FLITSEN
HAARLEM'S
UIT DEN
FEUILLETON
DE GEHEIMZINNIGE ZAAK
VAN STYLES
DAGBLAD
RAAD.
BINNENLAND
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 950
WINKELEN MET JUNIOR
Moeder vraagt de juf
frouw om gordijnstof
bekijkt die niet zonder
moeite. door Jantje's
plotselinge wensch om te
gaan wandelep
tracht Iets te weten te
komen over prijzen, ter
wijl Jantje het denkbeeld
van een ritje in de lift
oppert
beseft plotseling
Jantje verdwenen is
vindt hem terug in
speelgoedaf deeling
vervolgt de prUsonder-
handelingen, Jantje met
tusschenpoozen van 5 se
conden waarschuwende,
dat hij nergens aan mag
komen
ontdekt dat Jantje met
zijn buik op een piano
kruk ligt en draaimolen
tje speelt
besluit om de oude gor
dijnen maar te houden
tot Jantje volwassen ls.
(Nadruk* verboden.)
DINSDAG 19 JULI 1927
Rare gewaarwording. zoo'n zitting op
Maandag. Met twijfel in 't hart loop je
door de Pandpoort en denkt: zouden ze
er wel heusch zijn?en ziet den
agent niet die op Woensdagen langs den
tempel der Stadswljsheid pleegt te sur-
veilleeren, en ons allen te beveiligen te
gen aanslagen van eventueele revolu-
tionnaire benden, strulkroovers, Hun
nen en wat dies meer zij. Ik mag wel
zoo'n beetje levendige fantaisie ln 't la
ten kuieren van Bobbies.
De Raad was ditmaal slecht opge
komen. Er ontbrak minstens een half
dozijn leden. De rest, en wü ook, zat
op de oude leelijke stoeltjes, die een
halfjaar geleden zijn afgedankt Onze
nieuwe Duizend Kilo Zetels waren weg
gehaald om ruimte te maken voor de ze
venenzeventig oudjes, waarop Provin
ciale Staten Dinsdag moesten zitten.
Alleen de burgemeester troonde nog op
zijn machtige gevaarte. Blijkbaar leent
hij het aan den Commissaris der Ko
ningin.
De hoofddoelen van deze zitting wa
ren: le. de vaststelling van de nieuwe
gemeentelijke verordening ter voorko
ming van onredelijke opdrijving van
huurprijzen van woningen met lage
huurwaarde, en 2e de interpellatie van
den heer Joosten over het beletten van
de opvoering van het tooneelstuk „Moe
der".
Het leek geen aantrekkelijk program
ma, en het werd het ook niet. De Huur-
verordening was al ter ziele voor zij in
leven kwam. Een doodgeboren kindje.
Diverse afwijzende colleges van Gede
puteerde Staten, en het Rijk, dat eenige
dergelijke verordeningen schorste, heb
ben ons al duidelijk gemaakt wat het lot
van deze Haarlemschè zal wezen. Er is
geen kans op.
De burgemeester deed in deze om
standigheden een poging om het over
bodige debat te voorkomen, maar faalde
daarin. Blijkbaar hadden verscheidene
leden zich tezeer geprepareerd om van
het woord te kunnen afzien. Het wou
eruit, het liet zich niet stuiten.
Notaris Wolzak begon met een breed
betoog, waarin hy zich tegen de ver
ordening verklaarde. Tenminste op dit
tijdstip. HU wilde haar wel aanemen als
de datum van in-werking-treden werd
opengelaten. Want zei hij, op dit
oogenblik scheidt het Rijk met een
crisismaatregel uit en nu moeten wij
geen nieuwe invoeren eer er reden
voor is. Het motief komt pas als onre
delijke huuropdrijving zich voordoet.
Dan stellen wij pas een verordening in.
Het leek in theorie heel mooi, maar in
de practijk vrees ik dat dit systeem niet
zou voldoen. Je zoudt telaat komen. En
fin, het gebeurt niet, want de verorde
ning heeft toch geen kans.
Dit laatste zou ik bij iedere commen
taar op lederen spreker kunnen zeggen,
en dus lijkt het raadzaam om dit de
bat verder maar erg beknopt te behan
delen. De wethouder van Financiën zei:
„men kan evengoed pogen leven in te
blazen aan een overledene die al op
weg naar 't kerkhof is" en dat was ook
een heel mooi beeld van het geval. De
wethouder van Openbare Werken ver
dedigde de verordening in een schrik
kelijk lange en breed-opgezette rede. ge
durende dewelke hét aantal aanwezige
leden zakte tot zeventien, en alle an
dere wethouders absent waren. Het
scheen inderdaad te lang.
Tenslotte gingen wij stemmen, en er
rust geen zegen op deze verordening,
want toen liep het nog eens ln de war.
De kwestie was, dat in den loop van
het debat eenige leden amendementen
hadden voorgesteld. Het tamste van
alle was er een van den heer Van
Santé. In art. 6 van het ontwerp stond
dat de voorzitter en de leden van de
Huurcommissle resp. f 7.50 en f 5 pre
sentiegeld per zitting zouden krijgen.
Dit vond de heer Van Santé niet noo-
dig. Hij vond dat die leden voldoende
burgerzin moesten hebben om het voor
niets te doen. en diende een amende
ment in dezen geest in, waarmee ik het
van harte eens was. De helft der raads
leden ook. De stemmen staakten (13 te
gen 13) en daarmee werd het onmoge
lijk om de verordening nog in deze zit
ting aan te nemen. Immers, de Ge
meentewet gebiedt dat by een staking
van stemmen in een volgende vergade
ring opnieuw gestemd moet worden. En
morgen moest die verordening worden
afgeleverd, om nog bytijds op voor-
door
AGATHA CHRISTIE.
Vertaling van A. d. Z.
7)
Myn avond was totaal bedorven door
de aanwezigheid van dr. Bauerstein.
Het scheen me toe, dat de man nooit
wegging. Hy stond echter eindelijk op
en ik slaakte een zucht van verlich
ting.
„Ik loop tot het dorp met u mee",
zei mr. Inglethorp. „Ik moet onzen op
zichter spreken over de rekening van
het landgoed". Hy wendde zich tot
John. „Er hoeft niemand op te blU-
ven. Ik neem deri sleutel mee".
HOOFDSTUK ITL
De nacht van de tragedie.
Het scheen midden in den nacht te
Zijn, toen ik door Lawrence Cavendish
wakker werd gemaakt. Hy had een
kaars in de hand en de opgewonden
heid van zijn gezicht deed me dadeiyk
DERDE BLAD
dracht van Ged. Staten door de regee
ring geschorst en door de Kroon vernie
tigd te kunnen worden!
Er ontstond een heel opschuddinkje,
en „goede Raad" scheen duur, maar
ziet een heerlyke uytcomste was
weldra gevonden. En deze uytcomste
was ook duur. Staande de zitting
werd een vergadering uitgeschreven
tegen 's avonds acht uur, alleen om
even over te stemmen. En dat kost
aan presentiegeld acht gulden per lid,
dus op een Raad van 27 leden (er wa
ren acht afwezigen) twee honderd
zestien gulden....
Bitterder ironie had het goedbedoel
de voorstel des heeren Van Santé wel
niet kunnen treffen. Het werd by her
stemming met 1413 stemmen ver
worpen, en de heele verordening daar
na met 199 stemmen aangenomen.
Het gebaar tegen een presentie
geld, dat nooit uitbetaald zal be
hoeven te worden, had honderden ge
kost aan een presentiegeld dat bestaat.
Of zouden de leden uit puren burger
zin daar nu ook afstand van doen.... al
thans voor deze avondzitting? Ik weet
het niet, en vrees.
De burgemeesterlyke censuur is slecht
in ons land geregeld. Dat blijkt herhaal-
delyk in allerlei gemeenten. Het bleek
ditmaal weer te Haarlem, by de inter-
peUatie-Joosten tegen de burgemees ter
lij ke ban op het tooneelstuk „Moedér".
Dit stuk, gebaseerd op Maxim Gorki's ro
man van denzelfden naam, achtte de
burgemeester niet geschikt voor opvoe
ring omdat de inhoud naar zyn mee
ning in stryd is met de openbare
orde. Hy bevestigde dit in een
voorgelezen antwoord op vief schriftelijke
vragen des heeren Joosten. en weiger
de beslist om verder zyn standpunt te
motiveeren, of er over van gedachten te
wisselen.
Daarop hield de heer Joosten een rede.
En de heer Peper hield een rede.
En de heer Johan Visser hield een rede.
Enzoovoorts, maar het hielp allemaal
niets. Het liet den burgemeester koud.
In t begin genoot hy de lectuur van ver
scheidene dagbladen. Later in dit
eenzydige debat legde hij tegenover den
heer Joosten de korte en besliste verkla
ring af dat hy het recht van censuur
had, en dat men moest trachten om de
wet veranderd te krijgen als men in dien
toestand wijziging v. ou brengen.
De heer Joosten had een mooie theorie.
De burgemeester had een brief van den
heer Kaart ontvangen, waarin deze om
een beslissing had gevraagd op grond
van art. 149 van de Politieverordening.
De burgemeester had geweigerd zonder
zelf dit artikel opnieuw te noemen, en
daarmee had hy volgens den heer
Joosten erkend dat hy op grond van
dit artikel weigerde. Niet op grond van
artikel 188 van de Gemeentewet, dat
bepaalt: „Hy (de burgemeester) waakt
tegen het doen van met de openbare
orde of zedelykheid strydige vertoo
ningen."
Doorgaande op deze theorie beriep dc
heer Joosten zich op art. 103 van de Ge
meentewet, dat zegt dat B. en W. voor
het voeren van het dageiyksch bestuur
verantwoording aan den Raad zyn ver
schuldigd. Derhalve meende hy dat tie
burgemeester verplicht was om aan het
debat deel te nemen.
De burgemeester, die met grooten spoed
den heer Kaart antwoord had gezonden,
om dezen directeur te gerieven, werd een
beetje korzelig onder dezen juridisch-
spitsvondigen aanval op zyn briefje.
De heer Peper hield een van zyn ka-
lakteristieke redevoeringen op die eigen
aardige half-ironische, haastige manier
die je altyd weer doet twyfelen aan de
intensiteit van zyn liefde voor Moskou.
Hij waarschuwde den burgemeester voor
dc gevaren die in Dostojewski, Turgenieff
en anderen, ja zelfs in Tolstoi schuilen.
Evenals de heer Joosten die gezegd
had dat dezelfde dingen, die men in
het tooneelstuk „Moeder" leest, op elke
socialistische vergadering gezegd en ln elk
socialistisch tijdschrift gedrukt worden
vend hij het verbod zeer overdreven. Ten
slotte slaagde de heer Peper er in om den
heer Johan Visser tegen zich te ontke
tenen, zoodat deze een van zyn beste
peroraties hield, zoo maar voor de vuist
weg. vol geestdrift en overtuiging. De
hier Visser is een goede meeting-spreker,
maar ik hoor hem met minder belang
stelling als hy zich opnieuw heeft
weten, dat er iets ernstigs gebeurd
was.
„Wat is er?" vroeg Ik. terwyi ik in
bed ging opzitten, en trachtte mijn
verwarde gedachten te verzamelen.
„We vreezen, dat myn moeder heel
ziek is. Ze schijnt een soort beroerte
te hebben. Ongelukkig genoeg heeft ze
zich opgesloten".
„Ik kom dadelijk".
Ik sprong uit bed. een dressing-
gown" aantrekkend, volgde ik Law
rence over het portaal en de galerij
naar den rechtervleugel van het huis.
John Cavendish voegde zich by ons
en een paar dienstmeisjes stonden in
't rond in een toestand van verbyster-
de opwinding. Lawrence wendde zich
tot zyn broer.
„Wat denk je, dat we doen moe
ten?"
Nooit, dacht ik, was het weifelach
tige van zyn karakter meer aan het
licht gekomen.
John rammelde heftig aan den knop
van mevrouw Inglethorps deur, maar
zonder succes. Die was blijkbaar aan
den binnenkant op slot gedaan of
gegrendeld. Het heele huishouden was
nu wakker. De meest verontrustende
geluiden waren van binnenuit de kamer
hoorbaar. Het was duideiyk, dat er iets
gedaan moest worden.
„Probeer door de kamer van mr.
Inglethorp ie gaan, meneer", riep Dor
cas. „O, die arme mevrouw!".
Plotseling drong het tot me door.
i voorbereid op het chapiter krotwe-
'nlngen.
De motie-Peper, verdriet te sennen
gevende over de burgemeesierlijke cen
suur op het tooneelstuk Moeder, werd
(net als verleden jaar de dito-motie in
zake de film Pantserkruiser Potemkin)
verworpen. Met 179 stemmen.
Even later was de vergadering uit.
En 's avonds werd er. zooals gezegd,
nog even over-gestemd. Tegen acht pop
per stem
Achtmaal zoo duur nog als dat dure
stembureau in Bosch en Vaart!
R. P.
DE CAP1TULANTENWET.
LEIDEN TOT BEZUINIGING?
Verschenen ls het Voorloopig Verslag
der Tweede Kamer over het ontwerp
Capitulantenwet. Verscheidene leden
hadden bezwaar tegen het ontwerp om
dat ze van meening waren dat te veel
capitulanten in burgerlijke betrekking
zouden worden geplaatst. Anderen deel
den echter die meening niet en waren
niet van oordeel dat ten slotte het over-
groote deel der ambtenaarsplaatsen door
oud-militairen zal worden bezet.
Of deze wet inderdaad bezuiniging
zal brengen en inderdaad in het belang
yan de defensie zou blijken te zyn, werd
intusschen door verscheidene leden, die
ln dat geval hun stem wel aan het ont
werp zouden willen geven, zéér betwij
feld, aangezien hi. het stelsel in dit
ontwerp onvoldoende voorbereid en on
voldoende uitgewerkt tó. Dok zal het
niet strekken, zoo wordt gezegd, tot ver
hooging van het rendement der uitga
ven, welke voor de landsverdediging
worden gedaan, doch integendeel niet
anders kunnen doen dan medewerken
aan de vermindering van de waarde
van het defensie-instituut.
Gevraagd werd nog, ten eerste hoe
groot de in het ontwerp genoemde pre
mie zal zyn; ten tweede of deze premie
zal bestaan in een bedrag ineens of in
een jaariyksche uitkeering; ten derde
of er eenig waarborg is, dat er jaariyks
een genoegzaam aantal burgerlyke be
trekkingen te vergeven is; ten vierde in
welke burgerbetrekkingen de capitulan
ten zullen worden geplaatst; ten vyfde
of de capitulanten tusschen de reeds
werkzaam zynde ambtenaren zullen wor
den ingeschoven of dat men hun'steeds
aanvangsbetrekkingen zal geven.
Tenslotte gaven deze leden als hun
meening te kennen dat het zonder twij
fel niet de besten zullen zyn. die zich
als capitulanten beschikbaar zullen
stellen.
De gevoerde beschouwingen gaven aan "n
aantal leden aanleiding, om de regee
ring te verzoeken, te overwegen of niet
de mogeiykheid bestaat, het ontwerp in
dien geest te wijzigen, dat ten eerste
den capitulanten zekerheid wordt gebo
den van plaatsing in een burgerlijke
betrekking na de beëindiging van hun
militairen dienst; ten tweede, dat be
vorderd wordt, dat voor de vervulling
der te verkrygen burgerlyke betrekking
voldoende geschiktheid aanwezig zy en
ten derde dat in de wet regelen wor
den gesteld, ten einde te voorkomen,
dat door de plaatsing van den capitu-
ïant rechten van andere ambtenaren of
beambten worden geschonden.
ONZE TAAL NAAR DE
MAAN TOE.
.DEUTSCHLAND «BER ALLES"
De hoefijzercorrespondent van het
Hbld. merkt ter snede op:
Minister De Geer, de uitvinder der
„veiligstelling" van den gulden, blyft,
linguïstisch, dooraan in die lyn. Het is
volgens hem namelijk noodig de
Staatsgarantie voor het Middenstands-
crediet „veilig te stellen".
Als Z. E. zyn aandacht voor het
Oosten eens wilde „onderbreken", dan
zou hy merken, dat het niet „mangelt"
aan Nederlandsche uitdrukkingen voor
wat hy wenschte te zeggen. „En lezen
wy" in onze Staatsstukken b.v. ook
niet van droogleggen maar van droog
maken der Zuiderzee. Maar deze minis
ter schynt onverbeterlijk te zyn. Even
als vele Nederlanders met hem.
En dus wordt er maar steeds weer
veilig gesteld, gemangeld, onderbroken
en drooggelegd.
.Deutschland über alles!"
Of deze opmerking baten zal? WU
vreezen. Eenvoudig omdat het helaas
den meesten Nederlanders koud laat
of de Nederlandsche taal* zuiver ge
handhaafd wordt. Beets in zijn
staafde het al. En zou het nu anders
zyn?
dat Alfred Inglethorp niet bij ons was,
dat hy alleen geen teeken van zyn
tegenwoordigheid had gegeven. John
opende de deur van zyn kamer. Het
was er pikdonker, maar Lawrence
volgde met de kaars, en by het flauwe
licht zagen we, dat het bed niet be
slapen was, en dat er geen teeken
was, dat de kamer in gebruik was ge
weest.
We gingen rechtstreeks naar de ver
bindingsdeur. Die was ook aan den
binnenkant op slot of gegrendeld. Wat
moesten we doen?
„O meneer", riep Dorcas, de handen
wringend, „wat moeten we toch begin
nen?"
„We moeten probeeren. de deur open
tc breken, denk ik. Maar het zal een
lastig karwei zijn. Hier, laat één van
de meisjes Baily gaan wekken en hem
zeggen, dadelijk naar dr. Wilkins te
gaan. Nu, dan zullen we het met de
deur probeeren. Maar, één oogenblik,
is er geen deur naar de kamer van miss
Cynthia?"
„Ja meneer, maar die is altijd ge
grendeld. Die is nooit open geweest".
..Nu, we zouden het even kunnen
zien".
Hy liep snel het portaal af naar
Cynthia's kamer. Mary Cavendish
stond daar het meisje te- schudden
dat een buitengewoon vaste slaapster
moest zyn. en te trachten, haar wak
ker te maken.
In een paar minuten was hij terug.
GEVOLGEN VAN EEN
TWISTGESPREK-
IN DIENSTBETREKKING
OVERLEDEN.
Uit Utrecht wordt aan de Tel. ge
meld:
In den loop van het vorig jaar had
zich in het pakhuis van een kaashan
delaar te Rotterdam tusschen een voor
man en een aan dezen ondergeschikten
kaaspakker een twistgesprek ontspon
nen, waarby de voorman zich zoodanig
opwond dat hy plotseling dood neervieL
Het bestuur der Rijksverzekerings
bank had geweigerd om aan de we
duwe krachtens de Ongevallenwet 1921
een weduwenrente toe te kennen, en wel
op grond hiervan, dat een twistgesprek
in het dageiyksch leven te veel voor
komt om als een ongevalsgebeurtenis te
worden aangemerkt. Deze beslissing kon
echter niet de goedkeuring verkrijgen
van den Raad van Beroep te Rotter
dam, waarby de weduwe van den over
leden voorman in beroep was gekomen.
Deze Raad vond integendeel.dat er wel
degeiyk verband was tusschen het over-
Ujden van den man en het daaraan
voorafgaand twistgesprek.
Op grond hiervan kende de Raad van
Beroep alsnog aan de weduwe een we
duwenrente toe, berekend naar 30 pet,
van 's mans loon.
De Centrale Raad van Beroep alhier
heeft zich met deze uitspraak ver-'
eenigd en haar met overneming harer
gronden bevestigd.
DE VOLKSHUISVESTING
HET VERSLAG VAN DEN
HOOFDINSPECTEUR
OVER 1926.
Dezer dagen verscheen het verslag van
den Hoofdinspecteur voor de Volkshuis
vestiging. den heer II. van der Kaa. Het
is byzonder actueel, nu het vraagstuk
der gemeentelijke huur beperking op
het oogenblik aan de orde is.
De Hoofdinspecteur meent dat door
vele gemeentebesturen te hooge eischen
aan arbeiderswoningen worden gesteld
en komt tot de conclusie dat thans voor
de arhtidersbevolking in Nederland in
het algemeen een voldoend aantal
woningen ls en wordt gebouwd.
In het verslag wordt toegegeven dat
in Amsterdam en ook in vele andere ge
meenten. het velen arbeiders zwaar valt
de huur van de arbeiderswoningen, wel
ke thans worden gebouwd, te dragen en
dat de weinig-draagkrachtigen onder de
arbeidersbevolking de huur van een
nieuwe woning niet kunnen bekosti
gen.
De vraag is echter of het laatstgenoem
de feit een abnormaal verschynsel is,
dat tn het byzonder aan de na-ooriog-
sche periode, waarin wy nog steeds ver-
„Het geeft niet. Die is ook ge
grendeld. We moeten de deur open
breken. Ik geloof, dat deze een beetje
minder solide ls, dan die op het por
taal".
We duwden en zwoegden te zamen.
Het geraamte van de deur was solide,
en langen tyd weerstond die onze po
gingen. maar eindelijk voelden we. dat
ze onder ons gewicht meegaf en einde-
ïyk, met een luid gekraak, barstte ze
open.
We vielen tezamen naar binnen,
terwyi Lawrence nog altyd zyn kaars
vasthield. Mevrouw Inglethorp lag te
bed. terwyi haar geheele gestalte door
hevige stuiptrekkingen geschokt werd.
in één waarvan ze het tafeltje naast
haar omgegooid moest hebben. Maar
toen we binnenkwamen, ontspanden
haar ledematen zich en ze viel op de
kussens temg.
John stapte de kamer door en stak
het gas aan. Zich tot Annie, één van
de werkmeisjes wendend, zond hy haar
naar beneden naar de eetkamer om
cognac. Toen ging hy naar zyn moe
der. terwyi ik de deur die naar het
portaal leidde ontgrendelde.
Ik keerde me naar Lawrence, om
voor te stellen, dat ik hen nu maar zou
verlaten, nu er geen verdere behoefte
aan myn diensten bestond, maar de
woorden verstyfden op myn lippen.
Nog nooit had ik zoo'n ijzingwekken
de uitdrukking op iemands gezicht ge
zien. HU zag w»t als was, de kaars
keeren, eigen is, dan wel of zulks steeds
het geval is geweest. Hoewel gegevens
terzake ontbreken, lijkt het de Hoofd
inspecteur niet onwaarschyniyk. dat ook
in vroegere perloden de nieuwgebouwde
arbeiderswoningen ln de eerste plaats
ter beschikking van de bcstbetaalde ar
beiders kwamen en dat de minder-gesi-
tueerden zich met een goede oude wo
ning. vaak met een slechte, moesten te-
•vreden stellen, zoodat op die wyze door
voortdurende opschuiving elk een wo
ning bekwam, in huur overeenkomende
met zyn draagkracht. Dat voor alle groe
pen der arbeidersklasse nieuwe wonin
gen zullen worden beschikbaar gesteld,
welke binnen hun draagkracht vallen,
komt den Inspecteur een onvervulbare
eisch voor.
Alleen wanneer de aan een arbeiders
woning te stellen eischen worden opge
voerd. kan het mogelijk zyn. dat met
f 2400 niet kan worden volstaan, voor
het bouwen van zulk een woning, maar
overigens is dit bedrag de practyk
leert het toereikend te achten, be
houdens dan in enkele der grootste ge
meenten. waardoor de circulaire trou
wens ruimte tot afwyking toestaat.
Omtrent de opheffing van de Huur
wetten zegt de Hoofdinspeteur o.m.:
„Deze wetten verlagen niet den prys
van alle woningen, maar beschermen
stelselloos de toevallige bewoners van
oude woningen en slechts van een
deel der oude woningen.
De duizenden mindergesitueerden. die
op een nieuwe woning zyn aangewe
zen, worden door de Huurwetten in
geen enkel opzicht geholpen, terwyi het
ontstaan van een vrye markt en vrye
prysvormlng. welke op den duur tot
hudrverlaglng moeten leiden, hetgeen
in het belang van het geheele volk.
ook van de minder-gesitueerden is. door
de wetten werd tegengehouden. Het ar
gument dat dc Huurwetten ipoe-
ten worden in stand gehouden,
omdat er nog een aanmerke-
lyk tekort ls aan woningen van een lage
huurwaarde, werd voorts ln het verslag
jaar sterk aangetast door het feit. dat
de gemeente Amsterdam vanwaar de
sterkste aandrang tot handhaving der
wetten placht uit te gaan honder
den woningen van deze categorie in de
oude stadswyken ging opruimen, al
moge die opruiming uit anderen hoofde
worden toegejuicht.
De vrees, dat opheffing van de Huur
wetten zou kunnen lelden tot onrede
lijke huuropdrijving. kon ik niet deelen
Al is het natuurlijk niet uitgesloten,
dat de huur van sommige woningen na
het buiten werking treden der wetten
zal worden verhoogd, of dat andere
plaatselijke onaangenaamheden zich
tijdelijk zullen voordoen, de vergrootc
woningvoorraad moet concurrentie uit
lokken en de geringe draagkracht van
de gegadigden naar de goedkoopste wo
ningen stelt vanzelf aan de huren een
economische grens.
die hy in zyn bevende hand hield,
spatte op het kleed en zyn oogen, ver
steend van ontsteltenLs of een soortge-
lyke aandoening, staarden strak over
myn hoofd heen naar een punt op den
anderen muur. Het was alsof hij Iets
gezien had. dat hem deed versteencn.
Ik volgde instinctmatig de richting van
zyn oogen. maar kon niets ongewoons
zien. De nog zwak flikkerende asch ln
den haard en de ry styve ornamenten
op den schoorsteen waren toch volko
men onschadeiyk.
De hevigheid van mevrouw Inglethorp's
aanval scheen voorby te gaan. Ze was
in staat met korte stooten te spreken.
„Nu beter heel plotseling dom
van me me op te sluiten".
Er viel een schaduw op het bed en op
kijkend zag ik Mary Cavendish bij de
deur staan, met haar arm om Cynthia-
Zc scheen het meisje te steunen, dat er
heel versuft en anders dan gewoonlijk
uitzag. Haar gezicht was hoogrood en zc
geeuwde herhoaldciyk.
..Die arme Cynthia is erg verschrikt."
zei mevrouw Cavendish met zachte, hel
dere stem. Ze was zelf. naar ik merkte,
in haar witten werkkiel gekleed. Dus
moest het later zUn dan ik dacht. Ik
zag. dat er zich een flauwe straal van
het daglicht door de raamgordynen ver
toonde. en dat de klok op den schoor
steen op byna vijf uur wees.
Een gesmoorde kreet van t bed af deed
me opschrikkenEen nieuwe aanval van
pijn maakte zich van de ongelukkige.
HOOG WATER.
DE DIJK VAN DE BOLK5-
BEEK DOORGEBROKEN.
Men meldt aan de Msb.:
Voor de derde maal binnen ncgeu
maanden heeft weer een ernstige door
braak plaats gehad van een der dU-
ken van de Bolksbeek en wanneer we
de minder ernstige dykbreuken mee
tellen. dan heeft men hier byna elke
maand hoog water, dat nu Juist niet
erg verkoelend werkt op dc gemoeds
stemming van de gedupeerde be
volking.
Wie dan ook dc schade waarneemt,
vooral ditmaal door het water aange
richt aan houw- en hooilanden, en aan
den ïyve het ongerief ondervindt van
ondergeloopen wegen, waardoor boer
derijen in het water en geïsoleerd
kwamen te liggen, kan zich eenlgszins
de ontevredenheid dier menschen in
denken. Men hoopt algemeen, dat het
bezoek, 't welk Minister Kan de vorige
week te MarkeJo mede aan de broek
landen bracht, thans tot spoedig ge
volg zal hebben, dat van regeorlngs-
wege wordt Ingegrepen en het steeds
hier weerkeerend onheil voor goed bin
nen de perken wordt gebracht.
Thans ls het dc dyk aan de Noord-
Oostzyde van de Bolksbeek, die in de
buurtschap Nettelhorst (gemeente Bor-
culo) bezweek onder den druk van lvt#
water. En het gevolg was. dat een
groot aantal landerijen in Nettelhorst'
Stokkumerbroek en Markclo onder wa
ter liggen,
Sommige boerdorUen zfJn slechts met
moeite te bereiken en in vele landwe
gen sloegen groote gaten door het zich
een weg banende water. Verscheiden
boeren waren genoodzaakt, hun vee in
veiligheid te brengen. Hooi dryft overal
rond.
Zaterdag J.l. zou in het Geldersche
gebied een deputatie van boeren don
burgemeester van Borculo, namens ge
dupeerden om hulp gaan vragen, ter-
wyi in het Overijsselsche gebied den
Commissaris der Koningin telegra
fisch werd verzocht, den toestand in
oogenschouw te komen nemen. Resul
taten van deze stappen waren by de
nfrmdine van dit bericht nog niet be
kend.
PERSONEELRAAD DER NED
SPOORWEGEN.
Aan het perscommuniqué van de ver
gadering van den Personeel rruid der
Ned. Spoorwegen ontleenen wij het vol
gende:
Omtrent de door de Directie voor
gestelde wyzigingen in de duurtekrln-
sen der gemeente Haarlem en Breda,
zal de Raad de bij hem ingebrachte op
merkingen aan de directie kenbaar ma
ken.
oude vrouw meester. De stuiptrekkingen
waren van een hevigheid, vrceselijk om
aan te zien. Het was alles verbUsterend.
We drongen ons om haar heen. machte
loos tot helpen of verlichting geven. Een
laatste stuiptrekking lichtte haar van
het bed op. totdat zc op haar hoofd en
hielen scheen tc rusten, terwyi haar
lichaam zich op wonderiykc wyze welfde.
Tevergeefs probeerden Mary en John
nog wat cognac tc geven. Er gingen een
paar oogenblikken voorby. Weer wolfde
het lichaam zich op die bijzondere ma
nier.
Op dat oogenblik baande dr. Bauer
stein zich autoritair een weg in de ka
mer. Eén seconde bleef liU stilstaan, sta
rend naar de gestalte op het bed en to-
geiykcrtyd riep mevrouw Inglethorp
met gesmoorde stem, haar oogen op den
dokter gericht:
„Alfred Alfred Toen viel zc be
wegingloos op de kussens neer
Met een grooten stap bereikte de dok
ter het bed en haar armen grijpend,
werkte hy er krachtig mee. toepa: end
wat ik kende als kunstmatige ademha
ling HU gaf een paar korte, scherpe be
velen aan de dienstboden. Een bevelend
handgebaar dreef ons allen naar de
deur. Wc keken geboeid naar hem, hoe
wel we allen in ons hart wisten, dat het
te laat was en dat er niets meer gedaan
kon worden. Ik kon aan de uitdrukking
van zyn gezicht zien, dat hd zelf weinig
hoop gaf.
.(Wordt YcrvalgdJ,
Zitting op Maandag- De Oude Zetels. De
Huur-verordening die toch niet '-even zal. De heer
Van Santé heeft pech. Een duur amendementje
tegen presentiegeld. Interpellatie-Joosten inzake
het tooneelstuk „Moeder". De burgemeester zwijgt.
