SOUPLEX
Spuplex"
HAARLEM'S DAGBLAD
ZATERDAG 15 OCT. 1927
VIJFDE BLAD
HOE DE ZAKKENROLLER
WERD GEKNIPT.
DE JONGEN DIE HEM TE
SLIM AF V/AS.
Vrijdagmorgen half elf kwam de 15-
jarige kantoorbediende J. v. d. W., uit
de Hendrik Costerstraat, van de kanto
ren der Nederl. Handelsmaatschappij te
Rotterdam, waar hy voor zyn patroon,
de firma C., een biljet van 1000 had
gehaald. Hy kwam langs de Vischmarkt,
waar het verkeer op dat oogénblik ge-
strem dwas. Naast den jongen stonden
drie mannen, oogenschyniyk eveneens te
wachten, tot de verkeersagent het tee-
ken van doorloopen zou geven. Een de
zer mannen hield een zwarte leeren
tasch tegen den jongen aangedrukt, die
toen eensklaps voelde, dat zich vingers
bewogen langs zijn borstzak, waarin hy
het biljet geborgen had. De jongen sloeg
de tasch weg, greep den pols van den
man en riep luidkeels: geef my dat bil
jet van 1000 terug! De beide andere
mannen trachtten nog den jeugdigen
kantoorbediende te overbluffen door op
luiden toon aan te bieden, mee naar de
politie te gaan, maar de jongen hield
voet bij stuk, en de zakkenroller gaf
hem het gestolen biljet terug. „En nu
nog de 2, die los in myn zak zaten",
riep de jongen, om tyd te winnen en
de aandacht te trekken, wat hem ook
gelukte.
Een vischboer en andere omstanders
begonnen zich met het geval te be
moeien, en aangezien de drie mannen
vreemdelingen bleken, die gebroken
Duitsch spraken, en de jongen een flin-
ken en betrouwbaren indruk maakte,
begon het publiek er op aan te dringen,
dat klager en beschuldigde naar de
Paauwensteeg zouden gaan, De man, die
het biljet gestolen had, sprong toen op
het voorbalcon van een wagen van tram
lijn 7. De jongen, de vischboer en ande
ren brachten den verkeersagent ter
plaatse met een paar woorden op de
hoogte, en deze agent liet nu het ver
keer voor een kort poosje aan zijn lot
over, sprong op een voorbijrijdenden
auto, haalde de tram op het Beursplein
in en haalde den zakkenroller van het
voorbalcon, waar hy in een hoekje in
eengedoken stond. De twee medeplichti
gen waren inmiddels ontkomen, doch de
politie heeft een goed signalement var-
hen.
Op het politiebureau bleek de gear
resteerde te zyn de 23-jarige Pool G..
die reeds meermalen wegens zakkenrol
lerij veroordeeld is.
SLAPTE IN HET
MIJNBEDRIJF.
SLUITING VAN EEN
KOLENMIJN.
De bekende steenkolenmijn „Nord-
stern" te .Herzogenrath zal binnenkort
worden gesloten.
Met ingang van 1 Januari zyn alle
mynbeambten ontsilagen en men ver
wacht, dat de 1300 mynwerkers, die in
deze myn werkzaam zijn, eveneens ont
slag zal worden aangezegd. De oorzaak
wordt gezocht in het feit, dat de
exploitatie van de myn niet loonend
is ondanks het feit, dat vele technische
verbeteringen werden aangebracht.
DE NIEUWE KERK TE
DELFT.
ONTHULLING WILHELMINA-
RAAM.
Het door Edward Bok aan de Nieuwe
Kerk te Delft geschonken raam ter her
innering aan het 25-jarige regeerings-
jubileum van Koningin Wilhelmina, zal
in tegenwoordigheid van genoodigden
worden onthuld op 27 dezer.
Het raam is ontworpen door den
schilder Willem van Konijnenburg en
uitgevoerd in het atelier voor gebrand
glas van den heer Schouten te Delft.
De onthulling geschiedt door jhr. mr.
dr. H. A. van Karnebeek, voorzitter van
het comité, dat zich op verzoek van den
heer Bok heeft belast met hei, tot stand
brengen van het raam.
LETTEREN EN KUNST.
HET TOONEEL.
DE TOONEELWEDSTRIJD VAN
„VARIA", TE IJMUIDEN.
Evenals Jacob van Lennep te Haarlem
viert Varia te IJmuiden dit seizoen een
lustrum; alleen is Varia met haar zil
veren feest haar Haarlemsohe zuster
vereniging vyf jaar voor.
Het spreekt byna vanzelf, dat Varia
voor dit seizoen een tooneelwedstryd te
IJmuiden heeft uitgeschreven en wy
zien met genoegen, dat ook deze ver
eeniging bij haar wedstrijd alleen stuk
ken van Nederlandsohe schryvers op
gevoerd wenscht te zien. Hier dus een
zelfde loffelijk streven als by Van Len
nep om den voorrang aan de eigen
schrijvers te geven.
Oorspronkelyk had Varia het goede
voorbeeld van Zwolle van verleden
jaar willen volgen en had het geen
geldpryzen doch enkel „eereteekenen"
uitgeloofd. De vereenigingen zouden
dus alleen een vergoeding ontvangen
voor reis- en verblyfkosten.
Dit lykt my voor wedstryden van
liefhebbers het eenige goede systeem
toe, maar het blykt helaas heel moeiiyk
in practük te brengen. Varia althans
moest het plan opgeven toen het zag,
dat maar twee vereenigingen op deze
voorwaarden inschreven Het schynt dat
alleen nog maar met geldpryzen goede
vereenigingen te lokken zyn. Wat niet
pleit voor onze dilettanten.
Heeft Van Lennep een wedstryd van
louter blijspelen uitgeschreven, Varia
zocht het oorspronkelyk meer in de mi
neur en verlangde enkel tooneelspe-
len. Maar vreemd, zooals Cremer ver
leden jaar schipbreuk leed met het
plan om een wedstryd van uitsluitend
blyspelen te houden, zoo strandde Varia
nu op den eisch der tooneelspelen. Er
kwamen niet genoeg inschry vingen bin
nen, zoodat Varia er toe moest overgaan
om ook de opvoering van blyspelen toe
te staan. Hiermee kunnen wy de leden
van Varia niet anders dan gelukwen-
schen, al zal het de taak der jury dan
ook niet gemakkeiyker maken! Waarom
by een zilveren feest aldoor maar te
huilen? Het lykt my veel meer in de
geest van het ubüeum, om zooals
nu twee blyspelen Pomarius en
Dat wat je niet hebt en een tooneel-
spel De Vrybuiter dat zeer dicht
nu en dan het biyspel nadert te
geven. De leden van Varia zullen op
dezen wedstrijd ook nog eens gezond
en van harte kunnen lachen. Trouwens.
Fabricius. die met ..Onder één Dak" en
„De Koekoek" vertegenwoordigd is, is te
veel man van het vak om niet te weten,
dat voor het succes de lach de traan
voortdurend moet afwisselen en vooral
in Onder één Dak heeft hy voor die
afwisseling volop gezorgd. En ook
Heyermans. wiens „Zevende Gebod" zal
worden opgevoerd, kan nooit een heelen
avond zonder „ghyn". zoodat zelfs ty-
dens dit wrange stuk nu en dan de lach
zal opklinken.
Behoorden by den vorigen wedstryd
van Varia Cremer en De Spaarnespe-
lers onder de mededingers, nu zyn het
Haarlem's Tooneej en Jacob van Len
nep, die te IJmuiden een kans zullen
wagen. Met belangstelling zal deze wed
stryd van Varia dan ook in Haar
lemsohe dilettantenkringen worden ge
volgd. Haarlem's Tooneel deed een
zeer gelukkige keuze met liet dankbare
Pomarius van Van Rossem, welk blij
spel deze vereeniging verleden jaar in
een solide bezetting eenige malen te
Haarlem heeft gegeven.
Haarlem's Tooneel zal Dinsdag 18 Oc
tober van alle vereenigingen het eerst
in het vuur moeten.
Jacob van Lennep komt uit met „De
Koekoek", het stuk var. Jan Fabricius,
dat in het vorige seizoen door de Tar-
taud's voor het voetlicht werd ge
bracht en waarmee Van Lennep Maan
dag haar lustrumjaar zal openen. Het
stuk speelt in een boerenmileiu en wy
hebben in Onder éen Dak. De Grond en
De Schande, gezien dat Van Lennep in
dat soort stukken altijd op haar sterkst
is. De twee Haarlemsche vereenigin
gen hebben dus geen slechte kans.
Maar gemakkeiyk zal het hun zeker
niet worden gemaakt, zy zullen wel met
schrik hebben gezien dat onder hun
mededingster ook Ado uit Den Haag
behoort, een der meest bekende dilet-
tanten-vereenigingen uit ons land, die
het geestige blijspel „Dat wat je niet
hebt" waarmee zy ook aan den
Door het Dag Bestuur van den Alg. Mil. Pensloenbon« la
aan de ministers en kamerfractieleiders deze beeldengroep
gezonden, ontworpen door A. Rovers, voorstellende een ge-
per, sionneerd oud-militair met zijn vrouw, met verzoek om
er een zoodanige plaats voor in te ruimen dat voortdurend
herinnerd wordt aan de oud-gepensionneerden.
wedstrijd van Van Lennep deelneemt,
zal opvoeren.
Amsterdam zendt de tooneelvereeni-
ging „Nut en Genoegen" naar IJmui
den. Deze dilettanten, die zich voorna-
melyk .specialiseeren" in het spelen
van Heijermans, komen met „Het Ze
vende Gebod", het stuk waarmee zy
verleden Jaar in een tooneelwedstryd
te Beverwyk alle eerste prijzen behaal
den, al waren zy dan ook te Haarlem
by Cremer minder gelukkig.
De R.K. Tooneelvereeniging „Alber-
dinik Thym", die in Alkmaar een goe
den naam heeft, speelt Onder één Dak,
een stuk, dat de leden van Varia met de.
herinnering aan de voortreffeiyke op
voering door de vereeniging Mutua Ami-
citia van Rotterdam, die er bij den vo
rigen wedstryd te IJmuiden den eersten
prys mee behaalde, zeker gaarne nog
eens terug zullen willen zien. En dan is
er „H. K. Poot" uit Bodegraven een
dillettanten-vereeniging, welke reeds 67
jaar bestaat die Martin's De Vrybui
ter een stuk, dat byna nooit op een
wedstrijdprogrmanuna ontbreekt, zal
opvoeren.
Ook by Varia dus evenals bij Jacob
van Lennep een veel belovend pro
gramma. Met belangstelling zullen velen
zeker dezen wedstryd tegemoet zien.
J. B. SCHUIL.
HAARLEM'S TOONEEL
FATSOEN.
Wanneer Je by de opvoering van een
oud stuk van je zelf tegenwoordig bent,
dan is het, of je een van je kinderen
na lange jaren van scheiding terug ziet
En ontroering komt even bij je boven
Je hebt samen zoo veel doorgemaak*
Je leeft terug in den tyd van zijn ge
boorte, je herinnert je zyn entree en
zyn ontvangst in de wereld, de zorg,
die het je gebaard en de vreugde, die
het je geschonken heeft. Het verleden
kemt veer boven i
En wanneer je over de eerste emotie
heen bent, dan ga je je spruit eens
goed opnemen en je zegt: Ben jy het
nu wezenlijk, jongen? Laat ik je nou
eens goed bekyken! Je bent wel uiter
lijk heel wat verouderd in die jaren,
dat we elkaar niet hebben gezien. Je
bent ouder geworden. En wat zie Ik?
Je bent leeiyk door je haren gegroeid!
Ja, ja, jongen, al wil je het ontkennen,
je vader is niet blind, hij ziet het dui
delijk. Nee, je bent niet heelemaal de
zelfde van vroeger! Waarom zouden wy
niet waar tegenover elkander zijn? Wij
moeten nog even aan elkaar wennen!
Natuurlyk, jongen, ik ben ook ouder
geworden! De tyd staat nu eenmaal
niet stil!
Maar dan op eens zie je iets in zyn
oogen, dat nog net is als vroeger, hoor
je iets in zyn stem, dat je zoo ver
trouwd is! En op eens zeg je: Kom aan
m'n hart, jongen! Je bent toch nog van
mij! Wat verouderd? Goed! Maar toch
nog bloed van mijn bloed.myn kind!
Ik ben bly je weer eens te kunnen om
helzen.
O zeker, Je hebt ook kinderen, die
niet zyn geworden, wat je er eigeniyk
van verwacht had, die je totaal bent
ontgroeid! Die ontmoet je eigeniyk
het klinkt hard uit den mond van een
vader liever maar niet meer op je
levensweg. Doch laat ik het maar be
kennen: voor de spruit, die gisteren
tot mij terugkeerde, heb ik altijd 'n ze
kere voorliefde gehad! Hij was indertijd
m'n lievelingsjongen! Daarom deed het
my genoegen hem weer eens terug te
mogen zien! En ook dat wij elkaar
niet heelemaal ontgroeid waren, dat ik
nog veel eigenschappen van vroeger in
hem terugvond, waarom hij mij in zijn
jongensjaren dierbaar was. Waarom zou
een vader dat van zyn eigen kind niet
mogen zeggen?
En wat ik zoo aardig by dat weerzien
vond, dat was, dat hy met zyn heele
gezin in het oude pak van vroeger voor
my verscheen. Mies had gelukkig geen
„page-kopje". Stien 'Harrema en Nan
Sluys droegen geen voetvrije rokken
en ook de freules Doeselaer en mevrouw
Terborgh verschenen op de vergade
ring, precies zooals zij twintig jaar gele
den uit hetzelfde huis waren vertrok
ken. Zoo leefde ik den goeden ouden
tyd van hun entree in de wereld weer
geheel en al mee! Ik ben den regisseur
Theo Bouwmeester voor deze aar
dige gedachte zeer erkentelijk. Hij heeft
er myn jongen en mij een dienst mee
En ik ben er Haarlem's Tooneel dank
baar voor, dat het my in de gelegen
heid heeft gesteld myn troetelkind van
vroeger al erken ik, dat het nog al
eens een enfant terrible kon zyn
weer eens te mogen zien. En voor nog
veel meer, waarover ik ook 'n vader
moet, al wordt hy om zyn kind in ide
hoogte gestoken bescheiden zijn
nu maar niet verder hier schryf.
Mag ik na dezen avond eens uit
sluitend vader en geen schoolmeester
zijn? O, ik weet wel, dat de school
meester mij nu en dan op myn schou
der tikte en my in het tweede bedrijf in
mijn oor fluisterde: „Heb je dat zoo fel
dramatisch bedoeld? Het wordt sterk
gespeeld, maar was je kind feitelijk niet
meer satyriek van aanleg? Moet jouw
stem als auteur niet doorklinken in de
striemende afstraffing, die Mies haar
ouders daar toedeelt en zyn tranen nu
niet misplaatst? Is die vryage tusschen
Govcrt en Neeltje wel precies, wat jij je
had gedacht? Maar dan keerde ik
my om en zei: „Zeur niet,, man en kijk
nu vanavond eens allereerst naar het
goede! Daar ben je toch vader voor!
Let eens op dominee Reeman, die zoo
voortreffelyk en in den juisten toon
door den heer Van Eden wordt gespeeld
en maak hem een hartelyk compli
ment! Geniet nu eens van de styl-
volle aankleeding en zeg eens, of die
vergadering geen schilderytje is en
met een flink sluitend samenspel wordt
gegeven, applaudisseer voor Mies, die
gevoelig en met knap gespeelde veront
waardiging het eerste bedryf zoo kra
nig sluit en bedenk dan eens, dat die
dilettante mej. J. van Houten
voor het allereerst op de planken staat,
merk eens op. hoe de heer J. Ulderink
en mevrouw A. Stolk dat tooneeltje van
den heer en mevrouw Harrema na het
vertrek van Knossen mooi in stemming
spelen en hoe zy dank zij ook voor
al Koos Sluys den heer J. van Don
gen langzamerhand weer goed in
den satyrieken toon terug kotnen, waar
deer de rake typeering door mevrouw
Van Dongen van tante Nans en erken
dat heel het derde bedryf ook het
slottooneeltje met Knossen volkomen
tot zyn recht komt. En bedenk vooral,
wat voor een moeite de heer Theo
Bouwmeester, de regisseur, zich voor je
kind heeft getroost en wat voor een
zorg hy er aan heeft besteed.
Voor dit alles dankt
de vader van „Fatsoen"
J. B. SCHUIL
CABARET MODERN.
Tummers, humorist aan den vleugel, is
de man die ongelimiteerde nonsens te
lanceeren vermag. Dit is niet ieder z'n
werk. Daar moet je een dosis fantasie en
originaliteit voor te pas kunnen bren
gen, waarmee je de grenzelooze belache
lijkheid van je betoog aannemelijk moet
trachten te maken. Daarom zijn er zoo
weinig geslaagde humoristen. Tummers
spant de kroon wat het debiteeren van
idioterie betreft maar zijn uitgestreken
gezicht en de flair waarmee hy de pias
speelt zijn karakteristiek en humoristisch
in den waarsten zin van het woord. Hy
had dan ook uitbundig succes.
Hetgeen ook gezegd kan worden van
het Engelsche zangeresje Else Clifford,
dat reeds meermalen in .Modern" op
trad. Maud Irene is volgens de introdu
cer die graag een grapje .maakt, een
nichtje van Isadora Duncan en een stief-
zusje van een andere groote dansdame.
Hoe 't ook zy, Maud Irene deed eenige
verdienstelyke dingen. Een aardige Zi
geunerdans en balletachtige faïitasie op
het ballet uit Gounod's Faust. Max und
Moritz zyn muzikale Clowns, die zoover
wy weten in Haarlem nog niet optraden.
Zy bespelen diverse instrumenten, onder
zeer zonderlinge gecompliceerde omstan
digheden, Hun clownerieën vormen een
goed intermezzo.
Tony Hunter, conferencier en chan
sonnier. handig „geestelyk leider" van de
uitstekende band „The Gold Star" stel
de tenslotte de Clifford Sisters voor die
ons voor de ééne helft uit Else Clifford
en voor de andere helft uit meerge
noemde Maud Irene leken te bestaan.
Hoe 't ook zij. haar nummer (dans en
zang) was uitstekend.
Zooals u ziet lezer, is er weer veel zorg
besteed aan het week programma, dat
dan ook zonder eenigen twijfel, aanbe
volen mag worden.
BIOSCOOP
Cinema -Palac e.
Na eenige zeer mooie nummers mu
ziek, die door het publiek terecht met
applaus beloond werden, komt het We
reldnieuws, dat weer veel actueels biedt.
En ook veel aardigs. Vooral tiet num
mer: „Hoe de employés der warenhuizen
in New-York hun vryen tyd doorbren
gen" is kostelijk. Interessant is het
Nieuwjaarsfeest van de Chineesehe ko
lonie in San Francisco. Aangrijpend
zyn de beelden van de geweldige aard
beving, gepaard gaande met zeebevin
gen en springvloeden, in de Krim. De
nieuwste modesnufjes voor het a.s.
herfstseizoen verdienen door een groot
aantal dames bewonderd te worden.
Verder brengt het Wereldnieuws een
schoonheidswedstryd voor dames en
kinderen en interessante kijkjes in het
vogelleven op de Guano-eilanden. En
tenslotte de sledewedrennen op de 1400
M. lange baan te St.-Morite, die de
noodige emotie verwekken. De sleden
wegen 40 K.G. en hebben geen rem.
Alleen eenige ijzeren punten aan de
schoenen dienen den renner tot rem.
Met een duizelingwekkende vaart wordt
deze baan nog binnen de minuut afge
legd. terwijl het transport der sleden
naar de startplaats drie kwartier vor
dert. Er worden snelheden van 90 tot
130 KM. per uur ontwikkeld, zoodat
vele renners in halfbewusteloozjen toe
stand door den geweldigen luchtdruk
de finish bereiken. Het langzaam wer
kend apparaat toont ons alle beweging
duidelijk tot in de kleinste détails.
Vóór de pauze draait het hoofdnum
mer „Een hondenleven", met Charlie
Chaplin in de hoofdrol. Deze geboren
komiek doet de bezoekers drie acten
lang van den eenen lach in den ande
ren vallen. Het is onmogelijk, den in
houd van dit stuk te vertellen, want
als men op de helft is dan is het be
gin al weer lang vergeten. Maar het zit
vol kostelyke humor.
En dan krygen we nog het tweede
hoofdnummer „De Slet", van Jean Ri-
ohepin, een der beste Fransche werken
van dit seizoen.
Het is in één woord weer een program
ma, dat men vooral moet gaan zien
Scala-Theater.
Wy herkenden het theater niet meer
toen wy binnentraden. De wanden ge
sierd met artistieke decoraties, en overal
palmen en ander groen. Wy wisten, dat
Scala-theater jubileert, maar dat het
ook gedecoreerd was, was een verras-
soing. Het ziet er nu heel aardig uit.
Vyf jaar geleden nam de tegenwoor
dige directeur, de heer Max Polak, het
theater, toen algemeen bekend als „De
kleine Vereeniging" over, en ieder had
er een hard hoofd in, of het zou geluk
ken de zaak op de been te houden.
Wie het programma van gisteravond
zag weet, dat de zaak niet alleen op de
been zbleef, maar ook vooruitging. Wat
de directie thans weet te geven is heel
veel. Behalve twee hoofdnummers was
er Vrijdag nog variété, twee nummers.
Het begon al met een feestmarsch
door het Scala-orkest, dat met een oello
versterking had gekregen. Daarna de
films met een groot en mooi hoofdnum
mer: „De bruid van den Storm" een
zee-drama in 7 acten. Het was een mooi
stuk film-techniek.
Toen de film uit was, verscheen de
explicateur van Scala, de rechterhand
van den directeur, de heer Ch. J. van
Pelt op het tooneel en verzocht den
heer Polak ook daar te verschijnen En
dan begon de portier een rij prachtige
bloemstukken aan te dragen. De holde
voor de directie van het personeel, van
den vroegeren vennoot, den heer F. Kor
te, van vrienden en kennissen, van
film- en consumptieleveranciers. Onder
luid applaus een schitterende bloemen
hulde van Mie en Ko en een van den
schilder Helnsbergen, die het gebouw
opknapt. De grootste en prachtigste
mand werd geschonken door de vaste
bezoekers, waarbij de heer Van Burkem
den directeur in dichtregelen toesprak.
Van het personeel ontving de heer Polak
'nog een legpenning. In zijn antwoord
gewaagde de directeur van nieuwe
bouwplannen, die veel doen verwach-
ten. Ook den. heer Van. Pelt en „juf
frouw Annie", de cassière werd een war
me hulde gebracht, tevens bedoeld voor
het overige personeel.
Het bleek duideiyk hoe verknocht de
bezoekers zich aan him „eigen" theater
gevoelen.
De twee variété-nummers waren in
derdaad buitengewoon goed. Het vier
tal Chineezen verricht ongelooflyk
wonderlijke dingen.
Het xylophoon-trio is eenvoudig su
bliem en werd vele malen teruggeroe
pen. Deze variéténummers deden inder
daad niet onder, voor wat eersteklas
theaters te zien geven. Het orkest ver
dient een extra pluim.
Het was al zeer laat toen „Uitgestooten"
begon, maar de füm had nog de aan
dacht die zy zeer zeker waard was. Do-
lorus Costello, de gevierde actrice uit
„The Seabeast" vervult de hoofdrol.
Luxor-Th eater.
Twee geheel verschillende nummers
worden thans in dit 'theater vertoond
Het eerste geeft ons een blik in de bijen
wereld. Deze week hebben we aan deze
film, opgenomen te Santpoort in den
byenstand „Mellona", een zeer uitvoerig
artikel gewyd, zoodat het nu, overbodig is
ditzelfde weer te- schrijven.
Weer werden we getroffen door het
werk van deze nijvere •diertjes. Het ge
heel was uitermate interessant.
Voorts willen we. melden dat op de
avondvoorstellingen dit nummer iets be
kort is, zoodat h/jt niet te lang duurt.
Voor de middag? oorstellingen is de film
onverkort gelat/m.
Gehee! and/jrs is het tweede hoofd
nummer, n.L „Ontgoocheling", in het
kort is de ïr rnoud aldus: Nadia de Hoko
(Huguette. Duflos) de dochter van een
bankier maakt kennis met een verwoed
speler, 4<a markies d'Areghi (Leon Bary)
en verbreekt haar verloving met Dick de
Mesl'xy. Nadia en de markies ïyden een
leven van pleizier. Tydens een uitstapje
in de Alpen overvalt hen een hevig on-
w'*der Het gelukt hun een schuilplaats
Lfl een herberg te vinden, doch als ze
's morgens weer willen vertrekken, ko
men ze tot de ontdekking, dat ze den
nacht te midden van dooden en gewon
den hebben doorgebracht. Het seizoen
spoedt ten einde en daarom zal in het
Palace-liotel een gemaskerd bal plaats
hebben. Nadia staat gereed daarheen te
gaan als d'Areghi binnenkomt en haar
vertelt dat de politie hem zoekt. Het
blykt Nadia nu dat ze al dien tijd met
een gelukzoeker heeft omgegaan. Deze
kan haar echter niet vergeten en op een
nacht wordt hy door de honden van
Nadia byna verscheurd. Aan het slot
gaat Nadia toch maar met Dick huwen.
In dit filmwerk was het spel uitstekend,
de aankleeding schitterend en konden we
genieten van veel schoone natuurtoonee.
len en mooie costumes.
De Pathé-revue en vooral ook het
Luxor-Nieuws waren actueel. Behalve
veel interessants uit binnen- en buiten
land konden we ook weer de Modeshow
bewonderen.
Alzoo weer een prachtprogramma dat
veel belangstelling verdient.
„De onberaden Wedder", in 't
Rembrandt-Theater.
Kunnen we wel eens klagen dat het
leven van tegenwoordig duf, nuchter,
zakelijk en zonder fantasie is, één
avond in de bioscoop in dit geval het
Rembrandt Theater, geeft ons roman
tiek voor minstens een heele week. „De
Onberaden Wedder" speelt ten tyde
van den Franschen koning Lodewyk den
dertienden. Aan het weelderige, wufte
hof is de markies de Bardelys een van
do meest vooraanstaande persoonlijkhe
den. De mooie, jonge luchthartige mar
kies, die in hooge gunst bij den koning
staat en by de dames van het hof, heeft
alle eigenschappen, die hem in dien
tyd tot een troeltelkind van het lot be
stempelen. Zelfs in de moeilijkste oogen -
blikken grijpt het lob altijd weer op het
allerlaatste moment in, redt hem ten
slotte van de galg, terwijl de strop hem
al om den nek ligt. Bardelys met zyn
zwierige kleeding, zijn flinke houding,
zijn onverschrokkenheid en onoverwin-
ïykheid is wél de romanheld by uitne
mendheid. Menig jong meisjeshartje in
de zaal zal onrustig en angstig geklopt
hebben by zyn gevaarlijke avonturen
en weer biy en rustig als onze held in
veilige haven is aangeland. „De Onbe
raden Wedder' is een film vol bewogen
heid en actie, die prettige spanning en
op den achtergrond rustige zekerheid
geeft, omdat we 't weten en voélen
bij dergelijke Zondagskinderen komt
toch altijd het blijde einde. Er wordt
uitstekend gespeeld, zoodat een avond
in het Rembrandt-Theater deze week,
eeii onvermengd genoegen zal zyn, want
behalve de mooie hoofdfilm is het bij
werk ook alleszins de moeite waard. De
Oostersche Jongleur Alexandre vertoont
jongleurskunsten, waar men verstomd
van staat, terwijl het Wladïmir Pryra
Trio. het Balalaika Ensemble ons op
muzikaal gebied vergast.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
a 60 Cents per regel.
prima Zweedsch
staal en billijk en
toch goed, zijn sy
noniem
Prijs per pakje van 5
stuks. 75 ets
10 stuks f 1.50
Verkrijgbaar bij iederen soliden
winkelier. 25
Imp. voor
Ned.en
en Kol. der*.
KI. Houtw. 7
Tel. 10625
Haarlem
Lectuur voor onze Jeugd
IK WIL door Gerda v. d. Horst v.
Doorn. De heldin van dit verhaal, Elly
't Hooft, wordt ons aanvankelijk ge
schetst als een zielig meisje. Ze loopt
mank, heeft een onbeduidend gezichtje
en doordat moeder een arme weduwe is,
ziet ze er veel armoediger uit dan an
dere kinderen uit haar klas. Aandachtige
lezeresjes zullen nu dadelijk met een
vraag komen.
De schrijfster laat het verhaal in Indlg
spelen en vertelt, dat de andere leer
lingen ook maar eenvoudige jurkjes
droegen, maar ze zagen er moderner,
nieuwerwetscher uit.
Waarom kon die moeder van Elly
haar jurken ook niet nieuwerwetscher
maken? Ze was nogal naaister.
Elly wil graag zangeres worden. Moe-4
der ziet er geen toekomst in, maar door
bemiddeling van vriendelijke dames weet
het meisje toch haar doel te bereiken.
Elly's. karakter wordt heel goed be
schreven. Er zit durf, er zit wilskracht
in dit tengere meisje.
De stijl van de schrijfster doet wél
eens grappig aan, b.v. op bL 17, als ze
zegt: „Hoe vaak zulke oud wordende
leearessen dan haar tranen afveegden
aan haar kussens als ze 's avonds niet
in slaap konden vallen". Ook de taal
is niet altijd juist. Op bL 59 lees fk:
„Mevrouw Schee ook uit".
Heel onkinderlijk en onpaedagogisch
is het gesprek tusschen de beide onder-
wijzers. waar ze het over de gedurige
overplaatsing hebben. De een vindt het
jammer, omdat je aan de kinderen
hecht. En de ander antwoordt: „Och,
rom zou je hart voor ze hebben?"
enz. Zonde, dat zoo'n man ooit onder
wijzer geworden is! Het gesprek tusschen
het echtpaar Mans over het trouwen van
mooie of leelyke meisjes is een beschou
wing, die in een meisjesboek niet op
haar plaats is.
Het slot is vlot geschreven, daar zit
actie in. Als je het boek dicht slaat Zeg
je: Eind goed, al goed.
Toch las ik van deze schrijfster wel
eens veel betere lectuur. De illustraties
van Isings doen wel wat erg ouderwets
aan. Een klas met langharige meisjes
zonder één polka-kopje. Je zou zeggen:
dat is iets uit de vorige eeuw.
W. B.—Z.
Het echtpaar L. Quix en A. Smeits te Sittard, respectievelijk 85 en 87 jaar oud,
die hun 60-jarig huwelijk beleefden. Deze dag werd door de oudjes gevierd door op
het land aardappelen te rooien. Het zit er niet zoo aan om feest te vieren. Maar jn
Sittard werd gecollecteerd om het echtpaar toch nog een genoegelijken dag
te bezorgen.
