HAARLEM'S
UIT DEN
DAGBLAD
RAAD.
FLITSEN
DE GEHEIMZINNIGE ZAAK
VAN STYLES
Passerdoozen
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 993 DE MINUUT DIE EEN EEUW LIJKT
De onbestorven weduwnaar, die aan zijn
laatste schoone bord toe is en beseft dat
het uur van bordenwasschen geslagen is.
fNadinri: verboden.)
Een groep hoofdpersonen van den Historischen Optocht.
WOENSDAG 7 SEPT. 1927
FEUILLETON
door
AGATHA CHRISTIE.
Vertaling van A. d. Z.
50)
„Maar dat heb ik gedaan, m'n vriend.
Verscheidene malen. Je hebt ze niet
willen aannemen. Denk eens na, heb ik
je ooit gezegd, dat ik John Cavendish
schuldig achtte? Heb ik je niet, integen
deel, gezegd, dat hij bijna zeker vrijge
sproken zou worden?"
„Ja, maar
„En heb ik niet onmiddellijk daarna
gesproken over de moeilijkheid, den
moordenaar voor het gerecht te bren
gen? Was het niet duidelijk voor je, dat
ik over twee geheel verschillende per
sonen sprak?"
„Neen", zei ik, het was me niet dui
delijk!"
„Bovendien", vervolgde Poirot, „heb
ik in 't begin niet verscheidene malen
herhaald, dat ik mr. nglethorp nu niet
wilde laten arresteeren? Dat had je iets
moeten zeggen",
DERDE BLAD
„Wilt u zeggen, dat u hem al zóó lang
geleden verdacht?"
„Ja. Om te beginnen, wie anders bij
den dood van mevrouw nlglethorp kon
profiteeren, haar man zou er het meest
bij profiteeren.. Dat was niet tegen te
spreken. Toen ik dien eersten dag met
je naar Styles ging, had ik geen idee,
hoe de misdaad bedreven was, maar van
wat ik over mr. Inglethorp wist, dacht
ik wel, dat het heel moeilijk zou zijn iets
te vinden, wat hem er mee in verband
bracht. Toen ik in het chateau kwam,
begreep ik dadelijk, dat het mevrouw
Inglethorp was, die het testament ver
brand had; en daar, tusschen twee
haakjes, kun je je niet beklagen, want
ik deed mijn best, je de beteekenis van
dat slaapkamervuur in het hartje van
den zomer op te dringen".
„Ja, ja", zei ik ongeduldig, „ga voort".
„Wel, m'n vriend, zooals ik zeg, werd
mijn meening over de schuld van mr.
Inglethorp zeer geschokt. Er was name
lijk zooveel bewijs tegen hem, dat ik
geneigd was, te gelooven, dat hij het
niet gedaan had".
„Wanneer bent u van meening veran
derd?"
„Toen ik bemerkte, dat, hoe meer po
gingen ik deed, om hem te zuiveren, des
te meer pogingen hij deed, om gearres
teerd te worden. Bovendien, toen ik ont
dekte, dat Inglethorp niets met vrouw
Raikes te maken had en dat het John
aan de onmatige en zeer ongebruike
lijke publieke belangstelling. Om een uur
of vijf bereikte het resultaat van de
Amsterdamsche wethoudersverkiezing
via de perstafel den Raad,'en lokte na
tuurlijk levendige gedachtenwisseling
uit.
Pas tegen zevenen was deze eerste
zitting afgeloopen. Het voorbereidend
werk is gedaan, en nu kan de nieuwe
Raad beginnen met het nieuwe Haar
lem te besturen en langs de goede lijnen
te ontwikkelen. Wij hopen dat het zui
nigheids-koor dat ditmaal al aan
geheven werd, zich zal blijven doen gel
den. Het is ongetwijfeld noodzakelijk.
R. P.
DE FEESTEN TE
BEVERWIJK.
De Historische Optocht
AANBIEDING BLIJVEND
GEDENKTEEKEN.
Dinsdagmorgen half twaalf, heeft in
de hal van heb Raadhuis een plechtig
heid plaats gehad. Door het hoofdco
mité der Herdenkingsfeesten, is uit
naam der geheele burgerij aan het ge
meentebestuur een blijvend aandenken
aangeboden.
Voor deze plechtigheid bestond bui
tengewoon groote belangstelling, buiten
het college van B. en W. waren alle
raadsleden en vele genoodigden tegen
woordig, als ook het geheele hoofdco
mité.
Namens dit comité sprak de voorzit
ter Mr. A. Moens, ongeveer het vol
gende:
„Reeds dadelijk, toen besloten was
het feit, waarvoor wij nu feest vieren te
herdenken, werd het plan geopperd.de
gemeente een blijvende herinnering aan
te bieden. Aanvankelijk lag het in de
bedoeling, om in den Wijkertoren een
carillon te plaatsen, doch om de enorme
kosten is hiervan moeten worden afge
zien. Althans voorloopig, daar nu een
commissie is gevormd, die zal trachten
een vereeniging te stichten, welke, zij
het dan ook na eenige jaren, de ge
meente een carillon in den toren aan te
bieden.
Toch is er reeds iets blijvends, nl. het
gedenkboek, waarvan spr. den Burge
meester een in leer gebonden exem
plaar, vopr de gemeente aanbood.
Ook is aan de Plateelbakkerij „Delft"
te Hilversum opgedragen het vervaardi
gen van een Tegeltableau, gevende een
symbolische voorstelling van Beverwijk.
Hiema werd het Tableau onthuld.
Het tegeltableau.
Het geeft in het midden een voorstel
ling van Beverwijk als marktplaats met
aan den eenen kant denWijkertoren en
aan den anderen, het wapen van Bever
wijk en de figuur van Floris V, waarbij
het geheel wordt bestraald door de op
gaande zon.
De Burgemeester zeide, dat het in
vroeger eeuwen tot de goedé gewoonte
behoorde, dat de burgers uit eigen mid
delen hun openbare gebouwen verfraai
den. Door de opvoering der directe be
lastingen is men hierop teruggekomen,
daar men meent, dat hieruit alles wel
kan worden bekostigd. Hierdoor blijft
Cavendish was, die in die richting ge-
interesseerd was, kreeg ik zekerheid.
„Maar waarom?"
„Eenvoudig dit. Als het Inglethorp
geweest was, die omgang met vrouw
Raikes had gehad, dan zou zijn stilzwij
gen volkomen begrijpelijk zijn geweest.
Maar toen ik ontdekte, hoe het door het
heele dorp bekend was, dat John zich
tot de mooie vrouw van den pachter
aangetrokken voelde, kreeg zijn stilzwij
gen een heel andere beteekenis. Het
was nonsens, te beweren, dat hij bang
voor schandaal was, daar geen enkel
schandaal hem kon treffen. Die houding
van hem gaf me hevig te denken en 'ik
moest langzamerhand wel tot het besluit
komen, dat Alfred Inglethorp gearres
teerd wilde worden. Eh bien! Van dat
oogenblik af was ik vast besloten, dat
hij niet gearresteerd zou worden".
„Wacht even. Ik begrijp niet, waarom
hij gearresteerd wilde worden".
„Omdat, mon ami, het de wet van je
land is, dat een man, die eens vrijgespro
ken is, nooit meer voor hetzelfde ver
grijp kan terechtstaan. Aha! maar het
was knap dat idee van hem! Stellig
is hij een man met methode. Ziehier,
hij wist, dat hij in zijn positie zeker ver
dacht zou worden, dus vatte hij de zeer
slimme gedachte op. een heeleboel gefa
briceerd bewijs tegen zichzelf klaar te
maken. Hij wilde verdacht worden. Hij
zou dan met zijn onaantastbaar alibi
de verfraaiing tot het hoogst-noodzake
lijke beperkt en daarom doet het spr.
dus genoegen, dit fraaie tableau voor
de gemeente te mogen aanvaarden.
De Historische optocht.
Nog nimmer hebben wij zoovele dui
zenden menschen te Beverwijk gezien,
als Dinsdagnamiddag. Van heide en
ver voerden autobussen, spoor en boot
de bezoekers aan en hoe meer het naar
tweeën, het aangekondigde uur van
vertrek liep, des te drukker werd het, er
was schier geen doorkomen aan. De
grootste belangstelling concenteerde
zich in de buurt van het C. H. Moens
plein, waar onder leiding van den heer
Laurent Bleeker, de stoet werd opge
steld.
Toen wij om ongeveer half twee een
kijkje namen in de verschillende school
lokalen, was het daar een drukte van
belang. Uit alles bleek, dat het wel een
stuk over tweeën zou worden eer alles
gereed was.
De costumier en de grimeur, waren
met een staf van helpers in de weer, om
alle deelnemers en -neemsters, in t bij
hun rol passende costuum te steken en
te grimeeren.
Toen bleek al dat de optocht schit
terend zou worden, waartoe het prach
tige weer niet weinig bijdroeg.
Om even voor drie uur, bliezen de
bazuinblazers een signaal ten teeken
dat alles klaar was en zette de stoet,
voorafgegaan door de harmonie „St.-
Jozef, zich in beweging, overal begroet
door twee dichte menschenhagen, die
opgetogen waren over het grootsche en
schoone schouwspel. Dadelijk na de
herauten, volgde een groep Germanen,
in een wagen getrokken door 2 'groote
ossen.
Hierachter kwamen een Romeinsch
hoofdman en Romeinsche soldaten te
paard.
In de tweede groep, waren Willibrord
en Bonifacius de hoofdpersonen, zij
werden gevolgd door de Abten van Eg-
mond en een groep monniken. Hierna
kwamen de Noorsché ruiters en daar
achter het Vikingschip, bemand met 8
woest uitziende Noren.
voor den dag komen en ziedaar, hij
was voor zijn leven veilig!"
„Maar ik begrijp nog altijd niet, hoe
hij zijn alibi kon bewijzen, en toch naar
de apotheek gaan?"
Poirot staarde me met verbazing aan.
„Is het mogelijk? M'n arme vriend! Je
hebt nog niet beseft, dat het Miss
Howard was. die naar de apotheek ging?
„Miss Howard?"
„Wel zeker. Wie anders? Het was heel
gemakkelijk voor haar. Ze heeft een
goede lengte, haar stem is diep en man
nelijk; daarenboven, herinner je, zij en
Inglethorp zijn nicht en neef en er be
staat een duidelijke gelijkenis tusschen
hen, vooral in hun gang en houding.
Het was de eenvoudigheid zelf. Het is
een slim paar".
„Het is me nog niet heelemaal helder,
hoe precies die broomkwestie gedaan
is", merkte ik op.
,3on! Ik zal het zoover mogelijk voor
je reconstrueeren. Ik ben geneigd, te
denken, dat Miss Howard leidende geest
in die zaak is geweest. Je hei'innert je,
hoe ze eens vermeld heeft, dat haar
vader dokter was? Misschien gaf ze zijn
medicijnen voor hem uit, of ze kan haar
denkbeeld genomen hebben uit één van
de vele boeken, die overal verspreid la
gen, toen miss Cynthia voor haar exa
men studeerde. In ieder geval was ze
bekend met het feit, dat de toevoeging
van broom aan een drank, die strych-
Dit schip trok in bijzondere mate de
belangstelling. Hierop volgden Kruis
ridders te paard en daarna Graaf Wil
lem I in een blinkend harnas, gevolgd
door een aantal vaandeldragers.
Deze groep was al bijzonder interes
sant daar zij buiten grastf Willem, alle
edelen bevatte welke mede schuldig
waren aan den moord op Graaf Flores,
zooals Herman van Woerden, Gerard
van Velsen, verder Gijsbrecht en Arent
van Aemstel, Otto van Velsen enz. lans
dragers, pages. Het middelpunt dezer
groep werd evenwel gevormd door Graaf
Floris V en zijn Gemalin, voorgesteld
door den heer Mr. P. Donker en zijn
echtgenoote. Mevr. C. A. DonkerWie-
renga.
Romeinen.
De volgende groep was: „St.-Joris
met den Draak, terwijl daarachter volg
den de Rederijkers met hun prachtige
blazoenen, voor deze gelegenheid door
het gemeentebestuur afgestaan. Hierna
volgden Vondel, in een draagstoel met
Oldenbarneveldt, Burgemeester Pauw,
nine bevat, de kristallisatie van de
laatste zou veroorzaken. Waarschijnlijk
kwam de gedachte heel plotseling bij
haar op. Mevrouw Inglethorp had een
doosje broompoeder, die ze af ën toe des
avonds nam. Wat kon gemakkelijker
zijn, dan stil één of meer van die poe
ders in de groote flesch medicijn van
mevrouw Inglethorp op te lossen, als die
van Coot kwam? De risico is geheel nihil
De tragedie zal pas bijna veertien da
gen later plaats vinden. Als iemand één
van hen de medicijn heeft zien aanra
ken, zal hij het tegen dien tijd verge
ten zijn. Miss Howard zal dan haar
twist op touw gezet hebben en uit huis
vertrokken zijn. Het tijdsverloop en haar
afwezigheid zullen alle verdenking ver
ijdelen. Ja, het was een slim idee! Als
ze het daarbij gelaten hadden, is het
mogelijk, dat zij nooit van de misdaad
beticht waren geworden. Maar ze wa
ren niet tevreden. Ze probeerden al te
slim te zijn en dat was him' onder
gang."
Poirot pufte aan zijn kleine cigarette,
met zijn oogen op het plafond gericht.
„Ze zetten een plan op touw. om de
verdenking op John Cavendish te wer
pen, door in de dorpsapotheek strych
nine te koopen en het register met zijn
handschrift te teekenen.
Op Maandag zal mevrouw Inglethorp
de laatste dosis van haar medicijn ne
men. Op Maandag zes uur daarvoor
Oud-Schepen van der Poll, waarna de
bekende schrijfsters Betje Wolf en
Aagje Deken verschenen, rijdende in
een Oud-Hollandsch wagentje.
De stoet werd besloten door Napo
leon en zijn Grenadieren. In de keuze
van Napoleon was het comité al bij
zonder gelukkig geweest, het was of de
„Kleine Korporaal" zoo van St.-He-
lena was teruggekeerd. Als herinnering
aan de onafhankelijkheidsfeesten, kre
gen wij nog de Souvereine Vorst, later
Koning Willem I, prachtig uitgebeeld
door den heer F. R. C. Rijkens.
Voor het gemeentehuis hadden B. en
W., de geheele raad en vele andere
belangstellenden plaats genomen om
de komst van den optocht af te wach
ten.
Toen Graaf Floris verscheen, trad de
Burgemeester, in Ambtsgewaad, naar
voren, om hem te danken voor de eer
aan Beverwijk, met dit bezoek bewezen,
waarna Graaf Floris de oorkonde met
het vrije marktrecht overhandigde.
Door alle straten van-Beverwijk trok
de stoet, die zeker als het hoofdmoment
der Herdenkingsfeesten kan worden be
schouwd. Het is voor den geestelijken
vader van dezen stoet, den heer Blee
ker, een ontzettend drukke en ver
moeiende tijd geweest, die enorm veel
inspanning heeft gekost, doch daar het
geheel schitterend, zonder eenig inci
dent is verloopen, is dit voor hem een
groote voldoening, waarbij hij er vad
overtuigd kan zijn, den dank van alle
Beverwijkers niet alleen, doch van dui
zenden vreemdelingen te hetjben ver-
worven.
Om ongeveer half 7, werd de stoet op
het C, H. Moensplein ontbonden.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cents per regel.
AÏÏë Ï5
Teekenbehoeften
volgens voorschrift der Scholen.
Fa. Anton de Rooy
Anegang 14
Groote collectie
regelt Alfred Inglethorp het zóó, dat hij
door een aantal menschen gezien wordt
op een plek, ver van het dorp verwij
derd. Miss Howard heeft tevoren een
onmogelijk verhaal opgedischt over
hem en vrouw Raikes, om later te ver
klaren, dat hij zijn mond houdt. Om zes
uur komt Miss Howard, als Alfred In
glethorp vermomd, de apotheek binnen
met haar verhaal over een hond, krijgt
de strychnine en schrijft den naam van
Alfred Inglethorp met Johns hand
schrift, dat ze tevoren zorgvuldig be
studeerd heeft.
Maar daar het. niet gaan zal, als John
ook een alibi kan verstrekken, schrijft
ze hem een anoniem briefje steeds
zijn schrift copieerend dat hem naar
een afgelegen plaats brengt, waar het
zeer onwaarschijnlijk is, dat iemand
hem zien zal.
Tot zoover gaat alles goed. Miss
Howard gaat weer naar Middlingham.
Alfred Inglethorp keert naar Styles te
rug. Er is niets, dat hem op eenige ma
nier kan compromitteeren, daar het Miss
Howard is, die de strychnine in bezit
heeft, welke eigenlijk alleen maar ge
bruikt is als een voorwendsel, om de
verdenking op John Cavendish te wer
pen.
De Nationale Verveeldag. Oversteegen maakt hem
niet boeiender. De tribune bekocht. Het debuut
van onzen nieuwen Raad. Alle wethouders her
komen. Veel veranderingen in de commissies. Het
Dienstgebouw voor de Water-leiding.
Even voor halftwee maakte de heer
George Oversteegen, ten overstaan van
een duizendtal glimlachende toeschou
wers, zijn joyeuse entrée in de Pand-
poort. Hij zag er tamelijk grappig uit
met zijn hoogen hoed en klompen. Niet
zooara was hij binnen of een bode ont
ving hem en de waardige sfeer des
Prinsenhofs beving hem. De volgepakte
publieke tribune bleek derhalve bekocht.
Ik heb na zijn verkiezing den heer
Oversteegen eenige adviezen gegeven
omtrent de middelen om een bruikbaar
raadslid te worden, en de wenschelijk-
heid om zich te onthouden van pogingen
tot grapjasserij of misbaar, zooals zijn
partijgenooten en hij zelf hun open
bare vergaderingen hadden gedaan en
ook voor het vervolg beloofd. Het komt
mij voor dat hij niet ontoegankelijk voor
een verstandig woord is, en dat er hoop
bestap,t. Gedurende de eindelooze stem
mingen van dezen Nationalen Verveel
dag was hij in langdurige en blijkbaar
geenszins-onaangename gesprekken ge
wikkeld met mej. Berdenis van Berle-
kom, de heeren De Rreuk en Boes en
anderen, en 't kan hem slechts ten goe
de zijn gekomen. Dit is geen Coremans
of Van Burink, en laten wij er ons in
verheugen. Als de he'er Oversteegen er
naar wil streven om zijn mandaat op
behoorlijke wijze te vervullen zal hij
ook bij ons de aandacht genieten die
hij verdient. Laat hij dan beginnen met
zich niet zoo doelloos van stemming te
onthouden.
Onze vier wethouders zijn herkozen,
zooals wij gisteren nog in verreweg het
grootste deel onzer editie konden mede-
deelen. Het stond tevoren vast. Wij
wisten ook allen dat er voor drie der
aftredenden, nl. mr. Heerkens Thijs-
sen, mr. Bruch en mr. Slingenberg, die
in deze volgorde werden gekozen, een
meerderheid van precies 20 stemmen
was, bestaande uit de rechtsche groe
pen plus de V. D. Van de restende 19
stemmen werden er telkens 12 op den
heer Reinalda uitgebracht dat was
dus de complete S. D. A. P. plus (de
eerste twee maal) vijf in blanco, terwijl
de heeren Oversteegen en Peper, na
vooruit afgelegde verklaringen, zich bei
den van stemming onthielden bij de
vacatures-Thijssen en -Bruch. In de
beide andere gevallen onthield zich
maar één hunner.
Bij de stemming in de vacature-Slin-
genberg bracht de Vrijheidsbond (die
blijkbaar in de vorige gevallen met den
heer v. d. Kamp het vijftal blanco's
had geleverd) 4 stemmen uit op den heer
Loosjes. Er was toen nog éen overbodige
stem op den reeds gekozen mr. Bruch,
en éen blanco.
In de laatste vacature werd de heer
Reinalda gekozen, ook al weer met 20
stemmen. Er waren nu niet minder dan
18 blanco's en éen onthouding.
Over deze wethoudersverkiezing valt
weinig na te praten. Het verheugt ons
dat men van een vijfden wethouder
heeft afgezien. Dit was niet noodig, en
Haarlem is niet in een financieele po
sitie die luxe veroorlooft Het herkozen
college heeft zich als geheel een reputa
tie van bekwaamheid verworven; laten
wij het toewenschen dat de resul
taten aanleiding zullen geven tot
verderen groei van deze vermaard
heid. De heeren werden van alle
zijden gelukgewenscht; mr. Slingen
berg in vele gevallen tegelijk met
de onderscheiding die hem pas ten deel
is gevallen. Zijn Leeuw is de tweede
achter de tafel van het Dagelijksch Be
stuur. Mr. Heerkens Thijssen draagt
den eerste.
Eer wij de commissiebenoemingen be
reikten moesten er een aantal agenda-,
punten van secundaire beteekenis wor
den afgewerkt. Het ging vrij vlot. De
heer Oversteegen maakte bezwaar tegen
een paar uitgaven waarvan hij het nut
betwijfelde, en vroeg een paar hoofde
lijke stemmingen aan. De heer Peper,
die niet meer voelt voor zulk overbodig
tijdverlies, liet zijn stem tegen bij een
ander punt noteeren. Toen kwam de
eenige zaak van meer belang op dit
lijstje: de verbouwing van het perceel
Kampersingel nr. 4 om dit bruikbaar te
maken voor tien ambtenaren van de
Waterleiding. Volgens het voorstel van
B. en W. moest dit 27000 kosten, en
het kon geen verbazing wekken dat ver
scheidene leden dat te duur vonden.
Het Leitmotiv bezuiniging, ingezet
door den heer Joosten, werd overgeno
men door verscheidene fracties en wet
houder Slingenberg, ons er terloops aan
herinnerend dat de functies in het
nieuwe college nog niet verdeeld zijn en
hij dus nog niet formeel opnieuw met
Financiën belast is, plaatst zich toch
alvast maar weer op zijn standpunt van
schatkist-verdediger en toonde zich
aangenaam verrast. In zijn welspreken
de vervoering over deze medewerking
van den Raad werd hij schier lyrisch,
waarop de heeren Gerritsz en Joosten
hem ten snelste vroegen waarom hij zich
indertijd niet verzet had toen de' be
wuste bestemming aan dit gebouw ge
geven werd.
Wethouder Thijssen deed nog een po
ging om de voordracht te verdedigen,
maar het hielp niets meer en hij kon
moeilijk zijn bewering staven dat een
nieuw gebouw (zonder den grond) voor
tien ambtenaren duurder zou zijn dan
de verbouwing van een oud voor 27000.
En passant schoof hij de zaak ietwat
af op den directeur van. Openbare Wer
ken, waarop wethouder Reinalda haar
listiglijk terugschoot op den directeur
van de Waterleiding, en tenslotte in
de vergadering de vraag rees of
de directeuren wel innig genoeg heb
ben samengewerkt in deze aangelegen
heid. Wethouder Reinalda zei dat dit al
het elfde project was, hetgeen nogal
wat te denken geeft. De heer Peper,
plotseling optredend als kampioen voor
de directeuren, verklaarde dat hun sa
menwerking in elk geval beter was dan
die van de raadsleden. Als er meer
tijd was geweest zou er nog wel iemand
over te weinig homogeniteit bij B. en W.
begonnen zijn. Niet zonder reden, al
thans in dit geval. Maar de feestelijke
gelegenheid leende er zich slecht toe.
Tenslotte werd een motie-v. d. Kamp,
waarbij het heele voorstel naar B. en
W. werd gerenvoyeerd om „nieuwbouw"
(brr!) of een andere betere oplossing te
vinden, met 32—7 stemmen aangenomen.
Het twaalfde project zal dus ontworpen
dienen te worden. Moge het meer succes
beleven dan zijn elf voorgangers.
Verder gebeurde er niet veel meer
vóór de groote stemmery voor de com
missies, en toen die eenmaal begon
bleek zij uren te vorderen, want de frac
ties waren 't er niet tevoren over eens
geworden, en er was derhalve geen
vaste meerderheid te vinden.
Ik moet alleen nog een klein incident
vermelden dat de heer v. d. Kamp ver
wekte. Toen de heer Oversteegen zich
namelijk weer eens van stemming ont
hield protesteerde de nestor, zeggend
dat volgens het Reglement van Orde
een lid dat alleen doen kan als hij de
zaal verlaat. Het was Intusschen bij de
wethoudersbenoemingen ook al gebeurd,
en de heer v. d. Kamp verzocht den
voorzitter om zich aan het reglement
van orde te houden.
Dit verwijt was m.i, niet gegrond. Het
Reglement van Orde (dateerend van
1901 en geschapen onder het bewind van
burgemeester Boreel) zegt in de tweede
alinea van art. 23: „Ieder lid brengt zijn
stem "uit met de woorden „voor" of „te
gen" zonder eenige bijvoeging". Men zou
dit als een imperatieve opdracht aan
de leden kunnen beschouwen als er
stond: „ieder aanwezig lid". Aangezien
dat niet het geval is zou men moeten
aannemen dat het reglement ook de af
wezige leden beveelt om voor of tegen
te stemmen. Dit is te mal. Blijkbaar was
de bedoeling van het reglement dus niet
om een imperatieve opdracht te geven,
maar alleen om den leden te vertellen
hoe zij stemmen moesten. Van een ver
plichting om de zaal te verlaten als
men zich onthoudt van stemming staat
niets vermeld, en aangezien in geval
van lacunes in het reglement de voor
zitter beslist geloof ik dat de heer Van
de Kamp ongelijk had.
Het was een aardig gevalletje voor de
juristen, die er natuurlijk nog veel meer
in gevonden hebben en die vermoede
lijk veertien dagen uitstel zullen behoe
ven om conclusies te nemen.
Tijdens de eindelooze stemmery maak
ten vele leden met elkaar kennis en ont
stond blijkbaar weer de sfeer van on
derlinge goede verstandhouding die ook
den ouden Raad placht te kenmerken.
Overigens was het warmer en benauw
der dan ooit in de Statenzaal, hetgeen
in niet geringen mate was te wijten
Oud vervoermiddel met de bekende schrijfsters Aagje Deken en Betje Wolf.
Daarnaast Napoleon te paard.
