HAARLEM'S DAGBLAD
BUITENLANDSCH OVERZICHT
GEMENGD NIEUWS
WOENSDAG 21 SEPT. 1927 DERDE BLAD
ENGELAND DOET EEN ZEER BELANGRIJKE
CONCESSIE INZAKE HET PROTOCOL.
Militaire bijstand in speciale gevallen;
troepenmacht ter beschikking van den
Volkenbond.
HET GARANTIEPACT TUSSCHEN FRANKRIJK
EN RUSLAND.
Een aardig „verlanglijstje" uit Moskou.
T BELANGRIJKSTE NIEUWS.
Men zal niet kunnen ontkennen dat
ondanks alle vorige fiasco's dit
maal van het Volkenbondsinstituut
gedeeltelijk ondanks zichzelve een
sterke en machtige propaganda is uitge
gaan ten gunste van den Vrede. Het
nuttige voorspel, waardoor de publieke
opinie 'n danige schok kreeg het af
treden van Senator de Jouvenel en
Lord Robert Cecil werd gevolgd door
stormachtige emoties naar aanleiding
van de houding der kleine Staten, die
't kostte wat het wilde voet bij stuk
hielden en niet langer de rol van on-'
belangrijke toeschouwers bij 't spel der
groote mogendheden wilden vervullen.
De voorstellen van Nederland en Polen,
(hoewel het laatste sterk besnoeid werd,
beteekende het toch ook weer een stapje
in de goede richting) waren pakkende
reclame voor de vredesgedachte.
En ligt het niet in de tendenz van
al deze gebeurtenissen opgesloten dat
Engeland er thans toe is overgegaan
een belangrijke concessie te doen in
zake het Protocol van Genève?
De subcommissie der ontwapenings
commissie hield Dinsdag twee zittingen
waarin de voorstellen Boncour en
Bernstorff ter sprake kwamen. In den
loop der besprekingen legde de Britsche
gedelegeerde Lord Onslow een verklaring
óf die hierop near komt:
Naar aanleiding van de kwestie
van een. elastischer opstelling der
bepalingen van het protocol van
Genève van 1924 ten aanzien van
verplichte arbitrage en veiligheids
garanties, zeide Lord Onslow dat
de Britsche delegatie accoord zou
kunnen gaan met een oplossing vol
gens welke de staten zich verplichten
in bepaalde gevallen hun strijd
krachten geheel of gedeeltelijk in
dienst van den Volkenbond te stel
len. Het kan daarbij -natuurlijk
slechts gaan om bepaalde omlijnde
gevallen en niet om de verplichting
in het algemeen. De commissie van
redactie werd opgedragen het defi
nitieve voorstel, dat in handen der
ontwapeningscommissie zal worden
gesteld, uit te werken.
Hoewel natuurlijk de noodige reserves
in acht werden genomen, en de bespre-
Kingen hieromtrent het belang van deze
zaak wel weer aanzienlijk zullen doen
verminderen, heeft dit Engelsche voor
stel als verheugend verschijnsel be
schouwd, toch groote beteekenis.
F. A.
Wat Moskou wil,
als 't met Frankrijk
gaat onderhandelen
Volgens een bericht van de „Telegra-
phen-Union'" zullen bij de onderhande
lingen over het Russisch-Fransche ga
rantiepact de volgende punten ter spra
ke komen:
1. De beide partijen verplichten zich,
zich van inmenging in eikaars binnen-
landsche aangelegenheden te zullen ont
houden.
2. Beide partijen verbieden alle orga
nisaties, die tegen een der onderteeken-
de partijen zijn gericht..
3. Ingeval van een conflict van een
derde mogendheid neemt de andere par
tij een volstrekte neutraliteit in acht.
4. Alle conflicten tuschen partijen
zullen aan een gemengd scheidsgerecht
worden voorgelegd.
5. Frankrijk erkent de aardrijkskun
dige en politieke grenzen der Sovjet-
Unie.
Frankrijk neemt niet deel aan een
tegen de Sovjet-Unie gerichte boycotbe
weging van politieken of economischen
aard.
7. Tuschen beide partijen zal een han
delsverdrag worden gesloten.
De „American Legion"
Foch geëerd.
Nagenoeg de geheele Parijsche pers,
met uitzondering van de socialistische
en communistische bladen, erkent het
succes van de „Groote Parade" van
het Amerikaansche legioen, aldus de
Tel.
Algemeen wordt gezegd, dat de wijze,
waarop de parade werd gehouden, een
verrassing voor de toeschouwers is ge
weest. Men had een langen optocht van
burgers verwacht en was bereid uit be
leefdheid te juichen, maar innerlijk
vreesde iedereen, dat het een lange ver
velende geschiedenis zou worden. In
plaats daarvan zag men een opgewekten
carnaval-optocht van blijde gezichten,
fantastische costumes en fraai uitgedos
te muzikanten. Maarschalk Foch voerde
vooraf het woord. De Fransche opperbe
velhebber wordt door de légionnaires als
held vereerd en er gaat dan bijna geen
gelegenheid voorbij, zonder dat hij het
woord moet nemen.
Nadat generaal Pershing het woord
had gevoerd sprak generaal Gouraud,
die een uiteenzetting gaf van de Ameri-
kansche operaties gedurende den oorlog.
Hij oogstte eveneens veel succes.
Een delegatie van het legioen onder
leiding van Savage heeft een krans ge
legd op het graf van La Fayette op de
begraafplaats van Picpus. De staf van
het legioen en vertegenwoordigers van
alle groepen zy'n op het Elysée aan pre
sident Doumergue voorgesteld.
De week zal verder voor het grootste
deel gewijd zijn aan uitstapjes en be
zoeken aan de slagvelden, die alle zorg
vuldig door den staf van het legioen zijn
voorbereid. Reeds hedenmorgen zyn
tachtig groepen uit Parijs naar verschil
lende plaatsen vertrokken.
Fusie tusschen Han-
kau en Nanking.
Volgens door Reuter uit China ont
vangen berichten heeft de conferentie
tuschen vertegenwoordigers der beide
zuidelijke regeeringen geleid tot een
fusie tusschen de regeering van Hankau
en Nanking. Tot nu toe is niets bekend
omtrent de wijze waarop de geassocieer
de regeering zal worden samengesteld.
Op den Klausbrug bij Halle beeft
een jonge werklooze arbeider gister*
nacht zijn 20=jarige vrouw doodge*
schoten en zich daarna bij de politie
aangemeld.
DE „AMERICAN LEGION" IN PARIJS.
Een grootsch verbroederingsfeest
DE PLECHTIGHEDEN.
(van onzen correspondent)
Ieder mensch heeft het recht sceptisch
te zijn. Maar niet ieder mensch kan
sceptisch zijn. Men mag van nature een
afschuw hebben van ceremoniën, maar
er zijn van die plechtigheden dat men
het hart van een volk hoort kloppen, dat
men in een geste, een woord, een klank,
een, volkslied, alle menschelijke gevoe
lens herkent, liefde, haat, bewondering,
verachting, ongeduld en dankbaarheid.
Zoo de plechtigheden ter eere van het
bezoek van de American Legion, de der
tig duizend oud-strijders, die andermaal
Pershing zijn gevolgd over den Oceaan.
En wanneer men bij deze verschillende
plechtigheden tegenwoordig is geweest,
ook al is men gegaan meer uit plicht
dan uit enthousiasme (we hebben sedert
het einde van den oorlog al zooveel
plechtigheden bijgewoond, dat we een
plechtige stilte prefereeren) dan is men
niet sceptisch meer. Want om het kunst
matige, hetgeen berekend en gearran
geerd is, is het spontane, het eerlijk en
thousiasme van hen die kwamen en van
hen die ontvingen.
Toegejuicht door een enorme men-
schen-massa hebben de Amerikanen
hun intrede gedaan in Parijs, nadat de
kustbevolking hen had welkom geheeten
op Fransehen bodem. Over een afstand
van twaalf kilometers, met als eindpunt
de Place de l'Etoile zijn de Parijsche
straten versierd met eerebogen en Ame
rikaansche en Fransche vlaggen, en heel
dien langen weg langs gloeien 's avonds
duizenden electrische lampjes. De kan
toren hebben vrije uren en zelfs voor
heden een vrijen dag aan het personeel
gegeven opdat iedereen gelegenheid
heeft om de bezoekers te zien en toe te
juichen. Het is ons, uit den aard der
zaak, onmogelijk om een volledige be
schrijving te geven van al de feestelijk
heden. Eén gedeelte bezoekt een hospi
taal, een ander bevindt zich op hetzelfde
uur op het graf van den Onbekenden
Soldaat, een derde afdeeling brengt een
bezoek aan de begraafplaats van de ge
sneuvelde Amerikanen die in Suresnes
rusten; anderen weer zijn reeds naar het
Noorden vertrokken om daar alles in
gereedheid te brengen wanneer het Le
gioen de oude plaatsen zal bezoeken
waar men zoo menige trieste herinne
ring heeft, waar men gezamenlijk heeft
geleden, nu juist tien jaar geleden. Waar
ze komen, waar ze gaan, overal werden
ze met sympathie en enthousiasme ont
vangen.
Zondag eerst kon men zeggen dat het
heele Legioen was gearriveerd. En dien
dag hebben de meesten besteed om de
■verschillende gebedenhuizen te bezoeken
waar ter hunner eere speciale diensten
werden gehouden. Een van de meest in
drukwekkende plechtigheden was die in
de protestantsche kerk, de temple de
l'Oratoire. Indrukwekkend oogenblik
toen de vertegenwoordigers van de Fran
sche en Amerikaansche oud-strijders-
vereenigingen binnenkwamen met hun
vaandels terwijl iedereen opstond en het
orgel achtereenvolgens het Amerikaan
sche volkslied en de Marseillaise ten ge-
hoore bracht. Na afloop werd een ge
denkplaat onthuld, vermeldend dat
hier deze dienst werd gehouden. Presi
dent Doumergue, die, zooals men weet,
protestant is, had zich laten vertegen
woordigen door kolonel de Boyve bij de
plechtigheid waar ds. John Vienot voor
ging in het gebed. De plechtige dienst in
de Madeleine, waarbij de maarschalken,
enkele ministers, kardiaal Dubois en de
bisschop van Montreal tegenwoordig wa
ren had natuurlijk een enorme men-
schenmenigte getrokken. Zoowel van
buiten als in de kerk zelf was de Made
leine versierd met planten en vlaggen.
En nu volgen we den staf van de Ame
rikanen naar „Le Phare de la France",
het tehuis van de ongelukkige oorlogs-
blinden. Het zijn de Amerikanen geweest
die kort na den oorlog de gelden bij
elkaar hebben gebracht om dit tehuis te
stichten voor de beklagenswaardigsten
van de oorlogsslachtoffers. En 't was een
plechtig oogenblik toen maarschalk
Pershing, in tegenwoordigheid van Foch
de Amerikaansche vlag toonde, uitroe
pend: wij spreken een andere taal, maar
we weten ons te herinneren. Waarop de
blinde Sallerin antwoordde: Onze er
kentelijkheid voor de Amerikanen be
staat nog, zij is eeuwig!
Terwijl deze plechtigheid plaats had
verzamelde zich een enorme menschen-
menigte rond de Place de l'Etoile. Im
mers, de dagelijksche plechtigheid, liet
aansteken van den vlam op het graf
van den onbekenden Soldaat zou he
den geschieden door de Amerikanen en
wel door hun leider commandant Savage.
Een groote politiemacht had weldra
ruimte gemaakt voor de Amerikanen,
die voorafgegaan door een tambour-ma-
joor, bloemen legden op het graf. Rond
den grafsteen stelden zich zes en negen
tig Amerikaansche banierdragers op, ter
wijl een militair Fransch en Ameri-
kaansch muziekkorps de beide volkslie
deren speelde. Toen trad commandant
Savage naar voren en terwijl een dood-
sche stilte heerschte op het enorme plein
waar duizenden en nog eens duizenden
in plechtige herdenking bijeen waren ge
komen, Franschen en Amerikanen, strijd
makkers en broeders van gisteren en van
heden, strekte hij den degen uit en ont
stak de vlam op het graf van aller sym
bool van lyden voor een Ideaal.
Maandag, Nationale feestdag. Reeds
vroeg, hoewel de groote plechtigheid
eerst in den namiddag zal plaats hebben,
spoeden duizenden zich naar de Champs
Elysées en Place de la Concorde om de
groote parade te kunnen zien. Van alle
zijwegen naderden troepen, infanterie
en cavalerie om den weg af te zetten. Te
twaalf uur is de heele weg afgezet. De
groote parade. de woorden alleen
herinneren a! aan het verleden. En daar
barst het enthousiasme los, geweldig en
overweldigend, als, voorafgegaan door de
Star Spangled Banner de twaalf duizend
oud-strijders, alleen met het militaire
kwartiermutsje op, vermeerderd met de
Fransche banierdragers, zich in bewe
ging stellen. De kreet „Leve Amerika"
plant zich voort, wordt herhaald, klinkt
steeds luider en de Amerikanen ant
woorden er op met „Vive la France". Het
is een machtig mooi schouwspel. Zelden
zagen we het publiek zoo in vervoering.
Men is door het dolle heen, omhelst
elkaar, het is als in die dagen, nu tien
jaar geleden, toen diezelfde jonge ke
rels daar defileerden.voor de
groote parade.
Vlak achter de garde te paard en dé
muziek, in een auto, maarschalk Foch
met maarschalk Pershing en comman
dant Savage. Dan volgt het legioen, elke
groep geleid door een Franschen offi
cier en voorafgegaan door een vaandel
De meesten zijn in kaki-uniformen ge
kleed, maar men ziet ook de fantastische
uniformen als tijdens het eerste keizer
rijk en anderen weer met indianenvee-
ren of in bleu-horizon. En overal wer
den ze vergezeld met enthousiaste kre-
ten-van-welkom en bewondering. Wan
neer ze langs de Etoile komen zwijgt de
muziek en gaan de vaandels als groet
naar omlaag, maar dan weerklinkt in
eens dat oude lied, de Madeion, de Ma
deion de la Victorie, en menige oud-
strijder, wanneer hij dat hoort, en hoe
de menigte als één man meezingt, en
meebrult voelt een zekere ontroering
opkomen.
Op de Place de la Concorde, vlak voor
het standbeeld Elzas bieden twee meis
jes in nationaal costuum bloemen aan
aan de maarschalken. Ook daar wach
ten de ministers en de prefecten op de
groote parade. Steeds verder, steeds ruk
ken nieuwe legioenen aan, klapperen
andere vaandels en banieren in den
wind, klinken kreten en zangen, her
nieuwt het enthousiasme van de me
nigte.
Parijs vergat niet. Het blijkt.
Amerika zal niet vergeten. Dat is ze
ker.
Het is het groote verbroederingsfeest
tusschen twee volkeren. Heeft maar
schalk Pershing niet de juiste woorden
gevonden toen hij uitriep: Lafayette,
hier zijn we
HENRY A. TH. LESTURGEON
Parijs, September.
r Moord.
Et,n 50-jarig ingenieur, werkzaam bij
di Tarrwalder machinefaoriek in Sile-
zië, is in de fabriek dood gevonden, met
zware verwondingen. Aanvaidtelijk werd
aan zelfmoord gedacht of lïiuórd ter be-
rooving, maar de recherche uit Hirsch-
berg heeft gisteren de 35-jarige echtgc-
noote van den verslagene, tegen wie
ernstige verdenking gerezen was, gear
resteerd. De vrouw ontkent echter de
daad gepleegd te heben.
In den leeuwenkooi.
Een dierentemmer van let wel
13 jaar, Amar jr. geheeten, vertoont een
troep leeuwen en leeuwinnen en daar
boven werkt een gezelschap acrobaten.
Dezer dagen is het mis gegaan. Een van
de acrobaten, een 18-jarige jongen, deed
een misstap en viel tusschen de wilde
beesten. Een van de leeuwen wierp zich
dadelijk op hem. De temmer Amar sr.
sprong onmiddellijk in de kooi om de
andere leeuwen, die op het gezicht van
bloed wild geworden waren en zich ook
op de prooi wilden stortten, in bedwang
te houden. Raoul, een andere temmer
aan persoonlijken moed ontbreekt
het dien menschen niet pakte intus-
schen den woedenden leeuw aan en
wist hem zijn prooi te ontrukken. De
acrobaat, wiens dijen geheel openge
reten waren, is dadelijk naar het zie
kenhuis overgebracht. Men 3-cht zyn
wonden hoogst ernstig.
4 Kinderen verbrand.
Te Bittingen in het Saargfbied zijn
vier kinderen, die de ouders Onder toe
zicht van een 16-jarig dienstmeisje al
leen gelaten hadden, in hun bedjes
verbrand. Het meisje was, na de kinde
ren te bed gebracht te hebben, uitge
gaan en had een brandende kaars in
de slaapkamer laten staan. Deze kaars
is omgevallen en heeft den brand ver
oorzaakt, welke de kinderen het leven
heeft gekost.
Geen tandenborstel, naar
de gomboom.
Hoe komen de negers aan zulke
mooie witte tanden? Het is niet alleen
het scherpe contrast met de zwarte
huid, dat de tanden zoo mooi doet
blinken. De negers poetsen hun tanden
niet. Zij volgen de kauwmethode van
de Amerikanen, maar in plaats van
kauwgom nemen zij takjes van den
gomboom. Op deze harde substantie
probeeren zij de sterkte van hun snij-
en hoektanden, en deze schijnen er wel
bij te varen. Gomboomtakken werken
desinfecteerend en versterkend.
Is er op dit gebied niet iets nuttigs
van de negers over te nemen? Willen
de dames het niet eens probeeren?
Stuur ze maar weg.
In vroeger tijden werden vele kinde
ren kort na hun geboorte te vondeling
gelegd. Nu wacht men tot ze wat groo-
ter zijn, zet ze dan op den trein en
stuurt ze naar een of ander oord, waar
ze wel een onderdak zullen vinden!
Dit is tenminste Zaterdag j.l. in En
geland gebeurd. Toen de trein uit Lon
den dien avond, om negen uur te Bristol
aankwam, trof men in' een coupé twee
kindertjes aan, een zesjarig en een vier
jarig meisje. Zij hadden een klein hand
koffertje bij zich met een label er aan
en om den arm ook een label met haar
namen er op: Nely en Violet Farley. De
kinderen, die uit Londen kwamen, wisten
niet waar ze heengingen: Vader had ze
op den trein gezet....
Bij nader onderzoek bleek niemand de
kinderen op te eischen. De naam Farley
bestond ook te Bristol niet. De kleine
reizigsters zijn zoolang in een kinderhuis
opgenomen.
De eenige hartkwaal, waarvan de meeste
menschen spoedig genezen is de liefde.
't Pekineesje.
Een dame at in een van de groote
restaurants op de boulevard. Haar met
gezel, ee% schattig Pekineesje, zat op de
knieën van zijn meesteres en stak een
snuitje boven het bord uit, dat de tong
met botersaus ten volle scheen te waar-
deeren.
Met een angstvallige zorg haalde zijn
meesteresse de visch van de graat, reepje
na reepje, die het hondje met een en
kele haal van zijn rose tongetje in
zijn bekje stak. Maar dit aardige
tooneeltje speelde zich niet af, zonder
dat het Pekineesje af en toe van zyn
haast of zijn vreugde blijk gaf door een
paar korte blafjes.
De naburige eters, aldus op de scène
opmerkzaam gemaakt, gaven spoedig
hun ongenoegen te kennen. Wie weet,
was datzelfde bord bij een volgende
gang niet voor een hunner bestemd?
De directeur, de ober en de wijn-
kellners staken de hoofden bij elkaar.
De ober werd afgevaardigd. Hij stapte
op de jonge vrouw af en zeide:.
„Ik veroorloof mij mevrouw op te
merken, dat op de spijskaart geen
couverts met kind zyn opgenomen".
De Engelsche lucht niet
blauw genoeg.
In Engeland meent men al geruimen
tijd en vooral in dezen slechten zomer
een vreemde witheid aan het uitspan
sel te hebben waargenomen, een soort
van melkweg overdag tegen den gewonen
blauwen achtergrond. De Daily
Mail heeft er thans Sir Napier Shaw
een bekend weerkundige en vroeger
hoofd van het meteorologisch bureau,
over geraadpleegd. Deze achtte het mo
gelijk, dat een of ander vlies van kleine
deeltjes, hetzij van scheikundige stof
fen of van vocht zich in de bovenste
lagen van de atmosfeer gevormd had,
misschien wel tengevolge van vulkani
sche uitbarstingen.
Sir Napier merkte op, dat de lucht
al achttien maanden erg licht blauw
is geweest. Het verlies aan blauw kan
met toestellen gemeten worden, maar
is met het bloote oog ook goed waar-
neembaar, en men kan ten alle tyde
waarnemen, ook wanneer de zon schijnt
dat de lucht niet de goede blauwe kleur
heeft.
Uit fotoggrafieën blijkt dat er "n lich
te bewolking is, die echter niet door
wolken veroorzaakt wórdt. Het is als
een ijle nevel, maar zoo dun dat hij
niet belet zon of maan of sterren te
zien.
Dan zeide hij nog: „De slechte zomer
is niet algemeen geweest over de ge
heele wereld, zooals sommige buiten-
landsche meteorologeh hebben opge
merkt. De kleine kernen of wat ook
zijn echter algemeen waar te nemen en
het kan wel zijn dat zij in sommige
streken, in sommige atmosferen, be
vracht zijn met waterdruppels (aange
nomen dan dat het scheikundige stof
fen zijn).
Een „reuzendiner"
Voor den feestmaaltijd ter eere van
het Amerikaansche Legioen in de „Cour
d'honneur" van het „Paleis des Invali
des". gehouden, waarvoor 4000 gasten
waren uitgenood':,d, hadden de soks
duizelingwekends hoeveelheden visch,
vlecsch, groente i, enz. te verwerken.
Twaalfhonderd pond zalm, tweeduizend
pond ossenvleesch, vierduizend pond
groenten, en dezelfde hoeveelheid brood,
honderd liter azijn, drie honderd liter
olie, vierhonderd liter mayonaise,, wa
ren voor de hoofdschotels noodig.
Voor het dessert werden twaalfhon
derd pond vruchten, vierhonderd pond
kaas en 8200 pond ijs ingeslagen.
Al deze lekkernijen -zullen besproeid
worden met 4500 flesschen wijn en 900
flesschen campage. En 16.000 cigaretten
deden bij het rondgeven der 1000 liter
koffie de ronde aan de tafels, die 1800
meter lang zijn.
Het tafelgerei bevatte 30.000 borden,
30.000 vorken en 30.000 lepels en 20.000
glazen!
Honderd koks hebben dezen maaltyd
bereid,die door vierhonderd kelners werd
opgediend.
Deze bedaagde verschijning, mrs. Wright uit Texas, kreeg het een jaar
geledon ze telde toen zes kruisjes en zeven kleinkinderen in haar
grijze hoofd om zanglessen aan de Metropolitan Opera House te New York
te gaan nemen. Thans geeft ze een reeks concerten en zjngt oude, lieve
liedjes van vroegere generaties.,^
Zjjn moeder terug
gevonden.
Een jongeman te Chatellerault, die
in het weeshuis opgevoerd was, daar zyn
ouders onbekend waren, trad aldaar in
het huwelijk. Toen. de ambtenaar van
den burgerlijken stand het paartje in
den echt zou verbinden, moest 'de jon
geman1 eerst onder eede verklaren, dat
de naam en verblijfplaats van zijn moe
der hem onbekend waren. Toen de brui
gom deze verklaring afgelegd had, las
de ambtenaar het huwelijksformulier
voor. Toen hij echter de woorden oplas:
„wiens moeder onbekend en afwezig is",
stond een vrouw, die tot dusver door
niemand opgemerkt was op en verklaar
de: „Neen, zij is niet afwezig; zijn moe
der ben ik!"
Men kan zich de verbazing van de
aanwezigen voorstellen, die aanvankelijk
niet goed wisten, wat zij van de zaak
denken moesten. De onbekende had ech
ter de noodige papieren meegebracht,
waaruit bleek.dat zij inderdaad moeder
was van den bruigom. Toen de huwelijks
acte gewijzigd was, kon de voltrekking
van het huwelijk verder ongestoord
voortgang vinden.
Ons wordt gevraagd, hoe het toch komt
dat de ooievaar altijd op een poot staat.
Deze vrager valt ons tegen. Begrijpt hij
niet, dat het dier valt, als ie 'm wegtrekt?
Geheugen-verlies.
De Engelschen kunnen het niet stel
len zonder berichten over geheimzinnige
verdwijning, waarbij dan de vraag ge
opperd wordt, of de vermiste zijn ge
heugen is kwyt geraakt. Het is dan ook
opmerkelijk zoovele menschen in Enge
land aan verlies van memorie schijnen
bloot te staan. Nu weer onderstelt men,
dat dit het geval is met den 32-jarigen
majoor Wadswordth Thacker, die den
lOden September gezond en wel met
zyn auto uit een plaatsje in Essex ver
trokken is om naar Cambridge te gaan.
Na dien datum heeft men niet van hem
gehoord. De majoor is zeer kenbaar
door zijn lengte, want hij meet zes voet
en met een auto kan men niet uit Enge
land naar het buitenland. De onderstel
ling dat zijn geheugen hem begeven kan
hebben, vindt steun in het feit, dat hij
in den oorlog een wond aan het hoofd
had gekregen.
Hoe bij een der talrijke Amerikaansche schoonheidswedstrijden de
honderden deelneemsters aan den volke vertoond worden. De foto werd
te Atlantic Cltv oenomen.
