DE PARIJSCHE AUTOMOBIEL-SALGN.
STADSNIEUWS.
FLITSEN
PERS-OVERZICHT
BURGERLIJKE STAND
FEUILLETON
Het Huis met den Pijl
HAARLEM'S DAGBLAD DONDERDAG 13 OCT. 1927
Enorme belangstelling.
DE INDUSTRIE BEDREIGD?
(Van onzen Parijschen correspondent).
Het is onnoodig om verontschuldi
gingen aan te bieden dat we in de
kolommen van een dagblad plaatsruim
te vragen voor een beschouwing over
den Parijschen Salon.
In 1927 is de automobiel niet meer
een luxe- doch wel degelijk een ge
bruiksvoorwerp en het zijn dus niet al
leen meer enkele sportsmen en tech
nici die belangstellen in de automobiel
en de ontwikkeling, maar wel degelijk
de groote menigte. Daarbij nog dit:
de Salon is een groot Parijsdh evene
ment waaraan ieder deelneemt. En we
willen in deze korte beschouwing ook
minder technische nieuwtjes opsommen
dan eens laten uitkomen van welk een
belang deze tentoonstelling is voor
Frankrijk, altijd nog aan den spits
van de automobiel-bouwende naties.
Frankrijk, waar bij elkaar anderhalf
millioen inwoners direct betrokken zijn
bij deze interessante industrie.
Maar we hadden het over technische
nieuwtjes. Het Graind Palais heeft nim
mer zooveel stands beivat als dit jaar.
De catalogus vermeldt maar even
twaalf honderd diverse exposanten. Na
tuurlijk zijn het niet allemaal auto
fabrikanten maar ook vervaardigers van
accessoires die de aandacht vroegen van
het publiek. Deze stelt dut alles blijk
baar zeer op prijs want nimmer ook
zagen we een Salon waar het van des
morgens vroeg af reeds zoo vol is als
op den XXIsten. Over de nieuwtjes,
althans die welke we in de geweldige
hoeveelheid mochten ontdekken, zijn
we maar heel weinig enthousiast.
Iemand die een beetje de techniek van
een auto kent weet van te voren dat
hij geen „nieuwtjes" moet verwachten
en wanneer men hem iets sensationeels
komt aankondigen dan is hij al op hijn
hoede. Het is mogelijk dat een fabri
kant een nieuw type in zijn serie op
neemt (thans komen bijna alle Fran
sche fabrikanten met een 6 of 8 cylin
der uit) maar dat rangschikken we niet
onder de „nieuwtjes". We zoeken dus
naar de sensaties, naar „etwas niemals
dagewesen", hopend dat deze nieuwe
uitvinding de automobiel zal perfec-
tionneeren. En dan zien we dat dat al
lemaal rommel is, probeersel om iets
anders te maken, maar iets wat theore
tisch al niet te verdedigen is en wat
practisch nimmer resultaten kan op
leveren.
Hebt u wel opgemerkt dat die
„genieën" nooit weg weten met den
motor? Hier is er een: een Claveau 9
P.K. De motor is vastgeschroefd om de
achteras. In navolging van Sizaire
Berwick en Cettin Desgouttes zijn de
vier wielen onafhankelijk. De carros
serie verviel geheel en werd vervangen
door een stalen bus, forme aéroayna-
mïcme.
De wielen, zelfs de lampen zijn geheel
ingebouwd in deze bus en met dat mon
ster moet men „en familie" makkelijk
135 K.M. per uur bereiken, 'n Plezier
tochtje!
Zooiets vindt, m'en nog op verschei
dene andere stands, maar gelukkig zijn
er de groote Fransche huizen, zooals
Renault, Citroën, Voisin, Delage, Dela-
haye, Dion, Rochet Schneider, Rolland
Polain, Hispane enz. die de waardige
eer ophouden van de Fransche industrie
om te concurreeren tegen de groote
buitenlandsche huizen, Amerikaansche.
Engelsche, Italiaansche, Belgische en
Duitsohe. Renault's mono six, nieuw
type, als cabriolet en ate oonduite-
intérieure, om er maar éón te noe
men) lijkt ons een ideaal wagentje,
vooral voor een nat klimaat, een wa
gentje dat zonder den minsten twijfel een
geweldig succes tegemoet gaat. En
Citroen heeft toch maar weer met zijn
enorme massaproductie keurige nieuwe
carrosserieën ontworpen, in zwart en
wit, conduite-intérieures. En nagenoeg
overal de 6 cylinder. En dit lijkt ons nu
juist het zwakke punt van de ten
toonstelling en het groote gevaar voor
de Fransche exposanten. Men zegt dat
het publiek niet anders meer wil dan
6 cylinders. Maar in de geschiedenis
van de automobiel hebben we al zoo
veel grillen van het pubhek meegemaakt
grillen die gewoonlijk maar heel kort
duurden, dat we een beetje benauwd
zijn of de Fransche constructeurs wel
goed doen om aan al die wenschen
maar dadelijk tegemoet te komen.
Want kan één uwer me de werkelijke
voordeelen van een 6 cylinder opnoe
men? Het is ndet zuinig, het compli
ceert en de voordeelen welke daar
tegenover staan zijn miniem. En nu
doet zich de Amerikaansche concur
rentie op geweldige wijze voelen. De
Amerikaan heeft maling aan smaak en
meer nog aan grillen. Hij bouwt één
type, in serie en kan zoodoende zijn
prijzen steeds verminderen. Misschien
geeft u er zich geen rekenschap van
wat een kosten er aan zijn verbonden
om een nieuw type te lanceeren. En om
aan de grillen tegemoet te komen bouwt
de Fransche constructeur maar en zijn
principe is steeds, dat wat hij levert,
prima moet zijn en jarenlang gegaran
deerd. Is het niet een typeerend iets
diat de Fransche automobiel-export hard
achteruit is gegaam sedert de franc ge
lukkig weer normaal Is geworden, al
thans gestabiliseerd is? En dat men in
een land als Frankrijk steeds meer
Amerikaansche wagens ziet verschijnen?
Want goed, iedereen geeft nu wel toe
aan de 6 cylinder-rage, maar daaren
tegen zien we nog veel te veel wagens
en sommige stoere karren zelfs, die nog
niet zijn toegerust met iets wat werke
lijk waarde heeft en onontbeerlijk is,
remmen op de voorwielen.
Men klaagt op den Parijschen Salon.
Men klaagt over de slappe zaken en
over de concurrentie van het buiten
land. Onder die omstandigheden was
het beter geweest om geen Salon te
houden en met alle mogelijke concur-'
renten bijeen te trommelen. Want het
doel van een Franschen Salon moet
handel zijn, waar we ln 1927 niet
meer hoeven rekenen op nieuwtjes
welke de algemeene ontwikkeling ten
goede kunnen komen. De moderne
wagen heeft daarvoor te veel de per
fectie bereikt en zoo er werkelijk een
genie is die iets nieuws vindt, wel dan
komt die er ook wel zonder een Salon.
Bij de carrosserieën en bij de ac
cessoires evenmin iets nieuws wat de
moeite van vermelding waard is.
Stream-line en Weyman-systeem in on
eindig veel beter toepassing dan de heer"
Weyman zelf ooit heeft vervaardigd, dat
alles is al niet nieuw meer. En ook
hier zien we op verscheidene stands hoe
een goed principe zoodra het over
dreven wordt, slecht kan worden. Stelt
u voor een ideaal als een Rolls en een
Hispano toegerust met een stream-line
carrosserie, zoo, dat de eigenaar zich in
kronkels moet slingeren om in zijn wa
gen te stappen, dat er maar plaats is
voor één passagier en dat de chauffeur
zooveel ruimte heeft dat hij wel een
gedekt tafeltje naast zich zou kunnen
zetten. Maar er zijn ook hier ware
juweeltjes, zooals b.v. de diverse car
rosserieën van Labourdette, die met echt
Franschen smaak en elegance werkt,
maar ook nimmer het praotiische en
de comfort opoffert aan snobisme. Merk
waardig specimen van goeden en
mooien carrosserie-bouw vindt men ook
bij Lincoln, een torpedo, ontworpen door
een in Amerika woonachtigen Neder
lander.
De Parijsche Salon ls mooi, er gaat
niéts van af. Voor hen die een wagen
willen kiezen, zoowel als voor hen die
er een genoegen in vinden om een serie
mooie wagens te zien van diverse kleuren
en modellen is er in het Grand Palais
een enorme keuze. Van de kleine Ci
troentjes tot de machtige Voisin die
een snelheid ontwikkelt van 206 K.M.
per uur en die in 24 uur 4383 K.M.
aflegde. Maar er blijft de vraag: wer
den er zaken gedaan? en helpt de XXTe
Salon de hard-ploeterende constructeurs
uit den nood?
Parijs, 10 October.
HENRY A. TH. LESTURGEON.
„TOONEEL VOORUIT".
Bovengenoemde tooneelvereeniging
geeft op Zaterdag 15 October a.s. haar
eerste uitvoering in dit seizoen in het
gebouw „St.-Bavo" in de Smedestraat.
Opgevoerd zal worden het blijspel in
één bedrijf „De luitenant en zijn oppas
ser", of „Soldatenlist". Daarna het
kluchtspel in éen bedrijf „De macht der
vrouw".
Hierna bal, tevens prijsdansen, waar
voor beschikbaar zijn gesteld twee
lauwertakken en tv o zilveren medail
les.
De jazzband „The Negroband" zorgt
voor de muziek.
Artistiek leider is de heer W. J. van
Olffen.
VOLKSZANG.
DE OPENINGSAVOND.
De openingsavond van het wintersei
zoen van „Volkszang". Het Blauwe Kruis
vol zanglustigen. Een frisch en kleurig
podium, vol bloemen en met een aardig
bont scherm gedecoreerd, waarvoor een
schemerlamp staat. Een aardig denk
beeld van den heer D. S. Leeflang om
deze ten gebruike af te staan!
En de bezoekers allen met een takje
groen en bloemen op de borst. De heer
Sixma, de leider, die er vanavond le
venslustiger uitziet dan ooit, met een
extra groote decoratie.
De heer B. Vink, de trouwe pianobe
geleider, die dat reeds zoolang doet en
geheel belangeloos, was natuurlijk ook
weer op zijn post.
De heer Sixma ridhtte zich tot de
aanwezigen, en riep hun het „Welkom!"
toe. Een teleurstelling: Hij moest mee-
deelen, dat een der solisten van den
avond mevr. Nieuwenhuizen plotseling
verhinderd was. 's Morgens nog had zij
het vaste plan om te komen, 's Middags
werd zij ongesteld. Moge de operatie,
die zij ondergaan moet, goed gelukken,
en wij haar spoedig weer in ons mid
den zien, aldus de heer Sixma.
En daarmee stemden allen van harte
in. De duidelijk merkbare teleurstelling
over het missen van haar zoo mooie
declamatie kon echter alras in blijd
schap overgaan, omdat de heer Sixma
mej. Nel Goetmakers, de sopraan-soliste
verwelkomde. Een hartelijk applaus be
groette haar.
Als de leider de zangeressen en de en
kele zangers, die er waren, heeft doen
opstaan klinkt uit volle borst het ..Volks
zanglied", gevolgd door „Gelukkig Va
derland" van Valerius. Hè. wat klinkt
dat! De Volkszangers kunnen het nog,
sinds ze van den zomer In Den Hout ge
zongen hébben. En de stemming is nog
net zoo goed, als op den afscheidsavond
in het voorjaar.
Mej. Goetmakers besteeg dan het po
dium en zong met haar mooie sopraan-
stem een tweetal liederen: „Mijn harte
gaat er open" van H. C. v. Oort en „Wie
gelied" van Willem Andriessen.
Nadat het .Heideliedje" een beurt
gehad had, vroetj de heer Sixma: ..Wat
denkt u van het Stormlied?" Ja, ja
klonk het van alle kanten. En allen
stonden op om meer kracht bij te zet
ten aan het forsohe Stormlied, begeleid
door de diepe basaccoorden van den
heer Vink.
De heer Sixma zelf ging ook een solo
nummertje zingen, het „Gebed des Hee-
ren" van Pomper. Terecht liet de heer
Sixma den heer Vink in het succes dee-
len.
Onvermoeid werd telkens een nieuw
lied gezongen, afwisselend zittend en
staand, al naar de aard van den zang
het eischte.
Mooi klinkt dat, die Hollandsche lie
deren. Wij worden in 't dagelijksch le
ven er heusch niet mee verwend. Wie
zingt er nu een origineel Hollandsch
lied op straat of als hij werkt? 't Zijn
alles Engelsche en Amerikaansche lif-
lafjes, maar degelijke Hollandsche kost
is er niet bij.
Daarom is het verblijdend, dat een
zoo groot aantal stadgenooten de Volks
zangavonden bezoekt. Maar het konden,
er nog meer zijn. ,Böse menschen haben
keine Lieder", en zijn al die wegblijvers
dan „böse Menschen"?
De aanwezigen waren het zeker niet.
Niet alleen viert de zangkunst op een
Volkszangavond triomfen, maar ook de
gezelligheid. Dank zij vooral den vroo-
1 ijken leider.
Mej. Goetmakers zong nog verschei
dene mooie liederen, die met warm ap
plaus ontvangen werden. Een woord van
hulde voor de pianobegeleiding aan den
heer Vink.
De heer Sixma weet er de stemming
in te houden, en maar een heel enkelen
keer moest hij zijn volkszangers een ver
maning geven.
Wie dezen openingsavond bijwoonde
komt zeker een volgenden keer weer,
komt het heele seizoen en zingt uit volle
borst op den afscheidsavond^! zong fhij
tot nu toe nooit.
WAALSCHE KERK.
Wij herinneren aan de hervatting der
liturgische diensten in de Waalsche
Kerk;
De dienst van Zondagavond a.s. zal
geleid worden door Ds. F. Oh. Krafft
en worden opgeluisterd door de mede
werking van mevr. L. EnschedéVos
(zang) en den heer W. H. Biele (orgel)
en Ed. Biele (violoncel).
Het programma bevat werken van
Bach, Handel, Schubert, Dubois en
LacatelleL
VEREENIGING VAN JONGE
LIBERALEN.
Mr. J. Rutgers uit Amsterdam zal
Dinsdag 18 October spreken in hotel
„Lion d'Or", over het onderwerp: „De
liberale gedachte in onzen tijd".
VAN HAARLEM'S DAGBLAD No. 1024
DE TAAK
Jantje krijgt de bood
schap, dat hij niet mag
gaan spelen voor hij den
tuin heeft aangeharkt
begint te harken, onder -
tussehen peinzend over
de zeer vele dingen, die
hij liever zou doen
gaat na 5 minuten naar
binnen om te vragen of
het zoo genoeg is
legt aan Keesje Kommer
uit, dat hij niet kan ko
men voor hij den tuin
heeft geharkt - blijft een
half uur met Keesje pra
ten
gaat naar binnen om brengt een kwartier zoek stelt aan moeder voor, beëindigt zijn taak ten-
een glas water te vra
gen en tevens te neuzen
of er geeft koekjes te
krijgen zijn
met vergeefsche pogin
gen om zijn vriendjes
over te halen hem te hel
pen
dat hij nu mag spelen en
morgen vroeg opstaat om
het af te maken
slotte, beseft dat deze
hoop bladeren ideaal is
voor springoefeningen en
heeft tien minuten later
alles weer uit elkaar ge
trapt.
(Nadruk verboden).
SPROOKJES.
Evenals vorige jaren, komt mevrouw
Hopman—Kwast, de bekende paedagoge
op muziekgebied, met haar leerlingen
sprookjes-opvoeringen geven in den
Schouwburg Jansweg.
De eerste voorstelling zall gegeven
worden op Zondag 16 October met
„Sneeuwwitje en de zeven drwergen",
sprookje in 4 bedrijven met nieuwe
dansen. Gedurende dit seizoen zal élke
maand een voorstelling worden gege
ven.
DOOR INSPANNING UITSPANNING.
De vereenriging D. L U. biedit haar
leden Zaterdag een cabaret-avond in
het Gemeentelijk Concertgebouw aan.
Op dien avond zullen hun medewerking
varleenen mevr. Ko van den Berg,
soubrette, het mannenkwartet Euphonia
onder leiding van Nico Hoogerwerff,
de cabaretzanger H. Smal en „Professor"
Antonini.
GEVONDEN DIEREN EN VOOR
WERPEN.
Terug te bekomen bij:
B. Bergman, Rijksstraatweg 91, arm
band; C. de Rooij, Eendrachtstraat 12,
idem; S. Banning, Van Marumstraat 10,
collier; J. Bouman, Gen. Bothastraat
113, dop van carburator; A. J. Veltkamp
Nic. Beetsstraat 13, omslagdoek; Ver
steeg, Linschotenstraat 30, étui; W. van
der Vliet, M. van Heemskerkstraat 77,
foto's ;C. van Roon, Leidschestraat 73,
glassnijder; C. van Dam, Amsterdam-
straat 56, glacé heerenhandschoen; H.
Bellegert, Colensostraat 50, hondenbelas-
tingpenning; M. v. d. Werve, van Os-
tadestraat 2, kinderhandschoen; M.
Schakel, Kruisweg 4, poes; Glerum,
Oost Zaanenlaan 21, poes, Kennel
„Fauna" A. Meijer, Groote Houtstraat
13, damesparapluie; M. Hirs, Hodson-
straat 1, rijwielbelastingmerk in étui; R.
Wilkes, Oranjeboomstraat 167, idem; F.
Peldringa, Spoeringerweg 57, Vijfhuizen,
idem; T. Mariens, Rijnegomlaan b 12,
Aerderihoufc, idem; G. van Slooten, Spie
gelstraat 8, idem in étui; W. J. Kos
ter, Bisschop Ottostraat 17. ring; C. van
Dam, Amsterdamstraat 56„ rozenkrans;
H. Kooten, Colensostraat 46, rywielbel.-
merk in étui; M. Wetter, Verspronck-
weg 73„ kinderschoentje; J. B. Schrein-
ders, Harmenjansweg 82, idem; H.
Scheerling, Bantamstraat 34, kinder
schoentje; A. van Deursen, Esschilder-
straat 3 9rood, idem; Leauteaud, Colen
sostraat 60, steigertouw; J. Drogtrop,
Begijnhof 2, damestaschjes.
Langerak, Raamsteeg 19d R.-K. Cate
chismus; C. Willekes, Oranjeboomstraat
167, colllier en kettinkje; J. Spanjaard.
Leeuwerikstraat 14, herdershond, K.
Lahaise, Hoogewoerdstraab 23, dames
armibandlhorloge; Politiebureau, Smede
straat, bruin glacé handschoen; L. Roe
land, v. O. de Bruynstraat 157, zwart
konijn; De Jong. Oostvest, woonschip,
grijs poesje, Kennel Fauna; Politiebu
reau, Smedestraat, zwart poesje, idem;
Bosman, Iepenlaan 1, Bloemendaal. zw.
witte poes, idem; Brugwachter, Melk-
brug, kinderxnanteltjeW. de Nijs, Spie
gelstraat 21 r., rijwielbelastingmerk; Th.
Visser, Brederodestraat 2, idem; Boeree.
Ripperdapark 27, idem; J. Konings,
Roosveldstraat 3, rozenkrans; Ekster,
Hofdijkplein 4, slinger en sleutel van een
klok; J. ten Bcsch, KI. Heiligland 71 r.,
tasch met inhoud; J. Houweling Saen-
recamstraat 32, idem; J. de Ruiter,
Kloosterstraat 67 zk., actetascli; Brug
wachter, Melkbrug, dameszak met in
houd
HANDELSPOLITIEK EN
DEMOCRATIE.
KAMERONTBINDING?
-Onder deze opschriften behelst De
T ij d onderstaand entrefilet:
De Regeering heeft aangekondigd, dat
zij zich voorbereidt om op het stuk der
handelspolitiek eenige activiteit aan den
dag te leggen. Heel hard zal het wel niet
gaan. Als men nog voorbereiding noodig
heeft om uit den staat der werkloosheid
tot eenige actie te kunnen overgaan,
blijkt hieruit wel, dat van groote geest
drift voor het wachtende werk geen
sprake is.
Intusschen hebben de Vrijzinnig-De
mocraten zelfs tegen de voorbereiding
tot activiteit bezwaar. Zelfs principieel
bezwaar, al is het niet zonder meer dui
delijk, wat dit bij uitstek practische
vraagstuk met „vrijzinnigheid" of met
„democratie" te maken heeft.
Wat er ook van zij, het weekblad van
den Vrijzinnig-Democratischen Bond
komt met het volgende „argument":
Minister De Geer schijnt nu van plan
het vecht-tarief in te voeren. Bij de
stembus van 1925 ls daarover geen enkel
woord gesproken. Bovendien steunt het
ministerie-De Geer op een meerderheid
van partijen, die voorstanders zijn van
een vecht-tarief. Nog minder dan Colijn
het vóór 1925 had, heeft De Geer moreel
het recht onze nationale handelspolitiek
te wijzigen, voor het volk gelegenheid
heeft gehad, zich daarover bij de stem
bus uit te spreken.
En daarom dient nu reeds gezegd, dat
de politieke eerlijkheid eischt, dat even-
tuéelë voorstellen tot herziening van het
tarief van invoerrechten, als volgens de
jongste Troonrede worden ..voorbereid",
eerst na de Kamerverkiezing van 1929 in
behandeling komen".
Moet men hieruit lezen, dat. Indien
de Regeering reeds vrij spoedig haar
plan-in-voorbereiding zou doorzetten,
mr. Marohant c.s. op ontbinding van
de Kamer zullen aandringen, om het
land uitspraak te laten doen?
EEN FERDINAND BOL VOOR HET
MAURITSHUIS.
De correspondent van de Tel. te Berlijn
meldt:
Het Mauri tehuis te 's Gravenhage
heeft uit het bezit van de verzameling
Paul Bottenwieser een levensgroot por
tret van Ferdinand Bol, voorstellende
een jong edelman, verworven. Het doek
dateert uit het jaar 1652.
STAATSRAAD MR. KOOLEN NAAR
INDIë.
Naar het „Hsg." verneemt, zal mr. dr.
D. A. P. N. Kooien, lid van den Raad
van State, zich den 5en November in
schepen voor Nederlandsch-Indië, waar
hij vijf maanden denkt te zullen ver
blijven.
HET INTERPELLATIERECHT DER
STATEN.
Provincale Staten van Gelderland
hebben met 29 stemmen tegen en 27
stemmen vóór verworpen de motie
van het lid der Staten Van Trigt om
aan de Tweede Kamer te verzoeken
het interpellatic-echt der Staten te
handhaven bij de behandeling van het
wetsontwerp tot wijziging der Provins
ciale Wet.
NED. BACHVEREENIGÏNG
De Ned. Bachvereeniging geeft op
Maandag 24 October haar eerste uitvoe
ring onder leiding van den nieuwen di
rigent Evert Cornelia in de Naarder
kerk. Uitgevoerd worden het Motet van
Bach „Jesu, meine Freuüe" en Weck-
mann's Cantate „Wenn der Hen*". Als
solisten werken mede de heeren L. de
Wolf (orgel) en Ch. van Isterdael (viola
da gamba).
HEEMSTEDE
Ondertrouwd: Jhr. A. J. C. v. Such te
len v. d. Haare en C. W. Bonger. Jhr.
P. H Biekef en Jkvr. S. W. P. v. Lennep
P. Brouwer en J. H. Kooyman, W. C. J.
Stam.
Getrouwd: S. Oppenkamp en E. M.
Mohrmann.
Bevallen: C. L. A. Medenblik—de
Ridder, z„ J. P. Breukelsv. Rooijen, d.,
S. G. SevenhuysenKuipers, d.
Overleden: A. de Greef, F. Brouwer,
C. M. de Rooij, D. de Graaf, T. v. d. Wal
VELSEN.
Bevallen: M. M. Webervan Roon d„
H. K. Hariaar—van Zonderen d.. H. A.
Verkerk—Werner z„ P. Verdikt—
Bruinsma z„ T. RumpingSchave-
maker da, A. M. ToonenKersten z., J.
Tekamp—Rozemeijer z., S. W. Koek—de
Ruiter z„ J. KiewietWesterkamp d.
Naar het Engelsch van
A. E. W. MASON.
28)
Hanand glimlachte en knikte.
„U viel vast in slaap. Jonge menschen,
die gezond en vermoeid zijn worden niet
door hun geweien uit den slaap gehou
wen", zei hy.
„Neen, maar ze worden er wel mee
wakker", antwoordde Ann, „en dan
plaagt hun geweten hen vreeselijk. Ik
'verd rillerig wakker zooals dat gaat met
menschen die in een stoel geslapen heb
ben. Ik had een dun jurkje aan van
lichtblauwe tulle een héél dim jurkje!
Ja, ik was koud geworden en mijn ge
weten zeide: „O jij luilak! En waar is
nu die brief?"
„Ik stond onmiddellijk op en het vol
gende oogenblik stond ik buiten de
kamer op het portaal, nog half versuft
van slaap. Ik deed de deur achter mij
dicht. Het was puur toeval dat ik dit
deed- Gp de trap en beneden in de hal
waren alle lichten uit. De gordijnen
waren dicht. Er was dien avond geen
maan. Het was zóó donker dat ik zelfs
mijn hand niet kon zien als ik hem
vlak voor mijn gezicht hield".
Hanand liet het overschot van zijn
sigaret op het gras vallen. Betty staarde
Ann met open mond aan. De zonnige
tuin, de rozen en de zingende vogels
waren allemaal voor hen verdwenen. Ze
stonden met Ann Upcott op de trap in
het pikdonker. Haar afwisselend bleeke
en roode wangen, de uitdrukking van
hoar oogen en haar zenuwachtige op
winding dwongen hen haar te volgen.
„Ja, mademoiselle", zei Hanand kalm.
„Ik trok er me niets van aan dat het
donker was", ging ze voort, verbaasd
over haar eigen kalmte, nu ze wist wat
er dien avond nog meer gebeurd was.
„Nu ben ik bang. Toen was ik het
niet", en Jim herinnerde zich hoe ze
den vorigen avond in den tuin telkens
naar een andere donkere plek keek als
of ze verwachtte dat ze iemand zien
zou. Ze was nu wel degelijk bang! Ze
klemde haar handen vast om de arm
leuningen van haar stoel en haar lippen
trilden.
.Ik kende elke trede van de trappen.
Ik had mijn hand op de leuning. Ik
hoorde geen geluid. Het kwam geen
oogenblik bij mij op dat er behalve ik
nog iemand wakker kon zijn. Ik stak
zelfs het licht in de hal niet aan toen
ik onder aan de trap was gekomen. Ik
wist d'at er een knopje was vlak om den
hoek van de deur in Betty's kamer, en
dat was genoeg. En ik wou ook nie
mand wakker maken. Onder aan de
trap maakte ik rechtsomkeert net als
een soldaat. Vlak tegenover mij in de
hal was de deur van Betty's kamer. Ik
liep de hal door met mijn handen voor
mij uit" en plotseling stak Bettty
allebei haar handen vooruit, alsof zij
zelf bezig was de hal over te steken.
„Ja, dat zou men wel moeten doen",
zei ze langzaam. „In het donker en dan
in die groote hal ja!" cn zc glim
lachte toen ze zag dat Hanand haar
aandachtig gadesloeg. „Denkt u ook niet,
monsieur Hanand?"
„Ongetwijfeld", zei hij. „Maar laten
we mademoiselle niet in de rede vallen".
„Ik raakte den muur tenslotte aan
precies op den hoek van de hal en de
gang".
„De gang waar aan den eenen kant
ramen zijn. die op de binnenplaats uit
zien, en aan den anderen kant de den-
ren van de ontvangkamers?" vroeg Ha
nand.
„Ja".
„Waren de gordijnen voor al die ramen
ook dicht, mademoiselle?"
„Ja. Er was nergens een sprankje
licht. Ik liep tastend langs den muur
aan mijn rechterhand in de hal na-
turulijk, niet in de gang totdat
mijn handen van den muur afgleden
en niets aanraakten. Ik was nu bij de
deur. Ik vond de deurknop, draaide
hem om en ging de kamer binnen.-De
schakelaar voor het electrisch licht zat
vlak bij mijn linkerhand op den muur.
Ik draaide het knopje om. Ik geloof
dat ik nog half sliep toen ik het licht
aanstak in de schatkamer, zooals wij
hem noemen. Maar het volgende oogen
blik was ik blaar wakker ik ben nog
nooit zoo klaar' wakker geweest. Ik
had nog nauwelijks het knopje losge
laten, nadat ik het licht had aange
draaid, of ik begon het licht al weer
uit te draaien. Maar dezen keer be
woog ik het knopje zeer vooi-zichtig, om
zoo min mogelijk geluid te maken. Er
was maar een kort oogenblikje tusschen
die twee bewegingen van mijn hand en
ik had net tijd om de klok te zien, die
bovenop de ingelegde kast stond, in het
midden van den muur recht tegenover
mij toen stond ik weer in donker,
maar doodstil en ik hield mün adrem
in een beetje angstig ja, onge
twijfeld een beetje angstig, maar meer
verbaasd dan angstig. Want in den an
deren muur, vlak by het raam, daar
en Ann wees op het tweede me* luiken
gesleten raam ..stend de deur. die
sedert den dood van Simon Harlowe
altüd op slot geweest was, open en er
brandde licht achter".
Betty Harlowe gaf een gilletje.
„Die deur?" riep ze uit, en ze was
nu werkelijk geschrokken. „Stond die
open? Hoe kan dat?"
Hanand schoof op zijn stoel heen en
weer en vroeg toen:
„Aan welken kant van de deur zat
de sleutel, mademoiselle?"
„In madame's kamer als de sleutel
in het slot zat".
„O dus u weet niet meer of dat het
geval was?'
„Neen", zei Betty. „Ann en ik liepen
natuurlijk madame's slaapkamer in en
uit als ze ziek was, maar er was een
kleedkamer tusschen de slaapkamer en
de verbindingsdeur naar mijn kamer,
dus het zou ons niet eens opgevallen
zijn".
„Naiurulijk niet", stemde Hanand toe.
„Dat was dus de kleedkamer waar de
verpleegster had kunnen slapen en
waar zij ook inderdaad sliep als Madame
een aanval had. Herinnert u zich nog
of die tussehendeur den volgenden
morgen nog open of dicht was?"
Bettv fronste haar wenkbrauwen,
dacht na en schrdde het hoofd.
„Ik herinner het mij niet. Wij waren
allemaal erg geschrokken. Er was zoo
veel te deen. Ik heb er niet op gelet".
„Och neen waarom zoudt u dat
ook doen?" zei Hanand. Toen wendde
hij zich weer tot Ann.
j,Voor u verder gaat met dit wonder
lijke verhaal, moet u mij eerst eens iets
vertellen, mademoiselle! Was het licht,
dat u door de open deur zag. een licht-
in de kleedkamer of in de kamer achter
de kleedkamer, dus in de slaapkamer
van madame Harlowe?"
„In madame's kamer geloof ik", ant
woordde Ann kalm. „Anders zou het in
de schatkamer lichter geweest moeten
zijn. De schatkamer is wel groot, maar
waar ik stond was het heelemaal donker.
Het was alleen licht in de deuropening
en een smalle streep over het karpet
en het scheen ook op den draagstoel
tegenover de deur".
„O, is er een draagstoel in dat mu
seum?" zei Hanand belangstellend. .,Dat
lijkt me interessant. Dus, madenrrse'.le,
het licht kwam uit de verste kamer?"
.Het licht en en de stemmen", zei
Ann niet bevende stem.
..De stemmen!" riep Hanand uit. Hij
zat rechtop in zijn stoel, terwiil Bett.v
Harlowe zoo bleek als een doek werd.
„Stemmen? Wat zegt u daar? Herkende
u die stemmen?"
„Eén er van die van made Ik
kon er mij niet in vergissen. Ze klonk
een oogenblik luid en heftig. Tier. ver
anderde her geluid in gemcut-,.-] on ge
kreun. De andere stem beerde ik maar
ééns een paar woorden zeggen, héél dui
delijk. Maar fluisterend. En ik hoor
de ook bewegen".
(Wordt vervolgd.)
