WEENSCHE BRIEF.
HAARLEM'S DAGBLAD WOENSDAG 5 OCT. 1927
Levinë te Weenen. De onverschillige blijft in stijl.
Een sensationeel tooneelstuk. inderdaad naar
het leven
(Van onzen correspondent.!
De oceaanvlieger Levine is èèïi merk
waardig lieer. Hy doét voortdurend an
dere dingen dan die. welke men van
hem verwacht. VliegtiSiy naar Ir.dië.
dan daalt hy opeens op hét vliegveld
•Astsem bij Weenen neer en dan veran
dert hy opeens zyn plannen en in plaats
van naar Indië veheter ie vliegen, neemt
hij koers naar Venenë. Hy is een
vreemde snuiter, die zich verschillende
vrijheden veroorlooft, die eer, ander
nooit in zyn hoofd zal krijgen.
Welke Europeaan of Amerikaan zal
het wagen zonder een paspoort buiien-
lanösche reizen te gaan maken? Lev ine
snort kris en kras door het luchtruim
heen en weer, is nu eens in Duitsch-
land, dan weer in Frankrijk, daalt in
Oostenryk, landt in Engeland en dat
sT.es zonder ook maar éénig legitima
tiepapier bij zich te hebben. Zyn pas ligt
rsog in de lade van zijn schrijfbureau in
New-York. Hij had indertijd zulk een
haast weg te komen, dat hy het ding
vergat. Bovend:en mocht zijn vrouw
jiets van zijn snoepreisje naar Europa
vernemen. Zelfs wanneer Cool Loge
naar Europa zou komen, zou hü toch
papieren, bij zich steken. Levine echter
niet. ..Ik ben Levine" zegt hy en daar
mee basta! Tot dusverre is het ook zon
der papieren en zonder visa gegaan.
Maar wachten we eens tot hy in de een
of andere Balkanstaat neerkomt, waar
men veel strenger te werk gaat en men
de vreemde.lingen veel meer chicaneert
dan in beschaafde landen. Daar zal hij
"Wél wat anders beleven!
Met zijn nieuwen piloot .captain
Einchciiffs. was hij des morgens om
acht uur te Lenden opgestegen. De
„Miss Columbia" vloog over Rotterdam,
Keulen. Frankfort en Linz en volgde
dus precies de route der grocte express-
treinen. Omstreeks half zes des namid
dags landde het vliegtuig na 850 mijlen
afgelegd te hebben, te Aspern. Er was
een klein defect aan den motor, daar de
benzinetoevoer niet goed function-
neerde en ook hadden de beide vliegers
angst verder te reizen zonder een kleine
verandering aan den propeller aan te
laten brengen. Op het vliegveld wer
den zij allerhartelijkst dcor de Oosten
rijkers begreei, die Levine al van
vroeger benden. Per auto ging het dan
naar het deftige hotel ..Impérial", waar
de beide vliegers hun intrek in de
zoogenaamde „Fusrstenappartcments"
namen. Levine had hier in Juli reeds
enkele dagen met Chamberlin gewoond.
Des avonds sleepte de correspondent
van een Amerikaansch persagentschap
de beide vliegers naar een theater, waar
juist de première van een nieuw sen
satiestuk ging, waarin de echtgenoote
van den bedoelden journalist eeii hoofd
rol spéélde. Men Verzocht dsn directeur
van den schouwburg zoo goed te wil
len zijn het publiek in de zaal mee te
deelen, dat Levme aanwezig' was, maar
de directeur weigerde dit. En zoo is
het nietsvermoedende publiek niet te
weten gekomen, wie die kleine meneer
met dat gryze pak in de tweede loge
aan den linkerkant was.
Het stuk, dat opgevoerd weid, is een
heel byzonder stuk, waarover in de
laatste dagen heel wat in de kranten is
geschreven. Het is namelijk een drama,
waarvan het thema precies overeenkomt
met het verloop der Grosavescu-trage
die. Mijn lezers zullen zich herinneren,
dat de bekende tenor Trajan Grosa-
vescu, die sedert Jaren en jaren aan de
"Weensche opera was verbonden, in het
begin van dit jaar daar zijn vrouw wend
doodgeschoten. Het proces, dat hierop
volgde, was een der grootste sensaties
van dezen zomer. De moordenares werd
door de jury vrijgesproken en is daar
op begonnen haar mémoires in een
Maandagmorgenblad te publiceeren.
Heel haar levensgeschiedenis, het huwe
lijk met haar eersten man, een Roe-
meenschen majoor, van wien zij zich la
ter liet scheiden en het huwelijk met
den tweeden echtgenoot. den opera
zanger, dien zij dan later om het "leven
bracht. De familie van den vermoorden
man vond dit natuurlijk hoogst onaan
genaam en laat een serie artikelen
in een ander Maandagmorgentokid ver
schijnen, In welke zy den vermoorden
zanger tegen öe beleedigenöe woorden
en de verwijten van zyn vrouw verde
digt. Zoo heeft zich een ware polemiek
ontsponnen die weken lang duurt.
Het tooneelstuk dat thans in de
,R-enaissance-buehne" wordt opgevoerd,
is een waarheidsgetrouwe weergave van
heel het Grosaveseu-drama. De geschie
denis van den moord en van het op
zienbarende proces. Frau Grossavescu
zelf heeft er tegen geprotesteerd, dat
men haar jammer thans op de planken
voor het voetlicht brengt, maar de
auteur, Felix Fischer, beweert, dat hy
het stuk reeds een paar jaren te voren
had geschreven.a Er zou dus alleen
sprake zijn van een toevallige parallel
tusschen tooneelstuk en werkelijkheid!
Iedereen in Weenen. ook de Couranten,
gelcoven echter, dat de auteur de wer
kelijkheid tot voorbeeld heeft genomen.
BEKAAR.
LETTEREN EN KUNST.
HET TOONEEL.
DE WEDSTRIJD VAN
JACOB VAN LENNÉP.
De Ncderlandsche tooneelschrijvers
hebben waarlijk niet te klagen over
achteruitzetting door het dilettanten»
tooneel. De tijd der Duitsche kluch»
ten is voor het liefhebberij» tooneel
althans te Haarlem vrij wel voorbij.
Het Nederlandsch repertoire is troef.
Tieneke, Allerzielen, Silvia Silombra,
De Koekoek, Het Voorbeeld, De Vrij»
buiter. Fatsoen. Pomarius, Lentewol»
ken op Roop van Zegen. De Kleine
Apostel, De Motor, De Rechte Lijn,
Dr. Bavino.ik noem hier slechts
enkele van de stukken, die in dit sei»
zoen reeds gespeeld of aangekondigd
zijn. om te bewijzen, dat onze dilet»
tan een hun heil meer van het binnen»
land dan van het buitenland verwach»
ten. En ook de vereeniging Jacob van
Lennep heeft bij de viering van haar
vierde lustrum een goed voorbeeld ge»
geven door een wedstrijd uit te schrij»
ven van „oorspronkelijke blijspelen".
En zie. Van Lennep is gelukkiger g'e»
weest dan verleden jaar Cremer. dat
het bij het mooie plan moest laten,
doordat er niet voldoende inschrij»
vingen binnenkwamen.
Van Lennep" heeft niet alleen vijf
vereenigingen bereid gevonden om
met oorspronkelijke blijspelen op de»
zen internationalen wedstrijd uit te
komen, het kan zijn leden ook een
programma aanbieden, dat er alles»
zins aanlokkelijk uitziet. De Hane»
balk van Brocdelet, Z. B. B. H. H.
van Zoetmulder, Hanengevecht van
Scheffer. Dat wat je niet hebt van
mevr. RanucciBeekman en Poma»
rius van Van Rossum, het zijn alle
beproefde blijspelen, die bij goede op»
voering succes waarborgen- De Hane»
balk is indertijd door de Rotterdam»
mers met veel bijval gespeeld en
Haarlem's Tooneel heeft het o.a. ver»
leden jaar nog voor het voetlicht ge»
bracht, Z. B B. H. H. is bekend door
zijn meer dan 75 opvoeringen door
Het Schouwtooneel, Hanengevecht
is een blijspel, dat verwonderlijk
genoeg tot heden toe nog niet door
het bcroepslooneel op het repertoire
werd gezer. maar dat in de opvoerin»
gen, die ik er van bijwoonde -- zoo»
wel door Cremer als door Varia te
IJmuiden bij het publiek zeer in
den smaak viel. Pomarius is een van
de beste en geestigste Holiandsche
blijspelen, waarin Jan C de Vos in»
dertijd zijn jubileum heeft gevierd en
dat daarna herhaaldelijk zoowel door
beroepsgezelschappen als door dilet»
tanten o.a. verleden jaar met zeer
veel succes door Haarlem s Tooneel
werd gegeven, en -Dat wat je niet
hebt" is een juweeltje, waarin Annie
en Jan van Ees en Cor van der Lugt
Melsert triomfen hebben gevierd.
Een zeer gelukkige keuze dus van
oorspronkelijke stukken- Ik voor mij
zou vooral nu er een „tooneelmaat»
schappij" uit Antwerpen mededingt
oök gaarne een Vlaamsch blijspel
aangekondigd hebben gezien- Want de
Vlamingen mogen wij toch werkelijk
■wel tot onze schrijvers rekenen. Een,
„Mijnheer Pirroen" door Vlamingen
opgevoerd zou de belangrijkheid -van
den wedstrijd bijvoorbeeld hebben
verhoogd. Maar misschien komt dal
nog eens bij een volgend concours.
Ook de namen der vereenigingen ga»
randeeren een belangrijken wedstrijd-
Zoo heeft de naam der Haagsche too>
neelvereeniging Ado te Haarlem een
uitstekenden klank. Op de wedstrij»
den van Cremer heeft Ado meerma»
len eerste en tweede prijzen behaald.
Mevrouw Kuipers en de heeren Seger
Klunk en Sorbi zijn hier als zeer goede
spelers bekend. En ook Varia uit
IJmuiden, dat op den vorigen wed»
strijd van Van Lennep met Sonna den
tweeden prijs verwierf en waarvan
o.a. de heeren Holtslag en Boeree en
de dames RozaPeek en Boerec
Karremans bij Van Lennep een heel
goeden naam hebben, zullen de Haar»
lemmers zeker met genoegen zien op»
treden. En vergeten wij ook niet de
Antwerpenaars, die eveneens in den
laatsten wedstrijd van Van Lennep
met de opvoering van Blank en Bruin
zoo'n stevigen indruk maakten en
waarvan velen zich zeker nog 't spel
van den heer Reinaat Poulissen als Ka,
rel Molen en mevrouw .T. de Deicen in
de rol van Ida Vettcrs zullen herin»
neren.
De twee Amsterdamsche vcreeni»
gingen zijn voor zoover mij bekend
in Haarlem nog nooit opgetreden-
De Vrije Club, die 9 November met
De Hanebalk den wedstrijd opent, zag
ik vijf jaar geleden te IJmuiden in
Het Onvermijdelijke. Het spel van
mcj. Marie Ploegman van deze club
viel bij het publick te IJmuiden zoo
zeer in den smaak, dat haar in dc rol
van Nelly, met groote meerderheid
van stemmen de publieksprijs werd
toegekend. En ook mevr. dc Jonge
Ploegman, die tevens de regie voert
van deze club toonde zich in dien
wedstrijd een actrice van lang niet ge»
wonc gaven cn routine.
De Amsterdamsche tooneclvcrceni»
ging Pic'icr Nicuwlund die met Z.
J. B. 11- II. komt is mij persoon»
lijk niet bekend, zoodat het spel van
deze vereen oing ook voor mij een
verrassing blijft-
Alles te zamen een wedstrijd*pro»
gramma dus, dat veel belooft.
J. B. SCHUIL
ZOLA'S GEZAMENLIJKE
WERKEN.
De uitgave van de gezamenlijke wer
ken van Zola welke te Parijs bij Fran
cois Bernouard gepubliceerd wordt, zal
een reeks onuitgegeven prozawerken en
opstellen van den romancier bevatten.
VOORUITGANG.
„ALLERZIELEN",
Het was te verwachten, dat na
het vrij komen der werken van Her
man Heyermans de liefhebberij ge
zelschappen op Allerzielen zouden
aanvallen. Vooruitgang is in dit jaar
reeds de derde dilettanten-vereeniging
die het bekende en veel besproken stuk
van Heyermans op haar repertoire heeft
genomen en er succes mee heeft be
haald. Evenals bij V.Z.O D. is bij Voor
uitgang Allerzielen met ernst en toe
wijding ingestudeerd en de stampvolle
zaal werd ook in dit milieu door de
opvoering blijkbaar geboeid en getrof
fen. En laat ik dadelijk mogen zeggen,
dat de voorstelling een der beste is ge
weest, welke ik tot nu toe van deze
arbeiders-tooneelvereeniging heb bijge
woond. De nieuwe regisseur, de heer
Kees Bakker uit Zaandam kon dan ook
met voldoening op deze eerste door
hem geleide voorstelling terugzien.
Natuurlijk mogen wij een opvoering
van Allerzielen door Vooruitgang niet
vergelijken met die, welke wij vroeger
van het beroepstooneel hebben meege
maakt. Zoo'n opvoering door een tooneel
vereeniging als Vooruitgang heeft een
geheel eigen sfeer en wij moeten bij
de bespreking rekening houden met de
krachten der spelers en met wat wij
vroeger van dezelfde vereeniging heb
ben gezien.
Wat mij in de voorstelling zeer aan-
gSriaam trof en waarvoor ik de regie
gaarne een pluim geef was de een
voud en de rust in de vertooning. Hier
door was er dikwijls werkelijk stemming
In deze pastorie. Het pathos, waaraan
dit stuk van Heyermans zoo over-rjjk
is, werd wyselijk nieè aangezet. Noch
pastoor Nansen. noch Rita declameerden
Zij zeiden hun -tekst zoo eenvoudig
mogelijk, maar met overtuiging.
Dit wees op goed begrip van de
regie. Want bij een overdreven gezwol
len pathos wordt Allerzielen ongeniet
baar. Nu klonk alles zuiver en gevoeld,
de voorstelling schonk daardoor vol
doening, althans in de tooneelen, wan
neer er niet te veel spel werd ver
langd. De gesprekken tusschen de
pastoors Bronk en Nansen kwamen
dank zy ook het over hert algemeen
goede tempo tot hun recht, en ook
in de tooneelen tusschen Nansen en
Rita overtroffen de spelers mijn ver
wachting.
Vooral pastoor Nansen trof mij door
zijn rustige wijze van spelen, zijn waar
digheid en zijn sympathieken toon. Nu
en dan had de directie meer gevarieerd
en de toon warmer kunnen zijn, maar
pastoor tTanseii was een mensch en
geen tooneel pop en dat is reeds groote
lof.
Pastoor Bronk had als de stréngs
vertegenwoordiger vari het kerkelijk
gezag, forsoher en breeder, decoratie-
ver kunnen zyn. Ook was een spraakge
brek van den speler van deze rol nu en
dan nog al hinderlijk. Maar er was ook
in deze figuur iets dat aangenaam aan
deed en wel uiterlijke beschaving en
waardighëiddat is voor de uit
beelding van een rol van een geeste
lijke een der eerste vereischteii,
,Rita gaf allerminst de illusie van één
vrouw van negentien jaar en ook haar
kleeding was in dit zinnebeeldig spel
niet erg gélukkig. Doch als geheel
heeft de dilettante, die Rita speelde, niet
slecht voldaan. Haar dictie en dat is
voor deze rol van overgroot belang
was over het algemeen goed en toonde
begrip. By Rita schuilt steeds het meeste
gevaar voor overdreven pathos en hier
voor wist zij zich te hoeden. Zij be-
heerschte zich en verdronk niet in haar
gezwollen zinnen Maar zij zei Rita be
ter dan zij haar spéélde. In de sterk
dramatische momenten kon zij niet te
gen haar rol op. Dat kwam het meest uit
tegen het slot van II, wanneer zij hoort,
dat haar kind ziek is. Daar moet Rita
van spreekmachine vrouw worden en
daarvan merkten wjj al heel weinig.
Trouwens tegen het slot van n faalde
ook de regie. In de scène bij het raam
was ook Nansen te slap en van medele
ven zoowel voor als achter de scher
men was geen sprake. Wanneer men
het stuk nog eens mocht willen geven,
za! op dit tooneel nog duchtig gewerkt
moeten worden. Men vergete niet, dat
dit het meest effectvolle deel van Heyer
mans' stuk is.
De kleinere rollen waren over het al
gemeen lang niet slecht bezet. Van
Dalen vond in den voorzitter van Voor
uitgang een goed vertolker. En ook de
koster Langebier al denken wij deze
lugubere figuur dan ook markanter
had in zyn opvatting succes. Juffrouw
Co was wel volkomen de huishoudster in
een dorpspastorie en de pleegzuster was
van een onbewogenheid, welke zelfs die
van Heyermans' schepping nog over
trof. Jannetje was in I beter dan in n
en de ..Man" met zijn rol al even
min raad als alle „Mannen", die ik tot nu
toe in Heyermans' stuk heb gezien. Wat
niet aan de spelers kan worden geweten.
De regie mag bij eventueele reprises
er wel om denken, dat zij meer op den
voorgrond laat spelen. Nu moest her
haaldelijk met den rug naar het publiek
worden gespeeld, door dat de persoon in
het midden geheel op den achtergrond
stond. En ook moet Nansen in da slot
scène van II het raam opengooien en
niet door de kapotte ruit zijn toespraak
houden. Ten slotte een woord van lof
voor de aankleeding van het tooneel, die
stemming gaf en volkomen bij het
milieu hoordp
J. B SCHUIL,
MUZIEK.
KERKCONCERT IN DE REMON-
STRANTSCHE KERK
In de samenstelling van het program
ma voor dit concert was een tamelijk
rijke afwisseling te pryzen, terwijl de
uitvoering van ernstig streven en goeden
wil blijk gaf. Doch voor de bereiking van
hooggestelde doelen schoten de krachten
over 't algemeen nog te kort. Er was een
klein, vermoedelijk nog jong zangkoor,
dat de ry der voordrachten opende met
een motet van Schulz en daarin van C
naar Des steeg, wat ten gevolge had dat
by den regel „Tot Uwen troon omhoog"
de g tot gis werd en in onbereikbare
hoogte week, zoodat de klankschoonheid
er ernstig onder leed. In de overige
koornummers werd de toon beter be
waard, alleen in 't laatste zakte men
even. Maar aan de scholing der stem
men moet nog veel gewerkt worden. En
ook werd het ons niet duidelijk, waarom
de directrice, Mevr. Kruyff-Hilarius by
haar leiding van de algemeen gebruike-
lyke wijze van maatslaan afwykt. De
vioolvoordrachten van Mevr. Lorentz
van Vollenhoven deden correctheid en
zuiverheid waardeeren, maar gaan nog
niet boven schoolsche voorzichtigheid
uit. In het Adagio van Pugnani viel reeds
een flinke technische ontwikkeling waar
te nemen. De sopraan mej. Cor Igesz"
leek me niet bijzonder op dreef; lk heb
althans van haar zang wel eens mooier
indrukken gekregen dan gisteravond en
zou mij verheugen, indien ik in haar ont
wikkeling een stygende lijn-kon waarne
men, En de alt mevr, TuylSchuytema-
ker scheen door nervositeit beïnvloed en
vibreerde wat te veel. De tenor, de heer
G'. Drogtrop heeft een mooie stem, doch
staat muzikaal en artistiek nog niet ge
heel boven zyn taak. De aria uit de
Schöpfung kan met meer „Wiirde und
Hoheitf' gezongen worden, En de bege
leidingen van Mej. Teves waren zonder
eenige kleur of pianistisch talent. Zoo
kwamen we nergens boven het middel
matige uit en werd slechts het 10de
nummer van het programma eenigszins
een verrassing. Een „sluitingswoord"
door Dr. A, H, Haentjes was aangekon
digd; de predikant maakte er een niet
ongeestige peroratie van, toen hy zeide
„ais solist" op te moeten treden en in
die kwaliteit improviseerde hy een mu
zikale anticipario door een lofrede op
hetgeen voorafgegaan was en eindigde
met een variatie op het .JDona nobis",
tot profüt van de schalen die by den
uitgang der kerk ons werden voorgehou
den. Met deze „Vorhalt" eindigde de
avond, en lk hoop dat de oplossing van
dien „Vorhalt" een bevredigende con
sonant moge doer, hooren, die aan het
pianofonds van het zangkoor fllnken
steun geeft.
KAREL DE JONG.
HERMAN GORTER
HERDACHT.
VERSCHEURING MAAR OOK
GELUK.
In de October-Gids wordt Herman
Gorter herdacht door A. Roland Holst.
Na een warme bewondering voor zUn
werk en een beschouwing over de wyze
waarop Gorter's dichterlijk genie in la
tere jaren afnam, volgen deze regels
over den mensch Gorter:
„Het is waar, dat veel In hem in dat
laatste tijdperk van zyn leven ver
scheurd was. Gedurende jaren en Jaren,
dat hij tot uitputtens toe al zyn krach
ten. geheel zijn geestdrift, weggaf, on
voorwaardelijk. in den dagelijkschen so
cialen strijd wilde hy. met een staal-
harden wil, de moderne arbeidersklasse
zien als, nu al, het Leger van het Licht.
De tegenspraak der werkelijkheid deed
hem een pijn die tot ondragelijk wordens
toe verhevigde: hy kon het letterlyk
niet meer aanzien. Ook zijn onleschbare
dorst naar persoonlyk geluk, dat, wat ik
zou willen noemen zyn warm en heer
lijk egoïsme, moet .wel verscheurdheid
veroorzaken, want wie, onder menschen
levend, die dorst zooveel en zoo voort
durend mogelyk wil lesschen, zal de on
zuiverheid niet kunnen ontwijken, en
voor hem beteekende dat verscheurd
heid.
Maar er zyn er, die meenen dat hy
geheel gebroken was. Ik weet zeker, dat
dit niet waar is. Dat, wat ik daareven
het midden van zijn wezen noemde, was
gespaard gebleven, was waarschijn
lijk onbereikbaar geweest. Daar was
hij nog steeds vrij, alleen, onmiddellijk,
zóó als niemand anders. Vandaar uit
bleef dat innerlijk vergezicht op een
wereld van vrije wezens ook behouden,
en als hy in zyn eenvoudig vertrek, dat
uitkeek op boomen en duinen, za,t, aan
de tafel, waarop men niets zag dan een
vel papier, een fleschje inkt, een boek
met stukjes papier tusschen de blad
zijden gestoken, dan gingen Homerus,
Dante en Chaucer by hem in en uit, en
hy vertelde hun hoe het nu ging wor-
cjen, de groote poëzie want al het
andere kon hem niet schelen.
Men heeft het wel eens aan hoogmoed
geweten, dat hy, die als dichter aan
roem, vereering, wereldiyke erkenning,
naar zich toe had kunnen halen wat
hy maar wilde, zich zoo afzydig hield
en alles wat daarnaar zweemde onmid
dellijk uit den weg ging. Maar het was
geen hoogmoed. Zelfs zyn vast geloof,
dat in hem „hoe gebrekkig en stum
perig dan ook" hoor ik hem nog zeggen
de poëzie van een nieuwe wereld haar
eerste prille begin nam, was te simpel
en gelukkig dan dat het iets met hoog
moed te maken had. Hy hield zich zoo
afzijdig van het literaire leven, omdat
hy dit geloofde, en ook omdat hij van
dat literaire leven van nature een af
keer voelde, zooals een mensch, die nu
eenmaal geboren is om buiten te zijn,
het stadsleven mydt, omdat hy het naar,
en nogal vies en rommelig vindt.
Waarschijnlijk omdat hy zich die laat
H»t vMlbéiprofcwi whip „Discovery", dat twee Jaar lang In het Zuid-
pootgaMed heeft rondgezworven, Is thans t» Wonden teruggekeerd. Ban
snapshot West Indjsehe Dok,
Op Indrukwekkende wijze is de Duirsche rfjkspresident op zijn tachtigste»,
verjaardag In het Berlijnsche Stadion door de schooljeugd gehuldigd".
Boven: een deel van de sportarena. Onder: de kinderen juichen Hinden-
burg toe.
ste jaren ook meer en meer uiiéden poli-
tickfcn strijd had tsruggetrokkevn, werd
dat midden van zijn wezen ook weer vet-
ker waameembakr. Ik ben een van hen,
die het voorrecht hebben dit te kannen
getuigen, dank zii onvergeteiyke herin
neringen aan wandelingen, maaltijden,
gesprekken, waarin hij dan weer ern
stig, dan weer gevoelig was, of vroolijk:
en speelsch, maar altijd van een won--
derlyk eenvoudige betoovering. omdat
hij dan in het geluk van zijn helder al-
Ieenzyn zóó vlakby kwam, dat ik zcif
van dat geluk meedronk al3 van zuiver
water. Kort voor zUn dood had ik met
een van zyn goede vrienden een lang
gesprek over hem, waarin wy het er over
eens werden, dat hy, die zooveel ouder
was dan wy, iets behouden had, waa*
wy nog slechts het heimwee naar voo-
den. Dat iets werd aan hem soms waar
neembaar „in levenden lijve": een hel
derheid van ziel en bloed, een primaire
helderheid, voorafgaande aan elk on
derscheid van goed en kwaad, de helder
heid van het klinkklare water, dat hij
zoo liefhad. Gelukkig zy. die daarvan
mochten drinken".
ZONDAGMIDDAG
CONCERTEN.
GEEN PAUZE MEER.
Het Hbld. schrijft:
Gedurende de laatste Jaren zijn er
herhaaldehjk bezwaren gerezen tegen
dec* langen duur der Zondagmiddag-
concerten, hoofdzakelyk veroorzaakt
door de nauze. Daarom is bU het bestuur
van 't Con-ertgebouw te Amsterdam het
denkbeeld hl overweging om in dit sei
zoen, by wijze van proef, des Zondags
middags geen pkuze te houden, tenein
de aldus de concerten zooveel mogelyk
niet later dan uiterDjk vier uur te doen
eindigen. Na afloop van het concert zal
in de koffiekamer een thee-buffet ge
opend zyn.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN"
a 60 Cents per regel.
schrijfmachinehandel
- O. TH. DANTUMA
speciale aanbieding:
REMINGTON 10 REB. F135.-
F 10.— PER MAAND
ZIJLSTRAAT 90 TEL. Ï1161
INGEZONDEN
Voor den inhoud dezer rubriek stelt
ie Redactie zich niet verantwoordelijk.
Van ingezonden stukken, geplaatst
af niet geplaatst, wordt de kopie den
inzender niet teruggegeven.
„HET BROKKEN HUIS"
De laatste veertien dagen werd we»
dcrom in vriendelijken dank ontvan»
gen van mevr. K. 1 pak goed; van
mevr. L. speelgoed en diversen; van
mevr. v. d. V- 2 koffers met kilccren
cn een kachel; van mevr. W. 1 doos
goed; van mevr. \V. 2 doozen met goed
en diversen; van mevr. K. 1 pakje
goed; van mevr. v. d. P. 2 stoelen en
1 kachel; van mevr. N. 1 pak goed en
4 paar schoenen; van nwr- L. te Heem»
stede, diverse goederen; vxrn mevr. T.
1 pak goed; van mevr. K. 1 pak goed;
van mevr. L. te BloemendartL 1 pak
goed, 3 paar schoenen cn da.*no,shoe>
den; van mevr. 1 kinderstoel; van
mevr. v. D. B. 1 pak goed en diverse»71.:
van mevr. D. te Heemstede, 1 paV
goed, van mevr. M. 1 ledikant, 2 ma*
trassen, 1 peluw, 1 kussen en 2 dekens;;
van mevr. T. te Bloemendaal, 3 kof*
fers met goed, 1 doos met goed en
diverse goederen; van mevr, van R. L
kachel; van mevr. B. te Overveen, 1
pak goed en eenige hoeden; van mevr.
Ds. v. P. 1 jas. cn 1 mantel; van mevr.
J. 1 kachel en 1 jas; van mevr- S. 2
dekens, 1 stel overgordijnen, 1 paar
schoenen en diversen; van mevr. V. 3
pakken goed; 2 hoeden en 1 mantel;
van mevr V. 1 petroleumkachel; van
mevr. P. 4 matrassen, 6 kussen*, 1 le=
dikant en diversen: van mevr. v. O- 1
petroleumkachel, 1 stoel en diversen
en van mevr. S. 3 doozen met goei er»
diversen. Voorts gaven zich voor het
lidmaatschap op fmevr. C. J. de V. te
Heemstede voor f 2-00 per jaar. mevr.
te NV. alhierc voor f 1 per jaar en
mevr. Dr. M. alhier, voor f2.50 per
jaar. Het ledenaantal gaat hoewel
langzaam, successievelijk vooruit, en
het bestuur hoopt en verwacht, dat
nog velen het goede voorbeeld zullen
volgen om toe .tc tredeir tot het lid»
maatschap dat minimum slechts f 1.
per jaar bedraagt.
Hoe meer leden, hoe krachtiger de
vereeniging wordt in het verleenen
van hulp aan noodlijdende gezinnen-
Dat de nood groot is, bewijst wel 't feit
dat vrijwel dagelijks aanvragen om
steun binnenkomen waarbij vele gc»
zinnen zijn die tot heden nog nim»
mer bij een instelling van weldadig»
heid behoefden aan te kloppen. Dat dit
dus een gevolg is van de slechte
tijdsomstandigheden, mal i-se in vele
bedrijven eet. behoeft geen nader bc»
toog. Groote behoefte bestaat aan
beddegoed, dekens, kindergoed, en
(het gaat tegen den winter) aan
kachels. Onze hulp werd voorts ingc»
roepen voor bovenklceding voor eeni»
ge schoolgaande kinderen resp. jongens
en meisjes van den leeftijd van 912
jaar. Daar deze klccdingstukken niet
meer in het magazijn zijn, doen wc
wederom een beroep op dc ingezc»
tenen, ons hieraan, terwille van be»
trokkenen, te willen helpen. Gezinnen,
die voor hulp van het Brokkcnhuis in
aanmerking wenschen te komen, kun»
nen dit schriftelijk opgeven aan het
adres D. Spaarne 34. Voorts wordt
aan belanghebbenden nogmaals mede»
gedeeld, dat in 't vervolg desVrijdags»
middags van 2 4 uitreiking van goc»
deren zal worden gehouden. De adres»
sen, voor het afhalen der goederen,
kunnen schriftelijk opgegeven worden
aan (het adres D. Spaarne 34 en Tel.
voor Haarlem onder No. 12700 cn
12998 en voor Bloemendaal onder No.
22115. Verder is Zuster Schouten. St.
Elisabeth's Gasbuis, gaarne bereid goc»
deren cn giften voor het goede doel in
.ontvangst te nemen.
HET* BESTUUR VAN HET
BROKKEN HUIS,
