HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
BINNENLAND
Haarlem's Dagblad geeft ieüeren dag een Pbotopagina
DE INDONESISCHE STUDENTEN.
MIJNHARDT'S
ZATERDAG 24 SEPT. 1927 VIERDE BLAD
No. 3696
REISHERINNERINGEN.
Het was in Merano wanner geworden,
juister gezegd: het werd er heet, hon
derdzes graden in de zon en een paar
graden beneden de honderd in de scha
duw. Wy vonden het wel wat overdre
ven, maar waren er ons er van bewust
dat het klimaat het niet helpen kon.
Onze kleeding deugde niet. Noordelin
gen als wij dragen nu eenmaal kleeren,
die berekend zijn op een gemiddelde
temperatuur, zoodat wij het in een hee-
ten 2»mer te warm en in een strengen
winter te koud hebben. „Zoo'n middel
man", zei de Génestet (maar met een
andere bedoeling) „wat heb je er an!"
Of, om nog toepasselijker te zijn: „in
onze Nederlandsche kleeren bevries Je
erf moet transpireeren".
Dus transpireerden wij, toen we op
Zaterdagmorgen met leedwezen van het
mooie stadje afscheid namen om naar
Bozen te sporen, dat onder de Italianen
ook al van naam veranderd is en Bol-
sano heet. Het is een uurtje met de
spoor en toen we daar aankwamen,
bleek Bolsano nog heeter te zijn dan
Merano, om de eenvoudige reden dat
het nog meer beschut ligt, in een dal
omgeven door bergen, zoodat er op dien
dag althans geen zuchtje doordrong.
Het is wel een aardig stadje, bekend om
zijn groote vruchtenmarkt, maar wij
hadden er niet veel tijd daar wij te half
twee met den trein verder moesten naar
Venetië.
We moesten ons dus bepalen tot een
korte wandeling door de stad en waren
daar al gauw zóó aemechtig van ge
worden, dat een oogenblïk rust en een
verkwikking noodig waren. Die vonden
we in het Batzen-ha us, een merfc-
waardigheid omdat het heele wijnhuis
een merkwaardig staaltje is van oud-
Duitsche bouwkunst en vol hangt met
schilderijen, die de eigenaar van schil
ders gekregen of gekocht heeft, zoodat
het beneden en boven tot op den zolder
toe, met schilderijen vol gehangen is.
Op ie eerste verdieping, in een van die
oud-Germaansche hoeken, die aan de
Duitschers zoo dierbaar zijn, dronken we
een glas Rijnwijn, dat wel zoo koud mo
gelijk was gemaakt, maar toch geen la
fenis bracht. Iedere teug moet in ons
ingewand gesist hebben als een druppel
op een gloeiende plaat het was óók
in de Bate te warm, zoodat wij maar
weer vluchtten in de buitenlucht, al was
ook daar geen koelte te vinden. Tot
overmaat van ramp was het restaurant
waar wij zouden middagmalen blijkbaar
niet gesteld op bediening op het terras,
zoodat wij maar weer tusschen de mu
ren gingen zitten en ons te goed deden
aan wanne spijzen, zoodat wij, om in
sporttaal te spreken „in vorm" bleven.
Het was bij de spoorreis dan ook geen
verdriet, toen wij te Verona moesten
uitstappen om verder te reizen naar
Venetië. Dat brak de warme reis een
beetje, ofschoon het oponthoud niet
lang genoeg was om de stad Verona te
gaan zien. Eerlijk gezegd geloof ik niet,
dat wij dat gedaan zouden hebben,
wanneer wij meer tijd hadden gehad.
Verona lag daar in felle, blakende hitte,
zoodat wij rilden bij de gedachte om
ons daarin te begeven en liever op het
perron bleven zitten achter een verfris-
sching, die maar een kort moment waar
lijk verfrissching bracht.
„Het woord Verona komt me zoo be
kend voor", zei een onzer. „Uit Van
Lennep", antwoordde een ander. Dat
was het: in de „Pleegzoon" komen twee
helden voor, één meer dan gewoonlijk,
Deodaat en Reinout' van Verona. Het
is Deodaat, die met de schoone Madzy
trouwt en Reinout, die het nakijken
heeft. Bovendien blijkt Deodaat de af
stammeling van een aanzienlijk ge
slacht te wezen en Reinout ontsproten
uit een onbekend gezin. Als de schrijver
maar op je hand is, kun je in een roman
alles bereiken.
Maar daar schiet onze trein lang*
het perron. De witkiel, die hier even
wel geen witte kiel draagt, brengt voor
de zooveelste maal onze bagage in den
trein. Wij beginnen aan de laatste
étappe. Dan komt Venetië, het doel
van de reis.
Langzamerhand verdwijnen de bergen.
Het land wordt waterrijk en vol kleine
eilanden, het zou aan Noord-Holland
doen denken, zonder de warmte en den
blauwen hemel. Wij gaan over een
spoorbrug, die 3600 meter lang is, steunt
op 222 bogen en 4 kilometer van het
vaste land is verwijderd. Hoe heeft
Natuur de gril gehad, om aan het einde
van dit bergland, vlak bij de Adriatlsche
zee, deze ontelbare massa eilandjes te
scheppen'
Langzaam rijdt de trein verder over
de spoorwegbrug, een wonder van water
bouwkunde, nog heelwat anders dan de
vermaarde brug over den Moerdijk. Bij
een bocht zien wij in de verte een stad
liggen. Nog een paar minuten en de
remmen knarsen: wij zijn in" Venetië.
Aanvankelijk is er niets bijzonders te zien
Een perron als ieder ander, de gewone
drukte van uitstappende reizigers en
toeschietende kruiers; een hotel-major-
domus vangt ons op en vraagt: „hotel
Danisll?" Op het toestemmend ant
woord verzoekt hij ons den hoek van
het perron om. te gaan. Daar zullen wij
hem met onze bagage vinden.
Wij slaan den hoek om en daar be
gint op eens Venetië. Voor een aanleg
plaats, waarvan steenen trappen afda
len naar een breed water. Op het water
een aantal gondels, smalle platboomde
vaartuigen, met een opgaanden voor-
en een zelfden achtersteven. Stevige ge
bruinde mannen hanteeren een roei
spaan waarmee de gondel wordt voort
bewogen Het is een drukte van belang.
Hotelcommissionairs roepen, gondeliers
schreeuwen, reizigers staan in het
vreemde tooneel eenigszins verbaasd
om zich heen te staren. Maar het duurt
niet lang, of onze man van Danieli
heeft ons een grooten gondel aangewe
zen waarin wij naar het hotel zullen
varen. Een gondelier staat hoog boven
ons op de voorplecht, een ander op den
achtersteven, in het midden ligt de
bagage en wij zitten er met ons vieren
omheen, precies alsof wy op het punt
staan te gaan kaartspelen. Maar dat
is een beeld van achteraf. Op dit oogen-
blik hebben wij wel wat anders te doen
wij kijken onze oogen uit nakr het
verrassend tooneel, dat wij voor ons
zien.
Met sterke slagen drijven de twee gon
doliers vrij snel onzen gondel een smal
kanaal in, dat als het ware omboord is
met groote huizen, oude paleizen uit den
bloeitijd van het oude Venetië. De mees
te zijn onbewoond, enkel herinneringen
aan het verleden. De schemering valt.
Om ons heen is het stil en duister. Nu
en dan roepen de gondoliers elkaar iets
toe, dat wij niet verstaan. Dan Iaat de
man op de voorplecht bij het naderen
van een hoek een waarschuwenden
schreeuw hooren. Wij varen een ander
kanaal in, alweer afgezet met hooge
huizen. Soms gaat ons een andere gondel
voorbij, meestal hooren wij geen ander
geluid, dan het plassen van het water
onder de pagaaiende riemen en den
kreet van de gondoliers. Het heeft iets
geheimzinnigs, iets huiveringwekkends,
deze donkere kanalen, onder de hooge
huizen, waarin vroeger leven was en die
nu uitgestorven zijn. Dan op eens hoo
ren wij muziek. Bij het omvaren van een
hoek zien wij een groot, met lampions
verlicht en met groen en bloemen ver
sierd vaartuig, een zware schuit, vol
menschen. Een ervan speelt op de har-
monika. Dan schiet een kleine gondel
langs ons heen, waarin een jonge vrouw
in avondkleeding achteloos geleund zit
in de fluweelen kussens. En maar steeds
vaart onze gondel door de nauwe kana
len, soms onder een hoogë brug door,
onder het geschreeuw van elkaar ont
moetende gondoliers, die behendig den
aanvarenden gondel vermijden.
Dan plotseling komen wij op een
soort van meer, het CanaleGrande.
Hier is het als een schouwspel in een
sprookje. Zoover het oog reikt is de
breede vlakte bezaaid met gondels, ver
licht en versierd, vaartuigen van aller
lei slag, stoombootjes, alle volgeladen
met menschen. Een toovertafreel. Wij
treffen het bijzonder, want juist dezen
avond wordt weer het Venetiaansche
avondfeest gehouden, dat nu en dan de
toeristen naar Venetië trekt. En tus
schen al die scheepjes door met hun mu
ziek dobbert onze gondel op de golven
van het Canale Grande, terwijl wij onze
oogen uitkijken naar het wondermooie
schouwspel. Daar kan geen waterfeest
op Amstel of Spaarne bij halen.
Maar het duurt niet lang of onze gon
del zet koers naar een smal kanaal. Wij
hebben ons hotel bereikt. Bij de open wa
terpoort staat een bediende om ons bij
het uitstappen te helpen en in de wir
war van aankomende reizigers staan
wij voor het kantoor van 't hotel en vra
gen naar onze kamers, om allereerst ons
wat te verfrisschen na de reis in den
warmen trein. Dan kijken wij vol be
wondering uit het raam neer op de dan
sende. draaiende, voorbijschietende vaar
tuigjes, verlicht en versierd, op het Ca
nale Grande en worden er bijna stil van.
Zóó mooi is het.
J. C. P.
MILLIOENEN GESTOLEN.
MAAR WELKE?
De correspondent van de Tel. te Zaan
dam meldt van Donderdag:
In den afgeloopen nacht is er bij een
caféhouder in het Havenkwartier inge
broken. Door verbreking van een xuit
hebben de daders zich aan de achterzijde
tosgang tot de woning verschaft. Uit al
les blijkt, dat zij goed met de situatie
bekend moeten zijn geweest; daar alleen
een linnenkast, waarin de caféhouder
zijn geldkistje placht te bewaren, aan
een onderzoek is onderworpen.
Toevallig had de caféhouder zijn geld
des avonds mee naar boven genomen en
een ander kistje met Duitsch geld in de
kast laten staan, waardoor de inbrekers
zich tevreden moesten stellen met eenige
millioenen waardelooze marken.
DE WELBESPRAAKTE.
HOE HIJ DE MENSCHEN
BEETNAM.
Uit Zeist wordt aan Het Volk geschxe
ven:
Een welbespraakte mijnheer uit
Utrecht trachtte en in een paar geval
len met succes, bij verschillende kleine
luiden vertrouwen te wekken in zijn
kruiden voor de „verzekerde genezing"
van him kwal-en. De weldoener ging
daarbij sluw te werk om zün eigenlijke
doel f 10 per slachtoffer, te bereiken.
De kruiden werden gratis aangeboden,
daar hij van een kennis had vernomen,
waaraan de bezochte persoon lijdende
was. Maar tijdens het gesprek werd een
boek over „Nieuwe Natuurgeneeswijze"
te sprake gebracht, waarin ook 't krui
denmiddel voorkwam en nog veel meer
afdoende recepten tegen allerlei ziek
ten. Tegen vooruitbetaling van f 10
zou dan dit onmisbare boek worden ge
zonden. De rest laai; zich wel begrijpen.
Mijnheer is thans in arrest gezet, om
dat hij zich ook nog schuldig had ge
maakt aan onderzeek van patiënten,
zonder daartoe wettelijk bevoegd te
zijn.
NA VIJF JAAR NOG EEN
ZAME OPSLUITING.
DOOR GEMOEDSGESTELD
HEID VAN DEN GEVANGENE.
Op vragen van den heer Kleerekooper
betreffende de behandeling van een ge
detineerde in de strafgevangenis te
Leeuwarden, antwoordde de minister
van Justitie o.m. er mede bekend te
zijn, dat de bedoelde gedetineerde niet
in de gemeenschappelijke afdeeling der
strafgevangenis te Leeuwarden is opge
nomen, hoewel de datum is verstreken
waarop de eerste vijf jaren van den
straftijd zijn geëindigd.
Deze maatregel werd niet getroffen
op verzoek van den betrokkene, doch
door het College van Regenten met toe
passing van artikel 108, su«* b. derde lid
van het huishoudelijk reglement nood
zakelijk geacht, omdat de gemoeds
stemming van den gedetineerde van zoo-
danigen aard was, dat dientengevolge
gevreesd moest worden, dat de rust de
orde in de gemeenschappelijke afdeeling
bij de opneming aldaar bouden worden
verstoord. Die gemoedstemming is ook
thans nog zoodanig, dat, mede naar het
oordeel van den aan het gesticht ver
bonden geneesheer-psychiater, de be
doelde gedetineerde niet in de gemeen
schappelijke afdeeling kan worden ge
plaatst.
De Minister is van meening, dat de
handelwijze van het gestichtsbestuur
getuigt van Juist beleid en die maatre
gel heeft, zoolang de noodzakelijkheid
daartoe aanwezig moet worden geach?
dan ook zjjn instemming.
Het ls niet juist, dat deze gedetineer
de weigert voedsel tot zich te nemen;
wel is hij vroeger een paar maal tot
voedselweigering overgegaan, als motief
aangevende, dat hij wilde protesteeren
tegen z.L onjuiste behandeling ten aan
zien van de verstrekking van lectuur
en de beoordeeling omtrent de toelaat
baarheid van correspondentie, doch dtze
voedselweigering is laatstelijk 1 Mei J.l.
beëindigd.
De brieven, die hU over zijn behande
ling wilde verzenden, zyn naar gelang
inhoud en vorm al of niet behoorlijk
waren, toegelaten of, met het oog op
het handhaven der discipline ook tegen
over dezen gedetineerde tegengehouden
Brieven aan den Minister zijn, onge
acht inhoud en vorm, steeds doorgela
ten.
Er zijn slechts weinig aanvragen om
toelating tot bezoek afgewezen.
Het is niet bekend, dat onder de per
sonen, aan wie het verlof werd geweigerd
zich iemand bevond, die met bedoelden
gevangene over zyn behandeling wilde
spreken.
ZE HADDEN KOUSEN
NOODIG.
VOOR TWEE MILLE
GESTOLEN.
Met behulp van valsche sleutels heeft
men zich in den nacht van Woensdag
op Donderdag toegang verschaft tot
den kort geleden geopenden winkel „De
Kous" in de Jonker Fransstraat 122 te
Rotterdam. Ten nadeele van den eige
naar den heer S., werd een party kou
sen ter waarde van ongeveer tweedui
zend gulden gestolen. Aan geld werd
voorts een bedrag van 43 gulden mee
genomen.
BLIND GESLAGEN.
Te Nieuw Vosmeer kreeg de landbou
wersknecht L. zulk een hevigen klap
van het paard tegen het gezicht dat hij
volkomen blind is geworden.
DE ZWARTE DOMINO'S.
Men schryft aan de N.R.Ct.:
Nu de hoogescholen haai' poorten
weer gaan openen voor de naar kennis
hunkerende jongelingschap, vraag ik
my wederom af, waarom de hooggeleer
den zich by plechtige gelegenheden in
zwarte gewaden hullen en zich dekken
met baretten, die niemand staan.
Het is mij onverklaarbaar, waarom
de universiteiten haar uniformen niet
veranderen naar moderne opvattingen
en maar blijven by een matrozenpet
zonder klep. een bournous met verve
lende vleermuisvleugels en een geste
ven slabbetje.
Waarom de staige pracht der Intel
ligentie omfloersd met het rouw-zwart
van een kimono, die leder embonpoint
nog ampel omritselt en den magere
reduceert tot een leegen zak; met zoo'n
taftoga die bleekheid nog bloedloozer
maakt en het congestionneuse niet doet
bedaren?
Wat generaals zich niet zouden mo
gen permltteeren, wordt den maarschal
ken der wetenschap toegestaan: de
hoofddeksels op de schedels te plaatsen
met een laakbaar gebrek aan gelijk
vormigheid. Hoe zelden wordt een pro
fessorsbaret blameloos gedragen. De
een balanceert neuswaarts als had haar
drager moeite achter haar zwaartepunt
aan te ijlen, de andere hjkt als hangen
de aan een in 't achterhoofd gedreven
draadnagel. Sommige zwerven maar
zoo'n beetje over het haartapyt, anffere
staan „en tapageur" als de claque van
een filmheld.
Ik heb iets tegen de ongeklepte baret,
zy geeft aan de gezichten de expressie
van een koksmaatje in angelieke ge
latenheid, van een gefolterde heilige
van een schrik-aanjagenden lnquisitle-
boebaas, van ccn knipoogenden slaap
wandelaar of van een ïyder aan het
Speenhoviaansche euvel „ik-voel-me-
niets-op-myn-gemak-want-ik-ben-in-
mijn-beste-pak". In 't algemeen doen
zy te zeer aan een snakerij, een ver-
kleedparty, denken.
Ik zou een welgezind sierkunstenaar
willen aansporen tot het ontwerpen
van een galapak voor hooggeleerde
wrochters, in overeenstemming met de
statie van hen, die in den praalwagen
der eruditie door 't leven rijden (en
in zyn ontwerp ook de schoenen te
betrekken), om zoodoende te komen tot
een fraai geiynd en harmonisch hulsel
niet zoo'n fomfaaierige vermoffeling van
de gewone burgerspullen.
Wil de Mode-show zich daar niet ««ens
snee bemoeien? 4i
De aanleiding tot de arrestaties.
HATTA, DE ONTWERPER VAN EEN COMPLOT?
In ons vorig nummer konden wfl nog
melding er van maken dat opnieuw huis
zoekingen bij Indonesische studenten,
zoowel te Leiden ais te Den Haag heb
ben plaats gehad. Nader kan worden me
degedeeld dat behalve de voorzitter der
Indonesische vereeniging te Den Haag,
ook twee studenten te Leiden zyn ge
arresteerd, nadat daar verschillende huis
zoekingen plaats hadden gehad.
De eene was iemand die bij een stu
dent daar was gelogeerd; die het raad
zaam had geacht Den Haag te gaan
verlaten en bij een vriend te Leiden een
onderdak had gezocht. De andere is de
heer Sas Astro. De Leidsche correspon
dent van de N. R. Crt. geeft bijzonder
heden omtrent de huiszoekingen, die
alle reeds des ochtends te 8 uur plaats
hadden. De correspondent bezocht de
huizen waar de huiszoekingen waren ge
daan. Aan zijn mededeelingen ontlee-
nen wy het volgende:
Tenslotte bezochten wy het huls Was-
straat 1, waar den vorigen keer een
huiszoeking was gedaan en waar een
groot aantal brieven, boeken en beschei
den in beslag waren genomen. In tegen
stelling met het bezoek destijds door ons
gebracht, toen wy een heel gezelschap
Indonesische studenten aldaar aantrof
fen, werden wij nu entvangen door mevr.
All Sas Astro, die met haar 4-jarig
zoontje geheel alleen was achtergeble
ven. De andere studenten waren fer-
trokken, terwyl haar man zoo juist door
de politie was weggehaald.
Op het bellen, aldus vertelde zij, had
ik direct open gedaan. De bezoekers
wenschten dadelijk mijn man te spreken.
Toen deze kwam is hij direct gearres
teerd. Op onze vraag, of zij ook een re
den van deze arrestatie van haar man
kon opgeven, antwoordde onze gast
vrouw, dat zij dit niet kon doen, maar
dat hierdoor nu eindelijk wel klaarheid
in de bekende kwestie zou gebracht
worden. Wij zijn geen dieven en hebben
ons niets te verwyten wat bij de wet
strafbaar is. Het ergste vond zij, dat er
telkens getracht wordt verband te leg
gen tusschen het doel, dat ook zij na
jagen, nJ. het verkrijgen van vryheid
voor Indië, en het communisme, waar
mede wy absoluut niets te maken heb
ben.
Niet tegen de Nederlandsche regee
ring, noch tegen welken regeeringsvorm
ook, is ons optreden gericht, doch tegen
elke overheersching van Indië, van
welke zyde die ook komt. Evenals Ne
derland zelf voor zijn vrijheid gestreden
heeft, byv. tegen Spanje, evenzoo zijn
wij er op uit, Indië vrij te maken, niet
echter langs den weg van bloedvergie
ten, maar door wettelijk toegestane mid
delen. Geld van Moskou, of van welken
vreemde ook, hebben wij nooit ontvan
gen. Wy worden, aldus mevrouw Sas
Astro, door onze ouders financieel on
dersteund.
Het is, zeide zy, vooral jammer, dat
Jiaar man gearresteerd is, omdat hij
juist voor zijn doctoraal examen rech
ten zit, maar zy wachtte maar kalm de
dingen af, die komen zullen. Haar man
is geen bestuurslid, wel lid van de ver
eeniging Perhimpoean Indonesia.
De aanleiding tot de arres
taties.
Het Haagsche Corr. Bureau meldt
iog:
De commissie die indertijd, nadat een
communistisch complot was ontdekt, op
last van de Justitie werd benoemd om
de toen by Indonesische studenten in
b?>'ag genomen documenten te onder
zoeken en die eenigen tyd geleden haar
rapport betreffende dat onderzoek bij
de justitie indiende, is naar wij verne
men, sindsdien in overleg met de justitie
steeds verder gegaan met het verzame
len van gegevens betreffende de ver
houding welke er bestond tusschen som
mige Indonesische studenten hier te
lande en de communistische agitatie in
Indië, zoomede omtrent het contact
van die studenten met Moskou.
In den laatsten tijd moeten er ver
schillende nieuwe feiten ter kennis van
de justitie zyn gekomen. Toen nu deze
vernam dat een Leidsch student Sastro
Amidjoj, een der verdachten, binnen en
kele dagen naar Indië zou vertrekken,
achtte zy het oogenblik gekomen om in
te grijpen.
De twee studenten die te Leiden zijn
gearresteerd en waartoe behoort Sastro,
zyn ook reeds in het Huis van Bewa
ring ingesloten.
Het Vaderland schrijft.
Voor eenige maanden is bij deze In
donesiërs een huiszoeking gedaan. Toen
werden geschriften gevonden, waaruit
bleek, dat deze studenten in verbinding
stemden met de Communisten in Mos-
>-~^nrir>ndsch Indië. Er zou o.m.
een geschrift gevonden zyn waarin een
was uitgewerkt om Nederlandsch
Tndië aan het Nederlandsche Staatsge
zag te onttrekken. Naar verluidt is Hat-
ta daar de ontwerper van.
Er moest een soort Raad gevormd wor
den, die de leiding van den opstand in
handen kon nemen. By een hoofdplaats
zou een opstand verwekt worden. Zoo
dra troepen uit de hoofdstad vertrok
ken waren om het oproer te dempen,
moest de opstand in de hoofdplaats zelf
verwekt worden.
Aangeraden werd allereerst de blanda
officieren neer te leggen. De inheem-
sche troepen zouden gemakkelijker over-
loopen, wanneer ze zonder leiding kwa
men te staan. Cirkelsgewys moest de
opstand uitgebreid worden.
Behalve deze documenten zyn ook pro
pagandamiddelen gevonden. Op grond
daarvan zullen de Indonesiërs vervolgd
worden ingevolge artikel 131 van het W.
v. S., luidende:
„Hy die, mondeling of by geschrifte,
in het openbaar, tot eenig strafbaar feit
of tot gewelddadig optreden tegen het
gezag opruit, wordt gestraft met gevan
genisstraf van ten hoogste vijf jaren of
geldboete van ten hoogste driehonderd
giüden".
Hoewel naar sommiger overtuiging in
he't plan der Indonesiërs veel zou zitten
om art. 97a toe te passen, schijnt de
Haagsche officier van justitie de zaak
niet op de spits te willen dryven.
Art. 97a bedreigt met ten hoogste vyf
jaren gevangenisstraf personen, die in
verstandhouding treden met een in het
buitenland gevestigd persoon of lichaam
om een omwenteling teweeg te bren
gen.
Ook schynt de justitie art. 140 te heb
ben laten varen. Op dat artikel zyn de
eerste huiszoekingen gedaan. Art. 140
stelt 5 jaar gevangenisstraf op deelne
ming aan bij de wet verboden vereeni-
gingen".
HET WETSONTWERP OP
DE N.V.
ACTIE TEGEN AANNEMING.
Het onlangs aangekondigde
van vertegenwoordigers uit handel en
industrie tegen de aanneming doen: de
Eerste Kamer van het wetsontwerp op
de naamlooze vennootschappen is Vrij
dag te Den Haag gehouden. De leiding
er van was in handen van Dr. C. J. K.
van Aalst. Verschillende leden der Eer
ste Kamer woonden het congres bij. De
sprekers, die het woord voerden, ver
klaarden allen dat het wetsontwerp be
zwaren met zich braciht. Vóórdat het
congres werd gesloten zeide de voor
zitter dat het comité alles zal doen om
de Eerste Kamer niet in het onzekere
te laten over de op het congres geuite
meeningen.
PRINSES JULIANA.
IN DE ROL VAN ZUSTER
ANNA.
Prinses Juliana zal, naar de N. R. Ct.
verneemt, met eenige andere Leidsche
novitiae optreden in een stukje, waar
van zij de auteur is. De titel is Blaauw-
baard. en zy zelve vervult de rol van
zuster Anna.
CHR. NAT. VAKVERBOND.
EEN VACANTIE-OORD?
Het Alg. Bestuur van 't C. N. V. heeft
in de deze week gehouden vergadering
besloten tot instelling van een commis
sie van drie personen, van wie één aan
te wijzen door het hoofdbestuur van den
Ned. Chr. Bond van Personeel in Pu-
blieken Dienst, één door het hoofdbe
stuur van den Prot. Chr. Bond van
Spoor- en Tramwegpersoneel en één
door het Dagelijksch Bestuur van het C.
N. V., die een onderzoek zal instellen
naar de mogelijkheid van de stichting
en exploitatie van een vacantie-oord,
waar de leden der aangesloten bonden
en hun gezinnen, tegen kosten, die hun
draagkracht niet te boven gaan, hun
vacantie kunnen doorbrengen; welke
commissie tevens de vraag onder de
oogen zal zien, of de exploitatie van zulk
een vacantie-oord te combineeren is
met de exploitatie van een herstellings
oord.
DE HAAGSCHE BURGE
MEESTER EN DE RAAD.
WOORDEN VAN SCHERPE
AFKEURING.
Wij lezen in Het Volk:
By het onderzoek van de Gemeente-
begrooting, dat Woensdag in vier van
de vyf afdeelingen van den Raad van
Den Haag heeft plaats gehad, is een
groote misnoegdheid van zoo goed als
alle raadsleden tot uiting gekomen te
gen de krenkende houding, door den
burgemeester jegens den Raad aangeno
men. Niet een der raadsfracties heeft
zich verzet tegen een verklaring, die in
het Voorloopig Verslag van de Begroo
ting zal worden opgenomen, waarin de
afkeuring van het optreden dés raads
voorzitters in scherpe bewoordingen
wordt uitgesproken en er op gewezen
wordt, dat indien de burgemeester geen
andere houding aanneemt, de samen
werking tusschen den Raad en zyn
voorzitter onmogelijk kan worden. Eeni
ge der pas gekozen raadsleden hebben
een neutrale houding aangenomen op
grond van het feit, dat zy persoonlyk
nog geen ondervinding ten aanzien van
deze kwestie hadden. Andere nieuwe
raadsleden verklaarden zich echter so
lidair met hun fractie.
In de ..Residentiebode" van Woensdag
staat, dat de heer Duymaer van Twist
verklaarde, niet aan een aanval tegen
den burgemeester te kunnen meedoen en
dat de heer Snoeck Henkemans, hoe
wel het optreden van den heer Patyn
afkeurende, de bewoordingen van het
protest der fracties te scherp achtte en
er zich deswege niet mee kon vereenigen.
Wij kunnen mededeelen, dat in inge
wijde kringen er niets van bekend is,
dat de heer Duymaer zich tegen de ver
klaring verzet heeft. De heer Snoeck
Henkemans heeft zelfs de vergadering
zijner afdeeling niet bijgewoond. Geen
der fracties heeft dus te kennen gegeven,
dat zy niet accoord kon gaan met het
protest tegen den burgemeester.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cent» per regel.
Hoofdpijn-Tabletten 60
Laxeer-Tabletten.60c'
Zenuw-Tabletten75c'
Siaal-Tabletten 90
Maag-Tabletten 75ct
ii Bij Apoth, en Drogisten
BRAND IN DEN NACHT.
MET MOEITE GEREa
In den nacht van Donderdag op Vrij
dag te ongeveer twee uur is onder de
gemeente Lonneker een boerenhuis, be
woond door den arbeider V., door on
bekende oorzaak tot den grond toe afge
brand. De bewoners merkten den brand
pas, toen de rook in hun slaapkamer
was doorgedrongen. Zij konden zich
slechts redden door Sn nachtgewaad uit
het raom van een opkamertje te klim
men. De geheele inboedel, alsmede de
liooivoorraad. zyn verloren gegaan. Het
vee kon worden gered. Alles was ver
zekerd. De brandweer, welke ter plaatse
was, kon weinig uitrichten, daar door
den feilen wind het huls spc^ig afge
brand was.
LIEFLIJKE OMHELZING.
ONVERWACHT BEZOEK.
Het Volk doet een verhaal van de ont
snapping van twee apen uit het circus
Gleich te Amsterdam. Natuurlijk de op
passers hen achterna. De apen klom
men plotseling tegen den gevel van het
perceel no. 8 in de IJselstraat.
Op de eerste verdieping aangeland,
bleven zy een oogenblik op de raampost
zitten. Een der ramen stond echter open
en de grootste der beide apen veroor
loofde zich een bezoek binnenshuis af
te leggen.
In de woonkamer was de bewoonster
juist bezig stof af te nemen, een bezig
heid, die den aap hoogelijk interes
seerde.
Eer de schoonmakende huisvrouw er
6p bedacht was, was de aap haar met
een eleganten sprong genaderd en twee
seconden later voelde zij twee ruige
pooten om haar hals geslagen en drukte
een bruine, harige snoet zich tegen haar,
laten wij hopen, fluweelzachte wang
aan.
De juffrouw gilde; het publiek op
straat, dat ook deze vertooning met
spanning volgde, juichte deze omhel
zing uitbundig toe en de aap nam, nu
vergezeld van zyn collega-deserteur,
ylings de apenbeenen.
Het ondernemende tweetal liep nu
de Berkelstraat in, maar daar werden
zy van twee kanten ingesloten, in een
portiek gedreven en.gegrepen.
Het was toen met de apenstreken
definitief "rdaan.
WAT IS EEN „STIL
GEZIN"?
HET MOEILIJKE EXAMEN.
Het Vaderland schrijft:
Een benedenhuis te huur -
voor stil
Zoo'n aanbod komt voor niet waar?
Men kan het byna dagelyks in de ad
vertentiekolommen lezen.
„Maar wat is „een stil gezin"?
Luister maar wat een dame overkwam,
die aangespoord door zulk een adverten
tie, in de buurt van de Loosduinsche
brug op zoek ging.
De huiseigenaar woonde boven. Hij
zelf was wel niet thuis, doch zyn vrouw
kon goed haar woord doen.
Heeft u kinderen? zoo werd de as
pirant-huurster gevraagd.
Neen, was het antwoord.
Gelukkig, want kinderen geven
zoo'n drukte. En daar kan myn man
niet tegen, ziet u, want die geeft de heele
week les. Heeft u dan een stofzuiger?
Het antwoord luidde weer neen.
Prachtig, zei de vrouw van den
huisbaas, want dat snorrende geluid is
natuurlijk ook erg hinderlijk.
Heeft u telefoon?
Hierop moest de dame ja antwoorden,
want haar man die bij de Rijkstele
graaf is heeft deze in zijn dienstbe
trekking noodig.
De vrouw van den huisbaas bleef stil
staan.
Maar dat gaat niet, zeide zij. Dat
onophoudelijke gerinkel van de bel, neen
dat gaat niet. En dan heeft u zeker ook
radio?
Weer moest de dame ja antwoorden.
Maar dan kunt u het benedenhuis
niet huren. Daar komt te veel lawaai
van. Wij zelf zijn ook altijd heel rustig
en kunnen dus van onze benedenfoewo-
ners in ons eigen huis ook geen leven
velen. Ik zelf zing wel veel, maar alleen
stichtelijke liederen. Dat is tenminste
iels anders dar. telefoon en radio.
Toch "werd de aspirant-huurster nog
even verder uitgehoord. Of ze een hond
of een kat had! Neen? Gelukkig.
Ook bleek de vrouw van den huisbaas
dat de dame vrij veel bezoek ontving.
Dat ging ook niet. Het mocht wel maar
alleen Zondagsavonds. Dan gaf haar
man geen les.
Teen vertrok de aspirant-huurster
maar. Zy mocht het huis huren, wan
neer zy geen telefoon en geen radio liet
aanleggen, alleen Zondagsavonds visite
ontving en heel stil was. Aldus de vrouw
van den huisbaas.
Natuurlijk is de dame nooit terugge
komen. Laatst hoorde ze van een kennis,
die ook op de advertentie was afgegaan
dat hij al bij de deur afgescheept was,
omdat zijn stem „veel te zwaar" was!
NA EEN BEZOEK AAN
RUSLAND.
IN DIENST BIJ HET INDISCHE
LEGER.
Naar de „Voorwaarts" verneemt is
het bekende lid van de Nederl. Jeugd-
delegatie, W. Meyer uit Delft die eenige
maanden de gast was van de Russen en
Petersburg, Moskou en andere plaateen
bezocht om indrukken op te deen'in
den communistischen heilstaat, er
thans toe overgegaan dienst te nemen
by het Indische leger en bereids voor
de opleiding naar het depot van het In-
i dische leger te Nijmegen vertrokken.
