heb je in mijn brief immers
alles gezegd wat er te zgggen viel.
Daarom kom ik ook niet. Ik wou
je alleen maar iets vragen. Is het
waar dat je verloofd bent met Querne?
Er was een oogenblik stilte. De zijden
shawl, die om Lilians hals was gesla
gen, gleed af en het gedempte licht
viel op haar schouders. Ze had een kost
baar amberkleurig zijden toilet aan met
een tuiltje theerozen in haar corsage.
In haar donker haar had ze een gou
den band en een prachtige diamanten
ster schitterde in de kant van haar
uitgesneden japon. De jonge Briton
kende dit kleinood; het was een van
zijn buitensporige eschenken geweest in
de eerste dagen van zijn verblindende
liefde.
(Wordt vervolgt^
