BUITENLANDSCH OVERZICHT
ALLERLEI UIT WEENEN
.HAARLEM'S DAGBLAD ZATERDAG 30 JULI 1927 GEMENGD NIEUWS.
Genève pessimistisch. De hans op
succes steeds kleiner. Maandag de
begrafenisceremonie? Borodin's
vertrek uit China. Frankrijk in een
moeilijk parket t. o. v. Moskou.
T BELANGRIJKSTE NIEUWS.
Natuurlijk is na het bekend worden
van de Engelsche voorstellen wederom
een rustpoos aangebroken. De Japan-
sche en Amerikaansche regeeringen te
Tokio en Washington zullen de nieuwe
Britsche plannen in overweging nemen.
Inmiddels is er door de diverse dag
blad correspondenten een stroom van-
uiterst pessimistische berichten verzon
den. Vooral de Japansche Jounmlisten
zien de toekomst donker in. Over het
algemeen wordt gevreesd dat thans het
doode punt bereikt is. En zij die de
verslagen uit Genève hebben gevolgd,
zullen begrijpen dat daarmee ook de
besprekingen omtrent beperkte bewa
pening ter zee zullen doodloopen. Ook
Saito 't hoofd der delegatie heeft van 'n
sombere meening omtrent de resultaten
blijk gegeven. Geen wonder. De limiet
die twee groote mogendheden stellen
willen, is voor Japan reeds onbereik
baar. Het land kan en wil niet bij
bouwen.
Zoo wacht ons hoogstwaarsfehUniyk
zegt één der dagbladcorresponden
ten Maandag ter conferentie slechts
een begrafenisceremonie.
Het is wel tragisch. Natuurlijk loopt
men, zóó sprekende op den toestand
vooruit, doch het pessimisme is zóó al
gemeen, dat men een mislukking wel
verspellen mag. De stroohnlm der
hoop is.het verlangen van alle ge
delegeerden zegt men om
nog een oplossing te vinden.
Maar maken het drijven en streven,
het aanbidden van eigen prrrUge, niet
ier!'.-.' ldeëele oplossing onmogelijk?
F. A.
Engeland en China.
.Minister Chamberlain verklaarde in
het Lagerhuis met betrekking tot de
Britsche troepen in China, dat de regee
ring niet voornemens is, die troepen
daar langer te doen biyven dan strikt
noodzakelijk is. Zoowel om redenen van
zuinigheid als met het oog op den ge
zondheidstoestand der troepen ver
langt de regeering niets liever, dan de
sterkte dezer troepen te verminderen,
hetgeen zy ook hierom gaarne zou doen.
omdat daaruit zou blijken, dat de toe
stand in China voor de vreemdelingen
veiliger was dan toen de troepen gezon
den werden.
De regeering is bereid, aldus Chamber-
lab over nieuwe, verdragen te onder
handelen, wanneer zij een regeering te
genover zich vindt, welke uit naam van
China kan spreken en haar verplichtin
gen kan nakomen.
Waarom vertrok
Borodin?
Omtrent Borodin's vertrek wordt ge
meld. dat zijn positie te Ilankou onmo
gelijk zou zijn geworden, doordat een In
disch communist de instructies heeft
onthuld welke Borodin van de Derde
Internationale ontvangen hééft. Deze
zou Borodin opdracht hebben gegeven
orn den linkervleugel van de Kwomlntang
uiteen te doen vallen en de leden der
communisten te vervangen. Waar het
Juist de linkervleugel is geweest die er
naar streefde, Tsjang Kal sjek tè verdrij
ven en die een aanval Nanking be
raamde. werd door de onthullingen van
den Indischen communist Borodin's po
sitie onhoudbaar, aldus de Tel, zoodat
hij besloot naar Rusland terug te kee-
ren.
Volgens andere inlichtingen echter
vertrekt Borodin slechts, omdat 't zijn
tijd was afgelost te worden door den
Sovjet-agent in Afghanistan.
De linkervleugel te Hankau gaat nu
blijkbaar naar de gematigde nationalis
ten over. Er is echter toch een nieuwe
splitsing waarschijnlijk, daar de militai-
rlstcn de Russische adviseurs willen
handhaven onder wie zij hun successen
op het gevechtsterrein hebben verkregen.
Zij wenschen hun actie tegen Tsjang
Kai Sjek voort te zetten, terwijl de po
litici een overeenkomst willen sluiten.
Frankrijk ziet het ge
vaar voor 't
communisme in!
Het communiqué van den Qual d'Or-
say. dat Herbette, de Fransche gezant
te' Moskou, daarheen is teruggekeerd
zonder speciale instructies met betrek
king tot de Sovjet-propaganda in Frank-
rilk, heeft de belangstelling niet kunnen
verminderen, welke gewekt is door het
bericht van de Matin", volgens hetwelk
Herbette bij Tsjitsjering geprotesteerd
heeft tegen de activiteit van de Sovjet
propagandisten in Frankrijk.
De Tel. zegt verder:
De Engelsche gezant, lord Crewe. heeft
dezer dagen een bezoek gebracht aan
Briand en men acht het waarschijnlijk
dat hil Inlichtingen wenschte te verkrij
gen omtrent den stap. dien Herbette,
naar gezegd wordt, te Moskou heeft ge
daan.
In de laatste paar maanden is de be
langstelling van het Fransche publiek
voor de Fransch-Rursische betrekkingen
sterk toegenomen. Hierbij is ongetwijfeld
de breuk tusschen Engeland en Rusland
van invloed geweest, doch ook de antl-
milltairistische agitatie der Fransche
communisten. In Frankrijk wordt de
bolsjewistische propaganda veel meer au
sérieux genomen dan te voren.
De Inzichten van alle leden van het
kabinet komen in deze zaak niet overeen.
Er is goede reden om te gelooven dat
polncaró gaarne de betrekkingen met
hu-land zou afbreken, doch de erkenning
van de Sovjct-regcerlng is geschied on
der Herriot., die. zooals men weet, lid
is van het kabinet-Poincaré. Briand en
penige zijner collega's zijn tegenstanders
van een breuk. Zoolang de coalitie stand
houdt, is er daarom weinig kans op ccn
wijziging der Fransche politiek. Aan den
anderen kant is het kabinet het volko
men eens ten aanzien van de gevaren
der communistische agitatie en sedert
eenigen tijd heeft het ten opzichte van
Moskou een krachtiger houding aange
nomen.
KORT EN BONDIG.
In de stad Glebowo in het Russisch
gouvernement Samara zijn 600 huizen
afgebrand. Er zijn verscheidene dooden.
De Britsche onderstaatssecretaris van
Buitenlandsche Zaken. Locker Lampson,
verklaarde ln antwoord op een vraag in
het Lagerhuis, dat behalve de slechtin
gen der vestingen in Oost-Duitschland,
nog aan een aantal andere punten der
ontwapeningsvoorwaarden moet worden
voldaan, alvorens er sprake kan zijn
van de ontruiming van het Rijnland.
Marokkaansche roovers hebben nabU
de kust van Rio de Oro de schipbreuke
lingen van een vergane Spaansche vis-
scherschuit vermoord.
De ..Matin'' meldt, dat de vroegere ge
zant der Vcrcenigde Staten te Berlijn,
Gerard een cheque van 3000.aan
Poincaré heeft gezonden met verzoek
die aan de moeders van Nungesser en
Coli te doen toekomen.
Alle hoop dat Nungesser en Coli nog
ergens aan de kust van New Foundland
of in het binnenland gevonden zouden
worden, is vernietigd door de terugkeer
van de beide vliegtuigen, door Daniel
Guggenheim uitgezonden, welke thans
zeven weken lang vruchteloos naar de
Fransche vliegers gezocht hebben.
De twee vliegers hebben over een ge
bied van 24.000 K M. gevlogen en elk ge
rucht, dat te hunner kennis werd ge
bracht. onderzocht. Zij zijn dan ook van
meening. dat de vliegers nooit de Ame
rikaansche kust hebben bereikt.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cents per regel.
LEON DAUDET WIL WEL
TERUG NAAR DE SANTé.
MAAR OP VOORWAARDEN.
Léon Daudet, de voortvluchtige Fran
sche royalistenleider, heeft 'n brief uit
„le pays de France" (I) gericht aan
den minister van Justitie. Barthou,
waarin hij verklaart dat hij bereid ls
naar de Santé-gevangenis terug te kee-
ren en daar te blijven, op twee voor7
waarden:
1. Dat er rechtsingang wordt ver
leend op zijn nieuwe klacht in verband
met het onderzoek in zake. den dood
van zijn zoon Philippe;
2. dat het onderzoek in deze zaak eer
lijk en zonder belemmeringen zal ge
schieden.
HU beweert, dat dit laatste alleen het
geval kan zijn, als de ambtenaren der
Sürcté Générale, die aan de zaak deel
namen. hangende het onderzoek uit
hun functies worden ontheven, zoodat
zU de nasporingen niet kunnen ver-
valschen en de getuigen niet be
ïnvloeden.
DE SIOUX-INDIANEN OP
PAD.
DE „ZWARTE HEUVELEN".
Naar de „New-York Herald" uit Ra
pid City (Zuid Dakota) meldt. zUn de
Sioux-Indianen weer eens op het oor
logspad. In groote drommen begeven zij
zich naar de ..King Ridge Reservation",
waar zU jaarlijks met de traditioneele
ceremoniën een soort stamcongres hou
den. Aan de bijeenkomst van dit jaar
wordt bUzondere beteekenis toegekend.
wUl de „blanke vader" te Washington,
President Coolidge er vermoedelyk te
genwoordig zal zijn. waartoe hU niet
alleen door zijn ambt, maar ook door
zUn functie van „eere-opperhoofd" van
de Sioux het recht heeft. Verscheidene
stammen moeten om dit congres bij te
wonen meer dan tweehonderd mijl af
leggen; de mannelijke bevolking tot.de
kleinste zuigeling toe rUdt op paarden
en muilezels, de vrouwen, de „squaws"
worden op karren met vier wielen mee
genomen. Bij de plechtigheid hebben de
roodhuiden dit jaar een klacht te berde
te brengen: zij eischen van de regee
ring de „black hills" terug, die een
waarde van ongeveer een milliard dol
lar hebben en die naar de meening van
de Indianen onrechtmatig door de re
geering zfjn onteigend. De regeering be
weert daarentegen dat de aanspraken
van de Sioux zijn vervallen door de
schadeloosstellingen van millioenen dol
lars die den stammen gedurende vijftig
Jaar zfjn uitbetaald. De „black hills" ga
ven vroeger meermalen aanleiding tot
botsingen; de Sioux vereerden deze
bergen als heilig. zU meenden, dat op
de toppen de „groote geest" troonde,
die indringers met storm, bliksem en
onweer strafte. Uit deze overweging ver
meden zij de bergen en zij zagen na
tuurlijk het binnendringen van de min
der vreesachtige „bleekgezlchten" dub'-"
bel ongaarne. En zoo betreedt de stam
dus weer eens het oorlogspad tegen den
„blanken man". Evenwel de metho
den zfjn veranderd. Nog 37 jaar geleden
werd de strUdbül niet alleen in over
drachtelijken zin opgegraven; destUds
verzetten de Pine-Ridge-Indianen zich
onder hun aanvoerders „Little Wound"
en ,.Six Feathers" tegen de blanke in
dringers. die het waagden, de „black
hills" te ontwijden. De naburige „ro
zenhoed-Indianen" onder „Short-Buil"
en „Big Foot", de Cheyennes en ten
slotte „Old Sitting Bull" sloten zich bU
de beweging aan. Generaal Milles zond
sterke troepencontingenten, „Sitting
Bull" werd gedood, en de Indianen
moesten voor de blanke overmacht naar
de ontoegankelijke deelen van het land
terugtrekken.
In het jaar 1890 kwam het daarop tot
ce- eindstrijd, waarbij de Indianen wer
den omsingeld en in de pan gehakt; zU
hadden 300 dooden; van de troepen
sneuvelden slechts 19 man. Dergelijke
bloedige lessen hebben de roodhuiden
wijzer gemaakt. zU zoeken hun recht
tegenwoordig niet meer met geweld
maar met behulp van het stembiljet,
want in de kiesdistricten, waar zij in
vloed bezitten dwingen zij de candida-
ten. de aanspraken van de Indianen te
verdedigen.
DE ENGELSCHE MIJN
WERKERS.
EN HET COMMUNISME.
Het congres der mü'nwerkersfede-
ratie heeft op haar afkeuring van gis
teren der communistische tactiek heden
nadrukkelijk de verwerping laten vol
gen van twee punten, die een groote
plaats innemen in het communistische
program.
De conferentie heeft namelijk de op
richting verworpen van een Engelsch-
Russische mijnwerkerscommissie even
als een motie ten gunste van de op
neming der communistische partij in
de Labour-party.
De weigering van het congres om een
Engelsch-Russische commissie op te
richten. Is waarschynlyk de ernstigste
slag, welke den communisten kon
worden toegebracht, die zeer grooten
invloed verwacht hadden van den
financleelen steun, die verleden jaar
door Rusland aan de stakende mUn-
werkers is verleend.
INTOCHT IN DE SANTé.
DE GEESTIGE APOTHEKER.
De leutige Parijzenaar houdt van en
apprecieert variaties. Na den vermake
lijken gemakkelijken uittocht van
Daudet c.s. uit de Santé heeft thans
een Parijsch apotheker een officieelen
intocht in de Santé gehouden. De
heer Rosset, aldus de naam van den
apotheker, begaf zich ln een grooten
met bloemen versierden auto naar het
paleis van justitie en verkondigde op
een groot plakkaat: „In naam der
wet, een apotheker, die zich schuldig
heeft gemaakt aan werken op Zondag
is op weg naar de Santé".
Verder zegt de Tel.:
Zooals vroeger reeds door ons ge
meld,' moeten de Fransche apotheken
op Zondag gesloten zUn en Rosset,
die zich niet aan deze bepalingen
hield, werd eerst herhaaldelijk tot
boeten veroordeeld en eindelijk tot ccn
dag hechtenis. Nadat den held van den
dag een copieus diner was aangeboden
opdat hij beter de eeudaagsche ont
bering kon verdragen, trok een kleine
stoet van de Place de la Bastille langs
de boulevards naar het paleis van
justitie, waar hem door den directeur
een „prière de recevoir" voor vUf uur
des middags werd overhandigd. Rosset
kwam echter te vroeg bU zUn een-
daagsch pension enhem werd den
toegang geweigerd, waaruit blijkt, dat
het gemakkelijker is uit, dan in de ge
vangenis te komen- Of hem zijn marte
laarschap echter wat zal helpen, blUft
te bezien.
MISKENDE UITVINDERS.
T GEHOONDE GENIE.
WU hebben het den laatsten tijd snel
moeten afwennen, over technische ver
beteringen het hoofd te schudden. Ra
dio, draadlooze fotografie en Oceaan-
vluchten zün stellige bewijzen, dat. te
genwoordig „niets meer onmogelijk" is.
Dat het zoo ver is gekomen heeft de
menschheid vooral te danken aan de
omstandigheid, dat men niet alleen een
profeet, maar ook een genie weer in zün
land eert; daarentegen waren vroeger
ontdekkers en uitvinders overgeleverd
aan hoon en spot van hun medemen-
schen en niet zelden zijn zij ten gronde
gegaan doordat zij door hun tijdgenoo-
ten niet zijn begrepen.
Bekend is, dat men Galilei voor zijn
leer betreffende het zonnestelsel bijna
wilde verbranden, dat Darwin krank
zinnig werd geacht en dat Stephensons
trein als de uitvinding van een gek
werd beschouwd Toen de groote natuur
kundige Galvani in het jaar 1791 den
door hem ontdekten electrischen
stroom demonstreerde met de beroemd
geworden kikkerhammetjes, v.erd zijn
voordracht door een homerisch gelach
van de luisteraars onmogelijk gemaakt.
Men noemde hem langen tyd de „dans
meester van de kikkers" en verbood hem
voordrachten te houden over den thans
naar hem genoemden stroom.
Enkele jaren later, ln 1797, had Phi-
lipp Lebon de gasverlichting uitgevon
den. Een lamp, die zonder pit kon bran
den? Lebon werd uitgelachen en bleef
tot zün dood in 1804 het mikpunt van
allerlei grappenmakers. Eerst 14 jaar
later werd zün uitvinding practisch toe
gepast.
Byna onbekend is ook. dat Franklin
met de demonstratie van zün bliksem
afleider voor een vergadering van Lon-
densche geleerden een lachsucces be
haalde, dat menige komiek hem zou
kunnen benüden. Het drukken van deze
voordracht zoowel als de herhaling er
van voor een andere vereeniging werd
verboden.
Veel gelachen ls ook om den Duit-
schem geleerde Reiss te Mannheim, toen
hü zijn telefoon demonstreerde. Men
meende blijkbaar, dat dit wel een aardig
vermaak voor kermissen was, maar dat
hU er ernstige menschen liever niet mee
moest lastig vallen.
Eveneens fn Mannheim deze stad
schünt werkelük een uitvoerig zonden-
register te hebben werd ook de hout
vester Freiherr von Drais, de uitvinder
van een der eerste fietsen, de „draisine"
uitgelachen. Ondanks zün reeds op
DE ZEE ALS OLIFANTEN-BAD.
Hagenbeek" Is op het oogenblik mot zijn wilde dieren-legiöenen te Schevenlngen.
Wat i» du» logischer dan dat de groote Jumbo's als badgasten fungeeren, en dus
nu en dan In het zeewater gaan baden?
De orkest-strijkjes zullen eerlang versterkt
worden met een nieuw instrument, de „swanee-
sax", dat al de capaciteiten van de saxophoon en
nog vele nieuwe eigenschappen heet te bezitten.
Wij vreezen het ergste.
(Van onzen Weenschen correspondent)
Weenen, JulL
De man die zich
beet.
In de tegenwoordige tüden ls het vaak
moeilijk voor de lieden op behoorlüke
wijze aan den kost te komen. Van werk-
loozen-ondersteuning alleen kan men
niet leven en bovendien komt slechts
een klein deel van alle lieden, die geen
betrekking hebben, voor deze ondersteu
ning in aanmerking. Wie niet sterk is
moet slim zün en wie zich geld wil ver
schaffen, moet vindingrük zün. Zoo had
ook een zekere Franz Resak te Praag
een schitterende manier ontdekt om den
anderen menschen geld uit den zak te
kloppen. Hü was vroeger handelsagent
geweest cn had vrü behoorlyk rond
kunnen komen. Uit zün vroegere periode
waren hem slechts een paar armzalige
oude klceren cn drie versleten broeken
overgebleven. Resak droeg met voorlief
de kapotte broeken en ging daarmee
huurkazernes binnen, waarin lieden
woonden, die er honden op na hielden.
Resak beet zich zelf in zün been
moed behoort daartoe! in zün been
op de plaats, waar zün broek gescheurd
was. HU beet zoo flink dat het bloed
te voorschUn kwam. Dan ging hü op
den een of anderen hond af. dien hü
treiterde. „Kscht, kscht", zcl hü en hü
sloeg en trapte naar het dier. De hond
ging dan doorgaans op Resaks plannen
m ea reageerde giet eea verwoed geblaL
Het heele huis weerklonk van het la
waai. dat de hond en Resak samen
maakten. De eigenaars van het dier
kwamen dan toegeloopen om te zien.
wat er aan de hand was. Zy troffen een
man aan, die met pUnlyk verwrongen
gelaat tegen een muur aan stond en die
met beide handen zün been vasthield,
waarvan de broekspüp Jammerlijk ge
scheurd was. Deze man dreigde naar de
politie te gaan en een aanklacht tegen
den bezitter van den hond in te dienen.
Meestal lieten de eigenaars van den hond
zich er toe bewegen de zaak in der minne
te schikken. Zy tastten in hun porte-
monnaie en Resak kreeg enkele kleine
re banknoten. Vaak moest Resak dan
een schriftelyke verklaring afgeven, dat
de zaak met hem geregeld was en door
gaans zag deze verklaring er als volgt
uit:
„Ik verklaar hierbü. dat ik wegens het
büten van den hond van den heer zoo
en zoo een bedrag van kronen heb
ontvangen en dat ik hiermede tgvreden
ben. Hoogachtend, Frans Resak.".
De kruik gaat zoo lang te water tot
zU breekt. En ook aan Resaks bloedige
bron van inkomsten kwam een eind.
Een buldog beet Resak namclf: wer
kelük en wel op een plaats, waar de
man met zün eigen tanden niet bU kon.
Hij beet Resak in zün zitvlak. EindelUk
een hechte hondenbeet! Dat moest den
eigenaar van den buldog meer kosten dan
den bezitters der vroegere honden. Het
ongeluk echter wilde, dat deze man er
in liet geheel niets voor voelde Resak
geld te geven. Resak had filets in zün
huis te zoeken gehad, zoo meende hü.
en boyendien had hij zelf den hond nü-
dig gemaakt. De zaak werd voor den
rechter gebracht. De doktoren van de
rechtbank zagen al de andere litteekens
op Resaks beenen en zü wisten zich niet
te verklaren, waar die vandaan konden
komen. Resaks naam werd in de kranten
gedrukt en nu kwamen tallooze lieden
met „verklaringen" van Resak opdagen.
Zoo kwam men achter zün eigenaardige
broodwinning en in plaats dat hy thans
een schadevergoeding voor zijn werkelü-
ken hondenbeet bekwam, mocht hy voor
een jaar zün intrek in een tuchthuis
nemen!
't Lieve publiek.
De dieren, die in een dierentuin zijn
opgesloten, hebben h^t niet altijd even
goed en vaak zün zij et slachtoffer van
flauwe plagerüen van de züde van het
publiek. Een nülpaard in den dierentuin
bij het slot Schoenbrunn te Weenen is
dezer dagen büna tengevolge van een
dergelyke flauwe aardigheid gestorven.
Een „geestige" dame wierp het dier een
parfumfleschje in den wydgeopenden
muil. Waarschynlyk wilde zü te weten
komen, of een nülpaard ook op parfum
reageert. Het arme dier is byna gestikt,
want het fleschje bleef hem in den keel
steken. Een oppasser moest zün arm in
den bek van het dier steken om hem uit
zyn onaangenamer! toestand te bevrijden.
Het had weinig gescheeld, of de oppas
ser had zijn arm verloren. Een andere
bezoeker van de zelfde diergaarde wierp
een brandende sigaret in het huls, waar
in enkele moerasyogels zün onderge
bracht. Het dak vatte vlam en niet dan
met groote moeite slaagde men er in het
huur te blusschen. De zeehonden in den
zelfden dierentuin worden steeds door de
lieve jeugd met steenen gebombardeerd.
De kinderen vinden namelyk, dat de zee
honden te lui en te traag zün en willen
gaarne hun zwemkunsten aanschouwen.
Doch wat bereiken zy thans? Dat de
dieren engst voor de menschen hebben
en zich voortdurend achter hun kleine
rotsen verb'orgen üouden!
Champagne in de
leeuwenkooi.
Te Boedapest speelde zich een grieze
lige geschiedenis in een leeuwenkooi af.
Een kunsthandelaar. Jozef Laudon ge-
hecten, had met den leeuwentemmer La-
bero een weddenschap aangegaan, dat
zü samen in den leeuwenkool van een
circus een flesch champagne zouden
drinken. Toen Laudon nu trachtte eerst
de leeuwen door de tralies te streelen,
sprong een dezer dieren woedend over
eind en sloeg met zijn klauwen naar den
kunsthandelaar. Laudons arm werd ver-
schrikkeiyk toegetakeld en men moest
den man onmiddeliyk verbinden. On
danks het reit, dat de man vreeselyke
pUnen leed, wilde men de weddenschap
toch tot het einde toe doorvoeren. La-
bero en Laudon" gingen de kooi van de
thans zeer opgewonden leeuwen binnen
en zU dronken de flesch champagne hier
werkeiyk. Per auto werd Laudon daarna
naai; een ziekenhuis gebracht,
Jeugdigen leeftyd gebleken belangstelling
voor techniek werd hU houtvester, om
dat het beroep van „technicus" toen
voor menschen van stand nog niet ge
past werd geacht. Zonder technische
opleiding bleef Drais een geniale dilet
tant, wiens in 1817 gedane uitvinding
een „wonderiyk bedenksel" werd ge
noemd. waarop verder geen acht werd
geslagen. In groote armoede, bUna
krankzinnig van ontbering stierf dit
miskende genie.
In Maart 1878 demonstreerde de inge
nieur Monzel voor een voltallige verga
dering van de academie francaise de fo
nograaf van Edison. Nog waren ce eer
ste geluiden niet weggestorven, of een
homerisch gelach weerklonk en de
voorzitter riep den verbaasden ingenieur
toe: „U moest u schamen, onze verga
dering door een buikspreker te laten
bespotten".
Thans, in de eeuw van de Oceaan-
vluchten en het yzer. doet de Berlyn—
sche patentgeschiedenis, die zich om
streeks 1890 heeft afgespeeld, vermake
lijk en leerzaam aan. Het octrooibureau
heeft toen een uitvinder, die een oc
trooi-aanvrage voor een vliegtuig met
draagvlakken cn motor indiende, lako-
niek ten antwoord gegeven: „Een vlieg
toestel, zwaarder dan de lucht, is een
technische onmogelijkheid en op tech
nisch onmogeiyke uitvindingen kunnen
geen patenten gegeven worden!"
Op een vergadering van ingenieurs
te Kiel omstreeks 1900 was het ook, dat
een bejaard, zeer bewegelyk heer de al-
gemeene aandacht dermate trok. dat de
voorzitter op verscheidene vragen het
wonderlijke antwoord moest geven:
„Dat is een ongevaarlijke gek. die er
wegens zijn ouden adel niet uitgegooid
kan worden. Hij verbeeldt zich. het pro
bleem van het vliegen te hebben opge
lost, en hU zoekt nu hulp. om een lucht
schip volgens zijn gegevens te kunnen
bouwen. Een ongeneeslüke gek. deze
oude heer. maar voor het overige niet
gevaarlijk. Graaf Zeppelin heet hy!"
Het tegenwoordige geslacht schynt
uit de fouten vsyi het verleden te heb
ben geleerd.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cents per regel.
VOL ZIJN, darmpijnen, steek in de
zijde, benauwde borst, hartkloppingen,
worden door het natuurlijke „Franz-
Josef'-bitterwater weggenomen en de
bloedaandrang naar hersenen, oogen,
lengen of hart verminderd. Attesten
van geneesheeren maken meldingen van
bepaald verrassende resultaten, die met
het „Franz-Josef'swater bij menschen
die een zittend leven leiden, worden
bereikt. Overal verkrijgbaar.
.r ar>T-
LUCHTVAART
SUCCES VAN FOKKER
IN AMERIKA.
EEN DER VAARDIGSTE
MANNEN IN ZIJN VAK.
De correspondent van de N. R. Ct. to
New-York schryft:
Na het vele succes dat onze landge
noot A. H. G. Fokker gedurende den
laatsten tyd heeft geoogst, volgt thans
het bericht dat Fokker voor den Ame-
rikaanschen leger-vliegdienst een groot
„bombing-plane" afgebouwd heeft.
Zooals gewoonlyk het geval ls,
wordt ook hier met de grootste geheim
zinnigheid gewerkt, maar het plan is per
slot toch uitgelekt en neg wel ln alle
onderdeelen.
Dit oorlogs-vliegtuig werd door Fok
ker ontworpen en wel volgens het prin
cipe van de „America" het vliegtuig
waarin de zeeofficier Byrd en de zynen
den tocht over den Atlantischen Oceaan
maakten. Fokker heeft reeds vele vlieg
tuigen voor den Amerikaanschen regee-
ringsdienst gemaakt. Deze waren vrijwel
allen drie-motor-transport-machines,
bestemd voor acht passagiers en twee
piloten. Ook zyn er ettelyke Fokker
vliegtuigen in gebruik by den regee-
ringspostdienst. Ongetwyfeld is het aan
het succes met deze machines toe te
schryven, dat Fokker de opdracht ont
ving voor de nieuwe oorlogs-vliegma-
chine.
Fokker's Amerikaansche maatschappU
de Atlantic Aircraft Corporation ge
naamd, wier fabrieken gelegen zyn in
Teterboro in New Jersey is nu haast
even bekend geworden als Fokker zelf.
Het is in Teterboro dat op 't oogenblik
aan het regeerings-oorlogsvliegtuig wordt
gewerkt. Even als de „America" is het
één vlak maar het heeft twee motoren,
terwijl Byrd's machine er drie had. Het
heeft een vlucht van tweemaal negen
tig, voet wat noodzakelyk was vanwege
de zwaarte der machine.
Met recht mag men zeggen, dat Fok
ker zich een plaats heeft gemaakt in de
Amerikaansche maatschappij. Men kon
niet anders dan met het grootste ontzag
en eerbied over hem spreken. De vele
verslaggevers die gedurende de laatste
maanden vrijwel him tenten hadden op
geslagen op Curtiss Field en het Roose
velt Field spraken steeds met de op
rechtste bewondering over den kloeken
„Dutchman" die tot op het oogenblik,
dat Byrd vertrok, in een oud pakje en
met vuile vlieghelm steeds in de loods
bezig was en drukker bezig was dan
ieder ander. Men spreekt over hem als
een van de vaardigste mannen in zUn
vak en er was groote voldoening toen
bekend werd dat Fokker besloten had,
Amerikaansch staatsburger te worden.
Hoe groot Fokker's succes is blükt
wanneer men nagaat dat de meest be
kende tochten werden ondernomen in
Fokker-machines. Daar was de Josephi
ne Ford waarin commandant Byrd ver
leden jaar den tocht over de Noordpool
ondernam en de „Aerica" waarmee hy
in het begin van deze maand over den
Oceaan naar Europa vloog. Vervolgens
de -machines waarmee de officieren
Macready en Kelly hun non-stop- vlucht
van San Diego (C ilifornïë) naar New
York maakten. Dan de machine waarin
de officieren Maitland en Hegenberger
van Californië naar Hawai vlogen. Geen
wonder dat hU door ieder, maar ook
door zyn maatschappU hoog wordt ge
schat. Hoe hoog? Die appreciatie heeft
vry concrete vormen aangenomen. De
Atlantic Aircraft Company heeft A. H.
G. Fokker's leven voor twee millioen
dollar yerzekerdi
