HAARLEM'S DAGBLAD
FLITSEN
DE GEHEIMZINNIGE ZAAK
VAN STYLES
VRIJDAG 15 JULI 1927 DERDE BLAD
'N AMERIKAANSCHE TOESTAND.
Hoe Ford tegen „de doode kosten" strijdt.
KRUIDENIERS EN DE MODERNE ECONOMIE.
„Ford" zuiver z!s plciricrvocrtulg steeds
meer op den achtergrond raakt. Bij
den boycot van de nieuwe Fordwagens
komt ook nog hd: gevaar van het' gcor»
ganiscerde in massa op«de=markt*wcrpcn
an gebruikte Fordauto's. Mas; in ieder
geval verandert de Ca.nossa»gang van
Ford niets aan de bittere cn ook buiten
Amerika geldende waarheden, waarop
hij den handel hceftf gewezen.
STADSNIEUWS.
ford is vanouds bekend als een ver>
bitterde en oprechte vijand van alles
wat als „doode koston". improductieve
lasten het economisch proces onnoodig
duurder maakt. Als consequentie van
zijn rationaliseerings mo'thode hield hij
niet halt' bij du productie, maar hij 011
derwierp tevens de tegenwoordige
distributiemethodeai aan een beschou
wing. die in Amerika niet veel betet
en economischer zijn dan elders. Hc't re»
sultaat was de stichting van de Ford
Retail Store in Detroit cn andere
„Fordstcden" tien jaren geleden. Deze
zaken, die voor alle personeel van Ford
toegankelijk waren, hadden geleidelijk
den verkoop van specerijen, vlecsch
worsft, brood, groenten, fruit1, klecren.
schoenwerk, specerijen, geneesmiddelen,
toiletartikelen enz. ter hand genomen
en mettertijd zeer groote omzott'en bes
reikt. Dc prijzen zijn namelijk aanzien»
lijk lager dan in andere winkels. He»t
resultaat voor Ford Was niet alleen, dat
hij de kost'cn van levensonderhoud van
zijn personeel kon verminderen en aldus
indien loonsverlaging niot mogelijk
was, althans loonsverhooging die voor
den arbeider in'werkelijkheid geen ver»
betering betcckcnt, kon vermijden, maar
ook dit, dat zijn arbeiders, dank zij deze
nieuwe besparing iets meer voor andere
doeleinden, o.a. Fordauto's konden over
leggen. Verder had dc maatregel een
zeker psychologisch effect: de arbeiders
waren Ford erkentelijk voor zijn inïna»
tief.
Deze Fordwinkels waren der concur:
rentie reeds lang een doorn in het oog.
Tot een uitbarsting kwam het echter
pas, toen Ford, ongeveer een jaar gele:
den, zijn winkels voor het publiek open
stelde. Den storm, die sedert vele maan:
den woedt, kan men zich levendig voor.
stellen. Ford is weldra verweten, dat zijn
laatsfte zet op het schaakbord te wijten
zou zijn aan den slecht'cn gang van za:
ken in zijn bedrijf. Indien daarmede gC:
zegd moet worden, dat Ford zich in het
kruideniersbedrijf van zijn slapte als
„autokoning" wil herstellen, dan springt
de incongruentie van deze combinatie
terstond in het? oog. Maar dat dc ver-
bleckcnde ster van de Fordauto tot dit
besluit heeft geleid, is desniettemin
juist!. Hij poogt reeds lang he't gebruik
van Fordauto's door opvoering van de
algcmccne koopkraoht cn ook door uit:
brciding van den vrijen tijd te stimulcc:
ren. Om de tegenwoordige stagnatie in
den verkoop ook van deze zijde 'te be»
strijden moest! hij de besparing op dc
kosten van levensonderhoud door zijn
winkels over gTootcre groepen uitstrek:
ken. Dat was stellig 4ret voornaamste
doel van den maatregel.
Begin April kwam nu in DetVoit een
Opgewonden protestvergadering van
ongeveer 1000 kruideniers bijeen, dio
Ford als resolutie het dreigement met
een boycot en wel in geheel Amerika,
naar het hoofd wierp. De onmiddellijke
reagens daarop van de zijde van Ford
was de publicatie van een brief, dien
zijn winkelchef in den herfst van 1926
tot de kruideniers had gericht. Deze
brief geeft, ver boven dit speciale geval
uit, zulk een indrukwekkend beeld van
den tweestrijd in den modernen klein»
handel, dat hij wel van algemeen belang
is en verdient woordelijk tc worden af*
gedrukt:
„De Ford Motor Company heeft bijna
tfien jaren geleden een detailverkoop»
afdeeling voor kruidenierswaren en
vlecsch ten gunste van h.iar personeel
ingericht cn gedurende het afgeloopcn
jaar is deze afdeeling ook tot een rui»
mcr publick in den omtrek uitgestrekt.
De stichting van dezen dienst vloeide
geenszins voort uit den wcnsch, slagers
en bakkers weg te concurreeren, maar
zij had ten doel. de snel stijgende kosten
van levensonderhoud te stabilLsecren.
De toenemende duurte dreigde de uid*
werking van de bij ons ingevoerde
loonsverhoogingen te vernietigen. Dc
onnoodige toeneming van de duurte cch»
ter had haar voornaamste oor/aak in
de overvoering van den kleinhandel,
waar iedere koopman er zijn heil in
zocht, onze arbeiders met de opgcloö*
pen 'totoalsomkostcn cn winsten van het
bedrijf te belasten. Wij kunnen in ons
optreden niets anders zien dan een
dienst aan de samenleving cn wij geloo»
ven, dat zoolang het publiek er in het
algemeen voordeel van heeft, er geen
reden tot klagen is, afgezien van zeer'
kleine winkeliers, wier tc duur gewor*
den goederen zich r.iet meer in de gunst
van den consument verheugen
Het interesseert ons, te vernemen, dat
zulk een aotic door een onrcchi' wordt
genoemd en dat gij U hebt aanecngeslo»
ten. om dit euvel" te bestrijden. Dat
zegt niet anders, dan dat gij geen be»
langstelling hebt voor dc dicnstpres'ra*
tie en lagere prijzen voor het publiek,
doch alleen den kleinen winkelier wilt
steunen, wiens oneconomische zaak de
kosten van ons levensonderhoud ver»
hoogt. Dc prijzen hebben thans ccn zoo»
damg peil bereikt, da<t zij den produ»
cent en den handel meer dan een be*
hoorlijke winst verzekeren. Een concen»
i'ratic van den verkoop, gelijk wij haar
nastreven, vermindert dc kosten cn laat
desondanks nog een behoorlijke winst,
terwijl 'tevens het publick van dc lage
prijzen profiteert. De tendenz is togen:
woordig op het grootbedrijf gericht, ook
in den handel. De kleine winkelier met
zijn gebrekkige kennis van moderne bc»
dnjfsmethoden, met zijn onmacht in
groote hoeveelheden in t'c koopen en
dc goederen contant te betalen, is mede
schuld aan de tc dure levensmiddelen,
cn iedereen, die het probleem oplost,
krijgt natuurlijk den afzet, evenals een
fabrikant, die een beter artikel goed»
kooper verkoopt dan zijn concurrent.
De Ford Store is in dc Unie de groot»
ste van zijn soort. Het publiek heeft
hem zoo groot gemaakt. Onze toi'ale
omzet is ongeveer 12 000.000 dollar per
jaar. waaraan wij ongeveer 400.000 dol»
lar, dus iets meer dan drie pCt. ver-»
dienen (Ford is verweten dat hij oneer»
!ijke concurrentie voert met prijzen, die
verlies opleveren). Kuni! u mij uit uw
kring een koopman aanwijzen, die de
zaken met deze marge kan volhouden?
En kunt gij beweren, dat wij, als wij
onze zaak niet rendabel drijven en des*
ondanks het publick in het genot van
lagere prijzen kunnen stellen, iets on»
rechtvaardigs doen? Wij zijn er zeker
van dat geen mcnsch en geen organisa»
t'ic zulk een beweging, die op zuiver eco*
nomische basis berust cn zoo zuiver ccn
uiting van onzen 'tijd is, met succes zou
kunnen bestrijden. Dc beweging is reeds
zoo sterk, dat ook andere industricelc
firma's zijn begonnen dergelijke ven
koopsafdcclingen te stichten. Onze af«
st'and van deze affaire zou de zaak n'et
in orde brengen. Anderen zouden alleen
onze plaats innemen. He* zakelijk sue*
ces van een koopman kan niot naar den
omvang van zijn winst worden afgeme»
ten, maar uitsluitend naar den maai'sftaf,
in hoeverre hy dc consumenten voor»
declen kan verschaffen, en geen bond,
geen kartel, geen andere organisatie zal
op den duur een bescherming van haar
leden kunnen handhaven, alleen met het
doel, hoogc verkoopsprijzen te hamdfoa:
ven voor een grooter aan'tal personen
dan voor dist'ributie van onze dagelijk*
sche vcrbruiksartikelen inderdaa'd noo*
dig zijn".
Nog op 21 Maart verzond Ford de
volgende mcdedeeling: „De Ford Retail
Store staat van 8 uur des morgens tot
8 uur des avonds ter beschikking van
het personeel der Fordbedrijvcn cn het
verdere publick. Geen uii'gavc is verme»
den, om de koopers de beste voorzie»
ning met alle voedingsmiddelen tc waar.
borgen. Een onafzienbare lijst kwali»
teitsartikelcn wordt 'tegen lage prijzen
ten verkoop geboden. Om echter nog
goedkooper te verkoopen- zouden wij in
dc gelegenheid moeten zijn. onze waren
in nog grooter hoeveelheden in tc koo»
pen, waartoe wij uw gewaardeerde hulp
inroepen. Aldus zullen wij in Staat zijn
uw kosten van levensonderhoud verder
tc verlagen. Maak dezen winkel tot uw
oornaamsten leverancier!"
Blijft nog over te vermelden, dat
Henry Ford op 18 April 1927 vooi de
bestorming der vcrccnïgdc kruideniers,
slagers cn bakkers is gecapituleerd cn
zijn store van da't oogenblik af weer
alleen open is voor dc arbeiders der.
Ford bedrijvenDeze in merkwaar*
dige tegenstelling met den kernachtigcn
toon van het eerste schrijven en met
de proclamatie van 21 Maart Staande
gebeurtenis is natuurlijk niet tc vcrkla»
ren door een verandering der innerlijke
overtuiging van Ford. Zij is eenvoudig
het gevolg van het feit, dat dc gccom»
bineerde "boycot der kleinhandelaren
van Amerika en dc groepen, die achter
hen staan, op dit oogenblik, nu dc ver»
koopen sterk verminderen, Ford inder*
daad enorm kan schaden. Deze hande»
laren waren vanouds goede afbemers
van Ford en thans wordt hot zwaarste
punt toch reeds verplaatst naar dergelij*
ke vracht* en bestelwagens, daar dc
GEREFORMEERDE KERK
BINNEN HET HERSTELDE
VERBAND.
De Gereformeerde kerk binnen het
herstelde kerkverband (die haar bij
eenkomsten houdt in de Zuiderkejk in de
Zuiderstraat) had als predikant beroe
pen P A. E. Sillevis Smitt, cand. aan de
Vrije Universiteit te Amsterdam.
Thans is bij den kerkeraad bericht
ingekomen, dat hij het beroep heeft
aangenomen.
NTJTSSCHOOL VOOR
ONDERWIJZERS.
Examen handenarbeid.
Geëamineerd 8 candidaten. Geslaagd
de dames: W. Kornmann, L. H. Kultert
A. de Goede, A. G. G. van Dijken, E. E.
Witte. C. M. dc Vries, C. C. H. Luynen-
burg en J. J. Pot. Deze examens zijn af-
geloopen.
Totaal uitslag van de alle examens
aan de Nutsschool: akte Onderwijzeres
30 candidaten, geslaagd 27.
Akte Nutt. handwerken 24 candidaten
geslaagd 22.
Akte handenarbeid 17 candidaten, ge
slaagd 17.
NAAR EGYPTE.
PER RIJWIEL.
Er komen op een redactiebureau zoo
nu en dan wereldreizigers. Zij vertellen
je dan dat ze daaP en daar vandaan ko
men en nu daar cn daar naar toegaan
en ze hebben meestal een boek by zich
met handteekeningen van officicele per
sonen. die geconstateerd hebben dat ze
er geweest zijn. In die plaatsen dan waar
die officieele personen wonen.
Je wenscht hun goeie reis, leest mis
schien nog ééns in een andere krant
dat ze ook in een andere stad van ons
vaderland gesignaleerd zUn maar hoort
dan verder nooit meer van die globe
trotters.
Waarschynlyk biyven ze ergens in een
woestyn hangen, of ze gaan na veertien
dagen naar huis en houden zich stil. of
ze loopen op hun tocht tegen een aardig
meisje aan, trouwen en houden zich óók
stil.
Nóóit komt na een paar jaar zoo'n
wereldreiziger by je terug en zegt:
„Daar ben ik nu weer! Hoe maakt u
het? Ik ben de wereld rond geweest.
Hier zyn de bewijzen!"
Ja toch: eens is het ons gébeurd,, dat
er een terugkwam, 't Was een Duitsche
jonge man, wien wij, als aan de anderen,
het beste gewenscht hadden Na onge
veer vier weken kwam hy weer. Hy
had te Bilthoven het liefste meisje van
de wereld ontmoet. Hij was getrouwd.
Met haar. Hij woonde te Bilthoven. Hy
offreerde ons een bloem uit zyn tuintje,
een roos met een vreeselijk langen steel.
Als hij een beetje getrouwd zou geweest
zijn, ging hij weer verder wereld-reizen.
Teen hy ons bureau verliet, glimlachte
hy allerminnelykst en zei: „Tjö"!.,Tjö!"
Wy wenschten hem maar weer 't beste
en wuifden hem een afscheidsgroet toe
met de roos. Het is jaren geleden, wy
hebben hem nooit meer gezien.
Heusch. wereldreizigers die zoo non
chalant bij je komen oploopen om te
vertellen dat ze even den aardbol om
gaan, zyn te optimistisch en zy halen
het niet.
Iets anders kan het zijn met den
kunstwielrijder T. Teysse en den kam
pioen-accordeonspeler R. Jansen, bei
den Haarlemmers, die een reis per fiets
(eerst genoemde zelfs op één wiel
met een stuur!) willen gaan
maken van Haarlem naar Egyp
te. Dat is tenminste, al Is het nóg
geen kleinigheid, iets afzienbaars. Dat
is niet maar zoo ineens de wereld om.
Zy denken veertien maanden weg tc
blijven.
Toen wy den heer Teysse menigeen
zal beter begrijpen wie hy is. als wy
zyn by naam: Charley Chaplin noemen
u weet wel: die kunst wielrijder die u
zoo dikwijls vermaakt heeft met zyn
kunstjes op het stalen ros! vroegen
hoe hij ging. zei hy voorzichtig: „Eerst
naar België." Dat is ook al bescheiden.
En practisch: eerst het oog gericht op
de naaste toekomst. Later deelde hy pas
mede, dat de tocht ..over Algiers" ging.
Zaterdag vertrekken zy.
zy zullen den kost verdienen met het
verkoopen van hun portretten. En
Charley zal ook wel kunsten maken op
z'n „fiets", waarschyniyk.
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No <>47
ETEN IN DEN FAMILIEKRING
Baby is gelukkig, want
het is gezellig, om met
de groote menschen tc
mogen eten
pvm/end neemt! den melkbeker op
terwijl dc familie ang>
stig gilt, dat ie 'm nlc:
meet laten vallen
geen wonder, da* hij
ccn beetje gemorst
heeft, als zc hem ook
zoo aan het schrikken
brengen
eet! zijn koekje op. in. onderwerpt zich onder
tusschen de ceremonie! profest nan'hdt afvegen
van het melk opvegen! van .1
belangstellend bcschou* I
wend
ziet dat de melk haas',
op is cn vraagt zich a F
wai! er zal gebeuren als
hij den beker omgekeerd
houdt
probeert hc< en begrijpt
nidt. waarom moeder
het plotseling mmdzake-
lijk vindt, dat hij naar
bed gaat
fNairuk verboden.)
Van de opbrengst van den kaartenver-
koop zullen zy 15 afstaan aan de
Centrale Vereeniging voor T. B. C.-be-
stryding in Nederland.
Een sympathiek denkbeeld.
Schrijft u maar: „wy wenschen hun
veel succes!" zei Teysse ons.
Welnu. Hier staat het:
Wy wer.schen hun veel succes.
DE GEVAREN DER ZEE.
NEEMT U IN ACHT!
De heer P. van der MUe, comman
dant der Zandvoortsche Red dings
brigade, verzoekt ons plaatsing van het
volgende:
„Veel succes heb ik niet gehad met
myn vorige waarschuwing. Nauwelyks
zyn myn eerste raadgevingen voor het
baden en zwemmen in zee, bekend ge
worden, of de zee eischt te Zandvoort
een slachtoffer. Op Zondag 10 Juli,
(drie weken na het eerste ongeval)
worden wy 's morgens in de vroegte al
opgeschrikt door de onheilstydlng, dat
er wederom een bader In zee is ver
dronken.
Laat ieder, die voornemens ls zich
in zee te begeven, het navolgende aan
dachtig lezen en het vooral ter harte
nemen.
1. Gaat nooit te ver in zee. Denkt
niet, dat gy zoolang gy nog staan
kunt, zonder gevaar zljt. Dit kan van
verschillende omstandigheden afhan
gen, die iemand, die niet met strand
en de zee bekend is, niet kan be-
oordeelen. zyt gij onbekend en kimt
gy niet zwemmen, gaat dan nooit
dieper dan tot aan de borst te wa
ter.
2. Zwemmers doen verstandig, ook
niet te ver van het strand te gaan.
Bedenkt dat de zee meestal niet ge
schikt is om te zwemmen. Men kan
wel altyd in zee baden, maar slechts
een enkele maal kan men er zonder
gevaar in zwemmen.
3. Wilt gc toch zwemmen, doet dit
dan evenwijdig met het strand en niet
rechtuit zee in.
4. Menigeen zal wel eens ervaren
hebben, dat hy in zee loopende, steeds
dieper en verder van de kust. op een
zandplaat komt waar het w$ter onge
veer tot aan de knieën reikt. Dit
gebeurt by eb; men bevindt zich dan
op de zoogenaamde bank. Men vindt
het dikwijls aardig, niet diep in het
water te staan en toch een behoorlijken
afstand van het strand af te zyn.
Soms blyft men wat lang op de bank
toeven; men is immers niet diep in
zee; alles lykt zoo ongevaarlijk; doch
schyn bedriegt. Het dralen op de bank
is reeds menigeen noodlottig geworden;
reeds velen zyn daardoor aan de z?e
ten offer gevallen. Zoolang het water
valt, is het verblijf op de bank onge
vaarlijk; doch wanneer de vloed op
komt, kunnen de gevolgen noodlottig
zyn. Het zwin (dat is de zee tusschen
bank en strand) wordt dan steeds die
per en teruggaande van de bank zal
ihen moeten ervaren, dat locpende
teruggaan niet meer mogelijk is. Wee
den bader, wanneer er dan geen red
dende hand naby is. Den bader, die niet
kan zwemmen, ontraad ik dan ook
met klem, zich by vloed op de bank
op te houden.
5. Gaat wanneer de wind en de golf
slag krachtig zyn, vooral niet dieper
dan tot borsthoogte.
6. Baadt en zwemt naar hartelust,
wanneer gy er rekening mede houdt
dat de gevaren der zee nooit te on
derschatten zyn; wanneer gy dus de
nocdige voorzichtigheid in acht neemt
en gy u door deskundigen laat raden,
dan kunt gy met een gerust hart ba
den, want dan ss het baden In zee voor
u niet gevaarlijk".
GEVONDEN DIEREN EN VOORWER
PEN.
Terug te bekomen by:
H. Kranendonk Rustenburgerlaan 49,
bril; Kennel Fauna, Parklaan: zwart
bruine hond. gebracht door Klaver, Wil
genstraat 39, gryze herdershond, ge
bracht door Nyssen, Scheepmakers-
dyk 23, zwarte kat, gebracht door Hoog-
steyn, Spaanschevaartstraat 99, zwart
witte kat, gebracht door Schouten. Pa-
pentorenvest 33. grijswit katje, gebracht
door Verhoeven, Verspronckweg 4;
grys katje gebracht door Sernë. Rave-
lingsteeg 5; P. van Til, Leidscheplein
23, kraai (met ring); Bur. van Politie,
Smedestraat, looniyst; Meyer. Voor
helmplein II, zilveren pypje; L. Voor-
douw. Amoldyst.-aat 13, portemonnale
met inhoud; A. Bijster. Allanstrnath 72,
rywielbelastingmerk in étui; M. J. v.
Poelgeest, Lombartsteeg 10„ rozenkrans,
L. de Bruin, Kruistochtstraat 40, rozen
krans; E. Morreg, Lange Annastraat 54,
gabardine regenjas; F. A Schellings.
Schoterwcg 27. boordenspeldW. v.
Looy, KI. Houtstraat 100 B. bruin kin
derschoentje; W. Sant, Ryksstraatweg
370, kinderschoentje; P. Boekhoven,
Bomeostraat 21, tandwiel; R. Sloet. Ur-
sulastraat 13, rUwieltasch met sleutels;
J. de Haan, Potgieterstraat 24. zweep.
C N. de Zwart, Alb. Tlnjmstraat 5.
zeiltje van kinderwagen.
..PROVINCIAAL ZIEKENHUIS.
Verschenen is het verslag betreffen
de het Provinciaal Ziekenhuis naby
Santpoort over het jaar 1926 uitge
bracht naar het ontwerp van den eer
sten Geneesheer-directeur dr. W. M.
van der Scheer.
wy ontleenen daaraan, dat opgeno
men werden 419 patiënten en wel 109
mannen en 310 vrouwen. Het aantal
ontslagenen bedroeg 310, terwijl 22 ont
slagenen naar andere inrichtingen
werden overgebracht Aan het einde
van het jaar waren 7 mannen en 19-
vrouwen in de buurt van het zieken
huis in gezinsverpleging.
OPMERKINGEN UIT DE
BURGERIJ
PASPOORTEN
Een onzer abqr.nós beklaag! zich bQ
ons over den ir.ngzamen gang van zaken
by het vorkrygen var. een paspoort. HfJ
begrypt niet dat alles niet veel vlugger
kan gaan, zonder zooveel formaliteiten,
beklaagt zich over de Noderlandscha
bureaucratie en deelt mede dat hy inder
tijd in Duitschland toen zUn paspoort
afgcloopen was, door tien Nederlanrt-
schen consul te Beriyn ln een half uur
geholpen werd.
Voorts v'.idt h(l het vreemd, dat .lij
13 heeft me*ten betalen voor een pas.
terwijl toch in alle berichten over de
verlaging der kosten voor de passen is
medegedeeld dat zU nu slechts f 1.
kosten.
Betrefende deze laatste opmerking
stelden wy ons in verbinding met de
Prov. Griffie, afdeeling passen, waar.
ons werd gezegd dat inderdaad de kos
ten voor het Rijk tot f 1 zyn verlaagd.
Maar dan moesten nog de leges voor de
provincie en voor de gemeente betaald
worden, elk eveneens f 1.Tezamen
dus f3.—.
PERSONALIA
Tc 'sGravenhage slaagden voor het
examen ter vcrkryglng van het diploma
candidaat-gomeentcrecretaris. afgege
ven door de Vereeniging voor Gemeente
belangen. de heeren J. P F. Regter en
J Smit. ambtenaren ten stadhuize al
hier, resp. by de 7e cn 2e afdeelingen.
die gestudeerd hebben onder de bekwa
me leiding van den chef der 7e afdee
ling. den heer H. Meeusen.
By het examen vanwege de Ned.
vereeniging voor gemeentebelangen is
geslaagd voor gemeente-administratie
J. P. F. Regler te Haarlem.
Door dc directie der Ned. Spoorwe
gen ls benoemd tot chef-commies t«
Haarlem de commies W. C. Langeraar
te Amsterdam.
INGEZONDEN ME DE DEELINGEN
n 60 Centi per regel.
FEUILLETON
door
AGATHA CHRISTIE.
Vertaling van A. d. Z.
4)
„Miss Howard trok een buitenge
woon expressief gezicht.
„Lieve Alfred liefste Alfred
booze laster gemeene leugens
slechte vrouw haar lieven man be-
beschuldigen!" Hoe eerder ik haar huis
verliet, hoe beter. Dus ik ga."
„Maar nu toch niet?"
„Direct."
Een oogenblik zaten we stil, en staar
den haar aan. Eindelyk ging John Ca
vendish, toen hy merkte, dat zyn over
redingen niets uitwerkten, weg, om de
treinen na te kijken. Zijn vrouw volgde
hem. Iets mompelend van mevrouw Ing-
lethorp overreden, er nog eens over na
te denken.
Ze boog zich dringend naar me toe.
Mr. Hastings. U bent altyd eeriyk.
Kan ik U vertrouwen?'
Ik was een beetje verbaasd. Ze legde
haar hand op myn arm en liet haar
stem tot gefluister dalen.
..Zorg voor haar, Mr. Hastings, M'n
arme Emily. Het is een troep haaien
allen. O. ik weet. wat ik zeg. Er is geen
één, die het niet krap heeft, en geld van
haar probeert te krygen. Ik heb haar
beschermd, zooveel als ik kon. Nu ik van
de baan ben, zullen ze haar afzetten."
„Natuurlyk, Miss Howard," zei ik,
„zal ik doen, wat ik kan, maar ik ge
loof, dat U opgewonden en overspan
nen bent,"
Ze onderbrak me. met langzaam haar
wysginger te schudden.
„Jongmensch, geloof me. Ik heb lan
ger in de wereld geleefd, dan U. Het
eenige wat ik van U vraag. is. Uw oogen
open te houden. U zult z.en. wiein ik be
doel."
Het snorren van de motor kwam door
het open raam, en Miss Howard stond
op, en liep naar de deur. Johns stem
klonk buiten» Met haar hand op den
knop keerde ze haar hoofd over den
schouder, en wenkte me.
„Vooral, Mr. Hastings, moet U op dien
duivel haar man passen!"
„Er was geen tyd meer over. Miss
Howard werd opgenomen in een uitbun
dig koor van protesten en vaarwels. De
Inglethorps verschenen niet.
Toen de auto wegreed, maakte me
vrouw Cavendish zich plotseling los van
de groep, en liep over den rijweg naar
het grasveld, een langen man met een
baard tegemoet, die biykbaar naar het
huis ging. Haar wangen kleurden zich.
toen ze haar hand naar hem uitstak.
„Wie is dat?" vroeg ik scherp, want
instinctmatig wantrouwde ik den man.
„Dat is dr. 3auerstein." zei John
kSrtaf.
..En wie is Dr. Bauerstein?"
Hy logeert in het dorp. om een rust
kuur te doen na een erge zenuwover
spanning. Hij ls een Londensch specia
list; een heel knappe man één van
de- grootste levende experts op het ge
bied van vergiften, geloof ik."
..En hy is een groot vriend van Mary."
voegde Cynthia, de onbedwingbare, erbij.
John Cavendish fronste het voor
hoofd. en veranderde van onderwerp.
„Kom mee wat wandelen, Hastings.
Dit ls een afschuwelijk geval geweest.
Ze is altyd ruw in haar spreken ge
weest, maar er is geen trouwer vriendin
in Engeland dan Evelyn Howard."
Hy nam het pad door de aanplantin
gen, en we wandelden naar het dorp
door de bosschen, die één kant van het
land begrensden.
Toen we op onzen terugweg door één
van de hekken gingen, knikte en glim
lachte er een mooie Jonge vrouw met een
Zigeunertype. die uit de tegenovergestel
de richting kwam
..Dat is een mooi meisje", merkte ik
bewonderend op.
Johns gezicht werd strak.
„Dat is vrouw Raikes."
- „Degene, die miss Howard
..Juist", zei John met vry onnoodige
kortheid.
Ik dacht aan de oude dame met het
witte haar in het groote huis. en aan het
levendige, ondeugende gezichtje. dat
zooeven tegen ons geglimlacht had. en
een vage rilling van voorgevoel besloop
me. Ik zette het van me af.
„Styles is werkelijk een heeriyk oud
landgoed", zei ik tot John
Hy knikte tameiyk somber.
„Ja het is een mooi bezit. Het zal la
ter van my zyn moest in rechten al
van my zyn, als mUn vader een behoor -
Ufk testament gemaakt had En dan zou
ik het niet zoo verduiveld krap hebben
als nu."
„Krap. zeg Je?"
..Beste Hasting, ik wil Je wel vertel
len, dat ik erg verlegen om geld ben."
„Zou je broer Je niet kunnen helpen?"
„Lawrence? Die heeft eiken stuiver,
die hy ooit gehad heeft, opgemaakt met
het uitgeven van miserabele verzen ln
prachtbanden. Neen. we hebben geen van
allen geld. MUn moeder ls altyd heel
goed voor ons geweest, dat moet ik zeg
gen. Dat is te zeggen tot nog toe.
Sinds haar huweiyk natuurlyk hy
brak. de wenkbrauwen fronsend, af
Voor het eerst voelde Ik. dat met Eve
lyn Howard er iets ondefinieerbaars uit
de atmosfeer gegaan was. Haar aanwe
zigheid had een gevoel van veiligheid
gegeven. Nu was die veiligheid weg
en de lucht scheen vervuld van achter
docht. Het ongi re gezicht van dr Bauer
stein kwam me onaangenaam voor
oogen. Een vaag wantrouwen tegen
iedereen en alles vervulde myn gedach
ten. Een oogenblik kreeg ik een inge
ving van naderend onheil.
HOOFDSTUK II.
De 16e en 17e Juli,
Ik was den 5en Juli te Styles aange
komen. Ik kom nu aan de gebeurtenis
sen van den 16en en 17en Juli van die
maand. Voor het gemak van den lezer
zal ik de voorvallen van die dagen op
een zoo nauwkeurig mogeiyke manier
in 't kort herhalen. Die werden by de
terechtzitting achtereenvolgens aan het
licht gebracht door een proces van lan
ge en vervelende kruisverhooren.
Een paar dagen na haar vertrek
kreeg ik een brief van Evelyn Howard,
om me te vertellen, dat ze als verpleeg
ster ln het groote hospitaal van Mldd-
llngham werkte, een fabrieksstad, onge
veer vUftien Engelsche myien verwU-
derd, en om me te vragen, haar te la
ten weten, als mevrouw Inglethorp een
wensch tot verzoening mocht toonen.
Het eenige roet in het eten \'an mUn
vreedzame dagen was de buitengewone,
en voor my onverklaarbare voorkeur
van mevrouw Cavendish voor het gezel
schap van dr. Bauerstein Wat ze ls
dien man zag. kon ik me niet voorstel
len. maar ze vroeg hem altyd aan huls
en ging dikwyis large tochten met hem
maken. Ik moet bekennen, dat ik zijn
aantrekkelijkheid volstrekt niet kon
zien.
De 16e Juli viel op een Maandag. Het
was een dag van beroering. De beroem
de bazar had Zaterdags plaats gehad en
er zou dien avond een uitvoering 'zyn ln
verband met dezelfde liefdadigheid,
waarby mevrouw Inglethorp een oorlogs
gedicht zou voordragen. We waren
's morgens allen bezig met het inrichten
en versieren van de zaal ln het dorp,
waar die zou plaats hebben. We hadden
een late lunch en brachten den middag
door met rusten ln den tuin. Ik merkte
op, dat Johns houding eenlgszins onge
woon was. HU scheen heel opgewonden
en rusteloos.
Na de thee giing mevrouw Inglethorp
liggen rusten vóór haar Inspanning van
den avond cn ik daagde Mnry Caven
dish uit voor een single tennisspel
Om ongeveer kwart vóór zeven riep
mevrouw Inglethorp ons toe, dat we te
laat zouden zUn, daar het souper dien
avond vroeg was gesteld. We moesten
ons haasten, om op tyd klaar te komen
en voordat het maal afgeloopen was,
stend de auto al voor dc deur te wachten.
(Wordt vervolgd).
