HAARLEM'S DAGBLAD
HET STILLE SEIZOEN.
STADSNIEUWS.
BIOSCOOP
Knagende pijnen
Sanapirin-tabletten
Haarlemmer Halletjes.
9
ZATERDAG 30 JULI 1927
DERDE BLAD
Meer Rumoer dan ooit.
Van onzen correspondent*.
De vacanties zijn begonnen, bezoekers
van het vasteland en uit Amerika zyn
hun jaarlijkschen aanval op Londen be
gonnen en de Londenaars maken zich
op om de stad te verlaten: het zooge
naamde 6tille seizoen is daar.
Laat men toch dat woord stil niet let
terlijk opnemen. Ik kan u verzekeren
dat Londen drukker, rumoeriger is dan
ooit, maarhet „groote seizoen", het
season, is over en de groote wereld heeft
zich reeds na As. jt en den crfcket-wed-
strijd Eton-Harrow op Lords geleidelijk
over heel Engeland verspreid. De aristo
cratie en de zeer-vermogenden schuwen
de hoofdstad in den zomer en zoeken rust
na al de drukte van het Season op de
landgoederen. Wat later zullen velen
naar Schotland gaan als de jacht op
„grouse" (een soort korhoender) wordt
geopend. Dat is op 12 Augustus (the
glorious twelfth) en even voor dien da
tum begint de groote exodus naar de
Hooglanden. Dat wil de traditie, de ijze
ren wet. die hier zoo trouw wordt ge
ëerbiedigd. Men moet er haast om glim
lachen. dat al die rijke en onbekommerde
menschen zich zoo slaaf^ houden aan die
gebruiken, maar weet ge, dat is het wat,
naar hun zeggen, Engeland heeft groot
gemaakt. Wijsgeerig beschouwd is daar
wel iets in. Er is een class-geest, een
overeenstemming, een „geiyk-op-trek-
kèn" in al wat de Engelschen onderne
men, zooals men die elders veel minder
vindt en die zich niet alleen in kleine en
onbeteekenende gebruiken openbaart,
maar ook in groote daden.
We hebben het in den grooten oorlog
gezien, toen zelfs zonder algemeenen
dienstplicht, welke eerst veel later werd
ingevoerd, toch Engeland in staat stelde
een groot leger op de been te brengen,
en we zien het in de buitenlandsche po
litiek, waarin één vaste lijn wordt ge
volgd om het even welke partij aan de
regeering is. Zelfs de Labour Party, toen
zij de macht had, vond niet de kracht
om den gang van zaken in de interna
tionale en koloniale politiek radlkaal,
volgens de door haar gehuldigde begin
selen te veranderen.
Met de „uitgaande wereld" naar bui
ten en een constant wassenden stroom
van Londensche burgergezinnen naar de
badplaatsen aan de kust bgint Londen
een ander aanzien te krijgen, 't Is pre
cies even druk en ik zou zeggen in de
hoofdstraten zoo mogelijk nog drukker
dan ooit, vooral nu alle groote magazij
nen hun halfjaarlijkschen uitverkoop
houden, maar de straten hebben niet
hetzelfde aanzien. De menschen zijn an
ders, provincialen en vreemdelingen zijn
anders dan onze gewone menigte van
Londensche stedelingen en de restau
rants zitten vol luidsprekende Amerika
nen. Hollanders hebben er ook een
handje van met luide stemmen te pra
ten in het openbaar, terwijl Engelschen
uitzonderlijk zwijgzaam zijn en zich
althans in hun eigen land buitenge
woon ingetogen gedragen.
Wie thans het West End bezoekt zal
daar verbazingwekkende dingen zien:
Regent Street grootendeels verbouwd
en nu een karakterlooze winkelstraat
geworden met dezelfde reusachtige ma
gazijnen met stucco-versierselen^ zoo
als wij ze in Nederland hebben leeren
verafschuwen, sinds een generatie van
nieuwe bouwmeester^, geholpen door
een vooruitstrevende overheid, per
soonlijkheid heeft weten te brengen in
architectuur.
Wij vinden Piccadilly Circus nog
steeds in handen van de ingenieurs der
Underground die in het midden een
nieuw ondergrondsch station bouwen,
Londen. 28 Juli.
en het opzienbarendst van al
wy vinden Piccadilly zelf gesloten voor
het verkeer! Dat laatste heeft heel wat
voeten in de aarde gehad, want het re
gende protesten dat niet althans een der
beide verkeersstroomen van Oost naar
West was opengehouden en de andere
overlangsche helft het eerst voor
nieuwe bestrating werd opgebroken,
zooals dat in den regel gebeurt.
Dat zou stellig minder schade hebben
berokkend aan de winkels en de hotels
en minder ongemak aan de clubs aan
dien machtigen verkeers-slagader, maar
op die protesten werd kalmpjes geant
woord dat dit stuitte op bezwaren van
de ingenieurs en op hooge kosten, zoo
dat nu de geheele straat een maand of
drie is gesloten .eerst de sectie Picca
dilly Circus-Bond Street dan een twee
de sectie en eindelijk de derde tot Hyde
Park Corner.
Niemand, die Londen niet kent. kan
zich verbeelden wat al die herrie be-
teekent. Het is een gebeurtenis die
heel Londen treft, want honderdduizen
den voertuigen gebruiken dagelijks dien
verkeersweg en het afleiden van het
verkeer beteekent zeer groot tijdver
lies en daardoor een niet te berekenen
schade.
Maar het moet worden gezegd dat
het opbreken van Piccadilly een heer
lijke tijdpasseering beteekent voor de
tallooze lanterfanters in deze goede
stad. Waar krijgt men ooit zulk een
kans om een dozijn pneumatische dril-
booren aan het werk te zien en een leger
van gespierde arbeiders de losgewerkte
brokken cement te zien laden op karren!
Eén pneumatische drilboor maakt een
lawaai dat hooren en zien vergaat. Een
dozijn tegelijk beteekent zulk een onbe
schrijflijk knarsend geweld dat het
schijnt alsof de straat beschoten wordt
door een batterij bom-maxims.. Men
kan zich bij het hooren van dat schrik-
kelijkh misbaaV eenigszins een oordeel
vormen van een barrage in den oorlog
of zooals wij Londenaars hoorden van
de afweerkanonnen in de dagen toen
Taubes en Goliaths als valken vlogen
over Londen's centrum, of als een Zep
pelin zweefde over Piccadilly..
Dit brengt mij vanzelf op de vlieg
tuigmanoeuvres, die deze week ooven
Londen worden gehouden. In dezen roi-
mischen oorlog wordt geen bom ge
worpen en geen schot geschoten, maar
het geval heeft volgens de rapporten tnt
dusver ten duidelijkste bewezen, dat
geen verdedigingswerken, hoe goed ook
in staat zijn om een vijandelijke lucht
vloot van Londen weg te houden.
En wetende, dat in een volgenden
oorlog de meest onscrupuleuze midde
len zullen worden gebruikt en
eenige uren na de oorlogsverklaring
(als men daarop wacht!) de vijandelijke
vliegtuigen boven de stad kunnen zijn,
ziet het er nogal slecht uit met de
kans die wij Londenaars zullen hebben
om ons veege lijf te bergen. Maar komt
tijd komt raad. Tot dusver is nog nim
mer een aanvalswapen uitgedacht of
een andere vernufteling vondd er een
verdediging tegen en zoo zal het hier
ook wel gaan: groote vangnetten bij
voorbeeld tusschen met de aarde ver
bonden ballons van dezelfde soort als
reeds tegen het einde van den laatsten
oorlog voor de Londensche verdedi
ging aan de Oostzijde werden beproefd.
Vooral wie in de voorsteden wonen
krijgen heel wat van deze luchtmanoeu-
vres te zien; keurig in formatie vlie
gende eskaders en enkele vijandelijke
vilegers. die heel realistsch worden
vervolgd. Maar boven Londen zelf hoo
ren wij weinig meer dan het geronk der
machines. Ze vliegen zóó hoog dat zij
weinig meer zijn dan stippen in de
lucht.
Maar met dat al geven zij ook hun
afleiding aan de metropoolbewoners
in het .stille" seizoen.
X Y Z.
ONDERWIJZEND PERSONEEL GE
ANNEXEERD GEBIED.
B. en W. deelen den raad mede. dat
zy na de aanneming der annexatiewet
al het onderwyzendpersoneel aan de
openbare lagere scholen in Schoten en
Spaarndam van een tijdelijke aanstel
ling hebben voorzien, zulks met ingang
van 1 Mei 1927. Een uitzondering werd
alleen gemaakt voor den definitieven
onderwijzer aan school A te Schoten A.
W. Boekhorst die om gezondheidsrede
nen liever niet voor een herbenoeming
in aanmerking wilde komen. Thans
stellen B. en W. den raad voor de tij
delijke aanstelling te veranderen in een
definitieve en zulks met terugwerkende
kracht tot 1 Mei IJ.
In dien zin bieden zij den Raad een
voorstel ter bekrachtiging aan.
PERSONALIA.
De volgende gediplomeerden der
M. T. S. worden geplaatst in de navol
gende betrekkingen:
Af deeling Bouwkunde: de heer H. N
Hollander als opzichter-teekenaar bij
den architect F. Kramer te Amsterdam:
de heer A. Schultheiss. als opz.-teeke
naar bij de architecten Heineke en Kui
pers te Amsterdam. Afdeeling Weg- en
Waterbouwkunde: de heeren M. D.
van Binsbergen en C. Visser als water
bouwkundig teekenaar bij den Provin
cialen Waterstaat van Noord-Holland.
Afdeeling Werktuigbouwkundeals
teekenaar-constructeur: de heer P. J.
Alberding by de Haarlemsche Machine
fabriek, v.ïl Gebr. Figee, de heeren J.
C. Benschop en J. H. Seiler bij de werf
Conrad; de heer G. J. Keulen by de
machinefabriek ,De Industrie" te Rijs
wijk. Z.H.; de heeren L. Kouwenhoven
en K. J. M. Phlippeau bij de Machine
fabriek Gebrs. Stork en Co., te Hen
gelo (O.); de heer A. G. Meesters, bij
de Kon. Hoogovens en Staalfabrieken te
Veisen; de heer D. S. Slop bij de N.V.
„Motoren" v.h. Thomassen te De Steeg.
Voor het examen in de Duitsche
Handelscorrespondentie der Federatie
„Mercurius" slaagde onze stadgenoot de
heer A. J. Vermeulen.
HET VAREN MET OPEN UITLAAT.
KLACHTEN OVER IIINDER.
Bewoners van het Zuider Buitenspaar-
ne hebben er zich bij ons over beklaagd,
dat zij 's nachts zooveel hinder onder
vinden van de booten, die met den zoo-
genaamden open uitlaat door het Spaar-
ne varen. Zij meenen, dat er wel een
middel te vinden is tegen dit euvel.
We hebben dit aan den inspecteur van
den havendienst overgebracht.. Deze bad
al van dergelijke klachten gehoord Hij
deelde ons mede, dat hem een dergelijk
middel niet bekend is. ..Als dat bestond",
zei de inspecteur, „zouden de fabrikan
ten er zeker reeds lang gebruik van heb
ben gemaakt. Het eenige middel voor de
klagers, om van dien last bevrijd te wor
den, is niet aan den waterkant te wo
nen. Het is nu eenmaal wel aardig, om
aan het water te wonen, maar dan moet
men, behalve de lusten er van, ook de
lasten nemen".
AKTE-EXAMEN MIDDELBAAR
ONDERWIJS. LICH. OEFENING.
Haarlem. 29 Juli.
Geëxamineerd 7 mannelijke candi
dates geslaagd de heeren: J. P. A.
Castelein te Leiden; A Oostra te Am
sterdam: C. M. M. Cons tan dse te
Haarlem; P. J. T. van der Dennen te
Eindhoven; H. J. Dobbinga te Gronin
gen; W. Dooijes te Haarlem.
EXAMEN HOOFDAKTE
Haarlem. 29 Juli.
Geëxamineerd 8 vrouwelijke Candi
da ten, één teruggetrokken. Geslaagd
de dames C. W. Hartwlg. van Hilver
sum C. Kroner, van Amsterdam.
UITGAAN
STADSSCHOUWBURG.
Zooals wij reeds mededeelden komt
het Cabaret-Speenhoff van Zaterdag
30 Juli tot en met Dinsdag 2 Augustus
in den Stadsschouwburg.
Van Woensdag 3 Augustus tot en
met Zondag 7 Augustus zullen opvoe
ringen plaats hebben van het grappige
en geestige blijspel door Herman
Heyermans naar het Duitsch bewerkt:
De Generale Repetitie van ,Een
Kostbaar Leven".
Reeds meermalen werd gevraagd
naar dit blijspel vol Heyermanschen
humor. Er was echter in de laatste
jaren geen gezelschap dat dit stuk op
het repertoire had. Het is den direc
teur van den Stadsschouwburg nu ge
lukt den heer Adolf Bouwmeester be
reid te vinden De Generale Repetitie
van „Een Kostbaar Leven" te doen
opvoeren in bijna de oorspronkelijke
bezetting zooals die indertijd onder
Herman Heyermans' leiding werd ge
geven.
O.a. zal Adolf Bouwmeester optre
den in zijn bekende creaties van
Theater Directeur Krüsemann en den
Geldschieter Weichselfisch, welke rollen
van af de première meer dan 800
maal door hem met succes gespeeld
werden.
Willem van der Veer speelt weder
de rol van Mr. Peabody, terwijl Pierre
Myin zijn oude rol van Graaf Korff
vervult.
Verder treden nog op de dames
Johanna Bouwmeester, Mies Versteeg,
Anna Lemaire en de heeren Is. Mon
nikendam, Max Weber, Johan Visscher,
Frans Bogaert. R. van derHilst Jr.,
F. Bosdorp, C. Ritman en P. Fuchs.
Velen zullen zich zeker nog wel her
inneren het onbeschijvelijk gelach in
het derde bedrijf om de scène van
de nachtegaal en de leeuwerik.
Wie in de kermisweek weder eens
oudenvetsch lachen wil moet deze
goedverzorgde voorstelling gaan
zien.
GEVONDEN DIEREN EN VOORWER
PEN.
Terug te bekomen bU:
J. Balm, Damiatestraat 34, beursje
met sleutel; A. Knap, Teding van Berk
houtstraat 2, idem; Roos. Wilhelmina-
laan 8. poederdoosje; J. Burgerding,
Frans Halsstraat 31, postduif; D. Buur,
Klarenbeekstraat 37, foto's (filmplaat
jes) Politiebureau, Smedestraat, rol
gonjezaklinnen; J Groot, Zomerkade 89
geel hondje, gebracht naar Kennel
„Fauna". G. Zwart, Helmbrekersteeg 1.
herdershond, Idem; E. Zeepvat, Dr.
Leydsstraat 61, herdershond; v. Moer
kerken. Iordensstraat 45, zwart poesje;
idem; B Korte Bakenessergracht bij de
Zakstraat zwartwit poesje, idem; J.
Lind, Amsterdamstraat 29, kraan; Kol-
derie, le Hoogewoerddwarsstraat 38,
grijze poes met jongen, gebracht naar
kennel Haerlem; J. Bellaart, Duinlust-
parkweg 58. zwart witte poes. idem:
Teesens.Wilhelminalaan 9 A idem idem;
Politiebureau Smedestraat, medaille
(voetbal): D. Buur, Klarenbeekstraat
37 z., rijwiel-ontvangstbewijs Nederl.
Spoorwegen: G. Moerland. Teylerhofje-
straat 5. rUwlelpomp: J. van der KnUff.
Jacobynestraat 38, portemonnaie; P.
Kamp; Voorfzorgstraat 68, dam es por
temonnaie met inhoud: T. de Haan.
Schalkwiikerweg 51. heerenrijwiel: v.
d. Meij. Schreveliusstraat 37. rUwielbel.
merk in étui; R. Stoelt. Ursulastraat
13. idem: R. Ubink. Koudenhom 9, stop
sleutel; H. Laoet. Schneevoogtst raat 9
rood. scharnier en sleutel: B. Kieijn.
Kennemerplein 2. schoenen; H. Bessen
Frans Halsstraat 11. damestaschjc met
bewijs van Nederlanderschap; M. Vis
ser Regullersstraat 25. kindertaschjc; J
v. Boekei. Oranjeboomstraat 14. hon-
dentuig: Politiebureau. Smedestraat.
vulpenhouder; A. v. Apolteere. Gier
straat 85. voering en strikziide.
Scala-Theater.
Ter opening van het programma ln
bovengenoemd theater draaien twee
komische nummers. nJ. .Een partijtje
poker", een allerkoddigste teekenfllm
en een 2-acter: ..No. 13". die ons de
avonturen van een Amerikaansche bob
by bU het leger in Frankrijk ln beeld
brengen.
..ZUn laatste alarm" ls een boeiend
verhaal uit het leven van «en brand
weerman. De oude Brennnn ln com
mandant van de brandweer en telt
onder zijn manschappen zijn cenigen
zoon en den verloofde van zijn dochter
Door een misverstand valt de adspl-
rant-verloofde in ongenade en denkt
weer de zaak in orde te maken door
zoo hard mogelijk voor het feest van
de brandweer te werken, zoodat er veel
geld in het pensioenfonds kan ge
stort worden. Er is veel geld ontvangen
maar als de kas zal worden opgemaakt
is dit verdwenen. De Jonge Brennan
en Mason worden beiden geschorst en
er is zelfs nog een heusche brand voor
noodig om het gestolen geld terecht
te doen komen. Een prachtfilm die
goed vertolkt wordt. Op "t tooneel treedt
op de heer Willarts. die uitstekende
muziek uit verschillende instrumenten
weet te halen. Het best vonden wy een
gedeelte uit Lakmé en de Czardas. De
solist had een groot succes.
„De Pandjesbaas" is een stuk levens
geschiedenis. Terwijl vader met een
heer zit te praten over allerlei geleerde
onderwerpen, gaat de dochter 's nachts
naar danshuizen en valt van kwaad
tot erger. Men kan zich de schrik voor
stellen als de vader ontdekt dat zijn
dochter niet thuis is en zijn veront
waardiging als hij ziet in welk een toe
stand zij terugkomt. Het meisje ont
vlucht dan voor goed het huis en wei
gert beslist bij haar goeden vader lenig
te komen. Ook dit ls een goede speel
film waarvan door de artlsten een
dankbaar gebnilk wordt gemaakt.
Het programma was bijtijds afge
werkt en ook dit verdient een woord
van aanbeveling.
De Kroon.
De grootste concurrent van dc
bioscoop is een mooie zomeravond, die
meer noodt tot een heerlijke avond
wandeling naar buiten dan tot een
bioscoopbezoek. Een smakelijk gekozen
titel voor een grappige film kan de
balans ten voordeele van de bioscoop
doen overslaan. En eerlijk gezegd, nie
mand zal zich over die balans bekla
gen, als hU „Is le het of is le het
niet" gezien heeft. Er komen alleraar
digste momenten in voor. er ls door
het niet talrijke publiek, hartelijk ge
lachen. Peter Pulst. het vaderszoontje.
ontpopt zich als hij moet vechten om
zyn vrijheid en om zijn liefde, als een
handige gladdekker d'.e op een listige
manier, zfjn schriftelijke trouwbelofte
uit de handen van zijn. in vijftien Jaar
niet geziene bruid weet te krsjgen. zoo
zelfs, dat ze de belofte zelf verscheurt.
Daar het bijprogramma ook heel
goed is. geeft de Kroon deze week
weer een programma, dat leder zal
voldoen.
Laxor Theater.
Het Luxor Theater biedt dezen keer
inderdaad een echt vacantie-program-
ma.
Twee hoofdnummers boelen de toe
schouwers: één is aan den emstigen.
het andere aan den vroolljken kant.
.Een Zwervershart" ls een afwisse
lende serie van elkaar snel opvolgende
tafereelen uit het kunstenaarsleven op
Montmartre en uit het romantische
leven van den kermisreiziger, alles over
goten met een sausje van sentimen
taliteit dat bi) dezen pudding wel
smaakt.
..Dc Kermis'reizlger met het Edele
Hart zou een goede ondertitel zijn
voor deze heel aardige en soms wel
even ontroerende rolprent. Vermelden
wi) nog dat een aap. die een wonder
dier blijkt te zUn. cr een zeer belang
rijke rol in speelt.
Een allerdolste en bovendien aller
aardigst gespeelde comedle is „Inga
en haar drie Vaders".
Een origineel gegeven is hier op bij
zonder komische wijze verwerkt. Her
haaldelijk klinkt een vroolijk gelach
door de zaal terwijl deze film wordt af
gedraaid.
De revue en het Luxor Nieuws geven
weer van alles wat.
Een zeer onderhoudend programma!
Cinema Palace.
Eén der deugden van het programma
van de Cinema dezer weck ls zijn styi.
't Hoofdnummer en 't bijwerk passen
voortreffelijk bi) elkaar, en bij t sei
zoen. Lichte, zeer amusante kost. Goede
en inderdaad fUne humor. .De lieveling
der vrouwen" bezit de charme van de
korte Engclsche sketches. Een alleraar
digst. allcdaagsch gegeven, maar bui
tengewoon goed voorgesteld.
Dit «is dc kunst der Amerikaansche
fllmmenschen die te weinig geappre
cieerd wordt door hen die alleen naar
Dultschland's zwaar artistieke cn hevig
pretentieuze filmkunst kijken: Van
niets Iets tc maken. Het gevoel voor
humor uit buiten op een "biir.aliteitje-
van-iederen-dag en cr een Juweeltje van
maken. Wat de Engelschman klaar
speelt in zijn .short story" dat doet de
Amerikaan dikwijls in een vlotte rol
prent. En dan hebben zy hun uitsteken
de acteurs voor.
„De lieveling der vrouwen" is er een
uitstekend bewijs voor.
Na de pauze draalt een Duitsch pro
duct ..De mooie Dolorès". En hierin
hebben de-Duitschers eens bewezen dat
zU op de film toch ook wel luchtigjes
en grappig kunnen zijn. al zweemt hun
geestigheid toch altijd weer naar het
operette-achtige. naar gecompliceerde
huwelijks- en echtschcidings motief
Maar verder toch niets dan lof voor
deze rolprent. Zeer vlot vertolkt. In oen
razend tempo. Vol innemende vondsten
en heerlijke origlnalitelten.
Let eens op hoe voortreffelijk het
„levende doek" word* geaccompagneerd!
Wat een schittervr<( instrument ls de
saxophone om dat schrille, dat luid
ruchtige, dc brouhaha van een wereld
stad te suggerecren.
Het actucele bijprogramma, dat de
heele wereld bestrijdt is als immer:
actueel en graag gezien.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN i 60 CENTS PER REGEL
in gewrichten en ledematen, alsmede hoofd- en
kiespijn, worden zeer snel verdreven door:
In buisjes van 75 en 40 ct.; proefbuisje 25 ct.
deemoedig het hoofd buigt en zijn parti)
nog kiest, wanneer iemand anders den
moed heoft om te zeggen: „daar had
je dan toch zelf voor moeten zorgen?"
Beste lezeressen en lezers, die al zoo
veel Jaren zoo vriendelijk zijt geweest,
hot verhaal te volgen van onze erva
ringen en lotgevallen, gelieft u nu een
oogenblik het oogenblik van
onze afreis voor te stellen. WU
staan met ons achten bU elkaar
op het perron, omringd door onze
koffers en tasschen. dc meestcn met
teekenen van zorg op het gezicht. Behal
ve Wouter natuurlijk, die vroolijk zijn
sigaartje rookt en violen (dat is Koos)
laat zorgen.
Natuurlijk zijn dc van Stulterens nog
niet present, want het ls een kwartier
voor den tijd.
Daar geeft opeens Emma Hopma een
snerpenden gil.
„Mijn pasvergeten!"
„Heb Je wel goed gekeken?" vraagt
mevrouw Hupstra. Maar reeds ls Hop
ma klaar. „Ik ga dadelijk met een taxi
naar huis, het kan nog. Waar heb je
hem laten liggen?"
„Op de tafel in de eetkamer, daar
heb ik hem het laatst gezien".
Ik besluit mee tc gaan om te zoe
ken. ren hem achterna, we springen ln
de taxi. de chauffeur rent bUna den
verkeersagent omver, wc snorren de
stad door. naar zUn huls, vliegen naar
binnen. Niets op de tafel ln de eetka
mer. niets in de heele eetkamer, niets
in dc aangrenzende kamer. Daar ra
telt dc telefoon. Hupstra telefoneert:
„Je vrouw heeft de pas ln haar taschje
gevonden." Wc rennen naar *t station
terug. Nog één minuut tyd. Op de trap
struikelen we bijna over dc van Stul
terens en hun bagage. Dc chef ls op
het punt, den trein weg te wulven. Nog
net kunnen wij alle vier mee.
Hopma slaakt hijgend een leelijk
woord. Zijn vrouw kijkt beschaamd.
Toch zegt ze: „had lk niet....?", maar
slikt de rest voor zyn woedend ge
zicht in. Van Stuiteren zegt pedant:
„nooit te vroeg, maar altijd op tijd",
wy voelen, dat wy hem tot Amster
dam toe zullen haten.
Lezers cn lezeressen, wy zijn op reis.
Later vertel ik u onze lotgevallen. In
de eerste vier weken neemt mijn
plaatsvervanger mijn taak over. Geluk
kig ben ik er eens vier weken af ais
u 't niet kwaiyk neemt
FIDELIO,
EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE
Daar ik nog nooit van mijn leven ge
neraal of veldmaarschalk geweest ben
en er ook geen kans op is, dat ik ooit
die waardigheid zal bereiken, ben ik niet
in staat om te zeggen wat er allemaal
aan vast is om een leger in de eene of
andere richting te laten opmarcheeren,
maar er kan niet veel meer omhaal en
drukte mee gepaard gaan, dan met het
vertrek van onze krans naar Zwitser
land voor een tochtje van 10 dagen.
De eerste moeilykheid was, dat Hup
stra en zijn vrouw, die aanvankelijk niet
mee zouden gaan. ter elfder ure op hun
besluit teruggekomen waren, omdat de
dame, die het pensionnetje „Mon Repos"
ergens op de Veluwe beheerde, bericht
had, dat haar dochter Clementine ziek
geworden en dus niet in staat was haat
te helpen, zoodat zij genoodzaakt was
voor Augustus alle gasten af te zeggen.
Tot tranen toe bewogen liet mevrouw
Hupstra ons den brief lezen en wij wa
ren ook geroerd (hoewel natuurlijk een
beetje minder) over den echt moeder-
lyken toon van den brief. .Doodjammer
voor zoo'n kind", zei myn vrouw. „Kind!"
zei mevrouw Hupstra, „dat is nu juist
het woord niet. Clementine is het vorige
jaar 52 geworden, zie je". „Uit den
brief dacht ik, dat ze zestien of achttien
was, of daaromtrent", zei myn vrouw.
„Och. de menschen hebben altyd sa
men gewoond en de moeder heeft eigen
lijk zoo niet gemerkt, dat haar dochter
ouder werd".
Toen wy Clementine's leeftijd ken
den. leek ons die ziekte, gek genoeg,
op eens niet zoo heel tragisch meer, maar
in ieder geval bleef Mon Repos dit jaar
voor de Hupstra's gesloten, die zich dus
wel graag by ons wilden aansluiten. Van
Stuiteren moet het bovenmenschelijke
verricht hebben om nog twee plaatsen
te reserveeren en na veel schrijven met
het Reisbureau was dat ten slotte gelukt.
Eigenlijk kwam ons dat slecht te pas,
omdat wy met ons achten net in een
coupé tweede geborgen hadden kunnen
worden en de vraag nu bovenkwam of
wy vijf plaatsen zouden nemen in twee
coupés of de twee overschietenden (Hup
stra en zijn vrouw) afzonderlijk zouden
laten reizen. De goeie Hup had daar zelf
nog wel in willen toestemmen, t aar zijn
vrouw zei: „dank je wel. Overschotje wil
ik niet wezen". Toen stichtten wy met
ons vijven mannen een samenzwering om
plaatsen te reserveeren in een rookcoupé
en de vyf dames gezamenlijk in een
compartiment niet rooken. Evenwel zei
den ze eenparig „dat 't veel te ongezel
lig was" en zoo ging ook dat vliegertje
niet op. Het werd een puzzle om tien
mènschen zoo te verdeelen. dat je in
ieder compartiment een even getal kreeg,
een van die kunstjes die met lucifers
wel lukken, maar met menschen niet.
Toen hakte van Stuiteren, peinzensmoe-
de, de knoop door en besliste dat er in
de eene coupé zes menschen zouden zit
ten en in de andere vier. met verwisse
ling nu- en dan, om de conversatie opge
wekt tc houden, precies als kazen, die
om de zooveel tyd moeten worden omge
keerd.
Dit was dus opgelost, maar niet dc
moeilykheid, dat de een aan het raampje
wou zitten en vooruit ryden, de ander
achteruit en een tusschensoort zal ik
maar zeggen, in het midden, ook weer
verschillend, vóór- en achteruit. Dit wa
ren Hopma en zyn vrouw, die allebei
bleken te lijden aan wat wy stilletjes on
der elkaar telegrafitis of telegraafdraditis
noemden. Voor wie van myn lezers deze
geheimzinnige kwaal niet kennen zal ik
die toelichten. „Als ik uitkyk", zei Em
ma Hopma „kan ik dat voortdurend voor-
bygaan van de telegraafdraden niet ver
dragen; op den duur is het net. of ze
door mijn oogen snijden en dan krijg ik
een brandende hoofdpyn voor den heelen
dag". „Wonderlijk". zei Wouter, „als
ik lang in een trein zit. krUg ik ten
slotte een neiging of ik hard mee moet
loopen, vanwege de wielen zie je en daar
word ik zoo doodvermoeid van, dat ik
haast niet meer uit den trein komen
kan".
„Sommige menschen". zei Emma,
„kunnen letterlijk alles verdragen, maar
zóó ben ik gelukkig niet".
„Ik ook niet", zei mevrouw van
Stuiteren en daarmee was het gesprek
uit, niet omdat Wouter er ln be
rustte, maar omdat hU zich op dat
moment, precies van pas, in zyn thee
verslikte.
De aandachtige lezer weet, dat ook
wy in een moeilijkheid waren geraakt,
omdat wy, vreezende dat Neef Sebas
tiaan zichzelf by ons zou uitnoodigen
voor een zomerrelsje, hetzelfde by hem
hadden gedaan en tot onzen schrik een
uitnoodiging hadden gekregen, om zelf
dan tyd en de richting van de reis
maar vast te stellen. Myn vrouw maak
te daarvan zichzelf en mU een bitter
verwyt, my het meest, naar ik tot
haar eer moet constateeren. ,De
arme jongen kan het immers niet
betalen", zei zy, „hoe ben Je ook op dat
onzalige idee gekomen? Je moet de
zaak in orde brengen vóórdat wy met
de krans op reis gaan".
„Makkelijk gezeid', antwoordde ik.
„maar hoe?"
„Dat moet je zelf maar weten", zei
ze rustig, ging uit om visites te maken
en liet my met myn vraagstuk al
leen.
Na een halfuur zwaar nadenken had
ik het gevonden. Als je in moeilykheid
bent en niet erkennen wilt, dat de
bom verkeerd ls gesprongen en nog
veel minder, dat je een fout gemaakt
hebt, wat doe je dan? Dan gooi je
het op de omstandigheden. Ik schreef
dus het volgende briefje:
Beste Sebastiaan,
Bij nader overweging zyn wy door
omstandigheden verhinderd, in te gaan
op je door ons bijzonder gewaardeerde
uitnoodiging.
(Dit klonk best, maar het was na
tuurlijk niet voldoende, zoodat ik een
vervolg ontwierp).
Daar dc hoofdzaak ten slotte ls,
eenigen tyd ln eikaars aangenaam ge
zelschap door te brengen, noodig ik je
ook namens myn vrouw, gaarne uit
om in October een dag of tien met
ons naar Parijs te gaan, een uitstapje
dat ik myn vrouw al lang beloofd heb.
Over het tydstlp schyf ik wel nader".
Van meening dat hiermee de zaak
naar aller genoegen was opgelost,
schreef lk den brief gauw in het net
over. deed hem op de bus en las myn
vrouw het kladje voor, toen ze thuis
kwam. Tot mijn verwondering was ze
niet eens verrukt, ofschoon ik daarop
gerekend had. omdat zU al wel een
jaar of vier op dit reisje had aange
drongen.
„Ik zou het nu juist zoo prettig heb
ben gevonden, er samen met je heen te
gaan. Waarom moet die vervelende
Sebastiaan nu weer mee?"
Daarop ben ik het antwoord schul
dig gebleven. Maar October is nog ver
af. Misschien wordt Sebastiaan tegen
dien tyd wel verkouden. Dc zal my
maar niet over de moeilykheid be
kommeren.
Heeft u dat ook. dat als u op reis
gaat. het wel lijkt of i; naar de woestijn
trekt en alles, letterlijk alles ln den
koffer wilt meenomen? Bi) zoo'n gelegen
heid heb ik een gevoel, alsof er zelisin
Zwitserland, dat toch wel buitengewoon
goed op vreemdelingen is ingericht,
niets te krygen is wat je noodig zou
kunnen hebben, nu ja behalve een bed
om in te slapen en eten en drinken om
van te leven. En de bergen en de eeuwige
sneeuw behoeven we ook niet uit Hol
land mee te brengen. Die hebben ze daar
ginds zelf genoeg.
Het is kinderlijk, maar ik kan het
niet laten om extra veters en extra
boordeknoopjes mee te nemen, die je
daar natuurlijk ook wel krygen kunt en
die je nooit noodig hebt Krygen kunt
wel te verstaan, als je weet wat veters
in het Duitsch is. Altyd wanneer ik op
reis ga kyk ik het in de dictionnaire na
en ben het den volgenden dag weer ver
geten. ,\Reiskoorts" noemt myn vrouw
dat. waarvan zy beweert geen last te
hebben, al heeft zy drie dagen vóór ons
vertrek de koffers van den zolder ge
haald. die zy langzamerhand begint te
pakken, met het natuuriyk gevolg dat
zy allerlei dingen die nog noodig zijn.
er telkens weer uithalen moet. En dan
de Hopma's die een soort van admi
nistratie aanleggen van alles wat ze
van plan zyn mee te nemen en van pure
accuratesse belangrijke dingen vergeten,
zooals byvoorbeeld op hun voorlaatste
uitstapje het reisbiljet, dat ze al een
maand te vroeg in huis hadden en het
daarom heelemaal vergaten. Natuuriyk
merkten ze dat aan 't station en koch
ten toen maar een nieuw, daar hun
heele reis op dezen trein was gebaseerd
en zy hun reisgezelschap te Rotterdam
zouden vinden. De spoorwegmaatschap
pijen waren goedig en namen later het
eerste reisbiljet voor inkoopsprijs terug.
Hopma denkt, dat niemand daarvan af
weet. maar wy zyn er achter gekomen
doordat een employénu ia. laat ik
niemand in moeiiykheden brengen. Maar
wanneer hy in de krans begint te bluf
fen dat hy zoo gemakkelök reist, dan
zitten wij in stilte te grinniken. Be
scheidenheid is maar alles. Je weet
nooit, wat een ander al niet van je weet
De Hupstra's zyn van dezelfe secure
nelgingen, maar passen deze eigen
schappen niet op de koffers toe. zy
krijgen de zenuwachtigheid meer op
den vorigen avond. Mevrouw Hupstra
maakt zich dan altUd bang. dat de uur
werken ln huis niet deugen en is er
speciaal van overtuigd, dat die achter
loopen waarom zij niet denkt dat
die voorgaan, kan ik niet zeggen. Als
ze met den trein van zevenen moeten
vertrekken, staan ze om half vyf op,
hebben dan natuuriyk meer dan een
uur tyd over en brengen de rest van
den tyd door in de zekerheid, dat dc
auto die hen naar 't station brengen
moet, te laat zal zyn, zoodat ze een
paar keer telefoneeren. waarop zy een
rustig antwoord krygen dat het alle
maal best in orde zal wezen. Ik behoef
niet te zeggen, dat zij niettemin een
halfuur te vroeg aan 't station zltte^
en zich dan weer verontrusten over dp
vraag, of hun reisgezelschap op tyd zal
zijn. Zoo sterven ze bywyze van spre
ken duizend dooden. om zoodra de trein
vertrokken is en hun hart dan gerust
moest zijn, zich bezorgd te maken over
wat zy verzuimd mochten hebben te
regelen. Is de gaskraan wel dicht, de
tuindeur wel gesloten, de man van de
krant wel gewaarschuwd dat hy niet
komen moet, omdat anders de bus ver
stopt raakt? By het naderen van de
grens bekruipt hen de angst voor aller
lei overlast met de douar.e en eerst als
zU dat doodsgevaar achter den rug
hebben gaan zy in hun hoekje zitten
en geven zich over aan het genoegen
van de reis niet omdat hun zorgen
voorbij zyn, maar omdat zy bevangen
raken in een soort van doffe berusting:
„dat als er iets verzuimd mocht wezen,
er nu toch niets meer aan te doen is".
Weer anders zUn de Van Stulterens.
Die laten alles op het laatste oogenblik
aankomen. Als de auto voor de deur
staat, moeten de koffers nog dichtge
maakt worden, hy ls nog bezig met
scheren en zUn vrouw met de kinderen
aan te kleeden, die straks door een
van de tantes worden afgehaald. ZU zUn
er voor bekend dat zy op het laatste
oogenblik het perron oprennen, wan
neer de chef zUn waaiertje al in de
manneiyke vuist klemt en dat wapen
even laat zakken, om toe te staan, dat
de conducteur hen in het dichtst bU-
zUnde portier gooit, tcrwyi de kruier
hen de bagage nasmUt cn handig de
fooi opvangt, die uit het portier gekeild
wordt. Van Stuiteren is daar trotsch op.
al kan ik maar niet begrijpen wat
daar voor verdlenstelUks in schuilt cn
zyn vrouw vindt het, geloof ik. bon
ton om een gezicht te zetten, alsof
het Je niet veel schelen kan of je mee
komt of niet.
Ja, wy menschen zUn allemaal ver
schillend. Wouter byvoorbeeld is weer
heel anders. Die trekt zich van de heele
voorbereiding niemendal aan. Het is
immers doodeenvoudig; als er wat ont
breekt. heeft zyn vrouw er niet voor
gezorgd cn kan hy met een koele stem
zeggen, „maar Koos. hoe heb je dat
kunnen vergeten?" waarop de brave ael
